Scriptores erotici graeci ...

311쪽

-' XENOPHONTIS

και μεγάλην της υπι ἰοί ενενοειτο τιμωρίαν φ εἰσπραξασθαι τον Ἀβροκόμην. Διέκειτο, καὶ ἡ Ἀνθία πονηρως - , οὐκετι φε- me potior erit Anabr. Ha.c dicenti fortius insidet D

US, renitentem trahit , ndientemque cruciat. Ille non amplius sustinere valens, seque humi pr0sternens , Vicisti, inquit, Amor: magnum tibi erectum tropaeum de Abrocomae temperantia. Supplicem Vides. perditum, tulim , 'ad te profugientem omnium dominum. Ne me dei picia= , nequo nimias audaciae poenas sumas. Nondum tuas, Amor, vires expertus paulo elatiorem me gessi.. Nunc da mihi Anthia potiri, sisque non tam acer pervicaci, quam victo propitius Deus, Haec ille.' Anior tamen adhuc iratus , magnas ab eo contemtus poenas exigere coorabat. Anthia quoque se male habebat, nec diutius durare

312쪽

τοντες. 'D.ς δε ημέρα ἐγένετο , iti μεν Ἀβροκόμης

ἐλπι τω συνηθη γυμνάσματα , νει δε η παρθένος επιτην ἐξ εθους θρησκείαν της Θεου. Mν δε αυτοῖς καiία σωματα εκ της παρελθουσης νυκτος πεπονηκότα,

και το βλέμμα αθυμον , και οι χρωτες ηλλαγμενοι

valens, experrecta , & eos , qui aderant, latere studens, Meu, inquit, miserae quul accidit mihil Anio plus quam per aetate ni fas sit, & novo quodam modo doleo, nec qui puellam decet. Ahiroconiae amore insanio, sorinosi quidem adolescentis, sed nimium superbi. Ecquis erit desiderio finis , quis malorum terminus Quena amo, ferox est: Virgo ego , custodibus circun septa, quem mihi auxiliatorem sumam , qui cum omnia communicein t ubi Abro comani videre' licebit ξ Haec uterque tota nocte lamentabatur, & alter alterius 7til- tum ob oculos habebat, lianc imaginem animo sibi fingentes. Ubi illuxu , Abroconias ad consueta exercilia proficiscitiir : puella de more Deae cultui inchimiait. Corpora eorum praeterita nocte defatigata , oculi languelltes, mulitimque immutatus color , & haec omnia

313쪽

acia

και τουτο ἐπι πολυ εγίνετο , και πλέον ἀα αυ- τοῖς ην. Ἐν τουτω ἐν τω ι ω της Θεου δημερευοντες ενεωρων αλληλοις , εἰπεῖν το ληθες QMω προς D - τερους αιδουμενοι. Tοσουτο δε εστεναξεν - ποτε 'A-βροκόμης, και εδάκρυσε , και ' προσείχετο, της κόρης

ακουούσης ἐλεεινως. H δε Ἀνθία ε ασχε μεν τα αλτά πολυ δε μείζονι τη συμ ορα κατείχετο εἰ δεποτε ἄλλας παρθενο- η γυναικας Σοι βλεπουσας

εἰς μεῖνον, εώρων δε απασαι εἰς Ἀβροκόμην ) δη

λη ην λυπουμενη , μη παρευδοκιμηθῆ QMουμενη. Εὐχαὶ δε αὐτοῖς ματεροις ησαν προς πι θ εον κοιν , λανθάνουσαι μεν , ἀλλ' εγίνοντο ἔμοιαι. Xρόνου δεπροῖόντος, 'οὐκετι το μειράκιον εκαρτερει. 'M A1 αὐ- τω κα το σωμα παν ἡφάνιστο , - ἡ χη κατα-

in peius: nec profuit in templo interdiu morantibus se ininuo spectare, cum prae metu uterque , quod vere sentiebat, alteri detegere verereriar. Suspirabat subinde .sebatque Abrocomas , ad puellam se convertens, quae illiani miserata auscultabat, ea lenulue omnino patieba-riar. Id vero ad Anthiae insortiinium accedebat, quod, si quas virgines aut mulieres illum intuentes vidisset, omnes autem Abrocomam intuebantiar manifestaret moerorem, perii inescens, ne ipsi minus placeret. Vota quidem apud Deam uterque simul eadem insciens faciebat. Id malum in dies augebatur, adeo ut durare' diutius adolescens non posset. Toto iam corpore dec

menti nuserabiliter. Mox aliud latere in προσεixtro, quod cum connecteretur , idem si spicabatur. Quod quidem ciere eonatus est Asre h. conis .ctando, προ υχετο

314쪽

ΕυAmrη καὶ ara' τῆς 'Aνθίας κε θειατήκεισαν , ὀρωμπις αὐτὰ το μεν κάλλος μαραινόμενον , τὴν δε αἰτίαν ου σαινομενην τῆς συμφορας. Zς τελος εἰσάγουσι παρα τυ Ἐνθίαν μάντεις καὶ ἱερεας, - εὐ- ντας λυσιν του δεινου. οἱ δε ἐλθοντες εθυόν τε ἱερ - , καὶ πομιλα επεσπενδον , - ἐπίλεγον Sωνας βαρβαρικας, ἐειλῶ σθαί τινας λέγοντες δαίρονας, 'και προοποίουν, ὼς tiη το δεινον - των ὐποχθονίων Θεων.

Πολλα δε - λτερ Ἀβροκόμου οι προ τον Λυκομη--ν εθυόν τε καὶ νήχοντο' λύσις δε οὐδεμία του δεινῶ οὐδε ἐτίρω αυτων ἐγίνετο , ἄλλα - ἔτι μαλλον ὀ

Ior ita conciderat animo , ut Lycomedes & DieinistO . animo admodum angerentur, quid Abroconiae accidisset, ignorantes , etsi ex his, quae viderant, coniectu rana lacerent. De Anthia simili erant in metu Megymedes& Euippe, cum formam eius marcescentem, nullamquernali causam apparere viderent. Tandem ad phiellaim vates & sacerdotes adducunt, eam malo liberaturos. Qui quidem hostias immolarunt variisque itinationibus ac quihusdam harbaricis vocibus usi, nescio qxiae numina se placaturos dicunt, finmtuque, maluim a Diis inseris inmissum esse. Multa quoque & Lycouaedes pro Abrocoma sacra fecit, & preces fiulit; neuter tamen a malo liberatur , immo & amor magis inflammatur , amboque morbo correpti in cliscrimine versabantur,

315쪽

νυ επιτίαλως δακείμενοι, οσον - πω τεθνηξεσί αι προσδοκωμενοι , κατειπέ is αὐτων την συε ομν μηδυνάμενοι. Τελος πεμπασιν οἱ πατερες ματερων εἰς Θεους, μαντευσόμενοι τρο τε αἰτιαν της νόσου και την ἁπαλλαγην.Uλίγον Φε απέχει το ἱερον του ἐν Κολοφωνι Ἐπάλ- λωνος, διάπλουν απόν Ἐῖεσου σπαδων ογδοηκοντα. Ἐνταυθοι οἱ παρ' ἐκατέρων ἁῖικόμενοι δίονται του Θεου ἀληθη μαντεύεσθαι εληλυθεσαν si κατα δταὐτά. Xρα δ ό Θεος κοινα ἀμφοτεροις - μαντευ- ματα ἐμμέτρως τα επη τάδε' - Τιπτε ποθεῖτε μαθεῖν νούσου τίλος, ἡδε και αρχην 3Ἐμοτερους μία νῆσος ἔχει, λυσις ενθεν ανέστη. - Δεινα ψω τοίσδεσσι πάθη, καὶ ανηνυτα εργα.'AGότερι φεύξονται ίπεὶρ αλα φ λυσσοδίωκτοι, imortem propemodum exspectanties , cum tamen enarrare inaliam non valerent. Tandem utinusque parentes Deos consultiam mittunt , causam inorbi & remedium

quaerentes.

Non longe distat fanum Apollinis Colophonti : ab

Epheso traiectus est octoginta tantum staclioriin . Ibi exorantiuus Deum , qui ab utriusque parentibus missi fuerant, ut vera red)eret oracula , quorum causa illuc Venerant, commune utrisque respontani Deus hisce Versibus reddidit: Quis morbi finis, quire, sim optatis , origo 'Idem moesus utriqM , salω umqtu futura est. Multa ραι video, longos O arire labores,

Errantes , actos praedonUM aequora circus.

316쪽

Σωτει 'ν μετόπισί ε παρασπῆς ολβια Ἐλλ' ἔτι που μετα πήματ' ἀρείονα πότμον ἔχηυσου Tαυτα ως εκομίσθη τα μαντευματα εἰς ' Εφεσουν, εὐθυς μεν οι πατερος αυτων ησαν ἐν ἀμηχανία , καιτο δεινον, ο, τι m , πάνυ ηπόρουν. Συμβάλλειν δετα του Θεου λόγια οὐκ ἐδύναντο ' ου τε γάρ τίς ἡ νόσος , ουτε τίς ἡ φυγὴ , ουτε τίνα τα δεσμα , ουτε ὀ τάῖος τὰ , ουτε ο ποταμος τίς , ουτε τίς η ἐκ του Θεάυβα ηθεια. ' Ε δοξεν οὐν αυτοῖς πολλα βουλευομένοις παραμυθησασθαι τον χρησμον. ως ά άν τε, και συζευξαι γάμω τους παῖδας, ως τουτο καὶ του Θεοῖ βουλευομένου, δ' Lν εμαντεύσατο. Ἐδόκει δε ταυτα καὶ δμ

Vincla ferant, quela dura premet gens , quae mata currit. Ambobus tumulus torus , exillosaque flamma.

Dona diatne sanctae dabis Udi, sospita quae te Flaminis ad Nili O,abit clara suraria. Post mala sed video meliores volvere casus. Ubi haec oraclita Ephesum allata sunt, statim quidem eo ni parentes ex consilii inopia attoniti fuere, nec , quid mali liberis suis portenderetur, exputare valebant; non enirn ex Dei responsis conficere ullatenus poterant, qii id morbus, fuga , Vincula , tumulus, flumen,& auxilium a Deo exspectandum sibi vellent. Visum est igitur, postquam cliu una consuluissent, oraculum, quoad fieri posset, mitigare, connubioque iungere ad lescentes, quasi & id responso suadere voluerit Deus ;

317쪽

Ῥωσαν μετα γάμον υ εμψαι χρόνω τινι α πομ

τοραι , κατεφρόνει , πάντων των ε μένων κακων Ἐβροκόμην επυσα παραμυθίαν. Uς οὐν ἐτεστηκεν ο των γαμων καρος , - παννυχώες ηγπτο , Mustatueriantque, peractis nuptiis, eos peregre ad aliquod

tempus mittere.

Iam omnia per urbem epulis & coronis plena . ac futurae nuptiae ubique sermonibus percelebratae. Beasi ab omniuus praedicahamur, Abr omas, quod Anthiam ducturias esset uxorem, haec, quod tali adolescentia-lo esset concul itura. Abrocomas, responsi & nuptiarum certior fictus . a in inlum laetatus est, se Anthia potitiariun, minimeque vaticinio perierritiis praesentem voltiptatem omni malo suaviorem esse existi naabat. t Gaudebat & Anthia Abrocoma fruiturii, parvi pendens quid sibi ex fuga & ceteris calamitatibus impenderet, cum in Ahiroconia omnium futurorum malorminsolatium nacta esset. Ubi igitiir nuptiaruin tempus advenit, pervigilia celebrata sunt, inultaeque hostiae

318쪽

λαμον μετα λαμπάδων τον υ ἀειναιον αδεντες, ἐπευς μουντες, καὶ εἰσάγοπες κατέκλινον. Ην A αὐ- τοις ο Θάλαμος - ινγενος' κλίνη χρυση στρωμα νεο ρωτο πορ*υροῖς , και επι της κλίνης Baβυλωνία in ποίκιλτο σκηνη παίζοντες Ερωτες , οι μεν Azρο

δίτην Θεραπευοντες , ην δε καὶ Ηφροδίτης εἰκών )οἱ δε ἱ τεύοντες αναβάται στρουθοῖς , οι δε στεῖάνους πλεκοντες, οι δε ανθη Oίροντες. Ταυτα ἐν τα ἐτέρω

Deae immolatae. His peractis, adventante iam nocte. omnia Abrocomae & Anthiaό moram facere videbamur Duxere puellam in thalamum cum Iainpadibus limne- meum canentes, faustaque comprecantes, ibique inre missos recumbere fecerimi. Thalamus erat exornanas , Iectus aureus stragulis purpureis strariis , tectusque in modum tentorii Babylonia Veste scite variata. Inerant ludentes Amores . quoriam alii Veneri quae & ipsa ibi erat depicta famulabantur, alii passeribns tanquam equis insidebant , nonnulli plectebam coronas, alii flores asserebant. Haec in una aulaei parte. In altera parte Mars erat non armariis , sed quasi ad amicam Venerem accedens oriratus , corona rediminis , indutiasque chlamyde , & ei dux viae erat Amor lampada

319쪽

λετο αυτοῖς τα σωματα , και εμραδαινοντο τοῖς

-μβολα προπιμπουσης της ἐπιθυμίας τα δάκρυα.Eαι ἡ Ἐβροκόμης , ' Ω της ερμι, Cηοὰ , ποθεινοτάτης νυκτος, ην μόλις ἀπείληφα, πολλας πρότερον νυκτως Ουχησας. ' Ω Cωτος ἡδίων ἐμοι κόρη, καὶ των πίμπαε λαλουμένων ἀτυχεστέρα τον εραστην εχεις αν αρα , μεθ' ου ζην και αποθανεῖν υπάρξαι γυναικισωῖρονι. Ειπων κατεφίλει τε καὶ ὐπεδεχετο τα δά-

tenens accensam. In hoc tentorio collocata Antilia,& Abrocomae admota, fores clauseriant. Utrique illem accidit, ut alteri in alloqui non posset, neque intueri. Iacebant nimia voluptate languid1 , pti libim si, itinentes, anheli, ac dilice sine perfus : palpitabant artus, animique Vellen ei ter cona in oti erant. Tandem Abrocomas , ubi se collegit, Anthiam amplexariir lacrimantem , anima eius lacrimas velut de si lerii indicia praemittente. O nox, inquit, exoptatis in alquot heu miser doloris plenas exegi , antequam laanc vix tandem nanciscereri O puella hice mihi carior, Onani uinque, . de quibus unquam sermo fuit felicissi tria, quae airiatorena habes viriim , quocum vivere & mori

probae uxori liceati His dictis osculatur , excipitque

320쪽

ἰδου, δάκρυα μεν ὐποδέχου ταμα, καὶ η καλὴ σου

κόμη πινέτο πόμα το ερατικον , και συμφυντες ἀλληλοις ἀναμιγωμεν, καταβρέχωμεν δε καὶ τους στεφανους τοῖς παρ' ἀλληλων δακρυσιν , ω ημῖν καὶ

τυτοι συνερωσιν. Ειπουσα απαν μεν αὐτῶ το πρόσωπονησπάζετο, απασαν δε την κόμην τοῖς αυτης ὀφθαλμοῖς προ τίθει καὶ τους στεῖάνους ' ανελάμβανε,

καὶ τα χείλη τί. χείλεσι φιλουσα συνερράτει , καὶ, ἄσα ενενόουν, δία των χειλέων εκ χης ώς

lacrimas, quae Oirini nectare suaviores ipsi visae sunt.& quocunque medicamento ad dolorem levandum efficaciores. Illa paucis allocuta , Abrocorna , inquit, an pulcitra tibi videor , ac , licet ipse somna adeo praes es, placeot Timide & ignave, quanactu amare cunetarus es quamdiu niilli id tibi curae fuit a meis malis, quae ipse passus sis, coniicio. Verum iam age,

meas excipe lacrimas , hilaantque elegantes Cinnae tuae amoris poculum , invicemque complexi assaaereamus , ita ut coronae mutuis lacrimis madeant, & nostrum una ipsae amorem sentiant. His dictis, caput eius amplectitur, adducitque suis oculis comas. Suscipiunt coronas , consutisque mutuo suavio labellis, qliae Piisque cogitabat, ex animo in animum per oscula