Scriptores erotici graeci ...

301쪽

τοῖς Ἐν τουτω ἐν τω ἱερω της Θεοῖ διημερεύοντες ενεώρων ἀλληλοις, εἰ ra, το αληος QMω προς ἐκ- τέρους αἰδούμενοι. Tοσουτο δε εστώαξεν ει ποτε Ἀ

βροκόμης, και εἰάκ'iσε, κω ' πρωτείχετο, της κόρης ἀκουούσης ἐλεεινως. H Ἐνθία επασχε μεν τα α τά πολυ δε μείζονι τη συμ ορα κατάχετο εἰ δεποτε αλλας παρθενους η γυναικας ἴδοι βλεπουσας

εἰς εκεῖνον, ἐώρων δε απασαι εἰς Ἀβροκόμην b δη

χαι δε αὐτοῖς ματεροις ησαν προς την Θεον κοιν ,

λανθάνουσαι μεν , ἀλλ' εγίνοντο ἔμοιαι. Xρόνου δεπροῖόντος , οὐκετι το μειράκιον εκαρτερει. ΕΙ- δε αυ-

τω καὶ το σωμα παν ηφάνιστο , Mia η ὶ χη κατα- in petiis r nec profuit in templo inter liti morantibus se mutuo spectare, cum prae metu uterque, quod vere sentiebat, alteri detegere verereriir. Suspirabat labinde, fiebatque Abrocomas , ad puellam se convertens, quae illunt miserata auscultabat, eademque omnino patieba-trer. Id vero ad Arithiae infortunium accedebat, quod, si quas virgines aut mulieres illum imuemes vidisset, omnes autem Abrocomam intuebantur manifestaret moerorem, perii inescens, ne ipsi minus placeret. Vota quidem apud Deam uterque simul eadem insciens faciebat. Id malum in dies augebariir, adeo ut durare ' diutius adolescens non posset. Toto iam corpore dec

verta sede sua excussa, colloeanis τῆ κόρη κωκυουση ελεε νεις, ani elaque post αἰύουμενοι censeo. minu eamen attendebae virgini alterivis aspem friuia tur a QM- menti nuserabititer. Mox aliud i nihil ampliara inter ipsos interis tere In ' ουixετο , quod Cum Eebde eommereti. ἐλεε πως connecteretur , idem sma προσείχετο , της πορνι spicabatur. quidem extum. ἀκουρευνης- Verba admodum aere conatus est Abrescii. coni corrupta Heinsterii. ita relatan ctando, προ υλετο.

302쪽

Ευίππη καὶ πιμ τῆς Ἀνθίας καθεισπηκεισαν , ὀρων- τες αυτ ς το μεν καλλος μαραινόμενον , την δε αἰτίαν - σα νομένην της συμφοροk. Εις τελος εἰσαγου παρα την Ἀνθίαν μάντεις και ζαρίας, - εὐροσοντας λίαν του δεινά. οἱ-ελθόντες εθυόν τε ἱερεῖα , ποικίλα ἐπεσπενδον , και επελεγον Sωνας βαρβαρι--, ἐειλασκεσθαί τινας λποντες δαίμονας, ' και -

προσεποίουν, ως &η το δεινον - των υποχθονίων Θεων.

Πολλα δε - ὐπερ Ἐβροκόμου οἱ πεμ τον Λυκομη-

Ior ita conciderat animo , ut Lycomedes & Dieinisto animo admodum angerentur, quid Abroconiae accidi set, ignorantes , etsi ex his, quae viderant, coniectu rana facerent. De Anthia simili erant in metu Megamedes& Euippe, cum formam eius marcescentem, nullamqlle mali causam apparere viderent. Tandem ad paeliani vates & sacerdotes adducunt, eam malo scieraturos. Qui quidem hostias immolariant. variisque libationibus ac quibusdam barbaricis vocibus usi, nescio quae numina se placaturos dicunt, finmnique, malum a Diis inseris inmissum esse. Multa quoque & Lycomedes pro Abroconia sacra feci:t, & preces fudit; neuter tamen a malo liberatur , inuno & amor magis inflamn atur .anthoque morbo correpti in viscrimine versabantur,

303쪽

in επιτzαλας διακείμενοι, οσον οὐδέπω τεθνηξ is αι προσδοκώμενοι , κατειπεῖν απτων ' ν συμ οραν μηδυνάμενοι. Τελος πεμπασιν οἱ πατερες ε τερρουν εἰς Θεους, μαντευσομενοι την τε αἰτίω της νόσου και τηναπαλλαγην.

Oλίγον δε απεχει το li ν του ἐν Κολοφωνι Ἐπάλ- λωνος, διάπλουν απον Ἐτεσου σπαδίων ογδοη ντα. Ἐνταυθα οἱ παρ ματέρων Aῖικόμενοι δέονται του Θεου αληθη μαντεύεσθαι' εληλυθεσαν si κατα δταυτα. Xροι- ο θέος πιινα αμφοτεροις - μαντευ-

ματα ἐμμέτρως - ἔ η τάδε

Τί ποθεῖτε μαθί, νούσου τελος, ηδε - αρχην ἔἘμzοτερους μία νάυσος εχει, λύσις ενθεν ανέστη. - Δεινα δ' ιρῶ τοίσδεσσι πάθη, καὶ ἀνηνυτα εργα.'AGότερι φεύξονται ὐπείρ αλα φ λυσσοδίωκτοι, imortem propemodum exspectantes , cum tamen ena rare malum non Valerent. Tandem utriusque parentes Deos consultum mittunt , causam inorbi & reniectum quaereΠtes.

Non longe vistat fanum Apollinis Colophonti : GEplaeso traiectus est octoginta ramum stadioraim. Ibi

exoramibus Deum, qui ab utriusque parentibus missi fueram , ut verit redderet oracula , quorum causa il- Iuc Venerant, commune utrisque responsun i Deus hisce, Versibus reddulit: Quis morbi is, quae, Ure optatis, oseo' Idem morbus utrique , salus vimque Diμra est. Multa pati video, longos O adire labores,

304쪽

αοσεύρη μετόπισθ' ἡ παρα τῆς ολβια δωρα. Ἀλλ' ετι που μετα πηματ' ἀρείονα πότμον εχ ρυ Ταυτα ως Dιομίσθ' η - μαντεύματα εἰς Εφεσον, εὐθυς μεν οἱ πατέρος αυτων ησαν ἐν αμηχανία , κὰτο δεινὴν, ο, τι ην , πάνυ ηπόρουν. Συμβάλλειν δε- του Θεου λόγια οὐκ εδύναντο ουτε γάρ τίς ἡ νόσος , ουτε τίς ἡ *υγη , ουτε τίνα τα δεσμα , ουτε ὁ τάφος τὰ , οπε ο ποταμος τίς , ουτε τίς ἡ ἐκ ' του Θεου βοηθεια. Εδοξεν οὐν αὐτοῖς πολλα βουλευομενοις παμρο μυθησασθαι τον χρησμον ως οἱάν τε, καὶ συζεῖξαι γάμω τους παῖδας, ως τουτο και του Θεου βουλευομένου, A' ὼν ἐμαντεύσατο. 'Εαει δε ταῖτα και δε-

Vincla frant, queis dura premet gens , pzae mare curris. Ambobus tumultu toms, exitiosaqM flamma.

Dona dehine sanctae dab is Uri, sospita piae te Fluminis ad Nili servabit clara fluenta. Pos mala sed υideo meliores volvere casus. ubi haec oraclita Ephesum allata sunt, statim quidem eorum parentes ex consilii inopia attoniti suere, nec , quid mali liberis suis portendereriir, exputare Valebant ;non enim ex Dei responsis coniicere ullatenus poterant, qtiid inoctus, fuga, Vincula , tumulus, flumen,& auxilium a Deo exspectatulum sibi vellent. Visum est igitur, postqvim diu una consuluissent, Oraculum , cluoad fieri posset, mitigare, connubioque iungere ad lescentes, quasi & id responso suadere voluerit Deiri ,

305쪽

C ἀι , κατεφρονει, πώτ- των εφομένων κακών Ἐβροκόμην εχουσα παραμυθίαν. Iti οὐν ἐφεστηκεν ο των γάμων καιρος , κο παννυχώες ηγοντο , και statueruntque, peractis nuptiis, eos per e ad alipiod

tempus mittere.

Iam omnia per urbem ephisis & coronis plena . ac futurae nuptiae tibique sermonibus percelebratae. Beati ab omnibus praedicabantur, Abrocomas, quod Anthiam ducturus esset uxorem, haec, quod tali adolescenm-lo esset concul itura. Abrocomas, responsi & nuptiarum certior factus, admodum laetatus est, se Arithia potiturum, minimeque vaticinio perierritus praesentem voluptatem omni malo suaviorem esse existimabat. t Gaudebat & Anthia Abrocoma fruitura, parvi pendens quid sibi ex fuga & ceteris calamitatibus impenderet, cum in Abrocoma omnium futurorum malorum solatium nacta esset. Ubi igitur nuptiaruna tempus advenit , pervigilia celebrata sunt , inultaeque hostiae

306쪽

δίτην Θεραπεύοντες , ην δε - Ἀφροδίτης cκων

οἱ δε ἱππευοντες ἀναβαται στρουθοῖς , οἱ δε στεφάνους πλεκοντες, οἱ δε ανθη Οεροντες. Ταπιτα εν - ετερωμ μερει της σκηνης' εν δε τω σερω Aρης ην ουχ λπεισμενος , ἀλλ' ως προς ερωμενην την Αφροδίτην κεκοσμημένος , εστεφανωμενος, ' χλαμίδα εχων.

Deae immolatae. His peruitis, adventante iam nocte . omnia Abroconiae & Anthi ais moram facere videbantur Duxere puellam in thalamum cum lainpadibus tinneis naeuin canentes, faustaque comprecantes, uatque introniis os recumbere fecerunt. Thalamus erat exornariis , lectus aureus stragulis purpureis strariis , tectusque in modum teritorii Babylonia veste sche variata. Inerant

ludentes Amores , quor in alii Veneri quae & ipsa ibi eriit depicta famulabantur, alii passeribns tanquam ,

equis insidebant , nonnulli plectebant coronas, alii sores asserebam. Haec in una aulaei parte. In altera parte Mars erat non armariis , sed quasi ad amicam Venerem accedens oriratus , corona re siniitrus , indisetusque chlamyde , & ei dux viae emit Amor lampada

307쪽

αὐτῆ τη σκηνῆ κατεκλιναν την Ἀνθίαν ἀγαγοντες προς τὸν Ἀβροκόμην, επέκλεισάν τε τάς Θυρας. . Τοῖς δε ἐκατέροις παθος συνεβη ταυτὸν, και Ουτε προσειπεῖν ετι ἀλληλους ἡδύναντο , ουτε ἀντιβλεψαιτῶς οῖθαλμοῖς εκειντο δε ὐφ' ἡδονης παρειμενοι, αιδουμενοι, φοβούμενοι, πνευστιωντες, ηδόμενοι ἐπάλλετο δε αὐτῆς τα σωματα , και ἐκραδαίνοντο αὐτοῖς

αἱ ψυχαι. 'O γε δε ὀ 'Aβροκόμης ἀνενεγκδεον περιε- λαβε την Ἐνθίαν' η δε εδάκρυε , της ψυχης αὐτης σύμβολα προπεμπούσης της ἐπιθυμίας τα δάκρυα.Καὶ ἡ Ἐβροκόμης , 'D. της ἐμὰ, σησι , ποθεινοτάτης

νυκτος, ην μόλις απείληφα, πολλας πρότερον νυκτας δυστυχησας. ' Ω Cωτος ἡδίων ἐμὰ κόρη, κοὰ των πω

ποτε λαλουμενων ευτυχεστερα τον εραστην επις

tenens accensam. In hoc tentorio collocata Antilia ,& Abrocomae admota, fores clauserunt. Utrique idem accissit, ut alteriim alloqui non posser, neque intueri. Iacebant nimia voluptate languicli , pudit,luidi, timentes, anheli, ac dilice sine perfusi: palpitabant artus, animicitie Vel emeriter coininoti erant. Tandem Abrocomas , ubi se collegit, Anthiam amplexatur lacrimantem , anima eius ilicrimas velut de si le- mi indicia praemittente. O nox, inquit, exoptatisti inalquot heu miser doloris plenas exegi , antequam hanc vix tari lena nanciscereri O puella luce milii carior , omniuinque, de quibus unquam serino fuit felicissi tria, quae amatorena habes Viriani, quocum vivere & mora

probae uxori liceati His dictis osculatur, excipitinue

308쪽

ΕΡΗESIACORUM LIB. I. xosi

κρυα, και αὐτω ἐδόκει παντος μεν εἰναι νέκταρος ποτιμωτερα τα δάκρυα, παντος τῶ προς ὀδύνην φαρμακου δυνατωτερα . υ δε ολίγα αὐτον προσῖθεγξα, μενη, Ναὶ, φησιν, Ἀβροκόμη, δοκω σουι καλὴ, και μετα τρο σν εὐμορτίαν αρεσκω σοι; Aνανδρε καὶ λι- λε , πόσον ἐβράδυνας ερων χρόνον; πόσον ημέλησας; απὸ των ἐμ-της κακων , ἁ πέπονθας ολ. ' κἰδου, δάκρυα μεν ὐποδαου ταμα, καὶ η καλὴ σου

ληλοις αναμιγωμεν, καταβρέχωμεν καὶ τους σπε- φανους τοῖς παρ αλληλων δακρυσιν , ὴν ημῖν καὶ

οὐτοι συνερωσιν. Zπουσα απαν μεν αυτου το πρόσωπονησπάζετο , απασαν τρο iam τύς αύτης οῖθα μῶς προσετίθει και τους στεφάνους - ανελάμβανε. καὶ τα χείλη τοῖς χείλεσι φιλουσα συνερράτει, και, οῦσα ἐνενόουν, λα των χειλεων ἐκ ψυχης ἐώς τὴν

lacrimas, quae omni nectare sitaviores ipsi visae sunt.& quocunque medicametuo ad dolorem leomlum efficaciores. Illa paucis allocuta , Atiroconia , inquit,' an pulcitra tibi videor , ac , licet ipse foraria adeo praestes, placeot Timide & ignave, quam tu amare cunctatus est quamdiu nulli id tibi curae fuit Z a meis malis, quae ipse passtis sis, coniicio. V erum iam age,

meas excipe lacrimas , bibantque elegames comae tuae amoris poculum , invicemque complexi adhaereamus , ita ut coronae mutuis lacrimis madeant, & nostrii in una ipsae amorem sentiant. His ditas, caput eius ain plectitur, adducitque suis oculis comas. Suscipiunt coronas , constitisque mutuo suavio labellis, quae Psisque cogitabat, ex animo in animum per oscula

309쪽

Ἀβροκόμη αλλην δείξητε καλην, μητε ἐμὰ δόξη τις

αλλος ευμορῖος. Εχετε ψυχας, ας αυτοι εξεκαύσατε, ταύτας ομοίως τηρησατε. Ταυτα εlara. Κοιι περ φυντες ἀνεπαύοντο , καὶ τα πρωτα Τ των Ἀφροδίτης ερωτωναχ λαυον. 'Εῖιλονείκουν δε δι ἔλης νυκτὸς προς αλ-

labiis impressa transirilitunt. Illa adolescemis oculos hastans , O quoties, inquit, me dolore affecistis' qui primum mihi infixistis animo aculeum, Vos quom amsuperbiae , nunc amoris pleni, optime de me inermistis , quippe qui amorem mei in Abrocomae animum induxeritis. Vos itaque exosculor, vobis hosce meos admoveo oculos Abrocomae fantulos. Sic vos semper haec spectetis, non aliam Abrocomae elegantis foranae puellam osterulite , ac nemo mihi pulciter alius videatur. En Volais animas nostras, quas exussistis ; haslaabete, & pari stiliato servate. Haec illa. Tum mutuo

amplexu haeremes requievere, ac carpenteS tunc prinium Veneris gaudia, totam noctem sumina aemulatio

310쪽

λους, σιλοτιμουμενοι, τίς φανεῖται μαλλον ερῶν. Ἐπει- δε ἡμερα ἐγενετο , ανίσταντο ποῶ μεν ἡδίονες , πολυ δε εὐθυμοτεροι, απολαυσπιντες - λωνοῦν ἐπεθυμησαν χρόνων καλων. Σορτὴ δε ἐν απας οβίος αὐτοῖς , καὶ μεσπα ἀωχίας πάντα , καὶ καὶ των εαεμαντευμενων λήθη. Ἀλλ' οὐχι το Hμαρμένον λ ἐπελέληστο, ἀλλ' οὐδε ἴτω ἐδόκει ταυτα, Θει ημελει. Xρόνου δε διελθόντος ολίγου, ἔγνωσαν οἱ πατερες ἐκπεριπειν αυτους της πόλεως κατα τα βεβου- λευμενα ημελλόν τε γρο αλλην οψεσθαι γην καιαλλας πόλεις , και τον του θεου χρησμον , ὼς οἷόν τε ην, παραμυθησασθαι ἀπαλλαγέντες χρόνω τινι T σου. Παρεσκευάζετο δε πάντα αυτοῖς προς τηνε οδον' ν-ς τε ' μεγάλη καὶ ναυται προς αναγωγην

ne inter se contenderunt, uter magis amans videreriar. Ubi illuxit, blaruliores alacrioresque surrexere, quod tali leni felicibus illis temporibus tantiliu exoptatis fruisbi invicem contigisset. Vita omnis erat eis quasi festus dies, omniaque conviviorum plena, adeo , ut iam or culi responsa animo exciderem. Vertini non ea Fato exciderant, nec a Deo negligebantur, quisquis ille fuit, qui decreverat. Non multo post tempore a parentibus, quibus id statutum fuerat prius, peregre miriumur, ut scilicet alias regiones, urbesque alias viderem: se eniti Dei responsum mitigaturos, quoad fas esset, putabant, si aliquamdiu Epheso abessent. Parunnir ad discessum omnia: magnae naves, nautaeque ad ducendum id

tem, gπολαύσαντae ἰξ δ ηλών, stius. Personam Eb-ρμ-ονοῦν επεθύμησαν χρόνον, Sed cogita. vulnus altius a lactum arbitror. 3 Ναῖς τε μεγα λη Vitiose Forte excidere quaedam ante Cod. Flor. & .lia. usque aia I.