장음표시 사용
441쪽
τη κόρη, 'τοτε πιευρήσω καν νεκρά , Αἰγιαλεῖ μεινώαρ του βίου ρογάλη παραμυθία, το σωμα το Θελξινόης' και νυν ἀνθως μεμά/ηκα, οτι ερας αληθι- νος ' ορον ηλικίας οὐκ εχει. Ἐγω δε πλανωμαι μεν κατα παταν γην και Θάλασσαν' οὐ δεκνημαι οὐ ν ακουσαι πιρί σου. D. μαντευματα δυστυχη, ωτα πάντων ἡμῖν ' Απολλον χρησας χαλεπωτατα, ο κτειρον ηδη, και τα τέλη των μεμαντευμενων αποδίδου.
Καὶ ο μεν 'Aβροκόμης ταυτι κατοδυρόμενος, παραμυθουμένου αὐτον Αἰγιαλέως , διηγεν εν Συρακου- σαις, η- και της τέχνης Αἰγιαλεῖ κοινωνων. οἱ περι τον 'Ιππόθοον μίγα μεν η- το ληστηριον κατεστησαντο, ἔγνωσαν δε απαίρειν Aιθιοπίας, καὶ με
haeret pectore infixa, qualis Iacedaemone erat , qualis in fuga, ac pervigilio. Aegialeo adhuc loquente, Ahr comas eiulans, o te, inquit, oinnuam puellam infelicissimam , quando vel mortuam inveniam ρ Aegialeo ni gnum vitae solatium Thel xinora corpus est, ac sane δissici, amorem verit in aetatis terminum egredi. Ego terram omnem & maria oberrans qui 1Paam de te audire neqvi eo. O infortunani oraculat o Apollo, qui ct risfinia nobis dedisti responsa, nunc nostri miserere, iamque finem praedictorum facias. In huiusmodi lamentis Abrocomas vitam Syracusis agebat, consolante illum Aegialeo, cum quo iam a tis societatem inierat. Hippothoi validam iam praeci num constituerat manum, & abscedere Aethiopia, ni,
442쪽
νυκ ολίγαι θ Aιθιοπίαν - κατέλιπεν, ἐει δε ἐπLἴγυπτόν τε και Ἀλεξάνδρειαν, καὶ δεενόει Φοινίκην λαι Συρίαν πάλιν. Tὴν δε Ἀνθίαν προσεδόκα τεθνηκε νοι. si 'μῖίνομος ο φρουρων ἐν τη τα ω αὐτην,
ἐρωτικως διακείμενος, ουχ υπομένων ἀποσπασί η- να της κόρης δια την προς αὐτην Cιλοστοργίαν, καὶ την επικειμώην συμzοραν, qπποθόω μεν οὐχ εἴπετο, sάνει δε ἐν πολλοῖς τοῖς αλλο ς , καὶ α τοκρύπτεται ει απρω τινι συν τοις εχ τηδείοις, οἰς συνελέξατο. Νυκτος δε γενομενης οι πιρι τον Ἱππόθοον επι κωμηνεληλυάσαν της Αἰγυπτου, ' φειαν καλουμένην, πο Θησαι θ ελοκας. 'O A Aμφίνομος ανορυσσει την τά- 'ioresque res moliri decreverat: non enim ut singulos spoliaret, sufficere ei videbariar, sed pagos & oppida invadere tonstituerat'. omnia igitur iumetuis & carne-'lis imponeis, quoriani non exigua illi erat copia, Aethiopia reicta cum sociis Aegyptunn & Alexandriam petit, iterinaque Phoeniciani & Syriam in animo h bebat. Anillam iam mortuam credebat; sed Amphino-nuis, qui ac fossam, ubi ea claudebatur, excubabat, amori obseqiuns, nec se divelli a virgine patiens, quam animo egregie caram habebat, imminentis infortunii metu non secutus est Hippothoum, sed inter turbam eum latuit, abscondaque se in antro , ubi commeatus ali quantum collegerat. Noctii Hippotiious in Aegypti pagum Venit, queae Arium vocant, direpturus. Amphi
443쪽
οἱ πιρι τὴν 'Iππόθοον , προσβαλόντες τὸ κ μν
την οδον, αλλα δια του Νείλου. ΓΙάντα γαρ τα εκτων μετα κωμων σκάφη συλλεξάμενοι επβάντες
non us fossam aperit, educitque Antii iam, hon que esse animo hortariir, &, timida & suspicax cum ita etiamnum esset, per Solem iurat, ceteros que in Aegypto Deos, pudicam se & intacta in servaturit in , donec ipsa libens aliquando assentiatur. Amphinoanum, iaci anae to credens, Anthia sequitur, atque una cines ibant, consuetudine fidi comites facti. Ubi Cop una vetitum est, aliquot ibi ches morari statuunt, Gnec Hippothous longius progrederetur; curatuque, ne Victiis c nil iis deesset. Hippothotis, clim ad pagum Aritim arcessisset, inultos incolarum i ruerfecit, domusque incendit; nec e dein via, sed secit udo Nilo devellunt tu. Omnia enim e Vicinis pagis collecta navigia cum conscendissent, Sciae-
Γάριων posita, eliminanda censeo. σε δεν Interpretamenti loco ap-Diuitiroci by Cooste
444쪽
σας in στρατιωτας πολλους, και αρχοντα τούτοις
ε γενομενης τρεπονται μεν οι λησται - και παντες υποτων στρατιωτων φονευονται ει τι δε οι καὶ ζωντες ἐλη-
diam usque navigarunt, atque inde cum descendissent, terrestri itinere prope Nili ripas reliquum Aegypti per grarunt. Imerea Aegypti praefectus, cona periis , quae ad Amum facta fuerant, & Hippothoum cum agmine suo Aethiopiam profectum esse, comparetitis multis militibus, quendam e cognatis suis Polyidum nomine, adolescentem eleganti forma , animoque ad Piidvis for riter agendum pronuo, praefecit. Is , accepto agmine, ad Pelusium obviam fit Hippothoo , statimque ad ripas proelium commissum. Multi utrinque cecidere, &, cum iam nox adesset, latrones in fugam versi, passim a militibus caesi, nonnullique capti sum. Unim Hippoth
445쪽
γε τῆς νυκτος, και ηλθεν cς Αλεξάνδρειαν, κακε Θεν, δυνηθεις λαθεῖν, ε 3οις ἀναγομένω πλοίω ἐπ- Hii δε αυτω ἡ ποῦσα ε Σικελίαν όρμη εκεῖ γαρ εδόκει μαλαττα δια σεσθαί τε και λα-τραῖ σω Θαι. ' Hκουε νησον έιναι μεγάλην καὶ εὐδαίμ να. 'O δε ΙΠολ δὸς συχ ἱκανον ειναι ενόροσεκρατησαι των συμβαλόντων 'σπών, ἀλλ' ἔγνω δεῖνανερευνηταί τε και ἐκκαθῆραι την Αἴγυπτον, εἴ που
η τον Ἱππόθοον, η των ἀν αὐτω τινα ανεύροι. Παραλαβων ουν μέρος τι του στρατιωτικου, και τους εἱλη μένους των ληπτων , ἴν , εἴτις Oαίνοιτο, οἱ - μηνύσειαν, ανεπλει τον Νεῖλον, και τας πόλεις διηρεύνα, καρ
μεν ετυχεν ἐπι της οἰκίας' τον δε Aμzίνομον γνωρί- ζουσιν οἱ των ληστων εἰλημμένοι, καὶ λέγουσι τω
us, proiectis armis. noctis favore effugit. Ubi Alexandriam venit, conscensa navi clam se sit luxit , appetebatque Siciliam maxime, quod ibi & in occulto fore, & victum sibi facile coli parandum putaret: aud vetat enim. insulam & magnam esse & opulentam. Polyidus non satis esse duxit obvios latrones vicisse, sed pervestiganda esse omnia, & depurgandam Aegyptum censitit, sicubi forte vel Hippothoum, vel e s ciis aliquem, deprehenderet. Cum parte igitur copia ruin, & captivis, ut indices essent, si quis latro a pareret, adverso Nilo navigat, oppida perlustrat, c otabatque usque Aethiopiam progredi. Taiulem C priim pervenere, ubi Anthia cum Amplit nomo erat. Cum illa domi esset, Amphinoinum agnovere captivi
446쪽
Πολυίδω. Κα Ἀμφίνομος λαμβανεται, και ανα- ρονόμενος τα πι' την Ἀνίίαν διηγώῖται. 'O ακούσας, κελεύει και αὐτο αγεσθαι, καὶ ἐλθούσης ἀνωπυνθανετο ητις εἴη καὶ πόθεν. II δε των μεν ἄλη- Θων ούμ λεγει, ὀτι δε Aιγυπτία εἴη, και ὐπο των ληστων εἴληπτο. Ἐν τούτω ε- καὶ ἡ Πολυῖδες A Θιας ερατα στοδρόν. Ἐν αὐτω is Ἀλεξανδρ ία is . Ἐρασί εἰς δε, τα μεν πρωτα επειρατο πείΘειν μεγάλα μισχνούμενος' τελευταῖον δε κατόεσαν εις
γεῖν δυνηθει σα, επι το της Icτιδες ιερον ερχεται ἱκετις γενομενη. Σύ με, εἰπεν, ω δεσποινα Αἰγυπτου, πάλιν σωσον, ῆ εβοηθησας πολλάκις' φεισάσθω μου
καὶ ΙΠολύῖδος, της διά σε σωφρονος Ἀβροκόμη τηρου- μενης. V δε Πολίδος ἄμα μεν την Θεων εδεδοίκει, ἄμα δε ηρα της Ἀνθίοις, και της τυχης αὐτην ηλεε
Iatrones. Dicunt id polyido: Amphinoinus capitur, &in quaestionem postulatus omnia de . Anthia narrata auditis & illam arcessiri iubet. Accedentem interrogat, quae, & unde esset. Illa nil veri narrat: se Aegyptiam esse, & a latronibus capram. Inter haec Polyidiis vehementer amare Anthiani coepit, licet Ale andriae uxorem haberet: amatam exorare primum c natur, magna pollicitus; tandem, cum Alexandriam descenderent, ac Memphi essem, vim afferre asi clitur. Illa, cum sese proripuisset, Isulis templum ingreditiar, ibique supplex. Tu me iteritin , ait, Aegypti domina, serves incolumem, quam saepriis adiuvasti, & Polyidus parcat mihi, tua ope huc usque pudicitiam & fidem Abrocomae servanti. Polyidus, simul & Deae metii, &Anthiae amore, & infortunii misericordia affectus, tem-
447쪽
Προσεισι δε τω ἱερω μόνος, και ομνυσι, μηποτε βια- σασθαι την 'Ανθίαν , οὐδε υβρίσαι τι εις αυτην, α λα τηρησαι ἀγνην, ἐς ζόσον αὐτη Θελησει. Αυταρκες γαο αὐτω οιλοῖνο εδίκει εἰναι, καν βλεπειν μόνον
και λαλῶν αὐτη. Eois Θη τοῖς ο κοις ἡ Ἐνθία, και κατηλθεν εκ του ἱερόῖ. Και επει- ἔγνωσαν ἡμεραις τρισιν αὐτους αναλαβεῖν ἐν Mεμφει, ερχεται ἡ 'Α Θία cἰς το του Amδος ἱερόν. Διασημότατον δε τουτοέν Αἰγύπτω, καὶ ο Θεος τῶῖς βουλομένοις μαντεύει. Ἐπειδαν γάρ τις προσελόων ευξηται, καὶ δεηθὴῆ του
Aἰγύπτιοι α μεν καταλογάδην a δε ἐν μέτρω προλίγου των ε σομένων ἔκαστα. Ἐλθοῖσα δε και ἡ Ἀνεια προσπAmι τω Aπιδι. Ω. Θεων, ε*η, Oιλα- θρωπότατε - ὸ πάντας οικτείρων ξένους, ελεησον κἀμὲ την κακοδαίμονα, καί μοι μαντείαν ἀληθη προ Ἀβροκόμου πρόειπε εἰ μεν γάρ αυτον ετι ο; ομαι καὶ ἄμplum solus accedit, iuriaque, nunquam Anthiae vim aut iniuriam facturum, sed castam, quamdiu ipsa velit , habituriina: sibi enim amariti sat esse , si spectare atque alloqui liceat. Sacramentis fidens Anthia egressitur, cumque statuissem triduum Memphi morari ad reficiendos sese, Arithia Apulis templum adit, nobisissimum in Aegypto. Deus petentibus responsa dat: ubi enim quis Deum oraverit, ipse egressitur, Aegyptii vero templi custodes, partim soluta oratione, partim versa , futura praeclicunt. Accedens & Anthia ad Apidem procumbit, & , O tru prae Diis omnibus, inquit, ii m num amantissime, & erga cunctos hospites miser Cors, infelicissimae nunc mei miserere: verum mihi de Abrocoma responsum redde. Si quidem illum adhuc vi.
448쪽
τεθνηκεν, απαλλαγηχαι κάμε καλῶς ἔχει του πονηροῖ τουτου βίου. Ειπουσα κά καταδακρυσασα ἐξ ει του kρου. τουτω οἱ παῖδες προ του τεμένους παίζοντες αμα εξεβοησαν, Ἀνθία Ἀβροκόμην ληψετιαταχυ ανδρα τον αὐτης. Ἐκρυσασα ευθυμοτερα ἐγενετο, και προσευχεται τῶῖς Θ ελις. Και ἄμα μεν α 1εσαν εἰς Ἐλεξάνδρειαν. Ἐπέπυστο ἡ Πολυ ιδου γυνὴ, οτι αγει κόρην ἐρωμεν , και zοβηθεῖσα, μηπως η ξένη αυτρο παρευδοκιμησν, ΓΠολυίλου μεν ου λέγει, εβουλεύετο δεκατ' αυτης οπως τιμωρησἈται την ' δοκουσαν ἐπιβι
λεύειν τοῖς γάμοις. Και si ο μεν ΙΠολυῖδος απηγγελλέ τε τω ἄρχοντι της Aiγύπτου τα γενόμενα, και ταλοιπα ἐπι του στρατοπεδου διωκει τα της αρχης.
sitra sim, & virum habitura, persistam vivendo: at si is occubuit, me quoque praestat tristi hac vita defungi. His dictis, lacrimans templo exit. Interea pueri ante fanum ludentes una exclamaverunt: Anthia cito Abr Comana virum suum recipiet. Qitibus verbis animus illi rediit, Deosque precata est, stati lue Alexandriam profecti sunt. Audiverat Polyidi coniux, puellam ab eo amatam adduci; & metuens, ne hospes sibi pretieserretur, Pol H loquidem nulliani vertaini fecit, verum secuin ipsa consu Itiit, quonam modo eam ulcikeretur , quae nuptiis insidiari videbatur. Polyidus cum praefecto Aegypti, quae facta fuerant, renuntiasset, reliqua ad exercitii mpro praefecto administrabat. Absente illo, Rhenaea hoc
449쪽
ἐπι τῆς οικίας θ καῖ προρμγνυσι την εσμα, κωαἰκίζεται το σωμα' Ω. πονη- , λεγουσα, καὶ των γαροὐν των ἐμων ἐπίβουλε, ματαίως ἔδοξας Πουλυ δω καλη, οὐ γάρ cra ονηροι το κάλλος τουτο. Ισως ἐν γαρ πείθειν 'οπας ὲ xνασου, και συγκαθευδεπνεανίτκοις μεθυου πολλοῖς την δε Τηναίας εὐνην ου- ποτε υβρίσεις χαίρουσα. Tαυτα εἰπουσα απεκερε την κόμην αυτης, και δεσμα πιριτίθη , καὶ παραλυσαοικετη τινι πιστω, Κλυτω τουνομα, κελευει εμβιβάσαντα εἰς ναῶν ἀπαγαγόντα εἰς Ιταλίαν αποδόσθαι
πορνοβοσκω τὴν Ἐνθίαν. ούτω γαρ, ετη, δυνηση ἡ καλ- της ἀκρασίας κόρον λαβεῖν. ' Hγετο δε ἡ Ἀνθία
υπὶ του Κλυτοῖ κλαίουσα - οδυρομένη, ' Ω κάλλος επίβουλον, λέγουσα, ω δυστυχης εὐμορ: ία, τί μοι
παραμενετε ενοχλουντα ἱ τί δε αιτια πολλων κακων
μοι γίνεσθε; οὐκ ηρκουν οἱ τάφοι, οἱ φόνοι, τα δε-
Polyidi uxori nomen Anthiam, quae domi erat, a cessit, vestemiue illii discindit, ac vecteribus corpusiiusigne afficit: o scelus, dicens, meisquo nuptiis insidiosa, frustra visa es Polyido pulchra: non haec tiri forma proderit quidquam, fortasse enim latrones exorare potuisti, atque ebriis concumbere adolescentibiis. Rhenaeae lectum non impune vitiabis. Cum haec dixisset, detonsam vinctanaque semulo cuidam fido tradit, Clyto nomen, iubetque, impositam navi in Italiam ct portet, ac vendat lenoni. Ita enim, ait, poteris, quae pulchra sis, libidinem explere. Ducebatur a Cyro Anthia flens , & queribunda voce dicens. O infelix & ubique insidias mihi faciens forma, quul es tot malorum causa Nonne sepulcra, caedes, Vincula, latrones s
450쪽
σμα, τα λιν στηρια; ἀλλ' ηδε και rara οἰκήματος σπη- σομαι, και την μεχρι νυν Ἀβροκόμη τηρουμένην σώ- τροσυνην πορνοβοσκος αναγκα σει με λυεπε, AM', ω δέσποτα, προσπισουσα ελεγε τάῖς γόνα του Κλυ- του, μη με ἐπι εκεινην τηρ τιμωρίαν αμα προαγάγνς, αλλα απόκτεινόν με αυτός Ουκ οισω πορνοβοσκον δεσπότη ' σωῖρονεῖν, πίστευσον, εἰθισμεθα. Ταῖτα εδεὼ
ετεθεατο, μέγα κέρδος εξειν την ποῶ n ἐνόμιζε. Καιἡμερας μεν τι ν αυτην ανελάμβανεν ἐκ του πλουκεκμηκυῖαν, καὶ εκ των ὐπο της Pηναιας βασάνων. tis erant, nisi & corpus prostituere adigar, & servatam Abrocomae huc usque pudiculam leno cogat in propatulo habere t At tu, hem, Uni gentiuiis advoluta dicebat, ne me ad illud supplicium ducas, sed ipse
occide. Non lenonem dominum feram: Mne & pinsice, credas, doctum atque eductum nobis est ingenium. Haec precantem Clytus miserabatur. Dum illa in Italiam aufertur, Rhenaea advenienti Polyido narrat, aut fugisse Anthiam; qui ob ea, quae facta fuerant, facile fidem aditu uit. Anthia Tarentum deducta Italiae umbem, ibi a Cyto, Rhenaeae matulata reveri , len ni venditur. Is formam egregiam nec visam ante miratus, magno sibi puellam lucro suturam existimans , tridui illam curatura resecit, & navigatione & Verbenrihus Rhenaeae fessam.