장음표시 사용
171쪽
que modo locum hunc scribendum censuerit, credibile est eum illud παρο πολύ simul exponentein, scripsisse, πολλωμἀλλν εὐνοῖκως εἶχον τοῖς Λακεδαιμονιοις. STEPH. Idem dixit in Proparascetae pag. I9. Tοῖς Λακε1αιμονιοiu absunt a Casi .eaef. t. 34. Ῥηναι- D nge falletur, qui piirabit. hunc genitivum των Ἀθηναιων ad illii in Thucydidis των ωρώπων
spectare: ditiosi tamen prima fronte videri alicui possit in cum necesse sit ad μαλλον reseret: icleoque satius meo quidem iudicio fitisset vocabulum istini soluin huic Schosio praefigere. Nemrri &hoc addo, apertim locinurit tri filisse Scnoliailem,s ἐς τους Ἀρηιαιους dixisset, ut Thucydides clixit, ἐς τους Λα-κ ειδαιμονιους. perinde videlicet ac si s cri pruna ab eo Misset, ἡ ευνοια παραπολα ἐποiει vel potitis ἐπηει των ἀνθρωπων
μάλλον ἐς τους Λακεδαιμονιους η ες τοὐς 'Mηναἐους. STEPH.
και 'Αργεῖοι Ress. d. l. 9. Tα ἐπὶ Θράκης) Cum liis verbis, τα ἐπὶ Θρακης, non dilbium est, quin nonaen γciviα subaudire oporteat: quoὸ aliis etiam plerisque locis ornutit. At pag. Scholiastem expositionem afferre aliam videbis. STEPH. eis. l. II. μ λεγει & c Ego ita accipio. ἐντου Πελοποννάσου καὶ Κρήτης &c. intelli:t enim Sporades & Cyclades insit
Od. I. 4. Κασος) Κῶοι Casi. Κwς Rostg. uiae oσαι αλλαι) Ai ἄλλαι' & manu recentiore alio loco ad verba Thucyclidis ἀσοι οσαν αἱ πρὶς τα δυτικά. Oss. d. l. II. Μακρὸν πόλεμον Duo haec vocabula. uitilecun- pie irrepseritu ab hoc loco plane sunt aliena, nisi talor. Nishil certe ad sequentem expolitionem faciunt, Ac των Λακεδ. Sc. his enim verbis exponit illa. κατὰ τὸν χρ γνο τον εἰρημένον. STEPH. In Cass. haec vocabula μακμον πόλεμον ira scripta erant, ut iderentur pertinere ad expositionem vocis taδημον. erit. l. I 8. Tῆς συντάξεως Tῆς συνάξεως Rostg. non male. t Σοδενα ἐκάστη πόλιστὶ μὲν διμοιρον στρατεύση Haec nihil faciunt ad expositionem verborum Daucydidis, quaesis praeposita sent. In Reg. S . ni fallor, Casi . nam parum accurate annotaveram. totum hoc scholion recte rei ur ad verba Traiicyclidis, τὰ δυο μέρη ἀπὸ πόλεως ἔκαστης. Ad v
τόπος καὶ πλησίον καὶ πολλὴ Cass) της 'Αττικης.
eis. L 29. Tον σκοπ Non dubium mihi est, nec aliis furib
172쪽
riam puto, Piin legerit ἔννοιαν, cum exponat σκοπόν. Cur utitem nihilominus alteram tediionem huic anteponant, ad Tlaucydidem ex me altilire potuisti. STEPH.Tlaucydides: Καὶ προ
έχει την γνώμην, ευνοιαν εχουσα, διατo 'Aθηναιων εYθος, πρῶ-ξαι ημῶς ἁ ἐπινοουμεν. V ba σύνοιαν εχουσα Scli Iastes vetus exponenda iubet esse, σκοπιν ἐχουσα. Fr. Portus autem
ιλπiζουσα. Uterque dependere ex istis censet infinitivum, qui sequitur, πραξαι. minus recte. Quin nullam distinctionem aut interpulictionem Fr. Portus agnoscit in his, σύνοιαν ἐχουσα πραξαι ημας. Qualis locutio cum dura ipsi videatur, coniicit legendum potius esse ἐννοιαν ἔχουσα. Vae eius Commentar. p. II7 f. Vertini falso innituntur principio antiquiis ae-lue ac novus hic commentator. Quae enim infinitivum πρα. αι regunt, ea sum, quae amecedunt, Verba, καὶ προσεχειτην γνώμην. At ευ νΦιαν ἔχουσα reddenda simpliciter, be revole erga nos Lacedaemonios scit. assecta, idque δια τὸ 'Mηναέων. M. quae ideo separati in sumenda ac ut loquuntur G ammatici διὰ μέσου, extra alteram illam constrii monent. Aliud adhuc inconini tum in expositione illa per ἔννοιαν aut σκοπὸν notavit H. Steplianus, cuilis animadversiones non exscribi is mus. Igitur L. Vallae versioni. quin& Aem. Porti, praeserenda saec Pthilippi Melanchthonis: Tota Graeesa hoe noseo
conatu erecta, intuemr nos, o ominie ci u nobis, propteroesum erga Athri, ses, optam , ut Persesamus , suae emtamus. Acacius Enenchel. am Hiasisque ad nos inclinat &c. GRAΜΜ. Od. l. 3I .rad ἀλλα διαμέσου Recte parenthesi haec etiam verba, τουτων Βεκα, incliniis, quoniam ex praecedentibus perulent. STEPH.
potius aci προσδέχεσθαι, a quo, non autem a χρὴ, reguntur sequentia, glς κι υνόν τινα ξειν. GRAMM. Gad. l. 33. Ouηρος Iliad. a , v. 442, 13 τ' ὀλιγη.
uia. Tουτο Ias φησι, τουτέστιν Scribesulum fortasse est, ο*ησὶ τοιοῖτόν εστιν &c. Ac pertinet hoc schosium ad verba illa, καὶ δι' ὀργῆς αὶ ἐπιχειρii σεις γίγνονται. intelligit enim, Arcticia muni haec vicere, innuentem, fore ut illi ea in Atheniensibus vera experiantur. STEPH. Non inale ciuidem Ste. plianus. Sed τούτο δέ φησι non habet Cass. Et lanicit alterum noriam, vel τούτο δέ φησι, vel τουτεστι. Paulo post ad verba Thucydidis εν τοῦ πολ-- in Cass. est γῆ δηλονότι in Rostg. πηγῆς δηλονότι; qiurii se non videre suo pertineat, si ripserat Rostgaudiis. Nimirum corniptum est e τη γη δηλονότι.
173쪽
hic oportet. STEPH. Ad haec alictoris, ob g σμω πάρεσμεν, holiastes: ενωτόπωδηλοατι. Ego potitis dixerim, h ω χρονφ. Responis re enim relativum praecesenti, GRAMM. Od. l. 37. Umηθησονταιὶ Futrum ni istini omnΓ1σονταt non tanquam de suo ad fit, verum tanquam tacite inclusit in in haeserinonis forina, & qiuod oporteat λ μ ων. ideoque suum δηλονότι post illi id filium in ponere debuerat: sed anis etiam pleri'tae in locis omitti videnrus. Non minus autem comin de illud ὁρμηθήσονται post ἀλλὰ subaudiemus: hoc nurito, εἰ μὴ, και νυν δρμηνται, ἐν φ ούπω πἄρεσμοῦν, ἀλλ' ὁρμηθμονται ἴταν εν τοῦ ἱρο, ν ὴμας δηαυπτάς τε καὶ τακεινων φθεὶροντας. STEPH. In Cass. inter versus est ὁρμησίσονται δηλο-τι.
illid. U- πασχοντάς τι) Haec verba niale isti scholio prii
fixa si int. Ista eniin καὶ οἱ ἐπιιζόμενοι, ατε δη οτον λιγγι όμενοι, μαλθον Θυμουμενοι, εἰς του πολ αεῖν ἐπερρονται ἐιψοκινδ' νως, nihil ali ut si inr, quam exposaio istorum Divicydidis aut Archidanai Thiicydidei ver Frum, καὶ οι λογισμῆ ἐλάχιστα 'πώμοσι, θροῶ πλεῖστα ες εργν καῖεσταν ται. Sed annotatio, qtiae illani horitim ver, riam expositionem sequirit r. scripta est in ea verba, quae praecedenti scholio male praefixa esse dixi: in haec videlicet, ὁρῆν πασχοπιας τε. In ea enim annotatione iubet nos observare hoc sciicina, id est. λωγον ούτως ἐ-
σχηματισμένον sonatio rem i. ιδ figuratam πασι πασχοντας, pro
πασχου . Veriam mihi nequaquam persuadebit, ita rem se habere, id est, talena esse huius orationis striicturam, ut πἁσχοπας pro πάσχουσι dictum esse existimare oporteat. n que enim hoc πασχοντας cuin ποῦσι iungere est necesse: sed
perinde est ut opinor) ac si dictum esset, παπι ωαe ὀργη προσπιπτεν, ὁραν σαυτους πασχοi τάς τι άηθες sed ad versum ορδε assiiciuntiar illa, quae emphasin acidunt, εν τοῖς ρομασι καὶ έν τῶ παραυτικα. quorum prius poetici ina, a re adeo Homericum habere pleonasmum dici potest. eodem enim loquen si genere utens Homerus, scribit. ινόρθαλμοῖσιν ρομαι. Il. ι . . 99 πόποι, η μέγα θαυμα τόδ' ὀφθαλμοῖσιν ορίομαι. Quale inqi iam) istud is ὀφθαλμοῖσιν ορ-m, tale illud ἐν τοῖς δμ- μασιν όραν. Sed ab Homericis istis verbis citiae olester proponenda visa sunt ad illa Thucydidea reveriens, novam qili dein & inusitatam esse fateor illam orationis striacturam, πα- σι γ-ορ, η προσπίπτει, ὁρῆν πασχ οντας τι ἄχεες, pro οξαν ἐκυτευς - σχοντας, illi dixi & fuisse alioqui incendiam ἱρωσι.
vel δια τὸ ἐράν sed alteram illam alimi id migis insolens fuisse
174쪽
ita iunxisset, ut πασι πασχοισας pro πασι πασχουσι dici necesse laret. STEPH. 37s. I. I. Lπῆι οντ αι ρι-ιοκινδυνε- 'Επείγανται ρι- σ-
ea. . l. I 3. To-ειν σονται Ἐνδιδόναι non idem, ac τω πειν ναο flecti inurnacrinitiere depeniniaria sis, non semper cum humilitate coniunctum. Recte iginar taxandus L. Valla, qui paulo antea haec, σιτι-μαλλον ενδεῖεν οi 'umetio, vel
nere. plus est, quam ἐτουκους σιναι ἰωαι, id est, paratos se Meundum: ideoque haec expositio reprelieruleiula videri possit: sed intelligi puto. ἐτομων οτων ἐδεαι ἐς ῶν Ἀττική, . STEPH. d. l. 23. δηλ.ὶ Huic Scholio quo docemur participium ea raecedentibus ἀπο κοινου sumero praefigendus potius suinet infinitivus κρατεῖσθαι. IDEM.
χρημάτων. Portus exposuerat περὶ μεν ευν των χρημάτων. Od. l. 37. Ἀντὶ τοῖ εσεβαλον Ieiuna interpretatio τοὐ is δάλοιεν risέβαλον, neque enim illud huius Ioco auctor adhibuit. Mnsus vero optativi ira exprimendus seret, si accurate
Verteretur lociis: tum ciun irrumperent hostes, vel irati uri essent. Declarat hunc auctor mox pag. 26, ταὐτα γάρυπ- λεν Ἀθηναίοις - ὀτε ἡ εσβολὶι τοπρωτον ελλε Πελοπι 1σων ἔσοσθαι. Atque haec non levia adeo aut indigna notatu, ac imperitis videra possint. GRAMΜ. g. 376. l. 3. Ἀντωτι Οἀδιοι δεκασπταὶ Quod dicit. Itane pariem suisse stadiorum septemdecim. id tanquam ex ipso Truicyclide a se sumitin assere. Nam si totus cimui erat stadiorum 6o. & eius stadia 43 custo siebantur, in reli-Guis atrieni ciis odia nulla erat . hanc Partem incustodimintilisse stadiortini 17 uecesse eae μή quoa dicit, totai in circun
175쪽
cem, at extremis temporibus duodecim fuerunt. Earum nomina recensem Pollux VIII, Io9 sq. aliique. Sed nulla est i
ter eas, quae ab Eumolpo nonien sabuerit. Φυλὴν ergo dicitimidii Sui las& Etymologici M. auctor in Esμολπώαι, νος. ead. l. 24. Ἀπροσδιοριστωςὶ Retinendo hanc lectionem, id voci a Scholiaste dicitur, inpositioni eius repugnat. Quoin ta enim του θεῆ, significat του Ἀθηνῆ, si Athenientes Minervam& Apollinem θεὸν ἀπροσδιομ-ως triinime appestant Sed cum ille contra haec sitisiungat, riuiotaem suae expositionis reddens, non dubium est, quin id, Piod aiebat, nisetur, ita legendo, φασιν οἱ 'Mην. Dico igitiar. negantem illam particulam hinc tollendam, & nro ea pron nem αμὴν substituendum esse. Quod autem ae Minerva dicit, confirmant cum alii Thucydidis loci, trum vero ne longe abeundum sit quidam, quem sib. II pra. habet, Ma --της τῆς θεά τοῖς περ κειμένοις χρυσisu. STEPH. d. l. 27. Tῆς Δήμητρος Non nego. confusa nonnunmam
fuisse ab Antiquariis & Mythologis numina Terrae & cereris. At diiuncta iis omnino te la dedicata Athenis iuere, ut testimoniis Nostri Pausaniae, Plutarchi aliorumque sinis clarum. Terram certe Avienienses & populi Atticae με ἀλην Θεὸν appellabant, & antiquior videtur prius te eius cillius floruisse, quam τῆς Δήμim in istis locis. GRAMM. ι d. Λίμυ. τόπος &c. at Scholiastes, qui fuisse in a
cedicit. nam extra eam oninino fuisse, verum prope, clare indicat Thucydides. Vide Meuini Athen. Att. L c. 4. I Um. s. l. 3 I . Κατα νόμον ποιουσι Iluc soriasiis res perit Midas, exponens νομiσματι χρωνται.
176쪽
lita Tῶν Πεισιστρατιδῶν) Fontem Callirhodn novem imbuistis exornavit Pisistratus, quem deinceps appellarunt Ennea unum, ut resere Pausanias. Cum autem filii quoque in eo ornando laborarint, i nc ab aliis ipsis adscribinir. Vide Meu
si Pisistratum, pag. 4 79. HuDs.
niam dicit Thucydides, καὶ aς ἀλλατων ἱερῶν, id est, O ad ansacra: ne quis mireriir, eum alia sacra dicere, cum vox ista non praecessisivi. Nuptae resim, uuluit, sunt sinare. Sed dicere maluissen , cum γαροκων subaudiri ιερῶW atque adeo mi ni me dubitassem locum hunc ira reddere, anu G ning. ina sacra vel nuptiata O in acta. Sic tantaen Valla, ante coestiga , OD1 asia, quae D mm sunt. STEPH. f. l. 38. Tῆ τε Ουν &c. Ex duobus Schosiis potius iaciendum erat linum, hoc modo: τε υ ουν ἐπιπολυ α τοὐν οἰκιί- σει ἀντιπτωσις, ἀντὶ τος, τῆς τε συν επὶ πολυ αυτονόμου οἰκήσεως. IDEM. Posterior pars, nempe αὐτονόμου otia σεως,
non est in Cass. Pag. 3π7. l. - Παντικησιφ&c. Non minus, tu opinor, παν- ικεσ- scribi posset, ut μετοικεσων dici videmus. Atque adeo hoc πανοικεσis, non illud uri Maia1σ , habemtri apud Dionys Halicam. STEPH. erit. L 4. οὐ δεῖ γαρ λοειν ἔτι εμ in τοὶ Suidas in ἐβαρύνετο. Vide Graevium ad Luciani Soloecistam pag. 7 I. eis. I. 7. Καὶ τα αλλα οροως κλινομεναὶ Haec non habet Suidas. Καὶ ταλλα ὁμο-ς. Casi ead. l. I 4. λυο τοὐ τέλους, του σπι χο Midas. τὶ ακρον τοῖ τέλος του στίχου, & καλεῖται δέ. cis. ωο ακρον τὸ τελει
ὶ baudiat τα βράδους erinde est enim, ac si ilixisset, ἀπ' ε του του βράδους δηλονότι, eo indo urens hoc inerisio, quo uti solis in plerisque loci, , uti vel ἀ- κοινου aliquid re- endum est, iat pronomen relativum ex antecedente exemni debeo non ramen existisnandum. eum nonien hoc in sis , quae praecedimi. legisse. sed ad ista, cpiae sunt ισοδin αμα, respicere, καὶ ἁ in ἐνδιέτριον χρονον περὶ αυτην. Nam tan-
177쪽
estiam perinde sit, ac si clixisset, καὶ ἄλλως ἔβράδυναν περὶ αἶ- τὴν, postea cum ' -οὐ subaudit illud βράδους, pro quo
mox βραδυτῆ τα dicet. STEPH. Od. l. 28. Αὐτας δηλονότι in Cum inretirere Lat. intelligimus potius ζεασHν, quam cum Scholiasta αστῆς adverb. ἀνεῖχεν, GRAMM. Od. L 3 o. Tα δώ δρα δηλονότι Plance Mnionem ex iis sumere locis vi tetrur, in quibus ipse Thucydi les verbo δενδροκοπεῖν initiar. Alioqui certe sinpiceriire quispiam, latius verbi τέμνειν si incationem parere, α qtsidem tam late, qua in ver-hi δεοῖν' quo saepe utitur cum accusativo τηι γην vel τ ην χώραν. Atque adeo hunc ipsum accusativum nonnunquaria & illi verbo τέμνειν tralatiit: & quidem itai c. I 8, τὴν γῆν miliariM, itidemque c. 23, τῆς, τεμνομευης legi nuri. STEPH. Thticydides: μεμνον πρωτον μὲν 'Ελευσῖνα. Scitoliastes: ετεμνον ταδένδρα δηλονότι. Inepra nora, nain loqxiit aur-expositione littius loci, non de phraseos origine. Verilsa IItena hic adclitur accusativus in textii auctoris. & nota iam dudum in simili laus si Mificatio του τεμνειν, qtini non aniplius de ardi rumexcisione sola interpretari convenit. GRAΜΜ.ead. l. et I. χρος, Τειτος 'Hριώδης, Piτος. in his invenerit Fr. Portus, quod moraretur, aut scri pulum iniiceret, fane non capio. At indicavit diibi uni ipse ac suspicionein suam, adscripta coniectura de en enclatione h. m. π. νος, ρβτος. Num iginar vitiose lagi ubi trariis est catque an inontes esse τοὐς ρσιτους in Thucydide voluit Mihi certe non se currit, ciuid in mentem ipsi veneris h. l. nec miluini scire interest. Debuerat an inmadvertere, tantiim descriptione non ianis huius sollicinini Scimtiastam esse, duoriina lue Grammati, corum sententias reserre, quorum alter orati nomii e , cum cliptithongo. Herodes autem per ι scripserit νιτος. Paria sere cum Scholiasta habet Elymolog. Magn. aut rectiorii, uti existimo. Verba sunt: Λέ γ ει Ορος διὰ λιθόγ γ- ρει τις, και ὀξυ- νεται' ο δε υρωδιανὴς λὰ τού ι ρῖτος, καὶ βαρίσεται , ως σῖτον. In quibus observabis, primo non Herodem, sed Hemaeam mlaudari, deinde neutrii in Grammaticorum scribendi rationem huius vocis eandem habere, quam exeniplaria Thucydidi ἰ repraesentant: haec enim constanter σῖτος scribunt, nam ρήτας Coclicis Arunci. & ἐσiτος Scholiassae in quibustiam editt. h benda fiam vitiosa. Pausanias constanter. quemad-Htina Gms, ρειτους scribit, Atti c. l. r. c. 38, & alibi: sintiliter Hesy
178쪽
3 s pli ira nobis forte alio l o dicerula. GRAMM. In Scholiasta σῖται habet ecl. Canter. λεiτος ferri non potest. Pro 'i ρωδης naihi non dii ibi uni est, quin Ἐρωδιανὸς sertiandi im sit, non s lana propter auctoritatem Elymolog. M. sed etiam qilia Hen dioi Graminatici frequens ubique est mentio, ossis, quod iam, nusquam; & quia auctor Etymolog. Μ. eos etiam aliis Iocis coniungit. In Gissi est unde suspicari licet, erro
in omni Dus Edd. Sed quis προδότης ille τού στρατοῖ; Non certe belltini Plataeensiuna adluic exortum erat, cum Plis anaxs λην ficeret in Atticani, de qtra mentio in auctore. Oedani igitur vitiose exaratum a librariis, aut lectum perperam misi e ab iis, qui prinii liaec scholia ediderunt, προδότιυ loco
horiina, πρὸ τουτου του ἐν Πλαταιαῖς στρατ. notamque respicere haec auctoris, πρὸ τοὐδε τοῖ πολέμου τέσσαρσι καὶ δεκα πεσιν. Iudicent vero alii. GRAΜΜ. Verba haec reserriiabere ad Παυσανιζου, didici e Cod. Cassi in quo haec ita scri-huntur, τοὐ προδότου τού ιν Πλαταιαῖς στρατιγοῖ' in qui biis si distinctio ininim post προδότου ponatur, & pro στρατιγουστρατηγοὐ scribatur, onuria plana sunt: nam nemo ignorat, Plist nactena filium fuisse Pausaniae proditoris, ducis Graecoruna in proelio cum Persis ad Plataeas. Στρατού 'O στρατ- νγ οὐ itidem e compendio scribendi oriuna arbita or.
Od. l. 6. χτι Θουκυδιδεέα ἐστὶὶ Quici ,1c sibi vult 3 qtiae constructio Thucydi lea subesse sitic loco dici potell8 Non certe ad haec verba pertinet illa annotatio, sed ad ista, quae
parvo intervallo praecedunt, της 'Aττικῆς ς- Ἐλευσῆ α. Sic autem II, i 8 dixit, τῆς 'Aττικῆς ἐς Oiνόην' &I. III, τῆς Θεσσαλιας επὶ Φάρσαλον. item cap. eodem, της Ἀκαρνανιας ἐς ΟιHὰδασ. STEPH. Adde, quae scribit in Append. ad id rapta clamat. Ari. P. I 29. eae . I. I o. Tων νεῶν Ita omnes edd. quas vidi, pro νέων.
Od. l. x8. υσυχα 'εὶ Male exponit istini loquendi genus. δι ἡσυχio εiχεν. Neoue enim Pericles dicitur a Thucydide δι' ησυχιας εχειν, ut est η χλἰειν, sine sed δι' ησυχίας ἔχειν τὴν πέλιν, se est. qimiam istum esuuinem. Nam subaudirea τὸ κοιi οὐ faunc accusativum oportet: quod ille non animadvenit, sed εχειν, quod aetive dicitur, neutra significatione poni existimavit. STEPH. GH. l. 2 a. Σύμμαχοι πάλιν τοῖς Ἀθηναι- Respi-
179쪽
cit ad ea, qtiae sit . I, cap. Ioa & Io7 nareat Od. I. 23. Μὴ δεηθεντας σπονδων αὶτησιν Scri, απήσεως. Alioqui dicendunt esset σηπονδας αἰτησαι ' veriani illud malo. Id N alitem de hoc nos admonet, quod adloqui legamus alibi passini ἱ πο--ους τούς νεκρους ανειλοντο. Segu ram parem hiquitὶ mi eos humandos impetrare necisse non hiariumnι, cum non onminosverati forent. Interprinor autem, omnino se rati,
Potius quam valde superini, quini vel πάντη scriptum tuisse, vel illi restri, significationem huius datam existimem. STEPH. ead. LM9. Παμσιοι 'Aρκαδες) Soibendum Παρρὰ σιοι. ΗUDs. Recte: nam non Παρὰ οι, sed Παρράσγοι iunt in Arcadia. Et sortassis ita scripserit Scholiastes, ut significaret, non esse com&ndendos Παρρασiους Arca liae cum Παρασiou Daessaliae. Sed sit id est, quod addit Scitoliastes, Παράσιοι Θεσσαλοi ; aut*ii uini illii Παρὰ σιοι Thessaliae, quos etiam Thucydides hic memorat Eorum mentionem nusquam alibi invenio, & cr do hoc nomen in Thucydide corruptum, ac pro eo Παράλιοι scribendum est.. Stephanus: Πἁραλος ἐν Θεσσαλια, πόλις τῶν νηλιεων, νῆς oi πολῖται Παράλιοι. Et Thucydides III. 9a: Mη
Od. l. I o. Των ταλάντων Videriir exculisse litera, nota numeri millenarii. Od. LII. Λελει πολλῶν Quemadmodum hic vult a nobis πολλων cum ἀνθρώπων subaudiri nain ira intelligendum esse
λελειν, docui in Proparasceve ita etiam pag. 3 7 l. 9ἐρημα τῆς πόλεως dici admonuit τα όλιγάνθρωπα' ita ut idem hyperboles genus sit utrobique. STEPH. Agit etiam de hoc
loco in Append. ad Scripta de Disi Att. pag. 117.
180쪽
eis. t. I αραντες κυρέως Suidas: αρανυς παρὰ Θουκυ- δι δη - SαλασσῬς σψηται. ἔστι δὲ ὀτε κώ - γῆς. Addidit παρὰ Θουκυδίδ η. quo 1 non est in Scholiasse: & recte. Nam non solum apud Thucycliclem, quod prae se ferum ver Suidae, verum etiam apud alios tam de maritimo, quam deterrestri itinere dicitur. - . l. 23. Ἐν ἐρημωτόπω Non cum πεμπόμενοι, sed cum οἰκησαι iunMntur haec verba. ἐν έμ - τόπ'' alioqui ais ἐρωμον τόπον dicendum suisset. Ceterum hanc iusserentiam ubi oue servari minime credendum est. STEPH. Haec etiam Suisas habet in ἀποικησις, & ἔποικος, sed pro eo, quod hic est εἰς πόλεις, tumque loco ιν πόλει. Et ita lac Casi . Adde Sch. lias . ad I, IO. Od. l. 33. Φιλοι Vel ante, vel post φαον, aliqua deesse veri dii puto, quae nominis φιλος significationem latius, quam τοῖ -ξενος, eatentem rest in alit. STEPH. d. l. 3 3. Tἡρ11ς. Tήρεον Tηρης, τἀ Tήρω . Casi ea . l. 38. Ἐν τη-Oui εἰσαγει εἰς την 'γραφὴν diceret, iactius loquererit r. STEPH. Uid. Καὶ τούτον Καὶ τούτο Cassi Pag. 3 . l. 3. Ἱτυλὶν καλουσι in Camillus Caran. LAVI, Datitas absuntis Ma pniens ubi Vossius observat, etiam ita ab Homero eum vocari OdysT. es, v. saa, Παῖδ' ὀλοφυρμμε η τυλον φιλον. Νaritat auidem Homeriis aliter fabulam; sed tamen Ἀηδόνει filium rata Itylum. Et intol. M. τυλος, ονομα κυμον, ο ἐκ τοιοὐτων γεγων Τηρεῖγπεμεως. Od. l. 4. Διατόσου Ita edd. Can . Steph. a. &Huds. Poristus ante hoc scholion posuit διὰ τοσουτου, quae sivit veris
Thucydi M. ead. l. 7. χαλκιδέας, ΒοττιαIους Ex ipso Thucydide si heia ne meminiὶ sumta est ista expositio: ipse tamen Scholiastes inura pag. videlicet 3 4 ver scri odit , οιον Βυζάντιον, Πεμνθος. Non dubiurn est autem, quin, ivia ibi relictum sit iubaiuliendum, quod hic adiectunt ii nemus. STEPH. Mad. LI 2. Πέλτη ἀσπὶς τετράγωνος) Sic etiam Suidas, Πιλμπω, --δια τετραγωνα, sortassis ad hum locia in respiciens.
De fimra petrae Thraciae, de Gua hic agitur. Videri possum Lipsius in Analest. ad lib. III de Milit. Rom. cap. I. Salmasius ad Vopisci Carinum cap. ao, Petiriis de Amazon. cap. as ,& Cuperias IV Observat. 2.