Bucolicorum graecorum Theocriti, Bionis, Moschi reliquiae accedentibus incertorum idyliis edidit Henricus Ludolfus Ahrens

발행: 1859년

분량: 639페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

102쪽

λουσιν ώς Θετταλοί. καὶ γὰρ 'Aλκμὰν si . t 23 τὰς επεράστους χορδας λέγει ἀιτιας. οἱ θε ἀλας rotis καὶ

σοιτο, λεγεται ἀπο τοὐν εἰσάειν κώ εἰσπνειν τον ερωτα τωαγαπῶντι. εκτιθεται δέ πως ο ἐρῶν - και Ου φείδεται ἐνθεασμου - τοιου του ἐρωμενον χαρακτῆρας, Et χεται θε των

δυο φυχῶν αρμογῆν αυτοῖς γενεσθαι και φιλίας ἀσφάλειαν μεχρι τε λοχ ς παραμε νοχ σαν, ῖνα και μετα θάνατον οἱ si εθ' 15

103쪽

ημῆς φημι σι σι την ἐν αμφοτέροις ὁμόνοιαν, λέγοντες ημῶς

ἐκ του χρυσου γένους πεφυκέναι τοιουσδε ο ινες αμοιβην φιλιας ἔπνεi σαν προς ἀλληλοt ς. καὶ τους Μεγαρεῖς ἐπαινεί ἐπὶ τον τετιμηκέναι Aιοκλέα υπερασπίσαντα του ἰδίου ἐρω-5 μενου καὶ υπὲρ τqς ἐκεινου σωτ ρίας, τελευτη ἐμπεσόντα l εἰς πόλεμον l, o θεν τους Μεγαρεῖς θάψαι αυτον δημοσία καὶ τιμῆν ως ηρωα αγῶνα τε ποιεῖν ἐπ αυτω, ἐν ω τους καλους περὶ φιληματος ἀγωνιζεσθαι, τον δε καταφιλήσαντα

υπὲρ του Γλα βάσανον. η ἱστορία παρὰ τse Απολλωνίω.

104쪽

ΗYPOTHESES.

Idyll. XIV.

τικῆς ἴτου τῆς Κυνίσκας ερωτος l. ἡ γαρ γυνὴ του Αἰσχί

νου μῆλλον ποσεκειτο Λυκω τινι καταφρονουσα του Aισχί

νου. Θυωνιχου δε τινος εταίρου προσιόντος αυτ- διὰ χρόνου 5' δικαίως εἰσάγεται. t καὶ προλεγειJ. τὰ δε πράγματα εν

Σικελία.

Ἐπιγράφεται μὲν το εἰδυλλιον Συρακουσιαι ἡ 'Aδωνιάζουσαι ' υποτίθεται δε τινας Συρακουσίας το γενος επιδη- 10

μουσας ἐν 'Aλεξανδρεία και κατὰ συνταξιν ἐπὶ θεαν ἐξιουσας τῆς πομπῆς του κοσμηθεντος 'Aδώνιδος υπό υρσινόης τῆς Πτολεμαίου του Φιλαδελφου γυναικός. ἔθος γὰρ εἶχον οιεν Ἀλεξανδρεία ἐν τοῖς 'Aδωνίοις καλουμένοις - εορτὴ δε

v. K. M. N. Y. Gen R Sclioli. Postremo Vulgo sequitur scholium ad Vs. l. 2 pertinens ἀμφιβάλλον σι, quod deeAt in iisdem ot B. Ino-raim loco auctore Duobnero addidi verba 4 ίστ. π. 'Aπ., quae vulgo ad Hypotii. Id. III aberramini.

N. Post ea in vocem leguntur τα

πράγματά εἰσιν ἐν χλεξανδρεία iti

105쪽

ην υπερ του ' Ἀδωνιθος τελουμένη - κοσμήσαντες εχωλον του 'Aoώi tooς μετα των νομιζομένων ἐπὶ την θάλαττaν κομίζειν. ερχετια Οε Γοργὼ προς Πραξινόην, καὶ παραλαβουσα αυτ ζν εξέρχ γνται ἐπὶ τον θέαν. II αρέπλασε ro ποιημα, τιον εκ των παρα Σώφρονι Θαμένων τα Ἱσθμια ἔστι δεκεχωρισμένον του ποιVτι κοὐ προσώπο s καὶ γαρ πρόσωπα

εισάγονται η τε Γοργω και η Πραξινόη καὶ η τῆς Πραξινόqς

θε9άπαινα. αρχεται δε Γοργώ. προlόντος δὲ του εἰδυλλιου και ετερα πρόσωπα παρεισάγονται, γραυς τις, αν ρ, και γυνVl0 ἀὐιθός. αἱ θε Συρακουσιαι ἐξελθουσαι τῶν οἴκων θαυμάζουσι τον ἄχλον οσα τε παρ εν frω ὀχλω l διαγράφει o Θεόκριτος επιθθμήσας εις Ἀλεξάνδρειαν χαριζόμενος τst βασia. Ωι, τόν τε σκυλμῖν και βιασμὸν τῶν ανδρῶν και α4ουσάν τινα καὶ την πολυτέλειαν τῆς Αρσινόης θι ωθῆς ἀπαγγέλλουσαν.

υτο τo ει di λλιον γέγραπται εἰς Iέρωνα τον Ἱεροκλε ut ς, τὸν ε σχατον Σικελίας τύραννον ' κατεσχε την ἀρχην στρατηγος ἀποδειχθεις υπο τῶν πολιτῶν και φθείρας τὰς τῶν

106쪽

πολεμίων δυνάμεις, ωου τυραννον αυτὸν αναγι ρευθῆναι. μετα δε τοὐτον ηρξεν Ιερώνυμος ο Γέλωνος .l μηδὲν ουνείλVφὼς παρα του Ιέρωνος ὁ Θεόκριτος δια τοίτο χάριτας το εἰδύλλιον τοὐτο επέγραψε, περὶ ων και λέγει, τὰ Σιμωνίδου κιβώτια ἐμφαίνων. ἔλεγε γὰρ ε κεῖνος ἐχειν δύο κιβώ- 5τια, το μεν χαρίτων, το θωρεῶν. δτε ουν τις ζών ἐγραφεν αυτῶ χάριν κατεπαγγειλαιτο, μισθὀν αι τῶν ἐκέλευε φέρειν τὰ κιβώτια και δεικνυναι ἀνεωγμένα L. D. Y.3. ευρίσκετο ουν τὴ μεν τῶν χαρ χων κενόν, το δὲ ἔτερον πλῆρες. καὶ οὐτως ουκ , ἀνεκόπτετο την δωρεαν αtτῶν. ' 10

Toὐτο τὸ εἰδυλλιον ἐγκώμιον , εις Πτολεμαῖον τον Φιλάδελφον ἐπιγέγραπται l ρατεία δὲ κέχρ ται εἰσβολὴ.J ὁ δὲ Φιλάδελφος Πτολεμαῖος Πτολεμαίου τοὐ Λάγου καὶ Βερενίκης ην παῖς. διὸ καὶ αμαρτάνει ό Μουνατος εἰς τοὐς ibχρόνους αναβιβάζων τοὐ Θεοκρίτου τον Φιλοπάτορα, ου συν- ιδων τοσουτου χρόνου διάστημα μαχόμενον.

107쪽

Tosro το εἰδυλλιον ἐπιγράφεται Ἐλένης επιθαλάμιος και ἐν αυτρο τινα εἴληπται ἐκ του πρωτου Στησιχορου Ελένης ἐπιθαλαμίου. τῶν δὲ ἐπιθαλαμίων τινα μὲν α/εται ἐσπέ- ο ρας, α λέγεται κατακοιμοτικα, ατινα ἐως μέσης νυκτος αδουσι 'τινα δὲ ορθρια, ἁ καὶ προσαγορεύεται διεγερτικά. υιδουσι δὲ τον επιθαλάμιον αἱ παρθένοι προ του θαλάμου, ῖνα της παρθένου βιαζομένης υπο του ἀνδρος ο φωνη μη ἐξακουqται, λανθάν ρ δὲ κρυπτομένη διὰ τῆς τῶν παρθένων φωνῆς. 4. 10 5. 6. M. Gen. Scholl. ct fore Cant.

i ὐτο το εἰδυλλιον σύγκειται εἰς λακάτην ἐλεφαντι νον , ῆν πλέων ἐπὶ Μίλητον ὁ Θεόκριτος προς Νικίαν τον ἰατρον δῶρον ἐκόμιζε τῆ τουτου γυναικὶ Θευγενίδι. γέγρα- 15 πται δὲ Αἰολίδι διαλέκτω παρὰ το Σαπφικον ἔκκαιδεκασυλλαβον τὸ si οδοπαχέες ἄγναὶ χάριτες ὁ εὐτε Λιος κόραι.ο δ λόγος προς τ ν ῆλακάτ'ν. καὶ εστι το εξῆς γλαυκῆς Ἀθάνας δῶρον ηλακάτη φιλέριθε, τουτέστι φίλεργε, ταῖς γυρο20 ναιξίν. c. 6.

i Γποθεσις. Οινος ω φίλε παῖ. Παιδικὰ Αἰολικά. 6. Γέγραπται τουτο εἰς παῖδα ἀποστρεφομενον την τοὐ φιλoὐν-2) Ante Galas. liaeo hypothesis

108쪽

τος φιλωπι διο καὶ ἐλέγχειν αυτὀν πειραται ως μη σπουδαίως ποῖς την φιλίαν αυτου διακείμενον. τὸ δὲ μέτρον τοίτο Σαπφικόν πεντάμετρον τεσσαρεσκαιδεκασυλλαβον. ηομιλία, παρ' ὁσον εἰρῆσθαι γεγράφασιν Οινος καὶ ἀληθεια παρὰ την παροιμίαν. h. e. 6. B. 5

109쪽

Θυρσις ῆ ' ὀιδῆ τουτέστιν, ὁ βουλόμενος Θυρσιν ἐπιγραφέτω, o θέλων ' διδῆν. Θυρσις μὲν γήρ ἐστιν ο ποιμὴν ὁ 20 αυλῶν, ωdς δὲ το μέλισμα το φθεγγόμενον.

110쪽

τῶν αρθρων. το γὰρ η το ἄρθρον τραπὲν εἰς α οὐ ψιλουσιν, αλλὰ δασυνουσιν. me. l ν αλλω οἴτω. J To αδυ τινὲς λέγω i/σιν Oτι ψι- κλουτω του η τρεπομένου εις α Αωρικῶς. καὶ εἰ μεν ουτοι ἀλληθευουσιν, ψευδεται ὁ Θεόκριτος πάνθ' αλιος γρύ-5φων, καὶ ουχ ἄμῖν τον Ἐρωτα, και τί ποθ' άδυ, καὶ

ἄλλα πολλὰ τοιαυτα ἔναντιουμενα Τω κανόνι.

I V. Wιθυρισμα : ψιθυρίζουσι γὰρ αἱ πίτυς προς τὰς πνοὰς τῶν ἀνεμων σχιζομένας. ψιθυρισμα δε η το μέλισμαῆ το συριγμα η το κρουμα. - νιθυρισμα : τὰ μέλος, ποια lo φωνή. 3. - l λλως.l φιθυρισμα : το μινυρισμα. ώνο- ματοπεποίηται δὲ η λέξις παρὰ την του ηχου ἰδιότητα κατὰ μίμ σιν τῆς φωνῆς. νιθυρισ μα: μέλισμα, λάλημα ' φι- θυρος γαρ ο λάλος. η των V τῶν κατα μίμησιν, καθά περ καὶ το κελαρυζειν. χμηρος i5 κατειβόμενον κελαρυζει. Πνεται δε από του ψω τὸ λεπτυνω, ἐξ ου καὶ ψιὰς παρ' ἐρω. κυρίως δὲ λέγεται ψιθυρίζειν τὸ ἐν τοῖς ώσὶ τινὰ λεπτον ηχον qχεῖν παρα τῖ ψίειν ἐν ταῖς θυραις, ἡγουν ταῖς ακοαῖς ' καταχρηστικῶς δε καὶ ἐπὶ τῶν δένδρων. Φιθυρίζουσι πδε αἱ πίτυς, ὁταν ριπισθῶσι, τῆ στενότητι τῶν φύλλων σχιζομένης τῆς πνοῆς, ως 'Αριστοφάνης ἐν Νεφέλαις τῆμος χαίρων, ὁπόταν πλάτανος ψιθυρίζst. ἡ δε διάνοια καὶ τὸ εξῆς ἐχει Ουτως' ἡδυ μεν τὸ τῆς πίτυος ψιθυρισμα ἐκείνης τῆς παρὰ ταῖς πηγαῖς ἀδουσης 25ήδυ δὲ καὶ συ ω αἰπόλε συρίζεις.

SEARCH

MENU NAVIGATION