Scriptores erotici graeci ...

101쪽

ες τε τυχη τουτο ἔπραε-. Καθίζοντο ἐδι σπιλενυς δρυος, πλησιον α- ν' και γευσάμενοι της ἐν σιλήματι τέρψεως, - λησπως ενεῖορρυντο της . 1 Aνης. Ησαν δε και χειρων προβολαῖ, θλίψιν τοῖς σωμα σι ' παρέχουσαι. Κατα τὴν ταν χειρων περιβολην

βιαιότε ν - του Δά νιδος ἐπισπασαμένου, κλίνεται πως επι πλευραν ἡ Xλόη, κρεῖος δε συγκος κλίνω

ται τω Cιληματι ακολουθων. και γνωρίσαντες των ὀνείρων την εἰκόνα, κατεκειντο πολυν χρόνον 'ερ συνδεδεμένοι. Ειδότες δε των εντεῖθεν οὐδεν, και νομίσαντες τολο ειναι πέρας απολαώτεως ἐρωτικης, μάτην τοπλεῖστον της ημέρας δαπανησαντες, διελύθησαν,πας αγέλας απηλοωνον, την νυκτα μισουντες. Ισως Chloe sane initium dare rei vellet, donec forte fortuna& hoc ipsum fecissent. Quercus trunco insidebant, alter prope alteriina; atque gustata, quae est in osculo.

dulceisne . expleri Voliiptate nequi ham , oriebaturque simul larachiorum mutua lucta, quae corporiam compressionem arctiorem euiciebat. Interea dum Daphnis violentius inter amplexus illam attraheret, in latus u

cunque sese reclinat Chlofi, illeque super, suavium subsequens , inclinatus recultabit. Agnoscerues igitur somniorum hanc ipsam imaginem, longo tempore quasi inter se constricti iacueriint. Ceterum ignari. qtiae post illa agere deberent. & arbitrati, hunς esse Duuionis amatoriae finem, plurima mei parte nequidquam ita consilina, rursus sunt disiuncti, & greges compuleriant , noctem exosi. Foreasse autem non insecta re digressi

102쪽

- των αληθων τι επραξαν, εἰ Θόρυβος τοιόσδε πασαν τὴν αγροικίαν εκείνην κατελαβε. η. Νεοι Μηθυμ ναῖοι π- οι διαsis Θαι τον τρυγητον ἐν ξενικῆ τερψει Θελησαντες, ναῖν μι - - ελκύσαντες, κοὰ οἰκέτας προσκω τους καθίσαντες, θους Μιτυληναων αγρους πιριεπλεον, ψοι Θαλάττης πλησίον. Ευλίμενός τε γλ. ἡ παραλία, καὶ οἱ σεσιν ἡ γμενη πολυτελῶς, καὶ λουτρα συναν, παράδεισοί τε καὶ ἄλση τα μεν φύσεως εργα, τα δε ἀνθρωπων τέχνης πάντα ενοικησαι καλά. Καταπλέοντες δε καὶ ἐνορμιζόμενοι, κακον μεν εποίουν ουδέν' τέρψεις Φε πομκιλας ετερποντο ποτε μεν αγκιστροις καλαριων απηρτημένοις εκ λίνου λεπτὸ υ, πετραίους ιχθυς ἁλιεύοντες εκ πέτρας ἁλιτενοῖς ' ποτε δε κυσι καὶ δικτύοις λα-

fuissent, nisi quidam huiuscemodi tumultus totum illum agrum occupasset. VIII. Quidam iuvenes Μethymnaei opibus pollentes, vindemiam hilare peregxino in solo facere volentes, navicula in mare deducta, servisque domesticis remigum vice impositis, Mitylenaeorum agros , qui iuxta mare erant siti, legetant. Est enim ora illa maritima porri hiis opportuna, atque magnifice domiciliis instriicta, nec non laVacris frequemilius adornata. Nec non & horti atque luci, partim opera naturae, partim humana elahorati industriae cuncta habitatu egregia. Nave lotur appulsa & in stationeni subducta, nihil perpetrabant mali, sed variis semet oblectabant modis: nunc hamis ab arundine suspensis linea tenui, pisces saxatiles de petra in pelag's prominente captantes; nunc canibu& retibus-

103쪽

οῦς, σευγοντας τον εν ταῖς αμπίλχις Θίρυβον, λαμβάνοντες. f hi δε καὶ ὀρνίθων αγρας ἐμελησει

αὐτοῖς, και ελαβον βροχηις χχ1νας αγρίους καὶ νηττας και Δτίδας' -τε και η τερψις αὐτοῖς και τραπεζης ὐzελειαν παρέῖχεν. εἰ δέ τινος προσεδει, παρα των ἐν τῶῖς αγροῖς ελάμβανον, πιριττοτέρους της αξίας οβο- λους καταβάλλοντες. Εδει δε μόνον ἄρτου, καὶ οἴνου , και στέγης. οὐ γαρ ασῖαλες ἐδοκMi μετοπωρινης ρας ἐνεσπωσης, ἐνθαλαττευειν' iam και την νω ν ἀνέλκον επι την γην, νυκτα χειμέριον δεδοικότες. Tωνδη τις αγροίκων, ἐς ἁνολκην λίθου θλίβοντος τα πα- θεντα βοτρυδια χρηειν σχοίνου, της πρότερον ραγείσης, κρυτα ἐπι την Θάλατταν ελθων, αδουρητω τῆν ι προσελθων, το πεῖσμα εὐυσας, οἴκαδε κομίσας,

κοῦ, τι εχ ηζεν, εχ σατο. que lepores, qui strepitum in vineis laborantium fus:

rahant, Venantes: lain Vero & alicupio vacantes, laqueis positis feros anseres, anates & aves tardas capie-hant; adeo ut & haec oblectatio ipsis mensam quoque non inutiliter instrateret. Si qua re insuper opus haherent, ab iis , qui in agris degebant. accipientes, ultra iustum pretium nummos solvebant. Pane clunitaxat, vino atque tecto indigebam; haudquaquam enim periculi expers videbariir, vergentis iam autumni tempest te, in mari pernoctare: itaque & navem ipsam in terram subduxerunt, metu noctis tempestuosae. Agrestium Porro unus, restis indigus , cuius ope lapis , qui ca catos acinos contunderet, tolli In atrii in posset, ea, quam ante habuerat, rupta, clandestino ad mare tetenderat, & ad navem, quam nemo custodiebat, accesserat, atque funem, quo ea religabatur, exsolverat, eoque domum alasportato, ad quod volebat, usus tuerat.

104쪽

PASTORALIUM LIB. II. 17

παρεπλεον' και στάδια τριακοντα παρελάσαντες, προ ρρούονται τοις αγροις, εν οις 'κουν η λλοη και

ο Δά.νις' ἐδόκει γαρ αὐτοῖς καλὰν έναι το πεδίον ἐς

ςστάτουν. οἱ μεν δὴ κύνες ἄμα ὐλακη διαθέοντες, ετ

βησαν τας αiγας' αἱ τα ορεινα καταλιπουσαι, μαλλον τι πρὸς την Θάλατταν ωρμησαν. Ἐχουσαι δε ουδεν ἐν ψάμμω τρωξιμον, ἐλθουσαι προς την νοουν IX. Mane igitur facto, Μethymnaea iuventiis de fise ne inquirere coepit; &, quoniam furtum confitebarii r nemo, paucis de hospituin iniuria conquesti, inde soluventes nave discesseriant. Atque stadia tragilita prosem, ad agros, in quibus Chloe &Daphnis degebant, appulerunt. Hoc quippe solum aptum illis leporum Venatui videbatur. Reste itaque destituti, qua pro riui eme uia potuissent, vimine longo & vi remi, haud secus ac fune

contorto, navem sumina de puppi ad terram religarunt. Deinde canthus ad feras indagyndas minissis, in viis maxime opportunis sibi visis casses tendebam. Canes proinde cum latratu viscum entes, capras terruere; quae ideo montanis relictis magis Versus imare se proripuere. Cumque in arena, quod ederent, non haberent, a

I Sic praeclare cori'. Iungetin. Iois. φiae est latina Attica. W- cum antea legeretur μεμψώμενοι. de Thorn. Magist. p. 64o. Moea αινοί κους rescripsi cum Vib rim p.

105쪽

αἱ Θρασυτεραι αὐτων, τὴν λυγον χλωραν, η δελτο η ναυς, απέφαγον. Ην δε τι και κλυδωνιον ἐν τῆ Θαλατον, κινηθέντος α ro των ὀρων πνευματος. ταχυδη μάλα λυθεῖσαν ἀτρο υπνεγκεν si παλ--- του κύματος, και ἐς το πελαγος μετεωρον Θερεν. A θη-

σεως - τοῖς Μηθυμναίοις γενομένει, οἱ μεν tam θα

λατταν εθεον, οἱ τους κυνας συνέλεγον' εβόων πάντες, ῶς πάντας τὰ ς ἐκ των πλησίον αγρων μου-

σαντας συνελθέ.. ἀλλ' ην οὐδεν op ος' του γαρ πνευματος ακμάζοντος, ἀσχέτω τάχει κατα λουν ἡ ναυς εῖέρετο. οι δ' οὐν ο - ολ γων κτημάτων Μηθυμναῖοι στερόμενοι, ἐζ τουν τον νέμοντα ταις αἶγας και εὐρόν τες τον Δάφνιν ἔπαιον, απέλον. εις δέ τις και κυνό-

A ἐβόα τε παιόμενος, καὶ ικέτευε τους αγροίκους, καὶ

daciores quaedam hariam ad navem progressae, virens Vimen, quo reli pyta erat navis, morsu avulserrum. ΕΟ-dem autem temporis momento, etiam aestu quodam mare fervere coeperat, commoto de montibus vento ;unde fluctuuiri reciprocatio quam celeriter navem sol tam avehebat, inque altum provectam auferebat. Quod ciun sensissent Methymnaei, alii ad mare accurrere, alii canes congregare: omnes autem clamare, ita ut, quicunque in vicinis essem agris, hoc audito confluerent Sed nihil inde proficere; vento quippe increbrescente, irrevocabili quadam celeritate navis aestu ferebatur secundo. Ideo Methymnaei, haud parva opum laetiira facta, caprarium quaerebant, & Daphnini inventum caedebant, vestibusque exuebant. Unus aliquis, sumto canis vinculo, manus illius in tergum, ut vincturus, reto sit: at ille vapulans clamare, supplexque agricolariam

106쪽

PASTORA ILIUM LIB II. 19

πρωτους τε τον Λάμωνα και τον Δρυπιτα βοηθους επικαλεῖτο. οἱ ἀντείχοντο σκιρροι ' γεροντες, και

χίδας ἐκ γεωργικων ἰ υμ εχοντες, καὶ kξίουν α

καολογησασθαι περι τῶν γεγενημενων. Tαῖτα δε καιτων αλλων ἀξιουντων, δικαστρο κοώδουσι Φιλητῶν τον βουκόλον πρεσβυτατός τε γαρ ν των παρόντων, και κλεος εiχεν ἐν τοῖς κωμπας δκαιοσυνης περιττης.

. ΙΠρωτοι δε κατηγόρουν οἱ Mηθυμναῖοι σψη και συντομα, βουκόλον ἔχοντες δικαστην. - Ηλθομεν εἰς τούτους τους αγρούς θηράσαι θέλοντες, τὴν μεν οἴνναυν λύγω χλωρα μαντες ἐπι της α κτης κατελίπομεν' αυτοὶ δε λα των κυνων ζητησιν εποιούμεθα Θηρίων. Ἐν τούτω προς την Θάλατταν αἱ αiγες τούτου

κατελθουσαι, την τε λύγον κατεσθίουσι, και την ναυν opem implorare, & ante omnes Lamonem ac Dryanra in auxilium vocare. Hi vero dura senes, opereque riast co validas habentes manus, summisque viribus renitendo retinentes, ut iure de sis, quae accidissenr, disceptaretur, postulabant. Eadem autem & aliis poscemibus, iudex constituitur Philetas bubulcus. Ipse enim erat e nam, qui tunc convenerant, natu maximus, interque

paganos eximiae iustitiae fama insignis. X. Primi itaque Μethymnaei perspicue & breviter

accusare inceperiim, coram bubulco nempe agentes iudice. Venandi gratia hosce ingressi sumus agros: itaque nostram navem vimine virenti in litore religatam reliquimus, ipsina et canum ope feras indagaturi. Imerea temporis huius caprae ad mare descerulentes vimen de-r Cod. Paris. σκηροὶ, quod prope areedit ad coni. Dan. Heinsit, reponentis σκληροὶ, quod per se satis commodum videtur. Sed

idem sensus inest vulgatae lemoni, & Hesychius Οιρρώσασθαι exponit per Iungerm. vero malebat σκιρρογέροντες, una voce, ut τυμβογέρυ- πει , ωμογέροντες.

107쪽

κατεκλασεν. τοι δε εἰσυ κυνηγέται πονηροὶ, seu κύ- pascuntur, navemque solvunt. Tutemet in aItum pro-vemin vidisti, quantis, putas, bonis referram 8 qua-Ies perierunt vestes' qualis canum ornatust quanta aris

genti copial Agros horum quispiam, illis instructus honis, Dicile comparaverit Pro his istum abducere a quum censem , utpote malum caprarium, qui instar nautae iuxta mare suas pascit capras. Talis Meth minae. riim fuit accusatio. XI. Daphnis contra, quamvis verberibus male essetas inis, ubi tanaen Chloen praesentem conspexit, omnia susque deque habebat, atque ita locvius est: Ego quidem recte ineas pasco' capras; neque unquam vicinorum vel unus criminatus est, mea quod capra Vel lior- tum depaverit, vitemve germinantem coid egerit. Isti alitem sunt venatores improbi, maleque institutos c

a Q 'am pretiosa ν menta pe- queni secuti sunt Dutens & Vi rures Inepte antea lesehatur pro Ioison. Atque sic respondet in onuribus libris εν αυτο καὶ ἀργυρος. Ira vero correxit prior est. ParIs. ωDisiliginibν Corale

108쪽

PASTORALIUM LIB. II. 61

νας ἔχου κακως στε αιδευμένους ἀ νες τρέχοντες πολλα, και ὐλακτοῖπες σκληρα, κατεδίωξαν αὐτας ἐκ των ὀρων και των πιδίων ἐπι την Θάλατταν, ω me λύκοι. Ἐλλα α πεφωγον την λυγον' οὐ γαρ εἰχον ἐν ψάμμω πόαν, 1 κόμαρον, ἀ1 9 κον. ἀλλα απωλετο ἡ ναυς ὐπι του πνευματος - της Θαλάττης

ις. Τούτοις επεδάκρυσεν ἡ Δάφνις, και εἰς Oiκtονυπηγάγετο τοῖς αγροίκους πολυν ' ζωστε ὀ Φιλητοῦς όδικαστης ωμνυε Πῶνα και Νύμφας, μηδεν αδικεῖν Δάονιν, ἀλλα μηδε τας ἀγας' την δε θάλατταν καιτον ἄνεμον, ὼν ἄλλους εἶναι δικαστάς. Oυκ επειθε ταυτα Φιλητοῦς Mηθυμναίοις λεγων' ἁλλ' ὐπ οργης-μησαντες, ηγον τον Δάφνιν πάλιν , καὶ συνδεῖν ηθμnes liabent, qui cursu rapido saevoque latratu capellas ex monethus & campis ad mare usque non secus ac lupi exagitaVeriint. At vero, dices, vimen depastae suntlNon enim in arena herbam, vel arbutum , vel layinum habebant. At enim, perges , navis vi Verrii atque maris pertiti Hoc est tempestatis, non autem capellarum, crimen. Sed vestimenta & argentum navi continet annir i ta quis credat. si modo sapiat, navem tantarrum opum Vectricem pro ritilente vimen habuisse ξXII. His diltis illacrimans Daphnis , omnino in magnam Commiserationem rusticos adduxit; adeo ut Philetas iudex iurando contes a retrur Pana & Nymphas, nihil contra fas egisse Daphnini, sicuti neque capellas; 'Verrum mare & ventos esse in culpa, quoriani icilicet alios esse iii lices. Haec dicendo Plii letas Methymnaeis

non persiasu ; sed prae ira prosilientes, iterum Daphnim

109쪽

λον. Ἐνταυθα οἱ κωμῆται ταραχθέντες, ἐπιπηδωσιν τοῖς ωσει ψαρες, ἡ κολοιοί' και ταῶ μεν αῖαιρουμται τον Δάῖνο καὶ αυτον μαχόμενον ταχὴ δεξυλοις παίοντες, ὲκείνους εἰς φυγην ετ ιαν. Ἐπί-1- σαν δε οὐ προτερον , ες τε των ὀρων αυτους ἐξηλατ- ες αλλους αγρους. Διωκόντων, τους Μηθυμναίους heείνων, ἡ Xλόη κατα πολλὸν ησυχίαν αγει πρὲς τας ' μῖας τον Δάφνιν, καὶ πιπονίπτει τε το πρόσωπονημαγμένον ἐκ των ριγων αγεκτων ὐπὸ πληγῆς τινος, και πινς πέρας προκομίσασα ζυμητου μέρος καὶ τυρο ῖτμημά τι, δίδακτι φαγ. s. Τότε μάλιστα ανακτησαμένη αὐτον, φίλημα εφίλησε μελιτωδες ἁπαλοῖς τοῖς

χείλει .' ιγ . Τότε μεν - παρ, τοσουτον Δάφνις ηλθε κα- κου. To δε πραγμα οὐ ταυτη πωαυτο, ἀλλ' ἐλθόντες οἱ Μηθυμναιοι μόλις εἰς 'ν ἐαυτων, ὀδοιπόροι

rapiebant, & constringere volebant. Ibi vicani commoti in ipsos non aliter ac sturni graculique impetum lac riint, eque vestigio eripuerrum Daphnim iam & ipsum manus conserentem, & repente bacusis eos tundentes, terse vertere coegeriam. Neque prius destiteriint, quam illos e suis finibus in alios agros expulissem. Dum a tem illi Methymnaeos sic persequuntur, interim Chloe placide Daphnim ad Nymphas deducit. eiusque faciem sanguine adspersam & nares ictu contusas abluit, atque e pera depronatam sermentati panis particulam caseique frustulum dat illi comedendum. Et postquam eum ita recretasset, niellitum tenellis labellis osculum ei infixit. XIII. Tantillum qui leni tunc abfuit, uti ne malo i fortunio Daptivis irradiaretur: at vero finis huic negotio neque dum impositus erat; nam Methymnaei magna

110쪽

λίγοντες - εν, και προσκαταγέλαστοι γενοιντο, τοιαυτα και τοσαυτα παθόντες ὐπο ποιμένων' κατηγορῶντες δε Μιτυληναίων ως την ναυν ψελομένων, καιτα χρηματα αρ πασάντων πολέμου νόμω. οἱ δε πιστευοντες δία τα τραυματα, και νεανίσκοις των πρω-

των οἰκιων παρ αὐτοῖς τιμωρησαι δίκαιον νομίζοντες, Mιτυληναίοις μεν πόλεμον α ροκτον ἐψη*ίσαντο τον στρα νον ἐκέλευσαν δέκα ναυς καθελκύσαντα κα ουργεῖν αυτων τὴν παραλίαν. πλησίον γαρ χειμωνος οντος, ουκ ὰσῖαἰς ἡν μείζονα στόλον πιστευειν τηθαλάττη. V ευθυς της επιουσης ἀναγόμενος αυρο

difficultate domum suam, Viatores nimiriam pro nautis, & saucii vulneribus pro luxurialitibus , reversi, &in concionem civibus advocatis . cum suppliciis prodieriant, obsecrantes, ne se indignos putarem, Ploriam causa vindicta susciperetur; ne ullum quidem verbum Vermin escentes, ne etiam deridiculo praeterea essent, qui

talia tantaque a pastoribus pati sustinuissent; vertim Mitylenaeos, quasi qui navem ipsis abstulissent, & opes hostium more diripuissent, incusantes. Hi vero facile ob illa vulnera fidem habentes, & adolescentibus primariarum apud se familiarum factam iniuriam ulcisci iustum esse arbitrati, Mitylenaeis bellum , nec illud per praeconem ullum indictum, decreverunt, & praefecto

statim mandaverrunt, denis in mare dedussis navibus, maritimam incursionibus infestare oram: non enim tu tum erat . imminente hieme, maiorem mari committere classem. Hic confestini die sequenti cum militibus,