Scriptores erotici graeci ...

251쪽

λους, και χρημάτων ἔνεκα κώ βασυλευ ν νζετε. πολλὸν μεν ροῖν καταλειὐω γην, πουλλους δε ei τας δεξιους, χρυσον, αργυρον, ἔσα αλλα εὐδαιμόνων κτη- ματα' μόνον ἐξαίρετον τουτο Δάφνιδι το χ ρίον δίδωμι, και Λάμωνα καὶ Mυρτάλην, και τας αiγας,

σωτηρι, συμπόσιον συνεκρότουν. Εις τό ο τὸ συμπο-

σιον μόνος οὐχ ἡκε Γνάθων αλδα φοβούμενος, εν μνεω του Διονύσου και την ἡμεραν εμεινε . και την νύ- vos mutuo amate, & quoad opes vel cum regissius conten site. Magna enim Vobis latifundia relinquam, multos famulos industrios, aurum, argentum, & PIaecunque lia divites possidere solent. Praecipuum Niritum Daphnidi hunc agrum do, nec non Lamonem Atque Μyrrulam, ipsasque, quas ipsemet pavit, capellas. XIX. Illo etiamnum loquetue, Daphnis pronitens, Recte illa, inquit, mihi in mentoriam revocasti. Exeo capras ducturiis ad potum, quae alicubi sitientes meam exspectant fistulam ; ego vero hic sedeo. Riserunt suaviter omnes, quod dominus factiis, etiamnum caprarius esse vellet. Et alius quidem missus fuit, qui illarum chiram ageret; hi autem, sacris Iovi servatori lams Iaeri agitaverunt convivium. Ad hoc solus non accessit' Gnatho, qui, timore perculsus, in Bacchi fano, tanquam

252쪽

PASTORALIUM LIB. IV. I 63

κτα, 'εο ἱκέτης. Tαχείας φημης εις πάντας ελθου 1ς, οτι Διονυσοφάνης eυρεν υἱον, και στι Δάφνις ἡ αιπόλος, δεσπότης των αγρων εὐρεθη, ἄμα ἐωσυνετρεχον ἄλλος αλλαχόθεν, τω μεν μειρακίω συνηδόμενοι, τω δε πατρι αὐτου δωρα κομίζοντες ἐν Oiς και ο Δρυας πρωτος, ο τρέφων την Xλόην. V δε Δι

νυσοῖάνης κατειχε πάντας κοινωνους μετα τρο ευ ο-

μεν Oiνος, πολλa δἐ ἄλευρα, ορνβες ελειοι, χοῖροι γαλαθηνοι, μελιτωματα ποικίλα και ἱερεῖα, πολλατῶ. ἐπιχώρίοις Θεοῖς εθυετο. Ἐντώθα ο Δάφνις συν- θροίσας πάντα τα ποιμενικα κτηματα, διενειμεν ἀναθέματα τοῖς Θεοῖς τω Διονυσω μεν ἀνέθηκε την πη- ραν, και το δέρμα τω Πανι την σύριγγα, και τον πλάγιον αὐλόν' την καλαυροπα ταῖς Νύμῖαις, καὶ τους γαυλούς, ους αὐτος ετεκτηνατο. ούτω δε αρα τοsupplex, diem atque noctem mansit. Cum autem fama ad omni lim aures pervenisset, Dionysoplaanem tuum invenisse filium , atque Daphnim illum caprarium, agrorum dominum factum fuisse, prima luce alii aliurule com fluxerunt, adolescenti gratulantes, patri autem minera conferentes; inter quos primus Dryas, qui Chlodn aluerat. Omnes auretri detinuit Dionysophanes, ut post hanc laetitiam etiam festo interessent. Ingens autem erat Vini apparatus, nec minor farinae; aves palustres, pose celsi subrumi. inelleariana placentarum scitamenta Varia; multae etiam vimmae Diis patriis inactabantur. Tum Daphnis, rectilis omnibus pastoralibus collems, donaria Diis distribuit: Baccho quislena peram atque pellem consecravit, Pani vero fistulam & tibiana obliquam; pedum autem ΝΠnphis, sicut & mulctralia, quae ipse fa-hricaverat. Adeo aluein id, cui assuevimus, nova & i

253쪽

emn19ες ξενιζουσης εὐδαιμονίας τερπνότερον ε ν,

γας προσεῖο, και τους τράγους ἐκάλεον ονομαστί της μεν γαρ et γης - επιεν, ἔτι πολλάκις και με- τα Xλοης. Oυπω δε ωμολόγει τον ερωτα, καιρον παρατυλάττων.κ. Ἐν is δε Δάφνις ει Θυσίαις ην, τά δε γίνεται πεμ την Xλόην. Ἐκαθητο κλαίουσα, - πρόβατα νε- μουσα, λέγουσα οἱα εἰκος ην' - εξελάθετό μου Δάτνις ονειροπολεῖ γάμους πλουσίους' τί γὰρ αὐτον ομνυειν

solenti fortunae prosperitate gratius & acceptius esse solet, ut exciderint ipsi lacrimae ad haec singula, dum iis quasi valediceret, nec ante mulctrailia Diis oesul rit, quam in illis inuixisset, neque pellem, quam eam induisset, neque fistulam, quam ea cecinisset. Quin singula quoque illa deosculatus, & capellas allocutus fuit, hircosque compellavit nominatim. De fonte quoque bubir, quod saepius & cum Chloe indidem bibisset. Νω-

dum tamen suum amorem confiteibatur, occasioni imminen S.

XX. Quo tempore autem Daphnis sacris faciendis vacabat, ita se liabebant res Chloes. Sedebat plorans, pascebatque oves, dicens, iit par erat: Μei oblitrus est Daphnis; scilicet opulentas nuptias ineme agitat. Cui hono enim ipsum ad iusiuramitina per capras, Pro eo, quod per Nymphas illi ego dederam, vicissim adegi ρEt illas, ut Chloen , reliquit. Ne quidem cum sacrii

254쪽

οὐ ζωομαι. is Και τοιαῖτα λεγουσαν, τοιαυτα εν-

Νvmphis & Pani faceret, eum vel videmiae Chloes it siderium cepit. Forsan aptita matrem nactus est ancillas

me praestantiores. Valeat; ego amplius non vivam. Talia dicemem, talia Volutantem animo, Lampis amnentarius, una cum riisticorum manu advolans, eam rapuit, quasi Daphnis eam iam non ducturus esset, &Dryas nimis praeclare secum agi reputaturiis esset, si Lampis eam adhuc ducere vellet. Illa iraque aufereba-riar miserandum clamans; ceterum quidam ex illis, qui hoc vita eram, huius facti indicium facit Napae, illa. Dryanti, Dryas Daphnies; qui iam sui non compos , neque patri dicere audebat, & tamen sic durare non poterat. Igitur horti ambitum ingressus, lament hiatur dicens: Quam triste est mihi, agnitum & repertum misi se 3 Quanto mellius mecum agebatur, clina pecus pascebam Quanto eram beatior, cum serviebam Tunc Videbant Chloen; nunc vero Lampis illa abrepta abit, L 3 .

255쪽

κτος γενομένης, συνκογέσεται. y 'Εγω, πίνω, και τρυῖω, και ματην τον ΓΙανα, και τας αυας, και Νύμφας ωμοσα. δεκα. Ταυτα του Δάιπνιδος λεγοντος, ηκουον ἡ Γνάθων ἐν τω παραδείθου λανθάνων' και καιρον ηκειν δια λαγων προς αὐτον νομίζων, τινας των του Aστύλου νεανίσκων προσλαβων, μεταδοὐκει τον Δηλαντα, και γεισθαι κελευσας Drι το του Λαμπιδος ἔπαυλιν, συνετεινε δρόμον' και καταλαβων αρτι εἰσάγοντα τηνXλόην, εκείνην τε αῖαιρῶται, καὶ ανθρωπους γεωργους συνηλόησε πληγαῖς' ἐσπουδαζε δε καὶ τον Λάμπιν - eε αγειν ως αιχμάλωτον ἐκ πολεμου τινος,

γον, νυκτος - μένης επανερχεται' και τον μεν Διονυσοφάνην εὐρίσκει καθεύδοντα, τον Δάφνιν ἀγρυ-

nocteque coepta cum illa Ast ego potui indulgeo, deliciis diffluo, & mastra Pana, capras atque Νymphas iitravi. XXI. Haec dicentem Daphni in Gnatho in horto delitescens audivit, horamque adesse ratus, qua propitium placatumque eum sibi reddere posset, assumtis nonnullis ex Astyli pueris, Dryantem persequitur, hortatusque, ut se ducerent, ad Laimpidis casam citrium intendit. Et eum assecutus eo ipso teinporis puncto, quo Chloen introduceret, ipsam eripuit, & agrestes homines verberibus mulEtavit. Verum strenuam operam navabat, quo vinctum Lampim, haud secus quam ex hello aliquo captivum abduceret; quod sane praestitisset, nisi is sita id fuga praevertisset. Re tam praeclare gesta , inclinatoqtie in occasum die, reversus, Dionysophanem invenit iam somno indulgentem, Daplanina ve

256쪽

- ραν ῶς εὐεργετη δηλλάττετο, τῆ δε ὐπερ της ἀμε

λείας ἀπελογεῖro. - . Βουλευομενοις αυτοις εδόκει τον γάμον κρυπτειν, εχειν δε κρύφα την Xλόην, προς μόνην ομολογησαντα τον ερωτα την μητερα. Ἀλλ' οὐ συνεχωρει Δρυας, ἀίου δε τω πατρι λεγειν, καὶ πείσειν αυτος

επηγγελλετο. Και γενομενης ἡμερας, εχων εν τῆ πέρατα γνωρίσματα, πρόσεισι τω Διονυσοῖάνει κοὰ τ Κ λεαρίστη, καθημενοις εν τω παραδείσω παρην δεκαὶ ὀ 'Ἀστυλος, και αυτος ο Δάφνις και σιωπῆς γε-ro vigiliis sese eonficientem, & adhuc circa hortum

plorantem. Cui adducta iam traditaque Chloῆ, oninia commemorat, simulque obsecrat, oblivisci velit iniuriariam, seque non inutileni servum recipere, neque mensa privare, qua interdicta , illico moriatur fanae. Daphnis autem ubi ChloEn conspexit, eamque in manibus tenere so sentiit, cum isto, inpote de se tam bene merno, redit at in gratiani , Chloae vero de ipsius nogleehu se excusare coepit. XXII. Ceterii in habito inter se consilio, nuptias celandas censuerunt, Chloenque clandestino asservandam, soli ramum matri amore ipsirum indicato. Verum enimvero idem non placuit Dryanti ; censuit potius rem patri exponendam, & in se recepit, fore ut eum persuaderet. Ubi illuxit, habens in pera monumenta, ad Dionysophanem Clearis anaque, in horto sedentes , accedit.

Aderat & Astyliis, simulque ipse Daphnis; silentioque

257쪽

κρύοντα, ταχεως ς ασε τον ερωτα' και ως υπερ facto, ita dicere exorsus est : Me eadem, quae Lan nem, necessitas ea, quae ad hoc tempus occulta latia re, dicere iubet. Hanc ego Caloen neque genui, neque primis alimentis sustentavi; veritin alii genuere, iace tenuiue in antro Nympharum ovis sitstentavit. Hoc ipso

mei mei vidi oculis; vidi, & admiratus lam, & ini- ratus illam eduxi. Huiusce rei testimonium perhibet &fidem facit illini formae insigne decus; nihil enim in illa inest. quod nos referat aut repraesentet. Testantur& monumenta, quae spleia lidiora sum . quam pro pastoris sorte. Haec inspicite , & inquirite, quinam sint cum hac puella propinquitate coniunm, si aliquando Daphnidis connubio digna Videariar. XXIII. Haec verba ut non temere & sine proposito iniecit Dryas, ita neque Dionysophanes oscitetinter a divit; sed 'culos conficiens in Daphnini, & animadvertens illum expallescere, & occulte lacrimas furulere, amorem continuo deprehemsit. Atque veluti de filio suo

258쪽

PASTORA ILIUM LIB. IV. I 69

παιδες ιδίου μαλλον η κορης αλλοτρίας δεδοικώς, δια πάσης ακριβείας ηλεγχε τους λόγους του Δρυαντος. Ἐπει δε - τα γνωρίσματα εἶδε κομισθέντα, ὐπο--ματα κατάχρυσα, τας προσκελίδας, την μίτραν, προσκαλεσάμενος την Xλόην, παρεκελευετο Θαρρεῖν,

τον πατέρα, και την μητερα. Καὶ την μεν ἡ Κλεαρίστη παραλαβώῖσα, εκόσμει λοιπὸν ίς υἱου γυναῖκα. Τον δε Δάφνιν ο Διονυσοῖανης αναστησας μονον, ἀνεκρινεν, εἰ παρθενος εστί του δε ομόσαντος μηδεν γεγονεναι σιληματος και ορκων πλεῖον, ἡσθεις ἐπιτω συνωμοσίω κατέκλινεν αυτούς. Mν οὐν μαθεῖν ο ιόνεστι το κάλλος, ἔταν κόσμον προσλάβηται' ἐνδυθεῖσα γὰρ ἡ Xλοη, και ἀναπλεξαμενη την κόμην, καu

ἀπολούσασα το πρόσωπον, εὐμορzοτερα τοσουτον εῖ.

νη ποῦσαν, ωσπε κοὐ Δάφνις αὐτην μόλις ἐγνωρισεν.

magis, quam de puella aliena, sollicitus, exquisitissima diligentia Dryantis verba perpendebat & explorabat. Ubi vero & crepundia vidit allata, calceolos nempe a ratos, periscelidas, muram, ad se vocatam Chloen bono iubet esse animo, utpote iani virum habentem, &propediem etiam patrem matremque thabituram. Deinde illam assui aram Clearista, veluti iani tum sui filii ux rem, ornabat. Daphnim autem Dionysophanes, remotis actitris, interrogavit, num etiamnum virgo es et Illo vero sancte affirmante, nihil inter ipsos praeter oscula& mutumn iusiurandum intercessisse, hoc sacramento delectatus Dionysophanes illos iussit accunabere. Hic sci re dabatur, quale sit formae decus, quamlo Ornatu naadsciscit: quippe vestibus ita itulum Chlosi, caesarie que reticulo collecta, nec non facie abltita, longe χωrnosior in tantum apparuit omnibus, ut vix ipsam Da-

259쪽

L ροσεν ἄν τις και ανευ των γνωρισματων, στι τοιαυ-

και μως, καὶ συνει 'ιατο μετα τῆς Ναο ς, πότας εχ ν ἐπι κλίνης ἰδία τον Λάμωνα και την Μυρ

τάλην. ΙΠάλιν οὐν ταῖς ἐμ ἡμέραις ἐθύετο ἱερεια, και

κρατηρες ,rαντο, και ἀνετίθει και Xλο 1 τα ἐαυτης, την συριγγα, την πηραν, το δέρμα, τους γαυλούς' iεκερατε δε καὶ την πηγην οἴνω, την ἐν τω λτρω, ἔτι και ετρά παρ αυτη, και ἐλούσατο πολλάκις ἐναυτη εστεφάνωσε και τον τά, ον της οἰος, δείξαντος Δρύαντος' - ἐσυριζέ τι και αυτη et μνν καὶ ταῖς Θεαῖς συρίσασα, ηυξατο τους - εντας εὐρεῖν

αξίους των Δάφνιδος γάμων.

phnis amoverit. Iurasses, Vel absque monumemorminfide, talis puellae neutiquam Dryantem esse patrem. Verum & ipse aderat ,. & una cum Napa convivio excipiebatur, seorsum in lecto Lamonem ac Μyrtalenconi potores habens. Rursus itaque sequentibus diebus hostiae immolabantur, statuebantiarque crateres: nec non reculas suas etiam Chlod consecrabat, nempe fistulam, peram, rhenonem , mulctras; fontem etiam, qui in antro erat, vino temperavit, quod iuxta illum en

trita fuisset, & saepius in eo lavisset; immo & ovis sepulcrum, a Dryante sibi comitionstratiun, corollis decoravit. Ipsa quoque gregi suo fistula modulata est; &cii in Deabus etiam hymnitin fistula sua cecinisset, eas Precata est, ut, qui se expositissem, digni Daphnidis

nuptiis invenirentur.

260쪽

PASTORA ILIUM LIB. IV. III

πατέρας ἀναζητεῖν, και προ των γάμων αυτων μη-κετι βραδύνειν. Εωθεν οὐν ενσκευασαμ ενοι, τω Δρύαντιμεν εδωκαν αλλας τρισχιλίας ' τω Λάμωνι-την ἡμίσειαν μοῖραν των αγρων Θερίζειν, και τρυγαν, και τας α ιγας ἁμα τοῖς αιπάλοις, και ζευγη βοων τεττ α, κελ εσθητας χειμερινας, και ελευθεραν την γυναῖκα. Και μετα τουτο ηλαυνον ἐπι ΝΙιτυλήνην ἴπποις , και ζεύγεσι, καὶ τρυῖν πολλη. Τότε μεν οὐν ελαθον τους πολίτας νυκτὶς κατελθόντες της. δε επιούσης, οχλος

ἡθροίσθη περι τας Θυρας, ανδρων, γυναικων. οι μεντα Διονυσοφάνει συνηδοντο παῖδα εὐρόντι, καὶ μαλλον ρρωντες το κάλλος του Δάῖνιδος' αἱ δε, τη Κ λεαρίστη συνέχαιρον ἁμα κομιζούση καὶ παῖδα και νύμφην.

XXIV. Postquam vero eos satietas tenuit feriatoriam in agris dierum, in urbem tendere decreverunt, omnibusque vestigiis inibi Chloῆs indagare parentes, neque ultra nuptiis moras nectere. Prinao igittar dilucillo vasa colligentes, & itineri accincti, alias ter millenas Dryanti drachinas dederuiu, Lamoni vero dimissiain agrorum partem metemtam & vindemian lana, caprasque una cum caprariis, & boum iuga quaterna, vestesque hibernas, illiusque uxorem lithertate donarunt. Deinde Mit Henen versus, equis & curribus , ac magna pompa luxuque

moveriant. Tunc redeuntes latuerunt suos cives, quod

nox esset; sed sequenti die tam virorum, quam mulierun , turba fores confluxit: illi Dionysophania de filio re perio gratulabantiar, idque eo magis, Da planidis formam conspiciemes; hae a vieni pariter cum Cearista collaetabantur, quae filium simul & sponsam advexisset; il-