장음표시 사용
241쪽
σον. ει σοὶ επίμνυμι τον ἐρον Θεον, εφίδιον λα- βων, και εμπλέσας την γαστέρα τροφῆς, Φαυτπαποκτενω π - των Δάοῦνιδος Θυρων' σι δε οὐκέτι - λεσεις Γναθωνάριον, ωσπιρ εἰώθεις παίζων αεί. οὐκ αοεσχε κλαοντι, και αὐθις τους πόδας καταῖόλουσι, νεανισκος με γαλό ρων, οὐκ ιρος ἐρωτικης λύπης ἀλλ' αἰτι-ειν αὐτον πα- του πατρος επηγγελλετο, και κομίσειν εἰς την πό ν, αὐτω ρον
λῖλον, ἐκείνω δε ἐρώμενον. Eiς εὐθηλιαν δε και αὐτονεκεῖνον Θελων προαγαγεῖν, ἐπυνθοωετο μειδι- , εἰ οὐκα χυνεται Λάμωνος υἱον φιλων, ἀλλα sed σπουδάζει
συγκατακλιθηρω νεροντι ανγαις μειρα-ίωι και αμα
συμποσίοις πιπαιδευμενος, οὐκ ἀπο σκσπου και ὐπερ
Per meum iuro Deum . pu one arrepto, & aqualiculo hoc cibis usque repleto, memet occidam ad ipsas adeo Daphnidis fores. Tu vero haud amplius me vocabis Gnathonulum, ut assidue per iocum soles. XIII. Ferre non potuit lacrimantem, iterian quo phdes exosculanteiri, iuvenis magnanimus, & amansum doloris haudquaquam ignariis, illique pollicitus est', sea patre potitiarum Daphnini, eumque ducturum in civitatem sibi qii idem mancipium, ipsi vero amasium. Cum autem vellet eum bono esse animo, interemabat subridens, numquid eum puderet Lanionis filium amare. & nihil non moliri, quo cum adolescentulo capras pascente rem haberet Et simul simulabat, sese hircinum illum foetorem detestam . Gnatho colura, qui nullos non amatorios logos in luxu perili torum hominum eon pΟ-inu uriis didicisset, non alienim a re de se ipso & da
242쪽
Daphnide retulit: Nemo amatorum, domine, hisce curiose perscrutandis immoratur; sed in quocunque tandem corpore sorariam invenerit, illa capitiir: idcirco &plantam nonnullus deperiit, nec non flumen, & feram. Et quident quis non amantem miseratus fuerit, cui formidandus sit ille ipse, quem amat 8 Servile quidem comptis, at liberalem formam amo. Vides, ut illitus coma
hyacintho similis siti ut fulgeant oculi sub superciliis, veluti pala aurea inclusa gemma Z ut illius facies rubore suffusa sit 8 ut illius oris dentes eboris instar candicent ρ Et quis amator non omnibus votis contenderet inde lactea sumere basia 8 Sin vero pastorem arsi , Deos imitariis feci. Bubulcus erat Anchises, attamen illiin habuit Venus. Capellas pascebat Branchius, & Apollo ipsum amavit. Pastor Ganymedes erat, & illum Iup-I Λει - φιλήματα quae sint, istis τὲ στόμα λευκων ἰαντιουνδnon exputo. Villoisonias Ailistia quod tamen vix pinem. citerumniit γλυκῆα, vel μαλακά. Nuin v. ἐρα-ὲs e sota irrepsisse vi Ionins aliquem lusu in eaptavit, detur. ut λευκὶ φιλά -- responderent Diuitiros by Cooste
243쪽
o Ζευς ἡρπασε. καταπρονωμεν παια, ω καιαιγας ώς ερωσας πιιθομενας εἴ D' αλλ' ti ετι με- νειν ἐπι γῆς ἐπιπροπωπι τοιουτον κάλλος, - νιν ἔχωμεν τοις Διος ἀετοῖς. is
πεμ Δαφνιδος διαλέξεσαι. 'Aκουσας δε τὼ λεχθεντακροτα πάντα ὀ Ευδρομος, καὶ τα μεν, τον Δατνιντιλων, ὼς ἀγαθον νεανίσκον, τὼ δε ἀχθόμενος, ΓΓναθωνος εμπαροίνημα γενησεται τοιουτον καλλος,
αυτίκα καταλέγει πάντα κἀκείνω καὶ Λάμανι. ομεν ουν Δάτνις ἐκπλαγεις, εγίνωσκεν αμα τη πι- τολμῆσαι φυγεῖν, η ἀποθοωεῖν, κοινων, κα ίνην λα-piter rapuit. Nec contemnamus puerrum, cui etiam capellas veluti amantes, morigeras Videmus. Immo potius, quod adhuc in terris manere tantam Venustatem
snant, otias aMinus Iovis aquilis. XIV. Astyliis cum ob hoc maxime dictum suaviter risisset, dixissetque magnos Sophistas ab Amore formari, circui aspectare commodum tempus eoepit, quo sutim patrem de Daphnide alloqui posset. Eudromus subauscultavit, quaecunque locuti fuerant, clanculum, &, cum Daphnim, ut optimum iuvenein , diligens, tum aegre ferens, quod tam elegans iuvenis ludibrio esset futurus lascivo Gnathoni, eiusque libidini permitte clus, extemplo omnem rem aperitit & Daphnidi ipsi, &Lainoni. Daphnis igitiit , animo consternatus, simul cum Chloe se in fugam dare constituit, vel vitae sinent tibi Ponere, ea quoque comite exsilii adscita. At Dinon,
244쪽
τα λοιπα πάντά in . - τον IIανα και τας σας, ουδ' εἰ μέλλω βοῖς, φασιν, ἐν αυλίω καταλεί- πισθαι, - Δαφνιδος τυχην, ἡτις ἐστὶν, οὐ σαωπη- σομπος, αλλα καὶ ο , τι ευρον ἐκκείμενον ἐρω, καιοπως Πετόμενον μηρυσω, καὶ ἄσα ευρον συνεκκείμενα
A . Mαθε, Γνάθων ὁ μιαρος οιος ζων οίων ἐρα. ΓΙ- ρασκευαζε μοι μόνον εὐτροπη τα γνωρίσματα. ,, οἱ
μεν ταῶτα συνθεμενοι, ἀπηλθον εἴσω πάλιν. ιέ. ' στυλος σχολὸν αγοντι τω πατρι προρ- λεις, αἰτει τον Δάονιν εἰς την Iroia ν καταγαγειν, ὼς καλόν τε ἔντα, καὶ αγροικίας κρείττονα, και τα
χέως δατο Γνάθωνος καὶ τα ἀστυκα διδαχθηναι δυνάμενον. Xαίρων ό πατηρ δίδωσι καὶ μεταπιμ φάμενος
evocata foras Myrtala, Periimus, inquit, mea uXOr. Adest te'piis, ea revelandi, quae hactenus tecta fuere. Caprae & cuncta reliqua deserta errant: sed, Pana atque Nymphas testor, etiamsi, quod aiunt, hos instabulo si in relinquendus, Daphnidis fortunam nequaquam reticebo; sed, qtiod inveni expositum, dicam, quomodo educatum fuerit, indicabo, & quae cum illo exposita fuerint, ostendam. Discat scelestiis iste Gna- sto, & quis sit ipse, & quos amare audeat. Tu modo intra, ut haec mihi monumenta sint pronata parataque. Sic ubi inter ipsos convenit, se intro receperunt. XV. Astylus ad pati em otium agentem adVolans, petit . ut Daphnini sibi liceat in uisem abducere, utpote formosum praestantioremque, quam qui mari degat, &hrevi temporis spatio a Gnathone urbanos moreς ed eendum. Listens pater comessit, atque arcessitis LamO
245쪽
ni ac Myrtalae laetum asserebat nuntium, quod, pro cae. pris hircisque, Astylo deinceps daturus sit operam Da- planis; pollicitiis, pro illo duos illis se daturum capratrios. Tum Lamon, cum iam omnes confluxissent, atPI., quod formosum essent habituri conservum, laetarentur, dicendi copiam petiit, sicque profari coepit: Audi, here, ex viro sene verum sermonem: iuro Pana Νymphasique, me nihil falsi esse dicturrum. Non sum ego Daphnidis pater, neque tam beata fuit Μyrtale, ut talis ad lescentis mater exsisteret. Alii parentes hunc exposueriinr infantulum, forsan gratuitoriim liberorum satis habentes. Ego inveni illum expositum, & a capra mea nutritum, quam etiam inorniam in horii ambitu sepelivi, magno illam amore prosequens, quod matris officia praestitisset. Inveni & monumenta quaedam cum illo exposita. Confiteor, domine, atque asservo ista; sortimae
246쪽
λάττω. Τυχης γάρ εστι μείζονος η καὶε ημας συρο
καὶ εδίδου βασανίζειν αὐτον, c δα ἐνευδεται, καθημέ-
namque altioris, quam ut nobis convenire possint, haec sunt arguntietua & istisicia. Servum autem illum esse Astyli, videlicet lainulum pulchrum domini pulchri aseque boni, non aspernor; at illum Gnathonis libidini &iniuriae exponi, id nullo modo tolerare possum; cum eum Gnalso ideo Μuylenen adducat, ut muliebria
XVI. His dissis Lamon, multas in lacrimas effusus, conticuit. Cum autem Gnatho audacius efferretiar, ve heraque minaretur, Dionysoplianes dictis obstupefactus. Gnathoni silentium imperavit, torve supercilia in ipsum intorquens; & Lamonem iteriam interrogavit, & iussit, ut ipsi vera responderet, neque consimilia fabulis confingeret , quo sic filium retinere posset. Cum autem LMmon firmus in verbis persisteret, perque omnes iuraret, Deos, seque ad quaestionem offerret, si quid mentitus
247쪽
ris τῆς Κλεαρίστης εβασάνιζε τα λελεγμίνα. Τιαν hψεύδετο Λάρον , μαλλων ἀνθ' ἐνος λαμβάνειν
αὶπόλους; πως λ καὶ ταπα επλα τεν αγροικος ι οὐ γαρ εὐευς ρο απιστον, ἐκ τοιουτου γεροντος, κοὰμητρας εὐτελους, υἱον καλον ουτω γενεσ9αι 'Mόκει μη μαντευεσ9αι ἐπιπλεον, ἀλλα η- τα γνωρίσωματα σκοπέῖν, εἰ λαμπρας καὶ ενδοξοτέρας τύχης.ι . A πήνει μεν Μυρτάλη κομίσουσα πατα, Q λαττόμενα εν πηρα παλαια. Κομισθεντα πρωτος Διονυσοφάνης εβλεπε, καὶ ιδων χλαμύδιον ἁλουργες, πόρπην χρυσηλατον, ξιφίδιον ἐλεῖαντόκωπον, μεγαβαησας, ω Ζευ δεσποτα, καλεῖ την γυναῖκα Θεασω
μένην. H δε iδουσα, μεγα και αὐτη βοα , , φίλαι Μοῖραι' οὐ ταυτα ἐμέ. συνεθηκαμεν ' ἰδίω παιδι, και εἰς
fuisset, assidente Clearista, dicta examinabat. Quare La- Inon mentiretur, cum pro uno duos accepturus sit --prarios; Quomodo haec commentitiis fili set homo rossicus p Nonne statim fuerat incredibile, ab tali seneci ne atque matre vili filium tam insigni forina progenitum fuisse ξ Placuit non ulterius coniecturas inhaerere, sed ipsa inspicere irionumenra, num illa splendissioris insigniorisque fortunae essent. XVII. Abiit Myrtale, cuncta allatura, quae vetusta inperii asservabatitur. Allata primus inspiciebat Dionys pia anes, visisque chlamydicula ptirpurea, fibula ex auro fabrefacta , gladiolo eburneum habet te capulum, Ua Iide exclamando, o Iuppiter dominatori ad Vocavit ux rem, ut di ipsa intueretur. Quae ut vidit, altum & ipsa exclamavit: Carae Parcaei Nonne haec sunt, quae una cum nostro filiolo exponenda curavimus 8 Nonne Ilaec
I Unus ex Ursini Codicibus indu rere. Oiariton VIII, habet ματεύεσθαι, quod cum Pae. 139. τι εμαν Mollo arripuit Roden . Sed alis τεύετο. terum doctius. Est vero, con- a VnIois'. risoni iubet συνεκρο
248쪽
λαμεν; οὐκ αλλα μεν οὐν, αλλα ταλα, φιλε ανες αγετερόν ἐστι το παιδίον σος υἱός ἐστι Δάφνις, καπατρωας ἔνεμεν αἶγας. - Ετι λεγουσης Οἀτης, καὶ του Διονυσοφάνους τα γνωρίσματα Oιλώῖντος, καὶ υπαπιρι 1ς ἡδοi 1ς δακρύοντος, ο Aστυλος συνεις ως ἀδελφός tim, ρίψας θοιμάπιον, εθει κατα τῶ παραδείσου, πρωτος τον Δάφνιν φιλησαι θέλων. Ιἀων δε αυτον μι-τα πολλων και βοωντα Δάφνις, νομίσας ὁτι mi λαβεῖν αὐτον βουλόμενος τρεχει, ρίψας et ἱραν - τροσυριγγα, προς την Θάλατταν εῖέρετο, ρίψων εαυτον ἀπο τῆς μεγάλης πέτρας. Καὶ κως αν, το καινοτατον, εὐρεθεις απολώλει Δάφνις, εἰ μὴ συνεις ο στυ
λος εβόα πάλιν' ,, Στῆθι, Δά νι, μηδεν τοβηθῆς' αδελφός εἰμί σου, καὶ γονεῖς οἱ μέχρι νυν δεσποται.
in hos ipsos agros aspornituram Soptirosynen mismus Non sunt alia certe, sed ipsaniet haec sunt, marite carissime. 'Nostra haec proles: tuus filius Daphnis est, & p teri as capellas pavit. Illa adhuc loquesue, Dionysoph neque signa haec deoscularite, praeque nimio gaudio lacrimas futtilente, Astyliis intelligens, suum esse fratrem, statim abiecto pallio, cursu tendebat per hortum, primus osculari Daphnim volens. Cum aluein illum villisi set inultis stipatum clamantemque Daphnis, rariis illum accurrere, ut ipsi inaniis iniiciat, pera fistillaque abiectis, ad mare ferebatur, se praecipitem de excelsa petra turiis. Et fortasse, quod novum & insolens, inventus periisset Daphnis, nisi, re intellecta, Astfus claniitas set iterum: Siste gradum, Daphni, & nihil reformida. Frater tuus sum, & parentes trui sum , qui hacte-
Θάκαμεν. saltem esse in podii cam non a-odum sectatur, pedestri scriptore, qui formam συνεξεθηκαμεν.
249쪽
εστη, καὶ τον Aσπυλον τροχοπα περαροινε, καὶ προσελθόντα κατεzίλησεν. Ἐν ω-εκέῖνον ἐφίλει, πληθος lτο λοιπὸν επι ρει Θεραπόντων, Θροαπαινῶν, αυδες οπατηρ, ἡ μητηρ μετ' --υ. ουτοι πάντες περιέβαλ- lλον, κατεzίλουν χαίροντες, κλαίοντες. 'O δετον πατέρα και την μητέρα προ των αλλων εὐιλοφρονέῖτο, κοῖ, ολ πάλαι εiας, προεισπερνίζετο, καὶ ἐπιθῶ sτων περιβολών ουκ ηθελεν iam φύασις ταχώς πι σπευετα. Ἐξελάθετο καὶ Xλόης παρ' ὀλίγον. l
nus heri exstiterrunt. Nunc nobis Lamon de capra rem omnem narravit, & monumenta ostendit. Vide, comversus, quam laeti incedant, quamque hilari vultu. V riam me primum osculeris: iuro per ΝΠnphas, me nihil
mentiri. Vix post iusiurandum hoc setit, & Astylum
occurrentem exspectavit, atque accedentem osculo ex
cepit. Interea loci, dum illum osculatur, cetera multi trado adest, servorum ancillariInaque turba affluit, quin& pater una cum matre. Hic omnes illum amplexabam tur, deosculabantur, cum gaudio atque fletu. At DP phnis patrem & matrem ante alios tenetrinio affectu complectebatur, & quasi iam pridem nosset, adpectorat atrur, exireque amplexibus recusabat: tam cito sibi invenit natura fidem. Et parum aberat, quin Chloes in hoc temporis articulo oblivisceretur.
XVIII. Cumque iam venisset ad villani, pretiosam accepit vestem, iuxtaque genuinum patrem collocatus.
250쪽
;κουεν ωποῖ λέγοντος ουτως' ,,Tγημα, ω παῖδες, κομιε ώος, και πόνου διελθόπος ολίγου, παυσο, - ω--, ελυῶς ἐγεγόνειν. εγίνετο γάρ μοι πρωτος υἱος, και δευτέρα θυγάτηρ, καὶ τρίτος Ἀσπυλος. ω νἱκανὸν εἶναι τό γένος, και γενόμενον ἐπι πλι τὸ λοπαιδίον ἐξέθηκα' οὐ γνωρίσματα -υτα συνεκθ εις, ἄλλα εντά*ια. Τα-της τυχης αλλα βουλευμα
τα. ὀ μἐν γαρ πρεσβύτερος παῖς και ἡ Θυγάτηρ ὀμοία
νόσω μίας Φέρας ἀπώλοντο -x μοι προνοία Θεων ἐσώθης, α πλείους ἔχθεν χειραγωγούς. Μητε ομνσυ μοι μνησικακησης ποτὲ τῆς εκθέσεως' εκων γαρ οὐκεβουλευσάμην' μητε συ λυπηθης, ' στυλε, μέρος λη-ὶνόμενος ἀντι πάσης της Ουσίας' ΗΓῖττον μου τί. εὐφρονάυσιν αδελφοῖ κτημα ουδίν' ἀλλα φιλίῖτε ὐδρο
eum ad hunc modum sermocinantem auscultavit. Uxorem duxi, mei filii, admodum iuvenis, atque exiguo interiecto temporis spatio, genitor, ut ego arbitrahar, fortunatus eram. Primus enim parius filius erat, alter filia, tertius Astyliis. Ratus itaque hosce sufficero generI nostro , prognatum post omnes hunc puellum e ponendum curavi; expositis his uiaa, non veluti mon mentiS, vertim potius ut funebribus ornamentis. At aliter Visum fuit fortunae. Νatu quippe maior filius de ipsa filia eodena morbo uno die perierunt; at tu Deo-nim providentia mihi servariis es, quo plures in sen Mie manucluctores haberemus. Cave unquam malev lo in me sis animo ob hanc tui expositionem; volento enim animo id halidquaquam a me consultum est. Neque est, Astyle, quini doleas, licet pro asse semissem . totius hereditatis accepturus. Hominibus enini sapientibus nulla fratre praestantior est possessio. Quin immo Longω. I.