장음표시 사용
191쪽
ncin animi & iudicium civium sortissimonim, quorum animis nec divitiarii in seuctus languorem, nec paupertatis Vliarandae spes sinorem pericillorum iniecerM, alve hos modo id recte sensisse praedicat, sicque existimaste, sese una cum hostium ultione utietinaque bonum nempe & fructum divitiarii in & paupertatis reincilium) consequi debere. ἡβουλάθη- σαπ μετ αὐτού κn ἰυMυθ τους τιμωρεῖσθM πολεμέους scit. δὲ ἐφιεσθαι nimirum της απολαί - τού πλοὐτου, καὶ διαφυμὰ τῆς πει ue. Queis nihil clarius. Hic autem lateri
par est, concinniorem ceteris & accuraram ad aucti ris me tem assequendam esse interpretationem Baronis Ilo neccii: Homni vero nudus, aut aevitiarran li siris mollisus, segniar in is orare est factus; aut De paventans in messorem fontrariam eom. mutundae, peri tu detrectavit. Sed hostium ultionis, piam suos luris avresores, O ita genus perurusi pulchera in uni Asirantes, simulo hostes mssgare, O sis potiris. inurunt Camerarius paulo li
ead. l. 2o. ἐπ- Verta Periclis sum in Thucydide: Καὶ
ο αυτω τὼ -ὐνασόαι καὶ παθῶν, μάλλον ἡγησώ μενοι, ἡ τωέιδόντες σκεσθαι. Ad tradi: Scholiastita: 'Lν -- τ* εργρε. Ηγου μενοι ἀπὸ MDοὐ, κάλλισπο, . Consentirem facile, si de lectione loci Thucydidei, uti hi vulgatis habetur editionii iis, omnino essemus certi. Ainue ita les, non in impressis tantum excepta posteriore Η. Nephani observariar. sed &Mss. nonnullis, teste Hudsono, unico ramum csscrimine, τω ὰμύνεσθαι pro ἁμίπασθαι. Sed aliter vliseriir exstitisse in Codice Dionysii Hal. qui ita allegat: ιντ* -sασθαι παθεῖν μὰλλον ήγησάμενοι, ἡ τω ἐνΠriis σώζεσθαι. Omittit is copi lana καὶ & pronomen αυτὼ, nec distinetionem inrer παθsi, &μἀλλον agnoscit, ut quam vere expungendam credidit. Sed qui od ad καὶ attinet. potuit ficile liaec particula ex Dionysiili laris excidere. Αυτω semper potius absuerit: nam constriictio sine pronomine illo pertacilis attriae comino la. Et vix credia
terim, ipsum h. l. qui est p. 136) tam multa verba, in quibus tortitosam adeo, implicatam intricatamque aeruscit e thymematum constriictionem, ex memoria citavisse, sed ex litaris potius exscripsisse. Quod si retinere placeat αυτ*, minime repugnabo, vix tamen intellecturiis cum Scholiaste διρ-
γν, licet in praecedenti meimbro luditanir, sed pertinere ib
192쪽
lud quoque ad τω ἁμίνεσθαι plane sentiens. Nec cogitasse
auctorem puto de repetendo τοὐ κοπου κάλλιστον, cumstet res μἀλλον γε γη Ῥενοι, non mam, quam cum in pra cedentibus αξιουrrae. Carebit igitiar oratio cornim cle uti o-rue Scholiastae supplemento. A quo ramen eo se seduci pasus est H. Stephantis, ut in istius gratiam, quasi haud aliter locus construi posset aut capi, in secunda inlitione sua tex-riam sic intraveris, καὶ ἐν αὐτω τ' ἁμίνασθαι καὶ σωθεῖν. μαλλιν ηγησάμενοι, η μόντες σκεσθαι, contra fidem non tantum Dionysii HA. quod vidimus, sed & Codicum omnium. in quibus nam quoad verba, tum quoad distinctionem, plerisque rectiora exhil et Ms Haisiensis illustrisis de Ro ard , ita nempe: Καὶ is αυτω τω ἁμίνεσθαι, καὶ παλ- μῶλλον ἀ- γησαμενοι, ἡ τῶ ἐνδόιπες, σκεσθαι. GRAMM. eia. I. 23. δειλοὶ Uς ἁκουσαι δειλοι ML Bacead. t. a . Quod diciti Thucydidem semper τυ.υ ην Vocare ipsuim bellunt, minime verum comperietur: sed noc tantii ni, dubios belli eventus τίχην appellare, sicut ta-tini fontanam vocant. Hic vero cum τύχει quin latraudiatur τού 'πολεμου, minime dubito. STEPH.
ead. l. 29. Mαλλeν. ηυeυν τοῖ δεους Scripsisse pino μῆλλονῖ τού δ υς. STEPH. Distinctio maxin a post μαλλον, quae etiam in aliis edd. est, non potest locum fiatiere. Pro ἡγουν
ead. l. 3 s. 'κπὸ κοινού---συμποι In Cassi refertur ad στερ σκω. Sed non tam ad unum aliquod verbivn pertinet, quam ad totii na hoc colon. Ac neque ἐλμάμενοι, quod hic απο κοινού repetendum esse dicit, in superiori hiis est, sed ἐμουμουμένοις, vel potius, ut omnes m. & edd. ante Stepha. niana, ἐκυμουμὐους. d. l. 26. Σιπεκφοραν Potius mirais γραν ab eo scriptum
filisse credideram. STEPH. Ira Suidas . Hesychius, & auctor Edun. Μ. A CH. hoc abest, ut & clii Mi mox post πρ Πμενοι
Pq. 386. l. 4. Καὶ ο σπουδαῖος In Cassi additur, ' ημα; μισυ γαρ τ' ἄρετῆς απὴ αλιται. Est in Odyssi ρ', v. 32a . ubi edd. habent ἀποαένυται. eis. l. 8. Tούτο οἶνοΠv. Immo non idem, mrod Theognis, sed potius contrarium Pericles pronuntiat, ut ipsemet Sch liastes in praecedentibus ruetur. Videndum igitur, ne hic so
193쪽
est inlitum versiiurioris in Aphthonii Prosymnasinat ibin c. 8, pro quo NH. Theognidis v. a s hahem ἡν δη vii φεύγοντα, quod refertur ad πενι-1 in disti clio praecedenti. eis. LIq. Oi &c.ὶ Larem sub lim: loco videtur aliouis librarii error. nam si haec dicamus annorum esse in ista Tnucydidis verba υμεῖς δε, λύπιες, quid attinebat de eo, quod malii festum est, admonere STEPH. In Cais. pro παρόντες est περιοντες, & post γονεῖς additur λείπει ,ἐν ἐκεποις. d. l. 22. Φιλὰ ροι &αὶ In his verbis, φιλἄργυροι γλt oi γέρροντες, respicit ad illiniri κερδαλιν. STEPH. ea. . l. 23. 'Dα'iον Addit Μs Bas. G τλεώς. Mox post αναμφιβόλμ in eodem erat: οἱ γαρ ἰωντες προς τοὐς ἰωντας
Od. l. 26. Ἀρετὴ γυναικὸς σιωπωμένη κροπτεται Quid hoc sibi velle putabimus Z nam dici itideiri potest, ἀρετὴ ἀνδρὸς
σιμ πιυμενη κρὐπτεται. STEPH. GK. κηρύττεται exhibet pro κρυπτεται. Optime, ad mentem Thucydidis, ut eam exponit Plutarchus, cuius locum annotavit clar. v asse. Habet autem speciem quandam Versus. & testimonii vetusti alicuius scriptoris, sine nomine, quemad nudum & aliis locis, laudati. In Rou. ad verba Thucydidis γυναικειας ἀρετμ, adscri
f. l. 28. οὐ γαρ ἀνδρεια De hoc illi minime philosophi
assentientiar, non cadere iustitiam aut priidentiam in seminas. multo vero minus ipsae illi hoc conci lent, de quibus ceree male meretur. Immo vero & ipsae suam se fiat, e fortit linem conteia lent. STEPH.
ωd. l. 3I. Λείπει το παρα . N I παρ' οἶς H. Stephanus in Appent . ad Scripta al. de Dial. AN. p. 93 putat, non necessarium esse hic ellipsin statui, & haec ira reHγlvi posse, ei ἔχοντες αθλα κειμενα. In Casi . hic tantiun est παρὰ, recenti manu inter versias i criptum. Ab eculem abest, quod proxime praecedit scholion, μέχρι ὀκτωκαιyεκα ἐτῶν. d. l. 34. δ'ε λοομενον) Intelligit, cum dixisset ἡ νόσος, tanaen si iniunxisse το λεγόμενον, non η λεγομέν η' perinde videlicet ac si praecessisset τὴ νόσημα, non η νόος. Itidemque Homerum lioc in loco. - νεφέλη δε - ἀμφ βέβηκε Κυανέη τὸ μὲν οὐ νοτε &α cum praecederet νεφελη, tamen subitinxisse το μὲν, tanquam praecedente non semineo nomine νεφέλη, neutro νέαος. STEPH. Melius Stillas in voce Θουκυδιδης, qui
dicit hoc suisse praecipuum in Thucydide, ἀπο τῶν θηλυκῶν Diqiligo 1 Corale
194쪽
εἰς ουδέτεμα μεταβαλο, quod & inrer eius idiomani ponit Dionys Halicaria. Atticis naum agnoscit Portus, sed diaucit ad Latinisinum, & λεγόμενον iactum putat absolute pro λεγομμοου, ut Livius dicit nuntiatum pro Gm nuntiatum esset. Vide
Fabium Paulinum p. 94. I UDs. In Cass. praeter annotatio nem editani hoc insuper erat: σχημα ὁ Η ς λγγόμενον. πρῆγμα δηλονότι. Idem pro ως τὸ νέφος υπήντησεν habetῶς π. τ. λώπησεν. Sic etiam Scholiastes parvus Homeri ad L Lodyss. ω, v. 74, idque, ni talor, usitatius est in Iloc ge
Pag. 387. t. 3. Ea γαρηδεισαν Haec εἰ γὰρ ἔδεισαν &c. respicituat ad vin em illam Thucydidis ἀγνοια ' tanquam Thucycides dictat, ciuod medis inlato curationes & remedia aegro. tantibus adlituerent, id ex eo contigisse, quod morbum, quo illi laborabant, pestem esse ignorarent. Si enim id scivistent. non suisse aggresturos id lacere, crantasonis metu. Quasi vero eo tempore timidiores, quam hoc, medici serent, quo multi ad curandos, quos peste laborare sciunt, accedere non dubitant. STEPH. ea. . l. s. φλισπατων μηπρ.)Scholium hoc apponi debet verbis μαλιστα iὁ σκον. Vide Fab. Pauliniim p. 98. I UDs. d. l. 7. Tην Περπιδα Huic expositioni praefigenda sunt Iaaec verba, την STEPH. Od. l. 9. T. δεινὸν δηλονότι Quid necesse est hic nomina mutun extrinsecus sumitin subaudire, ciam η ἀσος, deinde & μὸς praece in Z IDEM. Ad seDentia verba Thucydulis, καὶ ἔθνησκον που.* μἀλλον, in Casi . annotatum eriit ἡ κατά τινΠειρ α, & ὀσφ ην πολυάνθρωrος ἡ ἄνω πόλις' hoc minio &inanii vetusta, illud recenti & atrametuo. Od. l. I 4. Tού στόματος δ'ηλονότι Atu librarioriam ex errore, corrupte, quamvis in cunctis edd. legitur στόματος, pro σώματος, aut Scholiastes sortasse, τὰ ἐντὸς legens, de aliis corporis partibus non coesistat, quam quae proxime meminrannici faucibus nenape L lingua, quas igitur ἐξηγετικῶς auctorem nominasse hic putaverit. Sed & idem recurru error haud longe post l. 24 , ubi M. Fabius Paulinus, criticus emin litissimus, qui Praelectiones in historiam pestis Thucydideant edidit, putat translatum huc inepte Scholion & repetitum e priore loco, propter voculas τὰ έντὸς iterii in in auctore o, vias. Id quod Verisimile quoque arbitror. GRA . Od. l. Is . Ων εἰ πενὶ Mox in Cass. ad voc. μιγχος hoc
scholion erat: βραγχος νόσημά τι περιττὸν pro περὶ τὶν
195쪽
O, σῶς μάλιστα διαφθειρει. Ita fortassis etiam in Hesychio voc. βράγχος legenduna est, pro eo, quod editur,.ταν οῦς μάλιστα διαφιέψηται. Aristoteli qti ie VHI Histor. Animal. 2I hic morbus sinini est βράγχος Assidas βρῶγχην Vocat h. v. & in διάρροια. cuin ea ex Aristotele destri prasint, non video cire in Suida itidena, ut in Aristotcle, non debeat legi βράγχου. ead. l. 16. Oi παλαιοι ἰατροὶ Cassi δτι καμών οἱ ἀρχαῖοι
τὸν στόμαχόν φασι. και καρδιωγμὸν τὸν πόνον τού στομάχου. ση. ἱρωiκως λι. vel τι, nain non satis assequi poteram scriptiiram. Quid sitsi haec postrema velint, non intelligo. Suidas in καρδὶ & στόμαχος eadein fialnt, sed sine ἰατρὼ in καρδια, & ibidem Dθεν καὶ καρδιωγμὸς, & in στόμαχος, ἔνθεν καὶ καρδιωγμοὶ, omissis cieteris, quae Scholiastes addidit.
Hippocrates VI Aphori lin. χ9 stribit: Σπασμοὶ γυ οπται
η πληρώσιος, η κενώσιος. ούτω, καὶ λυγμός.
d. l. 24. Mελανιάς, οἰουὶ μολυβδ. Idελανεὶς, οἰονεὶ μολι- βοειδές. Cass. Pro μετ&ον Suidas, & ex eo Phavoriniis, in πελιδνον habent μεταs, S pro μολυβδοειδες, μολιβδοχμυν. Uta Tοδ στόμ. Haec verba ad locum in princ. h. p. annotata inepte hic a lila ramo repetuntur; quare potius leger dum existimo, Θώρακος δηλονοτι. F. P. HUDS. d. l. 26. N σίνταξις οἱ τως Non eam esse, ani putat . verborum seriem. id est, in ea ni seriem non es le reducenda ostendit mea in ipsum Thucydidis locum annotatio. STEPH. ME. l. 28. κοινοῖ δὲ-Ἀπὸ κοινά γλρ ἐστι', & deinde τρι-ἄλλα μεταξ9. Casi . ea. . l. 3I. Καὶ πολύ Scribendum καὶ ὁ πολύ. alioqui unus S idem esset, qui parum & multum habere dicereriir. STEPH. d. l. 34. Δυσεντερίας) Hoc verbum afligi debere puto advocabulum ὲλκώσεως, cum sit proprium clysenteriae exulcerare intestina. F. Pausino. ΗUDs. ead. l. 3I. Κινδυνων δηλονότι 'ta παραδόξου. λείπει δε κινδύνων. Cass. Par. 388. l. 6. ' λλό τι &c. Scri ,3 ἀλλὰ τι Z1θις vel, ἁλλ' αλλό τι - u. STEPH.Ἀλλό τι non est in Cassi ead. l. 7. σχῆμα καιν. Verendum est, ut monuit Steph.
ad Thucydidem ne in alia quaepiam verba istud ab eo tueritannorunim, nam in iis licet sit pleonasmus, Iutat tamen και- Diuili do by Cooste
196쪽
νοπρεπες fortasse ad seqtientia pertinet, in quibus novitas quaedam in syntaxi. Vide Fab. Paulinum. ΗUDs. d. l. Io. 'Η ἄνελπιπιι α της ὐγιείας Cum τὶ, ἀνέλπιστον non sit nominandi, s edaccusandi casus, τὴν ἀνιλ πιστέοιν sic here necesse habemtis. STEPH. Od. l. I a. 'il συνταξις δὲ οἱ τω Η συνταξις ουτω. Cassead. l. I 4. Oτι τα πρόβ. De hoc scholio dixi in iis, tiliae inllaec Thucydidis vel ba annotavi, ἄσπερ τὰ πρόβατα. 9TEPH. l. 6. N απόγνωσις δηλ. Ne hic quidem nominativus extrinsvi us nobis est asciscendus. hali 1 enim dubitum est, quin σοῖτο sit τὸ ἐν θησόμενον' ut ab eo interdum cum τωδε subaucli-m τω ρηθησομένω, & cuin τοισδε itidem τοῖςJηθησομoοις, videntus. Verum hic animadvertendum est, τοι το non minus ad
praecedentia, quam ad sequentia, reseri': ciam haec, quae sequuntur, in potieriore quidem certe periodi parte, sint eorum, suae dixit, velut επεξήχη ς. nam cum vervo προ οπι intelis ligendum est ἀπὸ κοινου participium ξυρα εὐ NM. at vero qui accedebant θεραπιυσοντες, illi discedebant θεραπείας ἀναπιμπλαμενοι' quae Uerba apud ipsum Thucyd. exposui. IDE M.L I7. Φιλανθρωπιας καὶ 'ἀπης Hic quoque peccare videtur in expositione nomitiis αρετά. neqtie enim ἁρετη nitidaliud est, quam φιλανθ -έα, sed potius ita vocaturn εκτης ἁρετῆς q4λαιθρωπια. Nisi potius dicendum sit, ἡ έκ της ἄρστης αiσχuni, respiciendo ad ea, quae proxime sequuntur, ἀiσχύνη γαρ ηφεiλυν σφων αὐτῶν. Verum & ista αἰσχύνη ad φιλαν- ω τιαν, seu ad φιλαν πιπιας ossicia, compellere illos dic tur. in hoc enim ipso εφιλανθρροπεύοντο, quini ἡφειδουν σφων
i. L 18. N ος Vide Stephani Append. ad Scripta al.
de Dial. Att. p. 93.-και- άνους Casi eis. L eto. I ιν θάνατον Inepte τὸν Σώσκοντα exponas τὴν θάνατον. In Cas . hoc redie referebatiir ad vocem praecedentem διαπεφευγότες.
ead L ar. Την ἀσθέμιαν Ne suspicemur eum scripsisse non
τὴν πονοὐμενον, sed, ο νιόμνω, utpote exponentem τηνὰσθενειαν, verat expositio verboriana praecellentium: cum
his verbis τόν τε θνησκοντα eodem modo significari τὸν θάνατον velit. STEPH. Si sciliolion τὸν θάνατον perperam relatum est ad vocem θνήσκοντα, quod & ratio, & auctoritas Cod. si . ostendit . ficile intellioriar, τὸν πυῶμου quoque non recte exponi την ἄσθμιαν, pro τὸν --ουσα. Cass. 0on ii l et illa την αμυιαν.
197쪽
um . Περ χαρεῖ Huic voci praefigendae suntliae, τω παtαχρωα. nam ut περιναρεῖ exponitur περιχαρει et, sic etiam τη ενεσπώση expositio sunt illarum τω παρα γημα.
STEPH. A cass. abest laoc scholion. f. l. 22. Τῆς κουφιζουσης αυτούς De laoc si liolio lege. quae annotavi e regione verborum Vallae locum hunc interpretanti una. STEPH. Deldmpta sunt in Notis ad Tlaucydidem. . Gad. l. 24. Ita potius verba Thiicycliciis explicavissem, πνιγηραῖς δια την ωραν τοῖ ἔτους. θέρου γ αρ ἡν. STEPH. Tῶ θερει λέγει. Cass. l. 2s 'OGων ὁμοίωςὶ Haud asseivior illi, non ἱσiων neutro, sed ὁσἈων seminino genere scribenti, &in exemplum aD se renti istum Horneri versu ira, Oυχ ὁσίη κα- ράπτ. αλλ. quonia in qui ἱερὰ καὶ δ α dicit, duo plane similia nomina iungit: at qui Ἀροι καὶ οσέαι diceret, dissimilia iungeret, non tantum quod diversi generis sint, sed etiani quod substantivum hoc, adiectivuin illud. Adde, ouod non in ἐνι-ς dici-
Od. l. 28. Ἀλλοτμας, ξε,ας Fortasse non laaec tantum, ἀλλοτριάς & ξενας, s.ripserat, sed quaedam adiecerat: alioqui certe debuit αἰσχυνεσθαι, dum illam vocem ἀναισχύσους ita exponeret. STEPH. -& institiuis Atheniensium vetitiam erat, aliquem in alienum sepulciunt ingerere. ideo impudentiam sapiebat, morent istum non revereri. Vul. Fabium Paulinum p. 33 v ΗUDS. Paulo post os . ad verba τούς νήσω - τας liabet schosion: τοῖό ἐπιξυνάξαντας καὶ πωμάσασας τὰ
dici. 'Αρχηγέγονεν Post haec ad secluentena vocem ἐπιπλεον in CasI. annotatum erat: Διαβολὰν ἐμ*αiνει τῶν Ἀθη-
ead. l. 34. δηλ.ὶ Has voces τὸ θεῖον annotari potius crediderim in istas Thucydidis τὸ μis. nam Uer, απινγ a suus cst noni inativus, & quidem duplex. Quamvis alitem praecesserit non θεῖον, sed πιφόβος, tamen cum μὲν subaussimis θεῖον conc-litur, atque adeo ἄπο κοινου quodammodo talis etiam subauditio fieri existimatur. Ciiiiis rei exempla tibi in his scholiS minime sunt clinitura. STEPH. Sch liastes verta, απεῖργε nominativiun adiun t τὸ θεὼν, quintnusquam in textu te tur, ubi nominativus occurrit duplex , βος & ανθρώπων νόμος, ut absurdum sit, tersum adlaue Dissiligod by Gooste
198쪽
fingere, ad supplendam ellipsin, quae hic nulla est, praeteris
quam acculativi τους--Ηoc videntes H. Stephanus atque Aemil. Portus existimarunt motam loco suo annotationem hanc, & referendam esse vocem θεῶν ad sequelitem proxime articulum μὲν. Mirantur Stepliani iii sciunt viric raece doctilliinii, qui tamen adeo facile sibi linponi passus est a Graminaticis longe indoctiori laus. Qitos si ne exisset h.
l. non dilliculter animadvertisset Atticis iniim in istis, μὲν,κμνοντες &c. queis, partitive positi alterum mox respondet menalariam: τῶν δε αμαρτημάτων Gδεις ἐλπίζων. - Intellexit partitionem Laur. V alla, adeoque iraec μεν & των ulmitque partim vertit, secus ac in stauiuia sua edit. Steptianus. cepit & recte locum Lucretius, ut ex versibus ipsius p tet, pullitierrima in nostri laic paraphrasin exhibentibus. Ceteriana qtiod de Atticii mo diximus, non possumtri melius. lilain eriaeulisinat Fabii Paulini verbis exponere. Ego, inquit pae. 6I , aintror esse Atis Dium non solum in illo τό μὲν, quod rupi est ad φόβος θεῶν, sed O in voce κμνοντες, quae in c.rsu nominatrio Pro pestivo ponitur. Rectissime. Atque diri modo de sequentibus pronuntiandum. των δε ἁμαρτ. ουδεις ἐλπiζων, quae respicere incas ad ἀνθράκτων νομος, ut adeo hi partita ratio, qilae assertur, exegesin contineat gemini nominativi, qui praecesserat. GRAMΜ.ead. l. 38. Oμηρος &α) Homeri locum asserens respicit ad
ista verba, lauae ideo illi praefigenda potius erant) ωρώπων
τε ἐνδον θνησκόντων και γης εξω δηορο M. STEPH. Ex Iliad. α, V. 6 i. Paulo post ad voc. ιπους in Cass. scriptum erat α
scholion liabet: Λαύμαν ὀρος ἐντη Ἀττικη ου μεταλλα ἀργ. Od. I. ro. Ἐλθεοὶ Scri nec dubium est, ciuin ita scripserit, cum intelligendum se, ου προεχώρησεν αὐτο ς τουελεῖν τὴν πόλιν. Utitur autem hoc verso cuni astis in locis . tun cap. 18, πρου χώροι δὲ αὐτοῖς ου τε η αὐος τῆς πόλaως. STEPH.
Od. l. I 2. Mερος τι Quo sum μέρος τι poni hic dicemus Haud certe in thaec Titia cudiciis verba πόωσμα ἐπιθαλ- σιον annotavit illas voces, sed in ista. τῆς τε γῆς ετεμον' docere volens, quod & alibi docet) cum hoc genitivo oporiere υπ- ἀκουειν Verba ista μνος τι. at vero in hia. c. s7 non τῆς γῆς ἔτεμον, sed την, ἐτεμον, & quulem πἀσαν adiiciens, dicit.
199쪽
Pag. 39o. l. s. Jγουν μεγ. Dum τοιουτω exponeret μεγαλ*, non animadvertebat, muti poni ἀπολύτω , sed cum adiectione ista,' οὐδενὸς ησσων σιομαι ci ναι. pendent eniim haec ab illo τοιοι ' perinde ac si dux ur, τοιούτω ωστεῆσσων ο ασθαι λαι. STEPH.
eod. l. 8. Λείπει ὁ δὲ ) Non niale sortasse diceremus, ala nihil, aut cerie non tantum δὲ, sed ψως δε, subali siri: hoc
cereris, inesse. Dixit amem μέσως, inquit id est Micu iter, non σφὸδρα, id est visis, διὰ τὸ φορτιων, id est, proniam ossi se .sictum hoe M t. STEPH.
ead. l. 12. Gis Λομεδαιμονίοις Cum axioma accivile monitum quoddam generali liniueruli modo proferat Pericles, eius applicationem auditori ruis relinquens suis, per τους πελας quoscunque vicinos denotaverit. Atheniensium ainem erat, esiam haec nimio ad se ipsos & vicinos sibi Lacedaeni Dios prudenter referre. GRA . Oae l. 13. Tον εχθρὸν Scribendum est των ἐχθρων, cuin ve hiun πεμγiνεσθαι Mnitivo iunHtur. Sed quid opus est, g nitivuin hunc extrinsecus arces iere, cum dictum sit τοῖς σμ& inde sumere b κοινου vel τῶν πέλας, Vel αὐτων γλsin STEPH. De eo iam ante monuerat in Proparast. p. 23. l. is. 'Aληθη) U t hic esse vult άληθη, ita & l. dis exponii ληθως STEPH
viae Παρεχε, rara videri haec expositio possit, Paa ἔχει
200쪽
Hem, πα-χει, valere dicitii re sed invenitur tamen &alibi, si hene memini. atque hoc saltem fatendunt est, aliti in hic παρέχει potitis dicturii in fuisse. InEΜ. Od. I. 16. Ἀντὶ τοὐ παραπλησiou γ Potius meo quulem iudicio) dicere debuit, ἄξιοις του μο θαις της πόλεως ' ut quidem cum huius loci exegesi conveniant. quae subii inguntur. δεῖ πρὸς τας πολεις κώ τα φρονήματα ἐχειν, id est, vom ut resim, quales s uni urbes, tales inam I ius gerere ς Vel, mssignitate tiQιaran magni e vise sintve. STEPH. Ἀντὶ του Ισοιe καὶ παραπλησisu τω μεγέθει, & τοι φρον-ατα εἶναι. Cass. Παραπλησίοις, Ισσπ ou Ms. Bas. Od. l. I 8. 'Ἀμετακινητους Explicare inaluitam ὐφίστασθαι verbo Hli στασθαι, aut ἁντέχειν, qtio uritur & c. 6s eum dativo πολέμιοις. Si tamen totius sententiae ratio habeariar. non alienuni est ab lioc loco, quod dicit, ἁμοακιώτους εἶναι. Immo etiam convenit cum eo, quod antea rictum a Periclemit I, 14o, τας ξυμeοράς se καὶ τας γνώμας τρωε- σθαι. Qui enim ad calamitates sum ἀμετάτρεπτοι, dici etiam
ἀμετακiνεποι possunt. STEPH. Od. l. 24. παυσαμ.) Suidas in απαλγήσαντας.
f. l. 27. Τὴν ἀπαγγελιαν) Eii vero προσποίησις h. l. in Th ydide , ὐπόκρισις, atque id, quod Latinitaran appellant, potius ἀπαγγελια, ut Schol. re idit.
GRAMM. Hoc scholion non est in casi
Od. l. 28. Καταπεπιωκότα ς Magis placeret κατιπτηχότας τ* βω. STEPH. Od. l. 32. 'ta τοῦ π οὐ ἰωη erim auctoris, D- ωαρόντι, inepte satis interpretatur ἐν τῆ παρού ωῆ, cum simpliciter χρόνω intelligariir. GRAM M. Od. l. 34. 'Aλλὰ μεις. Verba lia , ἄλλα με ζων δηλενότε, respiciunt ad illa, - κατὰ τὴν των οἰκιων καὶ τῆς γῆς χρειαν.
cabatur, quaedam habent Hadr. Iunius in tantinentar. do nia p. 336 ecl. Roterini. & Mina asius in Ep. de Cona . a Pag. 39I. l. 3. Aύχημα φησὶν) Αὐχ ημα ἐκλλουν. Casi .eaa. l. t I. Τω ἡγεμονι Vuleri pollit scripsisse τω ηγεμόνα εἶναι. STEPH. in GK hic locus imanu vetusta minio ita scribitur: ωτινι - τιμωμέν* τῆς πόλεως. δ εσπι τη ὴγςμονία &in marone interiore τη ι όξη γ τῆς πόλεως βοηθεῖν υμας εἱκός.