장음표시 사용
321쪽
κονους. I μεις δε αει ι λεποιτε ταυτα , και
Ἀβροκόμη αλλην δείξητε καλὸν, μητε ἐμοι δόξη τις
labiis impressa transmittunt. Illa adolescentis oculos hastans . O quoties, inquit, me dolore affecistis' qui primum mihi infixistis animo aculeum, Vos quom amsuperbiae , nunc amoris pleni, optime de me meritistis , quippe qui amorem mei in Abrocomae animum titiluxeritis. Vos itaque exosculor, vobis hosce meos admoveo oculos Abrocomae famulos. Sic vos semper haec spectetis, non aliam Abrocomae eleMntis formae puellam osteritate , ac nemo mihi pulci aer alius videatur. En Vobis animas nostras, quas exussistis ; has habete, & pari studio servate. Haec illa. Tum mutilo amplexu haerentes requievere, ac carpentes tunc primum Veneris Miulia, totam noctem summa aemulario-I Vitiose edd. κιεκως μοι διὸ R. 3 Των In edd. At καλως habet Coilex Flor. uti erat, τοῦς-ερώταν' undiquoque legerulum eoni. Hemst. Hems rh. faciebat, τῆς Ἀφρούιτ.a Ταἰσλὶ Ita reposuit Loe. ex εροῦντες. Sed melior, quam suremendatione Henisterh. Vulgo , peditat Cod. Flor. lectio.
322쪽
ληλους, σιλοτιμουμενοι, τις φανεισαι μαλλον ερων.
'Επει- δε ημερα ἐγενετο , ἀνίσταντο πολυ ρον ηδίονες , πολυ δε ευθυμότεροι, απολαύσαντες αλλη νὼν ἐπεθυμησαν ' πόνων καλαν. Ἐορτὴ ῆν απας οβίος αυτοῖς , καὶ μεσπα ἀωχίει παντα , καὶ ηδηκα των με μαντευμενων ληθη. Ἀλλ' οὐχι το Εἱμαρμένον λ επελεληστο , ἀλλ' ουδε ἴτω εαει τάλα, Θεω μελει. Xρίου δε διελθόντος ολίγου, ἔγνωσαν οἱ πατερες ἐκπεμπειν αυτους της πόλεως κατα τα βεβου- λευμενα ημελλόν τε γαρ αλλ. ν ἄφεσθαι γην καὶ ἄλλας πολεις , και τον του θεου χρησμοον , ως ό όν τε ην, παραμυθησ- ι απαλλαγέντες χρόνω τινι
TNσου. ΙΠα σκευάζετο δε πάντα αλῶ. προς τὴν ἔξοδον' ναπις τε 3 με γάλη καὶ ναυται προς αναγωγην
ne inter se coluerulerunt, uter magis amans videretruri Ubi illuxit, blaniliores alacrioresque surrexere, tandem felicinus illiis temporibus tamdiu exoptatis frui sibi invicem contigisset. Vita omnis errat eis quasi festus dies, omniaque conviviorum plena, adeo , ut iam oriis culi responsa animo exciderent. Verrum non ea Fato exciderant, nec a Deo negligebamur, quisquis ille suit. qui decreverat. Non multo post tempore a parentibus. quibus id statutu in fuerat prius, peregre mittumur, ut scilicet alias regiones, urbesque alias viderent: se eni in Dei responsum mitigaturos, quoad fas esset, putabant, si aliquam si u Epheso abessent. Parantiir ad discessiiiii omnia: naaMae naves , nautaeque ad ducendum ido-
vulnus altius adactum arbitror. 3 Nαῖt τι μεγάλη Vitiose Forte excidere quaedam ante Cod. Flor. di ias . usque ad I.
323쪽
εσί ης και ποικίλη, πολιυς δε αργυρος και χρυσος,
ητε των πιτίων υπιρβάλλακτα αῖθονία. Θυσίαι δεπρο της αναγωγης τ' 'Αρτεμιδι, και εὐχαι δημου παντος, και δάκρυα πάντων , ως μελλον ν ἀπαλλά τεο Θαι παίδων κοινων. 'Hν δε ὁ πλους αὐτοῖς ἐπAiγυπτον παρεσκευασμενος. ηλθεν ἡ της αναγωγης ἡμερα, πολλὰ μεν οἰκεται, πολλαι δε Θεράπαιναι AIελλουσης δε της νεως ε πανάξεσθαι, παν μεν ' το 'Εφεσίων παρην παραπιμπόντων, πολ- λαι δε καὶ των Τ μετα λαμπάδων καὶ Θυ- σιων. Ἐν τουτω μεν ουν ο Λυκομηδης καὶ η Θεμιστω,
παντων αμα is υπομνησει γενομενοι, του χρησμου ,
του παιδος, της αποδημίας, εκειντο εἰς γην ἀθυμουν-
Dei, omniaque necessaria importantur, inultae &variae vestes, nati triim argenti & aura , commeatusque plurimus. Immolatum est Dianae, ut ductit suo opitularetur; nec defuere preces totius popilli , omniumque lacri inae, veluti conam uni i S gnatis discedentibiis. Navi Milonem in Aegyptusn paraverant ; cuinque ah- ei incli ches adesset , & navis deducenda iam foret, . ainulorurn & ancillarum frequentia, omnisque Ephesioriam multitudo prosequebatur , & niuitae ex cuna lampassibus & suminentis. Interea Lycomedes &Thena isto , onanias mul recordantes, oraculum , filium, ipsius peremnationem , humi iacebant consternati, pa-
cellam, ναῖς τι μεγάλαι, & mox et Ἐφεσιων Hen steis. vixem ς ἄγωγην. dubitabat, exesessi e πλῆθM, quod i Miλλούσως δὲ γ Ante haec S alibi Noster constanter ponere verba excidisse quaedam , satis soleat. manifestum est. Sententia postu- 3 Lacunam hane Hemsteth. ita lat. navi imponebantiar, vel simile explet: πολλαι ύε καὶ τῶν ἱεινιων, quid. Mox επανάξψΘαι rescripsi vel ἱερῶν παρθέr ν' recte utique cuni itemstcrii. pro ἰπα α ξασθαι. ad sensum.
324쪽
μεν τα αὐτα , εὐθυμοτεροι δε ησαν , τα τέλη σκ πρυντες των μεμαπευμενων. Η- μεν οὐν εθορυβουν οἱ ναυται, και ἐλυετο τα προμνησια, και ό κυβερνη - της τρο αυτώυ χωραν κατελάμβανε, και η ναῖς απε- κινεῖτο. Βω1 δε ταν απο της γης πολλη , και των ἐντη νηi συμμιγης, των μεν, ὼ παῖδες, λεγόντων, οἱ
μωγη' και ἔκαστος ονομαστὶ τον οἰκεῖον ἐκάλει, μεγα εἰς ὐπόμνησιν ἀλληλοις ἐγκαταλιπόντες το ονομα.
ηυχετο ὼς ε ξακουστον εἰναι τῶῖς is τη νηi , ω παῖδες, λε ν, μάλιστα μεν ευτυχοιτε , καὶ φύγοιτε τασκληρα των μαντευμάτων, και υμῆς ἀνασωθεντας υποδεξαιντο Ἐφεσιοι, καὶ την φιλτάτην. ἀπολάβοιτε
πατρίδα. Εἰ δε αλλο συμβαίη , τουτο μεν ἴστε , οὐδε
raterque Megamedes & Εuippe, ut ut meliori essent animo , eor in , quae praeclicta fuerant, finem respicientes. Iam nautarum strepitus, solvuntur funeS, gu- hernator locum suum Occupat, navis inoVettir, clamoritve tum eorum , qui in litore , trum qui in navi erant, permixtus insequitur ; illis quidem dicentibus , Carissimi filii, an nobis, qui vos genuimus , VOS iter Invulere licebit his vero, An Vos, o parentes, recuperabimus t Hinc lacrimae, ploratus, suum quisque nomine appellare , Velut in magnum recordationis ad iumentii in nomen relinquentes. Megamedes , accepto
poculo, libat, precaturqtie ita ut e navi audiri posset: Maxime valete, filii, & aspera vaticinia effugite; vos salvos & reduces excipiant Ephesii, & carissima patria iteritin potiamini. Sin aliter eveniat, scitote, nos nota
325쪽
τυχη, αλλ' αναγκαίαν. Ετι λέγοντα ἐξιονσα ἐπεσχετα δακροα. Και οὐτοι ἀπώσαν εις ' πάλιν, τουπλήθους αὐτό Θαροῖν παρακαλουντος.
cυντες εκειν ro πολλα ανανοοῖν ας , τους πατέρας οἰκτείροντες, πι1ς πατρίδος ἐπιθυμουντες, τον χρησιμον δεδοικοτες, τρο αποδημίαν ὐποπτεύοντες. Παρεμυθ εῖτο δ' αὐτους εἰς απαπα. ο μετ αλλήλων πλους. Κάκεα
νην μεν την Ῥεραν Ουριω χρησαμενοι . πνευματι σια νυσαντες ταν πλουν εἰς Σάμον κατηντησαν , την της
Ηρας ἱεραν νησον. Κανταῖθα Θυσαντες - δειπν ποιησάμενοι, πολλα εὐξάμενοι της νυκτος ἐπιγινομί
longius esse victuros. Praemittimus Vos in iter calamitosum quidem, sed necessarium. Adhuc loquentem obortae lacrimae cohibuerunt, omnesque in urbem rediere , hortante populo, ut bono essent animo. Abrocomas & Anulla invicem amplexi iacebant, inuum versantes animo. Parentum miserebantur, patriam desulerabant, timebant oraculi responsumi, peregrin tionem suspectam habebant; sed id unum sis solatium erat . . io 1 una naVi veherentiar. Illa die prospero vento Nuntur, confectaque navigatione Samum devenilint, sacram Iunoni insulam. Ibi immolant, coenam, precam tur, &, ubi nox advenit, iter prosequuntur. Secunda navigatio, multusque invicem sermo: An licebit una semper vivere ξ Αhrocomas tandem suspirans, quae
326쪽
μετ ἀλληλων. Ἀν δ' αρα τι εἰ, πιπρωμενον παθεῖν, καί πως ἁλληλων ἀπαλλαγωμεν, ομωσομεν εαυτοῖς, Qιλτάτη, ως - μἐν ἐμοι μενεις ἁγνη , καὶ αλλον ανδρα ουχ ὐπομενεῖς, ἐ--οτι οὐκ αν αλλη γυναικι νοικησαιμι. Ἀκουουσα δε Ἀνθία μέγα ανωλόλυξε, καὶ τί ταῖτα, ε*ησεν, Ἀβροκόμη, πεπίστευκας,οτι ἐαν ἀπαλλαγω σχυ, περι ἀνδρος ετι κατ' ἐμουσκε ue ηος ουδε si μαι την αρ- ανευ σου ώς Φαω τε την πάτριον ἡμῖν Θεον την μεγάλην 'Εῖε -
σίων, Αρτεμιν, και ταυτην, ην δανυσμεν, Θ άλατταν, καὶ τον επ' αλληλους ημας καλως ἐκμηναντα Θεὲν,- έγω καὶ βραχύ τι, ἀποσπασθεῖσα σου, οἴτε
ipsum manerent recordatus, o longe, ait, anima mihi carior Antilia, utinam & bene agere, & simul servaridaria in sit i Verum si quid fato decretum est nos pati, quonam modo separabi inur Iuremus sancte, tu quidem , mihi, mea vita, te semper castam servaturam, nec astum habituram virum; ego vero , nunqtiam mihi fore cum alia consuetudinem. Ut haec audivit Alithia, eiulavit , &, Cur haec, inquit, in animum induxistituum , Alarocoma, ut si disiungar a te, ipsam' alii me traditurana viro suspiceris , quae ne ramulum quulem vivere sine te possina. Testor patriam Deam , maMain Ephesiorum Dianam , atque hoc , quod pertransimus , mare, & in utriinulti e nostrum strenue vires suas exercentem Deum, me vel exiguo tempore, abreptam a
327쪽
ζησομαι , ουτε τον ηλιον ο λομαι. Ταυτα ελεγεν ἡ Ἀνθία επωμνυε και ό 'Aβροκόμης. Και ὀ καιρος αὐτῶ ν εποίει τους ορκους iοβερώτερους. Ἐν τουτω δε ηναῖς Κω μεν παραμειβει και Κνίδον. Κατεῖα ετσδε ἡ Ροδίων νῆσος μεγάλη και καλη και αὐτους
ενταυθ α εδει καταχθηναι πάντως' δειν γαρ εῖασκον eι ναυται και ὐδρεύσασθαι, και αυτους ἀναπαύσα- αι , μελλοντας εἰς μακρον ἐμπεσεῖν πλουν.
Κατηγετο δε ἡ ναυς εις PGον , και ἐξεβαινον erναυται' εἴκει δε ὀ Ἀβροκόμης, εχ ν μετα χίῖρα ' νἈνθίαν. Συνόεσαν δε πάντες οἱ Ρολοι, το κάλλος
te nec victuram esse, neque solem adspecturam. Eadem iuravit Abrocomas , εἱ tempus ipsit na iurii tirando eorum terrorem addiderat. Interea navis Coum Cnidumque praeteriit; cumque Rhodiorrum pulchra & magna insula apparuisset, illuc appellere navem omnino oportere nautae dixeriant, tum aquandi, trum quiescendi gratia, utpote longani navigationem inituros. Navis in Rhodum subducitur , descendunt natuae, exit & Abrocomas, manu tenens Anthiam. Convenerant omnes Rhodii, adolescentum formam mirati; nec , qui eos viderent, silere praetereundo poterant, quin nonnulli dicerent Deos advenisse, aliique adorarent, sibique propitios recidere conarentur. Cito urbem totam
Και προσιποιουννα Hems erit. nerus Ciat. IV, 26. coni. consuetum morem loquendi NΟ- . προσεπιτνουντο, quod vel profitersecutus, refin eius uni similes literarum ductus προσἡυλον ro, recepitque Loc. V optaverim.
328쪽
αυτοῖς δημοσια, καὶ θυσίας τε θύου πολλας, καιεορρο αγου την επιδεμίαν αυτων. οἱ δε την τε πο- λών απασαν εξιατόρησαν , και ανέθεσαν εἰς το του
'Hλίου ἱερον πανοπλίαν χρυσην, καὶ επέγραψαν εἰς ὐπόμνημα ἐπίγραμμα των πιο θεντων οι ξύνοι τάδε σοι χρυσηλατα τευχε εθηκαν Ἀνθία, Ἀβροκόμης θ' ἱερος ἘCεσοιο πολῖται. iI αῖτα αναθέντες, ολίγας ημέρας ἐν τῆ νησω μείναντες, ἐπειγόντων των ναυτων, ἀνηγοντο ἐπισιτισάμενοι.
ΓΙαρέπεμπε δε αυτὰς απαν το 'Ροδίων πληθος. Κοτα ρο ν πρωτα εῖεροντο συρίω πνεύματι, και ἡν αυτοῖς ἡ πλοῖς ασμενος. Κακείνην τε την ἡμέραν και . τηνεπιουσαι νυκτα ἐzέροντο ἀναμετρουντες την Αἰγυπτίαν καλουμένην θάλατταν' τη δε δευτερα επεπαυτομεν ο ανεμος γαληνη δε και ο πλους βραδυς, καιναυτων ραθυμία, ' και πότος is τουτω και μέθη και
Atarocomae& Anthiae nonien pervagatur. Publice illos precantur, multa sacrificia facientes , diemqua adventiis eorum festum instituunt. Illi, lustrata uine, in Sosis templo aurea acina dedicarunt', & in rei memoriani epig amma sitis nominibus inscripsere: Aurea dona tibi ponunt haec arma labentra Abrucomas Ephesi ανυ atque Anth ia sacrae. Dedicatione facta, postquam aliquot dies in insula permansissent, instantibus nautis , vitia eo instriam, Omnique Rhodiorum multitia line prosequente, e portu solvunt. Secundo primum vento , iucundaque naViga
tione vecti , die illo & insequemi nocte Aegyptium,
qt Od Vocam, mare permetiuntiar. Proximo vero cliecessante vento tranquillitas orta : hinc tarda navigatio, nautarum remissio, compotatio, ebrietas. Tunc prae-
329쪽
εδόκει καίειν' ' - τους μεν αλλους ἀπόλλυσθαι, αὐτον δε μετα της Ἀνθίοις διανηχεσθαι. Tαυτα ως ευθυς ἐδεν, ἐταράχθη, και προσεδόκα το δεινον ἐκταονερατος. Κα το δεινον εγίνετο. Eτυχον μεν ἐν Ρόδω πειρατα παρορμουντες αὐ-τῶς, Φοίνικες το γενος, ἐν Θηρει μεγάλον παρωρμουν ρε ως φορτίον εχοντες καὶ πολλοι, και γεννικοί. οὐ- τοι καταμεμαθηκεσαν ἐν τη νηὶ οτι χρυσώ και ἀργυρος και ανδράποδα πολλα και τίμια. Διεγνωσαν οὐν
ἐπιθεμενοι τους μεν αντιμαχομενους απικτιννtειν, τους
οε αλλους αγειν cς Φοινίκην πραθησομένοις και τα
lictorii in principium fuit. Abrocomae visa est navi i stare millier adspectu terribilis, magnitudine supra humanam, puniceamque vestem imium caedes inferae, ac, pereuntibus aliis, ipse cum Anthia transnatare. His visis valde commotus exspectabat ex insomnio infortunium, quod evenit. Nam forte Rhodi piratica triremis magna stationem agebat. Piratae , genere Phoenices, suam mercibus onustam triremetri simulabant, initti quidem & strenui. Resciverant, navi inesse aurum & argentum , & ina cipia, multaque magni pretii. Decreverant igitrur ad riri. qui resisterent, interficere, ceteros in Phoeniciam cum reliqua praeda vendendos abducere, Velut imparestum hunc locum ita refinge: καὶ ναυτων ραθυμiα , καὶ μεθη ηπων μεμαντευμδειεν, eiectis καὶ πό- εν τούτω, & και in η mutato. Palilo post: ἔκειντο δὲ παντες υπὸ μέθης κ ι λαθυμιαζ.
babilis Abre hii opinio est, κοι
330쪽
χρηματα κατεzρόνουν ως ο κ αξιομαχων - λTων, πιιρατων ο Rαρχος Κόροιβος εκαλεῖτο, νεανιας, ὀῖθροαι μέγας , οβερος το βλέμμα , κόμη ην αὐτω αυχμηρα, καθειμένη. U.ς-τῶτα οἱ πει- ραται ἐβουλευσαντο, τα μεν πρωτα παρεπλεον ἡ χῆτοις πιρι Ἀβροκόμην' τελευταῖον , m μεν περι μέσον ἡμέρας , εκειντο δε πάντες οἱ is τη νη i ὐπο μέθης και ραθυμίας , οἱ μεν καθευδοντες , οἱ δε πιες, εῖίστανται αὐτοῖς οἱ πιρι τον Κ.όρυμβον ἐλαυνο
πτουν εαυτους υπ εκπληξεως εις την Θάλατταν, καιαπωλλυντο, οι δε, αμυνεσθαι Θέλοντες , απε τῖ
proelio despicientes. Piratarum dux, nomine Coryn biis, erat iuvenis adspectu grandis , trucibus octilis , coma squalida & demissa. Ubi hiaec statuerunt piratae , primum Abrocomae navi in paulatim accedunt; deitule , clim fere meridies esset, & omnes in navi ebrietate& desidia iacerent , partim somno correpti, parilinexanimi & aegre se habentes, Corynibus concitata triremi cum suis instat , & cum propius accessissent, armati nudatisque gladiis in navem insilueriint. Tunc nonniilli se in mare praecipitant metu perculsi, ac pereunt; alii , dum se defendere conantur, interficiuntur. Abrocomas & Anthia Corymbo occurrunt , eius-
haec verba παρενθετικῶς positaeogites. Ordo est: ες Imrανται σι σερι τὸν Κόρυμβον σου νηῖ , ελαυνομένη σιν οξύτητι πολλη. Iani vide, quantum pulveris commoverint Viri docti ad hune locum. et Περιτρέχουσι) Hemsterii. corr. παρατρέχουσι. Loeella contra a tius putabat, προστρέχουσι. Ego vulgatuin tueor , quod Latinorvin am- respondet.