장음표시 사용
101쪽
ΡLATONIS και- αυτον εἶναι καὶ δημιουργον τούτου τοὐ πράγματος, D εἰ δεοι αυτὁν κρίνεσθαι προς ἀνθρώπους, οἷς μητε παιδεία
ἐστι μη ε δικαστηρια μή ε νόμοι, μηδε ανάγκη μηδεμία διὰ παντὸς ἀναγκάζουσα αρετῆς επιμελεῖσθαι, ἀλλ' εἱεν ἄγριοί τινες, οἰοί περ ῶς πέρυσι Φερεκράτης ὁ ποιητὴς εδίδαξεν επὶ Ληναίω. ἡ σφόδρα εν τοῖς τοιο τοις ἀνθρώποις γενόμενος, ωσπερ οἱ ἐν εκείνω τ' χορ- μισάνθρωποι,
D. μισάνθ ρωποι J C. F. Heinrichius hane Pherecratis fabulam eandem suisso ac Chironem et chorum o Contauris constitisse ratus in Commentat. , quae inscripta est: Demonstratio et restitutio loci corrupti o Platon. Protagora fΚuiau 1813. 4x ὴμιάνθρωτοι conieeu, pro quo leniore mutatione μιξανθρωποι scribendum censuit Jacobs. An thoi. Palat. III. 2. p. 800. Quas coniecturas reiecit Me inelio Fragm. Com. Graec. I. p. 71 sqq. prolato Ioeo Themist. Or. 26. p. 323 C. Caus RS, cur tyranni in virtute comparanda civibus sint inferiores,li RAProseri: τοὐς ἰδιώτας ἐστὶ
πολλὰ τὰ παιδευοντα, μάλιστα μὲν το μὴ τρυ'ῶν . . ἔπειθ' οἴνόμοι . . ετι δ ὴ παρρησία καὶ το φανερῶς ε ξεῖναι τοις τε φίλοις ἐπιπλῆξαι καὶ τοῖς ἐχθροῖς ἐπιθέσθαι ταῖς ἀλλήλων ἁμαρτίαις κτέ. Eiusmodi admonitiones et coercitiones nulla 1ege. constitutae hic sunt intelligendae, quibus solivagus homo non magis ii iam tyrannus corrigitur.
τινες, sed quos fingamus foros esse set agrestes. Sic enim lite optativus explicandus. V. ad Remp. VIII. p. 549 A. Stalib. o Ioίπερους πέρυσι ΦερεκράτηςJ duales erant in fabula
quam superiore anno docuit Pherecrates in certamine Lenaico. Ita hasio explicuit Casaxi bonus
ad Athon. lib. V. p. 218 D, ubi quo tempore fabula aeta sit, his verbis proditum ἐδιδάχθησαν δε οἱ Aνοιοι ἐπ' 'Αριστίωνος ἄρχοντος h. . Ol. 89, 4, V. praefat. P. 23Paucis reliquiis exceptis et liaee fabula et ceterae Phorocratis, qui in veteris comoediao positis nobiissimis numeratus ost et ἀττι-1ώτατος dieitur Athenaeo p. 268κ intrnrciderunt. Notum est metriam Phero crateum, quo invento ipse videtur gIoriari ap. Heptiae gi. p. 101; v. schol. Angi. Nub. v. 563. Μeinebo Fragm. Coni. Graec. I,
68; II, 283, ἐπὶ ΛηναίωJ Aristoph. Ac iam. V. 504: Avτοὶ γάρ ἐσμεν ovπὶ Amνα- τ' ἀγών, ubi scholiastes: εις τὰ Ληναια καθῆ κε το δρῶμα, V. Demosth. or. 21, 10. Agobantur autem Bacelii Lenaei dies festi ae solemnes summa hieme, mensa Gamellono, ut docet Proclus ad Hesiod. op. et D. V. 506: τ' --μηλιωνι, καθ' ον καὶ τα Aηναια παρ Ἀθηναιοις. Ιωνες δὲ του
Ληναιωνα καλου σι. De Ibonas omini origine et celebratione v.
Aug. Mommsen Heoaetoloma p. 33 sqq. ωσπερ οἱ ἐν ἐκε ίνω τ. χορ. μισάνθρωποιJ int. ἐγένοντο εν
τοῖς τοιουτοις h. e. αγρίοις ἀνθρώποις. Longissimct a Vero aberrat opinio eorum, qui ἀγριους ac μισανθρώπους eosdem esse arbitrantur. Hi enim inter homines educati si sub legibus aequo iuro eum ceteris vivoro docti propter civium prinitatem hominum coetus urbesqua reliquerant, illi omni animi cultu semper remoti volpessimo civo multo erant peiores. Λristoph. Lysistr. v. 812:
μίσους πολλὰ καταρασάμενος ἀνδράσι πονηροῖς, ubi Schol. :επιεικὴς ην καὶ ε φευγε τους π dissiligod by Cooste
102쪽
αγαπησαις αν, εἰ εντυχοις βάτω καὶ Φρυνώνδα, καὶ ἀνολοφυραι αν ποθῶν τηντῶν ἐνθάδε ανθρώπων που q- ριαν. νει-τρυφὰς, ω Σωκρατες, διότι πάντες διδάσκα- Ελοί εἰσιν αρετῆς, καθ' ὁσον δυνανται ἔκαστος, και -δεις σοι φαίνεται. εἶθ' απερ αν εἰ ζητοῖς, τίς διδάσκαλος τἀ
ελληνίζειν, οὐδ' αν εἷς φανείη, οὐδε γ αν, οἶμαι, εἰ ζητοῖς, 328 τίς αν ἡμῖν διδάξειε τως τῶν χειροτεχνῶν υἱεῖς αυτ,
Ε. φαίνεται. sIθ' ωσπερJ Sie cum libras omnibus Bokker. et Turicenses. Reeentiores editores φαίνεται εἶναι. ωσπερ Heindorfit coniectura, quae placitu otiam Astio et Stati bauinio. Sed videntur Graeci particula ελα nonni inquam paulo lil erius usi esse , ut a nostratibus parti c. nun saepe usurpatur. Minus certe li. l. displicet quam εἶναι, quod post praegressum εἰσί plano redundat. νηρους. Illius similes erant Pisthetaerna et Euelpides, quos Aristophanes in Avibus vitam litium ao negotioraim plenam si 1-gientes facit. Recte ininar Hein-dorfius: si Quantitan, inquit, M- sequi coniectura queam, rem uainstitutam sitissa opinor a PhorocrRte, ut choraim facerent homines non ausio tantum reipublicas, sed omnium omnino hominum OSOres, qui civitato sua relicta quum inter feros immanesque homines se gessissent, mox resipiscentes illam, undo sibi orant, societatem hominum eivilemque - vitiun requirerent. Quomun exemplo Protagorius Soeroteandi eu eiulaturum desiderio vol
moriam seoatam esso, e recenti
P. 328. τίς αν ἡμῖν διδάξειεJ ἡμῖν ne quis sollicitet,conL Κruger Gr. 48. 6. Structura Vorborum pRiatio impeditior propter anaeoIuthon. Num postonδέ v ' αν inferri debebat deinde ραδίως αν τούτων διδάσκαλος φανείη . Quoniam autem plura interiecta sunt, mutata paul- Iulum orationis forma haoc adduntur: συ ράδιον οἶμαι εἶναι - τούτων διδασκαλον φανῆναι. In quibus quod etiam negandi particula iterata est, id neminena. opinor, morabitur. Ad καθ' οσον - οντες Ομότεχνοι liquet apud animum intelligendum esse αὐτους διδάσκειν. ΗRoe Vero,
τούτους ἔτι τις αν διδάξειεν, iterant praecedentia ilia τίς αν ἡμῖν διδάξει ε, interposito tamen
πατρος μεμαθήκασι, quam iam a patro didicerunt. Ita tuo totum Ioenin interprotamur sie: luemadmodum enim, si Graece loquondi magistrum
III RBrRS, prorsus nuriuου apys. Ierit, neque etiam, opinor, si quReras, quis
eam ipsam artem doctore, quam iam a putre noeepBrunt, quantum quidem per patrem eiusque amicos oμ -
hos, inquam, si quRerus, quis adhue in arto illa suaὶ docere possit, non facile arbitror futurum, ut quis
103쪽
ταυτην την τεχνην, ην δη παρα του πατρὸς μεμαθήκασι, καθ' oσον οἷός τ' ην ὁ πατηρ καὶ οἱ του πατρος φίλοι οντες ο τεχνοι, τουτους ετι τίς αν διδάξειεν, ου ράδιον οἶμαι εἶναι, ω Σώκρατες, τούτων διδάσκαλον φανηναι, των δε απείρων παντάπασι ῆάδιον, ουτω δε ἀρετῆς καὶ των B ἄλλων πάντων. αλλὰ κἀν εἰ ολίγον εστι τις ὁστις διαφερει
ημῶν προβιβάσαι εἰς αρετήν, αγαπητόν. YZν δη ἐγὼ οἶμαι
εις εἶναι, και διαφερόντως ἄν των ἄλλων ανθρώπων ονῆσαί τινα προς το καλὸν και ἀγαθὸν γενεσθαι, καὶ αξίως του μισθου δν πράττομαι, κὰὶ ἔτι πλείονος, ῶστε καὶ αυτῶδοκε, τω μαθοντι. διὰ ταυτα καὶ τον τρόπον τῆς πράξεως του μισθου τοιουτον πεποίημαι. ἐπειδὰν γάρ τις παρ' ἐμου
μάθρ, εὰν μεν βουληται, ἀπεδωκεν ο ἐγὼ πράττομαι ἀργυ-
P. 328. B. ὀνῆσαιJ Libri omnes νοῆσαι, quod emendavit Dobreus advers. ΙΙ. p. 391. ἀ π ε δ ω κ ε νJ Libri αποδέδωκεν, quod Satippius plane eiecit. De liuoperantitatione persecti et noristi v. ad p. 320 A et Stud. philolog. p. 852. Porsectum He indoinus fio deferulit, ut interpretetur e quamlo quis ex me didicit, ubi volu orit, iam numeravit. Sed nulla in tali perfecto constitio esse potest. Ex emptu vide ap. Κrugor. Gr. 53. 3, 4.
tam facias est invenire magistrum: eadem eriam virtutis cetera Dan quo re P momnium ratio est. Stalib.
sed si quis est qui vel paul- Iulum nobis in eo praestet, ut alios ad virtuto In provehat: contenti esse debemus. De κῶν εἰ, quod aut eum indicativo aut cum optativo coniungitur, V. Stailbarim. Phaedon. p. 71 B. Sententiam illustrant Archidami Vecta Ap. Tlaia cyd. Ι, 84: πολυ διαφέρειν ου δεῖ νομίζειν ανθρωπον ανθρωπου, κρά τιστον δε εἶναι οστις ἐν τοις ἀναγκαιοτατοις παιδεύεται.
liis igitur me arbitror unum esse et praeter cetoros institutions mea aliquem, veluti Hippocratem, ad virtutem iuvare posse, id lite sic, ut cliguus sim ea mercede, quam exigo, adeoque etiam Ina toro, ita ut ipsi etia1n liscenti ita vi deatur. cf. Hipp. I. p. 28IB:
ἱκανος εἶ παρὰ των νέων πολλὰ χρήματα λαμβάνων ἔτι πλείω ωφελεῖν ἄν λαμβάνεις. Quum
Protagoras h. I. de virtute tradenda disserat, νοῆσω nullum lite habet locum; ἀνῆσαι oodom modo
positum est do Rep. p. 600 D: εἴπερ οἴός τ' ην προς αρετὴν
ονῆσαι ανθρώπους. τον τρόπον - τοιουτον
πεπ.J Rem paulo aliter narrat Aristoteles Ethio. Niconi. IX. 1:
οπερ Ξασὶ καὶ Πρωταγόραν ποιεPH o τε γὰρ διδάξειειν ἡδ
ποτε, τ ῆσαι τον μαθόντα ἐκε- λευεν, O σου δοκεῖ αξια ἐπίστασθαι, καὶ ἐλάμβανε τοσουτον.
Veriora reiquis naturuo Rptiora videntur esse, quae Plato h. l. dosophistae tristituto tradidit, eum non omnes, sed eos tantum discipulos, qui pecuniam ab ipso constitutam solvere noluissent, i iratos disciplinas aestimare et quanti aestimassent, tRntum solvere III 8sisse. Eum aliis otiani conditionibus docuisse argumento sunt ea, flauno de eius Ille eum Euathlo tradunt Apuleius Flor. IV. 18. et Godius N. A. V. 10. Cum quibus consentit Diogenes Laertius.
104쪽
εἶναι τα μαθήματα, τοσουτον κατεθηκε.
Tοιουτόν σοι, ἔφη, ω Σωκρατες, ἐγὼ καὶ μίθον και λόγον εἴρηκα, ώς διδακτὸν αρετη, και 'Aθηναῖοι Ουτως ηγῶνται, καὶ ὁτι -δὲν θαυμαστὸν των αγαθῶν πατέρων φαυλους υἱεῖς γίγνεσθαι καὶ των φαυλων αγαμυς, ἐπεὶ καὶ οἱ Πολυκλείτου υἱεῖς, Παράλου καὶ Σανθίππου τουδεηλικιωται, ουδὲν προς τον πατέρα εἰσί, καὶ αλλι αλλων δημιουργῶν. τῶνδε δὲ Ουπω αξιον τούτο κατηγορεῖν. ἔτι γαρ ἐν αυτοῖς εἰσιν ἐλπίδες νέοι γάρ. DCap. XVII. Πρωταγόρας μὲν τοσαυτα καὶ τοιαυτα ἐπιδειξάμενος απεπαυσατο τ λόγου. καὶ ἐγὼ ἐπὶ μὲν πολυν χρόνον κεκηλημένος ἔτι προς αυτὸν ἔβλεπον ώς -ουντά τι, ἐπιθυμῶν ακουειν ἐπεὶ δὲ δη ησθόμην, ὁτι τῶ ὁντιπεπαυμένος εἰη, μόγις πως ἐμαυτὸν ἄσπερεὶ συναγείρας εἶπον, βλέψας προς τον Ἱπποκράτη ' AZ παῖ ,πολλοδώρου,ώς χάριν σοι ἔχω, ὁτι προυτρεψάς με ίδε ἀφικέσθαι ' πολ-- ο σου αν εῆ ἄξιαJ Sic codd. , nisi fallor, omnes. Vett. editt.οσου αν φησι αξια, quoa mastra defendit Tliters h. Gr. p. 644. 8. Od. 3. I in rarius, viii ι adseriptum pro ς hali Ierat, quum tertia persona verb1 opus esset, φησι scripsit. hiatum minime curans. C. πατέρων φ. υἱεῖς γιγνεσθαιJ Sic longo plurimi codd. in iisque optimi. V. γενέσθαι.
prethim exerasse centenas minas eire. 2250 imperiales), es. Quint. Inst. Or. III. 1. 10.
pro Bath. o. 5: Athenis, aiunt, lirum quidam apud eos, qui sanetam avitorMio vixisset et testimonium dixisset et, ut mos Grae- eorum est, ad aras Recederet et . C. τῶνδε δε Ουπω ἄξιον τουτο καet. J hivoro Paraliis Οι Xanthippus nondum Commerentur huiusmodi reprehension In , quum adhue liceat bona do sis speraro propter iuventi it m. Nam αξιόν ἐστιν est iustum ost, de cet. Staim.
Cap. XVII. D. ἐπὶ μεν πολυν χρόνον κεκηλθμένος lad multum tempus delinitias usque Eu In in tuo har. Neque eniam cum II eindor fio haec, ἐπὶ μὲν π. χρόνον, traxerim ad seq. ἔφλεπον. Menex. P. 235 At καὶ εκάστοτε εστηκα κηλουμενος. Ibid. B: ουτως ἔναυ
παρα τos λέγοντος ἐνδυεται εἰς τὰ ωτα, ωστε μόγις τεταρτη ηπέμπτη ἡμέρα αναμιμνήσκομαι ἐμαυτos. - ώς ἐρουν τά τε,
ωδε ἀφικέσθ αιJ Photius Lox. p. 658, 14 et Suidns s. V. Ἐδε haeo habont: ωδε ου μόνοντο ουτως, ἀλλὰ καὶ τὀ ἐωθάδὲώς ημεῖς . . καὶ Πλάτων που κιχρηται ἀντὶ του δευμ καὶ ἐνθάδε . εδ δε ουτως ἐν τοῖς πλείστοις δηλοῖ. Huius Platonis loci Diuitiaco Cooste
105쪽
ΡΙ, Α ΤΟΝ ΙΝΕ λου γαρ ποιουμαι ακηκοέναι α ἀκηκοα Πρωταγόρου. ἐγὼ γαρ εν μεν τῶ ἔμπροσθεν χρόνω ηγουμην ουκ εἶναι αν
θρωπίνην επιμέλειαν, η οἱ ἀγαθοὶ αγαθοὶ γίγνοιται ' νυνδε πέπεισμαι. πλην σμικρόν τι μοι εμποδών, ο δῆλον ὁτιΠρωταγόρας si αδίως ἐπεκδιδάξει, ἐπειδη καὶ τα πολλα ταυτα εξεδίδαξε. καὶ γαρ εἰ μεν τις πε9ὶ αυτῶν τουτων
329 συγγενοιτο οτω ν των θημηγορων, ταχ αν καὶ τοιουτους
λόγους ἀκουσειεν η Περικλεους ἡ αλλου τινος των ἱκανῶν εἰπεῖν' εἰ δε ἐπανέροιτό τινά τι, ἄσπερ βιβλία ουδὲν ἐχουσιν ουτε ἀποκρίνασθαι Ουτε αυτοὶ ἐρεσθαι, ἀλλ' ἐάν τις καὶ σμικρὸν επερωτησst τι τῶν ρηθέντων, ἄσπερ τα χαλκεῖα πληγεντα μακρον ηχεῖ καὶ αποτείνει, ἐὰν μη ἐπιλά-
P. 329. βιβλίαJ Bodl. et Vat. βυβλία. Deinde δόλιχον Stephaniis probantibus Me inolce Frragm. Coni. Graec. III. p. 366. Sauppe et Deuschlo. Libri δολιχὸν.imm sinor Meinelie Fragm. Com. Graee. II. p. 47 levitatis Photium incusat negat alio ἄδε apud bonos Scriptores pro δεὐρο vel ἐνθάδε
γίγν.J Hanc scripturam nos quo que Vulgatae praesorimus; nullamoni In videmus causam, cur Praedicatum ἀγαθοί h. l. prREPOΠR-tur, quod vi sua ad O non ominet, nullo sententiae detrimento
vel omitti possit. V. ad p. 314 D. De sententia v. p. 319 B.
Socrates in hac quaestione, quam de virtutum coniunctiono ot conspiratione instititit, concioli arrili et colloqneruli discrimen memorat Di Protagoram, qui utriusque displitandi generis sit peritiis, rogat, ut lioevρlit uti t. o. ut longis orationibus missis breviter vol respondendo vol interrogando somnones se um onsorat. Pro Ουδὲν ἔχουσιν Ουτε αποκρ. Ουτε ερεσθαι breviter dici
potuit οὐκ ἐπίστανται διαχένε- σθαι. Craiyl. p. 390 C: τὸν ἐρω- ταν καὶ ἀποκρινεσθαι ἐπιστάμενον αλλο τι σὐ καλεῖς η διαλεκτικόν; Ουκ, ἀλλὰ τοὐτο. Malo
haec vecta Recipitini, qui oratores quunt interrogati sint omnino tacere arbitrentur; respomientuli, sed non ad ea quae ex iis quaesita eri,nt neque ita, ut interrogantis intellectus rationem habeant, quapropter libris simi- Isis dicuntur, v. Phaedr. p. 275 D sqq. , semperque longam rursus orationem ordiuntur.
dem modo uiri aliis Verbis sonum quendam significantibus eoniungitur; supra p. 310 B τη φωνῆμέγα λέγων, p. 334 D μεῖζον φθέγγεσθαι. Εuttiyd. p. 305 Bφθεγγόροενα καὶ βοῶντα μέγιστοντα σιδηρια λέγεται, ἐάν τις ἄψηται, et notum Homeri cum μακρόν ἀυτεῖν.αποτείνει Ad hoc vocturnox praecedentibus facile intelligas την ἡ χήν. Similiter sine casu et absolute positum Gorg. p. 458B: καὶ νῖν Γλως πόρρω αποτε νουμεν, ην διαλεγώμεθα, i. e. μακρολογήσομεν. Vectum ἐπι-
106쪽
βηταί τις, καὶ οἱ ρητορες ουτω σμικρα ερωτηθεντες δόλιχον κατατείνουσι του λόγου Πρωταγόρας δε ὁδε ἱκανος Bμὲν μακρους λόγους καὶ καλους εἰπεῖν, ώς αυτὸ δηλοῖ, ἱκα-νος δὲ καὶ ἐρωτηθεὶς ἀποκρίνασθαι κατα βραχυ και ἐρόμενος μεριμεῖναί τε καὶ ἀποδέξασθαι την ἀπόκρισιν, αὐλίγοις ἐστὶ παρεσκευασμένα. νυν ουν, ω Πρωταγόρα, σμι' κρου τινος ἐνδεης εἰμι πάντ' ἔχειν, εἴ μοι αποκρίναιο τόδε. την αρετην φρς διδακτὸν εἶναι, καὶ θω, εἴπερ ἄλλωB. ώς αὐτὰ αυτο ox Par. E auctoribus Stephano et Hemstertiusto e dot. T. I. p. 177ὶ repositum. Ceteri libri Aς αυτὰ δηλοῖ. Deinde ἀποκρίνασθαι Vat. r et Viudob. Praebent. Vulgo ἀποκρίνεσθαι. ἐνδεής εἰμι πάντ' Vindobb. cum Vat. r. εἰμι καικάντ' ἔχειν.
λαμβάνεσθαι eleganter positum, quum et proprie de iis dicatur,
qui Vasa, contre utant eoque So-uum Borum reprimunt, et metaphorico signinoet prehendere rationis reposcoridae causa) et redarguere veluti Sympos . P. 214 E. Gorr. p. 469 α al. Proxima καὶ οι ρητορες ΟυTω κ. z. λ. referenda sunt ad ωσπερ τὰ r. πλ. μ. ἡχει. Vulgaris loquenai consuetudo exigebat ουτω καὶ οιρήτορες - ., quod non Vereor ne ex Paris. Ε. revocamium sit. De
Rep. I. p. 351 Br ωσπερ οἱ λίχνοι ἀπογευονται, καὶ ἐνω μοι δοκῶ
vulgatam scripturam δολιχὰν τοὐλόγου tuendam Astius plures locos attulit, quibus adiectivum cum gEnitivo substantivi si iisdem generis componitur, ut Xenoph. cyroe. III. 2, 2: σκοπων κατενόει πολλην τῆς χωρας . . ἔρημον καὶαργὸν ουσαν, Aristoph. Acharn. v. 350r τῆς μαρίλης συχνήν. Ri., sed nativo h. l. Ianguidius est ad-ioctivum quam substantivum δόλιχος, de quo V. Run. ad p. 335 E. Si initi significatione ibane vocem
posuit Epicrates: ἐπεὶ δε δόλιχον τοῖς ἔτεσιν ἐδη τρέχει, V.
Metaehe I. I. Studium oratoris eum cursoris contendit Eupolis in Periclis eloquentia describenda: oπότε παρέλθοι δ', ἄσπεραγαθοὶ δρομῆς, ἐκ δέκα ποδῶν ηρει λέγων τοτς ρήτορας Schol. Aristoph. Ach. 530), et Stropsiades, ut centum stadias ilicondo omnes Graecos superet, apud
Aristophanem Nub. 430 exoptat; os. Instit. Or. XI. 3r Flavius Virginius interrogavit doquodam Suo antisophiste, quot millia passuum doclamasset. B. ως αὐτό δηλοι J ut ros ipsa docet. Frequens somnulu
σημαίνει. Sed inusitatus est numerrus pluralis αυτά. σμικρου τινος ἐνδ. εἰμ.Jpauiaulum quid requiro, ut omnia has eam, si mihi ad hoc ros pondeas. Optativus post indicativum κατὰ τόνοουμενον insertur: nam haec: σμ. τ. ἐνδ. εἰμι, fere idem significant quod: νυν ουν πάντ αν ἔχοιμι. Staim.
εἴπερ αλλφ τω ἀνθρώπων, καὶ σοὶ πεί μαιJ Verbis
πει'οίμηναν, quae vulgo POSt αν- θρώπων adduntur, librarius qui laniollipsin propo constantem PR-
107쪽
U τs ἀνθρωπων, καὶ σοὶ πείθομαι. o δ' ἐθαύμασά σου λέγοντος, τουτό μοι ἐν ψυχὴ ἀποπλήρωσον. ἔλεγες γαρ,
οτι o Zευς την δικαιοσύνην καὶ την αἰδῶ πέμψειε τοῖς ἀνθρώποις, καὶ αυ πολλαχου ἐν τοῖς λόγοις ἐλέγετο υπὸ σου η δικαιοσυνη καὶ σωφροσυνη καὶ οσιοτης καὶ παντα ταυτα ῶς ἔν τι εἴη συλλήβδην, αρετη. ταυτ ουν αυτὰ
δίελθέ μοι ἀκριβῶς τῶ λόγω, πότερον ἐν μέν τί ἐστιν ηαρετη, μόρια δὲ αυτῆς ἐστιν ἡ δικαιοσυνη καὶ σωφροσυνηκαι ὁσιότης, ἡ ταυτ ἐστὶν α νυν δη ἐγὼ ἔλεγον πάντα
D ονόματα του αυτου ενὸς ἔντος. τουτ' ἐστὶν ο ἔτι ἐπιποθῶ.
Cap. XVIIl. 'Aλλὰ ράδιον τουτό γ ἔφη, ω Σώκρατες, ἀποκρίνασθαι, ὁτι ἔνυς ὀντος, τῆς αρετῆς, μόριά ἐστινῶ ἐρωτας. Πότερον, ἔφην, ωσπερ προσώπου τα μορια ρο- ριά ἐστι, στόμα τε καὶ καὶ ὀφθαλμοὶ καὶ ωτα, η ωσπερτα του χρυσου μόρια ουδὲν διαφέρει τα ἔτερα των ετέρων
ανθρώπων, καὶ J Post ἀνθρώπων libri omnes addunt πειθοι- μην αν, quae verba r contior. edit. Heindorfio auctore eum proximis eoni in ni et exstincto πείθομαι scribunt ανθρώπων, πειθοίμην ῶν καὶ σοί, sed v. Stud. philol. p. 853 sq.
ἔτι ἐπιποθῶJ Vat. r. ποθῶ. V. Remp. VI. P. 571 A. Cap. XVIII. D. τῶν ἐτέρων καὶ του o λουJ Sie Sauppius cum Iog. Soer. in.: μάλιστα δὲ αυτῶν 3ν ἐθαύμασα. Men. p. 95 C: καὶ Γοργίου μάλιστα ταυτα ἄγαμαι. De Rep. II. p. 376 A. 367 D. De quo genitivo v. Κrtiger Gr. 47.
10, s. Proxima recte intΘrprotatur Ho indor flua: hoc. quod mancum est quasi in animo meo, plenum per foetu mi uero die.
πολλαχουJ v. p. 325 A sit p. 323 E. Cap. XVIII. D. Πότερον, ἔφην, ωσπερ προσώπου-J
Sententia haec est: Utrum illa o formae et partes Virtutis inter se natura et Visua diversae sunt, II em admodum partes corporis; Rn Praeter magnitudinem aut parvitatem nihil habent, quo inter se differant 7 Do ἀλλ' si v. Mi Pliae lori. p. 81 B. Stasib. ωοον δρῶ τοὐτο, εἴπερ, ubi de
elliptico usu voe. εἴπερ v. Stall-haum. HeindOrfius autem, quum grammaticae consuleret, sententiam prorsus evertit, ut eius coniecturam plerisque editoribus probatam esse iure miroris. Socrates modo iis rationibus, quas Protagoras protulisset, Sibi persuasum esse dixerat, virtutem doceri
POSSe, V. p. 328 E: ἡγούμηνουκ εἶναι ἀνθρωπίνην ἐπιμέλειαν,
νυν δὲ πέπεισμαι. Hanc eandem sententiam nune, postquam quid inter oratorem et dialecticum interesset Oxposuit, aliis verbis exprimit. Nec Vero Socrates rem Congessam denuo in dubitationem Vocare poteSt, quae inconstantia vel inliumanitas ab eo maximo est aliena.
108쪽
καὶ του ολου, ἀλλ' ' μεγεθει καὶ σμικρότητι; Ἐκείνως μοι φαίνεται, ω Σώκρατες, ωσπερ τα του προσώπου μόρια ἔχει Ε πρὸς τὸ ολον πρόσωπον. Πότερον ουν, ην δ' ἐγω, καὶ μεταλαμβάνουσιν οἱ ανθρωποι τούτων τῶν τῆς αρετῆς μο
ρίων οἱ μεν αλλο, οἱ δε αλλο, ῆ ανάγκ', ἐάνπερ τις λαβρ, ἄπαπι ἔχειν , Ουδαμῶς, ἔφη, ἐπεὶ πολλοὶ ανδρεῖοί
εἰσιν, ἄδικοι δέ, καὶ δίκαιοι αυ, σοφοὶ δε ου. Ἐστι γὰρουν καὶ ταυτα μόρια τῆς αρετῆς, ἔφην εγώ, σοφία τε καὶ 330ανδρεία; Πάντων μάλιστα δήπου, is V καὶ μέγιστόν γε η σοφία τῶν μορίων. μαστον δε αυτῶν ἐστιν , ην δ' ἐγω, αλλο, τόδε ἄλλο; Να υ καὶ δυναμιν αυτῶν εκαστον ἰδίαν ἔχει, ῶσπερ τα του προσώπου; ουκ ἔστιν ὀφθαλμὸς οιον τὰ ωτα,
Bodl. pr. m. et Vat. Vulgo τῶν τέρων ἀλλήλων και του Oλου; RP- . paret ἀλλήλων osse interpretamentum verborum τὰ Aτερα τῶν ετέ-νον, recte quo dici potuit aut τὰ μόρια διαφέρει ἀλληλων καὶ τουολον, aut τὰ μόρια διαφ. τὰ ἔτερα τῶν ετέρων καὶ gos o λου. Iuomodo Socrates sententiam huius loci repotens p. 349 C bis Iocu
ἄλλου legendum censuit, fugit Virum egregium ea vecti construetione loci sententiam plane perverti. Construuntnr enim μετέχειν, μεταδιδόναι, μεταλαμβάνειν, aliaque id genus verba eum accusativo, ubi quis in societatem et possessionem ali uinius rei, quaa de pluribus una est, integrae Riquo plenae venire
dieitur. Quod quid sibi velit, liceat Oxemplo aliquo de Iararo diligentius. Recte dicitur μετέχω τῶν κτημάτων, quia ipsum Verbum μετέχειν significat etiam ab aliis bonoriam parte in possideri: unde fit, ut iii hac similibusque
sententiis constanti usu frequentetur casus secundus. Sed quando te partem dimidiani honoriim integram possidere simis caro Volueris, non poteris aliter dicors
nisi sie: μετέχω τῶν κτημάτων τὸ ημισυ: genitivus enim in tali sententia ineptus foret. Stasib. I e proximis verbis Protagorae V. ad p. 323 E.
P. 330. μέγιστόν γε 4 σοφίαJ Consentit Protagoras Cum
Socrate ceteras virtutes Sapientia s. scientia contineri docente. Ἐκαστον δε αυτῶν - τόδε ἄλλοι H. e. αυτῶν δὲ ἔκαστον τὀ μεν αλλο ἐστί, τό δὲ ἄλλο.Phileb. p. 56 D: πῆ ποτε διο- ζσάμενος ουν αλλην, την δὲ
l . e. την μεν αλλην, την δὲ αλλ. Eodem modo p. 320 B et infra p. 331 B. p. 334 A. p. 343 E. p. 355 D. Sophist. p. 221 E. Politie. p. 291 Ε. do Rep. p. 451 E. V.
Iustra it haec verba ἄσπερ τα τοὐπροσώπου, ideoquo ἀσυνδέτως addita sunt. In proximis Stall-baurnius distinguendum censuit: αρ Ουν ουτω καὶ τὰ τqς αρετης μόρια so. θει)' Ουκ ζστι τι ἔτερον οἱον τὸ ε τερον, et probRt hanc verborum distinctionem Astius ad
II. l.. sed obstat formula ῆ δῆλα δὴ οτι, quae non nisi post inter
109쪽
αλλα. ἀρ' OA Οἴτω καὶ τὰ τῆς αρετῆς μόρια ουκ ἔστι τοB ετ ον οἰον τὸ ετερον, ουτε αυτὸ ουτε ἡ δύναμις αυτos; ηδῆλα δή, ὁτι Ουτως ἔχει, εἴπερ τῶ παραδείγματί γε ἐοικεν; Ἀλλ' ουτως,: ἔφη, ἔχει, ω Σώκρατες. Καὶ θω εἶπον οὐδὲν αρα ἐστὶ των τῆς αρετῆς μορίων αλλο οἱον ἐπιστήμη, -δ' okν δικαιοσυνη, ου δ' οἱον ανδρεία, ουδ' οιον σωφροσυνη, ουδ' okν ὁσιότης. Ουκεφη. Φέρε δή, ἔφην θω, κοινὴ σκεφω
μεθα, ποιόν τι αυτῶν ἐστιν εκαστον. πρῶτον μὲν τὸ τοιόνδε '
C ὴ δικαιοσυνη πρῆγμα τί ἐστιν, ἡ ουδὲν πρῆγμα; ἐμοὶ μνγὰρ δοκεῖ ' τί δὲ σοί; Καὶ ἐμοί, ἔφη. Tί -ν; εἴ τις ἔροιτο
ἐμέ τε καὶ σέ, Πρωταγόρα τε καὶ Σωκρατες, εἴπετον δή μοι, τομο τὸ πρῆγμα, ο ώνομάσατε ἄρτι, ἡ δικαιοσυνη, αυτὸ τοὐτο δίκαιόν ἐστιν, ἡ ἄδικον; ἐγὼ μεν αν αυτῶ ἀποκριναίμην, ὁτι δίκαιον si δὲ τίν αν ψῆφον θεῖo; την
B. ουτως, ἔφη, ἔχει, ω ΣωκρατεςJ Verba ἔχει, ω Σώκρατες
oin. Bodl. Vat. et delevit Sauppius, V. ann.
ipsam per se et universe spectatRID. π
B. Ουτως, ἔφη, ἔχει, in Σωκρ.J In exemplari, unde libri praestantissimi Bodleianus et Vaticanus descripti sunt, muni loci Ioetu ilifficillimi videntur fuisse v. Stud. philol. p. 826),
sod eam paginam, qua principium liuius quaestionis de Virtutis partibus continebatur, ceteris Omnibus suissa obseuriorem, id vel leviter Belcheri commentaria eriti ea inspicienti manifestum erit. Nam in utroque libro a pag. 329 C ad p. 330 C Platonis verba alia sunt mutilata, alia omissa spatio vacuo nunc relicto, nune non re-Heto. Nihil igitur causae est, eur verba ἔχει, ω Σωκρατες, quae Protagorae personae optime eon veniunt sos. p. 329 D. 330 A. al.),
Int. σκεψώμεθα. C. Ω Πρωταγόρα τ. κ. ΣώκρατεςJ E vulgari loque di modo Socrates dicero debuit; Ω Σώκρατες et . N. Πρωταγόρα, V. P. 311D, 316 A. AI., sed honoris e usa Protagorae ut homini astatomino antecedonti v. p. 317 C at usu ac doctiina praestanti priorem locum concedit. Eadem vectorian collocatione Socrates infra p. 353 Α usus est: ἔροιντ'αν ήμῆς Ω Πρωταγόρα τε καὶ
Σώκρατες. αυτ ὀ το oto δίκαιόν ἐστινJ num hoc ipsum est, quod nomen eius indicat, videlicet iustum. Staim.
inteli. πότερον, usu frequenti, quem illustraverrunt Hain dors. in Gorg. p. 141. Astius ad Legg. p. 130. II oogeve e n. ad Viger. p. 409. Stalib.
110쪽
αυτην ἐμοί, η αλλην; Tην αυτην, ἔφη. Ἐστιν αρα τοιουτονη δικαιοσυνη, οἷον δίκαιον εἶναι, φαίην αν ἔγωγε ἀποκρι- Dνόμενος τψ ἐρωτῶντι. ουκολ κοι σύ; Ναί, ἔφη. Εἰ ουν μετα τουτο ημῆς ἔροντο Ουκουν καὶ ωιότητά τινά φατε εἶναιε, φαῖμεν αν, ώς πωμαι. Ναί, η δ' M. Ουκουν φατε καὶ τομο πρῆγμά τι εἶναι; φαῖμεν αν η ου; καὶ τοὐτοσυνεφη. Πότερον δε τἀτο αυτο το πραγμά φατε τοιοίτον πεφυκέναι, οἷον ἀνόσιον εἶναι, η οἷον Oσιον; ἀγανακτη- σαιμ' - ἔγωγ', ἔφην, τψ ἐρωτηματι, καὶ εἴποιμ' αν - --φήμει, ω ανθρωπε σχολῆ μέντ' αν τι αλλο oσιον εχ, εἰ Εμη αυτή γε η ὁσιότης οσιον -αι. τί δε συε, ουχ ουτως αν ἀποκρίναιος Πάνυ μεν ουν, ἔφη.
Cap. XIX. Ei ουν μετὰ τοὐτ' εἴποι ἐρωτῶν ημὰς, Πῶς
Ουν ολίγον πρότερον ἐλεγετε; αρ' ουκ ὀρθῶς υμῶν κατη--υσα; ἐδόξατέ μοι φαναι τα τῆς αρετῆς μόρια εἶναι θυ- τως ἔχοντα προς ἄλληλα, ώς -κ εἶναι τὸ ετερον αυτῶν Οἶον τo ετεμν' εἴποιμ' αν εγωγε, ὁτι Ta μὲν ἄλλα ὀρθῶς ηκουσας, δει δὲ καὶ ἐμε οἴει εἰπεῖν τομο, παρήκοχψας
Πρωταγόρας γὰρ ὀδε ταλα ἀπεκρίνατο, ἐγὼ δε ῆρώτων. 33Iεἰ ουν εἴποι, 'Aληθῆ ὁδε λέγει, ω Πρωταγόρα; συ φὴς ουκεἶναι τὁ ἔτερον μόριον οἷον τὸ ἔτερον των τῆς αρετῆς; σὸς ουτος ὁ λόγος ἐστί; τί αν αυτῆ ἀποκρίναιο; 'Aνάγκη, ἔφη, ω Σωκρατες, ὁμολογεῖν. Τί συν, ω Πρωταγόρα, ἀποκρινουμεθα αυτψ ταῶτα ὁμολογήσαντες, ἐὰν ημῶς ἐπανέρηται, Ουκ ἄρα ἐστὶν ὁσιότης otiν δίκαιον εἶναι πρῆγμα, ουδεδικαιοσυνη oων οσιον, ἀλλ' οων μη οσιον ' η δ ὁσιότης οιον μη δίκαιον, ἀλλ' ἄδικον ἄρα, τὁ δὲ ἀνόσιον; τί αυτρ B
Cap. XIX. Ε. ἐδόξατέ μοι φάναι J Exspeetabas ἐδοξατε
γάρ μοι φάναι. Sed v. p. 330 A. ώς Ουκ εἶναιJ v. Κmiger Ir.55. 3, 4. P. 331. B. ἀλλ' ἄδικον ἄρα, ε ὀ δὲ ἀνόσιονJ Η. e. αλλὰ et