장음표시 사용
361쪽
ανιας συμβουλοι γενόμενοι. Tουτο το γράμμα λαβοῖσα, κατασημηναμένη, δδωσι Θεραπαίνη τινι ἐαυ
της βαρβάρω, εἰ τοῖσα Ἀβροκόμη κομίζειν. V se
ἔλαβε, και ἀνέγνω, και ποῦσι μεν χθετο τοῖς εγ- γεγραμμύοις, μάλιστα, αὐτον ελύπει τὼ πιρι της Ἀνθίας. Κάκείνην μεν την πινακίδα κατέχει, ἄλληνεγγρά m, και δίδακτι τη Θεραπαίνη ἐν δε τω ἐγγεγραμμένα ' Δέσποινα, ο τι βούλει, ποίει, και χρωσώματι, ὼς οἰκετου και εἴτε ἁποκτείνειν Θελεις, ἐτοιμος' ειτε βασανίζειν, οπως ἐθελεις, βασάνιζε εις ευνην δε τὴν ἀν οὐκ is ελθοιμ', ουτε αν τοιαῖτα πεισθειην κελευούση. Λαβοῖσα ταῖτα - γράμματα ηῖIαντω , is οργν ἀκατασχέτω γίνεται, και ἁναμ ξα- σα πάντα, Cθόνον και ζηλοτυπίαν, λυπην, φόβον,ενενόει μως τιμωρησαιτο τὼ υπερηῖανόῖντα. Και καὶ is τούτω ερχεται μεν απὸ Συρίας ' ψυρτος, ἄγων τινα τη θυγατρι νυμφίον ε Θεν,
te sumente, qualiaque sodales tui arrogamiae consiliarii. Hanc epistolam signatam ancillae cui dant barbaraedat Abrocomae reddendam. Qui acceptam legens, ea omnia , quae inscripta erant, moleste fert, maxime quae Anthiam attinent. Tabellam hanc retinet, aliam conscribit, & dat ancillae perferendam, his verbis: Facias , hera , quod lubet, & corpore hoc utere, litservi. Si me vis occulere , praesto sum. Si tormentis cruciare, quo velis naculo, crucia. Non ego ad te con- Cubitum veniatn: non haec imperanti obediam. Manto, hac epistola accepta , praecipiti ira corripitur: invidia , zelotypia , moerore ac metu simul perculsa cogitat, quoi rodo fastidiemem ulciscatur.
Interea Apsyrtus e Syria redit, sponsum inde filiae
362쪽
σασα τω πατρι καὶ προσπεσουσα προς τα γόν -
λικουτων τετολμημενων εἴσπραξαι παρ' αυτώυ τιμω
ρίαν το ἁξίαν' - εἰ δίδως ἔκδοτον θυγατέρα το συ
ἡ ' Aψυρτος, καὶ δοξας ἀληθη λέγειν αὐτην, ηρεύνησε το πραουεν οὐκέτι, μεταπεμ Φάμειρος δε τον Ἀβροκό-μN, Ω τολμέα και μιαρα, ciet ν, κεῖαώ, ἐτό μησας εἰς δεσπότας τους σους ὐβρίσαι, και διαφθεῖ. ραι παρθενον ἡθελησας, οἰκετης ων ri ἁλλ' ου τι χαιρέτεις εχω γάρ σε τιμωρησομαι, καὶ τοῖς αλλοις
adducens, citi nomen Μ ridi. Qui ut advenit, Manto,arii ficio in Abroconiani composito, capillis turbatis lacerataque veste patri obvia in , & ad genua pr cidens, Μiserere, inquit, pater, filiae a famulo iniuriain passae. Pudicus ille adolescens Ahrocomas virginitatem meam spoliare conatus est , tibique iniuriam facere, mei se amore captun dicens. Tu ighur pro talibus ausis ab eo poenas pete eondignas. Vel si filiam tuam famulis nuptum dare decreveris, mortem mihi ante consciscant. Haec illam vera dicere Apsyrtus existimans, nihil amplitus de facinore inquirit, sed arcessuum Abrocomam increpat, o audacissinium & scelestum capuli Ausus es heris coiitumeliam facere, & servus virginem vitiare t Sed non hoc tibi sic abibit: supplicium de te sumam, servisque aliis exempla edam in
363쪽
εαεταις την σην αἰκίαν ποιήσομαι παράδειγμα. Ε -
λευσε περιρρηξαι την εσθητα αὐτου τοῖς οἰκέταις, καὶσερειν πυρ, καὶ μάστιγας - και παίειν το μειράκιον.
Ην δε το θέαμα ελεεινον' αἴ τε γαρ βάσανοι το σοὐ- μα παν ηῖάνιζον, βασάνων ἀήθες ον οἰκετικων' τοτε μιμα κατέρρει παν, και το κάλλος εμαραίνετο. κρο ηγεν αὐτω και δεσμα τοβερα, καὶ πῖe, και - - λαττα ἐπητο ταῖς βασάνοις κατ' αὐτου, τω νυμCίωτης θυγατρος ἐνδεικνυμενος, ἔτι σωτρονα παρθένον ἔξεται. τούτω ἡ Ἀνθία προσπίπτει τοῖς γόνασι του
καὶ μἀλλον, ε*η, διά σε κολασθη τεται, ἔτι καί σε ηδίκη τε, γυναικα εχων ἄλλης ἐρων. Και τότε ἐκελευσε σαντας αὐτον ἐγκαθί-ξαί τινι οἰκηματι σκοτεινω.
Κα ό μεν ἐδέδετο, και ἐν ἐν εἱρκτη. Δεινη δε αὐτονἀθυμία καταλαμβάνει, και μάλαττα, ἐπει Ἐνθιαν
te. His dissis, sermonem ullum audire recusans, iubet servos vestem eius discindere, ignemque & verbera asterre', & caedere adolescentem. Miserandum spectaculum i plagae enim totum corpus dictorinabant, servilibus tormeritis inassuetum, effluebat sanguis, &oris pulchritudo marcescebar. Vincula ei formidolosa& ignem adduxit, inaximeque torinentis in eum usus est, ut filiae sponso ostenderet, qua in pudicam virginem habiturus esset. Anthia tum ad Apsyrii genua accidit,& pro Abrocoma pre tur. Ille, Immo S tui causa magis, inquisis plectetur, quod & re lixorem hahens iniuria assecerit, aliam ainans. Iussitque vinciri, di obscura cella inclussi. Vinctus ergo in carcere asservabatur. Tum animus ipsius cecidit, maxime ubi Antidam non amplius v
364쪽
εὐχ ἐαρα' εὐητει Θανάτου τρόπους πολλο , αλκευρισκεν οὐδένα , πολλών των χωρούντων οντων. 'O A' Aψυρτος εποίει της θυγατρὶς τους γάμους, καὶ εωροταζον πολλαῖς ημέρας. - Ἐνθία δε πάντα πένθος ην, καὶ ειποτε δυνηδείη πεῖσαι τους ἐπι του δεσμωτηρίου, ει τηει προς Ἀβροκόμην λανθάνουσα , καὶ κατωδύρετο την συμφοράν. 'L.ς δε ηδη παρεσκευάζοντο εις Συρίαν απιεναι, προεπεμψεν ο ' Aψυρτος την Θυγατερα μεταδωρων πολλων, εὐητάς τε τας Βαβυλωνίους , κὰπ σὸν Qθονον και αργυρον εῖδου εδωρησατο τῆ Θυγατρι Mαντῶ την 'Aνθίαν και την Ρόδην καὶ τον Λωυκωνα. οὐν ταύτα ρογνω ἡ Ἀνθία, καὶ ἔτι εἰς Συρίαν αν θηMται μετα ΛΙαντ)υς, δυνηθεῖτα εἰσε θειν εἰς το δεσμωτηριον , π πλεξαμενη τω Ἀβροκόμη, Δεσποτα, ειπεν , εις Συρίαν ' αγομαι δωρον ἡ
deret. Mortis plures modos quaesivit, neque tamen invenit, cum naulti adessent custodes. Interea Apsyrtita filiae nuptias celebravit, multosque festos cies agit runt. Anthia vero doloris plena, si quando carceris cu- sodes flectere liceret, clam ad Abroconiam ingredieba tur, deflebatqtie infortunitim. Cum vero iam in Syriam
abire pararent, Aph reus filiam pi primis muneribus prosecuriis mini sit. Vestes Babylonias , & auri copiam& argenti largitus est. Filiae Marito Anthiam quoque& Rhodam & Leuconem dono dedit. Cum novisset Antiata, se in Syriam cum Manto abductit in iri; ut prinium licuit, carcere in ingreditur , & Alaroconiana amplexata, Heu domine, truluit, in Syriam ducor, dono
I Ἀνθια όν πάντα πενθος ην )-Negligentior oratio in Ἀνθια corr. Abresch. recepitque repetito δγομαι. priore deleto I.oc. Ego affectatius hoc loquen- Κoenius ad Greg, de Dial. p. 34. di senus Xenophonti eripere non locum sic constituit: ἐγὼ μcν εἰς aulin . Σὐρέαν , άῶρον ὁοθεTσα - γομαι.
365쪽
θνησκεις, οὐκ εχM , οὐδε οστις σου το σωμα κοσμη-
σω δοκουσά ποτε ευδαιμονία; ποῖ δε οἱ λαμπροι καιῶ περίβλεπιοι Ἀνθία κα 'Aβροκόμης , οἱ καλοί; ημεν οἴχεται πόρρω που της γης αιχμάλωτος, ἐγωδε καὶ το μόνον ἀῖηρημαι παραμυθιον, και τεθνηξομμδυστυχης εν δεσμωτηρ ω μόνος. Tαυτοι λέγοντα αυ-
τον υπνος καταλαμβάνει, καὶ αυτω οναρ εφίσταται. lata Matrio aemulae: tu vero in vinculis manens in rieris misere, neque habes, qui corpus curet. Sed tibi sancte iuro per iuriusque genium , tua manebo , seu vivam, seu mori oporteat. Haec dicens osculatur, amplexaturque, & vincula prensans, Volvitur fusa ante pedes. Tandem illa carcere exit. Hic, quo erat dolore percitiis, humi se abiiciens, ingemit ploratque, o pater carissime, inquiens, o mater Thensisto i ubi illa, quae quondam videbatur Ephesi, felicitas imi praeclari illi & spectatissimi Anthia & Abrocomas, egregia forma adolescentes t En illa longe abit in longinquani terram captiva : milii unicum aufertur solatium , &moriar miser in vinculis solus. Haec clicentem corripit somnus , instatque ei somnium. Videre sibi visus est
366쪽
μελαίνη πλανωμενον κατα πασαν γρο και Θάλατταν ὲπὰντάκτα δε τω δεσμω θω λῖσαί τε αὐτον , καὶ Apιεναι εκ του οὶκηματος τον- ἴππον γενόμενον ἐπιπολλην φέρεσθαι γην διώκοντα Dπον αἰην Θηλειαν ' και τελος, εὐρεῖν τὴν ἴτπον και ανθρωπον γενεσθαι. Tαυτα ίς εδοξεν ἰδεῖν, πιεθορε τε, καὶ μικρα ευ
μετα του Λευκωνος κελεύει εμβιβάσαντάς τινας πλοίωπορρωτάτω της Συρίων αποδόσθαι γης , την δε Aνθίαν οἰκετο συνουσιάζειν ενενόει, και ταυτα των ατιμο- τατων αιπάλω τινι αγροίκω, ηγουμενη δα τούτου τι- patre in Lycomedem , indutum nigra Veste, terras ci cum omnes & maria vagari , inde ad custodiana perveanire, & solvere se vinculis, & emittόre carcere. Ipse vero in equum mutatus ferri per multaS terras, equam consectans, eamque ramlem assectitus ad humanam niam reverti. Haec videre sibi visus surrexit, spei ali- ' Piid concipiens. Dum ille in vinculis custodiebatur, Anthia cum Leucone & Rhoda ducetiariir in Syriam. Manto iam clim comi tatu Antiochiam venerat, Moerulis patriam, infenso in Rhodani & Anthiam animo. Rhodam statim cum Leucoisne timet impositos navigio, & longissime a Syriorum fini-hus abductos, venumdari. Antiatam mancipio cuidam ct
spicatissimo iungere parabat agresti c rario, hoc modoratam. Q
367쪽
ελευθερίας ἐμοι, τί δε πλουτων, καὶ επιμυελείας των HI ύρτου χρηματων ; οὐ τοιουτον Gαί με δεῖ' ἐπιον
. νοων δὲ, o τότε και που, Ἀνθίαν εὐρησει. 'O δε Λεύκων καὶ ἡ μηχθησαν εἰς τὴν Λυκίαν εἰς πόλιν Εανθον, ἀνωτερον δε Θαλάσσης η πόλις θ καντο Θαεπράθησαν πρεσβων τινι , ος αὐτους εαε μετα πότης επιμελείας , παῖδας αὐτου νομίζων και γαρ ατεκνος m. Διηγον εν αῖθόνοις μεν πλιν, ελύπουν δε αλ
θία ην μέν τινα χρόνον παρα τω αιπάλω συνεχες οβΙοῖρις, ο ἀνηρ της δε Ιαντοῖς , εις το χωρίον ερχόμενος ερα της 'Aνθίας σῖοῖρον ερωτα. Καὶ τα μῖν πρωταεπειρατο λανθάνειν τελευταῖον δε λέγει τω αἰπάλωτον ερωτα, καὶ πολλα ὐπιππειτο συγκρυψαντι. 'O
bertas , qti id ilivitiae, quid imperaum in donio Apsyrti non in liis me esse oportet: eam seu Vivam, seu inor- tuam , iam invenire irratim. Dii in in eo erat, ut Apsyrii res curaret, cόDrabat, quo loco, & quando Antilia in invenire posset. At Leti conem & Rhodani Xanthunt, Lyciae iactem , nonnillil a mari dissitam, ductos , emerat senex quidam, qui, cuna prole careret, eos habebat liberorum loco, cetera beatos, inoerentes tantum quod Anthia & Ahr conras abessent. Illa iam aliquod tempus apud caprarium degerat, cum Μoeris , vir Mantus, saepissime inagnini veniens deperit Antiatam. Primum celare am rem conatur; tandena aperit caprario, multaque pollicetur, ut ne prodat. Is Moeridi interim operam sita in
368쪽
ερχεται προς καὶ λίγει τον ἔρωτα τον Mοριδος. ει δε εν οργη γενομένη, ΓΙασων, εzη, δυστυ- χεσπατη γυναικων ἐγώ την θλην πιριάξομαι, Γ ν τα μεν πρωτα ἐν Φοινίκη ατηρίθην ερωμένου, νυὸOε κινδυνεύω του ανδρος. Ἀλλ' οὐ χαίρουσά γε Ἀνθία Cανεῖται καλὴ και M. οριδ' ἐγω γαρ αὐτην και ὀπιρτων ἐν Τυρω πραξομαι δίκας. Tότε μεν οὐν τρο ἡ τυ- χίαν ηγαγεν. Ἐποδημησαντος δε του Mοίριδος, μεταπέμπεται. τον αἰπόλον, καὶ κελεύει λαβόντα την 'A θίαν εἰς τὸ δα τατον ἀγαγόντα της υλης απωσώLναι, και τούρου μισ&ον αὐτω δώσειν ὐπίσχετο. 'Oδε οἰκτε ρει μεν την κόρην , δεδοικώς δε την IΙαντω ,ερχεται παρα την 'νθίαν, καὶ λέγει τα κατ αυτης δεδογμένα. II δε ανεκώκυσέ τε και ανοὐδυρετο, Φευ, λἰίγουσα ,' τουτο το κάλλος επίβου ν ἀμσοτεροις παν-
pollicitus, Manto veritiis, ipsam adit, & Moeridis alnorem narrat. Quae irata, Mulierum ego, inquit, omni liminielicissima , quae rivalem hanc inqcum duxerina, per quam in Phoenicia primum amatum adolescemem amisi, nunc Viri amittendi periculum adeo. At non gaudebit Anthia, quod pulchra Moericli videatur: gram iores enim, quam Tyri, hic mihi poenas pendet. Et tunc quidem iram compressit; sed cum Moeris domo abesset, arcessit caprarium , abductamque in densissis nain silvam occidere. iubet; huiusque se praemium facinoris daturam pollicetur. Ille, misericorissa puellae captus, & heram Manto veritus , Anthiam adit, &, quae in illam decreta sint, narrat. Illa plorare & lamentari, Heu, importunam , dicens, & utrique nostrum
x Τὴν ζάληνὶ Ita Cod. Flor. Deprehendit tamen illud Loeellis Dorv. ad Giar. eorr. ζῆλον, quod in Aristaen. I, ep. 23. ζίλη suspectum vocibulum M.
369쪽
Γονευσαι μεν ηασχετο, προς αυτ υν
σε μιι λαβεῖν και zονευσαί σε. Ἐγω δε Θ ειυς δε- δας, καὶ το καλλος esκτείρας , βούλομαί σε μαλ- λον πωλησαι πόρρω που της γης ταύτης, μη μαθου-
ubique insuliosam formanat Abrocomas Tyri moritur, hic ego. Sed hoc te precor, quod adhuc fecisti, in Mnunc pium erga me te praebeas. Cum interfeceris, utcunque me vicina hunio sepeli, manusque meis oculis impone, & sepeliens Alarocomam identidem voca. Omina in hoc mihi felix cum Abro eo ina fusus colitigis set i Haec illa dicente caprarius ad misericordiam adducitur, secum reputans, quam impium facinus perpetraturiis sit, puellam adeo pulchram nil commeritani occidens. Eam intur caprarius prehemiens occidero non sustinuit, sed his vectis alloquiturr Nosti, Anthia , dominam Manto milii imperasse, ut te prehenderem Scocciderein; sed Deos reveritus, & fori in miseratus, te procul ab hac terra vendere malo, ne, si rescive-
370쪽
Ἀνθίαν εις το πλοιον ηγον , και, νυκτος επελθcum, κεσαν την ἐπι Κιλικίας. Ἐναντίω δε πνευματι κατεχόμενοι, καὶ της νεως διαρραγείσης, μόλις ἐν σανίδι τινι σωθεντες ἐπ ' αἰγιαλοῖ ' τινες ηλθον' εἶχον δε την Ἀνθίαν. Eν δε ἐν τω τόπω ὲκείνω υλη nc sta
ουν νυκτα εκείνην πλανωμενοι εν αυτη τ' υλν υπὸ των περι τον Ἱππόθοον τον ληστην συνεληrθησαν.
Ἐν όε τούτοις ἡκεν απὸ της Συρίας οἰκετης υπὶ της
rit Manto, te mortuam non esse, me in maius m
tum coniiciat. Puella cum lacrimis eius pedes pre sans , Dii, inquis, & tu patria Diana, beneficium hoc caprario rependite ; hortaturqile, ut Vendat. CaprariuS, Anthiam seciun abducens, in portuna proficiscitur, ibique Cilices mercatores nactus puellam Venum dedit, acceptoque pretio in agrum redit. Μercatores puellam in navim ducum, & per insequentem noctem in Cili clam abeunt. Sel adverso vento prohibui, & distracta navi, vix in tabula illiadam salvi litus quoddam appuleriant, secum liabentes Anthiam. Ibi silva quaedam erat densa atque aspera, in qua per illam noctem palantes ab Hippothoo latrone capti sunt. Inter haec famulus e Syria venerat, hasce literas ae