Thoukydides. Thucydidis *De bello Peloponnesiaco libri octo Graece et Latine ad editionem Ios. Wasse et Car. Andr. Dukeri accurate expressi cum varietate lectionis et annotationibus studiis societatis Bipontinae Annotationes in scholia Graeca et indi

151쪽

τεροι) Haec non lial et Cassead. l. 3o. Λελει τὸ δοκεῖ Immo in huiusnu Hi locis cens vir potius esse verbi εστὶ ellipsis. STEPH.

ead i. 36. Os ηρος - Homeric in istud hemistichium ab iis, quae hic dicuntur, multi existimabunt alienum: & mirabuntur, curnam citatum ab eo ita eris, cum nihil habere cum hoc loco commune videatur. At ego Homerica haec verba, tanquam proverbialedictum de valde urgente necessitate & re. quae differri non potest, afferri existimo: ideo rue ad illa poetis sinum verba periinere, ἀλλά νομiσαπτες επ ανἀγκυ ἀγέχεαι. IDEM. Est Iliad. V. 173. ibid. Th δὲ περιμέν. Ad istud, quint scribit, ηπεριμένοντας esse pro περιμενόντων, addam, quod licet auditu novum, verum tamen, ut spero, latebuntur, oui diligenter hiinc I uinexpenderint nimirii in non aliuer esse intelli endum, quam si dictum esset, οῦς οὐκέτι ένδέχετο περιμένειν ημας, καὶ περιμενόν των ημων, τους μὲν, ἔδη G. id est, και ἐν φ περιμένομεν. Sed victeri etiain possunt haec partim in prinaa, pariina in se nimia

persona dici: ut videlicet τούς μεν ad secundam, sicut τούς δὲ ad primam reseramus. STEPH. Pq. 3 69.μs . Πλεοναζει Observandus hic vecti πλεονάζειν usias, pro eo, quod est 'o uno Verbo, uuiacare. Pe itule ac si dicas, pluriri s in locis id sonere, sive, eo titi. IDΕΜ. Od. l. s. 'Pῆφον In hoc loquendi genere, ψηφι π έ πήγαγον, vult ψηφι in nunc significare σκέψn , cum antea pag. videlicet 3ss)-ἐπήγαγον dixerit sibnificare, ἐκυρωσαν. de quae positione vide, quae ibi a me icribuntur. ΙDΕΜ. eis. LII. Tῶν Λακεδαιμeν ν Non solum vero πλῆθος Lacedaemoniorum, sed & των συμμάχων. Πληθος iginir hic maiorem denotat param, in accuratius laic Valla reddidit, quam

Ene kelliis alit Gallicus ille. GRAΜΜ. Od. I 2. ' Εκ τινος πόρου λαμβάνειν Post haec in ML Bac

152쪽

maest. Sed fortassis designat Dieonem Sophistam, qui in principio capitis sectituli Progymia matum scri his, χρὴ τὶ δεδάσκαλον, εὐστου γυμνάσματος εο εχοσα, παραδείγματα ἐκ των παλαιων πιο γραμμάτων ἀναλεγομενον. προστάττειν τοῖς νέοις εκμαἀάπιν' & inter elegantium nareationurn exemplaeodein vite pag. I 22 & so edit. Lugiu Bat. hanc Thucydidis de Cylonio piaculo naiTationem recenset,& Herodoti ataue Euphronis de eodem narrationibus praefert. Leo, quern&noliastes nominat, potest esse Leo Alabandensis, vel alius. Nana plures iii erunt hoc nomine Rhetores & τεχνυμφοι, de quibus vide Fabricii Bihi tot luxam Graecani. Ceteriim in iis, quae e Theone protuli, dubito an distinflio post ἐχοντα re,lienda, & verba ἐκαστου γυμνάσματος εὐ ἔχοντα παρ αδ ευ- ματα coniungenda sint: in Theo dicat, praestantissima quae- itae initiisque exercitationis exempla discipulis proponenda esse. Interpres illa, ἐκάστου γυμνάσματος εὐ ἐχοντα, ad δι

νης ἔχει, & alia huiusmocs: sed non Gedo ita defendi posse

hanc interpretationet 3.

Oae l. 23. Ἐπὶ τῆς εν Μαραθῶνι μάληςὶ ta incidit in annum tertium Olyinpiadis LXXII. Cfoni uin piaculum in annum primum Olymp. XLV. Itaque immaniter peccavit Scholiastes ex sententia Petavii Rationar. Tenap. Pan. II, lib-et, cap.

9. Marshamus in Seculo XVII l, p. 637 eis. Lipi Cylonem Olympiade XXXV Olympia vicisse, ta rempublicani Atheniensvina diu turbis ex hoc piaculo ortis agitaram fuisse, scribit, atque ideo benigne capienda censet liam veris Scholiastae. Mihi verba Graieci τὶ κατά Κύλωνα επραχθη non videmtur admittere benignam hanc interprerationem. Et si iam cs mus Marshamo, ea hoc sensu accipi posse, tamen Scholiasta reprehensione non careret, qui de alio tempore loquens, quam auctor, quem sibi explicandum propnsuerat, maximam partem lectorum in errorem inductitriis sit. f. l. 26. Κατελ βον) Κατελάμβανον Cass. d. l. 28. Ἐπειδὴ εστιν M.) Celebrata etiam erant apud Smyrnaeos & Nicaeenses. Vide Meti ii Graeciam seriarum, 2I7. HUDS. Καὶ ἐν πιακεδον- Cass.

των Διασιων οετῆς. neque en ina subaudiri posse hunc genitivum existimo, nisi ubi illius mentio praecedit. STEPH.

153쪽

ead. l. 34. Tινα πέμματα &c. Porcos Iovi in iniolasse restatur Xenophon sib. 7 ἀναβάσεως. & apud Aristophanem Str psi ades per Diasiorum festa, την γαστέρα τοῖς συγγενε , ventrem sive intestina consanguineis se assasse reseri: ut non tantum Issianientis secisse, sed victimas quoqtie immolasse videatur. Vide Petr. Castellanum de Festi4 Gr. p. 73, 74HUDs. Pro τινὰ πέμματα M s. Bas trabet πεμματα διάφοροι.εις. 36Ο. l. 2. Oiκονομήναι) Oiκονομῆσαι. cass. d. l. 9. LIλησiον του Ἀργείου πάγου Vide Meziriacum ad Ovidii Epist. Hermionoe pag. 272. eis. I. I 2. Nρόδοτος) Lib. V, cap. 7 .uid. ii δε εννοια, ἀμφίβολον Non dubito, quin scriptum ab co merit, ἡ δὲ ἰννοια - φιβολος. STEPH. 'H δὲ ἔννοια, &paulo post φησι non sunt in Cass. d. l. II. Mετὰ τὸν Κλεομενην Haec verba respiciunt ad qii Mi a Thucydide tac pag. dictum filii, ηλασε δὲ καὶ Κλεομέν ης. STEPH. Od. l. 2o.-ἐκβλ. Ideo παθεῖν ἄν αυτον τοῖτο, intelligit Gέκβληθῆναι, Pata Thucyd. ἐκπεσόντου αὐτοὐ dixis: tanquam videlicet ἐκπεσόροος idem valeat, quod μβληθεντος. STEPH. d. l. 22. Τὴν απο περιστασίως δε υχιαν Pleraque horum etiana in Suida legi v. ξυμφορὰν, observavit cl. 'Vasse ad Miucydidem. I. 23. Και εντη δηλ. Credibile est addidisse τῶν Κeρινθίων vel ante, vel post δημηγορH. Exstat autem hic illius concionis locus I, 121 ; sed ibi τάδε quod & Sclioliastes agnoscit scriptum est: nec non praefixa est parricilla negativa οὐκ ante απήλλακται. Veriam quid commune habet cuna loco illo is, de quo nunc agitiir, ad significationem vocis ξυμφο- ρῆὶ quod attinet i Potius certe aliquam conamunionein cum aliis multis habet, in quibus sonat, quod Latine calatatam vel insuunia dicimus. cui posteriori interpretationi respondebit Graeca expositio, si δυστυχέας vel κακοπραγας esse dicamus: in ξυμφορὶν in eo, de titio nunc agitur, loco δυστυ- χιαν & κακοπρα υiαν exponit: adiectis tamen aliis Herbis, quae quodammon illorum significationem restrinount in atque ita in Periclis concione, Π, 61, ξυμφοραῖς dictum legi

Nec non in alia concione eiusdem, quae est Ι, Ιηο, πρὸς δὲ τας ξυμφορας καὶ τας νώμας τρεπομένους. Quem locum hic, paucis verbis interiectis, secit itur, ἐνδέχεται-τας ξυμφορας τῶν πραν. vertim hic ἄποτυχίας ab eo exponi vide- D siligo 1 Corale

154쪽

mus , & quulem haec ipsa loci illius verba asserente. Ac, cum

tum fiterit, simificare dicet ἀποβὰσεις, ut Videbis pag. 366, ubi & meana de hac expositionum diversitate sententiam proferam. STEPH.

d. l. 29. Δια ἄγος Vecta haec, διῖι τὸ αγος, prima fronte videri Thiicycliclea possint, quod iis stibitingatur sita expositio: non Tlhucydidis sum tamen, sed iis explicantur haec illius veri a . διὰ την ἐκείνου ξυμφορὰν deinde, quini Δ-xerat breviter διὰ δε αγος, pluribus verbis & apertius dicit,

Pausanias IlI, as. Sti aho VIII, 363. holiastes Apollonii

Rhod. saepe, apud interpretes Stephani v. Ταίναρος, & Eustathius in Dionys. Perleg. v. 498. Sed Scylax pag. 36 ed. Gron. Ταιναρος. Stephano Tαπαρος est urbs, Ταναρσν teinplum Neptuni, quod ibi erat. Idena scribit, ιναρος mast.& aena. genore dici. masculino est in versu apud Eustathium l. d. καὶ Tuia ναρον ἀνεμόεντα. In Reg. hic adlcriptum erat, ειά locius Lestur vulgurirer Caromasis. Od. l. 34. X-Mωκος&c. Vide muria insceli. Lacon. I.

Us. N Ἀθηνοῦ εν Σπάρτη Habet etiam Suidas in Xαλκίοικος, exceptis his, ἡ διά-στερεον ε ιναι.εις 36 I. l. 7. Διαφορά προσάκ. Quoniana a Diucydido post προσήκοντές τινες additur και ξυγγενεῖς, ne hanc adiectionem supervacaneam esse quis pinet, differentiana inter haec dito esse admonet: sed qualisnam ea sit, cum ab eo additum fuisset, omissum esse a librario suspicor. STEPH. ea f. l. 9. Ἀροὶ τού σοὶ V id. Corintiuin de Dialect. & Scho. Ita ad Aristophianis Pluuiin, V. 69. ΗUDS. eae . LII. Γραφὴ, ηὶ Γραφη μis, η Rosig. e . I. I 2. 'Απλῶς νύν 'Aπλῶς ως τα νυν. Cas . Rostg. Suidas: Γραφή. ἰωγtαφία. κατηγορέα. καὶ ἐπιγρὰμμασιν. Portus coniiciebat καὶ επυραμμα, quod se non aspernari scribit Miseriis. Aperium est ex hoc loco legendum esse καὶ - γράμμασιν id est, τιθεται καὶ - γρ---o, aeritur etiam de literis, vel, δε θήραι ra. ead. l. I 4. Oντα δηλονότι Ad haec ἐς Βυζάντιον non intelli. Sas οντα, nam pertinet adsequens δ απέμου, id quod cla-

155쪽

iso ANNOTATIONE S

rii in satis ; nisi fortasse scripserit Scholiastes, ori ἀ ἐκεῖ δηλονό

d. l. i s. N-τοῖ βασιλέοις in hic I Rus uni-ctri do sigillo regis Persarum, ut putat Brissonius lib. I de

Regno Persar. pag. ΙΑΣ. ea. . l. 27. Tρυφηλὴνὶ Μηδικὴν inter versus exponebatur in Cass. τρυφηλὴν in marE. Od. l. 29. Πρῶτόν τε In Cas . & Rostg. addebanir, ωrευθεν ἄρχεται n δευτέρα παρουσια. Od. l. 3r. Καθεσθεὶς) Ad vocem Τρωιάδας, qtiae in Thucydide est ante ιδρώοὶς, in Cassi & Rosin annotabatur, εἰσὶ και Ἀττικαi. Athenis erat Κολωδες Ἱππιος & Ἀγοραῖος, non Κολω M. Vide de iis Meursum de Populis Ara. v. Κολωνός. s. t. 33. Tο αργιανὶ Νon placet, μορον exponi ὰ γi 'mini μενην ποιεῖσθαι non aliud esse pinem, quam μοειν' quo etiam modo dicitur aliquis a nostratibus bires destretire. At v ro ποιεῖσθαι την ἀργή in ν Graecae linguae ignorim est. STEPH. Nονην non simificare hic αργῶαν, sed διατριβὴν, moram, aut

commorationeni quodque haereret diutius in istis loci 0 ce ti sumus. Addantur, quae & recte de isto loco monuit H. Si phanus in Notis. GRAMM. f. L Dcwrάλη Vita luculennini A. Gellii Im

otil. 9, cap. 238 , Meursii Misceli. Lacon. l. 3, c. 6, & Cr gitim de rep. Laced. l. 4, T. I UDRemi. l. 36. Miανὶ Πρ'τm Casi . & Rostg. Eadem, quae hic Scholiastes, etiam Suidas habet, praeter pauca, quae sensitim non mutant.

Pag. 362. l. I. Περα ουνὶ Περσίλιττον Rostg. l. l. 7. Σκυτάλην) Tην σκυτάλην Cassiems. l. Io. Tἡν παμβολην Qtiamvis hic την παραβολὴν, non την διαβολην, habeamus, tamen vox sequens, Titi κατη- ,οριαν, expositioin alterius lectionis τὴν διο βολην' at quae ipsi iiDiunguntur, earn, quae hic posita est, videlicet τὴν παρα- λην, exponunt. Utram vero sequendam existi iriem, a me apud ipsum Daucydidem dictum filii. STEPH. Assentior II. Saeptimo. quamvis dubitanter pronuntianti) duorum ena ratorum scholia hic exstare, quoriam alter in suo Codice ha- referit διαλλην, quae lectio in impressis praevalet, interpretatus eam recte κατηγwαν; alter vero IVerit παραβολὴν, quemadmodum in marg. annotatur adhuc, supposititium au

156쪽

IN SCHOLIA GRAECA

Nobis nihil certi definire laic visum natius. Qtiod enim exempla non in promtu sint statim, ad probandam notionem istam

ut que usum τῆς παροβολης apud scriptores vineres, Lexicaque hic , ut saepius, nos inistrentrur, nulla ratio. Di παμβαλον certe κινδυνον notare, tritum. Et tali significatione παρα.

βάλλισθαι adhiberi in hac ipsa historia Pausalaiae videbis no

κονἐαις παρα, λοιτο. Ac ratulem qui ci de Cornelio Nepote clicemus, qui, de quo quaestio nobis iam est, Thucydissis i cum ita prorsus expressit, Sperans se etiam preciunia O porentia instans pericidiani posse Muliere ρ Scio ciuidem, ad sortim pertunere etiam HrκίΓ vocem, iussiciaque οἱ pe uti in Latinis naelioris aevi auctoribus coniungi. At probalbilius tamen vut tur, Nepotem, παραβολην ita rectere voluisse, auam δι--βολήν. Non ausim imi ir i inprobare h. l. Enenchelii versionem, quae ad exempliun Nepotis habet, largitionibus φιoqisse clusinaturam perivii moerabat, pag. s3. Id. & Gallic. pag.

habet din

eis. I. I 2. καὶ μην In Proparasceve mea voculas καὶ μην obiectioni servire docui cuius rei & hic exemplum habemus. Sed ei, quam movit, obiectioni non respondet, quomodo Pausaniam vocet regem, cum esset ranni modo regis tutor. Eso eam solvi posse reor, si Pausaniam regis pq nam sustinuisse diminus: aut certe Tilucydulem, cum dixit , Ii re hoc ephoris adversias regem agere, voluisse a nobis intelligi, inulto magis adversus eum, qui tanti inamodo regis tutorsi. STEPH.

d. ι r . Icρήμασι δηλωόm Tollenda est distinctio post δηλονότι' nam chim διαπραξ-μενος utrumque vult dativum subaudita: atque hoc deinde exponit διακρουσὰ 'νες την κατηγο- ριαν. Verum, quis accusativus cum participio illo sit haudi tur, tacere non debuit. eoo certe βραχυλόγως dictum piito διαπραξάμενος, Guod dicendum erat τα πρὸς διλυσιν της διαβολης διαπρ. ἁμενος. STEPH. In Cau. prima pars lamitin scholia χρήμασἹ λλ. καὶ λόγοις vetrusta manu minio, altera διαπραξαμενος' ἡ. δ. τ. κ. recentiori & atramento scripta est. eis. l. a L. Διά τὸ μη &c. His verbis praefigendum erat τατε παρανομH. illis enim constat hoc vo tabulum explicari. Mintandii in alitem puto ἡθεσι in ερam, licet paulo poli illini item, non istud legatuo & fortasse inter παρουσι & τῶς copi ita καὶ est inserenda. Vocat certe παρανομιαν Thucyd. quod dixit C.

157쪽

131 ANNOTATIONES

13o, Pausaniam non amplius posse is καθεστῶτι τρόπω βι εὐσιν. STEPH. In Cod. Reg. n scholion in duo divi litur: nam ad παρονομε annotatum est, δὐ'μ 1 -- γειν τοῖς Λα-

κοπικοῖς' ad τοῖς παροῖσι autem, τῶῖς ηεεσου τοῖς Λακωνικοῖς.

eis. l. 24. Ἀλλ' ἔτερόν τινα Adi de si ac re Spanhemium ad Callima clii Hynan. in Delum pag. 393. d. l. 29.-Mε Si pro ἡθεσι sci bi debet ἔθσσι in illa expositione nominis παρανομέ , idem certe & hic faciendi imiserit. Ac pro ista emendatione facit & pag. 36s i iis, ubi

των ἐπιτηδευμάτων exponit τῶν ἐθων. Scio aliolatii esse quoiadani locos apud Thucydiden . cliii iitramque ac mittere posse scripturam videantvir. Ex quibus est hic II, 6 I, --δὲ τόλιν μεγάλην οIκοῖντας, καὶ ἐν ἔθε ν ἀντιπάλοις αυτη τεθραμμήνους. STEPH. Post τοὐ NIηδισμοῖ omnia absunt a Cassead. l. 34. Δῆλον ἴτι) Scripsit fortasse εκ τούτου δηλον, v

lens nos adii onere, ex eo, Tiod vicit τας τελευταιας, maniscitum esse & alias ab eo in istas suisse. Sed hoc vel eo tacente lectori in mentem venire poterat. STEPH. ead. l. 3 s. ἀριον Stulta haec dubitatio, & homine indigna in Graeca lingua bene exercitato, utrum Ἀργλιος nomen proprium sit, an ἐθνικόν' cum istius Aret propriis nominibus praefigi non soleat. IDΕΜ. Haud existimandus erit, me iudice, Scholiastes stram thanc facere dulbitationein, sed ali rum potius reserre. Interina videant doctiores, utrum censuram a tie effugerit Corn. Nepos, qui in historia hac Pausaniae, ex Thucydide ut videriar hausta, ἄνδρα Ἀργέλιον, ad Uentulum vocat; atque in tota narratione, Argilii ita non i- ne initur non semel, ut stispicari merito Dossis, potius κυρι hoe ipsi, qtiani ἐθνικον fuisse habitrum. Omnino vero reprehendendus Dion. Lambinus, in notis suis ad Netorem p. 8 sedit. Francos. I 6o8 in sol. Thucydidis vecta, ,Ἀπiλιος,

interpretatus, vir non ine Argitas. GRAM M.

ead. l. 37. Τοῖτο δέ τινες &c. Παιδεκα saepe pro honesto amore capitur, licet aliter accepisse videtur Corn. Nepos. V ille Sitidani in voce. HUDS. Pag. 363. l. i. Ἐρώμενος ἐράρρει Deest dativusω ante ἐθἄρ- ρσι, & sortasse nonainativus ό ante ἐρώμενος' ut scribatur, o ἐρώμενος ν άθαρρει. Post haec auten , τὸ γαρ πισπότατος deesse pino hiaec. τούτο δηλοῖ. aut his similia: vel scriptum fuisse, τοιούτο γὰρ ἐστι το πιστότατος ων. STEPH. Inserendum, haud dubie . ante nὰρμι, relativum Recteque sic a Scholiasta exponitur .uctoris mens in istis, Καὶ πιστότατος εκε iνει Diuili su by Corale

158쪽

IN SCHOLIA GRAECA. Is 3

id est, O cis maxime propterea m h.duat: non ut Latini interpretes haec reddi int, Valla quidem, idem sue illim mus Etlenchelitis, amasivi puondam O f. mus i si; iungendusque his Ablancurtius, O qvi lis sevit tret ille. At nos ἐκείν*vertimus ean terr nec enim pronomine hoc intelligendus Pausanias, ted est ἐκσινω τρόπω vel πράγματι; scit. δι' ἐκεῖνο, ἴτι παιδικα ποτε ἄν αὐτου, talis ab 'O a.ditus, in auo P- uris fiduciam MLuaret. Ceterum de uitimis Scholiastae his, τὸ

πιστότατος ων, videndus Η. Stephantis. GRAMM.

scriptiam invenies. STEPH. d. l. II. Ἀλκιθά- Matri Pausaniae nomen fuit, si Polyaeno VIII, . credimus, Theiano; si auctori Scholioriam in Aristoph. Equites v. 8η, Ἀλκαθεα; sin Suidae in Παυσανιας, Ἀγχιβέα. HUDS. f. Lao. Π ἐνεστως Π ένεστός. Casse . L a I. Iνα δηθεν μη ἀσεβησωσιν Apertum est, haec non pertinere ad vocem ὐστέρησαν. Iin Cass. annotantiar ad verba Tmicyclidis sequentia ἔτι Oπνουν οντα. eis. l. 26. Ἐμελλησανὶ Lectionem alteram ἐμέλισα nam ita hic quoque scribendum est mirum est ab hoc Scholiaste agnosci, Et nullam alterius mentionem fieri: cum tamen pro ea citi amplurimi huius scriptoris laciant loci, in quibus itidem post ἐμελλησαν aut ἐμέλλησε subaudiendus infinitivus relinquitur. Fortasse tamen ita scripsit hunc locunt, ut infinitivum ἐμβάλλειν non post ἐμD. 1σαν ex sequentibus iiii audiendum. sed post ei σισαν ex praecedentibus repetendum .H κομου reliquerit. Id enim dicendum soret, sicubi haec scriptura e

Cod. vet. STEPH. Hoc scholion non est in Cassi In Rostg. erat ἐσκόπησαν, έβουλεώσαντο, ἡγγυς ἐγένοντο. ead. L 27. Tοπος ὁ Καιάδας Cassi V Κεαδας τοπος. & pa Io post τοὐ Κaἀδου. Od. L 3 o. σῶμα Violenta nimis ista expositio, qua dicitiir sepulcrui te corpore vel potius clavere, Guod ei impositum est, intelligi. Qi md si locutus ita esset Tnucydides, audacia plusquam poetica atque adeo dithyrambica usus esset: quamvis enim saepe continens pro contento ponant, non tamen hac quoque in re figura illa utuntiar. Quo igitiir sensu transferet sepulcrii in dici potesti audax ac novum

etiam fortasso hoc loquendi genus esse fueur: sed qui suptil

159쪽

crum ascisi alio in loco exstrilla, dei tute comus in id transfere, ipsum quodammodo transferre sepulcru in videriir. STEPH. i. I. 32 . Προπυλαι 'D-του ἱεροὐ προαστείω. Resu. Suidiis quoque προπύλαια, ἡ προἀστεια exponit: Hesychius, προπύλακα ναῶν. Vide Spanhemium Dissere. IX de Praest. &Usu Numisin. p. 7I6 , & Κulinium ad Pollucem I, 6. d. l. 32. Tobe ανδ μάντας Post illa verba deesse cre sd vina pariicipium τιθεντες, aut aliud huiusmodi. neque enim iulum accusativum cum verbo ἐσονσαντο iungi placet. Ut triarautem verbo σοφiσασθαι & pag. seq. STEPH. Dioelorias Sicu- Ius tradit, corpus Pausaniae propinquis esse concessum, ut sepulturae mandaretur, sed Apollinem Lacedaemoniis iratum, quini suppliciam perfugiunt violassent, consilitum respondisse, siun m Deo resstria omnere: quod inim fieri non Posse viderent, pro uno corpore vivo duas stacitas Paus antae posuisse. Herodotiis autem de concesso propinciuis Pausaniae corpore nullum verbum facit, sed Deum contuitum iussisse

-: illos autem oraculum lic interpretatos esse. ut pro unorius a nuato, ritas mus ae tuas deescarent. I UDS.

Pag. 364. l. 8. Ευε γέτης αυτοῖς Librarii errori scripturam ham imputo, & vel αυτων vel certe αὐτῆς ipsum Scitoliastem scripsisse arbitror. pro mio αὐτης alioqui fisurate illius αὐτων positiini fuisse clicendum erit. STEPH. Mτοις non habet Cass. Uid. Διακοψἰεταιὶ Ἀπεχ'σθαι, quod ante hanc vocem est, in Reg. exponitiar έχερους ead. l. I 4. Καταλυσαι) Eadem in Suida h. v. legi observavit cL V asse. Paulo post ad voc. ἱ--ν in ROM. annotatum

erat, ἔνθα τὶ πυρ αναπτεται εἱς τιμὴν θεου τινός.

του Ἀδμήτου. τὶ δὲ ἐξῆς casLead. l. 2I. Xρεώς τιδες ἐξωθεH Ante hoc adverbium deesse ali mitti videtur: & scriptiini niisse χρείας τι ς των εξωθεν, vel ἐν τοῖς ἔξωθεν' avi χρεiας τιν re πε- τά ἔξ εν. Vuletur a tem parum apte non tauin ζωῆς, sed θανάτου etiam fieri memtio. nam qui dicitur cuipiam ἐναντιωθλαι πεμ ζωης, vel περὶ σωτη)μας τῆς paulo post lociuitur Thucydules Guomodo ἐναντιε. ναι πεμ θανάτου eo in sensu dicetur

STEPH.

i. I. 29. Tου φιλελληνος Sic etiam supra p. videlicet 33r, uta mentio fit Ἀρχεστράτου του Λυκομήδους, illiam φιλέλλουνα vocatum scribit. ΙDm. Vide, quae ibi annotata sunt.

160쪽

IN SCHOLIA GRAECA. I I

Md. Ἀλλο δυστὰ Aliud, inquit, Thean culla inseret Aran. Atqui his, quae praefiguntiu isti scitolio, verbis nullum infortunium narratur: ideoque in haec verba, καταφέρεται χειμῶνιές τὸ Ἀθην/ώων στρ τόπιδον, annotasse illud Seholiastem reor. STEPH. Ita Casi . Quae hic in eodem & ROM. annotantur. λὰ τὴν α στασίαν αυτης, ad Νάξον pertinere arbitror. d. l. 3 2. Ἀποδούναι ScriNὶ ἀπιδώσειν. STEPH. eis. l. 33. 'Aποφυγων ἐκ τοὐ κιμώχςὶ Haec etiana apud Suidam esse v. ὰ ποσαλεύσας, ait Tilucydidem annotat cl. V asse. Oael. 36. υκω Δὰ ς παῖς AH Mire ir quis non immerito,

quid haec verba ad Themistocleni pertineant. Ille igitur sciat, verba ista nihil ad elim pertinere, sed ad illam ellipsin, qua Thucydides illum utentem inducit. De inauit) in lusus intellige autem in taluus D enta meribus, vel, in taMus t G parata vin Ar ut sit, Θεμιστοκλης λ. Me etiam ἶ- δδες

παῖς, ero eo, pzod est, παῖς δν. Sumtum est amem e tragoedia istud exemplum. ἔκω Διὸς παῖς' post qtrae verta deest ἀντὶ του. ut ita legatur hic locias, , ἡ, Θεμιστοκλῆς ων. καὶ nκω Δὰς παῖς, ὶπὶ τοὐ, παῖς ων. Nam particula καὶ prae. figitur vectis, quae in exemplum afferantur. Estque onserin andalaaec βραχυλογω, quain illa vocula cilicit: perinde ac si diceretur, ae dinum est eodem miruso ludus, ἔκω Διος παῖς. STEPH. Sunt verba Bacclii in Bacchis Euripidis V. I: Ἐκα, Δὰς παῖς τ-ε Oiiβαιων Ῥόνα Διόνυσος. Vide Prisciantina lib. XVII, pag. ro I. Sic in mulla rache v. Io 32: Ἐκω Θέτις λιπούσα Νηρεως δόμους.

d. l. 38. Tαπμ μ. Non animadvertit, haec verba, έντω ὰσ: si , sicut & illis opposita, ἐν τω ἐπικινδύνω, tendere ad illa, ἡ ἀποκομιδὴ ἐγίγνετο, ideoque nillil extrinsecus subaudiri debere. STEPH. PN. 36 s. l. 3. Tὸν Πέρσχν lic ad Verta τὴν των γ υρων διαλυσιν in Cass. scriptum erat, ταυτα κεῖται παρ' Ἐροδότου ἀκολοὐθως οῦς ἐπράχθη. Eadem erant in Rostg. sed non suo loco, ad illa, μετα των κάτω Πεμων τινός. in in Herodoto VIII, x io. Pro παρ' ' ὀροδότου, potius legas παρ' Ηροδότω.eaef. l. 6. Ἐσκόπει γαρ &c. Imul scholium, quo dicitiir de Themistocle, apud se enim rem dat, nam ἐσκόπιι ita reddendum hicvidetur an Athenienseta inmon revo Iuri ipsum stat, ad illa, qui is praefixuna est, verba pertinere non potest. Non dubito alitem, quin hoc scholium scriptum sit in ista

Vertia, ἐνιαυτὸν ε σχών' iit inentem Scholiastae esse clicamus, in aperienda nobis ipsius Themistoclis mente, eum ideo

라틴어 텍스트