Platonis Opera omnia recensuit, prolegomenis et commentariis instruxit Godofredus Stallbaum Platonis Protagoras

121쪽

αδυνατος, ἐπεὶ ἐβουλόμην αν οἷός τ εἶναι. αλλὰ ἐχρῆν .ημῖν συγχωρεῖν τον ἀμφότερα δυνάμενον, ῖνα συνουσία ἐγίγνετο νυν δε επειδὴ -κ ἐθελεις, καὶ ἐμοί τις ἀσχολία ἐστί, καὶ ουκ ἄν οἷός τ' εὐην σοι παραμεῖναι ἀποτείνοντι iμακρους λόγους - ἐλθεῖν γάρ ποί με δεῖ - εἶμι' ἐπεὶ καὶ ταυτ' ἀν ἴσως -κ ἀηδῶς σου ηκουρον. Καὶ ἄμα ταυτα εἰπὼν ἀνιστάμην ώς ἀπιων. καί μου D ἀνισταμένου ἐπιλαμβάνεται ὁ Καλλίας της χειρος τῆτη δ' ἀριστερα ἀντελάβετο του τρίβωνος τουτουῖ, καὶ . εἶπεν κ ἀφησομεν σε, ω Σώκρατες ἐὰν γὰρ συἐξέλθης, ουχ ομοίως Ῥῖν ἔσονται οι διάλογοι. δεομαι

D. ἀντελάβετο του τρίβωνος J Stephan. ros errore, ut Videtur, omisit. νατοςJ II. e. ου δυναμαι τααα κοὰ ταυτα ut mox dicit σε

Eodem modo δυνατός cum a cu-Sativo construitur Politic. p. 295B: τουτο δυνατος ων. Hipp. min.

p. 367 Ε: Ουκουν ο ἀγαθος καὶ σοφος γεωμέτρης δυνατωτατός γε ἀμφότερας Prorsus cum hoc loco congrisit Menon. p. 94 B. C: καὶ τους φαυλοτάτους αδυνάτους

γεγονεναι τουτο τὸ πρῆγμα. Quocirca hoc dicit Socrates: ego Vero non possum longas istas orata one a hab er o aut intelligere; qua luRIn Vellem Innii esso eius rei fu- cultatem. Stallt . εχ ρην η μιν συγχ. - α G. εγ ιγν ε τοJ te oportebat nobis concedere viod nunc secus est , ut corioquium

fieret squod in hac tua pervicacia non potest continuari).

αποτείνοντι μακρους λο-

γον αποτείνων. P. 361 A. Gorg. p. 465 E ibique annot. ProximR, επεὶ καὶ ταυτ' ἄν - ηκου- , Si intelligas: quanquam hae quoque lubenter ex te RU-d i e r i mr quod tamen milii nunc non licet. Stiam. D. του τριβωνος τουτου ΠApud Xenophontem Μem. I. 6, 2ὶ Antiphon: ὶμάτιον, inquiu, ω Σώκρατε=, η'φιεσαι ου ρόνον φαυ- λον, αλλα τὸ αυτὸ ,θερους τε και χειμῶνος. Hem igitur Vestimenium ibi ἱμάτιον, hic τριβων dicitur. Etiam scholiastes ad Aristoph. Plui. v. 842 τὸ τριβωνιον interpretatur παλαιὸν ιμάτιον, os. Schol. ad V. 882. Proprie igitiir τριβων significavit pallitiin longo usu detruum, sed Pleiumquo eo nomine appellatum est amiculum aliquanto brevius quam ἱμάτιον et crassis filis textiini, quale Doricorrum erat proprium. Inde iis qui Laconici cultus studiosi

342 E. Demosth. or. 54, 3: ἐσκυθρωπάκασι καὶ λακωνίζειν φασι

καὶ τοίβωνας ἔχουσι καὶ άπλῶς

υποδέδενται. Eodem vestimento iam inde a Socratis aetate philosophi quidam severiorem vitae rationem prae so ferentes usi sunt, unde factum est, ut posterioribus temporibus τριβωνιον per synecdochen pliilosoplium ipsum simificaret, velliti Tlio-

οτι δἐεῖς καὶ ἀγχίνοι . . καὶ Τρι βωνίου παραφανέντος ἐκκρέμαν-

122쪽

ουν σου παραμεῖναι ημῖν' ώς εγώ ουδ' αν ενος ηδιον ἀκουσαιμι η σοὐ τε καὶ Πρωταγόρου διαλεγομενων ' αλλὰ

χάρι γαι ημῖν πῶσιν. Καὶ ἐγὼ εἶπον - ηδη ἀνεστηκηώς εξιών - , παῖ Ἱππονίκου , ἀεὶ μὲν ἔγωγέ σου την φιλοσοφίαν ἄγαμαι, ἀτὰρ καὶ νυν ἐπαινῶ καὶ φιλῶ, ῶστε Eβουλοίμην ἄν χαρίζεσθαί σοι, εἴ μου δυνατὰ δέοιο. νυν δ' ἐστὶν ῶσπερ ἄν εἰ δέοιο μου Κρίσωνι τω Ἱμεραίω δρομει

ἀκμάζοντι επεσθαι, η των δολιχοδρόμων τω η των ημερο δρόμων διαθεῖν τε καὶ επεσθαι. ελοιμι ἄν σοι, ὁτι πολυ 336σού μἀλλον ἐγὼ ἐμαυτου δεομαι θέουσι τουτοις ἀκολουθεῖν, αλλ' ου γὰρ δυναμαι, ἀλλ' εἴ τι δέει θεάσασθαι εντω αὐτω ἐμέ τε καὶ Κρίσωνα θέοντας , τούτου δέου συγ-

ηδ η δὲ ἀνεστηκηJ Sic Bodl. Vat. pro vulg. ἀνεστηκειν. Vinii.

ἀνεστηκει, Miod confirmat receptain Iectionem. De Attica plus quamperfecti forma apud ΡIutonem codicum auctoritate restitueti la V. annot. ad Sympos. p. 198 C.

E. βουλοίμην ἄν χαρ ίζεσθαί σοι Stallbatim. o Flor. o. pro χαρίζεσbαι dedit χαρίσασθαι, Miod non ita videtur opus esse, ut a

nteliorum eo licum scriptura recedatur.

para Socratis Verba de eodem Callia np. Xenoph. conV. VIII. 8:

ἀεὶ μὲν ουν ἔγωγε πιγάμην την σὴν φυσιν, νυν δὲ καὶ πολυ μῶλ- λον, ἐπεὶ ooῶ σε κτε. ibid. IV. 62.

εἰ δέοιό μουJ nunc vero

eadem rRtio est s. perinde e s t ac si rite roges etc. Criso

Himeraeus, nosilia σταδιοδρόμος, ter deinceps cursu Vicit, olymp. 83. 84. 85. v. praefist.

p. 20. Verba δρομει ἀκμάζοντε

Groen. V an Prins terer Pro Sopograph. Ρlaton. p. 196 iniuria in glossornatis suspicionem Vocavit, siquidem iis ratio continetur, eur Socrates Crisonem non 'ri conseouturiis. Crisonein ἐν

ολη τη τῆς ἀσκήσεως ἀκμῆ con

tinenter et severe vixisse memo

riae prodidit Plato de Leg. p. 840 B. των δολιχοδρόμωνJ In corporiam exercitationibus apud Graecos principem locum obtinuit eΠrsus, cuius plura erant genera: qui curriculum a carcere ad metam semel emensus erat, is στάδιον decurrerat, qui Eontinuo cursu R meta ad carcerem re Uerat idena lue stadium ibis emensus erRt, eius cursus dicebatur δίαυλος. Sex vel decem δίαυλοι confieiendi Erant δολιχοδρόμω, nam δόλιχος erat, quum

cursor stadium toties decurret at. ut continuato cursu duodectin vel viginti stadia emetirotur. V. Rehol.

ad Sophocl. Electr. v. 686; ad Aristopli. Nub. V. 28 et Krausius Do Gymnastic. et Agonisue. Graecor. I. p. 344 sqq.

24: hemerodromos vocant Graeci inplens die uno cursu emetientes

spatium'. iasque nuntiis, ubi res

maturanda erat, USI sunt. V.

ravimus ad Remp. VIII. p. 563 A. Phaedon. p. 112 D. Malli.

123쪽

καθεῖναι εγὼ μεν γαρ ου δύναμαι ταχὐ θεῖν, ουτος δεδυναται βραδέως. εἰ ουν ἐπιθυμεῖς inos καὶ Πρωταγόρου

ακθυειν, τουτου δέου, ωσπερ το πρῶτον μοι ἀπεκρίνατο

δια βραχέων τε καὶ αὐτα τὰ ἐρωτώμενα, ουτω καὶ νυν Β ἀποκρίνεσθαι. εἰ μη, τίς ο τρόπος ἔσται των διαλόγων χωρὶς γαρ εγωγ' ωμvν εἶναι τὸ συνεῖναί τε αλλήλοις δια

λεγομένους καὶ το δημηγορεῖν. 'Aλλ' ορας, ἔφη, ἁ Σώκρατες δίκαια δοκεῖ λέγειν Πρωταγόρας ἀξιῶν αυτῶ τε ἐξεμναι διαλέγεσθαι οπως βούλεται, καὶ σοὶ ὁπως αν αδ συβούλri. Cap. XXIII. Ῥπολαβὼν ουν ὁ 'Aλκιβιάδης, Ου καλῶς λέγεις, ἔφη, A Καλλία. Σωκράτης μεν γαρ ὁδε ομολογεῖ μη μετεῖναί οἱ μακρολογίας καὶ παραχωρεῖ Πρωταγόρα,

P. 336. διὰ βραχέων τε και αὐτὰ g.J Accessitis ex eod I. longe plurimis.

B. 'Aλλ' ὁρβς, ἔφη, ω Σ. J Cormaritis post ἐφη inseri volebat

B. χωρὶς γὰρ ἔγωγ' ωμηνJIn talibus Ioeis δίχα, χωρίς ete. non, ut Vulgo, seiunctionem et Separationem, sed divorsitatem et oppositionem significant. Phi- Iob. p. 44 A: εἴπερ χωρὶς του μηλυπεῖσθαι καὶ του χαίρειν η φυ

σύ. Euthydem. p. 289 D: δῆλονουν, οτι καὶ περὶ λόγους λωρὶς η τοὐ ποιεῖν τέχνη καὶ η τοὐρῆσθαι. PlitIob. p. 17 At οἷς ιακεrώρισται τό τε διαλεκτικῶς πάλιν και τὰ ἐριστικῶς ημῆς ποιεῖσθαι προς ἀλλήλους τοὐς λόγους. Eurie. Iphipt. Aul. 859:

δημηγορεῖνJ Aeschin. or. 1, 27: ο νομοθέτης διαρρήδην απέδειξεν ους χρὴ δημηγορεῖν καὶ Ους ου δει λέγειν ἐν τῶ δήμω.

Longas orationes, quibus in Eoncione et in iudieio advorsarii inter se certent, a colloquiis alienas esse Soeratos eenset.

tibi manifesta est. Haec Veri,in Saepenumera ita orationi aut praemittuntur Rut interponuntur, ut per Eo sententiam efficiant indicentque Riterum rei praesentis conditionem ipsum perspicere.

Hipparch. p. 227 D: Aλλ' ὁρος, ω γλυκύτατε, τὰ κερδαίνειν αρτιώμολογήσαμεν ειναι ἀφελεῖσθαι. Aristoph. Thesin. V. 496: ταυθ', ὁρῶς, ουπώποτ' ειπεν.

. Cap. XXIII. 'Tπο λαβὼν . . ὁ 'AλκιβιάδηςJ Postquam Callias

Protagorae, hospiti suo, Patro i-natua est, fortiter et vehementer Aleibiades Soeratis causam lasondit eumque Iongum In oratio num vietoria concessa id suo iuro postularo dicit, ut brevibus orationibus Pittagoras certet. Quod si nolit sophista. fateatur et ipse hoc disputandi genere sis Socrate insoriorem esse. QuRestionem ipsam Alcibiades non magia curat quam Callias, sed Socratem id spectare ratus, ut dignitatem suam tueatur, ei obse- cumlat. Hino eius verba εἰ Πρωταγόρας ομολογεῖ φαυλότερος εἱ- ναι . . εξαρκεῖ Σωκράτει.

124쪽

PROTAGORAS. P. 336. ST.

του δὲ διαλέγεσθαι οἷός τ εἶναι και ἐπίστασθαι λόγου τε Cooὐναι καὶ δέξασθαι θαυμάζοιμ' αν εἰ τω ανθ ρωπων παραχωρεῖ. εἰ μεν ουν και Πρωταγόρας ομολογεῖ φαυλότερος εἶναι Σωκράτους διαλεχθῆναι, ἐξαρκεῖ Σωκράτει εἰ δὲ αντιποιεῖται, διαλεγεσθω ἐρωτῶν τε καὶ ἀποκρινόμενος,μη ἐφ' εκάστn ἐρωτησει μακρὸν λόγον ἀποτείνων, ἐκ -ωντους λόγους καὶ ουκ εθέλων διδόναι λόγον, ἀλλ' ἀπομηκυνων, εως αν ἐπιλάθωνται περι λου τὸ ἐρώτημα ην οἱ Dπολλοὶ τῶν ἀκουόντων επει Σωκράτη γε ἐγὼ εγγυῶμαι μη επιλησεσθαι, ουχ ὁτι παίζει καί φησιν ἐπιλησμων εἶναι.εμοὶ μεν ουν δοκεῖ ἐπιεικέστερα Σωκράπης λέγειν χρηγὰρ εκαστον την εαυτου γνώμην ἀποφαίνεσθαι.

Μετὰ δε τὸν 'Aλκιβιάδην, ως ἐγωμαι, Κριτίας ην ὁ εἰπών -Πρόδικε καὶ Ἱππία, Καλλίας μεν δοκεῖ μοι μάλα προς Πρωταγόρου εἶναι, Ἀλκιβιάδης δὲ ἀεὶ φιλόνεικός Eεστι προς ὁ αν ὁρμήσn. ημῶς δε ουδὲν δεῖ συμφιλονεικεω ουτε Σωκράτει τε Πρωταγόρα, ἀλλα κοινῆ ἀμφοτέρων δεῖσθαι μη μεταξὐ διαλυσαι τὴν ξυνουσίαν.

Cap. XXIII. C. εἰ μεν Ουν καὶ Πρωτ.J In edit. Belcher. και exei lit, errore operarum, ut videtur. D. Σωκράτη γε ἐγω εγγ.J V. Σωκράτει, quod ex optimis et plurimis in ris mutatum. De εγγυῶσθαι v. ad Phaedon. p. 115 D.

C. et o υ δε διαλέγεσθαιl Vertia si e cohaerent: θαυμάζοιμι δε αν. εῖ - ανθρώπων παραχωρεῖ του οἷός τ' εἶναι διαλέγεσθαι καὶ ἐπίστασθαι λόγον τε δουναι καὶ δέξασθαι r mire rautem, si cui homini cedat

facultate dissereniri et seientia rationis tam reddendae quam accipientino. Etenim παραχωρεῖν τινι του DIός τ εἶναι dictum ut παραχωρεῖν τινι ὁδου. Ρro λόγον τε δουναικαὶ δίψασθαι ne qnis malit λόγον

δουναι τε κ. δ. Nam posita est

vocula perinde ac si deindo iti dena plene diceretur καὶ λόγον δέξασθαι. Similia notavimus ad Criton. p. 43 A et Phaedon. p. 94 D. Malib. εὐ τω παραχωρεῖJ si re-Vera cuiquam cedit. V. adApolog. p. 25 B. Eadem constructio

p. 312 C: ο τι δή ποτε ὁ σοφιστής ἐστι, θαυμάζοιμ' ῶν εἰ oiσθα. P. 3I5E: Ουκ ῶν θαυμάζοιμι, εἰ

παιδικὰ - τυγrώνεε ων. p. 354D: εἰ κακὸν καλεῖτε . . ἔχοιτ' ἄν εἰπεῖν. ἐκκρουων τους λόγουςJint. μακρῶ λόγω : longa oratione

quocicunquB disputationis argumentum propositum submoVens.

Theaet. p. 154 δεινοὶ καὶ σοφοὶ ἐγω τε καὶ συ η μεν .. ξυν ελθόντες σοφιστικῶς εἰς μάχην τοιαυτην, ἀλλIλων, τους iορους τοῖς iόροις εκρουομεν. Μetaphora a gladiatoribus ducta

ictum adversariorum declinantibus.

situm Gorg. p. 450 E. Theaet. p. 157 B. Lys. p. 21s E. προς Πρωταγόρου εἶναιJa partibus Protagorae sta re; cons. Κrsiger. Or. 68. 37, 1. Diqiligoo Corale

125쪽

ΡLATONIS

337 ακοντος δὲ αυτου ταυτα ὁ Πρόδικος, Καλῶς μοι, ἔφη, δοκεῖς λέγειν, ὼ Κριτία χρη γὰρ τους ἐν τοιοῖσδε

λόγοις παραγιγνομένους κοινοῖς μεν εἶναι ἀμφοῖν τοῖν δια λεγομενοιν ἀκροατάς, ἴσους μη. ἔστι γὰρ - ταυτόν

κοινῆ μὲν γὰρ ἀκοῶσαι δεῖ ἀμφοτέρων, μὴ ἴσον δὲ νεῖμαιε κατέρω, ἀλλὰ τῆ μὲν σοφωτέρω πλέον, τῶ δὲ ἀμαθεστέρω

ἔλαττον. ἐγὼ μὲν καὶ αυτός, ω Πρωταγόρα τε καὶ Σωκ-

B τες, ἀξιῶ -- συγχωρεῖν καὶ ἀλλήλοις περὶ τῶυ λόγων ἀμφισβητεῖν μεν, ἐρίζειν δὲ μή ἀμφισβητ σι μὸν γὰρ καὶ δι' εὐνοιαν οἱ φίλοι τοῖς φίλοις, ἐρίζουσι δὲ οἱ διάφοροί τε καὶ ἐχθροι ἀλλήλοις. και ἀτως αν καλλίστη ἡμῖν ἡ

συνουσία γίγνοιτο υμεῖς τε γὰρ οἱ λέγοντες μάλιστ' ἀνουτως ἐν ἡμῖν τοῖς ἀκουουσιν ευδοκιμοῖτε καὶ ουκ ἐπαινοῖσθε - ευδοκιμεῖν μεν γὰρ ἔστι παρὰ ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀκουόντων ἄνευ απάτης, ἐπαινεῖσθαι ἐν λόγω πολλάκις παρὰ δόξαν ψευδομένων - , ημεῖς τ' - οἱ ἀκου-C οντες μάλιστ' ἄν ἀτως ευφραινοίμεθα, ουχ ἡδοίμεθα ευφραίνεσθαι μεν γὰρ ἔστι μανθάνοντά τι και φρονήσεως

ciis in ilistinguendis explicandisclito vocabulorum significationibus nimium operao ouo Met, mirandum non est, quod hoe Ioco ita loquens inducitur, ut 6 a bulorum iliscrimina. Per omnia urgeat et quaB eonsimilem ustum habeant, ea perversa sedulitate ubi pie rimetur. Ρerstringiti irineptum liominis stirinum etiam infra p. 358 Α. D. Menon. P. 75. Charinid. p. 163. Laeliet. p. 197. p. 384 Α. Etithydem. init. al. Rem ipsam etiam Soerato magni aestiuaat: in essis auctor est Epicto tu ap. Arriantina L. II. c. 17. Unde appRret, cur Personatus Sostrates apti l comicuiminin muria garriat de recta nominum mitione. Et apud Platonem Socrates ipse so Prodici discipulum profitetur, sed non sina urbana hominis irri Bio Ie. v.

piae Critias dixerat, unum Verbi iiD κοινῆ arripit et laudat. Sententia vero talis requiritur, qua- Iona profert Cicoro do nat. deor. I. 7, II: nolo ex Atimes me adiutorom hulo vonisse, sed auditorem, et qiuidem aequum, libero iudieio, nulla eiusmodi adstrictaim necessitate, ut mihi velim nolim sit certa quaedam tuenda sententia . - ωος et κοινός saepe eon iunguntiar, veluti kndocide or.

4, 7: δέομαι υμῶν τῶν λόγων ωοος καὶ κοινοὐς ἡμῖν ἔπι

στάτας γενεσθαι. a DemoSth. Or.

29, 1: ἄνπερ ἴσοι και κοινοὶ γένησθε ἀκροαταί, πολλὰς ἐλπίδας

ἔχω Eκτ. ἐγώ μὲν και αυτ ος Priseian. VIII. 7, 35: Cicero in Protagora: nunc a vobis, o Protagora et Soerate, postulo, aut de istoeoncsdatis alter alteri et inter vos de huius o modi robuη controversemini, non concertetiri

B. πολλάκιςJ int. ἔστι.ευφραινοίμεθα, ΟυχAristot. Τop. II. 6: Πρόδικος

διηρεῖτο τὰς ἡδονὰς εἰς χαρὰν

126쪽

μεταλαμβάνοντα αὐτῆ τῆ διανοία, ηδεσθια δε εσθίοντα τι ηαλλο ηδυ πάσχοντα αυτψ τψ σωματι. Ἀῶτα ουν εἰπόντος του Προδίκου, πολλοὶ πάνυ τῶν παρόντων ἀπεδεξαντο.

Cap. XXIV. Μετα δὲ τον Πρόδικον Ἱππίας ὁ σοφὸς εἶπεν, ουδ ανδρες, ἔφη, οἱ παρόντες, ηγοωμαι ἐγὼ ημῆς συγ

γενεῖς τε καὶ οἰκείους καὶ πολίτας ἄπαντας εἶναι φυσει, ου νόμω ' το γὰρ Ῥοιον τψ ὁμοίω φύσει συγγενές ἐστιν, ὁ Dδε νόμος, τυραννος ων τῶν ανθρώπων, πολλὰ παρὰ την φύσιν βιάζεται. ημῆς ουν αἰσχρον την μὲν φυσιν τῶν πραγμάτων εἰδεναι, σοφωτάτους δε ὁντας τῶν Ελληνων, και κατ' αυτὸ τοὐτο νῶν συνεληλυθότας τῆς τε 'Ελλάδος εἰς:1 n. XXIV. P. 337. C. Duo vii αι ἐvὰ Mia αρ συvv. J Libri omnes υμῶς, quod Belchorus dein ημῶς. Non enim Hippias se a ημὰς ουν αἰσχρον κτε. Probant. cens. Hem. Deus clite. καὶ τέρψιν καὶευφροσυνην ' ταῖ-τα γὰρ πάντα του αυτον, τῆς

ηδονῆς, ὀνόματά ἐστι.

C. εἰπόντος του Πρ. - ἀπεδεξαν et oJ H. e. vehementer proba Verunt. Cap. XXIV. ἡγουμαι . . η μῶς συγγενεῖς T. κ. Οἰκ. JCum omnes qui apud Calliani versabantur, Grae ei essent . ut corninianerii haberent originem, linguam, solemnia, in liis vectis civilis coniunctionis Grae oriam

desiderium aliquod videri posset, nisi sophista ipse ab ea sententia longe so abesso Statim proderet. Si inito enim simili naturas lego cognatii In esse vult ; at quaa erat eorum qui aderant talis similitudo lAliquanto vellus illi tuo coetuin tius dioero licuit των εὐτυχουν- των πάντες εἰσὶ συγγενεῖς Μenandr. Sent. 510); cf. LVS. P. 214 A. απαντας εἶναι φυσει, οπνεμφJ De discrimino, Prod sophistae inter legem et naturam obtinero statuebant, V. quaBGorg. p. 484B annot Ruimus. Conf.

Lepig. X. p. 889 E. Theaet. p. 172 B. Xenoph. IIem. IV, 4, 14. Αl- Iussitur etiam hic ad versi eulum Pindari: Nόμος ἡ πάντων βασι - χευς θνατων τε καὶ ἀθανάτων

coniectitra Ho indorfi recto nautavit ceteris segregat, ut proxima vertanVul . υμας tenueriint Stadb. Turi - ἄγει δικαιων το βιαιότατον υπερτατα χερί ' τεκμαίρομαι ἔργοισιν Ηρακλέος. Boec. h. ad Fragm.

Pindar. T. II. p. 640 sq. Stasib. Cons. Herodot. III. 38: ὁρ θῶς μοι δοκέει Πίνδαρος ποιῆσαι νόμον πάντων βασιλέα φήσας ει - ναι. Pindari voci, de qua subtiliter disputavit Stointsal Gesch. d. Spracli vpiss. b. d. Griecti. U. RHInern D. 68 sq. , et igitur liari Ial sinitio est Talleyrandi illud o isto Ia politique conseille, lajustice I 'autori se .

D. τῆς τε Ἐλλάδος εἰς αυτ ὁ τὰ πρυτανεῖονJ Hippias, homo sapientia sua mirifice irissatus sophistas praedicat tanquam omnium Graecorum sapientissimos, eaqne ipsa do cansa κατ' αυτὸ τουτοὶ se familiarses que satos dicit in lianc quasi sacram sedem artium ae doctrina ritu , h. e. Athenas, convenisse atque in huius ipsius urbis florentissima beatissimaque domo Onan Oram. Pr Vtanea suemanta odificia Vostae sacra, in cuius honorem perpetuus ibi ignis fovebatur. Huiusmodici in omnibus Graeciae lictisus erant. V. Casauhon. ad Allien. XV.

p. 700 D. Stam. Αυion. 187 D rτην Ἀθηναίων πόλιν, τὸ τῆς

127쪽

αυτὸ τὸ πρυτανεῖον τῆς σοφίας καὶ αυτῆς τῆς πόλεως εἰς τον μέγιστον καὶ ολβιωτατον οἶκον τόνδε, μηδὲν τούτου τού αξιωματος αξιον ἀποφήνασθαι, ἀλλ' ωσπερ τους φαυ- Ε λοτάτους τῶν ἀνθ ρωπων διαφερεσθαι ἀλλήλοις. ἐγὼ μενο- σι- δέομαι κάὶ συμβουλεύω, ω Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, συμβῆναι υμῶς Mπερ υπο διαιτητῶν ημῶν συμβι-

g38 βαζόντων εἰς τὸ μέσον, καὶ μήτε σὲ τὸ ακριβες τοὐτο εἶδος τῶν διαλόγων ζητεῖν τὸ κατα βραχὐ λίαν, εἰ μη ἡδὐ Πρωτα-

D. καὶ αυτη ς τῆς πολεω omnibus καὶ αυ τῆς πόλεως.

Ἐλλάδος μοτσεῖον, ἐν ὁ μεν Πίνδαρος Ἐλλάδος ἔρεισαα ἔ7η, ωουκυδίδης δ' ἐν. τῶ εώ Evριπίδην ἐπιγράμματι Ἐλλάδος 'Eλλάδα,

ὁ δὲ 11οθιορ εστίαν καὶ πρυτανεῖον τῶν Ἐλλήνων. cf. idem P. 254 B. Aolian. V. H. IV. 6. Thuc. H. 41. Magni autem Athenienses tales Iaudes fecerent, V. ISOcrist.

15, 156: Πίνδαρον τον. ποιητὴν οἱ προ ἡμῶν γεγονότες ὐπὲρ ενος

μόνον ρήματος, ο τι την πόλιν ἔρεισμα τῆς Ἐλλάδος ἀνόμασεν, ουτως ἐτίμησαν ἄστε και πρόξενον ποιήσασθαι καὶ δωρεὰν μυρίας αττῶ μῆναι δραχμάς. E. συμ8ῆναι υμῶς - εἰς τὀ μεσονJ In his συμβῆναι εἰς τὸ μέσον idom est quod mox dieitur μέσον τι ἀμφοτέρους τε

μεῖν. Vult enim sos ita conciliare, auer alteri aliquid concedat et inedia quaedain via indisi,utando inentur. Stallo.

ωσπερ υπὸ διαιτητῶν ὴ - μῶν Η. e. vφ' ἡμῶν ωσπερ υπὸ διαιτητῶν συμβιβαζόντων. De

υπὸ cum vecto συμβαίνειν coniuncto V. Krtiger Gr. 52. 3, 1, et haee Verboriam traie otio quum in comparationibus apud Platonam fremaena sit, tum prope est legitima, quum pronomen EOInPRrR-tiono illustratur. Pauca enim inVeneris exempla, quale est de

nomen verbis, quibus comparatio continetur, aut postponitur antinterponitur, ut p. 352 Bώς περὶ τοιουτου αντου οντος J Bolcherus et Astius invitis Iibris dictum est pro ουδε περὶ αυτονώς οντος τοιουτου. Phileb. p. 61 C: καθάπερ ἡμῖν οἰνοχόοις τισί pro ὴμῖν καθ. οἰν. τ. Ibi d. p. 59E: κα θαπερεὶ δημιουργοῖς ηρ ἰν. do Leg. p. 692 C: καταφρο σας ως οντων ημῶν βραχέος αξίων.

Praepositio praecedentis compRotione curri partieula ώς n Is- 'nam iteratur, cum particula ωσπερ raro. Tini. p. 27 Br ιός

εἰς δικαστὰς ἡμῶς. de rep. p. 545E: ώς πρὸς παῖδας ῆμῶς παι-

Phaedori. p. 67 C: ῶσπερεκ δεσμῶν ἐκ τοu σώματος. Singulare est si era p. 326 E: κατὰ τούτους κατα παράδειγμα. De διαιτηταῖς disceptatoribus et re eonciliatoribus' v. Hemann. Antimittat. Graee. q. 145.

P. 338. ζητεῖν τὰ κατὰ βρα χο λίανJ λίαν roforonduIn

ossa ad ζητεῖν docent Proxima. ubi item de Protagora: μήτ' αυΠρωταγόραν πάντα κάλων

ἐκτείναντα κτε. Postpositnest vocula cum vi et Oavitate. opponitur autem το ειδος τῶν

διαλόγων τὰ κατὰ βραχύ deinceps τῶ ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι τὰς

ὴνίας τοῖς λόγοις κ. T. λ., in qui laus verbis habenae orationis exquisita metaphora dicuntur domodo orationem moderandi et

tractandi, cf. de Leg. p. 701 C: δεῖ οἷόνπερ ειπον τὸν λογον ἱκώ- στοτε ἀναλαμβάνειν, καὶ μὴ καθάπερ ἀrάλινον κεκτ'μένον τὰ στόμα, βία υπὰ τοὐ λογου φερό

μενον κατα τὴν παροιμίαν αποτινος Oνου πεσεῖν.

128쪽

PROTAGORAS. P. 338 ST.

γόρα, ἀλλ' ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι τὰς ηνίας τοῖς λόγοις, ἶνα

μεγαλοπρεπέστεροι καὶ σχημονέστεροι ημῖν φαίνωνται,μητ' - Πρωταγόραν πάντα κάλων ἐκτείναντα, οτρία ἐφέντα, φευγειν εἰς το πέλαγος τει λόγων ἀποκρυψανταγην, ἀλλα μέσον τι ἀμφοτέρους τεμεῖν. ως ουν ποιησετε,

P. 338. ευσχημονέστεροι ημῖν φαίνωνται J Coodd. pleraque υμῖν, quod receperunt Besilierus et regenti edit., unice quo placet Vincκelmanno Euthydem. p. 276 E. Dein Bodl. πάντα κῶλον. ἀλλὰ μέσον τι ἀμφοτ. J V. μέσον τοι, miod ex eodd. fero

omnibus emendatum. ἴνα - ημῖν φαίνωνταιJHippias ad unum Socratem conversus haec dieit eumque hortatur, ut orationi habenas immittat, quo magnificentior ea et splendidior audientibus appareat. Prohμῖν dici potuit σοί, sed υμῖν

ratione, opinor, nulla explicari potest. πάντα κάλων ἐκτείνανταὶ Metaphora petita est arenauti est, quod miram nemini poterit videri, qui immensam orationis ubertatem atque copiam cum Vasto pelago comparari solere meminerit. Parmenid. p. 137 A: πῶς χρη τηλικόνδε οντα διανευσαι τοιουτον τε καὶ τοσουτον

πέλαγος λόγων; De Rep I. V. p. 453 D r οὐκουν καὶ 4μῖν νευστεον καὶ πειρατέον σώύεσθαι ἐκ toὐ λόγους Et πάντα κάλων ἐκτείνειν, κινεῖν, ἐξιέναι,

est omnem funem contendere, Omnes rudentes soI-vere. V. VRIchen. Diau. in Eurip. Fragm. p. 334. Staim. Eodem simili usus est Cicero Tusc. IV. 5, s: Quaerebam, utrum panderem vela orationis Statim, an eam ante paullulum dialecti eortina remis propellerem.

in ventum secundum se immittentem , h. e. Vento secundo vela dantem, aecipientem Ventum a tergo,

ut loquitur ovid. Metamorph. XΠ, 37. Vectum ἐφιέναι intransitivo significatu positum R, tigimus annot. ad p. 336 A. Ante ουρία ἐφ . ne quis καί interponendum cum Stephano suspicetur, v. Euthyplar. p. 4 C. Apo- Iog. Socr. p. 27 A ibi lito annot. - ἀποκρύπτειν γην Θ On-

spe tu terrao auferri'; ut abscondere terram escuntur na-Vigantes, qui tam Iongo in altum provecti sunt, ut terrani non amplius possint conspi ere.

cum ab se ondimus R. reos,

cons. inipp. ad Thucyd. U, 65. μέσον τέμνειν dicuntur nautae, qui scopulis interclusi medium tenent cursum , ne in alteriitrum impingant, ut bene interpretatur Stephanus in Thes. L. G. ΡΟ-litie. p. 262 B: μέσων δε ἀσφαλέστερον ἰέναι τέμνου Tας. Epist. VIII. p. 355 D . Hippias

igitur eos vult μέσον τέμνειν ita, ut Socrates nimiam disserendi brevitatem, Protagoras prolixam et fusam orationem evitent. Staim. De Hippias sententia Cons.

Phaedr. p. 267 B: Πρόδικος εγέλασε καὶ μόνος αυτὸς εὐρη- κέναι ἔφη ων δεῖ λόγων δεῖν δὲ οὐτε μακρῶν ου τε βραχέων, ἀλλα

μετρίων. ὼς ουν ποιησετε - J Sio igiti ir facietis; de coς V. R i P. 326D; do ceteris Stati baum. haec annotavit: Futurum ποιήσετε quum leniore quadam cohortandi vi praeditum sit, mirandum non est, quod statim subiungitur imperativus. Eodem modo S ophocl. Antigon. V. 876. Dd. Hem. : Ουκ ἄξετε καὶ ἄφετε. De praximis Schol. ραβδουφοι ἄνδρες τῆς των θεάτρων ευκO- σμίας ἐπιμελουμενοι. Similia ha bet Sehol. ad Aristoph. Pae. V.

129쪽

καὶ πείθεσθέ μοι ἐαβδουχον καὶ ἐπιστάτην καὶ πρυτανιν B ελεσθαι, δς ἡμῖν φυλάξει το μέτριον μῆκος των λόγων

Cap. XXV. Tαυτα ξρεσε τοῖς παροῖσι, καὶ πάντες ἐπήνεσαν, καὶ ἐμε τε ὁ Καλλίας ουκ ἔφη ἀφήσειν, καὶελέσθαι ἐδεοντο επιστάτην. εἶπον ουν εγω, ὁτι αἰσχρὸν εἴη βραβευτὴν ἐλεσθαι των λόγων. ειτε γαρ χείρων ἔσται ημῶν ὁ αἱρεθείς, -κ ὀρθῶς αν ἔχοι τον χείρω των βελτιόνων επιστατεῖν, εἴτε ὁμοιος, ουδ' -τως ορθῶς' ὁ γαρ ὁμοιος ἡμῖν ὁμοια καὶ ποιήσει, ἄστε εκ περιττου ἐρήσεται. C ἀλλα δὴ βελτίονα ημῶν αἱρησεσθε, τῆ μὲν αληθεία, ώς εγωμαι, αδύνατον υμῖν, ἄστε Πρωταγόρου τουδε σοφώτερόν τινα ελέσθαι' εἰ δὲ αἱρήσεσθε μὲν μηδὲν βελτίω, φήσετε δέ, αἰσχρὸν καὶ το το τῶδε γίγνεται, ῶσπερ φαυλωἀνθρώπω επιστάτην αἱρεῖσθαι ' επεὶ τό γ' εμὸν ουδέν μοι διαφέρει. ἀλλ' -τωσὶ εθέλω ποιῆσαι, D', δ προθυμεῖσθε,

Cap. XXV. B. βραβευτὴν ἔλέσθαι τῶν λόγωνJ Vett.

editt. βρ. αἴρεῖσθαι τρο λόγω, quod Ox optimis plurimisque codd. mutaturaei. Paulo ante do Heindorfi sententia Astius scripsit και ἐμέ γ εδ καλ.ωστε ἐκ περιττου ἡρήσεται J AH. Bas. εἰρήσεται, uri te Steplianus offinxit αἱρεθήσεται. Verani lectionem servariini Bodl. Vat. Veneti. ΣΣ. RI. 733, qui tamen addit: ἡ ραβδου - χους εἶπε τοὐς κριτὰς του αγῶνος, ovς ὁ ποιητὴς αἰσυμνήτας εἶπεν. Ac profecto de Indomam praesidibus hio cogitandum, Nios

constat a scipione, quem gestabant, ita appellatos esSe. V. FR-hri Agonist. I, 19. Nam tubi apparitores intellexeris, parum apta epistatos et prytanis com- momorari videantur ne esse est, do quibus v. ad Apolog. P. 32 B.

Α . J Vocula τε ut saeps traiecta est. Nam haec dicit Socrates romnes laudabant Ino quo et Callias retinebat ot omnes) orabant, ut praesidoin doligarem. Ali- Itiarito concinnior oratio esset, si pro ἐδε-eto scriptum esset ἐκέλευον s. ηξίουν.

C. αλλὰ δὴ βελτίονα ἡμ.

αίρ. J Λt oni in nobis meliorem eligetis. Nam αλλὰ δή ponitur, ubi quod ab altero possit obiici, id ab eo ipso, qui lo-

pinur, Statim coni Inen Oratur ae

resellitur. V. Rd Criton. p. 54 A. Pro βελτιονα statim post infertur βελτίω, quae forma Ap. Plat. multo frequentior. Plenior forma invenitur Gophist. p. 245B πλέ

de Liog. p. 840 C. R . Valet et in liis numera ratio et Phaedon. 13. 101Λt ἐὰν μείζονα τῆς καὶ ἐλάττω.

Mox qi Iod ωστε post αδύτατον illatum ost, ubi simplicem infinitivum exspectes, multis exemplis hune usum illustrarunt Hotndor f. ad h. I. et ad Phaedr. p. 269 D. Ast. ad p. 461. Kruger Gr. 65. 3, 1.

quantum quiderii ad me Attinet. Do Rep. p. 345 A: ἐγω γὰρ δή σοι λέγω τό γ' ἐμὰν οτι Ου

πείθομαι.

ἀλλ' os τωσὶ ἐθέλω ποιῆσ. J

130쪽

συνουσία τε καὶ διάλογοι ημῖν γίγνωνται εἰ μη βουλεται Πρωταγόρας ἀποκρίνεσθαι, ουτος μεν ερωτάτω, εγὼ δὲαποκρινουμαι, καὶ ἄμα πειράσομαι απι- δεῖξαι, εγώ Dφθμι χρῆναι τον ἀποκρινόμενον ἀποκρίνεσθαι' επειδὰν δὲ εγὼ ἀποκρίνωμαι ὁπόσ' - ουτος βουληται ερωταν, πάλινουτος ἐμοὶ λόγον υποσχέτω ομοίως. εὰν ουν μη δοκῆ πρόθυμος εἶναι προς αυτὀ το ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι, καὶεγὼ καὶ υμεῖς κοινῆ δεησόμεθα αυτου ἄπερ υμεῖς ἐμοὐ,

μὴ διαφθείρειν την συνουσίαν. καὶ Οὐδεν δεῖ τούτου ενεκαενα ἐπιστάτην γενεσθαι, ἀλλα πάντες κοινὴ ἐπιστατήσετε. EἘδόκει πῶσιν Ουτω ποιητέον εἶναι. καὶ ὁ Πρωταγόρας

πάνυ μὲν ουκ ἐθελεν, ὁμως δὲ 4ναγκάσθη ὁμολογῆσαι

ἐρωτήσειν, ναὶ ἐπειδὰν ἱκανῶς ἔρωτήσn, πάλιν δώσειν λόγου κατὰ σμικρον ἀποκρινόμενος. ῆρξατο ουν ἐρωταν

ουτωσί πως.

Cap. XXVI. -οὐμαι, ἔφη, A Σωκρατες, εγο ἀνδρὶ

παιδείας μέγιστον μέρος εἶναι περὶ επῶν δεινὸν εἶναι

plicat proximis vectis εἰ μη βού

Sophist. p. 217 D: μὴ κατὰ σμικρον ἔπος προς 'ος ποιεῖσθαι

τqν συνουσίαν, ἀλλ' ἐκτείναντα ἀπομηκύνειν λόγον συχνόν, ubi καTα σμικρόν additis verbis ἔπος προς ἔπος clarius illustratur.

Cap. XXVI. ἀνδρὶ παιδείας μέγιστον μέρ.J Supra p. 326

victimiis Graecos maximeque Ath nienses iam puerili esseiplina poetarum praeceptis imbutos Diisse. Poeta enim quasi parentes sapientiae optimique virtutis magistri visi sunt. Id vero stu- lium quamvis iam tum R Xenophano et ab Heraclito improbatum esset, tamen Iudomin fines Oxeurrit et civium cupiditate qua Ina rhapsodis tum a sophistia inflammata ita auctum est, ut da poetarum Vectis et sententiis in conviviis, in gymnasiis, in aliis locis crebri essent ferinones et concertationes, quid recto dictum osset, quid secus. Eiusmodi controversiam Aeschmum et Euripidem inter so habentes secit Aristophanes Ran. V. 1120sqq. , quae antequam instituitur, faceto omnes spectatores dicuntur tam subtiles displitationes callera:

El . . καταφοβεω ν, μή τις ἀμαθία προσῆ Tota θεωμένοι - σιν, ως τὰ Λεπτὰ μὴ γνῶναι λεγόντοιω, μηδὲν ορρωδεῖτε τουθ 'ώς οὐκ ἐπ ουτω ταυτ' ἔχει. Ἐστρατευμένοι γάρ εἰσι Βιβλίοντ' ἔχων εκαστος μανθάνει τὰ δε