장음표시 사용
71쪽
σωσιν ημῶν; Πάνυ μεν ουν, ἔφη ὁ Πρωταγόρας. Βουλε- σθε ουν , ο Καλλίας ἔφη, συνεδριον κατασκευασωμεν, ῖνα καθιζόμενοι διαλέγησθε; Ἐδόκει χρηναι. ασμενοι πάντες ημεῖς, ώς ἀκουσόμενοι ἀνδρῶν σοφῶν, καὶ αυτοὶ αντιλαβόμενοι τῶν βάθρων καὶ τῶν κλινῶν κατεσκευάζομεν παρὰ τῶ Ἱππία ' ἐκεῖ γὰρ πρ πηρχε τα βάθρα εν δὲ του-E τω Καλλιας τε καὶ 'Ἀλκιβιάδης ηκετην ἄγοντε τον Πρόδικον, ἀναστησαντες ἐκ της κλίνης, καὶ τους μετὰ του Προ-
Cap. IX. 'Επεὶ δὲ πάντες συνεκαθεζόμεθα, o Πρωταγόρας, μν δη αν, ἔφη, λεγοις, ω Σώκρατες, ἐπειδη καὶ
vatum est Τlieael. p. 147 A, de rep. VIII. p. 580 D, item παρεφεν
Parmen. P. 127 A. D. συνέδρ. κατασκευάσωμενJ Vind. κατασκευάσομεν. Deindo viil eo καθεζομενοι, quod e Bodl. Vind. et Vat. eorrectum. καὶ αυτοὶ ἀντιλ.J Vulg. αυτοί τε, sed recte Coisi. τε om ., quod Ast. in γε mutamlum censuri. - παρὰ τῶ Iππία e Bodl. Vat. receperunt Turicens. vulgi. παρὰ τον 'μπίαν.
E. ἄγοντε τον Πρ. , ἀναστήσαντεςJ IIeindors. coni. ἀνα-στησαντε, sed V. Euthyd. p. 273 D: εγελασάτην γοsν ἄμφω βλέψαντες εἰς ἀλληλω. Gorg. p. 481 D. Phaedr. p. 278 B. Cap. IX. Ἐπεὶ δὲ πάντες - Sic. codd. meliores omnes. Vulgo επειδη δε π. Deinde ὁ ante nomen Protagorae codicibus invitis vulgo
deerat. Mox veri. editt. ολθω πρότερον, contra eodd. plurimorrum Optimorumque auctoritatem.
garem loquendi usum Calliae nomen nΠne Praepositum est, cuius sententia ut hospitis omnIum osset gravissima.
ost hoc in narratione Rgyndeton,
ut infra p. 338 Ε: ἐδόκει πῶσιν
ουτω ποιητέον εἶναι. Xenoph. Anab. I. 3, 20. V. 1. 8. at καὶ αυτ ΟιJ Νbn exspectabamus, ut servi subsellia lectos ius
άζομεν liquet e superioribuS repeti oeortere συνεδριον. . E. αγον τε τον ΠροδικονJHomo mouis et delicatus, qui ad multum diem cubitorat, tandeme Iecto excitatus adducitur, V.
p. 315A: ους ἄγει ὁ Πρωταγόρας.
Sunt qui his vectis Pro licI Rε- grana valetudinem describi existiment, sed lioniini e dolore laboranti in lectulo melius, quam in tali consessu prospectum fuisset, et Socrates summae esset inhumanitatis incusandus, si Prodi-Cum Remotum ea qua fecit ratione
tractasset, V. p. 341 sq. Cap. IX. συνεκαθεζόμεθα hie omnes praeter Hippiam, qui quidem in solio inansit, in lectis et subselliis consederunt, at in sellis sedentes de re publica sermones habent qui ad Polem archum vel in Coptiali domum in
Piraeo sitam conVenerant, V. de , rep. 328 C: καθηστο. . ἐπί τινος προσκεφαλαίου τε καὶ δίφρου. .
ἐν τη αυλη ' ἐκαθεζόμεθα ουν παρ αυτόν. ἔκειντο γὰρ δίφροι
72쪽
οῖδε πάρεισι, περὶ ων ολίγον πρότερον μνείαν ἐποιοὐ προς ἐμὲ υπερ του νεανίσκου. Καὶ εγὼ εἶπον, οτι , αὐτη μοιαρχή ἐστιν, ω Πρωταγόρα, ῆπερ αρτι, περὶ ἄν ἀφικόμην. 318 Ἱπποκράτης γὰρ ἴδε τυγχάνει ἐν ἐπιθυμία ῶν τῆς σῆς
συνουσίας ο τι Ουν αυτῶ ἀποβήσεται, ἐάν σοι συνῆ, ἡδεως αν φησι πυθέσθαι. τοσουτος ο γε ἡμετερος λόγος. 'Pπολαβὼν ουν ὁ Πρωταγόρας εἶπεν ' YZ νεανίσκε, ἔσται τοίνυν
σοι, ἐὰν ἐμοὶ συνῆς, ἡ αν ημέρα ἐμοὶ συγγένρ, ἀπιέναι
οἴκαδε βελτίονι γεγονότι, καὶ εν τῆ υστεραία ταυτὰ ταυτα,
καὶ ε κάστης ημέρας ἀεὶ ἐπὶ το βέλτιον ἐπιδιδόναι. Καὶ ἐγὼ
ακουσας εἶπον Q Πρωταγόρα, τουτο μὲν ουδεν θαυμα- Bστὸν λέγεις, ἀλλα εἰκός, ἐπεὶ καν συ, καίπερ τηλικουτοςῶν και ουτω σοφός, εἴ τίς σε διδάξειεν ο μη τυγχάνεις ἐπιστάμενος, βελτίων αν γένοιο. αλλὰ μη -τως, ἀλλ' ῶσπερ αν εἰ αυτίκα μάλα μεταβαλὼν την ἐπιθυμίαν Ἱπποκράτης οδε ἐπιθυμήσειε τῆς συνουσίας τουτου τοῶ νεανίσκου του νυν νεωστὶ ἐπιδημουντος, Ζευξίππου τοὐ 'Hρα-
i estituit et Vat. D. Venet. a. Vat. r. haboni, iniuria denuo ei e eorunt recenti essit. αυτίκα μάλα refertur V. ἐπιθυμήσειε. V. Xenoph.
Oecon. XV. 7: ἀλλ' εt μοι αυτίκα μάλα δόξειε γεωργεῖν, ομοιος ἄν
μοι δοκῶ ειναι τω περιιόντι ἰατρῶ κτέ. Deinde νυν νεωστὶ επιδ. exhibent libri optimi atque plurimi. Vulgo τῶν ἐπιδ. νεωστί. P. 318. o τι Ουν αυτῶ ἀποβήσεταιJ quid ipsi oventu in
mini sit, si tua utatur consuetudine ac discipiana. τῆυστεραία ταυτα ταυτα lΗ. e. Pariter, itidem: τηυστεραία Plato nusquam ἡμέρ addidit, τῆ προτερπι Remel Phaedon. p. 59 D. B. κα ι π ερ τη λ ι κοὐ toe A ωltam granilis aetato. V. p. 317 C. Deinde ο μὴ -τυrχάνεις ueeium B e Ic Ic e i' o in O μη τυγχάνοις mutes, indicativus orationi obliquae interpositiis non infrequens, iit p. 320 L, et Gorg. p. 464 D. Staim.
βελτίων ἄν γέ τοι oJ Eutli 3 d. p. 292 B: ἀναθιν ωμολογήσαμεν ἀλλήλοις εγώ τε και Κλεινίας
mihi sic ros portinere. Dictio elliptica μη οντως, μή μοι ουτως,
μῆ μοι μηδαμῶς. Infra p. 331 C: μ' μοι, ην δ' ἐγώ ' Ουδεν γὰρ
δεομαι. Plurima exempla collegit He in dorsius h. l. Ζευξίππου του 'Hoti κλ. JZeuxippus Horacleota pictor hoo uno loco memoratur, nisi forte Socrates apud Xenophontem Symp. IV, 63 oundoin intellexit, uti nisini pliciter τὸν Η ρακλεώτην ξένον nominavit. Id vero minus est credibile, Zeuxin, pictorem celeberrimum, a Socrate vocatum esse Zeuxippum, quae Corais est suspicio aci Plutarch. Ρeriel. e. 13, cui assentitur Briuin Histor. Grae- Dis tiroc Corale
73쪽
IN, Α ΤΟ Νκλεώτου, καὶ ἀφικόμενος παρ' αυτόν, ωσπερ παρα σε νῶν,
ρας ξυνὼν -τῶ βελτίων εσται και ἐπιδώσει, εἰ αυτὸν επανεροιτο Τί δ' φnς βελτίω ρσεσθαι καὶ εἰς τί επιδώσειν; εἴποι αν αυτψ ὁ Ζεύξιππος, ὁτι προς γραφικην κανε ἰυρθαγόρα τῶ Θηβαίω συγγενόμενος, ακουσας εκείνου ταυτὰ ταλα, απερ σου, ἐπανέροιτο αυτόν, εἰς ο τι βελτίων καθ' ημέραν ἔσται συγγιγνόμενος ἐκείνω, εἴποι αν, ὁτι εἰς
D τούτου ερωτῶντι, Ἱπποκράτος ὁδε Πρωταγόρα συγγενόμενος, η αν αυτῶ ημέρα συγγένηται, βελτίων απεισι γενόμενος καὶ τῶν ἄλλων ημερῶν ἐκάστης ουτως ἐπιδώσει εἰς
τί, ω Πρωταγόρα, καὶ περὶ τοs; Λαὶ ὁ Πρωταγόρας ἐμοῖ
ταὐτα ακουσας, Συ τε καλῶς ἐρωτας, ἔφη, ω Σώκρατες, και ἐγὼ τοῖς καλῶς ἐρωτῶσι χαίρω ἀποκρινόμενος. Ἱπποκράτης γὰρ παρ' ἐμε ἀφικόμενος ου πείσεται απερ αν ἔπαθεν ἄλλω τω συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν. οι μεν γὰρ
i, is praetor unitin Onanibus. Dei 11 te libri omnes ουτως ἐπιδώσοι. Unus Angel. Iv. ἐπιδώσει R Pr. Innn I.
καλῶς ἐρωτῶς, ἔφηJ V. καλως, ἔφη, ἐρωτας, contra fidem
optimorum librorum. cor. Artifio. II, 77. - Ceterum pingendi arti illo tempore non pauci sthi litoriant, v. AI istos. PO- H. VIII. 3: ἔστι δε τετταρα σφεδον α παιδευειν εἰωθασι, γραμ ματα και γυαναστικρον καὶ μουσικην και τετταρα ἐνιοι γραφικήν, et pnillo inferius, δοκεῖ δεκαι γραφικὴ χρησιμος εἶναι προς
τὸ κρίνειν τα τῶν τεχνιτῶν Fργα κάλλιον.
Non diis tum videtur, quin idem sit Orthagoras tibi en, cui Epaminondas operaIn dedisse dicitur ap. Allien. p. 184 Ly. Fuit autona Thebis ars tibiis canoruli in summo honore, indeque ad Alcibili lis aetatem Inuui eius artis inagistri Athenas arcossiti sunt. Alcibiades autem, ut ait Aul. Gellius N.A. 1 b, 17, quum apud RV in Ilium Periclem puer a stibiis ac MSciplinis liberali nis orti liretur et arcessi Pericles Antigeni latri ti-lbicinoin iussisset, iit eum canere tibiis clo oret, traulitas silai tibi Asquum ad os a Uilbuisset iii stasset lite, Ρ Hlefactus oris deformitate
abiecit infregitque, quum Plutarcho tosto Aleib. c. IIὶ ilice retrAυλείτωσαν ovν μηβαίων παιδες ' ου γὰρ Lσασι διαλέγεσθαι κτί. I tile liaee disciplina ab
Atheniensibus reprobula efit, v. Aristot. Polit. VIII. 6: κα-
καλῶς ἀπεδοκίμασαν αυτου του αυλου) οἱ πρότερον την χρῆσιν ἐκ τῶν τίων και τῶν ἐλεηθίρων,
καίπερ χρησαμενοι το πρῶτοναυτῶ. Idem do tibiae usii iudicavit Plato de re p. III. p. 399 C et ini liuius etiarn miluo ante Pytha goras testo Aristi l. Qiuinci. de Mus. II. P. 110. , I . Πρωταγόρα συγγ.J gravius lio e quam σοὶ συγγ. Disti rei by Corale
74쪽
αλλοι λωβῶνται τοῖς νέους τας γαρ τέχνας αυτοῖς πε- Eφευγότας ακοντας πάλιν αυ ἄγοντες εμβάλλουσιν εἰς τέ
χνας, λογισμους τε και αστρονομιαν και γεωμετριαν καιμουσικVν διδασκοντες - και αμα εἰς τον Iππίαν απέ-
βλεφε - . παρὰ δ' εμε ἀφικόμενος μαθήσεται Ου περὶ αλλου του η περὶ ου ηκει. το δε μάθημά ἐστιν ευβουλία περί τε των οἰκείων, oπως ῖν ἄριστα ' την αυτου οἰκίαν διοικοῖ, καὶ περὶ των τῆς πόλεως, οπως τα τῆς πόλεως δυνατώτατος δν εχ καὶ πράττειν καὶ λέγειν. 2 ρ , εφηWM9ἐγω, επομαί σου τω λόγω; δοκεῖς γάρ μοι λέγειν την πολιτικην τέχνην καὶ υπισχνεῖσθαι ποιεῖν ἄνδρας ἀγαθους πο- 'λίτας. το μεν οων τουτό ἐστιν, ἔφη, ω Σώκρατες, τοεπάγγελμα, ο ἐπαγγέλλομαι.
Cap. X. H καλόν, ην δ' ἐγώ, τέχνημα ἄρα κέκτησαι, εἴπερ κέκτησαι ου γάρ τι ἄλλο πρός γε σε εἰρήσεται ξἄπερ νοῶ. ἐγὼ γὰρ τοὐτο, s IIρωταγόρα, ουκ ωμην διδα-
E. παλιν αυ ἄγοντες ἐμβ. J αυ restitutum eat ex ed. Isas. 2.codd. Bodl. Viri l. Flor. a. c. aliis iliae codd. Plii mimis. Deinde vulgo εἰς τὰς τίχνας. Bodl. εῖς τε τέχνας. Ceteri fere omnes εἰς τέχνας.
E. ἄκοντας πάλιν αυἄγοντες ἐμβ. εἰς et . J invitos rursus rotrix lientes in arti lini quasi gyra In contici lint et ait eas tra tandas
o o ni p e illi n t. Carpitur IIII, pias, Dii etiarn Ilili p. Maior. p. 285 Citieitiir ἀκριβέστατα ἐπίστασθαι ανθρωπων διαιρεῖν περί τε γραμμάτων δυνάμεως και συλλαβῶν καὶ αρμονιῶν και ρυ
λιν αυ clictum ἐκ παραλλήλου, iit 1iI1. Aristoph. Plui. v. 622. v. 860. al. Simili libertato Latiiii
retio referri, OIrsu S re in Verti. r Irsus re Serure, alia
εἰς τον 'Iππίαν ἀπέβλεψε lviiliti in ad Itippi .im avertit, irat. ii nobis. Λristities, qui ex memoria liuiic locii in nit illit III. p. 548
II. p. 433 Din l. in: ὁ Πρωταγόρας εἰς τὸν 'Iππίαν παρ αβ iέπει.
II, 1, 4: ρουλευώμεθα, ὁπως αν
75쪽
PLATOΝISB κτὸν εἶναι, σοὶ δε λέγοντι οὐκ ἔχω οπως αρ' ἀπιστω. οθεν δε αυτὸ ηγουμαι ου διδακτον εἶναι, μηδ' ὐπ ἀνθρώπων παρασκευαστον ἀνθρωποις, δίκαιός εἰμι εἰπεῖν. ἐγὼ γὰρ 'Aθηναίους, ωσπερ καὶ οἱ αλλοι Ἐλληνες, φημὶ σοφους εἶναι. ὁρῶ ουν, οταν συλλεγῶμεν εἰς την ἐκκλησίαν, ἐπειδαν μεν περὶ οἰκοδομίας τι δε si πρῆξαι την πόλιν, τοὐς οἰκοδόμους μεταπεμπομένους συμβούλους περι τῶν οἰκοδομη - μάτων, ὁταν δὲ περὶ ναυπηγίας, τους ναυπηγούς καὶ C ταλλα παντα οἴτως, ὁσα ηγοῶνται μαθητά τε καὶ διδακτὰ
εἶναι. ἐὰν δέ τις ἄλλος ἐπιχειρῆ αὐτοῖς συμβουλεύειν, ον
ἐκεῖνοι μη οἰχνται δημιουργὸν εἶναι, καν πάνυ καλὸς η καὶ πλούσιος καὶ τῶν γενναίων, οὐδέν τι μῶλλον αποδε- χονται, ἀλλα καταγελῶσι καὶ θορυβοῶσιν, εως αν η αυτὸς
ἀποστῆ ὁ επιχειρῶν λθειν καταθορυβηθείς, η οἱ τοξόται
B. o πως ἄρ' . ἀπιστῶJ Pro ἄρ' codd. et vet. edit. omnes ἄν,
quod Bolcher. servavit, reeent. edit. del. Deinde V. ηγουμαι αυτό. Inverso or line codd. fere omnes.
C. μαθητά τε καὶ δ. J AH. Bas. 2. codd. Boll. Vat. Ven. Σ. FIOr. a. e. al. μαθήματα τε, e rore manise Sto. Cap. X. B. o πως ἄρ' ἀπιστῶ J Non putaveram id doceri posse, tibi Vero affirmanti nescio
quo tandem modo fidem nou lia beam . αν, quod omnes codicos habent, quum nullo modo ferri possit, editores plerique omnes aut uncinis inclusemant, aut plane eie errant, nos uirutavi 1s in ἄρα, quae particula saepius sie ponitur, ut Hipp. I. p. 297 E: Ορα γάρ, εἰ τοῖτο φαῖμεν εἶναι καλον,
Phaedr. p. 228 D. Eodem modo ουν in interrogatione aliundo suspensa insertur infra p. 322 Bet Symp. 219 D: ωστε Ουθ' o πω οον ὀργιζοίμην εἶχον . . Oυθοπως ποσυαγοίμην.
ωσπερ καὶ οἱ ἄλλοι Ἐλλ. JInt. φασί; ipsi autem Allienienses liane laude in sibi vindicabant. Isocr. VIII. 52: προσποιούμενοι δε σοφώτατοι τῶν Ἐλλήνων εἶναι τοιουτοις χρώμεθα συμβουλοις κτε.
περὶ τῶν οἰκοδομημάτωνJΗaee Socrates addidit, ut aedificatores de ipsis aedifieiis eorum-mie materia consuli declararet, non de necessitate, utilitate, magnitudine; quod nisi fecisset, totam sententiam Protagoras Gorgiae verbis refellere potuisset: οἶσθα δήπου ο τι τὰ νεωρια ταυτα
καὶ τὰ τείχη τα 'Aθηναίων καὶ ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ τῆς Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονε, tὰ δ' ἐκ τῆς Περικλέους, ἀλλουκ εκ τῶν δημιουργῶν. C. οἱ τοξόται αυτ δυἀφελκ. J Factum esse interdum, ut mali oratores per ministros publicos, qui ab areubus, quos gestabant, τοξόται, a Patria Σκυ- θαι appellati sunt, a suggestumo verentur et e populiturba ah, lucerentur, docuit He indortius col- Iatis to eis Aristoph. Εquiti. v. 1665. Εc Iesiag. V. 258. Xenoph. Μam. III, 6, 1. Cons. Boee kl . Do Oecon. Att. I. p. 291 sq.
76쪽
αυτον αφελκύσωσιν η ἐξαίρωνται κελευόντων των πρυτάνεων. περὶ μεν ουν ων Οἴονται ἐν τέχνεὶ εἶναι, ουτω δια
πραττονται ἐπειδαν δε τι περὶ τῆς πόλεως διοικήσεως Dδέρ βουλεύσασθαι, συμβουλευει αυτοῖς ἀνιστάμενος περὶ
τουτων ομοίως μεν τέκτων, ομοίως χαλκευς, σκυτοτόρομος, ἐμπορος ναυκληρος, πλουσιος πένης, γενναῖος αγεννής, καὶ τούτοις Ουδεις τούτο ἔπιπλήττει ωσπερ τοῖς πή- τερον, οτι Ουδαμόθεν μαθών, ουδὲ οντος διδασκάλου --δενος αυτῶ - ἔπειτα συμβουλευειν ἐπιχειρεῖ ' δῆλον γὰρ,
οτι Ουχ ηγοῖνται διδακτον ειναι. μη τοίνυν οτι τὸ κοινὸν ἡ ἐξα ίρωνται J Bodl. ἐξέρωνται. Urulo Bolcherus finxit ἐξάρωνται, quod in nullo eodice repertum. Dein Bo II. Vat. pro περὶ τῆς habent περὶ τῶν τῆς, quod. Sauppius recepit. Sed illorrum codicum fides in talibus haudquaquam tanta est, quanta Sauppio videtur. Vitioso p. 312 D του το pro του, p. 315 Η του τον pro τοὐτον τον, 317 Cεῖτ' pro εt τι et alia multa habent. Et h. l. περὶ τῶν τῆς πολεως siveriam esset, dolendum esset διοικήσεων. D. γενναῖος ἀγεννήςJ Vat. e αγενής. Μale. Nam αγεννής, ubicunque et ὁ γενναίω opponitur, meliores codices praebent, P. Lege. III. p. 690 A . IV. p. 714 E. V. p. 755 B. Soplioel. Tracta. V. 61r γεννητων αρα μυ ι καλῶς πίπτουσιν. Contra αγενής scribitur. ubi simpliciter do orimno et genero cogitaIulum. Tim. p. 27 C: εἰ γέγονεν ἡ καὶ αγενές εστιν, ut 11 mlhabeat Originemne ne. περὶ μεν ουν ων oto ν. J dolis igitur, quae in arte Versari arbitrantur, ita agunt'. ἐν τέχνη - εἶναι, quod plemni tuo significat
τέχνy χρῆσθαι, ut supra p. 317 C et Ilen. p. 91 Ε, h. I. idem est ac τυνης ἔχεσθαι.
D. Oμοίως μὲν τέκτων, ομοίως δε χαλκευς - ἀγεννήςJ Eodem modo Latini loquuntur. Cicer. Tusc. V, 39: Democritus luminibus amissis alba discernere et atra non poterat; at vero bona mala, aequa tui IlIR, honesta turpia, utilia inutilia,n regii a parva poterat. Quemadmodum Cicero, ubi contraria si Consociavit, ut altomim aueri responderet et ex binis par quoddam oristeret, copulam in primo
pari posuit, in ceteris omisiu, italio e loco ομοίως μεν - ομοίως δε ad cetera paria pertinet, undo apparet auerum par mutilum esse et requiri, quod respondeat σκυτοτόμω. In Gorg. p. 517 Ε cum eo coniungitur σκυτόδε φος; eundem hic probaFerim. o τι Ουδαμόθεν μαθὼν ἐπιχειρεῖJ Transitus a numero plurali ad singularem frequens, voluti infra p. 334 C. Phaedon. p. 62 D. Al. De sententia cons. Aeschin. or. Ι. 27: ὁ νομοθέτης Ουκ απελαυνει απο του βήματος
εῖ τις μη προγόνων ἐστὶ των ἐστρατηγηκότων, ουδέ γε εἰ τέχνην τινὰ ἐρχάζεται. . . αλλὰ τουτους καὶ μαλιστα ἀσπάζεται και διὰ τοὐτο πολλάκις ἐπερωτῶ, τίς ἀγορευειν βούλεται. Hoe institutum Q a Socrate et Platone saepius reprehensum Rrgumentis parum idoneis defendit Aristot. Polit. III. 6. Quae enim ratio inllis: ἐ'σται γὰρ ἔκαστος μεν του πλήθovo χείρων κριτὴς τῶν
n solam rempublica me Ommemorem ita sentiro, ne
privatim quidem cives nostri sapientissimi et optimi ea ui quam liabent vir Disiligo 1 Corale
77쪽
αριστοι των πολιτῶν ταυτην την αρετθν ην εχουσεν I
olas τε ἄλλοις παραδιδόναι ἐπεί Περικλῆς, ὁ τουτωνὶ τῶν
νεανίσκων πατήρ, τούτους α μεν διδασκάλων εἴχετο καλῶς και ευ ἐπαίδευσεν, ὁ δε αυτος σοφός ἐστιν ουτε αυ- 320 τῖς' παιδεύει οἴτε τω ἄλλω παραδίδωσιν, αλλ αυτοὶ περιιόντες νεμονται ἄσπερ ἄφετοι, εάν που αυτόματοι περι
τύχωσι τῆ αρετῆ. εἰ δὲ βούλει, Κλεινίαν, τον Αλκιβιαδου
E. καὶ επι ἐπαίδ ευσενJ Aoristum exhibent Bodl. Vat. Ambr. Barbor. pro vulg. ἐπαίδευεν.P. 320 αυτος παιδευειJ παιδευμ halbent eodd. omnes. Ste-plianus dedit παιδευειν. τον 'Aλκ. τουτουὶ ν. J Sic. Bodl. Vind. Flor. a. e. Vat. Ven. S.
tutem cum alias communi cure possunt. Apol. Socr. p. 40D: ο αι αν μὴ οτι ἰδιώτην τινά, ἀλλὰ τοτ ρεγαν βασιλέα ευαριθμήτους αν εὐρεῖν. Similiter post ου μόνον simplex αλ ἰά intertur, si auorum orationis Inem-brii in maiore vi et Oavitate est. τοίνυν est iam Vero, Porro, ut
Apol. p. 33 E. Ceterum τὸ κοινὸν
της πολεως, commune civit R-tis, ros publiea, etiam Criton.
p. 50 A. Stalib. V. Kriig. Gr. 67. 14, 3; 69. 4, 3. E. α μὲν δ ιδασκάλων εἴχετοJ quantum quidem an agistrorum disciplina Pondebat. Menon. p. 93 ID: ὁσαδιδασκάλων ἀγαθῶν εἴχετο. Ibid. p. 91 B: Περικλῆς τοὐς υἱεῖς ιππέας μεν ἐδίδαξε και μουσικὴν καὶ αγωνίαν καὶ ταλλα ἐπαίδευσεν, οσα τέχνης ἔχεται, ουδε- νος χείρους. P. 320. Oυτε τω ἄλλω παραδιδωσινJ ne quo ulli altarn tituendos tradit, sod ipsi
oberrRntes pascuntur quasia custodia ira eri, si fortes ortuna ario tibi in virtutem incidant. Stalib. αφετος est vinculis non constrictua' et ατε- τος νέμεσθαι dicitur, qui ad statim arbitrium Vivit. V. de rep.
VI. p. 498 Ct ὁταν δὲ πολιτικῶν καὶ στρατειῶν ἐκτος γίγνηται, τότε ξδη ἀφέτους νέμεσπαι καi
μέλλοντας ευδαιμόνως βιώσεσθαι. Simile ductum est ab armentis solutis ac liberis. v. Plui. Luculi. c. 24. Liv. 24. 3.
Κλεινίαν, τὸν 'Aλκ.J Clinias Alcib. I. p. 118 E ab ipso Alcibiade honio insanus μαινόμενος vocatur. Eius igitur et Alcibiadis tutelam pater Pericli et Ariphroni commiserat. Pluribus cilii dein locis uniis Pericles tutor eorum fuisse irraditur, ut Alcib. I. p. 104 B. Xenoph. Mem. I, 2. 40. Isocr. Or. 16. 28. Sed neque apud Graecos moris erat, ut uni tutela palpidomam mamlaretur v. de Leg. 924 Ain, et Amphronem et ipsum illorum tutorem ni isse narrat Plut. Alciti. c. 1r του 'Aλκιβιάδου Περικλῆς καὶ χρίφρων, προσήκοντες κατα γένος ἐπετρόπευον. De ipsa propinquitate nec Plato nec Xenoption nec IsocrR-tes rillam faciunt mentionem; nposterioribus Pericles modo vitri-zuS, modo avunculus Alcibiadis dieitur, v. Cornel. Nep. At C. C. I. Val. Μax. ΠΙ. 1 ext. 1. Aul. Gen.
15, 17, et Aristi l. III. p. 542 SO- cratem dicit Pericli malo Γxisso apud Alcibiadem, ω θεῖός τε καὶ ἐπίτροπος καὶ αντὶ του πατρός ην. Id modo constat, Alcibiadis
matrem Dinomachen filiam Me gaclis, et Megaclis sororem Agari-sten Poriolis matroni fuisse, Cf. Pliit. I. l. et Herodot. VI. 133. Duiliges ny
78쪽
τουτουὶ - νεώτερον αδελφόν, ἐπιτροπευων ὁ αυτὸς οντος
ἀνηρ Περικλῆς, δεδιὼς περὶ αυτοῶ, μὴ διαφθαρῆ δὴ ὁπ
υλκιβιάδου, ἀποσπάσας απὸ τούτου, καταθεμενος ἐν 'Aρίφρονος ἐπαίδευε καὶ πρὶν μῆνας γεγονέναι, απέδωκε τούτ' οὐκ ἔχων ὁ τι χρήσαιτο αὐτῶ. καὶ αλλους σοι παμ- Β πολλους ἔχω λέγειν, οῖ αυτοὶ ἀγαθοὶ δντες ουδένα πωποτε βελτίω ἐποίησαν οἴτε τῶν οἰκείων ούτε τῶν ἀλλοτρίων. ἐγὼ ουν, ω Πρωταγόρα, εἰς ταλα αποβλέπων οὐχ ηγοί - μαι διδακτὸν εἶναι αρετήν ἐπειδὴ δε σοὐ ακούω ταὐταλεγοντος, κάμπτομαι καὶ οἶμαί τί σε λέγειν διὰ το ἡγεμσθαί σε πολλῶν μὲν ἔμπειρον γεγονέναι, πολλὰ δὲ μεμαθηκέναι, τὰ δὲ αυτὸν ἐξευρηκέναι. εἰ θυν ἔχεις ἐναργέστερον ἡμῖν ἐπιδεῖξαι, ως διδακτόν ἐστιν ἡ αρετή, μὴ φθορο σῖς, ἀλλ' ἐπίδειξον. 'Aλλ', ω Σωκρατες, ἔφη, ου φθορο Cνήσω. αλλὰ πότερον ἡμῖν, ώς πρεσβύτερος νεωτέροις, μῶροθον λέγων ἐπιδείξω, ὴ λόγω διεξελθών; Πολλοὶ ουν αὐτῶ
alii. V. τουτονί, qtiod vitio laborare Imitti videmini. Nam Alcibiades,qiii colloquio interest, intelligiti ir.
ἀπέδωκ ε τουτωJ Ven. Σ. Αng l. Iv. Bactor. Vat. P. Elor. O. ἀποδέδωκε, sed in lioc verbo et in τιθέναι stori Attis Ol, gyll albam finalem Saepe in perfectum mutatiis est, v. Phaedr. p. 257 A et p. 278 C. B. διδακτὀν ειναι αρετήνJ V. την αρ. Arii culium libri plurimi optimique aspernantur. V. p. 324. L. C. p. 326 E. p. 328 C. p. 361 A. al.
Do hoc coniunctivo v. Krug. Gr.54. 8, 9. Optativuui cum verbis timendi Plato coniunxit p. 321 Aot 322 C. - Voculam δή Socrates per ironiani addidit significans
Periclem non sine causa Cliniae timuisse ViderI.
νοςJ int. οἴκω . κατατίθεσθαι h. I. est aliciat aliquid custodiendum et cons ruandum tradere; alia vi aliaMis EonstriIctione positum est p. 314 A. - In Periclis domo Alcibiadoni odii eatum fuisse tradunt Cornol. Nop. Λlcib. c. 2. Diodor. XII. 38. Aul. Geli. XV. 17, undo Cliniani in eadem domo fuisso consequitur. Ρericles igitur fratres ilis iiiii clii mis initi Aripli roni odii ea tulit in tradidit,
qui puerum male moratu In In OX remisit, ut Periclos, qiii Cliniani in matris contubernio esse nollet, facere non posset, quin e in , quem ah, Alcibiadis convictu removerat ἀποσπάσας , ei restitit
Usitatius osset διαγεγονέναι, Sed saepius apti l Platonem ntiosqtie Atticos verba simplicia inveni tantur, ubi exspecte η compositR; ut
p. 310 C ῆλθον pro ἐπανῆλθον, p. 32i C ἔρχεται pro ἐπέρχεταt.
B. κάμπτομαι καὶ οιμαι-J Opportuno coni paravit IIoin dorsius Tliue yd. III, 58: καίτοι ἀξιοῖμεν - καμφθῆναι υμὰς καὶ μεταγνῶναι, εῖ τι υπο Θq-βαίων ἐπsίσθοτε. Cons. LRt liet. p. 192 E. Menex. p. 244 Ε. Mulib.
79쪽
PLATONIS υπέλαβον των αωρακαθημενων, ὁποτερως βοωλοιτο, -τω' διεξιέναι. -κεῖ τοίνυν μοι, ἔφη, χαριωτερον εἶνω μυθονυμῖν λέγειν.
Mox ουτω ante διαξιεναι tuentur codd. plerique omnes. Veri. editti perperam omittunt.
μο ν υ μιν λεγεινJ Quum ii, qui antiquissiniis temporibus apitii Graecos exstitissent philosophi, sapientiae placita et Praecepta ua proposuissent, ut Poe-Reos ornRmentis uterentur ad Gaillustranda et commendanda, vel uti Empedocles, Xenoplianes, Parmenides, Epicharmus, alii: mirandum non est, quod etiam posterioris aetatis sapientes adae clarandas opiniones sitas Poeticas adhibuemant narrationes, quo severitatem sapientiae temperarent fabulamina si Invitate et
iucunditate. Et hoc quidem philosophandi genere etiam sophistast usi esse reperiuntur, quo magis iuvenum anina os eloquΘntiae illecebris caperent captosque tenerent. Nota est et multum celebrata Drodici sophistae de Hercule narratio, qua is virtutis praestantiam illustraro et vOluptatis contemptum commendaro studuit. Itaque sitiam Protagoras, sententiam suam de laominis ad virtutem institutione declaraturus, fabula utitur, quia δοκεῖ χαριέστερον εIνει μυθον λεγειν. Qira in re operae pretium est
animadvertere, quanta cUIn licentia versatus sit. Quanquam enim tota haec naa ratio composita est
ad imitationem fabulae Hesiodeae de Prometheo et Partitora Theogon. P.535 sqq. , tamen dici non potest, quantum in singulis partibus
ab eadem re edat. De quo argumento pectiliarem seripsit commentationem Araiora. EIchor: Specimen in Protagor Roapud Platonem Fabulam de Prometheo. Traiecti ad Rliseri. 1822. 8. Ninii mim philosoplii H lius aetatis hoc sibi sumpserunt, ut sabulas, ab antiquitate traditas,nd suam rem transierroni et pro consilio suo mutarent, exornarent, illustrarent, quemadmodum poetas scenicos novimus eandem pro consiliorum suorum varietato varie mutasse et ad rem praesentem accommodasse. Et P tagorae quidem propositum hoc est, ut virtutem doctrina posse Comparari hae narratione verisimile reddat ceterasque Socratis diibitationes Amoveat. Quum enim
Socrates dixisset virtutem sibi non videri doctrina ullo modo comparari posse, Protagoras id agit, ut doceat genus humanum utique paullatini tantiim ad vitae civilis cultum humanitate lueProgreSSIun esse, omnit, isque natura inesse sensum quendam
iusti et honesti, qui disciplina et
institutioue possit excitari. Rugeri, corroborari. His deinde addit argumenta quaedam, ex quibus appareat Athenienses quoque in ea esse sententia, ut victutem doctrina et institutione parari
posse existiment. Denique eX-plicaro studet, undo fiat, ut clarissimorum virorum filia mali evadere neque parentum virtutes aemulari videantur. Ceterum attentos lectores non fugiet orationem, qua Protagorae fabula exinponitur, prae se ferre speciem colorentiliae plane poeticum. Qi Ion admodum enim in aliis libris, veluti in Symposio, qui loquentes inducuntur, ita Vecta saciunt, ut proprio atque suo dicendi genere
utRntur, sienti ne quoque sophi ista ita sermocinatur, tit pro more suo splendidam atque grandem se tetur orationem. Imo tota haec
fabula repetita videtur ex libro Protagorae, qui inscriptus suit Περὶ τῆς ἐν αρχῆ καταστάσεως. Quanquam quid in ea imitatione
80쪽
είμαρμένος γενέσεως, τυπουσιν αυτα θεοὶ γῆς ενδον ἐκγης καὶ πυρος μίξαντες καὶ τῶν οσα πυρὶ καὶ γῆ κεράννυ ται. ἐπειδη δ' αγειν αυτὰ προς φως ἔμελλον, προσέταξαν Προμηθεῖ καὶ Ἐπιμηθεῖ κοσμῆσαί τε καὶ νεῖμαι δυνάμεις εκάστοις ώς πρέπει. Προμηθέα δὲ παραιτεῖται Ἐπιμηθευς
expressum flit, non satis cerio
ubique definiri potest, quum do Protagorino dicendi genero nihil memoriae traditum sit. Philo strat. Vii. Sophist. I. 494: γνους δὲ τον Πρωταγόραν ὁ Πλατων σεμνῶς μὲν έρμηνευοντα, υπτιάζοντα τῆ σεμνότητι και που καὶ μακρολογώτερον του συμνιέτρου, την ἰδέαν αυτos μυθωμακρφ ἐχαρακτηρισεν. Hun Protagorae mythum referrent etiam Himerius orat. XXI. S. 10. Ιulian. Or t. VI. p. 195 ed. Span- hem. Themist. Orat. XXVII. p. 338. Aristid. III. p. 168 et celato auctoria nomine nec sine mutatione Et 'In. Μ. s. v. 'Ιηὀνιον. Hygin. Fab. 142. Stiam. Cap. XI. Hν γάρ ποτε χρόνοςJ His verbis Graecos salbillarum narrationes exordiri solitosesso multi loci sunt argumento,
veluti AMII. Tat. II. 11: 'm γὰρ χρόνος οτε τῆς πορφύρας ὁ κόσμος ἀνθρώποις ἀπόρρητος ην' μικρὸς δε αυτὴν ἐκάλυπτε κόχλος κτέ. Particula γάρ non raro ponitur, ubi ad rem exponendum acceditur. θνητὰ δε γένηJ la. o. animR-lia. Cave de solis sonii nibus cogitaveris. - καὶ τούτοις, iit antea diis, nam guo tempore ii quoque facti orant, de qua re v. Ste in Platonismus p. XXVIII.
dicuntur tellurem intus adlis formata es8B, accommodate hoo ad veterum poplitoriam opinionem finotur, qua terram habuerunt communem omnium Pnrentem, quae animalia et homines o secundo gremio suo emisisset. Stallt .
μούμενοι τον σφέτερον δημιουργόν, πυρος καὶ γῆς ἔδατός τε
καὶ ἀερος ἀπο του κόσμου δανει-
πάλιν, εἰς ταυτὸν ξυνεκόλλων. Ibi d. p. 82 A. Protagorae aqua
torrae, aer igni misceri Visa sunt. Haec quatuor esse rerum principia. o qtribus omnia con tarent,
Empedocli primo placuit, v. Zouer Plillos. Gra T. I. p. 507. καὶ τῶν σα - κεράν.J Λrticuli vis ante pron. relat. positi si vulgari non reos dit, sed est hiesius usus Rpud Platonem multo frequentior, quam apud alios scriptores, V. Phileb. P. 37 B. C. de rop. V. p. 469 B. Sophist. p. 241 E. al. Themistius or. 27 p. 338 Platonem imitatus seripsitμισγων
ἐκ γῆς καὶ πυρος καὶ τῶν ἐκείνοις ξημφύλων. Aς πρέπειJ orationis obliquao
ratio πρεποι exigebat. Sedώς πρε- πει est ita ut decet vel convenit et νεῖμαι ώς πρέπει in universumost y convenienter et rite distribuero'; contra ώς πρέποι osset: ut deceret, quod penderet o verbo προσέταξαν, i. e. e iussu et Consilio de omni vel ex eo viod dii
pro conveniente litiberent. Ast. παραιτεῖται - αυτος ν εῖμαιJ sibi ipsi distributionis munus deposcit'. παραιτεῖσθαι Psido procari et iisque verbi duplicem vini et petendi et averiendi habet, os. Apol. 27 At δπερ κατ' ἀρχὰς υμῆς παρητησάμην et infra p. 358 At τὴν LΤροδίκου διαίρεσιν τῶν
h. l. fore idem est no μόνος, ut supra p. 309 A. 320 Α et in vulgari soranula αὐτοὶ γάρ ἐσμεν