장음표시 사용
131쪽
m im , sumtus ad bellum faciendum necessarios) idem deritis itie in fine orationis: Καὶ πρὸς τούς 'Aθη-iους rariμπεω πιν παρασοευάζεσθε δὲ τὸν πόλεμον αμα. GRAΜΜ. Od. l. o. ορευσόμεθα. Iέναι Mrit τινα semper apud nostratinest hostii ter almae, lusium inferre, quod per προώεσθαι signiscata adeo non potest. IDEM.Gad. l. I I. 'Lτοιμασiαν Non habet Cass. f. l. 14. Δtα τοὐ τεμεῖν ) Liqtiere existimo, omissini esse in verbis viliolias ae haec explicantibiis negandi particulam, S scripsisse eum, διὰ τοὐμη τεμεῖν αυτῶν τὴν γῆν. GRAΜΜ. f. l. I 8. Ἐξα ι τουν δύναμιν) Quoel hic si rabit, Archidaurum potentiam Atheniensium extollere, in Lacedaemonios perterrefaciat, non minus ad haec, quam ad praecedentia, at Uie adeo ad magnam partem huius orationis pertinet. STEPH. in Cass. & ROs g. haec, εξαίρει τὴν μναμιν, cuna sequentibus ut notara errant ad verba cap. 82 μοι καὶ ἡμεῖς. Nec tamen illis verbis satis conveniunt. eis. l. 2 s. Π αὐτῶν πρ ιδωμενὶ Haec inter versus recensi manu in cis . scripta erant; cetera in nrargine manu vetusta. Idem etiam alibi saepe factum, & sci otia vetustiora cum recentioribus ab his, qui ea putasicariint . in imuin conflata esse deprehendi. In Reg. ad ἐπ' ἀμφότερα erat expositio καὶ νέ-
e s. l. 18. Καὶ νεμομεθα. Dubium esse potest, an laaec καὶ Θόμεθα &c. ab ipsoniet, an a librario per immulentiam praeposita illis fuerinὴ σπευδοντες γὰρ, σχολ. M. Quod si iis uminet hoc ordine ista collocasse cred inaus, scripsisse και γαρνεμ-εθα, verisimile iuerit. STEPH. l. L ao. Ἐνδοξοτ ρον 'Ενδοξοτάτην Cassi auod in Thucydide pro αδοξοτεραν scrini posse putetitat Stepnanus.
f. I. 3I . 'Υποοικτέον) Videndum, ne asio pertineat haec de interpungendo admonitio: nisi dican us, illud quod se tu hariir exemplar, non haec verta σπεοδοντες τε γαρ G. sed alia illis μὴ, α σχύνεσθε subiuncta habuisse; cum alioqui de raniani sesta admonere supervacaneum esset. STEPH. me. 343 . l. I . 'Aσαφες το χωριον ποιεῖ Scribit, notanam rara lugeti socum hhinc obscurum reddere: cum H tω & σωφροm D1ν, tanquam synonyma, eadem de re dicat, & tamen clivem sunt illis usum dare videatur. Nec minus σχιφροσυν ν atque εὐκοσψαν eandem illi rem significare, nos admonet. Quod igitur uni rei eodem in loco sua appellatio mutatur, hoc vocat Monituran rarullum. Sed quaedam in hoc scholio nisi lota sunt,
132쪽
qtiaestini etiam illi desunt. Inter merulosa pono vocabulii in λέξιν. Sensiis enim poscit, ut τας λέξεις scribamus, cum de duabus loquatur, sciat eaulo post de aliis duabiis io lititur. Post illa autem verta δεῖ ουν οἱ τω νουεῖν. non dubium est, quin aliquid omissum fuerit. ciam enim sequi debeant verba, qtiae domant, quoniculo locus sit liuelligerulus, nam verta illa. δεῖ οὐν οἱ τω νοεῖν, sunt promittentis se hoc docturun tamen ista, Prae subiunγntur, πολεμικοι τε γιγνόμεθα καὶ εἰ μυλοι, δια τι συκοσμον, non asia quam Thi ullius sunt verba, nec ordine alio collocata. Fateor alioqui, illa verba, πο- λειαι κοι τε γγιν. & quae semiuntur, videri etiam posse, non
tanquam expositionem ab illo proponi, sed tanquam ea, quae nobis sit exposinariis, his quae subiungit, ἄνωγκη, τολε-. &c. Verum laic aliquid est iis, quae annotavis, non satis
consentaneum. Si enim' εὐκοσμον pro quo ευκοσπιαν paulo ante posuit & - μσsn1 de una eademque re dicuntur,lion Odo ἀκοσμοι σω ρω-ης πλεῖστον μετέχειν dicetitur Adiuvans iψtur hoc ischolium, dico, primum quidem, δεμεν reserendum esse ad πολεμικοI & perinde esse, ac si dictum esset πολεμικοὶ μέν. Deinde, haec, quae sequuntur, τυαιδως σωφροσυνυ πλῶσπον μετέχει, αiδοὐς δε εαυχέα non secus accipienda esse, quam si iisdem eadem de re utendo veris bis, dictum esset, lότι αἰδώς του ευκόσμου πλειστον μετεχε
αἰδσυς δε ει ψυχέα. Verum & alia enallage simul observanda est in eo, a d ciun πολεμικοι dixisset, tamen, perinde ac si dictum fuisset συψυχοι, subiungiriar ευ ψυχια. Totus denique hic Thucydidis locus non alites a nobis intelligariar, quam siata scriptus esset, εἰ ψυχοι τε καὶ ευβουλοι διατην σωφροσύνην γιγνόμεθα. μεν, οτι αἰδει σωφρολνης πλεῖστον μεθεχει, αἰδους δε ε υχέα. STEPH.
Od. L 3. ωφασιν παρέχει) Hoc exponli Stephanus in Pr parasceve pag. I 8 P. eisael. 7. Tους ευκ. Suspicari quis possit, scriptum ab illo
Disse, τους πολ-ικους σωφροσυνης πλειστον μετέχειν. qu
modo enim ferri possit scripturii haec. το- ευκόσμους σωφρ. λ. μετεχειν, non video: cum ut ante dixiὶ velle, συκο- - sive την ευκω eiανὶ non aliud esse, quam σωφροσύνην, deinde dicere τούς ακόσμους πλεῖστον μετεχειν σωφρο νης, sibi constare non sit. Perinde enim Heris, acri τούς σώφρονας
πλεῖστον μετεχειν σώφρουνης aliauri diceret: cum necesse siti
133쪽
UH Διὰ νεῖκοσμ. &c. Scissio, διρι- κῶ αιδήμονας εiναι. STEPH. Od. l. Io. γηρος) Homeri veritas non recte tanquam testis eius, quod dixit, citari videriar. Neotie enim hoc versu soristitudo sive animositas verintndiae plurimum habere, quodraimen versu hoc vult confirmare) sed ex iis, qui verecundi sunt, plures evadere incolumes, quam interfici, dicitiir.
Od. LII. Nὲ πέφανται Haec non sunt in Cass. δ' est in Homer. Iliad. o , v. s63; τ' ἀνδρων Iliad. V. 3I. d. l. 14. Παιδευόμεθα ωστε ) Cum παιδεwόμεθα infinitivo iungi possit, ac debeat etiam, absque particula ωσπε , suspicor inter haec verta aliquid deesse. Sed quoniam, quidnam illud sit, assequi coniectura nequeo, de meo aliquid asseram.
Videtur itaque locus hic ira exponi posse, illa quidem certe
holiastae verta ad meam expositionem accommodando ου παιδευόμεθα μέ μ τοσαιτης πολυμώειας ἄπιε υπερορ- των νόμων. Vel ita, ου παιδευόe α ούτω μέγα περὶ τῆς μαε σεως μων φρονεῖν ωστε ὐπερορῆ- των νόμων. Crediderim tamen, hunc Scholiastem brevius esse locutum: ut certe possit qui Getam multo brevius loquens, dicere, is παιδευόμα τοσουτον--ε υπερορ- &c. Scio assu mui, non desere etiam, qui nihil inter παιδευόμεθα & ἄστε desul errari. sed hoc adverbium παρελκόιπως ante infinitivum positum esse putent. Apud Thucydidem certe in diversis loquendi generibus πλεονάζειν id ol servavi. Animadueriendum est autem, participium παιδευόμενοι apud Thucydidem debere resolvi in verbum παιδευό μεθα, praecedente particula οτι' cum, sicut dixerat, πολεμιακοὶ - nam duas hasce voces illis duabus ἐσοδυναμεῖν, &pro illis positas esse, ostendi) δτι Hδως σωφρ. πλειστον μετ- σχει, ita sequi deberet. συβουλοι- δτι ἄμαθές. των ν. τῆς ὐπερο ι. παιδευόμεθα. STEPH. f. l. 2I. Ψηφισματα τῶ λόγων Inter ψηφiσματα & g nitivum των λόγων aliauid decue suspicor. nam 4.ησiσματα cuni hoc genitivo των λόγων non satis apte iungitiar. Ac suspicionem auget, quod sequitur. Oi γὰρ Λάκωνες, βραχυλόγον. quorsum enim, de psephisirialis loquens, βραχυλο γιας men. tionem faceret IDEM.eud. l. 22. Uς των Κορινθίων Hoc hostium, ως τῶν Κορινείων ουτ- όντα , scriptum esse puto in haec verba, καὶ μη, τὶ
ἀχρεῖα ξυνετοὶ οιπες & deesse ξυνιτῶν' quo adiecto j bendum sit, ως των Κορινθιων οἱ τω ξυνετων ἔντων. Sed ali Pila
134쪽
Arrasse Sc aliud inendum huic subesse loco, & 'Αθηναιων pro
Κοριν θίων substituendum esse dicat. STEPH. Od. l. 23. Ἀντὶ τοὐ &c. Aliud significare Thucyclidem, cum dicit τοis πελιας, amea docui. IDEM. Via. 'O δέ τε &.c. J Miruin, ni aliam apud Tlaucydidem te.ctionem securiis sit, aut hoc Sclaol .um aluer scripserit. qu modo enim alioqui vel quod de particulae τε, vel quod do vocula ου stri ibit, verum comperiri possit IDEM.L 24. ν' - ο υτ- η σύνταξις inteliciter rem egit Sch liastes, syntaxin proponetaclo suam verborum Thucydidis.
que enim in hisce locum habet particula negati:, ου, quae insequenti comitiate reperitur. coniungenda haec cum suis perius dictis ita, ut, in quo consistat αβουλια Lacedaemoni rum, declaretur per partem Sic nimirum ευβουλοι & hic dicumtur, και οὐ τως παιδευόμενοι ως νοπιζειν τάς τε διανοίας των πώλας παραπλησiρυς ει ναι, καὶ dec. H. Stepletanus in Oncionibus Tlaucyd. p. 6 a vertit, alios vere e eur, φιM nos, sentire tu Granius. Ita nempe iis, tu & ceteri interpretes Latini τους π
λας per alias recidi terrunt, secuti in hoc Sc moliasten, qui τῶν πελας ἄντὶ του των Φοίων ἀνθρώπων hic poni asi. it. At magis arrident nobis Gallica haec Ablancurtu, p. 77, 2 'ovi essmons iu les seninnaens de nos Mosens soni paralis avx notus. GRAMM. Od. l. 27. λέγουσιν Aliter scriptum ab eo fuisse existimo. STEPH. l. l. 32. Πρὸς τους λ. Cia in dicit, illum αυποτείνεσθαι πρὸς τους λόγους του Κομνθώυ, ad ista Verini respicere videtur, quae Ieguntur I, 69, καl π ος αυτους τους Ἀθηναιους, πολλα ημας, δε τοῖς αρτήμασιν αυτων μῶλλον ἡ τε ἀφ' ὐμων τιμωμ
Pag. 344. 4. ωασαντες Haec verba διὰ
refert ad illud, quod dixit, βουλευσωμεν, ἀλλά καθ' ὁσιὸ χαεν cum tamen non distium sit, quin ad proxime praecedentia reserantiar. IDEM.ead. l. 6. Τολ' μ εν λόγους - ωπ ὸν φησὶ του λόγου. Cassi In Rostg. annotatii in erat: τιάτης της δημηγοροας μεανητα Πλουτάρχος ἐν τοῖς πολιτικοῖς παρραγγέλθασι. Est IDi pag. x 437-Steph. Καθόλου δε ο μὲν ο γκος καὶ τὸ μέγεθος πο-Dτικν λόγφὶ κἀλλοναρμόττει. παρροδεομα δε, οιτε Φιλιπα τικοὶ, καὶ των Θουκυδύ ου δmληγοριων, n Σθενελα,δα τα 'L- φόρου, καὶ ' χιδάμου του βασιλεως D IΠλαταιαῖς, καὶ Περικλέους η μετα τὸν λοιμόν.
135쪽
eM. I. Io. Πν Eadem omnino veri,a exstant in Suida. Vide Meursi Misceli. Lacon. l. 2, 4,&Valesia n tas ad tacerpta Polybii, p. 343. ΗUDLead. l. II. Πόλεως) Πολιτειας Rostg. edd. l. 16. Sc. Scr menduin puto, έπιιδι 1 ο δε ρυκέτι μέλλ. An autem verisin ite sit, Thucydidena hoc vocabulum subaudienduin miliquisse, ad Thucydidem dixi. Ceterum quamvis nolit μελλουσι exponi βραδὐνουσι. tamen μελλήσομεν exposuit ἡπεμησόμεθα. STEPH. Duphici hic nomine Scholiastes censurani meritit, cum Guod coniunctionem ἐπειδὴ vectis auctoris praefigendam voluit, clamoris sensus gratia, tum quod vertatim μελλουσι negavit ea significatione posutum, qua βροι νουσι, αλλ' - τού ἐσομένω Πόνσυ. Utriamque sane erravit. GRAΜΜ. Π μέλλουσιν οὐχι δσπερ ἐπὶ
in Nota ad 'micyclidem, quam in Var. Lect. contulit Huds. eae . l. II. Oidii ead. I. I 8. Tαυτα πάλιν 'A χiδαμον απου,ει Cuindicit πάλιν, si nificat etiam ante huitis molli quul a se annomiatum esse. noc in editis non invenias. In Rostg. post verba. quae ad i. 6 huius pag. descripsi, addebatur: τούτο πρὸς 'Αρχιδαριον λε γοντα ῶς 1εῖ αδονειν, Piae quidem non ad illii in iocum, sed ad vertit Thucyssidis οὐδὲ μελλίσωμεν τ ρεῖν pertinent. f. Leto. Πως λι. Deest sortasse lauic loco particula μόνον, & pro ἀλλιστα siabstituenduin est αλογα. Illa enim 'υί- ματα & νῆες, sunt αψυχα & ἁλοα' tertium atriem. -πσι, non ἔψυχον quidem, s etl αλογον & iplana est. Vcrum hic consideranda praeterea est antula ess, cuius sociasse mentioneni factam inveniremus, si Scholium integrum esset. nam Atheniensi in quidem ερ ιρτυρησε μόνον ά άχα καὶ αλογα τινά at sitis Lacedaemoniis χρῆμά τι καὶ ἐμιυχον καὶ λογι- κον' vi telicet ξυμμά - ἀγαθούς. STEPH. ead. l. 23. Oi Λακεδαιμόνιοι, ἀλλὰ βοῆ) οἱ Λακ. τῶν παρ- όν-ν α. β. Ms . Bas mox post ησυχάζουσέ τινες idem acidit τινες-βοωσιν ἐπαινουντες τὰ εἰρημενα. ead. l. 3o. Τπαγαγεοὶ Scitolium hoc ad omnia ista vertat pertinet, βούλεσθαι δε, καὶ τους πάντας ξυμμάχας παρα καλέσαντες, ψηφον ἀπαρογεis. STEPH. Od. l. 33. Διαπράξ. De significatione, quam priore loco tribuit vervo διαπρὰξασθαι, minia ne diibitandum est: at de illa, quam posteriore, dubitare cogor. IDEM.
136쪽
eis. I. 36. Xρημιατίσαι Suidas in χρηματισάμενοι. Mox pro μDs'ν Mi . Bas. μὲν γαρ ἐστι. Od. l. 38. Ἱδικὴ &c. Vult, opinor, significare, quod de alia quadam voce scribit, 'diculi areni et se Thucyclidit sed uiαν ibi, non ιδικὴν, vicit. Potest auten 'peculiaris illi ea vox, qua ante illum ustri n o fili siet, etiamsi postea alii, eius exemplo, usi sum inti SaBH. Suidas in διαγι η, ἡ λέξις ἐδικὴ Θουκυδιδου. Pag. 34S.μ7. Θιαλμα τῶν observa, illum in liis verbis Ἀλήνων adiri irationem constituere, sicut ante pag. Vid licet 3 37l. 29 constituebat in his, τοιοὐτσυ μεντοι τούτου ξυμ-
βανος, καὶ σαφ. &c. tagimus enim ibi, θαυματικως τουτο ρησι,' sed θαυμαστικως scribo. STEPH.
Od. l. 8. χώρας Vocabulum χώρας locum hic non habere Nemo non fatebhur, iit opinor: scit quid pro eo reponemus t Multis sorsitan non displicebit μοίρατ' quod si de facto in daeimoniis peculiari loquereriar, valde mihi placeret μερα
Verum, in quemcunque genitivum ille nunetur, siniui etian pro αὐτους seribendum est αυτῶν. IDEM.ea l. l. I l. XMμωνα διαβιβ-. Atu mendose in i ptim , aut omnino nove, ut opinor, dictitan διαβιβάσαHμ cum tuo a Cus. χειμωνα. IDEM. d. l. I 4. 'Lκ Σαλαμῖνος Καὶ ἐκ Σαγ-us. Rodi. ead. l. s. Περιουσιανὶ Scribo οὐσών & praepositionem πειρὶ ex vocabulo περ οὐσαν, quod apud Thucraticlena et , ire psisse piato. STEPH. ead. l. I 6. Κυριωτεραν) Scribendum reor κυμώτερον. Disrm. nen posiis inquit iriser urium O matros. Et nia is Proyris πόλεως appellarion de xsibas accipere ς utitur, Thucydides videlicet possit etiam nonaen esse κυριώτερα , hoc sensu, Et yroprium se usi πόλευς id est urbi, appellarimnem de domibiu.uisere. Rationem autem addit, urbem enim muris non cinctiam
LaodaemonN incolebant. Hinc nimiritin vult probare, πόλιν diis ci posse , & quae domos tantum, non etiam inuros , seu moenia, habeat. IDEM.
f. l. 18. Ri ηρος Nisi totiis Honieri Iociis asserariar, Gnidem in eo esse usiim nominativi pro genitivo, cognosci non potest. Est igitur adelindus locus. qui exstat Odysseae hi m
4 , V. 73. Auerens auteni istum Homeri locum, assentiri vis deriir sis, qui talem stri icturam σπιμα Homericum vocant: na tamen ipsemet alibi stilenia Atticum esse saribat. IDE
vide, quae ad Thucyssidem IV, 7O, annotata sunt.
137쪽
eud. l. 22. Περίβολος δηλοι ότι) Non intelligo mini Scholis sta & interpretibus Latinis & Gallicis ad verbuin ξυι Boii a
nomen πwβo in. Et cur, si istud voluisset auctor, potius non dixisset ξυνειστήκεισαν, cum plurali mox numero einerat τούς
περιβόλους t Mihi certe δσοις ξυνειστάκει nihil aliud est, quam
ad quoscunque sidus 'Eλληνικον Osociet perinebat, vel qudus Descias ciem Lare mortius o resiquis Peloponnesita intereia M. Popilli enim & civitates Graeciae, Guotcunque ex convenistione & edure contra conminurrein Graecor una laostem, Medum, stabant, sive intrat eu extra Peloponnesiim essent, unum constitit Urant σὐστημα. Neque enim ii, qui ab laoc foedere & societate exclusi essent, de diruendis itidem muris suis sollicitaruli erant. Ceterii in ad significationem τοὐ συνiστασθαι, quam suppono, probandam exempla nemo Graecae linFae gnaruS, ut pino, requiret, quippe quae fatis magna copia Historici suppeditabunt, ipsumque thucydiclei operis initium hoc dabit: και τὸ ἁλλο 'λληνικὸν ξυνιστώμενον πρὸς εκατέρους. Et certi sumus, de sensu, quem dedimiis hisce οσοu ξυνειστίκει, litem a nullo peritiore nobis movendanaesie. GRAΜΜ.
d. l. 28. Διὰ δὲ του υ r. Nimis longe peti in videtur liaee nominis ἴπο 'ον expositio: sicut & nimium subtiliter inquirat ineo quidem iudicio in illud loquenili genus τὸ βουλόμενον τῆς γνώμης cum & a lihi hunc genitivum apud Thucydidem παρέλκειν videamus. Ide ue nanc Vallae liuerpretati nena probo, quid velianι ac supicarentur, non pates extra illiqi idem Atluesensibus. Ac ne hoc quidena placet, ἐν-τοῖς εναν-τiοις καὶ- rονοούμενον ἀποκρύ Hoata. nam ctiam ἐν τοῖς *ι - λοις hoc fieri nonnunquam videmus. STEPH.
ead. l. 36. 'Lπερχετιιι 1 e ista verborum ἐπεργεσθαι&παρέρχεσθαι disseremia in proxima dicam annotatione. STEPH.
d. l. 37. οὐκ Mριβῶς η παραγραφη Hoc scitolium ad hanc loci istius partem nullo periinere modo potest: cum in eo de duobus verbis agatur επερχεσθαι& παρερχψ θαι, de quibus S modo dictum ibit. Nec dubito, quin illa παραγραφὴ , quam ρίἀ suisse negat. de his ipsis verbis ageret. cum autem depra fatus sit hic locus. videor mihi assequi coniectura, quo-imodo suae inimitati sit restitiaendus, quamvis non asseqtiari idem, quid illa παραγραφὴ censura di finum itidicaret. Nam si pro his αυτους γαρ ου τους, scribatur αυτὸς ας ουτον, locum hunc, paucis inuratis, restitueris. Sed post λέγει ponenda tum Disilire t by GOoule
138쪽
nam hyposligine sierat. Sequuntiir enim verta, quae ipsum
Thucydidem videlicet) de Atheniensibus dixisti scribit. Aem illa quidem paragniplie incana & postea. Quoel autein dedisseremia vertariam παρελθεῖν &-addit, verum non Puto: idec'ue merito, ranciuam rem sibi quoque dubiam proponens, dicit μήποτε. Sed occasionem sulpicandi. ratem
esse vecti μέρχεσθαι significationem, praebuisse illi videtur hic locus, in quo, ουκ έπέρχεται - το κοινὸν, de eo dicitur, qui per multos iam dies ἔρχεσθαι distulerat. Atque ut hic diis
Xerat επερχεται, ita liuius verbi participio inens dicit paulo post de eodem Themistocle, ἐπελθων τοῖς Λακεδαιμονώις. Ad Verbum autem alterum παρερχεσθαι seu παρελθεῖν quod are,
net, ne illud quidem, quod de eo dicit, videlicet si nificare
τὸ αὐτίκα, ex eo, quem attulit, loco proditri potest. Ad pra cedentem vero illam disserentiam ut veniam, qua traditur ερχεσθαι quidem de peregrino, at παρέρχεσθαι de cive dici,
in ea, clitantum ad verbum επέρχεσθαι attinet, respici consat ad usum, quem liabet ἐπέρχετοia, ad illud inquam respici, quod hic de peregrino dictuin sit: ita considerandum erat, non miniis de peregrinis dictum esse silpra παρελθόm N p. 3 37. Sic autem & aliae inter quaedam vocabula disterentiae ab hoc Scholiaste afferiinnir, quibita non sine cautione assentiendum est. Nunc vero audi, quid mihi in mentem de illa paragra piae Venerit. Suspicor, hanc annotationen , qua disserentia vero Tum ιπέπεσθαι & παρέρχεσθαι traditiar, adscriptam illi This. cydidis loco, chii habet ista verta, οτι συκ ἐπερχεται έπὶ τουκοιδεν, appellari παραγραφήν. Idemite post versa illa, ἐπέρχεται ὁ ξε,ος, παρερχεται ὁ πολέτης quae sint illius παρα-
,ραφῆς verba hanc eius reprehensionem expunctis illis dua-Dus ex Thiucydide ianuis vocibi is αὐτο- ωσολ titti vi) sequi debere, ουκ ἄκμβει ἡ παρριγραφή tit reprehensor ille & velut censor, qui hic introducitur. illi de horum verborum disseremtia annotationi eum ipsum Thucydidis locum opponere, deinde in vicem illius disserentiae aliam a se excogitatam substituere dicatur. STEPH. Vid. ad Schol. pag. 337. Pag. 346. l. a. κατ' - χας Haec omitriint Suidas in παρνελεσῖν, & Scholiastes Demosthenis ad orationem περὶ των ἐν χερρον. p. 38. Contra a Scholiasse Cass. absunt illa. χρό Et possunt abesse sine danino sententiae. Scholia-ses Demosthenis etiam habet χρόν φ δὲ, τουτο. Salmasius ad Achilleni Tatium pag. 664 ita citat: αναβαλλόμεπον χρονωδιαπράξασθM.
139쪽
eod. I. s. Toli οφθαλμοῖς Desendam hic nostriim Scholiassen adversus eam, quae in promtru esse videtur, reprehensionem. σκεψάμςνοι enim ab illo ita exponi, ἐδόντες τοῖς ὀφθαλμοῖς δηλονότι, quis primo aspectu non ca pat8 Sed vicissim in pronitu est defensio, si quis attente verbum Thucydidis mi in illa explicatione conserat. nam qui inepte addereriir dat, Vus post iδόντες, nequaquam inepte aclis dici maest post σκs- σι ιι' id est. nos de illo tanquam subaudiendo admoneri, ad ponen him inter alteram vocabuli illitas significationem &hanc quae alioqui rarior est discrimen. STEPH. Acci. quae annotat in Proparasceve pag. 34.
l. I 2. T. σχῆμα πλάγιον Ita vocare viderii ream orarionis structuram, quae talis est, ut oratio vel διηγηματικὴν vel μιμητικην formam habeat. Vide plura in mea, quae proxime sequitur, annotatione. SI EPH. eisae l. 4. Κακως) Haec vecta, κακως καὶ τολα παρρογέγραπται. & quae illis stibilinguntur, alicuilis sinu itidem cem 1orie hanc Ui eis σιν si ita vocanda est reprehendentis. σχημα πλάγιον. δύναται, καὶ ως ἀπὸ Θρο. & verba haec παραγροφὴν Vocantis. Aut ideo diciniae non τούτο , sed καὶ τολοι quini alia iam παραγραφὴ paulo ante reprehensa merit: ea videlicet, de qua nieani & ipse 1 ententiam protul Quod si & de hac proserenda est, non in merito eam reprehendi dixerim. Quonaodo enim ira locinus Thucydides dici potest, ut illa vel tanquam ab ipso, Vel tanauam in Thuc dissis persona dicantur Z nam si themistocles loquens induc
retur, non diceretur, η μὲν πολις sed potius η μὲν πόλις ἡμῶν deinde non βούλονται, sed βαλσσθαι, omisso etiam n mine Λακεδαιμόι ιοι Piin etiam alia aliter in sequentibus ef- sei rentur: ac talis denique oratio Themistoclis eta deberet,nμὲν πόλις ήμων τετ. ἡδη, ωσπε ἱκανη eiναι σ. τοὐς Dοικ. έν α τη. οἱ δε τι-ὐροῖς ἡ οἱ ξυμ. πρεσβ. παρ' ἀμῆς, ως πρωδιαγ. τολοι τὴν ἔρχεσθε τα τε σφωιν αυτοῖς ξ. καὶ τα κοινά At in sequentibus nabemus ἔφασαν, tanquam non a Tiretniastocle solo, sed ab aliis simul illa dicerentur. Enimvero altim hic modus superest. nam merito quidem, uti dixi, παραγρα- en illa reprelienis suit, quae ambi uitatem constituit, ubi nulla est, non taurana tamen ullo modo periculosam, ideoque censura haud dignani) sed cum hic reprehensor incere debu
men, non posse haec in Diemistoclis persona dici, aperte m
140쪽
senderim. Aut igitur sibrarium ΘουκυΠδου in Θσμιστοκλους mutasse, aut illuni Sclioliasteni non satis attente locum exinpendisse, & dum illius παραυροφῆς auctorem reprehendit , merito alioqui, ut ante docura iph ouoque alimiid reprehem itone limum excidisse, dicensum est. STEPH. Κακως καὶ του- το, & omnia quae deinde in edd. legiuatur usque ad πι σβειεπέμπειν, absunt a d. l. 2I. Κατα κοι-ὼ τὴ έδοκεί) Male Non enim ἰδόκιι , sed εφασαν κατα κοινὰν hic intelligendum. GRAMΜ. Ἐπου κοι
d. l. 27. ν των αὐών observam utra hic quoque ἴσον cum genitivo, iσαν τῶν ἀλλων, pro ισον τοῖς ἄλλοις' ne altero in loco librarii errorem esse putemus. Simul etiana illud κατέκεiνους pro QOiως έMiνοις, aut etiam ἔσως ἐκσwοιe, id est, ae que arsu illos, de admoneam dignum esse videtur. In moevero toriam hoc Icholion dignum censeo, quod Latine interpretur: cum eo locus alioqui obscurias optime exponanir Perinde ighur esse dicis laic Scholiastes, ac si legati illi liam Linierentur: Nisi anumssicut rereri habeamus, ne eandaem Futimin ιessis sementiam Labituri sanus. Fonas m, eum hostes venerint, nos quMem non pugnantam, sed in ostionem Desraidam censuimvis, quod muris careamus: at reten, Atarandi . Uterienim non pores, Iu aut reteris par non est, aeque at u iEi bonositanimo. O eandrin Hurimam ferat. Intellige autem Greris dirnon est , vel a gasis, viribus. M ubi verti, ne eandem piam in Milita senuntiam hab H franus, eam, quae hic est, lem nem minime secutus sum, sed πολεμίοις in πολεμοις muravi. STEPH . Κατ' εώδους non sunt in Cass.citis. I. 34. In mam. Rostg. ad vocem οἰκοδομέου scriptiun erat, οἰκοδοαία τινες όξύνουσι.
d. L 37. βασμὸν ἄνδρ.ὶ Fortasse haec expositio ad v gena λδοι pinius, quam ad στηλοιι, pertinet. STEPH. ead. I. 3Γεγλυμμένοιὶ Ἐγγεγλυμμενοι ML Basi Rost, Melius quam γυλυμ αενει. Pag. 347. L I. Oμηρος - , v. 338. Hoc abest a Cassi Od. l. 4. 'Aρξάμνος &α Fallitiar in eo, quini ὐπῆρκτο pedisenale verbuineta putat, id est, verbi personalis la uni liicini here: cuim imperionale esse vel ex eo appareat. quod dicit επὶ της μεινου ἁρχ . si enini e Diemistocle illini intelli g, Voluisset, non εκει, ου, sed εαυτου dixisset. STEPH. ea. . l. 6. δὲ τῶν Mηδικῶν Vide notas ad Cironicota Marmoreum p. 78. HUD