장음표시 사용
91쪽
πλοκην, και κεῖσ9αι γυμνους χαμαί κρύος μεν, --λα καρτερό μεν - δεύτερον μετα Φιληταν. o. Τουτο αὐτῶ. γίνεται νυκτερινον παιδευτήριον. και αγαγόντες της επιούσης ἡμέρας τας αγελας εἰς νομην, ἐ*ίλησαν ' αλληλους ἰδόντες, ο μηπω προτερον εποίησαν, καὶ περιέβαλον τας χειρας ἐπαλλάξαντες. Tο δε τρίτον ωκνουν τάρμακον, ἀποδυθεντες κατακλιθηναι' 'απυτερον γαρ οὐ μόνον παρθενων, --λα και νεων αἰπόλων. ΓΙάλιν οὐν ἀγρυπνία εχουσα
και ἔννοιαν των γεγενημενων, και κατάμεμ φιν φ των Oportebit patronas confugere ξ at nihil quidquam Pan
profuit Philetae Aniaryllida an atrii. Sunt igisur quae- retula nobis illa, quae dixit, renaedia; nempe osculum, complexus, niniusque humi concubitus. Frigus quidem est intensum; ceteriini hoc Philetae exemplo sustinebimuS.. VI. Hic illis fuit quasi noctiirnus ludus. Imminente vero die, gregibus in pascua eductis, ut in conspectum
venerunt, mutua dedere oscula, & , quod nunquani hactenus feceram, manibus alteri is amplexus iunxere. Te tium autem illud remedium, scilicet extitis vestibus comcumbere, adhibere non audebant: calidum namque nimis hoc facinus, quam ut in virgines, vel etiam in iuvenes caprarios caderet. Iterum igitur insomnes traducebant noctes cum recordatione eorum, quae fecissent,r 'Καρτερήσino est e praeclara 2 Ita Iungetin. h. l. correxit, Dan. Heinsii coniectura, quam sensu hoc iubente; probavit luein textum admittere non dubita- Henisterii. ad Lucian. T. I, p. 7. vi. Codd. & edd. ofieriint Vulso καταμεμψις, absque καί πυρώσομεν, quod frustra explicam auoci, hic onussum, male intruis dum tibi sumas. Ium puta ante δεριλήσαμεν.
92쪽
παραλελειμμένων' καὶ ἐτιλησαμεν, και Ουιν οῖ λος' περιεβαλομεν, καὶ οὐδεν πλεον σχεδόν. To οὐν κατακλιθηναι, μόνον φάρμακον ε' ς' πειρατεον καὶ που πάντως ἐν αυτῶ τι κροῖττον εσται Oιληματο Σάι τούτοις τῶῖς λογισμοῖς οἱον εἰκος βιαι ὀνείρατα εω- ρον ερωτικα τα φιλήματα, τας περιβολάς και ὁσαδε μεθ' ημεραν Ουκ επραξαν, ταυτα οναρ επραξαν
. Ἐνθεωτεροι δε κατα την ἐπιώῖσαν ημεραν ανεστησαν, καὶ ροίω τας αγελας κατηλαυνον, ἐπειγόμενοι κατα τα φιλημα-' και ιδόντες ἁ-λους, ἀμα, μειδιάματι κατέδραμον. Τα μὰν οὐν τι ματα εγενετο, καὶ η περιβολ- των χειρων ηὐλίυθησε το δε τρι
τον φάρμακον ἐβράδυνε, μητε τοῖ Δάφνιδος τολμων
& Pierela ac desiderio eonim, quae non fecissent. Oscula mutua dedimus; sed nihil profuit. In inutilos amplexus ruimus; nec quidquam amplius profecimus. Concubitus igitur solum erit amoris remedium. Illud itaque tentandum: omnino in eo quidquam inerit osculo efiicacius. Illis talia mente agitantibus somnia, ut par est, amatoria obversabantur, videlicet oscula, amplexus& quae per diem non patraVerant, haec per somnum perpetrabant; niusi nenipe iacebant. VII. Tanquam vero numine aliquo vehementiore adflati, die insequenti surrexerunt, & cum impetu suos greges egerunt, ad oscillh festinantes; seseque invicem conspicati, risu cum blando sibi inurito occurreriant. Intercesserrunt igitur oscula nonnulla, amplexibus insemitis: ceterum tertiitin illitae cessabat remedium, viod neque Daphnis illius mentionem facere auderet, nequo
93쪽
το ποικίλον τι χρημα ην και αἴvατον. Καμ- οὐν, άς γέρων, και επι ισάμενος τη βα-θα, και αμα Cυλάττων, μη Cύγη, εχπυνθανόμην, τίνος ὐπι των γειτόνων' και τί βουλομενος αλλόφον κηπον τρυγα; 'Oαπεκρίνατο μεν ουδεν' σπας δε πλησπον ἐγελα πάνυ ἁπαλὰν, και ἔβαλλε με τοῖς μυρτοις, και Ουκ Oiδ' ὁπως ε θελγε μηκέτι θυμουσί αι. Ἐδεόμην οὐν εις χει- ρας ελθεῖν, μηδεν φοβούμενον ετι, και ωμνυον κατατων μυρτων ἁ zησειν , επιδους μη ν καa ροιων, παρε- ξειν τε ἀεὶ τρυγαν τα φυτα και δρέπιιν τα ανθη, -- πιὼν παρα αὐτου Qιληματος ἐνός. Ἐνταυθα πάνυ καπυρον γελάσας, αῖιηπι φωνην, οῖαν ρυτε χελιδών, ουτε δων, ουτε κύκνος ἔμοιος ἐμοι γέρων γενόμενος.
Ἐμὰ μεν, ὼ Φιλητα, φιλησαί σε πόνος δ οὐδείς' βούλομαι γάρ φιλεῖσθαι μαλλον, η σύ γενω Θαι
& quod capi non posset. Defessus igitur, utpote aetate
gravis, haculoque innixus, & simul cavens, ne elaberetur, cuiuslaana esset e vicinis, & quidnam sibi vellet alienum thortiun decerpendo, quaeresam. Ille nil iit; sed prope adstans molliter ridebat, & nae myrti haccis petens, nescio qItomodo permulcebat, ut omnes adeo iras ponerem. Rogabam itaque illum, ut , omisso iam ni tu, propius accederet, & in Inanus meas veniret, iurans per myrtos, & insuper per mala atque grai ata , me semper ei vindemiandas vites floresque decerpendos praebiturum, uno clunitaxat potitiam osculo. Hic in ca-cla in nos effusus emittit vocem, qualem neque lairundo, neque itiscinia, neqtie cycnus, ut ego, senex factus. Μihi quidem, ait , Plaileta, tibi osculum largiri nulla est
molestia; malo etenim oscillari, quam rii iuvenescere. At
94쪽
νεκ' ορα δε, εἴ σοι καθ' ηλικίαιν το δωρον. γάρ eraωτελη ι το γηρας , προς το μη διωκειν εμε μετα τοεν τίλημα. Δυσίχρατος εγω και ἱερακι και αετω, και εἴ τις αλλος τούτων ωκύτερος ορνις. ουτοι et ιις εγω, καὶ εἰ δοκω παῖς, αλλα του Κρόνου πρεσβύτερος, κω αὐτου του παντος χρόνου. καί σε otia νεμον πρωθηβην εν ἐκείνω τω ἔλει το πλατυ βουκόλιον' καὶ παρημην σοι συρίττοντι πρὸς ταῖς Cηγοῖς ἐκείναις, ηνίκα
ηρας Ἀμαρυλλίδος, αλλά με οὐχ εωρας, καίτοι πλησίον μάλα τῆ κόρη παρεστωτα. σοὶ μεν οὐν εκείνην εδω- κα' και ηδη σοι παῖδες ἀγαθὰ βουκόλοι καὶ γεωργοί. Νυν δε Δάονιν ποιμαίνω και Xλίην' και ηνίκα
ὰν αυτοῖς εἰς εν συνάγω το εωθινον, εις τον σον ερχομαι κηπον, και τερπομαι τοῖς ἄνθε καὶ τοῖς φυτοῖς, καν ταῖς πηγαῖς ταύταις λουομαι. διὰ τουτο καλα
ille, num hoc munus tuae conveniat aetati: nihil enim tua tibi proderit amas, quo minus tu me, postquam unicum osculum acceperis, persequi incipias. Ego vero non queo capi, ne quidem si accipiter, Vel aquila, vel alia his permicior ales me insequatur. Puer non sum, quamvis videar; sed ipso Satrurno & quovis omni tempore antiquior. Ac noram te iam, cum primos puber atis annos notulum egressus in illo palustri loco late diffusum pasceres armeniunt; aderamque tibi fimila canenti prope fagos illas, quando Amaryllida amabas: at me nullus Videbas, qualia vis puellae adstantem prope admodum. Illam quidem tibi dedi; & liinc tibi filii egregii bubulci & agricolae. Nunc auteni Daphnidis &Claloes tanqlia in pastor curam ago ; illosque quando
quasi greges in unum compellere a Uiue coniungere tempore matutino soleo, in tuum venio hortum, meque
floribus plantisque oblecto, fontibusque in hisce lavor.
95쪽
- τα ανθη και τα Ουτα, τοῖς ἐροῖς λουτροῖς - μενα. ἔρα μή τί σοι των φυτων κατακεκλαπται,μη τις οπωρα τετρύγηται, μη τις ανθους ρίζα πεπά - τηται, μη τις et γη τετάροικται. Και χαιρε μόνος αν- θρωπων εν γηρα θεασαμενος ἀῖτο το παιαν. . Ταυτα ἐώπων, ανηλατο καθ άπιρ αηδόνος νεοττος τας μυρονας, καὶ κλάδον αμείβων ἐκ κλάδου, λα των φυλλων ἀνέ-πεν εἰς - ν. Εἶδον αὐτου και πτερυγας εκ των ωμων, καὶ τοξάρα μεταο πτερυγων καὶ των ωμων' καὶ ουκέτι εἰδον ουra ταῖτα, ουτε αυτόν. Eι δεμη μάτην ταυτας τας πολίας εφυσα, μηδε γηράσας ματαιοτερας ἀας φρενας ἐκτησάμην, φωτι, ῶ παῖδες, κατεσπεισθε, καὶ φωτι υμων μελει. ,, ΓΙάνυ ετερῖθησαν, ῶσπερ μυλν, ου λόγον, ἄκουοντες, και ἐπυνθάνοντο, τί ἐροί ποτε ὀ ψως,
ob hoc flores illi plantaeque sunt venustae, utpotenteis lavacris irrigatae. Vide autem, num tibi aliqua stirps sit confracta, num friictus aliquis decerptiis, nummiae flosculi raclix conculcata, nuin quis fons pertu hatus sit; ac toto laetare pectore, qui solus mortali una in senectute hunc puerillum vidisti. Hisce dictis, tan- qtiani lusciniae pullus, myrtos insiluit, & de mimo in
ramum i insiliens, per frondes ereptavit in summum cacumen. vidi ipsius tum alas ex humeris dependulas, itura arculos inter alas & laumeros iacentes; at deinde non vidi illa, neque illum amplius. Ac nisi sciastra hosce produxi canos, atqtie senescens vaniorem & minus sa-nain mentem nactus fuerim, Amori , O pueri, cons crati atque dicati estis, & Amor vestri curam gerit. IV. Μaiorem in modum delectati sunt, veluti fabulam, non sermonem Verum audientes, quaesiVeruntque
96쪽
ποτερα, παῖς, η ορνις, καὶ τι δύνατα H IΠαλιν οὐν ο
και καλος, κὰ πετόμενος' δα τουτο και νεότητι χαίρει, κάλλος δάκει, - τὰς ψυχὰς ἀναπτεροῖ Δυναται τοσοῖτον, οσον οὐδε ἡ Ζευς. κρατεῖ ρον στοιχείων κρατῶ δε ' κρατεῖ δε των οροίων Θεων' οὐδευμεῖς τοσοῖτον' των αἰγων καὶ προβάτων. Τα ἄνθη
πάντα φωτος εργα τα φυτα ταυτα τουτου ποιημα-τα' δα τουτον καὶ ποταμοὶ ρεουσι, καὶ ἄνεμοι πτέου
και ηκολούθει πανταχου. Aλος μεν γάρ -ν άος, ,κδ ηράσθην Ἀμαρυλλίδος καὶ ουτε τροτης ἐμεμνη-
qisu nam tandem esset Amor , iuriam puer, an avis, &quidnam posset 8 Iterum ad haec Philetas: Deus est, o pueri , Amor , iuvenis, formosus, idemque volaticiis. Idcirco & iuventute gaudet, pulchritudinem sectariir,& animis alas adest. Potentia eius ranta, quanta ne Iovis quidem. Imperat elementis, imperat astris , inque Deos sibi pares imperium otuinet: neque Vos tantum imperii in capras ovesque habetis. Omnes flores Amo-xis sunt opera; istae plantae ipsitis sunt factura. Per hunc & fluvii fluunt, & verati spirant. Ego vidi taurum amore corTeptum, & veluti oestro percitiis misegiebat: vidi etiam hirciun, qui amabat capeIlain, & illam ubique insequebatur. Egomet ipse iuvenis fui, &amavi Amaollida; & ne de cino quidem cogitabam ,
97쪽
τας μεν βους εθελγον, Ἀμαρυλλίδα, δε οὐκ ηγον. Ερωτος γαρ συδεν zάρμακον, οὐ πινόμενον, οὐκ μεινον. οὐκ ἐν ωδαῖς λαλούμενον' ἔτι μη φίλημα και
προβολη, και συγκατακλθηναι γυμνοῖς σώμασι. is . . Φιλητας μεντοι ταυτα παιδεύσας αὐτοὸς, ἀπροαλ παται, τυρούς τινας παρ αὐτων καὶ εριτομ ηδηκεράστην λαβών. O ἱ δε μόνοι καταλειφθεντες, και τό-
χας συνεσπάλησαν λὰ λύπης, και ἐπανελθόντες
re corpus horrebat: Vociferabar, non secus ac si vapularem: tacebam, veluti emorimus: fluviis me immergebam, qua sit igne flagrarem: implorabam Panis auxilium, utpote qui ipse quoque Pinus amore captus fuisset: laudabam Echo, quod Amaryllidis nomen mecum una ingentinaret: calamos confringebam, quod boves quidem mihi demulcerent, non ramen Amaryllida pellicere possent. Νulla enim amoris est medicina, nec cibus, nec potiis, nec carmen ullum, praeterquam osculum, amplexus, & nudoriam corporum concubituS.
V. Phileras quidem, postquam ipsos tali modo inst tuis, caseis quibusdam & haedo iam cornigero ab illis acceptis, discessit. Illi vero soli relim, & tunc primum audito Amoris nomine, moestitia veluti contra ii sunt,t Ita e eoniectura Molli cum συνεστάλησαν unice τοῦ λυπα con-Villoisono rescribendum duxi- venit, & paulo insertus Longus mus. Vulgatur: ὐπο λύττης, quae, ait: ti τοῖτο μιέν εστιν . ἔρως, τι etsi in amantes cadat, huius ta--τGetae ἐmen loci non est. Nam & verbum Dissiliam Coral
98쪽
ωπο φυγοι; m ρα εχει και καταλ- λεται. Em τας& noctu easas repetentes, quae ipsi in se experiebat
tur cum illis comparabant, quae audiverant. Dolent amantes: etiam nos dolemus. Reriim suariam minus se agunt: & nos quoque eas neglectui habemus. Dorant.. re nequeunt: nec nos PNque. Uri videntur: & intra nos ignis ardet. Mutuum exoptant adspectum: & eam ob causam nos chius oriri diem cupimus. Forsan hoc ipsum amor est, & in pnidentes ac nescii mutuo tenemur amore. Enimvero nisi hoc esset amor, & nisi ego essem amasius, cur tandem sic doleremus, cur alter alteriim quaereremus λ omnia vera nobis vixiti
Philetas. Ille ex horto puellus visus est quoque parentibus nostris in illis olim somniis, & pascere nos greges iussit. Sed quo pacto quis illum capere poterit ρPusillus est, & fugiet. Et qua quis ratione illum eia fugerit ρ Alas habet, & nos assequetur. Ad Nymphas
i Villoisoniis acute legendum ιγως, idqtie versione sua expres coniecit et ει τοῖτο μη irris . sit, quam vide.
99쪽
πλοκην, καὶ κεῖσί αι γυμνους χαμαί. κρύος μεν, --λα καρτερη μεν - δεύτερον μετα Φιληταν. . Tουτο αὐτοῖς γίνετα νυκτερινον παιδευτήριον. και αγαγόντες τῆς ἐπιούσης ἡμέρας αγελας εἰς νομην, εzίλησαν μεν ἄ-λους ἐδοντες, ο μηπω πρότερον ἐποίησαν, καὶ πιριέβαλον τας χεῖρας επαλλά
ξαντες. Tο δε τρίτον ωκνουν τάρμακον, ἀποδυθεντες
κατακλιθηναι ' Θρασυτερον οὐ μόνον παρθενων, --λα και νεων αἰπόλων. ΓJάλιν οὐν αγρυπνία εχουσα και ἔννοιαν των γεγενημενων, και καταμεμψιν ' των oportebit patronas confugere ξ at nihil mii luia in Pan profuit Philetae Amaryllida an ami. Suru igitiir quaeremia nobis illa, quae dixit, remedia; nempe osculum, complexus, nudusque humi concubitus. Frigus quidem est i mensum; ceteritin hoc Philetae exemplo sustinebimus.. VI. Hic illis fuit quasi noctiarnus ludus. Immine me Vero die, gregibus in pascua eductis, ut in conspectum Venerunt, mutua dedere oscula, & , quod nunquam hactenus fecerant, manibus alternis amplexus iunxere. Tertium alitem illud remessium, scilicet exutis vestibus co cumbere, aestitiere non audebant: calidum namque nimis hoc facinus, quam ut in virgines, vel etiam in iuvenes caprarios caderet. Iterum igitur insomnes traducebam noctes cum recordatione eorum, quae fecissent,
x 'Καρτερήσino est e praeclara a Ita Iungemn. h. l. correxit , Dan. Heinsii coniectura, quam sensu hoc. iubente; probavi titue in textum admittere non dubita- Henisterh. ad Lucian. T. I, p. 7. vi. Codd. & edd. offerunt μαρ- Vulgo -τάμεμψις, absque και πυρήσομεν, quod frustra explicam auoci, hic omissum, male intruridum tibi sumas. sum Puta ante εψιλέσαμεν.
100쪽
παραλελειμμενων' καὶ ε μεσαμεν, και οὐδεν οῖ λος πιριεβάλομεν, και οὐδεν πλέον σχεδόν. Το οὐν κατακλιθναι, μόνον φάρμακον ερωτος' πι τεον καὶ τουτου πάντως is αυτω τι κρίῖττον επται φιληματος Ἐπὶ τούτοις τοῖς λογισμοῖς oioν εικος και ονερατα ἐά ρων ερωτικά τα φιληματα, τας προβολάς' και οσαδε μεθ' ἡμεραν οὐκ επραξαν, ταυτα οναρ επραξαν
σπησαν, κα λοίζω τας αγέλας κατηλαυνον, ἐπειγόμενοι κατα τα Oιληματα καὶ ἰδόντες ἀλ-λους, αμα, μειδιάματι κατεδραμον. Τα μεν οὐν Qιληματα εγενε
το, καὶ ἡ περιβολὸ των χειρων ηκολρύθησε το δε τριτον φάρμακον εβράδυνε, Wiτε του Δάφνιδος τολμωμ
& querela ac desulerio eorrum, viae non fecissem. Oscula mutua dedimu&; sed nihil profuit. In mittitos ample xus ruimus; nec quidquam amplius profecimus. Concubitus igitur solum erit amoris remedium. Illud itaque tentandum: omnino in eo quidquam inerit osculo efiicacius. Illis taliae mente agitantibus sonuita, tu par est , amatoria obversabantur, videlicet oscula, amplexus& quae per diem non patraverant, haec per sdinnuin perpetrabant; nudi nempe iacebant. VII. Tanquam vero nuntine alituo vehementiore adflati, die insequenti surrexerunt, & cum impetu suos greges egeriant, ad osculd. festinantes; seseque invicem conspicati, risii cum blando sibi mutuo occurreriant. Intercesserunt igitur oscula nonnulla, amplexibus inse cutis: ceteriun tertium illini cessabat remedium, quod neque Daphnis illius mentionem facere auderet, nequ: