Platonis Opera omnia recensuit, prolegomenis et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum Platonis Protagoras

81쪽

PLATONIS αυτος νεῖμαι Nείμαντος δ' ἐμου, ἔφη, ἐπίσκεψαι. καὶ Ε -τω πείσας νέμει. νέμ- δε τοῖς μεν ἰσχυν ανευ τάχους

προσῆπτε, τὰ δ' ἀσθενέστερα τάχει εκόσμει τὰ-ωπλιζε, τοῖς δ' ἄoπλον διδους μύσιν ἄλλην τιν' αυτοῖς ἐμηχανειοδύναμιν εις σωτηρίαν. δ μὲν γὰρ αυτῶν σμικροτροι ημπι' σχε, πτηνὸν φυγην η κατάγειον οἴκησιν ἔνεμεν δ δε ηυξε 32i μεγέθει, τῶδε αὐτῶ αυτὰ εσωζε καὶ ταλλα oυτως ἐπανισῶν ἔνεμε. ταῶτα ἐμηχανῆτο εὐλάβειαν ἐχων, μη τι γένος ἀωτωθείη. ἐπειδη δὲ αὐτοῖς ἀλληλοφθοριῶν διαφυγὰς ἐπήρκεσε, προς τὰς εκ υὰς ώρας σμάρειαν ἐμηχαρονῆτο ἀμφιεννυς αυτὰ πυκναῖς τε θριξὶ καὶ στερεοῖς δέρμασιν, ἱκανοῖς μὲν ἀμῶναι χειμῶνα, δυνατοῖς δὲ καὶ καυματα, καὶ εἰς εὐνὰς ἰοὐσιν οπως ὐπάρχοι τὰ αυτὰ ταλαB στρωμνη οἰκεία τε και αυτοφυης ἐκάστω, καὶ ὐποδῶν ταουτω πείσαςJ Bodl. Vindob. Flor. a. b. e. ουτως π.Ε. τα δ' ἀσωθενε στερα - τὰ δε ωπλιζε l Sic linus cod. Paris. a Rulinhonio collatus, cuius varias lectiones edidit Heusdiiis. Veri. editt. cum reliquis libris: τοὐς δ' ἀσθενεστέρους - τοὐς δὲ Απ1., quod iam Cornamu8 vorassi me emendavit. P. 321. τωδεαυτῶ J Sio cod. Anibros. pro vulg. τῶ-αὐτῶ. Deinde ευμ αρειαν codd. Plerique pro vulv. ευμαρίαν. o πως ἡ παρχοι l vett. editt. υπαρχον lii Od ex plurimis codd.

emendatium est.

E. σμικρότητι ημπισχεJEodem imodo p. 321 Α: ἀμφιεν- ωὐς αυτα - στερεοῖς δέρμασιν. - πτηνον φυγήν, volatia enisugum, poetice motum pro alas, quibus effugere pos-s e D t. Stalib. P. 321. τῶδε αυτ ῶJ lioc ipso,

videt. magniti Idinis prilesidio. V. But in annum ad Dormosili. Μidian. P. 156.

προς τὰς ἐκ Βιος ἄρας

ευμάρ. J adversus coeli Reris quo tempestates tas paravit subsidia ita, titIn introi ea atque indue rotet densis vitias Et solidis

pellibus, ct Ine aptiae essent tam ad frigus ar Emium, quam ad aestit Inpellendum, simul lito ut euh, Hia in Bunis tibiis ipsae lino pellos singulo iam propriti in esse ut et nativum stragi Iliin . Etiam Iiaoo poeticum habent colorem. Voc. ευμάρεια Hos hius interpretatur ευχέρεια, ησυχίας Suidas η εὐκολία. Staim. χειμῶνα - καὶ καυματα lPlato ubi ei inque his vorbis tempestatem universam significRvit, aut plurali numero utrumlue PO-suit, aut utriana stilo SingulRri, V.

Tim. p. 22 E: O που μη χειμών ἐξαίσιος η καsμα ἀπείργει. Ιlbid. p. 74 B: ἐμηχανῶ το προβολὴν

μεν καυματων, πρόβλημα δὲ χει - μωνων. Dolitie. p. 27si : τα προς χειμῶνας καὶ καύματα ἀλεξητήρια. Vide igitur ne hoc qlioque loco χειμῶνας scriPserit. B. ἡ ποδῶνJ Vitigatam lectionern ὐπὸ πόδων ita interpretes

explienueriint, ut e stuperioribus ἀμφιεννυς intelligerulum esse existimarent. Sed hoc veri uni de veste induenda, nunq iam de sOIois initii celidis ii stirpi tum est,

quod ex eo ac iri potest, quia ημφιεσμένος per se ipsum est Disiligo 1 by COOste

82쪽

μὲν ὁπλαῖς, τὰ καὶ δέρμασι στερεοῖς καὶ ἀναίμοις. τουντευθεν τροφὰς αλλοις αλλας ἐξεπόριζε, τοῖς μὲν ἐκγρος βοτάνην, αλλοις δὲ δενδρων καρπους, τοῖς δὲ ρίζας ἔστι δ' oli ἔδωκεν εἶναι τροφην ζώων αλλων βοράν. καὶ

τοῖς μὲν ολιγογονίαν προσῆψε, τοῖς δ' ἀναλι σκομένοις υπὸ τουτων πολυγονίαν, σωτηρίαν τῶ γένει πορίζων. ἄτε δηουν - πάνυ τι σοφος ὼν ὁ ' ιμηθευς ελαθεν αυτον καταναλώσας τὰς δυνάμεις. λοιπὸν δ' ἀκόσμ ον ετι αυτῶην το ἀνθρώπων γένος, καὶ ηπόρει ο τι χρήσαιτο. ἀπο-

B. καὶ στερεοῖς - τὰ δὲ θριξίJ Haec oni. Vat. 175., videlico terroro per ὁμοιοτέλευτον nato. - υποσῶν est Coboti Uar. Iccit. p. 33 emerulatio certissima; Vulg. υπο ποδῶν. Bas. I υποπόδων. Pro θριξὶ Stalib. et Baver. malueriint o νυξι, quod Hermann. rct epit. Salapp. θριξὶ καὶ dolovit. ου πάνυ τι σοφὸς ωνJ Vett. editt. pro τι habent τοι, quod ex optimis codd. emendatum. C. τα ς δυνάμειςJ Post haec vulgo inferuntur verba εἰς τὰ ἄλογα, quae recte desunt in Bodl. et Vatio. Deinde veti. editt. δη ἔτι ἀκόσμητον, sed ἔτι in omnibus fere codd. post ἀκόσμητον collocatum invenitur. Bodl. Vat. διακοσμητον sine accentu). δ' ἀκόσμητον, quod cum Sauppio recepimus, reperitur in Par. 3017 Heusdespe . criti P. 142 . τὸ ανθρώπων γενοςJ Vulg. τὸ τῶν ἀνθρ. Sed orn. articulum των Bodl. Vat. Coisi. Vin l. v. ann. ad p. 3b5 A. vesta indutus', ut de rep. II.

p. 372 Ar θέοους μὲν τὰ πολλὰ γυμνοί τε καὶ ἀνυπόδητοι ἐργάσονται, του δε χειμῶνος ημφιεσμίνοι τε και υποδεδεμένοι ἱκανῶς.

Ηtine locum alii aliter sanare conati sunt. Steplanuus pro θριξι, quod h. l. proratas ineptum est, in

vestigium in libras apparet. ονυξι, quod alia scrinendum suspicati sunt, ita sorri posset, si seqUere tur: τὰ δε δέρμασι. Ficinus locum interpretatus est: pedibusque soleas addidit, ungulus, setas, callum . pelles itidem quam durissimas'. Et excitiisse quaedam in aprico St, Sed quae ea sint, nemo hodio investigaverit. Sententiae autem et Protagorao dicendi rationi accommodata essent

haec: υποδῶν τὰ μὲν ὁπλαῖςi τὰ δε ἔνυξι, τὰ δὲ τύλοις, τα δεδίρμασι στερεοῖς καὶ ἀναίμοις. C. ἔλαθε ναυτόν - δυνάμειςJ Epimetheus facultates,

quas a diis acceperat omnibus animalibus convenienter tribuendas, imprati ens consumpserat, ut qua re hominem ornaret, non hR-beret. Homo autem, quum ipso nondum sapientiam Re rationem haberet, quam Protagorae quidem

sententia pro illis ipsis saeuitatibus postea a Prometheo accepit. non potuit reliquis animalibus tanquam τοῖς ἀλόvοις ophoni. ἀπορουν τι δε αυτω ἔρχε - ται Haesitanti su por venit Promotheus. Fuit qui ἐπέρχεται scribendum coniiceret. At conseras Xenoph. Symp. II, 1: a εται αυτοῖς ἐπὶ κῶμον Συρακουσι ος ανθρωπος. Aristoph. Equiti. V. 818: ηξει σοι δριμυς, ἄγροικος. Thucyd. I. 27, 1; 6I, Ial. Cum proximis opportune Eontulit Ilo indor f. Ρlutarch. de

Fortuna p. 98.D: μόνος δε ὁ ανθρωπος κατὰ τον Πλάτωνα γυμνὸς καὶ ανοπλος καὶ ανυπο- Diuiligo 1 by Corale

83쪽

μην, καὶ ορα τὰ μεν αλλα ζῶα εμμελῶς πάντων εχοντα, τον δε ἄνθρωπον γυμνόν τε καὶ ἀνυπόδχπον καὶ ἄστρωτον

και ἄοπλον. ηδη δε καὶ η ειμαρμένη ημέρα παρην, ἐν ηἐδει καὶ ἄνθρωπον εξιέναι εκ γης εις φως. ἀποριφ ουν

D ἐχόμενος ὁ Προμηθευς, ηντινα σωτηρίαν τ- ἀνθρώπω

ευροι, κλέπτει Ηφαίστου καὶ 'Aθηνας την ἔντεχνον σοφίαν συν πυρί - ἀμηχανον γὰρ ην ἄνευ πυρὸς αυτην κτητ' τω η χρησιμην γενέσθαι - , καὶ ουτω δη δωρεῖται ἀνθρώπω. την μεν ουν περὶ τον βίον σοφίαν ἄνθρωπος ταύτη' ἔσχε, την δε πολιτικην ουκ εἶχεν ην γὰρ παρὰ τω Λιι τω Προμηθεῖ εἰς μεν την ἀκρόπολιν την του Λιὸς οἴκησιν ουκέτι ἐνεχώρει εἰσελθεῖν ' προς δε καὶ αἱ Λῶς φυλακαὶ E φοβεραὶ ησαν δες δε το της 'Aθηνὰς καὶ μαίστου οἴκημα

nunc recepit; nobis lectio mulio videtur aptior. δετος καὶ αστρωτος υπο της τυ σεως ἀπολελειπται. Similiter S e-neo a Consolat. ad Μarc. XI: Quid ost homo' imbecillum corpus et fragiae, nudum,

suapte natura inermo, alienae opis Indigens, ad omne Infortunae contu Ineliam Pro

iectum. Malli . De genitivo πάντων ex ἐμμελῶς ἔχοντα pendente V. Krlig. GI'. 47. 10, 5.

εν η ἔδει καὶ ἄνθ ρ.

omnia igitur animalia eodem die in lucem prodiisse Protagoras

censuit.

D. την ἔντεχνον σοφίανJfactitandarum artium sollertia quum homini i. e. humano generi pro coterorum ainimalium facultatibus a Prometheo donata sit,conSequitur, omnes homines illa initio certe rerum, donec societas quaedam humana exstitit, pariter USOS QSSO, V. ad p. 322 B.

συν πυρίJ Artes non potitisse sine ignis usu excoli aut inveniri pervulgata est apud scriptores

veteros sententia. Itaque Aeschyl. Prometh. V. 7: το σον

γὰρ ανθος, παντέχνου πυρὸς σέλας, bνητοισι κλεψας ωπα-

σενι Ibid. V. 109: ναρθηκοπλη

ρωτον θηρῶμαι πυρὸς πηγην κλοπαίαν, η διδάσκαλος τέχνης. Ibid. v. 253: ἀφ' ου γε

πυρὸς) πολλὰς ἐκμαθημονται τέχνας. Diodor. Sicul. I, 8: γνωσθέντος δὲ του πυρὸς κα ὶ τωναλλων χρησίμων κατὰ σμικρὸν καὶ τὰς τέχνας ευρε ναι καὶ ταλλα τὰ δυνάμενα τὸν κοινὸν βίον ωφελησαι. Stalib. ἔσχεJ nactus erat. Ουκέτι ἐνεχώρει -J H. e.

por brevitatem temporis non Iam licebat intrare alve fieri non Rmplius poterat, ut intraret; aderat enim Iam η ειμαρμένη ημέρα.

πρὸς δὲ καὶ φοβ. ησ. Praeterea

Vero etiam custodes ibi orant

terribiles, int. Κράτος καὶ Βία, cf. Hesiod. Theog. 385. Aeschyl.

Prom. init., qui omnem coIIatum artem civilem ex areo auferendi

irritum fecissent; non illi quidem

ipsum Prometheum, Iovis mini

striam V. Gorg. p. 523 D), cui vel

facultatuni distribus1o commissa erat, ab arce prohibuissent, sed ne quid inde subduceret, obsti

tissent.

E. εἰς δὲ τὸ της 'Aθηνὰς

His si addidisset Protagoras ἄσπερ λέγω, orationis cursiIs RH- quanto esset dilueidior: revoca-

84쪽

το κοινόν, ἐν φ ἐφιλοτεχνείτην, λαθὼν εἰσέρχεται, καὶ κλεψας την τε εμπυρον τέχνην την του Ηφαίστου καὶ την αλληντην τῆς 'Αθηνῆς δίδωσιν ανθρώπω , καὶ ἐκ το λου ευπο-

ρία μὲν ἀνθρώπω του βίου γίγνεται, Προμηθέα δε δι' in θέα υστερον, Θερ λέγεται, κλοπῆς δίκη μετῆλθεν. Macap. XII. Ἐπειδὴ ὁ ανθρωπος θείας μετέσχε μοί

ρας, πρῶτον μεν δια την των θεῶν συγγένειαν ζώων μόνον θεους ἐνόμισε, καὶ ἐπεχείρει βωμούς τε ἱδρύεσθαι καὶαγάλματα θεῶν επειτα φωνὴν καὶ ο μοτα ταχὐ διηρθρώ- σατο τὴ τέχνη, καὶ οἰκήσεις καὶ se τας καὶ υποδέσεις καὶ στρωμνὰς καὶ τὰς ἐκ γης τροφὰς ευρετο. -τω δη παρεσκευασμένοι κατ' ἀρχὰς ανθρωποι ωκουν σποράδην, -- Βλεις δὲ Ουκ ἐσαν. ἀπωλλυντο ουν υπὸ των θηρίων διὰ τοπανταχῆ αυτῶν ἀσθενέστεροι ειναι, καὶ ἡ δημιουργικὴ τέχνηαυτοις προς μὲν τροφὴν ἱκανὴ βοηθὸς ἐν, προς δὲ τον τῶν θηρίων πόλεμον ἐνδεής πολιτικὴν γὰρ τέχνην ουπω εἶχον,

Cap. XII. P. 322. διὰ την τῶν θεῶν συγγένειανJ Codd. omnes διὰ την του θεου συγγ. Hermann του θεου uncinis inclusit, Savpp. plane exstinxit. Deus chIo etiam διὰ την συγγένειαν inaiispicionem vocavit, V. quae de his verbis scripsimus in Stud. phil. p. 846 sq.

tiir enim oratio superiora sΠρομηθευς . . κλέπτει κTE., unde civilis artis montione iniecta aberraverat. Quam vagantem orationem Protamrae, quem quidem subito dixisse tenendum est, iuηto severius multi reprehenderunt.

Cap. XII. P. 322. διὰ την τῶν θεῶν συγγένειανJ Dosententia v. Cicer. de Leg. I. 8, 25. του θεου nihil habet, quo setiueatur. Nam quum homines per Prometheum Vulcani et Minervae artem ae sapientiam accepissent, propter quod munus divinao sortis participes facti esso dicuntur. iis cum Caelestibus R. diis c Miatio erat, non vero eum deo.

καὶ ἐπεχείρει βωμ. -J Non

id dieri Protagoras, hominem si-mniatque ignem et saetitandarii martium sollertiam acceperit, omnium primum aras et simulacra deoni in constituisse, tum Voconi artiout so et verba eousormame, doniquo res ad vitam necessarias invenisse, sed quae homo vel ab omni societate civili remotus ipsa divinae sortis communicationeseeutus esse utileatur, ea ua enumerat, ut a deomini uuiueipiat,

ἐ-εῖθεν γὰρ ἄπιεσθαι δίκαιον

Isocr. I, 29). Ceteririn etiam Graccis antiquutis pro simulacris deorum lapidas et stipites misso tradunt Pausan. 7. 22, 4. Dio.

tur homines Saturno regnante omnibus copiis ultro oblatis ab-umlasse et cum bellula interque Se commercium tutissimium has isse, sed Iovo rerum potito vehementer laborasso et bolluariun saevitia et ciboriun inopia; cf. de

Leg. p. 677. Disitiroci Corale

85쪽

ης μέρος πολεμικῆ. εζητουν δ' ἀθροίζεσθαι καὶ σώζεσθαι κτίζοντες πόλεις. ὁτ' ουν ἀθροισθεῖεν, ηδίκουν ἀλλήλους,

ἄτε -κ εχοντες την πολιτικην τέχνην, ωστε παλιν σκεδαν-C νυμενοι διεφθείροντο. Ζευς ουν δείσας περὶ τ' γένειημῶν, μη απόλοιτο παν, ' μῆν πέμπει αγοντα εἰς ανθρωπους αἰδῶ τε καὶ δίκην, ta εἶεν πόλεων κοσμοι τε καὶ δεσμοὶ φιλίας συναγωγοί. ἐρωτα ουν ' μῆς Βία, τίνα ν τρόπον δοίη δίκην και αἰδῶ ἀνθρώποις. πότερον ως

αἱ τέχναι νενέμηνται, ουτω καὶ ταυτας νείμω; νενέμηνται

δε ωδε εἷς ἔχων ἰατρικὴν πολλοῖς ικανὸς ἰδιώταις, καὶ οἱ

rimi. V. εζήτουν δε. V. Runot. C. ἐρωτῶ ουν Ερμ. Λία, τίνα ουν-J Vett. ediit. ἐρ. Ουν Ἐρμ., διὰ τίνα ουν τρ. , quod emendariint Hetisditis et Hei dorsius, quorum rationem confirmavit Venet. Σ.

Quit m liomines, ni illa dum societate inter se coniuncti, Impetum serariam nee siastinere nee arcere valerent, suctuin est, ut cuperent

congregari ot in urbibiis tuti habitare. Itaque δή pro δε per Sentantiao rationem requiritur. Verbum ζητεῖν, cupiemii s. studo nili significatione usurpatum, illiistravit Heus dius Specim. Crit. P. 104 sq. Stilb.

περι αυτos, μη διαφθαρη. Utraque si mictura frequens. V. Hein dors. ad Euthydem. p. 275 B., qui φοβεῖσθαι et θαρρειν construi do uit cum περί addito modo tertio, modo secundo ensu. S alit --C αγοντα - αἰδῶ τε καὶ δίκη si Civilis vitae Ora Mnemro petit R Vere crin dia et iustitia, tria civitates ordinatae et tanquam comm tini quodam vinculo colligatae sint. Nain lioe significRnt Verba καὶ δεσμοὶ φιλίας συναγωγοί. ob oculos habuit Homeraim et Hosio lum, qui αἰδῶ καὶ νέμεσιν saepius UOIn niem orant. Odyss. II, 64 Tele-nIachiis ad procos: νεμεσσήθητε

περικτίονας ανθρώπους, es περι- ναιετάουσι : ad quem locum Eustathius p. 1434, 29 praeter

alia de eo ar merito haec disputat: ἰστέον δε, o τι καὶ Ἐσίοδος αρφω ταυτα, αἰδῶ καὶ νέμεσιν, τον ανυώπινον βίον οἱδε συνιστῶν, ων οἰχομενων λείψεται, φησί, κατὰ βίον αλγεα λυγρα. Hesiod. Opp. et D D. v. 197:αθανάτων μετὰ φῶλον ῖτην προλιπόντ' ανθρώπους Αἰδως καιωμεσις tὰ δε λείψεται ἄλγεα λυγρα θνητοῖς ανθρώποισι, κα-κos. δ' οὐκ σεται αλκή. Cons. Aristides orat . in Iov. T. I. p. 8. ed Dindors. Staim. τίνα ουν τρόπ. δοιηJ V. p. 319 B. νενέμηνται δε ωδεJ int. ἐν τοῖς ἀνθρώποις, artes interliomines iiivisae sunt s. divisae inveniuntur. Attriblitae erant a Pronae inoo hona inibus omni biis OInnium artium sacilitatos. iit sibi quisque Omnia quae ad vitae usum pertine 'ent, posset Ompurare. Et quamdiu serarum modo sparMi habitabant, quacunqiae arte OPUS erat, eam ipsi factitaveriant. Sed quum agresti vita relicta ad cultum humanum progressi iri uctes condidissent, tum in unum to eum congrcgati alii aliam excoluerunt Rrtem, quo factum est, ut is rei status, de quo apud Iovem Mer-

86쪽

PROTAGORAS. P. SI'.

αλλοι δημιουργοί. καὶ δίκην δη καὶ αἰδῶ ουτω-εν τοῖς ἀνθρώποις, η επὶ πάντας νείμω; Ἐπὶ πάντας, εφη ὁ Ζευς, Dκαὶ πάντες μετεχόντων ου γὰρ αν γένοιντο πόλεις, εἰ ολίγοι αὐτῶν μετέχοιεν ωσπερ αλλων τεχνῶν. καὶ νόμον γε θὲς παρ' εμου του μη δυνάμενον αἰδους καὶ δίκης μετέχειν κτείνειν ώς νόσον πόλεως. τω δη, ω Σώκρατες, καὶ δια ταλα οι τε αλλοι καὶ Ἀθηναῖοι, Θαν μὲν περὶ αρετῆς τεκτονικῆς η λόγος ἡ αλ-λης τινος δημιουργικῆς, ὀλίγοις οἷονται μετεῖναι συμβουλῆς, καὶ ἐάν τις εκτὸς ων των ολίγων συμβουλευνὶ, ουκ Εανέχονται, ώς συ φής' εἰκότως, ώς ἐγώ φημι δταν δε εἰς συμβουλὴν πολιτικῆς αρετῆς ωσιν, ῆν δεῖ δια δικαιοσυνης 323πῆσαν ἰέναι καὶ σωφροσυνης, εἰκότως απαντος ἀνδρὸς αν χονται, ώς παντὶ προσῆκον ταυτης γε μετέχειν τῆς αρετῆς, ἡ μὴ εἶναι πόλεις. αυτη, A Σώκρατες, τουτου αἰτία.

D. καὶ Ἀθηναιο ιJ Vat. r. et Vind. καὶ οἱ 'Aθηναῖον, quod Stalib. recepit probante Astio; sed V. p. 324 C.

curatis locutus osse finitur, inter homines iam tum Valeret. Eam ob causam Iupiter, ne simile qn id in iustitia et vore cundia accidat, non solum attribui Omnibus, sed etiam exereori ab omnibus ilibet καὶ πάντες μετεχόντων . Contia quam legem si faciat,eia in todi vult tami uani pestein civitatis. Protagoras igitur iustitiam homini ingenitam et innatam esse aut sita sponte ab eo expeti, sed nee 88B esso, ut qui umiuo in societate civili volitversari, is iuum Virtutem exerincent, f. Aristot. Pol. III. 9: ὁ νεμος συνθηκη καί, καθάπερεφη Λυκόφρων ὁ σοφιστής, ἐγγυητὴς αλλήλοις τῶν δικαίων, ἀλλ' omi οἷος ποιεῖν ἀγαθους καὶ δικαίουi τους πολίτας. καὶ οι αλλοι δημιουργ. Jint. ἱκανοί εἰσιν ἰδιωταις. P. 323. διὰ δικαιοσύνης π.ἰεναιJ Dictionem comparatis similibus somnulis, veluti διὰ 'ρονήσεως ἰέναι, δια δόξης ἰεναι, διὰ ηδονῶν πορεύεσθαι, διὰ του

δικαίου πορευεσθαι, inustravit He indor fius. Dodita autem opera Protagoras idem vectum ἰεναι et prop in et me thaphorica significatione in eodem enuntiato usurpavit; cf. μετεῖναι συμβουλῆς et εἰς συμβουλὴν ἰέναι. p. 327

Et οὐδείς σοι φαίνεται . . Ei ζητοῖς, ovδ' αν se φανείη . . Dυράδιον τούτων διδάσκαλον τα νηναι. Fusius do hae re expositum est in Stud. philol. P. 851 sq.ώς - προσῆκονJ quippe

quum Eonveniat. De hoe a cusativo absoluto V. Gr.

56. 9, 5.ῆ μὴ εἴν. στό. J alioquin non

essent uctes. Post η negligontius illatiis ost infinitivus, quasi praecessisset ώς ἀναγκαῖον, non ώς προσῆκων: Phaear. p. 271 D: δειδη - δυνασθαι ἀκολουθεῖν η μηδὲ εἰδέναι. Ibid. p. 245 E., ubi v. ann. Alia huius constriactionis exempla si qui desiderant, si adeant He in dorsi ii in ad h. l. Stalib. Disiligod by Corale

87쪽

I δὲ μη οἰο απατασθαι, ώς τῶ οντι ηγῶνται πάντες ανθρωποι πάντα ἄνδρα μετεχειν δικαιοσυνης τε καὶ τῆς ἄλλης πολιτικῆς αρετῆς, τόδε αυ λαβε τεκμήριον. Ἐν γὰρ

ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς, ωσπερ συ λεγεις, ἐάν τις φῆ ἀγαθὸς αυλητὴς ειναι ἡ ἄλλrim ἡντινουν τέχνην, ἐν μή ἐστιν, ἡ

Β καταγελῶσιν ὴ χαλεπαίνουσι, καὶ οἱ οἰκεῖοι προσιόντες νουθετουσιν ώς μαινόμενον ' ἐν δὲ δικαιοσυνη καὶ ἐν τῆ ἄλλst πολιτικὴ αρετῆ, ἐάν τινὰ καὶ εἰδῶσιν, στι ἄδικός ἐστιν, εὰν -τος απιτὸς καθ' αυτου τἀλ--ἐναντίον πολλῶν, ο εκεῖ σωφροσυνην ηγοῶντο εἶναι, τἀληθῆ λέγειν,ενταῶθα μανίαν, καί φασι πάντας δεῖν φάναι εἶναι δικαίους, εάν τε ωσιν ἐάν τε μή, ἡ μαίνεσθαι τον μὴ προσ-C ποιουμενον δικαιοσυνην, ὼς ἀναγκαῖον ουδένα οντιν ουχὶ

ἀμωσγεπως μετεχειν αυτῆς, ἡ μὴ εἶναι ἐν ἀνθρώποις. Cap. XIII. Dτι μὲν ουν πάντ' ἄνδρα εἰκότως αποδέχονται περὶ ταυτης τῆς αρετῆς σύμβουλον διὰ το ἡγεῖσθαι

ἀπατασθαι , ως τψ οντι ἡγουνται.J Construetio ad sensum Consorinata. Nam plano dicendum fuit ἀπατῶσθαι υπ' εμου λέγοντος : ne putes fraudu-1onter cibi persuaderi. Saepius ita usurpatum esse ἀπατῶν ἐξαπατῶν significatione praemanti, quam parum eleganter vocant grammatici, docuit Astius collatis locis p. 413 D. Xenoph. Anab . v, 7, 6. Quibus adde Lysiae locum Orat. XIII. in Agorat. p:491 ed. Reish. q. 70: λεξει δέ, ω ἄνδρες δικασταί, καὶ ἐξαπατῆσαι υμὰς πειράσεται, ως ἐπὶ τῶν τετρακοσίων Φρύνιχον ἀπέκτεινε. Dein πάντα ἄνορα est nostratin jeder mann; sic infra p. 325 A. Criton. p. 47 B. Do Rop. II. p. 360 D. I. p. 331 B. Aristoph. Ran. v. 1033. Ri. Mailh. Verba Aς τφ οντι κτ . rectius coniunges cum τόδε αυ λα- τεκμηριον : Ne autem tibi mementiri credas, hoc etiam accipear mentum, revern existimare omnes homines et .

Inteli. ἀγαθός. B. ἐάν τινα καὶ εἰδῶσινJ

in ius Gria vero ceterisque virtutibus civilibus, etiamsi quem novorint Asso iniustum, si is de se ipse multis audienti iis Vera fatetur, quod quidem illio sinceteris artibus) continen Manaputabant eas o, videlicet verum dicare, id Me insaniam esse existimant. Bικαιοσυνην nune appellat sophistarem iuuiciariam, quod nunc non miriam. De simil1 vocabuli usu Vide annot. ad Gorg. e. XIX.

Post o ήγουντο εἶναι Rerspicuitatis causa additum ταληθῆ λέγειν. V. Gorg. p. 476 Ε. p. 501 A. infro p. 351 A. Post ενταῶθαμανίαν int. ηγοὐνται. Stam. προσποιουμενον δικαιο- συνηνJ Paulo durius et insolentius hoc dictum est pro προσποιουοῦμενον δίκαιον εIναι.

ως ἀναγκαῖονJ Facili opermo ν addideris. Sed cautius hac in re versandum ease docebunt quae Hain dorcius Ιχ. I. Θgoque ad Gorg. p. 495 C adscripsimus. Stulit . Cap. XIII. C. ἀποδεχονταιJint. or τε ἄλλοι καὶ 'Aθηναῖοι, vel os σοὶ πολῖται, sed mirer, nisi Protagoras ipse alterutrum adiecerit. Disiligod Cooste

88쪽

παντὶ μετεῖναι αυτῆς, ταυτα λεγω οτι δε αυτὴν ου νύσειηγουνται εἶναι -δ' ἀπο του αυτομάτου, αλλὰ διδακτόν τε

καὶ ἐπιμελείας παραγίγνεσθαι ω ὰν παραγίγνWαι, τοντό σοι μετὰ τούτο πειράσομαι ἀποδεῖξαι. πισα γὰρ ηγοὐνται

ἀλλήλους κακὰ εχειν ἄνθρωποι φυσει ἡ τύχη, -δεὶς θυ- Dμουται, πυδὲ νουθετεῖ, ουδε διδάσκει, ουδε κολάζει το ς ταλα ἔχοντας, ῖνα μη τοι τοι ωσιν, ἀλλ' ἐλεούσιν. οἷοντους αἰσχρους ἡ σμικρους ἡ ἀσθενεῖς τίς ουτως ἀνόητος,

ωστε τι τούτων ἐπιχειρεῖν ποιεῖm, ταῶτα μὲν γάρ, οἶμαι,

ἰσασιν ἔτι φύσει τε καὶ τύχη τοῖς ἀνθρωποις γίγνεται τὰ κακὰ καὶ τἀναντία τούτοις οσα δὲ ε ξ επιμελείας καὶ ἀσκησεως καὶ διδαχῆς οωνται γίγνεσθαι ἀγαθὰ ἀνθρώ- Εποις, ἐάν τις ταλα μη ἔχη, ἀλλα τἀναντία τούτων κακά, επὶ τούτοις που οι τε θυμοὶ γίγνονται καὶ αἱ κολάσεις. καὶ αἱ νουθετησεις. ων ἐστιν is καὶ ἡ ἀδικία καὶ ἡ ἀσέβεια καὶ συλλήβδην πῆν. το ἐναντίον τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς. 324

οἶμαι, tσασινJ Bodl. Vat. οῖμαι εισασιν. Vat. r. et Vind. οἶμαι λασιν; alii et editt. vett. ἴσασιν, οἶμαι.

τὰ κακὰ καὶ τἀναντ.J Ludiri omnes τὰ καλὰ καὶ τἀναντ. v. Stud. philol. p. 847 sq. Oσα γὰρ ἡ νουνται-J Narnqua ocunque mala homines inter se habero arbitrantur naturae vel fortun Re ulpa.Do proximis Stabibatam haec subtiliter disputavit: Facile alimitistud ovδὲ διδάσκει oeteris vectis

importuno interio tum videatur, at mirandum sit neminem dum in eo offendisso, praesertim quum

mox p. 323 Ε nonnisi or τε θυμοὶ καὶ αἴ κολάσεις καὶ αἰ νουθετήσεις commemorentur. Sed vereor, nB nimii loco movendum sit, si quidem διδάσκειν, quemadmodum nostrum aure hi mei inseri, de leniore reprehen lone diei recto collieitur ex Apolog. Soer. p. 26 A: ει δὲ ἄκων διαφθείρω, των τοιουτων καὶ ἀκουσίων ἄuαρτημάτων Ου δεssio νόμος εισάγειν ἐστίν, ἀλλ' ἰδα λαβόντα διδάσκειν καὶ νουθετεῖν, Mox p. 325 A: τον μὴ μετέχοντα καὶ διδάσκειν καὶ κολάζειν. Ibid.: κολαζόμενος καὶ διδασκόμενος. ταsτα μὲν - τα κακὰJ ταυτα est nominativus, v. p. 357 E, et cohaeret cum τα κακὰ, ut comprehendat deformitatem. parvitatem, imbecillitatem, quae naturalium malorum exempla allata erant. Pulchra et de somnia quid hoc loco sibi velint, quo dobonis et malis agatur, nemo facile dixerit. Et Ficinum iam τὰ κακὰ inVenisse, ex hao eius interpretatione palol: intelligunt sane, ut arbitror, Omnes, haec mala eorrumque contraria natura hominibus soriunaqua provenir .

stitiae nec temperantiae, quRs Protagoras adhuc civiles virtutes dixit esse, contraria est impietas. Sed sophista nune ad virtutein universam transitum sibi parat,

89쪽

PLATONIS ἔνθα δη πῶς παντὶ θυμωται καὶ νουθετεῖ, δῆλον οτι ώς εξ ἐπιμελείας καὶ μαθήσεως κτ ης - σης. εἰ γαρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι το κολάζειν, ω Σωκρατες, τους ἀδικουντας τί ποτε δυναται, αυτό σε διδάξει, ὁτι οῖ γε ἄνθρωποι ηγο--ται παρασκευαστὸν εἶναι αρετην. -δεὶς γὰρ κολάζει τους B ἀδικουντας προς τουτω τον νουν ἔχων καὶ τούτου ενεκα, ιηδίκησεν, οστις μη ωσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖται ὁ μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν Ου του παρεληλυθότος ενεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται - ου γὰρ αν τό γε πραχθεν

ἀγένητον θείη - αλλὰ του μέλλοντος χάριν, ῖνα μη αυθις ἀδικησν μήτε αυτος ουτος μήτε ἄλλος ὁ τουτον ἰδὼν κο

λασθέντα. καὶ τοιαυτην διάνοιαν ἔχων διανοεῖται παιδευτὴν ειναι αρετήν αποτροπῆς γουν ενεκα κολάζει. ταυτην

c οὐν την δόξαν πάντες ἔχουσιν, ὁσοιπερ τιμωροὐνται καὶ ἰδία καὶ δημοσία. τιμωροῶνται δε καὶ κολάζονται οῖ τε

P. 324. ἔνθα δ ὴ πῶς π. θ'. J Sic Bodl. Vat. pro vuls. ἔνθεν δὴ n. De indo Stob. in moria. T. 46. 92 verba ουδεὶς κολάζει - ἰδὼν καλασθέντα afferens pro προς τούτφlaal et πρὸς ros του τον νουν ἔχων, quod iniuria probat Ast. B. 7να μὴ αυθις ἀδ.J Bodl. Vat. ἴνα post ἀδικήση itorant, quam lectionem orellius suspicatus est Ex τινὰ ortam esse; bene. Dein iidem libri κολάζειν. ταύτην pro κολάζει. ταυτην. P. 324. εἰ γὰρ ἐθέλεις - διδάξειJ Futurrem post εἰ εθί- λεις illatum etiam infra p. 342D: εἰ γὰρ ἐθέλει τις - , ευρήσει

αυτ ν φ . T. φαινομενον. V. Phaedon, p. 68 C. - τί ποτε δυναται, quam tandam vim habeat. StGItb...

αὐτό σε διδάξει per se

ipsum i. e. ut nulla alia re opus sit, v. ad p. 320 D. In a p. 329B ώς αυto δηλοῖ. RI. De sententia v. Senec. de ira I. 16, 21: Nam, ut Plato ait, nemo prudens punit, quia peccatum eat, sed ne peccetur; revocari enim praeterita non possunt , futura prohibentur, et quos volet nequitiae male cedentis exempla fiori, palam Occidet . . ut alios pereundo deterreant. De eodem argumento Plato in Gorg. p. 525 uberitis explicat. Ceteri Graeci quid de poena senserint, vis Vocis ακολαστος halid dubie significat. οῖ γε ανθρωποιJ int. o ετὰ λόγου ἐπιχειρουντες κολαζειν, quibus oppositus est οστις ωσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖzαι uleiscitur). Non iMtur omnes homines intelligit, sed qui rationaqua praediti sunt, utuntur, ut in Menandri sententia: ώς Iάριέν ἐσe' ἄνθρωπος, ὁταν ανθρωπος η. C. τιμωρουνται δεκαὲ κολάζονται J Aristote I. Rhetor. I, 10, 17: διαφέρει δε τιμω ρία καὶ κόλασις ' ἡ μεν γὰο κόλασις του πάσχοντος ενεκά εστιν,' δὲ τιμωρία του ποιουντος, ἴνα αποπληρωθῆ. Rarior autem est hic usus verbi κολάζεσθαι pro κολάζειν. ΙΙe indors. contulit Aristoph. Ves p. 405: νῶν ἐκεῖνο του - ξυθυμον, ω κολα ομεσθα, κέντρον ἐντέτατ' ὀξυ, cui Stalib. addit Plat. Menex. p. 240 D: κολασάμενοι την υπερηφανείαν. Et qui his locis discrimen inter

90쪽

αλλοι ανθρωποι ους αν οἴωνται ἀδικεῖν, καὶ οὐχ ηκιστα 'Aθηναῖοι, οἱ σοὶ πολῖται ωστε κατα τοὐτον τον λόγον καὶ 'Aθ ναῖοί εἰσι τῶν ηγουμένων παρασκευαστον εἶναι καὶ διδακτόν αρετήν. YZς μεν ουν εἰκότως ἀποδέχονται οἱ σοὶ πολῖται καὶ χαλκέως καὶ σκυτοτόμου συμβουλεύοντος τα πολιτικά, καὶ oτι διδακτὸν καὶ παρα- Dσκευαστὸν ηγοὐνται αρετήν, ἀποδέδεικταί σοι, ω κρατες, ικανῶς, ως γ' ἐμοὶ φαίνεται.

Cap. XIV. Ετι δη λοιπὴ ἡ απορία εστίν, ἐν α πορεῖς περὶ τῶν ἀνδρῶν τῶν ἀγαθων, τί δήποτε οἱ ἄνδρες οἱ

ἀγαθοὶ τα μὲν αλλα τους αυτῶν υἱεῖς διδάσκουσιν α διδασκάλων ἔχεται καὶ σοφοῖς ποιosσιν, ἡν δε αυτοὶ αρετὴν ἀγαθοί, οὐδενος βελτίους ποιοὐσι. τούτου δη αέρι, ω Σωκρατες, ουκέτι μῶ ν σοι ἐρῶ, ἀλλα λόγον. ωδε γὰρ ἐννόη-

D. Aς γ' ἐμοὶ φαίνεται J Sic plurimi Iibri pro vulg. ῶς γέ

μοι F. Cap. XIV. λοιπη ἡ απορίαJ Sic de Helii torsi coniecturo iscripsimus eui otiani L. Obeck. Paralip. I. p. 512 tacite assensus est. Libri omnes λοιπὴ απορία. Sed articulus η, qui post λοιπή facile intercidero potuit, opths videtur esse, V. Run. κολάζεσθαι et κολάζειν statuunt, ut illo castigantis studium significetiir, ii subtilius quam veritis iudieant. Protagorae qui lem Rrgumentatuli vis in eo posita est idque pro con esso sumit, qui cum ratione castiget, Eum non ad ultionem, sod ad emendationem eius qui deliquerit, spectRre. Nullo igitur sententiae discriminea Protagora bis positum est κα- λάζει, semel κολάζονται, et hoc quiderm propter praecedens τιμω ροῶνται. αποδέχονται - συμβουλεύοντοςJ Infra p. 339 D: οὐν σιν , αποδέχεσθαι αυτos τὰ ακτὰ εαυτφ λέγοντος, Isocr. Or. 21, 18: εἰ ἀποδέξεσθε τῶν τὰ τοιαυτα λεγόντων. V. de Leg. P. 634 C. ibique Stailla. Cap. XIV. D. λοιπὴ ἡ απο- ρία-J restat dubitatio tua de

viris bonis, quare ole. Respicit Protagoras Socratis dubitationem illuni p. 319 Ε propositam eam

que nune discussurus est.

διδάσκουσιν. α δ yo G κ. institui et erudiri iubent. Usitatius hoc in genere est Verbum medium. Et mox ipso Ρrotagoras; τὰ μὲν αλλα διδάσκονται τοὐς υἱεῖς, et ταυτα δ αραου διδάσκονται. Sed Rotivo nunc utitur, ut supra p. 320 A: Περικλῆς, ὁ τουτωνὶ τῶν νεανίσκων πατήρ, τούτους, ἁ μὲν διδασκάλων εῖχετο, καλῶς καὶ ευ ἐπαίδευσεν. Ibid. καταθέμενος ἐνυρίφρονος ἐπαίδευε. Men. p. 94A, ubi p. 93 D dictum αυτον

ἐπαιδευσατο, prorsus eadem vecti significatione. v. Κuster a lAristoph. Nub. V. 128. Henis tertius. ad Aristopla. Plui. p. 4sq. ΜRtth. ad Eurip. Med. v. 299.

εἰσί. Rarior ellipsis ratio. V. Schaofer. Meleti. p. 43sq. Stulib. Ουκέτι μυθον l Iam altei locus orationis ita modo in sabula Protagoras haeret, quia Rophista virtutem a Iove prosectam

esse eiusque iussu ab Omnilius Exorceri dixit. II ine vero sol uni Ri gitimentis ex ipsa re ductis se Isii 'ina esse profitetur. Ac prianum sic argumentatur: Si unum