Scriptores erotici graeci ...

81쪽

ὰπουοουσα, και ασπιρ κιπιος νεμομένη - πῶς αν ἐτίκοιτο βότρυος, αρτι τας χεῖρας - σπαργανων λε- λυμενος. β'. Oiον ουν εἰκος εν εορτῆ Διονυσου, και οἰνου γεν σει, αἱ μεν γυναῖκες εκ των πλησίον αγρων εἰς επικουρίαν κεκλημέναι, τω Δὰzνιδι τοῖς Ozθαλμους ἐπε- βαλλον, και ἐπροουν ώς ομοιον τω Διονύσω το κάλλος καί τις των Θρασυτερων και εῖλησε, και τὴν Δάῖ νιν

παρωξυνε, την δε Xλ- ελυπησεν. οἱ δε εν ταῖς ληνῶς, ποικίλας τω ς ἔρριπτον ἐπι την Xλόην, και ασπερ ἐπί τινα Βάκχην Σάτυροι μανικωτερον ἐπηδων, στεῖτο. Εἴχοντο - ταχεως παύσασθαι τον τρυγητόν,

κα λαβεσθαι των συνηθων χωρίων, και αντι της ἀρυου- σου ψοης, ακουειν συριγγος, η των ποιμνιων αυτων hederae instar serpens. Et vel infans utique, cili recens manus a fasciis laxatae sint, uvas appretaerulerit. II. Ut igitur par est in Bacchi festo vinique natalibus, mulieres proximis ex arcessitae, ut rem suci opera adiuvarent, Daphnidi octilos adiiciebant, laudi . busque eum tanquam Baccho pulclaritudine parem effi retianr. Et quaedam ex audacioribus osculum ipsi fixit; quae res sicuti Daphnim inflamimavit, ita sane Cliloae fuit dolori. Qui autem in calcatoriis erant, illi varias voces in Chloen iactabant, & veluti in quandam Baccham Satyri furiose insiliebant, optabantque oves fieri, & ala illa pasci; unde & illa vicissi in delectabatur, Daphnis autena moerebat. Porro non aliud, illis in votis erat, quam ut mox, vindemia finita, consuetos repeterent campos, proquo incondito illo clamore. sistulam, aut ipsos balantes audirent greges. At possiluam

82쪽

PASTORALIUM LIB. II. 43βληχωμενων. Καὶ επει διαγενομένων ολίγων ἡμερων,

αι μεν αμ πιλοι τετρυγηντο, πίθοι δε το γλευκος έἶχον,1ε οὐκ ετι οὐδεν πολυχερίας, κατηλαυνον τας α γέλας εἰς το myιον καὶ μαλα χαίροντες, τας προσεκυνουν, βότρυς αὐταῖς κηλίζοντες ἐπι κλημάτων, απροχας του τρυγητου. οὐδε τον πρότερον πόνον αμε- λώς ποτε παρηλθον, ἀλλ' ἀεί τε αρχόμενοι νομης, προσηυρευον, και εκ νηώ1ς ανιόντες, προσεκύνουν ' καὶ πάντως τι απεῖερον, η ανθος, η ὀπώραν, η zυλλάδα χλωραν, η γάλακτος σπονδην. και τουτου μεν υσπερονα μοιβας ἐκομίσαντο παρα των Θεων. Τότε δε κύνες, φασιν, ἐκ δεσμων λυθέντες ἐσκίρτων , εσυριττον, ἐδον τοῖς τράγοις, και τοῖς προβάτοις συνεπάλαιον. . Tvπομενοις δε αὐτοῖς, εφίσταται πρεσβύτης,

pauculis interiectis diebus, uvae quidem vindemiatae essent, dolia vero inustum iam recepissent, nihilque praeterea esset, quod manini in plurium operum deposceret, ibi marsus greges in campunt depulerum, atque admodum laeti Nymphas adoraverunt. racemos ipsis in palimitibus , vindemiae primitias, illis offerentes : ne- , que vero priori tempore negligenter unqua in praetergredi solebant Nymphas, sed semper, antequam in pascua greges abigerent, huic cultui incumbebam, eque pascuis redeuntes, eas adorabant, semper aliquid asserentes, sive florem, sive poma, sive ramum Viridem, sive lactis libamen. Atque lauius quidena pietatis gratiam postea a Deabus retulere; tunc autem quasi cZnes, quod aiunt, Vinculis soluti, saltabundi lasciviebant, fistula ludebant, cantabant hircis, ovibusque colluctahantrur.

III. Dum sic indulgent genio, illis senex quidam rh

83쪽

eri ραν ενδεδυμένος, καρβατίνας λυδ δεμενος, πή

Θέρους, μηκωνες, και αχράδες, και μηλα, πάντα νυν, αμπιλοι, και συκαι, και ροιαι, και μυρτα ---Ειὰ τουτον τὸν κηπαν ορνίθων αγέλα συνέρχονται τοnone indutus, carbatinis calceatus, peram gerens appensam, eamque admodum vetustam . stipervenit; qui iuxta illos considens, hunc in modum fatur: Ego sum, o pueri, senex ille Philetas, qui saepius in liarii ince Nympharum honorem cecini, frequentermie in huiusce Panis laiidem fistula sum modulatus, & solo canertili artificio magna boum 'armenta duxi. Venio autem, quae Vidi, vobis indicaturus, quaeque ahi livi, annuntiaturiis. Est mihi horeus, quem ego sedulo, ex quo pascere armentii ob senectinem destiti, meis ipse manibus excolui: quaecunque anni tempora feriint, ea omnia in illo in-Veniens unoquoqDe tempore; vere, rosas , hyacinthos,& utrasque violiis; aestate, papavera , pyra agrestia, pomor inque omne genus; hoc amem autumnali tempore, ViteS, ficos, malaque punica, & virides myrtos. Hunc in hortum tempore conveniunt matutino avium

84쪽

PASTORALIUM LIB. II. 43ἐωθινίς των μεν ἐς τροφην, των δε ἐς ω ' συνηρεφὴς

μαρ κοὰ κατάσκιος, και πηγαῖς τρισι κατάρ λυτος αν προέλη τις αἱμα αν, αλτος ορ- οἰήσεται. Εισε Θόm μοι τημερον ἀμφι ρασην ημεραν, imo ταῖς ροιαῖς και ταῖς μυρρίνας β, πετω παῖς, μυρτα κἀ ιας εχων, λευκος μωρ γάλα, και ξανεος ὼς πυρ

De αυτὸν ώς συλληψόμενος, δεισας μη trar ἀγερω- ναμ τας μυρρίνας καὶ τὸκ μιας κατακλά . V a με κούφως καὶ ραδιως ωἀτευγε, ποτε μεν ταῖς λο-δωνιαῖς ὐποτρέχων, ποτὲ δε ταῖς μηκώσιν υποκρυχ' μενος, μωρ ara κος νεοττός. Καιτοι πολλάκις μεν πρῆγμα εσχον ἐρίφους γαλαθνους λύκων' πολλάκις δε εκαμον μεταθέων μόσχους -τιγεννητας' ἀλλα τώ

greges: aliae quidem, ad pastum, aliae vero, ad c nendum. Etenim umbrosus est & opacus, tribusque irinriguus fontiuiis. Si circum aliquis maceriam sustulerit, lucum videre se putabit. Ins edienti mihi hodierim die circa meridiem, sub malis punicis myrtisque conspic trur puellus, inanii tenens myrti baccas, malaque punica, lac ipsum suo candore, flava coma ignem reserens, nitidusque, quasi qui nuΗlo lotus esset. Hic nudus solusque erat, & ludibundus horitim, haud secus ac suum, vindemiabat. Hac de causa irrit neum, comprehendere volens: metuebam enim, ne hac protervia myrios malosque punicas mihi confringeret. At ille I viter & sine ullo negotio me effugit, nunc subeundo rosaria, nunc sese sub papaveribus occultatulo, instar perdicis pulli. Sane saepiuscule laboravi, haedos lacte tes sectando: saepiuscule etiam defessus fui, cursu vitiselos recens natos insequendor se ioc varium quid erat,

85쪽

γέρων, και ἐπερεισάμενος τῆ βακτηρία, και ἄμα ουλάττων, μη Cυγη, ἐπυνθανόμην, τίνος εστι των γειτόνων και τί βουλιμενος ἁλλόνον κηπον τρυγα , 'O ἀπεκρίνατο μεν οὐδέν' στὰς δε πλησίον ἐγελα πάνυ ἁπαλὼν, και εβαλλέ με τοῖς μύρτοις, και οὐκ οιδ'οπως ε θελγε μηκέτι θυμουσ9αι. Ἐδεομην οὐν tἰς χεῖρας ελθεῖν, μηδεν φοβούμενον ετι, κὰ ωμνυον καὐτων μύρτων ἁ η τειν, ἐπιδους μηλών καi ροιων, παρε- ξειν τε ἀεὶ τρυγαν τα φυδ και δρεπειν τὰ ανθη, τυχὼν πα- αὐτου Qιληματος ἐνός. Ἐνταῶθα πάνυ κα- πυρὶ, γελάσας, Azίησι Cωνην, οῖαν οὐτε χελιδων , ού- τε ληδων, οὐτε κύκνος ομοιος ἐμοι γέρων γενόμενος.

Ἐμοὶ μεν, ὼ Φιλητῶ, φιλησαί σε πόνος ουδείς' βούλομαι γάρ φιλεῖσθαι μὰλλον, η συ γενέσθαι

& quod capi non posset. Defessus igitur, utpote aetate

gravis, haculoque innixus, & simit cavens, ne elaberetur, cuiusnam esset e vicinis, & quidnam sibi vellet alientim hortum decerpendo, quaerebam. Ille nihil; sed prope adstans molliter ridebat, & me myrti haccis petens, nescio qiionrodo permulcebat, in omnes adeo iras ponerem. Rogabam itaque illum , ut, omisso iam metu, propius accederet, & in inanus ira eas venir*t, iurans per myrtos, & insuper per mala atque granata , me semper ei vituletniandas vites floresque decerpendos praebiturit in , uno dumtaxat potitum osculo. Hic in ca- clunnos effusus emittit Vocem, qualean neque Iairustilo, neque hiscinia, neqtie cycnus, ut ego, senex factus. Mihi quis en , ait, Phileta, tibi osculum largiri nulla est

molestia; malo etenim oscillari, quam ni iuvenescere. At

86쪽

PASTORALIUM LIB. II. 47

νίκ' ορα δε, εἴ σοι καθ' ηλικι, το δωρον. οὐδεν γάρ eraωτελήσει το γηροις, προς το μη διωκειν εμε μετα τοεν zίλημα. Δυσθήρατος εγω καὶ ἱέρακι και ἀετω, - εἴ τις αλλος τολων Lκυτερος ορνις. ουτοι παῖς εγω, και εἰ δοκω παῖς, ἁλώι του Κρονου πρεσβύτερος, και αυτου του παντος χρόνου. καί σε ο ita νεμοντα

πρωθάβο εν εκείνω τω ἔλει το πλατυ βουκόλιον' και παρημν σοι συρίττοντι προς ταῖς CVγοῖς εκείνως, νίκα ηρας Ἀμαρυλλίδος, αλλα με οὐχ εωρας, καίτοι πλησίον μάλα si κόρη παρεστωτα. σοι μεν οὐν ἐκείνην εδω- κα' και-σοι παῖδες ἀγαθὰ βουκόλοι καὶ γεωργοί. Νυν δε Δάονιν ποιμαίνω και Xλόην' και νίκα

αν αὐτους εἰς ἐν συνάγω το εωθινον, εις τον σω ερχομαι κνῖπον, και τερπομαι τῶς ανθεσι και τοῖς φυτοῖς, καν ταῖς πηγαῖς ταυταις λουομαι. δία τοῖτο καλα vide, num hoc munus imae conveniat aetati: nihil enim tua tibi proderit aetas, quo minus tu me, postquam unicum osculum acceperis, persequi incipias. Ego vero non queo capi, ne quidem si accipiter, Vel aquila, vel alia his pernicior ales me insequatur. Puer non lam, quamvis videar; sed ipso Satrurno & quovis omni tempore antiquior. Ac noram te iam, cum primos pcteselatis annos notulum egressus in illo palustri loco late lususum pasceres armentum; aderamque tibi fistula canenti prope sagos illas, quando Anaarflicta amabas: at me nullus videbas, puellae adstantem prope admodum. Illam quidem tibi dedi; & liinc tibi filii egregii bubulci & agricolae. Nunc autem Daphnidis &Claloos tanqtiam pastor curam ago ; illosque quasi loquasi greges in unum compellere atque coniungere tempore matutino soleo, in tuum venio hortum, meque

floribus plantisque oblecto, fontibusive in hisce lavor.

87쪽

καὶ τα ανθη και τα φυτα, τοῖς ἐμοῖς Murροῖς δόμενα. ορα e in τί σοι των φυτων κατακέκλασται,μη τις οπωρα τετρυγπαι, τις ανθους λίζα πεπάτηται, τις et γη τετάρακται. Καὶ χοίδε ρονος αν- θρωπων ἐν γηρα θεασάμενος τουτο το παιδίον. . Tαυτα - , ἀνηλατο καθ άπερ ἀηδόνος νεοττος επι τας

- των ωμών, και τοξάρια μεταθ πτερύγων καὶ των ωμων' και Ουκίτι ειδον ουτε ταυτα, ολ αυτόν. Ei δε

μὴ μάτην ταύτας τας πολίας εῖυσα, μηδε γηράπας

ματαιοτερας τας φρονας εκτησάμην, φωτι, ω παῖδες, κατέσπεισθε, και Ερωτι ψων μελει. ,,

ΓΙάνυ ετέρrΘησαν, ω τερ μυθον, οὐ λόγον, ἀκούοντες, καὶ επυνθάνοντο, τί ειστί ποτε ὀ Ερως,

ob hoc flores illi plantaeque sunt venustae, utpotenaeis lavacris irrigatae. Vide autem, num tibi aliqua stirps sit confracta, num fructiis aliquis decerptuS, num quae flosculi ra lix conculcata, nuin quis fons pertu batus sit; ac toto laetare pectore, qui solus mortalium in senectute litinc puerilliun vidisti. Hisce dictis, tan- qtiam lusciniae pullus, myrtos influit, & de mimo in

ramum transiliens, per frondes ereptavit in summum cacumen. vidi ipsius tum alas ex humeris dependulas, thim arculos inter alas & humeros iacentes; at deinde non vidi illa, neque illum amplius. Ac nisi frustra hosce produxi canos, atqtie senescens vaniorem & minus s nain mentem nactus fuerim, Amori, o pueri, consecrati atque dicati estis, & Amor vestri curam gerit. IV. Maiorem in modum delectati sunt, veluti fabu-Iam, non ferinonem Verum audientes, quaesiveruntque

88쪽

PASTORALIUM LIB. H. 49

ποτερα, πῶς, η ορνις, και τί δύναται; Παλιν οὐν ο Φιλητας εὐη' ,, Θεός ἐσπιν, ω παῖδες, ο Ἐρως' νέος, και καλος, κὰπετέμενος δα τουτο καὶ νεότηri χαίρει,

κάλλος δάκει, κοὰ τὰς ἀναπτεροῖ Δυναται δ Nσουτον, οσον οὐδε ὀ Ζεύς. κρατίῖ μεν στοιχείων κρατίῖ δε αστριδν' κρατεῖ δε των ομοίων Θεων' οὐδευμέ. τοσουτον' των αἰγων - προβάτων. Τα ανθη πάντα φωτος εργα' τα φυτ, ταυτα τούτου ποιημα-τα' λα τουτον κα ποταμοι ρέουσι, και ανεμοι πνέου-

και ηκολούθει πανταχῆ. Aυτος μὲν γάρ ἔμν νεος,, και ηράσον Ἀμαρυλλίδος και οἴτε τροφης ἐμεμνέ

qhsidnam tandem esset Amor, utriam puer, an avis, &quidnam posset 8 Iteriim ad haec Philetast Deus est, o pueri , Amor, iuvenis, formosus, idemque Volaticus. Idcirco & iuventute gaudet, pulcsiritii linem sectatur.& animis alas addit. Potentia eius tanta, quama ne Iovis quidem. In perat elementis, imperat astris, inque Deos sibi pares imperium otuinet: neque Vos tantiam imperii in capras ovesque habetis. Omnes flores Amoris sunt opera; istae plantae ipsius sunt facturii. Per hunc & iluvii suunt, & vemi spirant. Ego vidi taurum amore cor reptum, & veluti oestro percitiis miseriebat: vult etiam hircum, qui amabat capellani, & illam ubique insequebariir. Egomet ipse iuvenis fui, &aniavi Amar illida ; & ne de cibo quidem cogitabani,

nec pollina ori admovere, neque somnum capere e rabant. Animo dolebam, corde conti emiscebant, frigintinses. D

89쪽

τας ρὰν βους εθελγον, Ἀμαρυλλίδα δε οὐκ ἡγον. Ερωτος γαρ οὐδεν Cάρμακον, οὐ πινόμενον, οὐκ ἐοί ι ραγον, ουκ ἐν ωλῶς λαλούμενον ἔτι μη φίλημα κοὰ

περιβολη, και συγκατακλθηναι γυμνοῖς σώμα . Hε. Φιλητας μοτοι ταῶτα παιδευσας αὐτὰς, ω αλλάττεται, τυρούς τινας παρ' αὐτων και εριτον ηδη

κεράστην λαβών. οἱ δε μόνοι καταλειφθεντες, καὶ τό

τε πρωτον ακούσαντες το ' Ερωτος ονομα, τάς τε ψυχας συνεσπάλησαν ὐπο λύπης, και επανελθόντες

re corpus horrebat: Vociferabar, non secus ac si vapularem: tacebam, veluti emortuus: fluviis me immeri bana, quasi igne flagrarem: in plorrabam Panis auxilium, utpote qui ipse quoque Pinus amore captus fuisset: laudabam Echo, quod Amaryllidis nomen iraecum lina ii I- geminaret: calamos confringebam , quod boves quidem mihi demulcerem, non tamen Amanillilia pellicere pos sem. Nulla enim amoris est medicina, nec cibus, nec potus, nec carmen ullum, praeterquam osculum, amplexus, & nudorum corporum concubitus.

V. Philetas quidem, postquam ipsos tali modo inst tuit, caseis quibusdam & haedo iam cornigero ab illis acceptis, discessiit. Illi vero soli relicti, & tunc primum auctio Amoris nomine, moestitia veluti conti acti sunt,

et Ita e eoniectura Molli eum συνεμάλισαν unine του iam, con-Villoisono rescribendum duxi- venit, & mulo inferius Longus mus. Vulgatur: ιιπὴ λυττους, quae, ab: ει τουτο μέν εστιν . τι etsi in amantes cadat, huius ta- οἶν τἀῖ- ὰλγο οὐ

men Ioel non est. Nam & verbum Diuitiros by Cooste

90쪽

PASTORALIUM LIB. ΙΙ. uer

ῖον ωzθη - τίς πατράσιν ημο- οναρ ἐκύῖνο, καὶ νέμειν ἡμας τας αγέλας εκέλευσε. Πως αν τις αὐτολάβοιεῖ μικρόν ἐστι, και φεύξετ . Και πως αν τις απο φυγοι; πτερα εχει και καταλνφεται. EQ τας& noctu casas repetentes, quae ipsi in se expedieba

tur cum illis comparabant, quae aumVerant. Dolent amantes: etiam nos dolemus. Reriam suariam minus se agunt: & nos quoque eas neglectui habemus. Dorani re nequeunt: nec nos PMque. Uri videntur: it intra nos ignis ardet. Mutuum exoptant adspectum: ει eam ob causam nos citius oriri diem cupimus. Forsan hoc ipsum amor est, & imprudentes ac nescii mutilo tenemur amore. Enimvero nisi hoc esset amor. 6t nisi ego essem amasius, cur tandem sic doleremus, cur alter alterum quaereremus t omnia vera nobis dixi tiphiletas. Ille ex horto puelliis visus est quoque parentibus nostris in illis olim somniis, de pascere nos greges iussit. Sed quo pacto quis illum capere poterit ξpusillus est, & fugiet. Et qua quis ratione illum e fiigerat ρ Alas habet, de nos assequetur. Ad Nymphas

i Villoisonus amate legendum idqtie versione sis expre coniecit οῦ ει τρῖτο μή ε ιν ὲ sit, quam vide.