Bucolicorum graecorum Theocriti, Bionis, Moschi reliquiae accedentibus incertorum idyliis edidit Henricus Ludolfus Ahrens

111쪽

It w. Aδυ τι : ω L. ips. αι πολε , καὶ η πίτυς εκεινη, η τις ἐστὶ παρα ταῖς πηγαῖς, ηδεῖάν τινα μελίζει, ηγουν μετὰ μέλους καὶ βυθμου τινος ἀφίησι, την των φυλλων λεπτην ἀπήχησιν - τολο γαρ νυν το κνιθυρισμα μεταφορικῶς απὀ5 τῶν ἀνθ ρωπων - ἡδυ δὲ μέλος καὶ συ τῆ συριγγι μέλπεις l αἰπόλε l. - s νι θυρισμα : το λεπτόν τῶν φύλλων ἀπήχημα. 23. - i ι ἡ πρὸς ταῖς πηγαῖς πίτυς ἐκείνη ἡδύ τιμελουργεῖ κατὰ το ψιθυρισμα, ἀντὶ του ψιθυρίζουσα ἡδέως

μελίζει ἀλλα συ ηδέως σχ)ρίζεις, καὶ τοσουτον τοὐς αλλους 10 νικας, ως ο ιδ εις τό ἔπαθλον ἀνθαιρήσεται, εἰ μη ἄρα οΠάπι οἷον θεου μόνον ἡττῶ. Vat. IV. lυλλως. I ὁ ψιθυρίζειν τινὲς ὀνοματοποιεῖσθαί φασιν, ως τὀκρι κε ζυγὸν tb καὶ tὀσίζε δὲ οφθαλμός. κυρίως δε ἐπὶ τῶν ψευδομένων τό φιθυρίζειν λαμβάνουσι. γίθυρ ψίθυρος ώς μάρτυρ μάρτυρος, καὶ κ ίθυρος ψιθυρουως μάρτυρος μαρτυρου. το di φίθυρ παρα το χρίθος, O Gq-20 μαίνει την λοιδορίαw ῆ παρὰ τό ψω το λεπτυνω καιτὀ θυρα σημαίνει δὲ τὰ χείλη περιφραστικῶς. τὀ δὲ ε ίθος ἀπό του φείδος αποβολὴ του υ καὶ τροπὴ τOs ε εις ι και τοὐδ εἰς θ ψίθος l - Αἰπόλοι δέ εἰσιν οἱ ἐν τοῖς αἰπεσι, τουτέστιν υφηλοῖς τόποις καὶ τραχέσι, τας αιγας νέμοντες ' ουτω25 γὰρ φιλεῖ τ ζῶον. - Εαι ά πίτυς: λείπει τὸ πεφυκυῖα.ῆδιον δὲ τὸ της πίτυος ψιθυρισμα, ὀταν ριπισθῆ στενότητι τῶν φύλλων σχιζομένης τῆς πνοῆς. Gora.''ὶ - Tήνα: ευ- θεῖα ἀντὶ τοὐ ἐκείνη. οἱ γὰρ Aωριεῖς το ἐκεῖνος τῆνος λέγουσι καὶ τὸ ἐκείνη τηνα ἀναλόγως, τὰ θ'vλυκά. - l Και ἄλ-

112쪽

Gon. ILips. Pliau. ἐκβολῶν του ι καὶ τροπη του ε εχ η καὶ του κ εἰς et καὶ του η εις α τήνα. - Τήνα: Aωρικῶς ουτωλέγεται απὸ του κείνη τροπὴ του ε εις η, μένοντος καὶ τουι προσγεγραμμένου, καὶ του κ εἰς τ. I. - Ποτὶ ταIς πα- lo γαῖσι : προς ταῖς πηγαῖς κατὰ αποβολὴν του ρ καὶ τροπῆ τουο εἰς τ καὶ προσθέσει τοὐ ι. I.

Vet. Μελίσδεται : δια τοι ζ ἡ γραφή. τὸ δε μελίσδω

Ieh. ' , Αἰολικόν ἔστι. μελίσδεται- ἱen. - ἀντὶ του μελίζει, ο ἐστι λιγυρῶς ηχεῖ καὶ αδει. μέλη γαρ τας ωδας ibἔλεγον, ως καὶ Πίνδαρος τον Πῆνα φάσκων το

τουτέστιν ἐαυτῶ ωδῆν αδεις. - ώγουν μελίζεται καὶ ηχεῖ lκαὶ αποτελεῖ μελωδίαν. F tM. 412, 3. - Συρίσδες: ἀντὶ του συρίζεις Αωρικῶς. οἱ γαρ Aωριεῖς τα δεύτερα πρόσωπα 20 τῶν ρημάτων τα εἰς εις λήγοντα εις ες ποιOsσι, το ι μόνον ἐκθλίβοντες. το συρίζεις γαρ συρίζες γράφουσι, ως και ἐν τοῖς ἀπαρεμφάτοις το συρίζειν συρίζεν. διαλυουσι δὲ τὸ ζεἰς τὰ ἐξ ων ἐν συγκείμενον στοιχεῖα. i) Tὸ τῶν φύλλων α πῆχημα Lips. ποια αυτη φωνὴ ἡ ἀποτελουμένη 25αno τῶν δένδρων. H. - Πίτυς:J η τους στροβίλους ποιουσα. l. 2) Η, Ουσα δηλαdή. πλησίον τῶν πηγῶν ηδεῖάν τινα φωνην μετα μέλους γ χεῖ. II. - Μελίσδεται:J ἐμμελῶς ὴχεῖ. 6. Ε. M. N. Αἰολι-

ριγγι μέλπεις. E. M. - Ἐφορος τῶν ποιμνίων ο θεός. 3. - N δε τερεῖα. E. - Ἐπιθλον. C. E. βραβεῖον. P. Lips.

113쪽

χώ μεν τψ σύριγγ', o οε τψ καλον αυλον ἔδωκεν 'b αυλει Λαμοίτας, σύρισδε oὲ Λάφνις ὁ βωτας. Συρίζω καὶ το κατα Συρους λέγω mi φρονῶ. συρίττω δε ἐπὶ

του συριγμου του δια του στόματος ἀμεταβάτως ' καὶ συριττωiπὶ χλευασμου μεταβατικῶς, οιον συρίττω τινα αντὶ του χλευάζω, καὶ 'τῶν si εριττομένων ἐστὶν ' ηγουν των ἐμπαιζolo μένων. διαφέρει δε το αδειν τοὐ συρίζειν καὶ τοὐ αυλεῖν καὶ

τῶν τοιουτων τ- τα μὲν μέλος ἔχειν μονον, το δὲ αδειν ἐπὶ λόγου λέγεσθαι ἔμμελους. - Μετὰ Πῆνα τὸ δευτερονήθλον ἀποιση: ηγουν ἀπολαβὼν οἴσεις, τουτέστιν ἐν τῆ μολπῆ τῆ διὰ τῆς σύριγγος τα δευτερεῖα του Πανος ἔξεις. i5 Vet. Μετὰ Πῆνα τό δευτερον : αντὶ τοὐ ' πρῶτος OΠάν, δεύτερος ου' τὰ δεύτερα αδ λα του Πανὸς ἀποίσει, των δε ἄλλων τὰ πρῶτα. τον Πῆνα οι μεν λέγουσιν υἱον Πηνελόπης καὶ πάντων τῶν μνηστήρων, και διὰ τοὐτολέγεσθαι καὶ Πῶνα Eπιμενίδης δὲ ἐν τοῖς ποιήμασιν αυτου 20 Λιὸς καὶ Καλλιστοὐς Πῶνα και ' ηρκάδιον θιδύμους

'Αρίστιππος δε ἐν τ- α' 'Αρκαδικῶν Aιός καὶ Νύμφης Οἰνηίδος. οἱ δὲ λέγουσι διὰ τοὐτο Πάν, οτι τῆς φορῆς ἐστὶ σημεῖον Ιτουτέστι l τοὐ παντός, οθεν κυριως προσαγορεύεται 25 Πάν. συνοικειοὐται γὰρ ζ μορφὴ τοὐ θεοί τ- περιέχοντι καὶ τὸ μὲν τῶν κεράτων ἀπομίμημα ἡλιου και σελήνης καὶ μη-

λέγουσι primiis Heliasius distinxit.

114쪽

νίσκους φασὶν εἶναι, το δε παρδαλῆν ἐνῆφθαι τῆς φαντασίας εῖνεκα, τα δὲ κάτω cetραγώδη και γ λάσια των τῆς γης στερρῶν καὶ των ἐν αυτῆ πεφυκότωπι την δὲ συριγγα

τῶν ἐν τῶ κόσμω πλανωμένων μίμησιν ειναι ' το δὲ ἐπωπῶντας αἰφνιδίους ταραχὰς τῶν καταιγίδων καὶ τῶν απο νεφῶν 5 γινομένων περὶ τον αέρα μεταβολῶν. I καὶ τα κάτω, τουτέστι τους μηρους δασεῖς, σημαίνοντας τους υλωδεις τοπους'

καὶ τὰ κάτω τράγεα σημαίνοντα τῶν ορῶν τὰ τραχέα. ἔχει δὲ καὶ τ ρ μια χειρὶ τὸ δρέπανον σημαῖνον την ἐργασίαν, τῆδε ἄλλk την σύριγγα σημαίνουσαν τοὐς ἀνέμους. l loR Q. To δὲ δεύτερον ἐνίοτε μὲν ἐπὶ ταξεως λέγεται, ε νωτε δε ἐπὶ αριθμήσεως, καθα καὶ το πρῶτον καὶ το τρίτον καὶ τὰ τῆς ἀκολουθέας ταύτης - ἐνταὐθα δὲ τo δεύτερον κατὰ το πρότερον σημαινόμενον λέγεται. Vet. 'Aποισῆ: κομωρ. περισπαστέον si on. ώς τὀ lb

λαφῆ ἀντὶ τοὐ λήφρ. τοῖς γὰρ μέλλοντας τῶν οριστικῶν on. ' ) περισπῶσιν οἱ Βωριεῖς δεξῆ, λαφῆ, γραφῆ καὶ τὰ

δίφθογγον τρέπουσιν οἱ Βωριεῖς εἰς την αι δίφθογγον, τοε ψιλον εἰς α βραχύ, οIον lεῖκεν αῖκα, i Αρτεμις Αρταμις.

Seqq. recentius a Uitamentum esse

115쪽

το ε τρεποντων, Ουτος ἐξετεινεν, O και παρακατιὼν συνέστειλε.

- Λαφῆ: ἐκτατέον το λα δια τὸ εἶναι Aωρικόν, ως φ σινο υσκληπιάδης, ἐπεί φησιν οτι καὶ βραχύ ἐστιν. - Αἴκα δ' αἶγα λάβρ τῆνος : ηγουν εἰ μὴ εχει τις τράγον διθόναι τωθεω καὶ δώσει αιγα θθλειαν, συ ληο si χίμαρον, επὶ θ Vλυκου. χίμαρος γαρ αρσενικῶς μὲν ο τράγοός, θqλυκῶς δὲ η ἐνιαυσιαία αἰξ, η ἐνος χειμῶνος ουσα. μἀλλον Οε αδύνατον μὴ io ἔχειν τινὰ τράγον' ἀλλ' εἰ θελήσει ὁ θεο. 3 αιγα λαβεῖν, σοὶ θοθήσεται χίμαρος. - To καταρρεῖ μεταφορικῶς ἀντὶ

του κατενεχθοσεται. TO συντονον τῆς δόσεως δια του καταρρεῖ δηλοῖ. - Ἐστε κ ἀμελξης: αντὶ του μεχρις αν ἀμέ eris'. ἐκ /ε τούτου τhν μήπω τετοκυῖαν δηλοῖ. οτι δε τῆς i5 μήπω τετοκυίας το κρέας ῆδιόν εστι, φησὶ καὶ 'Hσίοδος και βοος υλοφάγοιο κρέας μήπω τετοκνιας.

Setiolium hic vulgo praecedenti adhaeroi ita ut τὰ α νυν ot in Gen. v

praeterea τοὐ δυν. συνδ. ad superius ἐξέτεινε trahantur. - νυν on . Gen. v

κῶς δὲ ὁ τράγος. Vule. 83 μὲν γὰρ

116쪽

oασφορOa τράγον - κεραος γὰρ καὶ κερασφόρος ταυτόν, πληνοτι το μὲν ποιητικόν ἐστι, τό κερασφορος κοινόν - ῶγα

οὐ λήφν ἐὰν δὲ α γα λάβρ εκεῖνος γέρας, εἰς σὲ καταρρεῖ, ἀντὶ του καταρρευσει, ηγουν ἐλεύσετω - ἀπὸ μεταφορὰς του υδατος - η χίμαρος. l τὸ συντονον δε τῆς δόσεως διὰ bτου καταρρεῖ δηλοῖ.l - χιμάρω δὲ καλον κρῆς: τῆ χιμάρω καλον κρέας ε στίν, εως αν ἀμέλξῖς αυτήν. Ἐριφοι μέχρι τριῶν μηνῶν η καὶ τεττάρων. χίμαροι ἐπὶ θηλυκουεως ἐνιαυτου, τουτέστιν εως ἄν τέκωσι καὶ ἀμελχθῶσιν - ἀφ'

ου δὲ τέξεται ἡ χίμαρος, ουκέτι χίμαρος λέγεται, ἀλλα αιξ loῆ χίμαιρα ' ταυτὸν γὰρ αῖξ καὶ χίμαιρα. επι δε τῶν ἀρρέ

νων ἔριφος και τράγος ' οι δὲ ποι 'ταὶ καὶ ἐπι του αρρενος τον αἶγα λέγουσι, καὶ ἔστιν αυτοῖς κοινόν ἄνομα τόμως ελαφος ἄνθρωπος Ἀπος. ὁ δὲ ἐπι τούτων ἔριφοι καὶ χλμαροι , τοίτο ἐπι τῶν προβάτων ἄρνες καὶ ωνοί και ὁ αἰ- i5γες ἐνταυθα, τοὐτο ἐπ' ἐκείνων ὁrες. δ δὲ τράγος ἐπὶ τούτων, τοὐτο ἐπ ἐκείνων κριος. νομεῖς δε οἴ μὲν τῶν προβάτων καλοῶνται ποιμένες, οι δὲ τῆς ετέρας μερίδος αἰπόλοι. θεοῖς δὲ ἐχρῶντο οἱ. νομεῖς τῶ Πανι καὶ ταις Μούσαις καιῆτι ταῖς Λέμφαις ' καὶ ταῖς μεν λέμφαις καὶ τῶ IIανι ως εν 20 τοῖς ὁρεσι διατρίβοντες, ἀγρόταις θεοῖς και αντο* Ουσι καὶ ἐν τοῖς ὁρεσι διατρίβουσι ' τῶ δε Ιωνι καὶ ώς χρωμένω σύριγγι καὶ ἐπιστήμονι καὶ ἐφόρω αυτῆς ὁντι, ὴς καὶ αυτοι επιμελοὐνται ταῖς δε Μούσαις διὰ τό μέλειν αυτοῖς ωδῶν,

es. l. 22. 22ὶ Πανὶ καὶ J 6. 23. E.

Gen. Lipa. , καὶ ona. vulgi. Rnte Kiessi. , qui καὶ a ri art. supra in-Rertum recte transposuit. 23) αυ- τοῖς ante ἐφόρον, .ut videtur,2. 23)

117쪽

Vs. 7. 8. eL 'II τό καταχές: κατωφερες, η ηχουν. -υ ΤΟ καταχές: το καταχεόμενον, η το υπηχουν καὶ υπορροιζουν ἐν τῶ καταφερεσθαι.

5 Rc e. t Ἐν αλλs.l 'II το καταχές: ει μεν μετα το υδωρ ἐπῆγε το τό, ταυτον δυνάμενον τῶ ο, εἶχεν αν ὁ σαφέστερον ot τω ' Vδυτερον ω ποι μην το σὰν μέλος η ἐκεῖνο τὸ υδωρ, οπερ υφόθεν απὐ τῆς πέτρας καταφωεται μεταῆχου. νυν δὲ προτάττει αυτό καὶ δυσδιανόητον ποιεῖ τον lo λόγον, τῶ υποτακτικῶ αρθρω συνυπαγόμενον. συνζθες δε τὸ τοιουτο καὶ τῶ πεζῶ λόγω.

25 lu) Νεογνὸν αρνίον ετι ἐν τῆ μάνδρα ον καὶ μήπω ἐξελθόν. 23. M. Lips. νεογνον αρνίον. P. λιπαρόν. 6. ΙΙ. P. τον ἐν τῶ σηκῶ, ῆγουν ἐν τῆ μάνὁρα τεθραμμένον. 6.

118쪽

ξ. γαρ υωριεῖς τον μέλλοντα τῆς τεταρτος συζυγίας τῶν βαρυτόνων τῆς ληγουσης εις ζ διὰ του ξ ἐκφέρουσιν. Rec. 'χλλως. Λῆς ποτὶ τὰν Νυμφῶν: θέλεις ώ αι πόλε προς τῶν λυμφῶν ίδε ἐλθεῖν καὶ καθίσας εις τον i5 ἀνεστηκότα τοὐτον τόπον και κατάντ', ῆγουν ὀξυν, ὁπου αἱ μυρ και, τῆ συριγγι μέλπειπι τας δὲ αἶγας ἐγὼ ἐν τουτωτώ τὀπω βοσκήσω. - N κάταντες ἐναντίον τὸ ἄναντες, λέγεται δὲ ἐπὶ του aDωυ. ὁ γὰρ ἀνάντης τόπος ο αὐτῖς δ που ἐστὶ καὶ κατάντης λέγεται μὲν ουν ἀνάντης τόπος eo

ἀνωφερῶς καὶ κατωφερῶς ἐπὶ tosi αὐτοέ. Ε. - 26ὶ ΑἰολικῶςJ Ἀττικῶς

cod. Glossa malo ad κάταντες relata erat, es. Gl. Vs. 3.

119쪽

τωφερής. λέγεται δε καὶ ἀνάντ' ξυλα καὶ κατάντ', τα ανωφερόμενα καὶ κάτω, καὶ ανωφεφη καὶ κατωφερῆ ἐπι τῶν αυ

Tον κατωφερῆ τόπον η τον υ Qqλόν. Gon. in Γε ώλ ον δὲ ὁ ἐν τω ὁμαλω πεδίω υπερανεστηκὼς ἄχθος, ῖς καὶ κο-l5 λωνος καλεῖται. λέγει δε υιονυσιος ὁ 'Aλικαρνασευς, ῖτι γεώλοφός ἐστιν ο υφηλος τοπος, κολωνος δὲ Ο προέχων αποτῆς γῆς μικρόν. Har. et parti in Vat. ion. , - Πῶς τῆς γαίας διφθογγογραφουμένης φιλογραφεῖται το γεώλοφος ὼς

το ἀνώγεων και κατώγεωπι, η γαῖα παρὰ τοῖς πιχλαιοῖς ἐisti 20 λογραφεῖτο ώς καὶ τὰ παρ' αυτῆς συγκειμενα νυν δε οἱ νέοι διφθογγογραφοὐντες Ουκ ηθέλοσαν τον τῶν παλαιῶν συνήθειαν τελειως ἀπολιπεῖν, ἀλλ' ἔθεσαν καί τινα φιλογραφουμενα, γράψαντες ουτως πλην του ἀνώγεων κατώγεων γεώλοφος καὶ ἄλλα τινά . Gen. ' ) - Α τε μυρίκαι: ὁπου 25 αἱ μυρσίναι.

απεναντίον IVart. , ἀπεναντίον 3. ,

120쪽

Πῆνα δεδοίκαμεν ' οντως γὰρ πικρός ἐστιν, ἀντὶ του βαρυς καὶ οργίλος, ηνικα ἀπὸ τῆς ἄγρας σχολάσας αναπαύεται κε κοπιακως, εν αυτῆ δηλονότι ' και ἀεὶ προς τῆ ρινὶ αυτου, loῆτοι ἐν τῆ ρινί, δριμεῖα χολὰ κάθηται, τουτεστι καὶ ἀεὶ ὀργίλος ἐστίν. - Ἐν τῆ μεσημβρία ου δίκαιον ἡμῖν ἐκ νόμου συρίζειν τον γὰρ Πἀνα δεδοίκαμεν. ἡνίκα γὰρ αν ῆ κε- -κμηκὼς ἀπ' ἄγρας, αναπαύεται' και ἄλλως πικρός εστι κατὰ φύσιν, τότε ἐπὶ πλεον ἀνάπτεται ἐξωργισμένος, μεθὀ ελ- i5θοι ἀγρεύσας. 2.)

ἄειδε : ῆγουν τὰ περὶ του θανάτου τοὐ Λάφνιδός μοι λέγε. - l IN ἄλγε' ἄειδε τριχῶς ευρομεν γεγραμμένον ἐν τοῖς παρ' 20 ἡμῖν ἀντιγράφοις δηλονότι ἄλγε' ἄειδες - και λέγει τοἄειδες ἀντὶ του λέγοις αν Aωρικῶς, και ὁτι το γὰρ παρέλκει

- και α γε αειθε αντι του λεγε , και αλγεα ειθες, ο

15) ου πρέπον ἐστίν, ου δίκαιον E. M. P. νόμιμον υπάρχει. 2. - Κατα τον καιρον τῆς μεσημβρίας. 2. - Ἀμμιν:J Αἰολικὸν και 25

Gen. lemntur, post καλειται P. 40. Ib. in b., ubi meaia deense videntur, scholio praecedenti post μυρσίναι adhaerent vulgo. Ceterninb., Gen. h , εἰώθασι vulgi. 33 f Oni. Gen. h- Lips. - ΜΕΣΑΜΒ P. τομεσημερινόν Relah. seqq., quum jam in Ox. I ΜΕ. praefixum esset. 6)