장음표시 사용
181쪽
Mμοιος, pro quo ibi ementat Σάμιος, est viti uin ed. PONL
f. l. 22. Μεταξυλο γέα Quae hic dicit esse μεταξυλeγων, quod sonat interlos, in aliti cicere solet polita in. διαμ
cad. l. 27. Oi ἀκραιφνεῖς κεὐ νυ ξλι Scholium lacκ merulo. se scriptum est. nuid enim cominum iisl erit verba ista, καὶ συξενοι, cum illo proxime praecedisti voca ilo ἀπαι*ροῖς. STEPH. Sed quoque non multum cociunum trabet mim vertas Oi ει φατιδαια, quae aine hoc scholion posita sinat. In Cassi haec melius reseruntur ad praecedentia αὐτοι Ἀθη- αῖοι. ξένων noniliae autem comprehen si possunt S μέτοικοι, & illi, quos τον ἄλλον ομιλον ψιλῶν vocat, Vel pare horum. d. I. 36. Λαβεῖν δη νότι) Potius προσποιησασθαι , quod praecessit in Thucydide. Vid. Stephani Proparasceven p. I 2. ωd. l. 38.-πατμον &c. Quainvis manifestum sit, Thu- 'didem, haec ver , τω πατρiω νόμω χρομενοι, ad proxime
τμον νόμον Mneraliter vocari exiitiinenatis, quaerianque ad dias pertinent; hic tamen Scholiasius ad corporum Gemationem eum in illis verbis respicere existimat. STEPH. Pluta ita de hoc loco agit in Proparasceve pag. I Pag. 38 I. l. 4. Πρὸ τροτης ημέρας Sitidas: προμτάτη, τμ- τηεπάναι ἡμέρα. Θουκυδιδης ἐν ις' την τρίτην πρὸ τῆς ἐκevis. Hoc Κusterus bene emendat, προτροτα, τῆ τρiτη ἐπ-ω ἡμε- Sed πιατμτα ex hoc loco levemluin iam ante Portim viderat. ilhf. Η- ημωας τρεῖς Altera haec expositio admitti non P test Sic autem & aliis qui Nisdam in lista duas expositiones assere. quarum unam meliorem eci dicit, cum tamen altera recipi nullo modo possit. STEPH. Od. l. 6. Διὰ τὸ ἀσηπτον Sc. Scripsit sariasse, δῶ et . . . 1πτο- τούτο τὸ ξύλον εἰναι. ali intui subaudienda haec reli tui si se pinandus est. STEPH. Plura testimonia eorrum, qui cuDrusi sim ασηπτον tae dixerunt, collegit Bochartiis Phaleg. I. 4.ead. I. 8. T. καλ. κερ- εικὸν Nomen loci Κερ Φειάος, ut ex Aristophane in Avibus eliciriar: V X ραμεικος δέξεται - &C. Palmentis. Forsan ideo Ceramicum δημώσιον σημα vocat rant,
quod ibi eos, qui in proelio pro patria occubuerant, paeasco
182쪽
sumni sepeliebant. Vide Meursii Ceram. Gem. Huos. Od. L 2I. καὶ μη ἐν κινδύν0 γινεσθαι τὶν πιστεώναιὶ Falli tur in eo, quod cuin itafinuivo κινδυνEλεσθαι exponens is κινδυνωγλσθαι) iun t alterum illum πιστευθr1ναι, cui artiis culum τi praefigit, ut quodammiuo nominis locum oluineat. Quid enim accusativo ἀρετας fieret 8 & quomodo eo, qui non solum vicinus, sed contiguus etiam est, prateterito, ad vocem πιστε ναι, quae aliquo intervallo remota est, veniremus t Sed qhioniani quod de accusativo illo dico, manife- ni est, at non item quid fieri debeat illo infinitivo πιστεύμ, id est, quo referri a nobis oporteat: naeani hac de re sententiain proseram. Non video certe, quid obstet, quominus particulam ὐστε ante illuni infinitivum subaudiamus, a oue adeo tanquam extrinseciis subsulio venientem, illi pra figanuis: ut perinde sit, ac si Thucydides ira locutus esset.
ναι μη υφ'-ανδρὸς πολλων ἀρετὰς εiς Hνδυνον καθίστα- , ω'a ἡ ευ ἡ χεῖρον περὶ αὐτῶν ε-ντι πιστευθῆναι, intellige autem περι αὐτων, v idelicet των ἀρετων id est, Non auis rem ab uno iaω multorum vinum in disirimen adduci, Gran situ. rvin sit . ut de issis vinuridus credatur, e bonam . sive malam
ει illia orationem has rit. Quod reserendum ad illos, quid ita cimtientia destitinis accidere potest, ut orationem ha ant, in qua non dignis laudimus virtutes illoriam ornent, & ita ingenti siti culpa ut loquitur Horati j laudes eortina deterant. verrum limproprie dicit ab si πόσι, cuni satis esset χεῖρον aiπάν-τr quia non απου τού ευ ει πόντου, sed tantum ἀπὸ του χῶ ν siπόντος potest esse periculum. STEPH. Qui lapsis Schosiastae indicare, ne quem legentem sorie ab auctoris sententia ave tant, instituimus, hic tisendere eundem non verebimur, conistra animadversionem insignis alias viri & γραμματικωτάτου I. Stepliani. Ut auteni. quae niens nostra, intelliMtur, en
πολλων αρετας κινδυνεύεσθαι, ευ τε καὶ χεῖρον giπόντι πιστευ- .
ναι. Ad haec Η. Steplianus: Fassti inquiij bi eo Sehosiastes,
timeat. Qiadehiam aut rivo αρεταςferet ' & quae plura ibidem addit, prolixiorii, quam necessum esset. Sut audiendam autem vult ante infinitivum particulam ωστε, ut perinde sit, , ac si Thucydides ita locutari etat, καὶ e.η υφ' ὲθς ανδρ π πολ- λων ἀρετας εἰς κii δυον , ὼστε ἡ ευ ἡ χεῖρον περὶ
183쪽
αυτων σωροι πισπευθῆναι. Verilin, nisi na2gnopere fallor, receditur aliquantum ista interpretatione a vero & genuino sensu verborum gravissimi oratoris, qui omnino non putavit periclitari virilites destinctoriim in eo, qtia cisiis de iis habeti
retur tam bono, quam malo oriora ,-eni in Oninibus credere
tur atauali motio; diuini non vellet tarnen Saeptianus, & talis sensus; ex parapsarasi ipsilis sequitur.) Sed sisnificatuin potius Pericles voluit, prout bonus aut malus ranti Π in orator vim ivissus rariarranius, ita Adran ιHas quoeytu apud argestores interire, diversam nempe pro iacultare & eloqtientia oratoris. Veram ergo putamus coias triactionis rationem esse, quam dedit Sch liastes & accusativunt αρετὰς potius a πιστευθῆναι regi, quam τω κινδυνεύεσθαι. Ita non dubitem praeserre interpretationem porti h. l. Stephanianae, omnibus vero istam coctissimi Camerarii, in vertione Concionis funebris Pericl. talis quae
legitur: nesu peracriatim Miri, ut in unius alici ius oratione nuli re aut deteriore vireat s multonzm versaretur s. Is vuleriir constriictionem ita cepisse ver, rum, uti nos ostenditialis. Cepit ita etiam Fr. Portus in Commentario. Ceteri omnes, Valla, Philippus, I. Casa, Enenchelius, errore levi quanivis, in ii ostencium. quod accusativum ἀρετis pertinere proxime ad κιi Jin.ὐεσθαι iudicent. GRAMΜ. eaei. l. 23. Περιφραστικως ἡ ἄλἡθεια ) Nemo non mihi assentietur, ut spero, dissentienti hic quoque a nostro Scholias e. cur enim Thucydides, si aliud quain η ἁλήθεια dicere noluisset, pro eo periphrastice ηδόκησις τῆς αληεεIM dicere maluist aut quod talis periphrasis asserri exemplum potest i Ad interpretes autem attinet, prioris certe interpretatio multo magis, quam posterioris, tolerabilis est. Ita enim Vabla: Arduum resim in dicendo se are remperamentum in ea re, in qua vix etiam veritatis opinio assem po . At Vitus ini, nulla eritatis facta mentione: D sirile est enim caenisnumer aerare eari re, de qua orarer vix impetrare potest, ut Hi eredarum Ac r feri etiam hic, quomodo adverbium μετριως interpretuimur,
cuni ita reddere ipsuim oporteat, ut se luentissius respondere possit. Non respondebit autem, si convenienter, contra etiam conluetum usum nec si pro iamate ut Moliastes ἀξιωτ exponit) reddamus; ideoque huius etiam adverbii vim rectius, meo quidem iii licio, Valla expressit. Hanc enim Periclis memtem existimo: D le enim vitta m in servari ab eo, qῶ d
cit, ut res xiihil nα minuantur, nec augeantur, cim ex ita sunt, de
quisvi cemio vix licere potest, ιιι quules revera sunt, tales visionia
184쪽
tiis. Quod si verus hic est verboritin Periclis sensus. ut este
fatebuntur, opinor, qui totum locii in penitiis iturospexerim Vide, quam procul a veritate absit, quod a Scholiaste hic scribitur, ἡ δόκησις εις ἀληθειας peripnrastice pro ἡ ἀλήθεια dictum esse. Tot certe stadiis, aut etiam paratangis, ab eo remotum est, quot illud de periphrasi itideria ab eo iactum: videlicet, ἡ ξυντυχια τῆς ξυμμαχιας periphrastice non aliud esse, quam Jυμμα nia. STEPH. - . l. 28. Ε,τι δε σχῆμα) Impersectunt eta reor hoc Scholium: & post ἔστι δὲ σχημα addidisse, cur sermonent hunc ἐσχηματωθαι diceret. Ratio alitem haec est, ni fallor, quod sit numeri enalia , cum singulari pluralis subiungarur. Sic autem & pag. seq. l. ro dicitiir σχῆμά σφι sed alia de causa. STEPH. Erra δε σχῆμα hic non uini in classi
Pag. 382. L I. Tαυτα λέγει ὁ Προκλης Hoc scholium non
habet Cassi d. l. II. Αἰνίττεται τῆς τῶν Λαπιδαιμονί 1 νγ Haec ita stribuntur in Rostg. αsirrεται Λακεδαιμονίους. Λυκούκρου τους Κρητων καὶ Αἰγυπτiso ζηλώσαντος, καὶ των ἄλλων τὰ πλε-
πρὶς Λακεδαιμονιους. Cassi ad Verta Thucydidis χρώμα γὰρ πολιτεια haec habet: ις κεφάλαιον του ἐγκωμμ, η ἀγωγή.
d. l. 14. καὶ ὁραὶ Καὶ iaΨα Cassiem . l. et r. nδHi, ἁντὶ του μαλλον Quomodo ἡ pro Mλον postrum dici potest Respoiulet certe adverbio τὸ πλεῖον, pro quo saepe τοπλέον currit & periirile est, ac si victum toret, ουκ ἀπὸ μψους μαλλον ἡ ἀπ' ἀρετῆς. STEPH. A Cassiliaec omnia absunt.
ead. l. 21. V ita ἁιπὶ του μὲν κεῖται De hac item annotati ne quid dicemus t otii verum hoc comperietur, piniculam δὲ pro μὲν positam esse t Inau stum cerae talem voculae δὲ usum esse existimo: sed eunt liuellexisse arbitror, perinde esse ac si dixisset Thucydides, si μὲν ἔχει τι ἀγαθὸν δεῆσαι την πόλιν
Atqui dicemium potius suisset ευε ἔχει. At Latina pateticula quirini quam alio pii illi μὲν reipoiulere notiun est locum
hic i,ostsi habere posset. apte enim diceretiar, siquiaem hia vi rnon minus, quam/nimio haluat. Verum aliud hoc de loco dicendum arbitror, quod Scholiastae in mentein non venit: Thii di leni in his verbis κατὰ πενιαν tacite inclusisse coniunmonem μὲν, cui δὲ respondet: ut haec, οὐδ' αὐ κατα πε- νων, ἔχων δέ τι δρῶσαι την πόλιν, non secus a nobis accipialitur, quam si dictum seret, οὐδ' αυ πένει μὲν ἄν. ἔχων
δέ τι ἁ γαθον D. M STEPH. Et hoc inolion notiit Cic
185쪽
d. l. 36. Κατα κοιμῶ , πολιτευόμεθα) Desum Cass. In ML
Bas additur: ἐνταυθα την δηλοῖ.ι d. Λυπηρας δὲ τοῦ ο ει ἀχθηδόναι γ Neque hic aliquid in
Scholiasta, erudite Lacedaemonioriana nobis auctoritatem d pingente, lubet animadvertere. Saltrum de Fr. Porti emendatione, quae in margine textus conspicitur, Uterilisque in inmentario cleclamatur, hoc monebinius, parrum eam n bis protiari. In Periclis verbis est, ουδὲ ἁψημιου 'μ o, πηψςδι τῆ οψει ἀχθηδόνας προστδφε i. Eius loco vult uterque Portiis προτ4εμενοι, proponentes. Ast προστιθέμενοι retinendum sane exu inmanius, & Veriendum simpliciter, addenus.
amento. Sed & maior latet emphasis in hoc verso, uti hic ruidem adhibetur; implicat mina stimul notionem instituti aut eos; quasi dixeris, assiicientei O imponrartes ex kν-Oconsuetussim Hvitiatis dolores credus, Pirena quidem pia careant , sciitanaen acerbos visu. Sic enim verbum hoc posticum & rensem nonnunquam usum habet, quod norunt ii, qui Dernos lienena & oratores ceteros diligentius evolverunt. N ser huitis ipsius orationis initio: ἐπαινῶσι τὸν προσθεν νόμ* τόνδε. Pollux, eo capite, quo δικαστικα pertractat: Πν δε οὐ βουλόμεοον μαρτυρεῖν ἐκ τευον, ἁ-γκην του μαρτυρησαι προσπιθέντες. l. 8, c. 6. Porro , nil dicit Portus, cum προστιθέμενοι, aut tu isse legendum putat, προτιεφενοι
construendum iubet cum τη ο ει . propon es o fis alio m ,
eos IHI. os contumesia piissici astamus. Petetinet enim τῆ ο σι ad λυπηροις, ut sit, dolores vinctu jso arerbos ae visa horidos. Non vacat ad examen hic revocare interpretes Latinos, quorum unusatiis que aliquid sinsulare atrii lis h. l. nemo autem,
quoel exacte & penitus satistaciat. Quin alioqui longius ruincesserunt ab auctoris mente. Illa autem non alia hic, quam in arte eorum, quae antecesseriant, & quae seqinintur. per a-iquot multas periodos, nini inina ut conferat Atheniensium mores cuna institutis reipitia. Spartanae, quae & allatis verbis indigitat, speciatim αινιττομεmς τας διαμα6ιγώσεις καὶ κολάσεις illas , quas Xenopson aliique nobis memorant. His nempe duriter & acerbe. etiamsi extra ἰημών seu poenam, ut Pericles dicu quoque, Lacedaemonii cives suos ti actabant; citui contra Athenienses repudiatis eiusmodi moribus & re- en si artibus ἀνεπαχ'ως csves sturi degere paterentur, ac deiciis ludorum certaminumque λι πηρὸν omne εκπλήσσειν araque abstergere, quemadmciam in sequentibus orator expliscat. GRAMM. Quam hic Scholiastes ἐπιaiκειαν Lacedaem .
186쪽
niorem dicat, non intelligo: nam illi omni laus rebus nia
Pas. 383. l. 8. 'Η ζωγραφiαὶ Η cor priam puto. Fortassis scripsit 4υχαγωγώ. Aninronius in χαρα, τέρψιν definitiavri τρε ιν καὶ ψυχαγοιαν του ἀηδούς ἐπὶ Ἀκρεῖσσον. Od. l. I s. Πληρώσαςὶ Nove dictuin πληρώσας τὰ έ iρη re χινόμενα ἀγ/Ma, pro eo, quod est, eum plene, O quantum stari, ψ, δε illis Axit. STEPH. I. l. 24.-τα πολέμια ὶ Hic πολεμια ne cui suspectum sit pro πολεμικὰ dicit, sicut & pag. R. sin. 2o & 24. Nec certe nitriam videri hoc debet, ciun & Thucydidem, & post eum Dionysium Hal. ita vocabulo illo uti ostenderim. STEPH. Od. l. 26.m ταν ἡ ἐπὶ τὰν Vule Meursu Misceli. Lacon. l.
eaae l. et . Η - τὰν τουτέστι μετ' αυτωνὶ ἄναιρβητι Quonaodo ἐπὶ ταν significare possit μετ' αυτων, non videor nec alius quisquam, ut opinor. videbit. Ouod si quis ταν striaptii ni ab eo ibisse dicat, ne huic quidem lectioni saris expositio ista conveniet: ut omittani. eodem utrobiaue modo stri.
hi lianc voculam debere; φiod fieri nullo mocio posset. Nec vero diibium est, quin apud alios, hunc Laconi cuin loquendi
morern nareantes, cum ταν subaudire ἀσπιδα oporteat, pe
inde ac si diceretur ἡ ταύτην τὴν ἀσπιδα, ἡ ἐπὶ ταύτην. Vol tant enim eum monere, ne unquam ρίψασπις sed ipstrinclypeum quia cisaecis ἁσπὶς vocatu , referret, aut faceret, ut inter strenue pugnandum morimus super eo referreriir. Ac scio, a quila uulam n ταν, ἡ ἐπὶ τας, eodem sensu scribi. Periinetque huc, quod de quodam Thrasybulo Lacedaemonio le-nmus in III Anthologiae Epiminmanini libro: Πιτάν Θρασίβουλος ἐπ' ἄσπιδος ἔλυθεν ἀπνους. Verum considerandum est, Scholiastem non solum ἀσπιδος mentionem lacere, sed δόρυ illi adiicere. Simulat e inquit Laradarimonias infans e
sta: O illi inelamabant, ἡ ταν, ἡ ἐπὶ τἄν. Quod si & in iis, quae
illi inclamabant, non innuim τῆς ἄσπιδος, sed etiam του δόρατος, mentionem facere volebant, veram lectionem esse crediderim, η τά, ἡ ἐπὶ τά. Seth M. Sed ita non tolliitur difficultas: nam ne quidem ιπὶ τὰ, nempe τὸ δόρου & τὴν ἀσπέδα, significare potest μετ' αυτῶν. In Cass. omissis his, ἐπὶ ταν του εστιν, est, si ταυτα σωσον, ἡ μετ' ἀυτων ἀναιρέθnτι' melius, quam in edicis. Et ira etiam haec in Meti ii Misceli. Lacon.
II, a , leguntur. Pro ἐπὶ τάν, quod S in Suida in v. η τὰν &
187쪽
Λυκουργ ος, Κusterus legit οπι τας, vel επὶM. Hoc probavi ad Horum I, i 8, auctoritate praecipue Plutarchit nunc nia hil mutandum cen . Nam pro επι ταν Aristoteles apud Si baeuin Setin. VII, επι ταλαν, & Sext. Enapiricus III Pyrrii. Hypotypos 24, p. ταυτην finiant. IAAEa illorum laudavit Meuritus. eis. I. 3 I. Oi πλεέονας ἐνοκόπει Nempe πληοοῦς', ut παλλὰς τύ τεσθαι apud Aristophanein, & plura huiusiri li apud alios in Stepliani App. ad Scalpra al. de Dialect. Att. p. I a. Od. l. 32. Π τ--Immo ανδρεῖον hic suustantivi nominis sedem occupat, & τὴν ἀνωιαν, sive ut alii scribunt in id est fortitu rin, significat. Neque enim dubito,
Quin ανδ μετέρχονται sonet fotatu em confectiantur, sive, psae ad sumti m ρminent. Valla tamen vertit, vi robur noris insur. STEPH. Hoc scholion noli habet Cass. ead. Let4.Mεμέμφαι γαρ αὐτῶν το στρατεμμαὶ Haec non militum raciunt ad interpretationem vocabuli ἐπιμέλειαν, ac potius videntur pertinere ad praecedentia ἀθρόει τε τῆ δυναμ
d. l. 3 s. Εις στρατ. Ἐκστρατιαν Casi . pro ἐκστρατειαν. Pag. 184. l. 9. καὶ τωτει-τητο 0 Destini Cass. Mox post του ἄσωτον επεται hic Bas. addit: τν δε φιλοσοφ φ' μαλα κινκαὶ ἀλειμένον. d. l. et 2. Tἀδυσν. Non placet ita exponi verbum φιλοσωφουμεν' licet Valla nariae interpretationem sequens dixerit, Hulosophis tr aurem id est, inop n toleranuu citra aesta rarem vationem. At Vitus magna licemia, nulla autem priuientia utens, interpretariir, O tenuiter vitarantes, si re monitis. Ego v ro ab usitata verbi φιλο-φοῖμεν significatione non procul discedendum , sed inlitum paulo ext undanti latius dixeri in r. ita interpretando, literas tractamus sene mollime, vel fluvi sit rarum tractamus. Olfiiciebatur enim illis, sicut & aliis obiici solebat a studiis literarum molles atque esseminatos reddi. STEPH. eis. I. I 3. 'D τω καιέ του ἔκγου, καὶ ου κ. λ. 'D τω καιροraia οὐ κ. λ. Cassi eis. l. rs. Γνώμης ἀμστης Hoc scholion non habet Casi eris. l. 17. Δημιοπλοῖς, και γεωποῖς, κιῶ κυνηγοῖς, καὶ τοῖς ἄλλοu ιδιώταις Δημιουργοῖς, καὶ κυνηγ οῖς. και IIιώταις. Cassi. ead. l. a I. Tων πολεμικδενὶ Aut mendum lilararii est των πωλεμικων, pro τῶν πολίτικων. aut repreliendendus Scholiastes. qui, cum nulla militarium reriam nic menti Q, sed seneratini
188쪽
de omnibus ad remp. spectantibus agyriar, quorii in pars tantum τὰ πολεμικα ad speciale hoc tamen mentem auctoris restrinxit. Quia miror non tam dimisisse sine censura Stephi num, siciat intim alia, quam quodammodo approbasie notis in Schol. ad p. 3d 3. GRAMM. Stephanus ad pag. 383 ostendit, Simoliasten hac pag. etiam πολωια dicere. Itaque non respinxit ad hoc scholion, in quo est πολεμικων, sed ad haec verba praecedentis, οἱ δὲ τα πουλέμια πά rete. Ad illa, quae paulo post dicit Thucydides, καὶ αυτοὶ πτοι κ νομεν, in Cass. ex Hesiodi ἔκγ. v. 29 I annotarii in erat, Ἐσιοδος, ουτος μὲν re --στος, &-δ' αυ κ κεῖνος. d. l. ae. Τὴν φιλδοιαὶ εὐπιεσών Varias pro varietate locorum clat expositiones huic vocaDialo Maτἡ quas nullo probare modo possunt. Ex illis est ista, qua ἁ iaetiis amicitiam O bemmeatam nam ευροες,αν de ea poti . quam simpliciter de bene o intellexisse credibile est significare dicit. Non
enim video, quid obstet, quo miniis nona ini ἁρετu suum u- sunt relinquamus : ac tolerabilem Vallae interpretationem censeo, in eo, quod ἀροτnν wnuris ossicia verta. at vero Viti interpretationem quomodo tolerari posse existimem, cum in ea mentio uiuauis nulla fiat Ita enim ille, in eoinnarescatione Pionis etiam praediam allares mira, prant m ι. Quasi vero τι mitis appellatio augustum atriuid non habeat, quini nobis non repraesentamus, cum remmunua non os oram legi nivis: ut omittam, hoc esse si Mificationem illius restringere. totur ita malui lacum hinn interpretari, verbum ver,γ ressidens, in us etiam, quae ad vinulem yminem , a vulω δρωρο- nura: cum Valla quidem non male ἁμτην visuris o a vertisita, sed male reliqua. ita enim ille, ii iam amethos innutis offitas fingvnur: non quod haec ex iis, quae a Pericle dicunt , collis non possint, sed quod ista verba ema multos D. ιν, cum istis, ἡναντιωμεθα τοῖς πιλλοῖς, nihil nabeant commune. Ac mimn certe, quid illi ita haec vertenti in mentem venerit , nisi quamplain valde a nostra diversam lectioneni rad illa quidem certe verta quod attinet secutiis sit. Ceterum hala Dis & paulo post nomen ἀρετὴν expositum ευερωσσών ' de Guaeata. L 29. V δε πασχων Νω πασχων sine adiunctione
scripsisse, sed ei particulani ab adiecisse credibile est. Cuni porro participium ἀντοφσiλων ita exponit, id ouod sequitur, pro ein, quod praecedit, a Tlhucydide poni ostendit. STEPH.
189쪽
Coniecturiim Steehani firmat Cass. in quo est ὁ ε ὶ πάσχων.
ead. l. 3 . Tὴν εὐεργεσiανὶ Hic αρετην non iam φιλiαν & ἀεργε αν, sed tantrum νάεργεσιαν exponit: qua Voce & in altero loco aetius Gnaecam explicari non infitior: sul cum illic se centiam, quam hem una, mallem reddere, hic reti neri interpretatio illa non potest, ac potitis benestat appellatione utendum est, cum dicatur τὴν ἄρετην ἀποδώσου. valla tamen non iam um re tauri , sed pruriam mi Irum vertit. At ego vintista appellationem non miniis hic. quana in praecedente loco retinens, uis fideli interprete retinendam filicis puto dixissem πεμφραστικως, vinulis o o in risexuti rem, functuram; vel iu haec etiam verta ἐς ὀφειλημα postent coinprehendi) viuutis ossibio ιn ninenda, quae debetur, paria stim raran. Quamquam apertior quodammodo est pleonasmus, cum dicitiar in redianda , psae iae κιur, gratia, iram ex illo recia
denta satis intelligi potest hoc, o irae Metur) quam sit apud Thucydidem in nis-όφειλημα, miae sonant ad spersol--δι-J Muum. Hunc autem pleonas nitim quodammodo tegitat lite excusat antit laesis: nam illis verbis ἐς χάριν, Nponuntur ista ἐς Ἀσαημα. Observavi autem, saepe apud Ihucydidem quaedam per antithesin poni. quae alioqui omitti e tuissent: in hic satis eo poterat dicere, εiδ- οὐκ ἐς χαριν
τὴν αρετὴν α ποδώσων. Verurn, ad laesiastem iit revertar, ne
hic quidem ἀρετὴν debuisse exponi ευεργεμιαν simpliciter, sed τὴν -' ἀρετῆς φεσιαν, dixerim. Paucis certe istis posse verbis inclinii existimo haec omnia, ἄποδώσων τὴν σοργεσιαν, ἄσπερ MΠασπ ἀποδιδόναι ei της ἄρετῆς αντι ποιῶμενοι. Dicit aut a paulo post ἐλευθερών. STEPH.
c i. 33. 'εγ. -fieri possit, ut ἁδεως pro
μο-- ponaturi Sic tamen Valla, magnista pariscamur. Quin etiam praecedentia ira vertit, in si scriptum Atet. οὐτῶ ξυμφιροντος μαλλον λογισμω, ἡ τοὐ πιστου της ελευθεριας . Ita enim tonis hic loctis ab eo redditus est, uiam seli non em immis maps, quam Gerasitiatissae sirer exerrenaeae, ratione h- , asis magnifice gnari a gr. Greemm in ea, quae praecedit, Scholiastae expostione fortasse scriptum fiterat, καὶ μη φάβω τοὐ δεῖσθαι ἀλλων' quibus verbis aliter illud ἁδεῶς explicabatur: itiis stanser sitinalitatis ivssa exsepia Horetur, ἐρῶ non rimaeret ne assio in opera egeat. Sed ne hic quidem , ἄλλα τὼ εὐεργετεῖν, plena esse scriprura videtur. STEPH. Cass. ἀλλὰ τῶν
190쪽
ματα, in eadem veri a scripta sunt, in quae & illa, quae proxinae 1equuntur. STEPH.
l. 2. Πολυ νδ. Haec annotatio pertinere a timverba non potest: sed quod ea dicitur, veriana potius comperitur in his, καὶ οὐ δή τοι ἁμάρτυρον γε sic tamen ut alii pleri ite sint apud eum loci, ite quisus iustitis hoc clicturiis nais.se videatur. IDEM.
d. l. 3. Oύτε Ῥμψρου In Cass. praeter scholion edistini
μον τῆς πολεως. Posterior locus est Odyss. v. 88; prior Il. F, V. seqsi' ead. l. s. Κακῶν, πρὶς τ. Videriir intelligere. dictum esse κακῶν res piciendo ad eos, qui cladem patiuntur. STEPH. Hoc S praecedens scholion non habet Cassead. l. 6. Oῖ τε) Scribendii na videtiir οῖ ta τε, & expungendum γεννα- ς' ut intelliMnius οἴδε οἱ κειμεναι ' at vero γει -
ναιούς ad participi uin μαχόμενοι sereur. STEPH. Od. l. 8. 'Aπο κοινου τέ - κυνα Desunt Oss. eis. l. Io. Λεμει ἡ εις Vult d positrum pro sis a , ut clini dicitiar ἐπαινω αὐτὸν sis ταυτα. Steplianus Append. ad Scripta
evit. L I4. Oῖον κλοπὴν) Εἰς κλοπὼν Cass. puto eum volt sisse ταλλα hic esse pro siς - αλλα, ut paulo ante a pro εἰς α. Quod autem dicit οἶον κλοπην, μοιχείαν, καὶ τα τοιαύτα, minlius videtur convenire vocabulo κακὸν, quod in Thucydi lepas. 64 l. 2 legitur. Nec recte in verbis, quibus hoc scitolion adscribitur, miriir πολλὰ pro ταλλα. Fit error e secunda ed.
Stephani in Porii & Hudsoni edd. propagynis. Basileensis
ταλλα, ut in Thucydide. Od. l. I 8. Tῶν ἀρετῶν) Quamvis longo intervallo ἁρεσων mentio praecedat, ad eas tamen recte retusisse videriar: ciani aliud, quo illae vocillae reserri possint, non compareat. Nam ne τῶν δὲ κινδυνων intelligamus, obstat, quod praecedit μετ'αυτου, videlicet του κινδυνου. STEPH. Thucydides, τωνδε εφι- σθαι Scholiastes τῶν ἄρστων intelligendum iubet, appro n- te Η. Stephano, cuius in annore. laaec verta: pzanias longo inrervallo &c. Mimn . non vidisse eum. aut expendisse, quae periodo proxima praecesserunt. Latidavit orator naasnitrudi