장음표시 사용
451쪽
νήσας τον πλουν κατηχθη μεν εἰς Σικελίαν, οὐκ εἰς
Συρακούσας δε, ἀλλ' εἰς Ταυρομενιον, και εζητ καιρόν, δ' οὐ τα ἐπι -δεια ἐξει. Tω δε Ἀβροκοὶ νεν Συρακουσαις, εως ήνος πολυς ἐγενετο, α μία ἐριπίπτει και απορια-, ότι μηυε Ἀνθίαν εὐρίσκοι .εiς την πατρα ανασχίζοιτο. Διεγνω οὐν αποπλευσας ἐκ Σικελίας εἰς Ιταλίαν ἄνελθειν, κακεῖθεν, εἰ μηδεν εὐρισκοι των ζητουμενων, εἰς Ε*εσον πλευ- σαι πλουν δυστυχη. Η- δε και οἱ γονεις αυτων και οἱ Ἐς εσιοι πάντες ἐν πολλω πενθει ἡσαν, ουτεαγγέλου παρ' αὐτων ψιγμένου, οπε γραμμάτων. Ἐπεπεμπον δε πανταχῆ τους ἀναζητ σοντας. 'Υαro
ἀθυμίας δε και γέρως οὐ δυνηθέντε ἀντατ ῶν ού γονεῖς ἐκατέρων, ἐαυτους ἐξηγαγον του βίου. Και ὀ μεν Ἀβροκόμης νει την ἐπι Jταλίας οδόν.
Clnus, ut Alexandriam venit, de his, quae facta su rant, certiorem fecit Rhenaeam; Hippothous vero ex navigatione descetulit in Siciliani, non Syracusis, sed Tauromenii, quaerebat lue occasionem, qua sibi necessaria pararet. Abrocomana, postqtiam diu fuerat Syracusis, moeror & anxietas ingens incessu, quod neque Antinam inveniat, nec se domum salvum recipiar. Sinniit igitur a Sicilia in Italiam transire , ibique, si nihil
eortina, quae quaerebat. inveniret, Ephesum infelicem navigationem dirigere. Iani diu paremes eo in & mplaesi omnes in multo luctii fuerapi, nec nilntio nec literis acceptis. Miserant ad perquirendum ubiqite; cumque ob moerorem & seni una durare non possent parentes utriusque, vitana si hi ipsi ademerunt. Dum Abrocomas in Itasiani iter faciebat, Leucon Diuitiam by Cooste
452쪽
μου και της Ἀνθίας, τεθνηκότος αὐτά. ἐν α ίνθωτου δεσπότου, και τον κληρον ρο δε ποῖὰς) εκείνοις καταλιπόντος, διέγνωσαν εἰς ' Εῖεσον πλεῖν, ως, η--ν αυτοῖς των δεσποτων σεσωσμενων, ἱκανως της κατα την αποδημίαν συμτορας πιπιραμένοι. Ἐνθε- μενοι δε πάντα τα αυτων ν ανηγοντο εἰς ' Ezεσουν, καὶ ἡμεραις τε οὐ πολλαῖς ανύσαντες τον πλοῖν ἡκον
μης - Ἐνθια σωζοιντο, τεθνηκασι δε αυτων οἱ πατερες, διέγνωσαν εἰς Ἐzεσον μη κατελsειν' χρόνω δετινι εκεῖ γενέσθαι, μέχρις οὐ τι ara' των δεσποτων
thi mortuus illis heriis hereditatem, quae magna erat, reliquisset, Ephesum redire statuerunt, quasi heri salvi iam essent, ipsi satis superque aeriininamin peregre passi. Omnibus navi impositis, Ephesum ituri solvunt, ac paucorum merum navigatione Rhodiam pervenere; ubi certiores facti, Abrocomam & Anthiam nequaquam salvos esse, ac paremes eorrum mortuos, constituerunt Ephesum non accedere, donec illic aliquantum moniti aliquid de heris resciverint. Leno, qui Arithiam emerat, postremo quaestus gratia prostare coEgit. pulchra veste multoque auro o natam. Dum prostituendam in lustrum ducebat, illax Tisέσθαι Sie est in Cod. Hor. Perperam γινόμενε
453쪽
ς νον, καὶ εξαγει την Ανθίαν, καὶ Θαρρεῖν παρεκπι
και τα οἰκηματα ενέπρησαν, και κατηεσαν οὐ πιν αυ
nomus fossam aperit, educitque Antiliani, hon que esse animo hortatur, &, timida & suspicax cum ita etiamnum esset, per Solem iurat, ceteros que in Aegypto Deos, pullicam se & intactam servatumni, donec ipsa libens aliquando assentiatur. Amphin ornum. sacran e to credens, Antiata sequit tir, atque una cines thiant, consuetudine sicli comites facti. Ubi Copum ventrum est, aliquot ibi dies morari statuunt, chi nec Hippothous longius progrederetur; curantque, ne Victus caniniis deesset. Hippothotis, chim ad pagum Arium a cessisset, multos incolarum itu erfecit, domusque incendit; nec e dein via, sed secti udo Nilo develluntati. Onania enim CVicinis pagis collecta navi cuni conlaendissent, Sche-
Γάμων blare verba, τω posita, eliminamia censeo. σεμνὴν interpretanienti loco ap-
454쪽
σας δε στρατιωτας πολλους, και αρχοντα τούτοις επιστησας των συγγενιὼν τοὐν αυτώυ Πολυi δον, νεανίσκον ὀῖθηναι χαρίεντα, - αι γεννικον, εχπεμψεν ἐπιτους ληστάς. Oυτας ό ΓΠολυίδος παραλαβων το στρ τευμα απηντα κατα ΙΠηλουσιον τύς περι τον Ἱππό- Θοον, καὶ ευ - παρα τας Οχθας μαχη τε αυτ γίνεται, και πίπτουσιν εκατέρων πο οἱ Νυκτος δὶ
επιγενομενης τρεπονται μεν οι λησται , και παντες υποτων στρατιωτων φονευονται' ει τι δε οι καὶ ζωντες ἐλη-
Cθησαν. Iππόθοος μόνος, απορρίψας τα οπλα, ' is
diam usque navigariint, atque inde cum descendissent, terrestri itinere prope Nili rapas reliquum Aegypti per grarunt. Interea Aegypti praefectus, comperiis , quae ad Arium facta fuerant, & Hippothoum cum agri inelao Aethiopiam profectum esse, coni pariatis intillis mi litibus , quendam e cognatis suis Polyidum nomine, adolescentem elegynti forma, animoque ad mlidvis fomliter agendum pronuo, praefecit. Is , accepto agmine, ad Pelusium obviam fit Hippotiioo , statimque ad ripas proelium commissum. Multi utrinque cecidere, &, cum iam nox adesset, latrones in fligam versi, passim a -- litibus caesi, nonnullique capti sunt. Unim Hippoth
cella hunc Iociun ita constititit:
455쪽
εὐδαίμονα. 'O δε ΙΠολυῖδες οὐχ ἱκανον εiναι ενόμισε
κρατησαι των συμβαλ ντων λησταν, ἀλλ' εγνω δέ is ἀνερευνηταί τε και ἐκκαθνραι την Αἴγυπτον, εἴ που
η τον detrarοθοον, η των συν αὐτω τινα ανευροι. Παραλαβων ουν μερος τι του στρατιωτικου, και τους εἰλημ- μενους των ληστων , ἴν , εἴτις Oαίνοιτο, οἱ - μηνυσειαν,
ανεπλει τον Νεῖλον, καὶ τας πόλεις διηρεύνα, καὶ
ζουσιν οἱ των 'στων εἰλημμενοι, και λέγουσι τω us, proiectis armis, noctis favore effugit. Ubi Alexandriam venit, conscensa navi clam se sutiluxit, app tebatque Siciliam maxime, quod ibi & in occulto s re, & victum sibi facile con parandum putaret: aud verat enim. insulam & magnam esse & opulentam. Polyidiis non satis esse duxit obvios latrones vicisse, sed pervestiganda esse omnia, & depurgandam Aegyptum censuit, sicubi sorte vel Hippothoum, vel e s ciis aliquem, deprehenderet. Cum parte igitur copi rum, & captivis, ut indices essent, si quis latro a pareret, adverso Nilo navigat, oppida perlustrat, cogitabatque usque Aethiopiam progredi. Tandem C priam pervenere, ubi Anthia cum Amphinoino erat. Cum illa domi esset, Amphinonium agnovere captivi
456쪽
Πολυίδω. Κα Ἀμφίνομος λαμβάνεται, και ανακρινόμενος - περι την Ἐνοιαν διηγεῖται. V δὲ ακούσας, κελευει και αὐτρο αγεσθαι, και εMούσης ἀνω
Ἀλεξανδρειαν. Uς-εγένοντο ἐν ΛΙεμφει, ἐπιχειρησεν ο Πιλὼ δος βιάζεσθαι την 'Mθίαν' η δε, ἐκφυγεῖν δυνηθεισα , επι το της IGδος ἱερον ερχεται ἱκετις γενομένη. Σύ με, ειπεν, ω δέσποινα Αἰγύπτου, πλ
και ΙΠολύῖδος, της δά σε σωφρονος Ἀβροκόμν τηρο μενης. V δε Πολίδος αμα μεν την Θίαν ἐδεδοίκει ,αμα δε ηρα της Ανθίοις, καὶ της τυχης αὐτην ηλεει.
Iatrones. Dicunt id polyido: Anaphinoinus capitur, &in quaestionem postulatus omnia de . Anthia narrat. au iliis & illam arcessiri iuhet. Accedentem interrogat, quae, & unde esset. Illa nil vera narrat: se Aegyptiam a latim nil his capram. Inter haec Po-IHdiis vehementer amare Anthiam coepit, sicet Ale andriae uxorem haberet: amatam exorare primum c natur, magna pol sicitiis; tarulem, cum Alexandriam descetulerem, ac Memphi essent, vim afferre aggreditur.
Illa, cum sese proripuisset, Isidis templum ingrediriir, ibique supplex, Tu me iteritin, ait, Aegypti domina, serves incolumena, quam saepius a siuvasti, & Polyidiis parcat mihi, tua ope huc usque pudicitiam & fidem Abrocomae servanti. Polyidiis, simul & Deae merit, &Anthiae amore, &infortunii misericordia affectus, tei t
457쪽
Αἰγυπτιοι α μεν καταλογάδην ἁ δε ἐν μέτρου προλε-
γουσι των ε σομένων ἔκαστα. Ἐλθουσα δε καὶ ἡ 'Aν-9ία προσπίπτει τω Aπιδι. ' Ω Θεων, ε*η, οιλα θρωπότατε - ὸ πάντας οἰκτείρων ξένους, ἐλεησον κάμε την κακοδαίμονα, καί μοι μαντείαν ἀληθη πιμ A - κόμου προειπε' εἰ μεν γωρ αὐτον ετι ἔζομαι κοῖ --
plum solus accedit, iuratque, nunquam Anthiae vim aut iniuriam facturrum , sed castam, qua nullii ipsa velit, habiturum: sibi enim amanti sat esse , si spectareetuque alloqui liceat. Sacramentis fidens Anthia egreditur, cumque statuissent triduum Memphi morari ad refici endos sese, Anthia Apidis templum adit, nobilissimum in Aegypto. Deus petentibus responsa dat: ubi enim quis Deum oraverit, ipse egreditur, Aegypti P v ro templi custodes, partim soluta oratione, partim versa, futura prae ficum. Accedens & Anthia ad Apidem procumbit, & , o tu prae Diis omnibus, inquit, hominum amantissime, & er a cunctos hospites iniser cors, infelicissimae nunc naei misererer verum milhi de Ahiroconia responsum redde. Si quidem illum adhuc vi.
458쪽
τεθνηκεν, απαλλαγροαι καμε καλας εχει του πονηροῖ τουτου βίου. Ελουσα και καταδακρυσασα εουειτοῖ ἱερου. Κάν τουτω οἱ παῖδες προ του τεμένους παί
ζοντες ἁμα εξεβόησαν, Asita Ἀβροκόμην λη τω
ταχυ ανδρα τον αὐτης. Ἀκουσασα ευθυμοτερα εγε νετο, καὶ προσευχεται τοῖς Θεοῖς. Και αμα μεν πη-
σαν εἰς Ἀλεξάνδρειαν. 'Επέπυστο δε ἡ Πολυδεδου γυνὴ, ἔτι αγει κίρροερωμίην, και Qοβηθεῖσα, μηπως η ξένη αὐτην παροευδοκιμησεν, ΙΠολυίδω μεν οὐδεν λέγει, εβουλεύετο δε
λεύειν τοῖς γάμοις. Και-ο μεν ΓΙολυῖδος ἀπεγγελ
λε τε μ αρχοντι της Αἰγυπτου τα γενομενα, καὶ ταλοιπα ἐπι του στρατοπεδου διωκει τα της 'χ ης.
Ἀπόντος δε αὐτου, Τηναία τουτο γῖαρ ἐκαλειτο η του
si rasim, & Virii in habitura, persistam vivendo: at si is occubuit, me quoque praestat tristi hac vita defungi. His dictis, lacrimans templo exit. Interea pueri ante fanum linientes una exclamaveriint: Anthia cito Abr Comana virm in suum recipiet. Qui laus vectis aninius illi rediit, Deosque precata est, statimque Alexamtriam pr ficti sunt. Audiverat Polyidi coniux, puellam ab eo amatam adduci; & metuens, ne hospes sibi preti eferretur, quidem nullum verbiim fecit, verum secuin ipsa consuluit, quonam modo eam ulcisceretur, quae nuptiis insidiari videbatur. Polyidus cum praefecto Aegypti, quae facta fuerant, renuntiasset, reliqua ad exercitiam pro praefecto administrabat. Ab seme illo, Rhenaea hoc
459쪽
αἰνάζεται το σωμα' πονηρα, λεγουσα, και των
γαμών των ἐμων ἐπίβουλε, ματαίως εδοξας Ποολυι
σαντα εἰς ναῶν ἀπαγαγόντα εἰς Ἱταλίαν ἀποδόσθαι
πορνοβοσκω την Ἀνθίαν. Oπω γ ρ, ετη, δυνηση ἡ καλη της ἀκρασίας κόρον λαβεῖν. ' Hγετο δε ἡ Ἀνθία
-ro του Κλυτου κλαίουσα - ο ρομ ένη, Ω, κάλλος ἐπίβουλον, λέγουσα, ω δυστυχης ευμο νία, τί μοι παρα-νετε ἐνοχλουντα; τί δε αἴτια πολλων κακων μοι γίνεσθε, ουκ ηρκουν οἱ τάφοι, οἱ φόνοι, τα δε-
Polyidi uxori nomen Anthiam , quae domi erat, amcessit, veste lue illi discindit. ac verberibus corpus indigne afficit: o stellas, dicens, meis quo nuptiis insidiosa, frustra visa es Polyido pulchrai: non liaec ii, forma proderit quidquam, fortasse enim latrones exorare potuisti, atque ebriis concumbere adolescentibiis. Rhenaeae lectum non impune vitiabis. Cum haec divisset, detonsam vinctamque semulo cuidam fido tradit, Clyto nomen, iubetque, impositam navi in Italiani d portet, ac vendat lenoni. Ita enim, ait, poteris, quae pulchra sis, libidinem explere. Ducebatur a Clyro Anthia flens , & queribunda voce dicens, o in sesix & ubique insulias nissai faciens forma, quid es tot malor mcausa Nonne sepulcra, caedes, vincula, latrones s
460쪽
σομαι, και την μέχρι νυν Ἀβροκομη τηρουμένην σω- τροσυνην πορνοβοσκος αναγκάσἘι με λυειν; Aλλ', Aδέσπιτα, προσπισουσα ελεγε τοῖς γόνασι του Κλυ- του, μη με ἐπι εκείνην την τιμωροαν αμα προαγάγης, αλλα απόκτεινόν με αυτός ο κ οἴσω πο οβοσαον δέ-σπότν' σοὐῖρονεῖν, πίστευσον, εἰθίσμεθα . Tαυ- έAL
νων επίστευεν αὐτῆ. H A Ἀνθία κατηχθη μεν εἰς Τάραντα, πολιν της Ἱταλίας. Ἐνταυθα δε ἡ Κλυτος, δεδοα- τας της Τηναίας επολ , αποδίδοται α την πο οβοσκω. 'O δε ἰδων κάλλος, οἰον ουπω πρότερονετεθέατο, μεγα κερδος ε ειν την παῖδα ενόμιζε. Καημερας μεν τισιν αὐτην ἀνελάμβανεν εκ του πλουκεκμηκυῖαν, καὶ εκ των ὐπο της Τηναίας βασάνων.
tis erant, nisi & corpus prostituere adi gyr, & servatam Abrocomae huc usque pudicitiam leno cogat in propatulo haberet At tu, here, gentinus advoluta dicebat, ne me ad illud lapplicium ducas, sed ipse occide. Non lenonem dominum feram: Mne & pii lice, credas, doctum atque eductum nobis est ingenium. Haec precantem Clytus miserabatur. Dum illa in Italiam aufertur, Rhenaea advenienti Polyido narrat, aui fugisse Anthiam; qui ob ea, quae facta fueratri, facile fidem adhibuit. Anthia Τarentum deducta Italiae umhena, ibi a Clyto, Rhenaeae mandata reveriIo, len ni venditur. Is forniam egregiam nec visam ante miratus, magno sibi puellam lucro sinuram existimans, tridui illam curatura resecit, & navigatione & verbertinis Rhenaeae fessam.