장음표시 사용
161쪽
per annum ibi voluisse commorari, antequam ad resem accesteret, quod cogitaret se interim experitirum Atheniensium animum, nec plane desperaret sinuruna, ut, priusquam tempus illud elaberetur, leuina revocarent. STEPH.
Od. l. I 3. 'Aντὶ του διδόναι γ Vide Stephani Append. ad Scripta al. de Dialect. Att. p. 164. ΗUDS. Nephanus ibi retiacit sentemiani Scholiastae.
τεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ca μη ην δυνατὸς τελεσαι υπέσχετο , μη προ νούς ως η των 'Eλλήνων is ς ἀκαταγωνιστος ην ἐκ τῶν προλαβόντων;
L l. I s. Εἰς τὴν ἰσχύν τῆς φύσεως Εἰς τὴν φύσιν. Casseis. I I7. Ἀνευ μαθώσεως τουν ξθνεσιν Haec in Cass. reserebantur ad V. ξυνεσει. d. l. I 8. Ἀγαγ- Εἰσαγαγων Casse f. l. I9. 'Nτοι την Im. Immo vero αὐτὴν ad ξύνεσιν res ranaus neceΘ est, cum proxime praecedat ξυνεσει. STEPH. eia. l. 22. Ἐν δ' ἄπειρος - ἱκανως) Non sunt in Cassead. l. 28. 'Ε τοἱμιενς λε γειν) Quidni etiam πράττειν ξ Etenim aut valde fallor, aut non tam loquendi expedite, quam agendi proprio ex consilio atque ex tempore τα δεοντα inveniendi vim ac facultatem innuit h. l. auctor, & generali adeo notione verbum isthid adhibet. Melius i*tur, quam interpretestatini, locum hunc inuti videtur Galiciis transbilisse: it re-
Od. l. 3r. Πόλις Κ Ιας ὁ νυοὐς Stephanus &alii Myunta Ioniae urbem iaciunt. I ruleat ergo, inquit Bristonius I de Regno Periar. pag. Ioa, This MIs in res, ροιο auctorefretus, νυοὐντα πόλιν Καριας Osiri t. Leclertinus ibi putat, Schoeliasten videri respexisse ad antiquiora tempora, qui tuas, ut Pherecydes apita Strabonem lib. XIV in princ. scribit, Cares
Miletii ni, Μ ntem, & quae circa Mycalen & Ephesum
sunt, tenebant. Hoc veriani est. Nam regio illa, φiae Ionia appellata est, postquam eam Νeleus coloniis Ionitin occupavit, antea a Mygdonibus, Caribus, Lelegibus, aliisque barbaris tenebatur, ut tradit Aelianus VIR Var. Hist. Itaque etiam Herodotus I, I', Myuntem Cariae esse dicit. f. l. 32. χσπερ σχετλιάζων) Non aliter accipienda haec sunt, quam si diceret, verisimile esse Thucydidem haec dic re ῶσπερ σχετλιάζοντα καὶ ἀνοιμι. οντα. Afirmare enim hoc Diqili oci by Corale
162쪽
non potest, cum nulltun huius rei sermo, quo uti trur, prae
beat argi mentum: praesertim cum ne σχετλιαστικὸν qui
tea quaedam θαυμαστικως clici annotavit. STEPH.
f. l. 'Aλλα μη εἶναι αὐτ. Ista quidem vecta respiciunt ad hunc Tlhucydidis locii ni, qui non longo sequitur
intervallo, εin IV ὰν si το- Ελληνας αυτονόαους ὰφεπε sed quomodo cum praecedentibus his, οὐ τὸ Mεγαρεών, cohaer re possint, & cair negatio ponatur ante ebora αυτονόμους, Pe
spicere nequeo: nec clutato, quin hic aliquid inen los. scriptum, aliquid omisiuna sit. IDEM. At nullius alterius hic. ut& ad i. 7 p. ry8, inentio ψηφiσματος, quam auod Megarens es respiciebat. De illo vero, quod intempestive allegat Scholiastes, nieminerunt legati alii. Videantur, citiae paulo post sequuntur in auctoris narratione, & in Periclis concione c. I 4o. GRAM M. Schosion illini in Cass. non hoc Ioco, sed tantuna semel ad i. 7 p. 198 legitur. ead. l. 3 7. Θεμιστοκλάς γ Περικλης Cass. & Rostg. Ita postulat historia, & ratio temporis. Megarensium desectionem ab
Atheniensibus Diodorus Siculus lis. XII, pag. 293, ponit in anno tertio Olympiadis LXXXIII, quo Thenaistocles dudum
e Graecia fugerat. Νon potuit ergo huius 4ηφι πιι τος auctor esse, suod Pericli tribuit Aristophanes Acharnens. v. 33 I. Add. plutarctium in Pericle. Pag. 366. l. a. Ἀντὶ τοὐ) Ἱδιως ε ἡ ἀντὶ τοὐ Casi Od. l. 3. Περιττη ἡ πρόθε ς De laoc loco vide, quae dixi in Annot. in Thucydiden . STEPH. d. l. 8. Εστιν έ-σπου τὸ δiκαιον τῆς διακμ ως Locum corruptum esse indicat alteriscus in editt. lais verbis praepositus. Cass. & Rostg. ἁτε ουσα μεμε σμένη δως ἐκάστου. Hoc uitelligi potest. Pro διακησέως iliam, ut & Reg. liabent λα- κρατήσεως idque id etiam in alio Cost. Biblioria ae regiae. qui tamen pro διμ habebat ἐστιν, invenisse sci ibit clar. Nosmgaardus. Sed melius etiam, quam Cassi & Rostg. Suidas in ἁόριστος, εως ἐστίν. Idem διακροετήσεως liabet, quini vulgato διακησεως praeseri Κusterus. H. Stepta anus, qui in suo exeims,lari Suidae itidem annotaverat, articulum illum legi in Sch iaste Thucydidis, praeterea addebat is, ut esset δως οὐ έστiri In Mediolanensi & Alclina ecl. Suidae non εκάστου, ut apud
Schosiasten, sed ἐκαMrη est; in Porti Basileensis non ad ni num est ἐκάστη pro quo Porius ἐκασπου, vel ἐκά-- legem
dum putarit. 1lariun posterius arripuit Κusteriis, & nulla
163쪽
falta mentione Porti visust δας έστ π έ-στρ τ. δ. τ. δ'. Etiam aliis locis Pori uni καπια εἰπόντα sociatus est, & tamen indiagnum habuis, quem nominiaret. ead. l. 9. Tῆς πολλῆς ὶ Quid sit ἁόριστος γ uaphul a lictoremiis coni versiae Atlaeniensitim cuna Megarensibus nat ratione, non ex hac disces annotatione, sed & proxime praec Mnte. GRAΜΜ.
Od. l. I 3. καὶ ἀλλας - Ἀρχοντας Haec leguntiar ad pag. 197 l. I, nec sunt loco in T.
- l. I 8. Πρὶς τα συμβ. Verbis hisce nori praesistenda erant, quae praefixa viden iis, verta, sed illa, προς δε τὰς ξυμφοράς. istini enim vocat tuum illo explicatiir. Qita de re ne dubitare qui leni nos sinit similis, non omnino eadem quae paulo post leotur, expositio. nain & ibi τας ξυμφορας esse dicit τας ἀποβασω. Quem in locum quae a me annorum riir vide. STEPH. In Reg. haec inter Versiri super τας ξυμφορὰς scripta erant. Od. l. 2I. κοινῆ δόξασι μὴ ρωψεῖν) Ita quidem in omni inis editionibus habet scitolion. Sed ita epsit sine dubio per erro- vena quendam τὴ μὴ , vel in alterius citiusdam voculae se rasse μὲν vel χρηὶ locum substitiuum fuit. GRAMM. f. I. 24.'Aντι τωσις Ego tamen μηδὲ cum μεταποιεῖσθαι itingo, tu ad Duicyclioena dixi. STEPH. Niilla liic antiptosis.
Accusativus certe κατορρούντας conitritendus cum μεταποι-
ω αι. Ad quem infinitivum etiam peietinet negans particula μηδὲ, non vero cuni κατορθά ντας iungenda est, ut credidit Scholiastes, de ovo dubitare merito possis, nulla intellexerit r. l. Periclis verba, qtiae vero Latinis aliisque interpretibiis obscura non fuisse agnoscimus. GRAΜΜ. Steplaani annotationem in Varias Leci. transscripsit Hudsonus. l. acTὰς ἁπιβάσεις) Quamvis hic τας ξυμφορὰς idem esse velit, quod τας ἀποβὰσεις, tamen ipsemet si modo esse eundem cre tendum est pag. 36o hunc ipsum locum asterens, exponit tarοτυχiας cum in alio, quem eadem pagina habet, ξυμφοραν esse δυστυχιαν & κακοπραγών dicat. At ego de lauitas quidem expositione illi assentior, & aliis plerisque locis ξυμφορας siσn incare itidem δυουχίας sive κακοπραγιας, lateor: verum ad hunc quod attinet, rectius in eo ξυμφορὰς
164쪽
exhus remm seu evrartus utrample in partem significantur: quod de altera illa non itidem dici potest. Ceterii in etiamsi hic ξυμφορὰς explicet ἄπορασεις, non male tamen in praecedentibus τὰς ξυμφορας exponi τὰ συμβαινοντα, non autem τα αποβαινοντα, putandum est, cum significatio των συμμινοντων interciti in aci δυστυχιαμ restringatur, ut apud Fabium vocis a Muru) sed non item τῶν ἀποβουνόπων. STEPH. mia. l. 28. Tων ὐποθεσ'. Non aliud tamen hic sonat vox διἁφορα, quam alibi passim: ac miriana est, tali periphrasi hic ad
eius expositionem esse usum. IDEM. d. l. 38. Κελευ ηαερα Non κελευωμεθα, sed κτλάησθε, cum διανοήθητε convenit. Sed fortasse ideo κςλευώμεθα
sibi permisit, quod & apud Tlaticydidem post ipuere θητε p
natur prima persona, in εχ λεμ σομεν & κεκτήμεθα. IDEM.Pq. 367. l. a. Κατα κοινού τὸ, διαν.) Miriana, quid cogitaverit, inini dativum διανοiα subaudiendum κατα κοινού scripsit: cum non praecedat hic dativus, & alium apud ipsum Thucydidem hoc ipso in loco habeanauS: videlicet πρ γ φασει. Quod si etiam praecederet alter ille, aut ex verbo διανο θii rasilini posset quis hic eius stinauditi usus esse posset STEPH.
Προφὰσει repetendum esse κοινοῖ etiam Portus pinat. Cassi. pro διανοis, habet διανομητε, quod hic locum habere non potest. ead. l. 4. Δεδοώωρον Cass. & Rostg. addunt πρὸ του δικά- ea . l. is. Ῥς σώζοντες &c. Scribendum σώσοι πώ. Ut auistem τὸ μὲν exponit τὸ τῶν σωμάτων, ira δε exponi videmus το των χρημάτων. Perinde est autem, ac si τα πώματα& τα χρίματα diceret. STEPH. f. l. 28. Ἐκ του πολεμεῖν τοῦ ἁπασια) Hoc scholium aliter scribendum esse video: s ed quonam modo lcribi debeat, coniectura no' assequor. STEPH. In Reg. & Cais. ad Uiόνιοι amnotatum est διὰ χρόνου πολλου. Illa autena. quae hic in edd. Imntur, ἐκ του πολεμεῖν τη ἀπουσω, a Oss absunt & post Βοιωτοὶ scribuntur ea, qtiae hic loco alieno annotantur ad
cietatis ac συμμαχιας mi istorum populorum, qliana stat
popularis. Vitiori lila XXIX Variar. Lection. cap. 9. d. ι 34. Πόλιν τινα 'πιλιν τινα Cass.
165쪽
Pq. 368. l. x s. Tσύτο ζημων όντων Verani scriptiiram esse arbitror, τοιούτων ημων οντων. Sed & ἔχοντες in ἐχόντων mutanduin, & ώσαὐτως pro in scribendum censeo. STEPH. ead. l. I 8. Tων Λακεδαιμον ν μη όντων Apparet ex scholio hoc, ut & sequenti. credulisse enarratorein, verba haec, μὴ Σντων μὲν μων ἄντιπὰλων, εσβάντων αὐτων τε και μετοίκων,
de Lacedaemoniis interpretanda esse . cum Allienienses solos innuat lata orator. Videriint id, laudaiadi ea propter, Franc. Portus in Commentario, & Aentilius ipsius lilius, versionem hic Lati relatianam corrigeias. Vidit Enenchelius quintue. At cum Valla erravere Io. casa in sua verilone orationis hui iis, p. 16 edit. Casel. & H. Stephanus in Concionibus Thucyd. p. 69, ex Scliolias a suum, ut Q edimus, errorem hunc clerivantes. GRAMM. Cass. & Rostg. post οντων IIa nt, καὶ αυ-
τῶν ναυτικων οντων, quae fortassis pertinent ad μετοiκων.
Od. l. 24. Αὐτων καὶ τ. Αὐτῶν τε καὶ τῶν CasL ut in Thucyd. ead. l. 28. Eένους των αυτῶν Pro αυτῶν non dubiiun est, quin ναυτῶν scribi debeat. STEPH.
ead. l. 32. 'lώνωνὶ Nemo non suspicetur, niendose scriptain esse 'ώνων' sed quisnam quid pro eo reponendum sit, uicet
Pag. 369. l. 2. Tων ναυτῶν Αὐτῶν ML Baceaef. l. 3. κατοικιάν In hoc loquendi genere accusativum
πατ δα potius stibaudiunt. STEPH. eL. I. 7. Η περ ολη n 'Aττικὴ γ'Ἐπερ ολην Ἀττικὴν Rostg. Sensus veri Urum Thucydidis postulare videtur, ut scribatur, ολης της Ἀττικης, nempe ἡπερ ημεῖς βλαβησόμιθα ὀλης της Ἀττικης διεωθεισης. Seduliam, quam Scholiastes, rationem dicit Thucydicles. Od. l. I 4. οἱ Λακεδαιμόνιοι Perperam τῶ - , ἄσου Lacedaemonios indicatos voluit Scholiastes. nec teliciter satis egit H. Stephanus in Concionit . cum verteret, neqMenim P Iopo si pessem iani. De συμμάχοις eniin, quorum nuper meminerat, pronuntiavit hoc Pericles. recte ii uellectiis satis iurique Porto, Ene helio, Ablancurtio, nec non IO. G-sae. GRAMΜ. eis. l. 22. T. ξενηλατῶν Ilis verbis praeponendum est τόδε, quo ea recte resert Cassi In edd. duo scholia coniuncta sunt: quorum posterius in Cassi minio. prius atramento striptum erat. Ad illa, quae paulo ante dicit Thucydides, nν καὶ Λακεδαιμόνιοι, haec annotabantur, ἁδυνατον αυτοῖς ἀντεθει κεν, οπερ εκεῖνοι ποιεῖν οὐκ ἡνεσχοντο.
166쪽
d. i. 29. H τέχν Non τεχνη, sed τύχη , apii l Thucydi. deui lugimus. ac sui nimia Ozi te nostra iraec lectio, non illa, videtur, in qua γνωμη citiain exponit σύνεσm & φρόι nσιν opponitur τυχη. Nan & I, IU, laanc antithesin lia tnus, i in dicit Pernum, διόπερ καὶ τὴν τύχην, ἴσα αν παραλόγως ξυμβῆ, εἰώθαμεν αιτιασθαι. facta enim fuerat ξυνήσεως nientio. STEPH. ead. l. 3o. 'Eπι πλέον έντα α των ἀλλοπ ἡ rόργιος έλήφθη παρισο σους Whac Gorgiaca parii est dictum aritea fuit. Ea autem non extenditur ultra laaec verba, γ νωμν τε πλω ονι ἡ τύχη, καὶ τό in μεi m n δυνὰμει. Hic eniim πλειονι & μώζο-M, pariterque γνιώμη &τόλμη Videntur παρισουσθαι. Atque Eleo ut opinor hunc locum ἐπιπλών των αλλιο fguriunistam habere lixit. quod dilabus contigitis Uclinis ditae contiguae sint ὁμοιοτελωτοι. Compreliendi enim S vocem δυ--μσι sim liac parista nullo verrisimile modo est, cum non tria itidem praecedant Verha, qui bita uia haec responsura sint,& ultimae nominis δ-λμει 6dlabae allain pronuntiat ellem, citium postremae non intim γνώμη & τόλμη, fuisse constet. 1ed cumsicu έπιπλέον ἐνται εα των ἁλλ- ii Γόργιος ἐλώφθη et psiσωσις, quid cuni genitivo των ἄλλων subauditi dicemus Nullus in menteam venir, citii affritis mi audiri queat, quan χωρων. Ac itineriir ἐπιπλεοv των αλλων χωρiων pro eo, qllo lest επιπλεον ἡ εν αλλοις χωρίοις. Ad hoc avium nomen quod attinet, illi ab ipso etiana usum istum dari videmus, cuni alibi, tum in iis, quae praece lusit. veluti ubi icrit,it, θαυμάζεταιτο χωρων ἐμὲ συντομiς καὶ σαφηγsi . Gmeriim an ipsi de liac Hi isosi, tanquana a Divicydule quaesita, assentiri debeam, in dubio est atri natas. STEPH. e . l. 3 3 . II ο ὶν ημωνὶ Intimo vero non soliun παισὶν nμῶν, sed etiam παιδων ποῶν, atque ulterius etiam: quam longe
videsicet posterorum appellatio progrediriir. STEPH. Pq. 37o. l. 4. Ἀπὸ τiis δε τῆς αiλας De liac expositione vide, ouae mar ni interpretationis Latinae fiant adscripta. IDEM. ibi haec scripta sunt: Hinc reoondes ενθένδε, quo Schol. Graeciis vult sipi e.ari, ex diac causa. Sta a vulginanes arione naia inesse est .s cadere.
uta Κηρυκει ) Κηρυκεiου Casi . ut pag. praecedente. Nec habet illa, quae addunttir in edd. ἁνευ κηρυκεiου μὰλλον καὶ
167쪽
oως αλλήλους. Cass. Haec, ut puto, adscripta erant ad μι γ νυντο. Seorsim & alio loco ἐρχόμενοι, ad παρ' ἀλλήλους. ead. l. io. δά--λα διὰ μήσου Non intelligendum est, ea omnia, quae sunt post haec quatuor verba, αρχεται δὲ ο πόλεμος, per parenthesin posita esse: quamvis dicat, τὰ γὰρ αλλα δω με οι ' sed cum illorii inquatuor ver, riam merui ne comprehendi existimandum est καὶ τὰ ἐξῆς, ut saepe loquia 'tur: ac fortasse has voces adiecerat. Sive assiectae alitem, sisve relictae fuerint subaudiendae, complectentur haec omnia, qtiae proxime sequuntiir, & primam periodum absolvum,
τέροις ξυμμάχων, ut him incipiat parenthesis, is ν οὐτε ἐπε-
μωυντο, &eani claudat nomen χειμωνα. Ita certe illum hac parentii 1 sensisse constat. Sed ne assentior quidem omnino iis, quae de illa dicit: verum illam ver, ἐπολέμουν clauis diato: ita ut quod annotat in haec, τε σαρα μὲν γὰρ καὶ se, annotandum fuerit in ista, γορασται Iὲ ὲξ . ab his enim pendim t. S cum his connexa quodammodo sunt illa, τεσσα- α μεν γ αρ καὶ δέκα ληένεμ. &c. Haec autem admonitio Veni in cautum te & alibi reddat, in eorum videlicet locoriin nonnullis, ubi de iis agit, citiae per parenthesin posita existumare debemus. STEPH.
Mai. Nρημουν δε τους χρόνους observanda, cyram dat nomini huic υὀνοι, significatio, cum το -dicit pro eo, quini est τους ἐνιαυτους, id est, annos. Ita certe & alidi eadem
I. l. 27. 'Aντὶ του, συναυτοῖς οπλέζεσθM De hac expositione illi ὁμογνι ονεῖν nequeo. IDEM. Pro his in Casl. est se
Od. l. 32. οἱ 'Mηναῖοι δηλονωτι Non video, quid induxerit Scholiasten, ut intelligeret Athenienses in his, ἐνεωτερι- ἰον, cum in historia de Thebanis & Platileensibus non Ath niensibus ipsis, at quidem eorstin sociis) tantum a tur. Qive etiam intelligas Plataeenses, scit. primo casti. Eram certe Thmhani viri, urtam Plataeam inmssi, qui initio εἰς ουδένα ουπδὲν ἐνεωτwω. Non seciui quidem errorem hunc interpretes Latini: at tamen obscurius locum transtulisse L. Vallani MBaronem Hoheneccium non dissilendum; quae causa fuit, ut Aem. Portus inserit erit vocatillum hostes. Accurate ad sen-Dulit In
168쪽
taeenses viri nempe praesetim cium viderent, eos Tlaebanos nities nori in qu quam moliri. Gallic Lis non ininus bene: neque enim ambigui quidquam verba auctoris continerat. Forte in
moriae hoc vitiuin fuit in Schol. aut librarii oscitantia, qui scripsi siet reditus, oi Θημῖοι δηλονότι. GRAΜΜ. Vide annotata ad Thucydidem H, 3. Idem eiTor est pag. 37II. ubi cφοβερώτεροι exponit οι 'Mηναῖοι, pro οἱ Θηβαῖοι. Od. I. 34. Mετὰ βάρους ἐπελθόντοῦς τοῖς Θηβαkι0 Haec at sunt a Casis & sequentia, Ἀττικη - -σ u. rectius in eoden adscribuntur ad verta ου βουλομενν ἡν. - quod lianc Atticam plarasin esse clinit, non probat Mepihanus. Vide ad p. 48o. Pag. 3 I. l. a. me μη ἐν ταῖς οικιαμ) Et mendose scriptum esse, &alio, laam huc, pertinere illud scholium videtur. STEPH. Fortata coniungendum est cum pratecedenti, in quo Oiκιων malim, quam Oiκουπων. Pro μόνοι in Cais. est μόνον.
Od. l. 7. Καθο ἐνόμ. Quod dicitur in floc scholio, cum iis, quae illi praefixa sunt, Diucydidis verbis nihil commune lia.
hel: contra autem optime convenit cum istis. M δ' ώς έγνω-παν ἐξηπατημινοι. ratio enim illic redditur eius, quod hic discitur. Sta προσχωρησσιι in προσχω σειν muto. STEPH. ea . LII. Ἀδιδακτοι 'A Giρότεροι. In chartis Rostg. hoc ita scriptum erat , quasi neg. in textu Thucydicis pro ἁπειροι habeat ἀπειρότεροι. s. l. I 3. Γινάμενος ην ο π. φθινούπινς σεληνης) Desunt Cassiritis. I. I7.μβαλλόμενον εiς τον μοχλaν Eadem leguntiir in
Scholiaste Aristophanis ad Vesp. v. i s s & Suida in βάλανος, nisi quoel in his, ut & hic in Ctis non est βαλλόμενον' quod
tamen non reiiciendum pinein. Aristoplaanes Vesp. v. aoO: Καὶ τὴν βαλανον ἐμβαλλε πα-ν εις' μοχλόν. f. I. i9. εικότ- δὲ &c. Vel omisibin est verbum φησὶ, sive λέγω, ut scribatur, εικότως δὲ φησι ταυτας τας πυλανούταου ημελησθαιὶ aut certe non εικότως δε, sed aiκὸς δὲ, scriptum filii. Paulo post alueui participio ἐλπι όm ων improprie initiar pro φοβουμώων' sed eum sui scriptoris exemplo non hic quiclem, sed aliis mill uidam in locis ira loqui. aliquis respondebit. Νani & p. 374 exponi ab eo φοβεῖσθαa
videmus. STEPH. Ἐλπὶς de ἐλπiζω non solum apud TMicytalem, sed vulgo apud scriptores Graecos lianc siwllicati
nem habent. Od. l. 22. Ελαβον Ver, ἔλαβον eum dat usum, citiem ali-Hψεδέξαντο qualis est verbi Mespere, bluini scinius in pris
169쪽
ma etiam &propria significatione τῶ λααβάυιν respondere cum dicitur, ita accipit, pro eo, auod est, ita intel git. Sed dicit ἔλαβον G ξολον, curn, loquenm more consueto, licendum potius esset ἐλαβον επὶ τοὐ ξύλου. Adverbium aut ανοητα 'ad hoc ελαών pertinet: liam expositionem, ut stultam, a nΟ- his repudiandam esse, iridicare volem. Cur autem talem esia dicat, rationem addit. STEPH. Od. l. 3 . Οὐραι) cass. mutato ordine verborum: πύλαι,τοὐ τειχ.ους θυραι, τοὐ οὶκου. Od. f. 34. Ἀπο συνθήκης δηλονότι Haec non pertinent ad έπεπραγεσαν. In Cass. reseruntur ad praecedentia ξυνέβησαν
Od. l. 3 .nἁμα πρω τὸ ἐπελάθουν μοῦμα minus pertinet ad τὸ επεβοηθουν, relinquendum omnino & annectetulum his, καθ' iaὸν ρηρειο Ἐς, ut recte animadvertit in kholio, quini subitinxit vereri Aein. Portus, cultis correctioni is eius Mneris miramur tam raro in prioribus libris locum dedisse e litorem Oxoniensem. GRA, Μ.
besum lioc κατασκευὴ aptius ab eo exponitur. Nam Verba thaec, πραγματικη υλη, latius, quam illud illo si missicatur, patere mihi videmur. STEPH.
ead. l. 6. Ουκ εοι παρα χρηῆχα in Subtilem hic nimis se prae-het Scholiastes. Nihil vero prohibet, illio minus εὐθύς luc si1 nificet παραχρῆμα. Bene ergo i merrieres verteriint Latini. sed ampinavit S contractiorent iusto reddidit locum Gallici is pag. r i . GRAMΜ. Haec etiam liabet Suidas in εὐθυς, in mixtis nonni illis alienis. Vide ibi Κusterum. ead. t. Io. 'ς ον ἐλθόντες) Non necessarium eri subalidi re Iaic participiti in ἐλθόντες, alii loci, in clii naus eo lena, qtio hic,
modo utitur verbo πράττειν, satis ostendunt. Pro loco autem inodo hic modo ille acciti ativus cum illo ὐπακουστεμ. alici ibi rie την προδοσιαν apte subaudiri videnam. STEPH. ead. l. 2 I. Tούτο καθ' εαυτοὶ Haec verha, καὶ των ἴστερον --δὲν ἰ δεσαν, seorsitim ala aliis issenda esse ait, quod fiitura sit oratio ἁ ντακτος, si s perioribus iungantur. utendi ina enim filiise a illativo, si, quod dicitur, ad τὸν ἄγγελον reserretur. Ita enim intelligenda haec videntur, si πρὸς τὸν αγγελον τὸν λόγον ἐποιεῖτο. Sed pro αiτιατικῶς si raptum ab illo titisse crediderim ὀνομαστικως' & intellexisse, iungendo haec cum illis verbis ο δε δει τερος videlicet αγγελος sequi debuisse, καὶ των υστερον οὐδεν εueis. At sitie ita uarica vox ὀνομαστικῶς si Diuitiaco by Ooule
170쪽
ira scripsit sigilificaret, μετοχη όtridit eστικοῦ χροίμπος, id est,
or μαππικης πτώσεως. itiden citae αἰτιατμως dictiun essae pro his, μετοχη αiτιατικiπ πτώσεως χρ μενος, si hoc, non illud ab eo scriptum foret. Ceterum qirae sequuntiir, λς ῖ λέγομεν. alius sunt, ad illam annotationena respondentis. STEPH. Toritin scholion abest a Cai I. una curn eo, cui in edd. pra
ώτινες καὶ συνεπολιπώδησαν Πλαταειυσι.
ea . l. 38. Φαν ς Suidas locum liunc Thucydidis laudans. λαμπρῶς, φανερως καὶ οὐκ ένδόζως. pro φανερῶς etiam allinest apud Tlhucydides n. Viiue buliceim Pag. 373. t. Ἐν ἀρχῆ τiis πρώτης Cap. I.
tulit, non admonens esse proverbialia: qtiod satis nothina Messe possht. Ι-tis auteni ille est iupra, in conciono mTHGini, I, 8o, tibi quemdin uin ilic, fit niuratio. Nam in haec Archidami verba ,-μάυ απειρ. επιθυμῆσαι τινά του ἐργου, annotatur p. 34I, --ἀπεψω πολεμος. per inde videlicet ac si diceretur, clii Mab Arcti idaino dicitur, cum hisce proverbialibus verbis, quae a Pindaro fortasse manam
f. I. as. Αόγια εσπὶὶ Suillas in v. λόγια. Sed non semper servante hoc clis crimen. Aristophanes in Ecluit. U. Iao sqq. v. 194, I9s, de alibi in ea dein comoedia λόγια & χγησμούς pro Ruteni d cit. Eustathius in Homer. Iliassi S. P. 233, τὰ λοια, ἄγουν οἱ χρησμοs. Et λόγιον Atticu in esse docet idem in o. dyssi α, P. I 426: Θεοπροπιον δε τὸ χρησμώδημα. o καὶ λογιον ἔλεγον οι Ἀττικοί. Pro eo, Ploci in Sclaoliasta ἐμφορουμDων I riir, Sui las habet θσοφορουμθων. EO lena verbo etiain aluprobati sin iptores de enthini almo vat uni, poetarum, & or torum inuntur: φορουμεν Ῥυς qtiis eos dixerit, non scio. . Od. I. 27. Nρόδοτος Vide notam ad hunc lo in I hucydicta. - . L 3α ἰποῖον εν Δἡλμ' ἔγων Haec non habet GTrad. l. 3 3 . Ἀροὶ τού ευνοικῶς ἐιχον) Alteram temonem επη tinia i mitti placere, declaravi in iis, quae ad hanc Thucydiadis paginatu ala nota i. Nonniinquam alitem alicui scholio a liam loci Thucydidis scriptitram prurigi, quana eam, .qtiMagnita ab ipso ialioliaste Lerit, arum adinomi. Sed utrocum I. 3