장음표시 사용
451쪽
διαιτωμενους. ἐλεγετο δε ὁ Πλάτων τον Πυ γόραν Ουτως ἀποδέχεσθαι ως καί τινα νομίζεσθαι λέγειν εξ αὐτοs, ωστε Πυθαγοριστην τον Πλάτωνα ει ν σέλαι. τῶν δὲ Πυθαγόρου οἱ μὲν ησαν περὶ θεωρίαν καταγινόμενοι, οῖπερ ε καλοίντο5 σεβαστικοί Οἱ δὲ περὶ τα ανθρώπινα, οῖπερ ἐκαλοὐντο πολιτικοί οἱ δὲ περὶ τὰ μαθηματα τα γεωμετρικὰ καὶ αστρονομικά, οῖπερ ἐκαλοίντο μαθηματικοί. τούτων Ουν οἱ μεν αὐτ- συγγενόμενοι τῶ Πυθαγόρα εκαλοῶντο Πυθαγορικοί, οἱ δε τούτων μαθηται Πυθαγόρειοι οἱ δε ἄλλως ἔξωθεν ζη-l0 λωταὶ Πυθαγορισταί. - Πυθαγορικος και Πυθαγοριστης διαφέρει και Πυθαγορικὰς μεν ἐστιν ὁ τοὐ Πυθαγόρου ἔχωντα ἰδιωματα καὶ τους τρόπους, Πυθαγοριστης δὲ Ο τα τοὐΠυθαγόρου ποθῶν, πλην μη κατ' εκεῖνον ὼν μηθὲ τὰ εκελ
IS ἔτεροι δε τον Πλάτωνά φασιν. ἐλέγετο δε ὁ Πλάτων τον
Πυθαγόραν ουτως ἀποδέχεσθαι ως καί τινα νομίζεσθαι λέγειν ἐξ αὐτοὐ, ωστε τον Πλάτωνα Πυθαγοριστην εἰρησθαι. ἔτεροι δε εναντία περ ι τοὐ Πυθαγορικοs και Πυθαγοριστοί λέ
452쪽
ἐκμαίνει ἐρῶντα αυτῆς. Gen. ' ). - Λασῶ δε μαν/ίς: εοικα δε λανθάνειν ἐμαυτον εἰς μανίαν πεδών ολίγον δε το μεταξύ ἐστι καὶ ακαριαζον του πάντα με κατασχεθῆναι τω πάθει τῆς
μανίας. ἡ οὐτω' p. Gen. γ λασῶ δὲ μανείς ποκα : λανθάνω πως, φησίν, ἐμαυτὸν εἰς μανίαν ἐμπεσώw εἶτα id ιὰ 5 μέσουJ το θρὶξ ἀναμέσον, τουτέστιν oλίγον δέ εστι τὸ μεταξὐ του μὴ πάντα με μανῆναι.
Vri. M'ργεῖος κῆγών: διηγεῖται τὴν τῆς μανίας ἡπό-
453쪽
θέσιν. το-Ἀργεῖος τινὲς ονομα κύριόν φασι καὶ Ουκ ἐθυικόν - τὸ δε Θεσσαλὸς αντικρυς ἐπίθετον ' επάγει γαρ τὸ Απις.
καὶ ὁ Θεσσαλός o αντὶ του ὁ ἐκ Θετταλίας Απις καὶ ὁ
στρατιώτης Κλεόνικος εἱστιῶντο την ευωχίαν συν εμοί, ἐμου 5 παρασκευάζοντος. p. Gen. Vs. 15. 16. Vet. Θηλάζοντα τε χοῖρον : ου του θηλάζοντα παῖδα, αλλα τον θηλαζόμενον χοῖρον ἐνεργητικον γαρ ἀντὶ παθητικου. p. Gen. ) - Ἀνώξα δε Βυβλινον αυτοῖς : οἶνον
Io δηλονότι ' Θρακικόν, ῆJ ουτω καλουμενης τῆς αμπελου ἐπὶ τῆς Θράκης. - 'nς απὰ λανῶ: Gon. in παλαιὸν μὲν ὁντα ῶς τεσσάρων ἐτῶν, ἀνίσχυρον δὲ προς τὸ μὴ διοχλῆσαι τῶ πίνοντι σχεδὸν γὰρ l τότεJ ἐδόκει τουτέστι παραχρῆεια και πρὸ βραχεος Gon.' ) ήντλῆσθαι τῆς ληνου. - υλλως. Ἀφθό-
Vri. Βολβός τις κολχίας ἐξηρεθη: εἰδος βοτάνVς Κολχικῆς ὁμοίας κρομμυω.m Re c. υ Πικλινίου. οἱ γράφοντες Κολχίας ἀγνοουσι τὸ μέτρον. ἔστι δέ, ῶς φασι, βολβὸς εἶδος βοτάνης Κολχικῆς ὁμοιας κρομμυω. ἐμοι δε τον οἶνον λέγειν δοκεῖ. εἰσὶ γὰρ και κοχλίαι τοιαυτην οἴνου χροιὰν εχοντες, ῆγουν κόκ-i3 Eυωχουμε ' ἀπὸ μέρους τὸ παν. M. dis i ) Εἰς τὸν οἶκόν μου. 6. ἐν τῆ ἡμετέρα εικία. M. ἐν τόπω. r. Tεμὼν εἰς μέλη παρέθqκα νεοσσους ορνεις. M. 15 μογνὸν δελφάκιον. u. - οἶνον δηλονότι, απὸ Βυβλου νή
454쪽
κινον η κερασόχροοπι καὶ διὰ τουτο νῶν τον οἶνον βολβον. κοχλίαν εἶπεν. M. Us. 18. I9.
Vet. Ἐδη προιόντος ἔδοξ' ἐπιχεῖσθ' ακρατονωτινος ηθελ' p καστος : ηγουνJ ηδη δε προκόπτοντος τοs 5 πότου ἔδοξεν ἡμῖν ἐπιχεῖσθαι ακρατον, ητοι λείβειν καὶ ἐπισπένδειw ουτω γαρ ειώθασι ποιεῖν ἐν τοῖς συμποσίοις, ακρατον λείβειν καὶ ὀνομάζειν τινας ἐρωμένους η φίλους καὶ ἐναποχεῖν τρ γῆ ἐκ του οἴνου M. καὶ φθέγγεσθαι τῶν φιλτάτων τα ονόματα. - Ἐδει μόνον ω τινος εἰπεῖν : ἔδει loδε, φησί, μόνον εἰπεῖν, ου χάριν ὁ ο ινος ἐχεῖτο. Vs. 20. 2 l. Vet. υμμες μεν φωνευντες : ημεῖς μεν ὀνομάζοντες ενα ε καστος ἐπίνομεν. - H δε πίνουσα ουκ εφώνει καθὼς ημεῖς παρόντος ἐμου. Gen. ') - 'A o ουδεν παρεόντος is
τον γην σκάπτοντες ευρίσκουσιν οἱ ἄνθρωποι. r. - Βολβός, καὶ
18ὶ Εἰς τέλος τοὐ ποτου ἐρχομένου. M. τοὐ οἴνου. D. - Ηγουν 25 φιλοτησίαν ποιήσασθαι, ὴν κοινῶς -σι σὁρά ιτων. M. 19) χάριν. D. ου χάριν ὁ οIνος εχεῖτο. r. ουτινος ῆρα ' εἰπεῖν. M. 20ὶ φεῖς μὲν φωνοὐντες αλλήλοις χαίρει ουτω γὰρ εἰώθασι ποιεῖν. M. - AZς ἐδόκει ἡμῖν. M. 304ὶ PGon .h c. lelmin. ξ δ η δ ὲ προ
455쪽
κυάθους. τίνα ουν με ἐχε ra/ δοκεῖς διάθεσιν τοιαυτα πάσχοντας Vs. 22-24.
l0 φος εἶπεν : η Κυνίσκα, φησί, ειπε προς τον εἰς αυτην παλξαντα , ως σοφός τις, και αμα ταὐτα εἰπOsσα καὶ μνησθεῖσα του Λύκου Οὐτως ἐφλέγετο ως καὶ λύχνον ευκόλως απ' αυ- τῆς αφαι. - Ἐπαιζε τις : προς τὴν Κυνίσκαν, ῆγουμ
Gon. ' οὐ φθεγξῆ, οὐ λαλήσεις. λύκον ειδες, ως σο i5 φος εἶπεν, ῆγουν ως ὁ παροιμιαστὴς ἐφθέγξατο. Ρ. ἰen. ' γ- Λάβα τῶ γ είτονος : τοὐ Λύκου φησὶν ἐρῶν τὴν Εὐνίσκαν δια το κάλλος auros' Λάβαν δέ τινά φθσι τον αὐτούπατέρα από του παραλαμβάνεσθαι ἐκεῖσε τὴν Αἰσχινου γυ
20 R c. Tρικλινιο D. Ἐπάὶ ξέ τις : ευρ ται καὶ ἔπαιξέ τις, και εἰ καλόν, σκοπεῖν δεῖ. ουτω γαρ τοὐτο λέγουσιν,
ὁτι σιωπώσης τῆς Κυνίσκας ἔπαιξέ τις εἰς αυτὴν εἰπὼν οὐ φθεγξῆ, ῆγουν οὐ λαλήσεις. λύκον εἶδες, ως σοφὰς εἰ πεν, ῆγουν ως ὁ παροιμιαστ ς ἐφθέγξατο. καὶ ἔφη ' ουτω
456쪽
κόλως αν ἀπ' αυτῆς καὶ λυχνον αψαις. παροιμία δε εστι τολυκον εἶδες, ori οι λύκον ἰδόντες δοκουσιν αφωνοι γίνε- σθω/ι. ἐμοὶ δε το ἐπάῖξέ τις κρεῖττον εἶνm δοκεῖ, ουτως ἐπάὶ ξεν, qγουν ωρμησε καὶ ηλθέ τις καὶ ἔφη ευκόλως αναπ' αυτῆς καὶ λυχνον αναις, ῆγουν ουδὲ φῶς απ αυτῆς εἰς ολυχνον λάβ)ὶς τε, φαυλότατον, ος αυτὴν βουλρ λαβεῖν. τοίς σοφὸς εἶπε δια μέσου εἴρηται , ῆγουν ως φρόνιμος τοὐτο ἔφη. εοτι γάρ, εφη, Λυκος τις υἱος του Λάβα, υς εστιν αυτῆς ἐραστής. το δε οὐ φθεγξῆ λυκον ειδες προς το τίνα νουν εχειν με εδόκεις ἀποδίδοται. M.) Io Vs. 26-28. Iet. Αλυμεν ον - ερωτα: ἐξάκουστον. Vule.) - Τοίτο δι ωτός: παρ κηκόειν δέ, φησί, πρότερον περιτου ἐρῶν αυτὴν τοὐ Λυκου, ἀλλ' ἡσυχως, διόπερ ουκ ἐξήτασα. Gon. ' ) Mάταν ἐς ἄνδρα γ εν ειῶν: τουτέστι μα- 15ταιοπώγων υπάρχων, οιον μάτην ανδρὸς πώγωνα ἔχων δια
Rec. Τρικλινίου. 'κπεί, φησί, τοιαυτα πάσχων ουκήρευνων ουδὲ ἐφρόντιζον, μάτην ἀνέφυσα γένεια καὶ εἰς ἀν- θρῶν 'λικίαν ἀφικόμην. M. 3 20
30; lAαρισσαῖος:J ὀ Θεσσαλός' ἐκεῖ γὰρ ἡ χάρισσα πόλις. M.
457쪽
. SCHOLIA ET GLOSSAE.ώδην ἐδεν, ων κακόφρων , οτι ἐμνήσθη ainos. p. Gen. 'Eξαπίυης: η δε Κυνίσκα, φησίν, ἀκουσασα ουτως ἐξαπίνος εκλαιεν ως κόρη τοὐ τῆς μητρος κόλπου ἐπιθυρή
5 Vs. 34-36. V 't. Τῆμος εγῶ τον, ἴσης : τότε ἐγὼ ἰδὼν αὐτὴν φησὶ Gon. κλαίουσαν, οἷόν με συ Θυώνιχε γινώσκεις ὀργίλον πυγμαῖς τὴν σιαγόνα αυτῆς ἔπαισα. κόρρην γαρ την γνάθον καὶ σιαγόνα φασὶν M. Gen. 'in οἱ 'Aττικοὶ απὴ τοὐ , κόρση10 τροπῆ τos σ εἰς Gen. ' ) - Ἀνείρυσα δὲ πέπλως: ἀυτὶ τos ἀνέστειλα καὶ ἐγυμνωσα, καὶ Ουτω δείρας ἐξέβαλον. ἐδτι ἡ Κυνίσκα, φησί, πληγεῖσα καὶ τοi3ς πέπλους ἀνελκυσασαώκέως διὰ τῶν θυρῶν ἀνέδραμεν. p. II. Iun. 'γ
15 Vet. Τήνω τὰ σὰ δάκρυα μῆλα ρέον τι : ἐκείνω, φ σί, τῶ Λυκω, τα siέοντά σου δάκρυα μῆλα πιπτει, τουτέστιν ερως καὶ ἐπιθυμία. μήλοις γὰρ εἰκαζον τους ἔρωτας διὰ τὴν περὶ αυτοὐς καλλονήν. ώς καὶ αλλαχos φηθω dμάλοισιν ἔρωτες ἐρευθομένοισιν ὁμοro ι. M. 20 32) Σύντονον ῆ τρυφερώτερον, ὼς καὶ τὸ τέρεν δάκρυ παρ' υμῆρ' M.
16ὶ τὰ δακρυά σου μῆλα ρέουσι M.
male verba λέγων σοι ad praecede item gli,ssam traxit. Voluit autem glossator ου τοι ἀρ. supploto λε-γων cum ἔλασα conjiitisti. me et ἐγώ sunt glossae ad τοι et ἀρέσκω malo interjectae.
458쪽
Vs. 39 1. Vet. Μάστακα δ' οἷα τεκνοισιν υποροφίοισι χελιδών: Ουχ ουτω τις χελιδὼν τροφην δοίσα τοῖς νεοσσοῖς ταχεως πάλιν υπέστρεψεν - τψ ετέραν κομίσαι, ως ἐκείνη '
λιπουσα τον δίφρον εἰς ον ἐκάθοτο M.) fηγουν την καθί- 5δρανJ διὰ των θυρῶν M. Gen. ωχετο. Ira μαλακῶς ἀπὸ δίφρακος M. Gen. ), παρόσον αἱ γυναῖκες μαλακῶς καθίζουσιν, καθὼς εν Συρακουσίαις. Vs. 42. 43. Vet. 'Iθυ δι' ἀμφιθυρου : ηγουν εὐθύ, ἀντικρυ του 10 οἴκου του διθυρου. ἀμφίθυρον γὰρ καὶ δικλὶς ταυτόν ἐστι, δηλοῖ δε τὸ δίθυρον. - Α πόδες ἄγον : ὁπου οἱ πόδες γον. - Ουτως ώς αυτον τάχος οἱ πόδες εφερον. εἶτα ἐπάγει την παροιμίαμ' ἔβα κε ταῶρος ἀν' υλαν. s; en .h καὶ γαρ τοὐτο τὸ φ Γλον υλης δραξάμενον ουκ ἐπιστρέφεται των 15 οἴκοι, ουδ αυτη ἐκδραμοὐσα υπέστρεφεν. p. r. M. Gen. h)Ἐβα κεν, ταὐρος ἀν' υλαν: παροιμία ἐστὶν επὶ τῶν μη
Iὶ Ουτως η Κυνίσκα. D. - Κλίνης, θρονου. M. προσκεφάλαιόν τι φορείου. D. 2542ὶ Λια τοὐ διθύρου ' αμφότερα γοῦρ τὸ αὐro δηλοῖ. M. - Τῆς εχουσης δύο κλεῖδας. 6. τοιαύτη εστὶ θύρα. r. - Ἐσερον αυτήν. M.
459쪽
5 λήλων κεχωρισμένοι εἰσί, καὶ ἀφ' ου ουκ ἐκάρη κατάκρας τας τρίχας. - Σάμεμον ἐν δ έκατ ον: ψηφίζει τας ημέρας ὁ Αἰσχίνης καὶ γίνεται ξ παρὰ β . Σάμερον ἐν δ έκατον:τοὐ ἐνισταμένου φησί, μηνος σήμερον ια' ἐστιν, ἔς καὶ αυτάς, λέγω δὲ τὰς ενδεκα ἡμέρας, προσληπτέον ταῖς προτε lo ραις, καὶ εσονται νη ημέραι. Gon. ) - Θρακιστί: δια τομ' ἀπηντηκέναι μοι ὁσονου μεταμεμόρφωμαι, οὐδὲ Θρακιστί. ἀντὶ του ουδὲ Ιλλυριστί, κέκαρμαι. ἐκείροντο γαρ οἱ Θρῆκες
τὰς τρίχας διὰ το μη ἐν πολέμοις διὰ τούτων ἀτῆσθαι η
κενον ἔχειν βάρος αυτάς. p. Gen. ')i5 Riw. Ἀριθμεῖ τὰς ἡμέρας ο Αἰσχίνης, καὶ γίνονται νη . σήμερον γαρ, φησίν, ἐστὶν ενδεκατη του ἐνισταμένου μηνός,
καὶ προστίθει και ταυτον. π9Oσληπτέον ουν ταῖς προτέραις
ημερῶν τῶν δύο μζνῶν ἀριθμεῖ ουκ ἀκριβολογούμενος. M. 20 VS. 47. Vet. υ δε Λύκω νυν πάντα : αυτὴ δὲ κατὰ τὰ
460쪽
θμοτοί: ημεις δε παρ' αυτ si ουδ' εν αριθμῶ εσμεν, ῶσπερ 5ουδε οἱ Μεγαρεῖς υπὸ τῆς Πυθίας ἐλέχθησαν εἶναι τινος ἄξιοι
λόγου. ιστορεῖ γὰρ ZIεινίας, ὁτι οἱ Μεγαρεις φρονοματισθεν τες ποτέ, ὁτι κράτιστοι των Ελλήνων εἰσίν, ἐπυθοντο του θεου, τίνες κρείττονες τυγχάνοιεν. ὁ δε εφη Γαίης μεν πάσης το Πελασγικὸν υργος ἄμεινον, Ioῖπποι Θρηίκιαι Λακεδαιμόνιαι δε γυναἐκες,
ἄνδρες δ' o ' πίνουσιν et δωρ καλῆς υρεθουσης. ἀλλ' ετι και των εἰσιν ἀμείνονες, οῖ το μεσVγυTίρυνθος ναίουσι καὶ ωρκαδίης πολυμήλου,
Ἀργεῖοι λινοθώρηκες, κεντρα πτολεμοιο. Ibυμεῖς δ' ω Μεγαρεῖς ουτε τρίτοι Ουτε τέταρτοιουτε δυωδέκατοι, ουτ ἐν λόγω ουτ' ἐν αριθμῶ.
- Tosτο , παρὰ τὸ ἐν τῶ χρησμῶ Μεγαρεις ου τε τρί
Vest. Αεἰ μεν ἀποστέρ ξαιμι: και εἰ μεν καταφρονήσαιμι αυτῆς, δεόντως ἄν μοι τα πάντα προχωροίθ.