Scriptores erotici graeci ...

201쪽

zερον αγέλην δε σπως νέμω, μάρτυς πιόη' πεντροκοντα αἶγας παραλαβων, διπλασίονας etra ποίη-' ἐθρεψα και τράγους μεγάλους καὶ καλους' πρότερον δε ἀλλοτρίοις δες αἰγας ὐπιβάλλομεν. ἀλλα και άος εἰμι, και γείτων ἡμῖν ἄμεμπτος καί με ε θρεψε αιε,

Xλο ν οῖς. τοσουτον δε των ἄλλων κρατων, ουδε δωροις πτηθησομαι' ἐκεινοι δωσουσιν αἶγας καὶ πρόβατα, και

ζευγος ψωραλεων βοων, καὶ σῖτον μηδε ἀλεκτορίδας Θρεψαι δυνάμενον παρ ἐμώῖ άδε -- τρισόλιαι μόνον ιστω τουτο μηδὰς, μη Λάμων αυδες ο κ πα-τηρ. Aμα τε εδίδου, κα πιριβαλων κατεῖίλει. . οἱ δε παρ' ελπίδα ἰδόντες τοσουτον ἀργύριον ἰαυτίκα τε δωσειν επηγγέλλοντο την Xλόην, και πείσειν ὐπι γουντο Λάμωνα. V μεν ουν Νάπη μετα του Δαφνώος αυτου μενουσα, περιηλαυνε τους βους, καὶ

gregem pascam, testis est Caloe: quinquaginta Capras acceptas duplicavi; educavi etiam ingemes atque so mosos hircos, cum antea alienis meas submitterem capras. Denique sum iuvenis, & vicinus vester inculpatae Vitae. Quin me capra educavit, sicuti Chloen civis. Cum autem tanto alios intervallo post me relinquam, neque in donis illis quidquam concesseram. Dabunt illi capras ovesque, & par boum scabiosorum, nec non frumentum, ne gallinis quidem ciban sis idoneum. A me Vero tria haecce drachmarum millia habebitis. Tantum hoc nemo resciscat, ne ipse quidem Lamon metis pa rens. Simulque porrigebat, atque Dryanta complexus osculabath r. XXII. Illi, ex insperato tanta vi argenti conspecta, e vestigio Giloῆn huic uxorem spondebant, idemque se Lamoni persuasuros pollicebamur. Nape autem, cum Daplini de ibi lena manens, boves circumagebat, & tri-

202쪽

τοῖς τρβίοις ' κατεργάζετο τον σταχυν' ο δε Δρυας

θησαυρίσας το βαλάντιον ἔνθα απέκειτο τα γνωρίσματα, ταχὸς παρα τον Λάμωνα και την Mυρτάλην εῖε- ρετο, μάλλων παρ' αυτων, το καινότατον, μνῆσθαι

νυμφίον. Εὐρων δε κακείνους sta μετρουντας ου προπολλάῖ λελικμημένα, ἀθύμως τε εχοντας ὁτι μικρου δεῖν ολιγωτερα ν των καταβὰχθέντων crarερμάτων, ἐπ

εκείνοις μεν παρεμυθησατο, κοινην ορολογησας αιτίαν

πανταχου γεγονεναι ' τον δε Δάφνιν ἀντειτο Xλον, καιελεγεν οτι πολλὰ αλλων Δδόντων, οὐ, εν παρ' αυτων

'φεται, μαλλον, τοι ομοθεν αὐτοῖς επιδωσει' συν-

τετράφθαι ' γάρ ἀλα λους, καν τω νέμειν συνηφθαι

bulis spicas comminuebat. Dryas hic recondito marsupio, ubi monti merita reposua habebat, citato gradu ad Lamona Myrtalenque ferebatur, ab iis, Piod novum insolitumque, sponsum petiturias. Quos cum ostendi se set hordea metiemes modo ventilata, animosque despotulentes, quod ferme pauciora essent, quam quae terrae mandassent semina, de illis eos consolari aggresilas est, ubique locorum communem hanc esse querelam professus , & petebat Cliloae Daphnini, dicens: Licet alii non pauca darent, se nihil quidquam a Lanaone Myrtalaque accepturum; tinnio potius de suis honis insuper largiturii in; simul namque eos educatos, & inter pascendum ea coniunctos amicitia, quae facile di-

Iung rmannus legemium si truebat: και τῶς τριβόλοις, h. e. tri. Io, s. Vehiculo, quo maturaemiges in area terebantur, &ria e spicis excutrebantur. Quam coniecturam cum Diuens. recepit Villois. At Boden coni. και πῶς Aioιe κ. τ. λ. Equidem vulgatani lectionem mutare non ausim; nam utraque vox, τρiβολος di et i- βιον, de vehiculo triturae inserviente hic tantum occurrit, &τρiριον eodem quo τρέβολος an

Iogiae iure gaudet. a Praeclara haec est Vinoisoni

emendatio, cum vitiose antea legeretur: αλλάλοις, κἀν τω νέμειν συνη πται φιλια μὰ Ουναμένη. Sed eandem

fere corrigenti rationem institite.

203쪽

ἔχειν ως καθεύδειν καὶ μετ αυδεών. . D μεν ταωτα καὶ επι πλείω ἔλεγεν, οiα ταυπεισαι Pλαε εχων τας τρισχιλίας. V δε Λάμων ετιμε, πενίαν προβάλλεσθαι δυνάμενος' αυτοι γὰρ οὐχ inrερ et συν' μητε ηλικίαν Δάτνιδος' ηδη γαρ μειρακιον η ' το μεν Missες, οὐδ' ia εξηγόρευσεν, ὀτι κροίτων ε στὶ τοιούτου γάμου χρόνον δε πιωπησας ολίγον ,ώπως ἀπικρίνατο - Δίκαια ποιεῖτε τους γύτονας προτιμωντες των ε νων, καὶ πινίας ἀγαθῆς πλουτον μηνομίζοντες κρείττονα. . Παν Φας αντι τωνδε καὶ αἱ

N-ται φιλήσειαν. Ἐγω δε σπευδω μὲν καὶ ο ὐτώ τον γάμον και γάρ - μαινοίμην, χροιγερων τε α ηδη, καὶ

velli nequeat: iam vero etiam eos ea esse aetate, quam ui consortes tori esse possent. XXIII. Dryas quidem haec & alia plura dicebat, miippe mii persuadendi praemium domi ter mille draci mas haberet. Lamon vero haudquaquam amplius paupertatem suam o,endere poterat illi; namque non iastidiebant : neque Daphnidis aetatem; iam enim erat adolescens. Quod tamen erat verrum, ne sic quidem eloqui voluit, scilicet Daphnim talibus nuptiis longe superiorem esse; sed cum aliquamdiu conticuisset, ita respondit: Aequum iacitis, qui vicinos peregrinis praeferiis, & pauperie honesta non potiores aestimatis ci vitias. Pan & Νymphae pro iis vos suo amore dignenistiir. Egomet ipse ad nuptias maturandas pronus sum; utique namque insanirem, cimi semisenex iam sum, &

204쪽

τον - ετερον οἶκον φίλον προσλαβέ is. αγα θάν τι ρκ'ούδαστος και πιόη, καλη και ωραία κορη, και πάντα - ἡ δουλος δε ων, οὐδενός cριι των έμων κυριος αλλα δῶ τον δεσπο ν μανθάνοντα τάλα - ροχωρειν. Φερε ουν, ἀναβαλλωμεθα τον γάμον εἰς το με οπωρον ἀφίξεσί αι τότε λεγου ν αὐτον οἱ παραγινώμενοι προς -- εξ απιεος. τοτε εσονται ἀνηρ - γυνηλν δε φιλείτωσαν αλληλους δελφοί. ti Θι μόνον, ω Δρυα, τοσχυτον rεύδεις πιξι μειρακιον κρέῖττον ημων. is 'O μεν - τα cet , εφίλησε τε αγὼν, καὶ ωρεξε πο- τον -- μεσημβρίας ἀκμαζουσης, κω πρὸ τεμψε μίχρι τινος φιλοτρονουμενος πάντα. . 'O δε Δρυας οὐ παρεργως ἀκουσας πν υσπερον manthus ad opera quotidiana indigeo pluribus, nisi &vestrae familiae amicitiam mihi adiungerem. Magnum quiddam hoc bonum, magnoque quae aspecteriir sttulio digna Coloe, honesta atque formosa puella, omnino in omnibus rebus optima: Verum servus cum sui, nullius aneormin sum dominus; sed necesse est, ut dominus meus, certior factus, haec perini trat. Age igitiar, nuptias in autumnum differamus; tunc meum dominum adventuriam aiunt, qui ex urbe ad nos Veneriant. Errunt tunc maritus & uxor : nunc fraterno sese invicem prosequantiir amore. Tantum, O Drya, hoc unum scito: affectas & ambis iuvenem longe nobis potiorem. His dictis Lanion osculum Dryanti dedit, potumque porrexit, cum iam tum sol meridianus incalesceret; eum que ad aliquid loci deduxit, omni liuinanitatis officio prosecutuS. XXIV. D as, non oscitariter postremo hoc Lamonis

205쪽

ἀχράδων εἰκος ἔχειν αἰπόλον. Ἀρα και τουτον ἐξέθηκέ τις ως Xλόν; μα και τουτον εὐρε Λάμων - ἐκεινην

πόλει μέχρι της αλω. Ἐλθων δε ἐκεῖ, καὶ τον Δάφνιν

μετεωρον προς την ακοην καταλα ων, ανερρωσε τε

γαμβρὸν προσαγορεύσας, και - μετοπωρω τους γά-

sermone audito, inter ambulandum secum cogitare eo pit, quisnam tandem hic esset Daphnis. Enutritus quis dein a capra fuit, tanquam non sine cura numinum; est facie decora, nullaque ex parte sinitis sinio seni, &mulieri glabrae. Habuit praeterea tria ni illia drachin rilin, quantam ne pirorum quidem vim credibile est caprarium habere. Ecquid & hunc alii quis exposuit, sicuti Chloen ρ Ecquid & hunc invenit Lamon pari fortuna, atque ego illam λ Ecquid & monumenta abiecta fueriants milia iis, quae a me sum inventa ρ Quod si haec ita se habeant, domine pan, caraeque Νymphae, hicce suis inveritis propinquis, forsan & de Chloes aliqFid reperiet secretiS. XXV. Talia quidem animo Volvetiit suo, somniabatque, usque dum veniret in aream: quo proν essus, D phnim arrectis auribus sit spensum deprehendit , confirmavitque, gener salve, dicens; & autumno nuptias se

206쪽

μους 9 σειν ἐπαγγελλεται' δεξιάν τε εδωκεν, ως οὐδενος ες εμενης, οτι μη Δάῖνισος, Xλοης. Θαττον οἶν νοηματος, μηδεν πιων μηδε φαγων, παρα το Xλόην κατεδραμε καὶ εὐρων αυτην ἀμελγουσαν και τυροποι - ουσαν, τόν τε γάμον ευηγγελίζετο, καὶ ῶς γυναῖκα

νου ημελγε μεν εἰς γαυλους το γάλα ενεπηγνυ δεταρσοῖς τους τυρους' προσεβαλλε ταῖς μητρά ν άμας καὶ τους ἐροῖους. ov. Καλως δε εχόντων τούτων, ἀπελούσαντο, ενε-ςαγον, επιον, περ ηεσαν ζητῶῖντες οπωραν ἀκμάζου-

facturiam promisit , dexteramque dedit in fidem, quod nullius, praeterquam Daphni sis, coniux Chloe esset futura. Cogitatione iraque celerius, ne quidem potu vel cibo degustato, ad Chloen accurrit: quam cum osse disset mulgentem, caseolosque prementem, laetum hoc de naatrimonio apponat nuntium, atque deinceps illam non furtim, sed ut uxorem deosculatur, inque communionem laboris veniebat. Mulgebat lac in mulctralia, conspissatos indebat cratibus caseos, admovebat matribus agnos & haedos. XXVI. Postquam haec bene fuerunt curata, aqua se abluerunt, cibum & porrum sumserunt, circumvagati sunt quaesitum fructus maturos. Horiam qui dein suppetebat magi au copia, quia omnium ferax haec anni tempestas erat. Multa pira errant silvestria, multa hortensia , multa mala: quorum alia laumi deculerant, alia adin

207쪽

χεν, οὐτε Cύλλον γυμνοι πάντες ἐσαν οἱ κλάδοι. καιεν μηλον επίθετο ἐν αὐτοῖς ακροις ἀκρότατον, μέγα -

καλον, και των πολλων την εὐωδίαν ἐνίκα μόνον. Εδει- ν ο γγων ανελθέιν ἐμέλησε καθελεῖ τάχα δε καιετύλαττε το καλὸν μηλον ερατικω ποιμενι. Τουτο το

ἀναδραμων, ἐξιγατο τρογησαι, και κομίσαι δωρον Xλόν, και λόγον τοιόνδε ειον Δργισμὼν si . 'sὶ παρθίνε, τουτο το μηλον εφυσαν 'μαι

hiae arboribiis adhaerebant. Sed quae lauini iacebant, fragrantiora; qitae de ramis peiadebant, Venustiora erant: illa ceu vitium fragrabant; liaec ceu auriam fulgebant. Una malus stabat, cuius iam omnia poma erant ablecta, quae neque fructum, neque frondes haberet, cuiusque onines rami nudati essem: sed malum unicum in ipso vertice supremum IIaerebat, magnum ac pulci rhina, quodque multorum aliorum fragrantiam solum vinceret. Scilicet qui reliqua decerpserat, eo ascendere metuerat, ideoque istud inde avellere neglexerat. Forte vero & eximiti in illud pomum amanti pastori servat, tur. Hoc malum ut conspexit Daphnis, enixus decerpere gestiebat, atque Oaloen impellientem neglectili laa-huit. Haec neglecta citato gradu ad greges absit. Ceterii in Da planis, postquam ascendisset, eo pἡrVenit, ut decerperet, donumlite Chloae asterret, & talia verba

iratae dixit: XXVII. Mea virgo, hoc pomuin, quod vides, anni

208쪽

καλαὶ, και zυτον καλον εθρεψε, πεπαίνοντας ἡλίου, καὶ ἐτηρησεν ἡ τύχη. και οὐκ εμελλον αὐτο καταλιπεῖνοῖθαλειὸς εχων, ενα πίση χαμα, και η ποίμνιον αὐ-το πατησην νεμόμενον, η ἐρπιτον Q μάξη συρομενον, ηχοόνος δαπανηση κείμενον,' βλεπόμενον, ἐπαινουμενον.

τοῖτο Azμδίτη κάλλους ελαβεν αθλον' τοῖτο ἐγώ σουιδίδωμι νικητηριον. Uμοίως εχομεν τους σοῖς ' μάρτυρας εκεῖνος ἡν ποιμην, αἰπόλος εγύ. ,, Τάλα εἰπων εντίθησι τοῖς κόλποε. ἡ δε εγγὸς γενόμενον κατετίλησεν' ωσπεο Δάτνις οὐ μετεγνω τολμησας ἀνελθεῖν εις τοσοῖτονυιος' ελαβε γαρ κρεῖττον και χρυσοῖ μηλου φίλημα.

aetates pulchrae pepererunt , hoc arbor egregia enutrivit, sol ad maturitatem perduxit, & conservavit so riina. Quod non potui, cum oculos habeam, relinquere, ne, si humi deflueret, vel pecus illini inter paste dum pedibus conculcaret, vel serpens, dilin prorepit, venenaret, vel tempus illini absumeret proiectum, ac solummodo oculis & laudibus usurpatum. Hoc Venus in certamine suae formae praemium tulit; hoc idem ego tibi do palmarium. Eiusdem conditionis, ac Venus, tu testes liabes. Paris erat opilio; caprarius ego. Hisceditas, hoc malunt illius greinio imposuit; at illa propius accedentem osculata est: ita ut Daphnina non poenit ret audaciae, qua prorepserat in tantam altitudinem; namque osculuin Vel aureo malo pretiosius accepit.

I Wyttenb. eoni. κρεμάμενον, μλη του καλλους - ρας. Viruquod de pomo iacente minus be- Ioison. autem, inoiως συμπne κῶσθαι escatur. Sequentia σου vel οι του σου καλλους μαρ- βλιπγοον , ἰ παινούμενον , puncto τυρες. Uel, ὁμοiους μὲν ἔχιις καὶ post κι ἱμενον infixo, VHKenari ἔσους μαατυρικ. Denique, ἐμοιως se refingit: βλέπι μὲν εὐ ὲ χομεν τοσου vel τοσούτου ) κάλ- παινόμενον. λους μαρτυρος. Ex his evidema Hiiet. coni. ἱμοιως δχομεν priorem rationern verosimum τούτου μάρτυρες, vel, ομοίους ε - rnam censeo.

209쪽

I Ignes δε τις ἐκ της Μιτυληνης ὁμόδουλος τῶ Λα-

μωνος, ηγγειλεν οτι oλίγον του τρυγητοῖ ο δεσπότης ψίξεται, μαsησάμενος μητι τους ἀγρους ἡ των

DAPHNIDE ET CHLOE

LIBER QUARTUS.C A P. I.

ADVEN1ENs autem ex Μindenarum uste quidam Lamonis conservus, heriim paulo ante vindemiam vent rum nuntiavit, cognitiirrum, num quod damnum suis Diuisaso by Corale

210쪽

LONGI PASTORALIUM LIB. IV. 13 3

απιόντος, και του μετοπώρου προπιοντος, παρεσκευω

κόπρον ἐκεῖίρει της αὐλης, ῶς απόζουσα μη δοχλοίη τον παράδει τόν ἐθεράπευεν, ὼς ωφθείη καλός. Ἐν δε ὁ

παράδεισος πάγκαλόν τι χρημα, και κατα τους βα- λικούς. εκτετατο μεν εις σπαδίου μηκος , επεκειτο tuis χώρω μετεώρω, το εὐρος εχων πλεθρων τεσσάρων. εἴκασεν αν τις αλον πεα μακρω' εἶχε δε πάντα δενδρα, μηλεας, μυρρίνας, Οχνας, και ροιας, - κην, και ἐλαίαις' περωθι αμπελον ὐψηλην καὶ επεκειτο ταῖς μηλεαις καὶ ταῖς αγαις περκάζουσα, καθάπερ περι του καρπου αυταῖς προσερίζουσα. τοσαι τα φερα. agris intusisset appulsus illi Methymnaeorum. Aestate

iovir iam abeunte, & autumno adVentante, Lamon sedulo allaborare coepit, quo domino suo talis mansio praeparareriir, in qua nihil, quod oculis non esset gratum, occurreret. Fontes emundabat, ut illimes unda clara pellucerent; fimum ex caula egerebat, ne suo se tore ullam crearet molestiam; hortum summa cura excolebat, ut omni amoenitate rideret. Hic autem hortus profecto res erat valde pulcherrima, & in morem regalium hortorum. Excunebat ad stadii magnitu sine in psitus erat in loco celso, latitudine complectens quate na iugera; ut quis iure ipsum campo per planum porrecto assimilasset. Ferebat porro omnigenas arbores , malos, myrtos, piros, malos punicas, ficus, oleas; &alibi proceram vitem, quae foeta ni esceme ma, malis & piris incumbebat, periitile ac si de fructu cum illis contenderet. Atque hae quidem erant sativae arta