장음표시 사용
431쪽
νον μὲν ἔσωσεν, αυτος δ' ἐτελευτησεν oθεν τους Μεγαρεῖς φασὶ θάψαι αυτον δημοσία καὶ τιμῶν ώς ηρωα ἀγῶνά τε αυτῶ ποιεῖν, ἐν ω τοὐς καλους περι φιλημάτων ἀγωνίζεσθαι ' τον
καταφιλησαντα αυτῶν ηδιστα, τολον ὐπο του κριτου ως, κρείττω στεφανουσθαι.
Rec. Νισσαῖοι Μεγαρῆες . Νίσαια γὰρ ἐπίνειον Μεγαρέων. ἀπο Νίσου τοὐ IIανδίονος. Ge n. ) - υλλως 1ὸ Μεγαρεῖς οἱ την δείσαιαν κατοικοὐντες καὶ τὰ ναυτικὰ ἀριστεύοντες, ευτυχοίητε, ὀλβίως et θν εαυτῶν κατοικοὐντες lo πατριδα , ἐπεὶ τον Ἀθηναῖον Λιοκλην περισσότερον των ἄλλων τετιμήκατε, εραστην παιδος γεγονότα, καὶ ἐπ' αυτῶαγῶνα φιλημάτων τεθείκατε, ἐν ω ὁ γλυκυτατα ψιλήσας καὶ τὰ εαυτοὐ χείλη τοῖς τοs ἀντιφιλοίντος χείλεσι προσκολλη- σας βαρεῖ στεφάνω στεφανωθεὶς χαίρων ἀπῆλθεν εις την μυ- i5 τοὐ μVτέρα. . Vs. 34-3T. Ree. I οὐ Tρικλινιο D. M. πιλβιος, φησίν, ἐστὶν ἴς κρίμνει τοῖς παισὶν ἐκεῖνα τὰ φιλήματα. οντως πολλὰ ἐπιβοῆται τον χαροπον Γανυμήδην, ἔχειν το στόμα ἴσον τῆ Λυδία λιθω,
20 ἐν ἡ τυν ἀληθῆ χρυσὸν οἱ αργυραμοιβοὶ δοκιμάζουσι μη φαὐ- λον εἶναι. ἐν Λυδοῖς γὰρ ἡ τον χρυσὸν ἐλέγχουσα λίθος ευ
ρίσκεται. M. Gen. ) - Ἀργυραμοιβοί: οἱ ἄργυρον διδόντες καὶ χρυσὸν λαμβάνοντες. 'M. Gen. )31) Iυκρα si τέλεια. 6. δῶρα. r. τὰ πρῶτα. M. 25 M) Προσμήξη. r. - Xεεσι:J τοὐ κριτοί. r. 33 Καλλωπιζόμενος, βαρουμενος. M. - νθε ν:J Θουν ἴ
35ὶ Ἐδς ώραῖον καὶ πρῶτον ἐν νέοις φιληθέντα υπο του Λιος. M. - Ἐπικαλεῖται. 6. καλεῖ, βοῶ. r. ως θεόν αυτὸν ελαβεν. r.
30 36 Tῆ λιθω τῆ διακριτικὴ του χρυσου. M.
432쪽
VH. 'H π Ου τον χαροπὸν Γανυμήδεα: ὁντως ὁ κριτής, φησίν, εἴχεται τῶ ΓανυμήdM, ῖν' ἐπιτήδειον ἔχη τοστόμα προς τὸ δικάζειν τα φιλήματα ουτως ως η Λυδία λί- θυς δοκιμάζει τον χρυσόν, εῖτε καλος εἴτε καὶ μή. c. Λυδία δε λίθος , ἡ λεγομενη χρυσῖτις ως τοὐς λίθους τουτους παρὰ bΛυδοῖς ευρισκομένους. τό θὲ ἐξῆς Ουτως ' εὐχεται τῆ Λυδία πέτρα ἴσον ἔχειν τὸ στόμα, 1 ινι οι ἀργυραμοιβοὶ τὸν χρυσον δοκιμάζουσιν.
ἔγεντο:J ουχ ἡμῖν, φησί, μόνοις τοις θνητοῖς τόν Ἐρωτα ἔτεκεν, ὁστις ποτέ ἐστιν, ἀλλα καὶ Ηρακλῆς ἐράσθη. ἐπεὶ 20 δε τα τῆς υπὸ τῶν Νυμφῶν γενέσεως του Ἐρωτος ἐπὶ πολλὰ διαλλqττει, διὰ τοὐτο φθσι' ω τινι τοίτο θεῶν τέκνον ἔγεντο. Gen. ' ) - Αμφιβάλλουσι, τίνος υίὸν τόν Ἐρωτα. Hσίοδος μεν γὰρ χάους καὶ Γῆς, Σιμωνίδης χρεος καὶ 'Aφρο-i D τοῖς ῖνθρώποις. II. Ω; ἐνομίζομεν. C. M.
otiarn v. post Hypoth. , Ἱλiας ante Brub. , Et ita si napor. vulgo nnt eis clunt eadem quae inter Itypothesea leguntur, tibi vid. 10) εῖρηται δὲ BUCOLICI GR. II.
Tόν τῆς φιλίας ἐξάρχοντα. M. - 25
433쪽
δίτης, 'Aκουσίλαος Νυκτος καὶ Αἰθέρος, 'Aλκαῖος Ἱριδος καὶ Ζεφυρου, Σαπφὼ 'Aφροδίτης καὶ Ουρανos, καὶ ἄλλοι ἄλλων. Rec. On ἡμῖν, φθοί, μόνοις τοῖς θνητοῖς ἔτεκε τον Ερωτα, ἐκεῖνος δηλονότι, των θεων ω τινι τοὐτο, ηγουν ὁ 5 μως, τέκνον εγένετο, ἀλλὰ καὶ Ηρακλῆς ἐράσθη. M.qGen.
I. i. 'Ος τον λὶν ὁπέμεινε: λὶν τον λέοντα απῖ ευ- θείας τῆς λίς. καὶ et ζρος ἐπί τε λὶν ηγαγε δαίμων 10 καὶ λὶς ῆυγένειος. - Ιστάρεῖται si λέοντας υφ' Ηρακλέους διαφθαρῆναι, τὸν Ελικώνιον, τὼν Λέσβιον, τόν Νεμεαῖον.
15 Ie L χαρίε ντος Γλ λα: τόν λαν Σωκράτqς υἱόν Πρακλέους τ σίν, πολλώνιος δὲ ὁ Ῥόδιος Θειοδάμαντος, Νίκανδρος δε Κήυκος, Κυφορίων δε Πολυφήμου τοὐ Ποσειδῶνος ἐρώμενον, καὶ ἄλλοι ἄλλωνJ. - Τὰν πλοκαμίδα φορεῶντος : τοὐ ἔχοντος τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς πεπλεγμέ-
ad τοὐto allat uni. 2ουὶ το φέροντος
434쪽
του τοὐς πλοκάμους φορουντος, ηγουν ἐνδυομένου καὶ περιβαλλομενου. ἴσως γὰρ αν φαλακρος ην, περιεβέβλητο ἀλλοτρίας τρίχας τῆ κεφαλν p. 3. Gen. 3 - πισσα μαθὼν ἀγαθός: 'Αριστοτέλης φησὶν ύxo Ῥαδαμάνθυος παιδευθῆναι τον υρακλέα, υρόδωρος δὲ υπο των βουκόλων 'Aμφι- 5τρύωνος, τινὲς δὲ ὁπό χείρωνος καὶ υεστιάδου. - 'Iστέονοτιl Ἱ2ας παῖς ην Θεοδάμαντος του Αρυοπος. Μαθών: ὁ Ηρακλῆς. πεπαιδευσθαι δὲ αυτόν φασιν οι μὲν ὁπo ει - μάνθυος, οι δὲ υπο βουκόλων ' φιτρύωνος, τινὲς νύποχείρωνος καὶ Θεστιάδου. Io Ree. Ἱλας παῖς ην Θεοδάμαντος του Αρυοπος, ον μαθὼν φακλῆς πεπαιδείσθαι, ως τινες μέν φασιν, υπο --
δαμάνθυος, οἱ δὲ ὁπο βουκόλων Ἀμφιτρυωνος, τινὲς δὲ
V v. χωρὶς δ' ου δέ ποκ' ης: Ουδέποτε, φησίν, ὁ Ηρακλῆς αυτοί ἐχωρίζετο, ουδε μεσούσης τῆς ημέρας ονδε ταῖς εωθιναῖς ωραις. - ου δ' ὁπότ' ὀρτάλιχοι μινυροί: ουδέποτε, φησίν, ὁ Ηρακλῆς αυτοὐ ἐχωρίζετο, ουτε πρωῖ, 20 οὐτε μεσούσης τῆς ημέρας, Vat. Gen.' γ ουτε κατὰ τον καιρόν, καθ' ὁν οἱ νεοσσοὶ εν οἰκήματί τινι ἔντες ἀποβλέποιεν 9) 'Aεωνηστος. M. - Ἐγένετο ἄν, εἴπερ ἐν. M.
Inate non distincto Gen. h , quor im
435쪽
εἰς την κοίτην, πτερυσσομένης τῆς μητρος καὶ λοιπον ἀναχωρουσης, τζν τελευταίαν ἐκδεχόμενοι τροφήν. - Ορτα λι- χοι νεοσσοὶ μικροί, μζδέπω πετόμενοι. μιν et ροι δὲ ἀντιτοὐ μινυρίζοντες καὶ λεπτῆ φωνὴ θρηνουντες. - Σεισα 5 μένας πτερα μητρος : πτερυσσομένης, οπως υπο τὰς πτέρυγας λάβρ τοὐς νεοσσους. - Πέτευρον δε σανίδιον λε-
πτον και τε ταμενον , ω και εις τους οροφους αντι κεραμων πολλοὶ χρῶνται. οἱ δε αιθαλόεν πετευρον την δοκον λεγουσιν, ὼς καὶ πιμηρος 10 αυτοὶ δ' αἰθαλόεντας ἀνὰ ρῶγας μεγάροιο.
τινες δε φασιν αιθαλοεν εἰπεῖν το πέτευρον δια το αἴτιον εἶναι αἰθαλης. ζ απο του ai θεσθαι λίαν δια την λεπτότhτα
436쪽
γουν οτε ἐσπέρα καταλάβρ καὶ οἱ τρωγλῖται υπο ταῖς καλιαῖς εἰσερχονται ταῖς εν τοῖς τῶν ἀνθρωπων οἰκήμασιν οὐ ψαις. M. Gen. )
Rec. ira δε παν εχει Ουτω μέχρι τοὐ αυτῶ δ' ευ ἔλ- 5κ ω ν.J πάλιν ὁ λόγος προς τον Νικίαν φίλον ὁντα του Θεοκρίτου. φησὶ γαρ ὁ Θεόκριτος προς αυτόν, . OΤι, ως ἐδοκουμεν ω Νικία, οὐ t ενεκα ημῶν μόνων ἐγέννησε τον Εὐρωτα οθεός, ωτινι ἐγένετο τέκνοπι ουχ ημῖν μόνοις τὸ καλὸν φαμνεται καλὸν εἶναι, ο ινες θνητοί ἐσμεν καὶ σήμερον ορῶμεν, 10 αυριον ,δ' ουχ ὁρῶμεν, τουτέστι σήμερον ζῶμεν, αυριον δὲ τεθνηξόμεθα αλλὰ καὶ ο φακλῆς ο χαλκεοκάρδιος, τουτέστιν ὁ στερρός, υας του ἄμφιτρύωνος, ὀστις, ὁ Πρακλῆς, ἀπέκτεινε τὸν ἐν Νεμέα λέοντα, δεδούλωτο τῶ Ἐρωτι. ηρα- σθη γὰρ παιδὸς του χαρίεντος πλα, του φέροντος πλόκαμον, ibτουτέστι του ἔχοντος τὰς τρίχας πεπλεγμένας, καὶ ἐδίδαξεν αυτόν, τὸν Τλαν, ὁ Πρακλῆς, πάντα τὰ πρὸς ωφέλειαν, ως και πατὴρ διδάξειεν αν τὸν ἐαυτου παῖδα ' ἐκεῖνα δηλονότι
ἐδίδαξεν αυτόν, ὁσα αυτός, ὁ Ηρακλῆς, μαθὼν ἀγαθὸς ἐγέ
νετο καὶ αοίδιμος, τουτέστιν ἐπαινετός. ἐς τοσουτον δε 20 δεδούλωτο o Hρακλῆς τῶ ἔρωτι του παιδός, ῶστε Ουδέποτε ἐν χωρὶ εἰ αυτου, τουτέστι κεχωρισμένος, ἀλλὰ διὰ παντὸς συνῆν και ωμίλει αυτῶ - τοὐτο γαρ δίδωσιν o λόγος τῶ μηδέποτε ἀφίστασθαι τοὐ παιδός, μπε τῶ μέσω τοὐ ζματος, τουτέστι τῆ μεσημβρία, μήτε οπότε ανατέλλει o ῆλιος - τοίτο 25
γὰρ σθμαίνει τὸ ἀνατρέχει ἡ λευκιππος 'Hως ἐς τό δῶμα τοὐAιός, τουτέστιν ἡ ἐπὶ λευκῶν ῖππων ὀχουμένη - μήτε οπότε
ὁρνις τις νεοσσοὐς ἐνθουσιάζοντας πρὸς την κοίτην τοὐ ηλίου δυνοντος, ἐπὶ ξυλου καθ μένη καὶ τὰ πτερὰ αυτοῖς περιβα-
λοὐσα σκέπει καὶ περιθάλπει. ουτω πεπαίδευτο ὁ παῖς αυτῶ 30 κατα θυμόν, τουτέστι κατα τὴν οἰκείαν ἀρέσκειαν. I Rς:l ουτως. M. - Κατοῦ ψυχήν. M. κατ- τὴν οἰκείαν βου-λγμιν. L. . Ι . - Ησκημένος. r. πεφιλημένος. M. Oπως ο παῖς υπ γαυτου δεδιδαγμένος εχ. L. P. - Εrη:J ην. M.
437쪽
Vet. Αυτῶ δ' ευ ελκων : ἀντὶ του αυτόθεν ώς παραυτόθεν ἐκ νεότητος καλῶς ελκων καὶ κατὰ μηδεν ἐλαττου- μενος μηδὲ ἐλλείπων ἀνηρ γένοιτο. εῖρηται μεταφορικῶς 5 ἀπο τῶν βοῶν τῶν ἐκ νέου εἰθισμένων καλῶς ελκειν. μου. Aυτῶ δ' ευ ελκων : ηγουν καλῶς εν αυτῶ διερχόμενος καὶ διαβιβάζων τον εαυτου βίον, ἀπο μεταφορῆς τῶν βοῶν τῶν ἐκ νέου εἰθισμένων καλῶς ελκειν. M. Gen. ' Vs. 20. 10 L et. Μιδεάτιδος : Μίδεια πόλις υργους' οἱ δε κώμην αυτήν φασιν. Ἀργεία δὲ καὶ 'Aλκμήνη. Vs. 2 l. It w. 'Αργώ: διὰ τὸ ἐν υργει η υπῖ υργου τινος κατασκευασθῆναι, η διὰ τὸ ταχεῖαν εἶναι κατ' ἀντίφρασιν. M. Q. Ib Gen. γVs. 22. I 't. υτις Κυανεῶν : Καρυστιος ὁ Περγαμζνύς φ qui
30 Μιδέας πόλεως. r. - Τῆς ηρωικῆς. M. 2Iὶ Εἰσήρχετο. M. - Ευκάθεδρον. M.
438쪽
Κυανέας μὲν υπο ἀνθρώπων, υπο δε θεῶν Φόρκου πυλας κεκλῆσθαι Dμοσθενης δέ φησιν ἀπο του ἱερου ώσεὶ στάδιον εἶναι νησίδιον σκοπελῶδες , καλεῖσθαι δὲ τὰς τουτου ακρας Κυανέας. - Συνδρομάδω m. συνδρομάδας λέγει τας Κυανέας πέτρας Gon.') διὰ το συντρέχειν ἀλλήλαις καὶ συνέρχε- bσθαι καὶ συνθραυειν τὰς διαπερώσας ναυς. μόνην δὲ την', ργώ φασι προνοία τῆς 'Aθ νῆς διαβεβηκέναι. ην δὲ πεπρωμένον ταῖς συμπλqγάσι πέτραις, εἰ διαβαίq τις μία ναυς αυτὰς ἀβλαβῶς, καὶ μετα ταυτα μοδέν τι πάσχειν δεινὸνJ ἐξ ἐκείνου του χρόνου στῆναι - διῖ καὶ ἔστησαν τῆς Αρ- 10γους διαβάσης.
και πόλις ὁμώνυμος ἐν Κόλχοις, παρ' ῆν Ελληνες, Μιλησίων
Vet. 'Aντέλλοντι Πελειάδες : περὶ ανατολήν, φθσί, των IIελειάδων ῆρξαντο στέλλεσθαι τον πλουν καὶ ἀνάγεσθαι οἱ ῆρωες εις Κόλχους. ἐστὶ ο καιρὸς ἀρχομένου του θέρους, διο καὶ ἐπήγαγε τετραμμένου εῖαρος, τουτέστι 20 λήξαντος. - υλλως. Αἱ Πελειάδες, φησὶ Καλλίμαχος, τῆς βασιλίσσqς τῶν 'Aμαζόνων ησαν θυγατέρες, αῖ Πελειάδες
24 .1ἰετος ως μέγα λαῖτμα: λαῖτμα το πέλαγος η τὸ τῆς θα
439쪽
προσηγορεύθησαν. πρῶ ν δ' αυται χορείαν καὶ παννυχίδα συνεστήσαντο παρθενευουσαι. ὁ δὲ νους ' καθ' ον, φησί, καιρὀν ἀνατελλουσιν αἱ Πλειάδες θάλλει τε πῆσα γῆ ταῖς βοτάναις του ἔαρος, τηνικαυτα τοί απόπλου ἐφρόντιζον. τὰ 5 δε ονόματα των Πλειάδων εἰσὶ ταυτα ' Κοκκυμώ, Γλαυκία, Πρῶτις, Παρθενία, Μαῖα, Στονυχία, Λαμπαδώ. - Θειος ἄωτος . τῖ απάνθισμα των ηρώων, οἷον οι πρῶτοι τῶν ηρώων. - υωτος : Gon.' τὸ θεῖον ἀπάr/θισμα τῶν ηρώων. εἴρηται δὲ ἄωτος από του ἄειν, o ἐστι πνεῖν και ὀδωδίναι. io Vs. 30. I et. Εἴσω δ' ὁρμον ἔθεντο : καθωρμίσθqσαν ἐν τῆ Προποντίδι κατὰ την Κίον, τqν νυν καλουμένqν Προυσαν,
κατελείφθq. - Eνθα Κιανῶν αυλακας'. εἰς τὀν τόπον
15 τῶν Κιανῶν. Κιανοὶ γαρ οἱ την Κίον οικουντες, ζ τις νυν καλεῖται IIρουσα από του τῶν Βιθυνῶν βασιλέως Προυσίου.
440쪽
λεια, παρ' οσον ἐποίουν τὰς στιβάδας εκ τῆς ἐν τω λειμῶνι φυομενης υλqς. στιβάδα δε καλουσι την ἐξ υλης χορτωδο
Rec. υλλως. Aυτῶ δ' ευ ελκων : το παν μέχρι του ἐνθα βουτομον οξὐ βαθυ δε τάμον κυπειρον ἔχειουτως. αγόμενος ὁ παις αυτω τω Πρακλεῖ, ῖνα ἀποβαίη εἰς aληθινὸν ανδρα, τουτέστιν ανδρεῖος αναφανειη, μὴ ψευ- 40δόμενος την εαυτου φυσιν δηλονότι. αλλ' ὁτε b γάσων ἔπλει εις το χρυσεον δέρμα, ὁ υιος του Αἴσονος, συνέπλεον δε μετ' αυτου καὶ οἱ αριστοι των 'Ελλήνων, ἐκλελεγμένοι ἐκ πα-σων των πόλεων, Oῖτινες ἐσαν ωφέλιμοι - τουτο γάρ ἐστι
τὀ ων ὁ φελός τι - ἀφίκετο καὶ ὁ ἹIρακλῆς ὁ υιος τῆς loAλκμήνης τῆς Μιδεάτιδος τῆς ηρωίνης ὁ ταλαεργός, τουτέστιν
ο καρτερικός, ἐς την πόλιν την γαολκον την ἀφνειάν, τουτέστι του πλουσίαν ' συν αυτω δε τω ἹIρακλεῖ καὶ ὁ Ῥλας εἰσέβαινεν εἰς την νῆα την 'Αργὼ τqν ευεδρον καὶ ευκάθμ
δρον, ῆτις, ἡ Ἀργὼ ναυς δηλονότι, ουχ ῆψατο των πετρῶν 20
των μελαινῶν των συνδρομάδων, τουτέστι των συγκροτου
μένων προς ἀλλήλας, ἀλλα διέδραμεν αυτὰς καὶ ῆλθεν εἰς
τον Φῆσιν ποταμὸν τον βαθύν, ῶσπερ αετὸς διαπερα την θάλατταν. ἐξ ἐκείνου δε του καιροs ἔμειναν αἱ χοιράδες, τουτέστιν αι πέτραι, ακίνητοι. Aμος δ' ἀντέλλοντι Πε- 25λειάδες : τότε δε ἐμνήσέλησαν οι Ἀργοναυται πλευσεως, λέγω τὸ θειον ἀπάνεισμα των ηρώων - τοὐτο γάρ ἐστι τὸ θεῖος ἄωτος - οτε αἱ Πλειάδες ἀνατέλλουσιν. ἀνατέλλουσι δὲ ἐν
τῆ ἀρχῆ τοὐ ἔαρος, ὀτε καὶ τα ζωά εἰσιν ἀπολελυμένα πρὸς
νομάς τοὐτο γάρ ἐστι τὸ ἐσχατιαὶ ἄρνα νέον βόσκοντι. 303 Tοπος λιβαδιαῖος. M. - Προέκειτο. M. - Ταῖς κοίταις ἄφελος. M. ἐπιτήδειον εἰς στρωμνήν. L. P. M) Βουτομον:l εἶδος φόρτου. 6. L. πάπυρον, το κοινῶς ἐαγά-