장음표시 사용
221쪽
eost ad ἀδεες haec annotata erunt: τουτο η τυραννὶς Ουκ εχει. ης τελος το φυλάσσειν αυτόν τινα, κοὐ διὰ τουτο ἀδεῶς βιουν.
Pag. 4 s. l. s. Mαλακώτερον καὶ - τερον πεUητε ὶ M λακώτεροι καὶ πραότεροι προσενεμῆτε. I. I s. ωα εξ-σφαλλομενοι ὶ Huius & sequentis an- uotationis loco. qii ibi is non imilium sani inest, eligannis exispositionem Aein. Porti. qua locus, haud utique dissicillimosintqr numerantius, sinit impeditum prors us & extricare se quasi nescientena oneri terit Gramnat ictu in illum veterem planus redditur & peri picuus. Huius glosiae Aemilianae potiorem partem interantiolatiunculas, subie has textui, recepit An iis editor. Ex versionibus autem Stephaniana arridet
222쪽
d. l. 2o. Δηλονότι) Δηλονότι, οἱ φαυλότεροι ML Bac f. l. 26. Η γουν τοῖς δεδομένοις ἐμμενω, & mox τὴν αρ
sunt. Ad δεινότητι scriptum erat , τουτεστι τοῦ ρητορ κη υνἁ- μει, & ad το θαυμάζω μετὰ γενικης ἐπὶ
ead. l. 3o. N τού π ὁους ὀργ η N του παθόντος ὁργή. ut ργή. εἰ δὲ τὶ ἄμυνεσθαι γ in ἡ, δεα το υπο του χρόνου πραυνεσθαι. και ξυριπιδης, χρό14ς μαλάξει si δὲ τό ἀ- μίασθαι. Est ex Euripidis V. 38 I. d. ι 34. Oπερ συμφέρει τοις it δικηκόσουν Hoc scholion non est in ML praeter ea, quae leguntur in fine, δια τὸ υπο του χρόνου cet. eaque in praecedenti post ὀργὴ scripta erant. Pug. 417. L I. D γαρ ωυνόμενος - τιμωρiαὶ Deest.
d. L 3 i. Tων ἀτόπων, καὶ Tων ἀτόπων λόγ-ν, καὶ MC Bacead. l. 36. Tῶν πρεπόντων) Tα εἰωθότα quis crederet Scholiastae i leni significare hic, atqtie τὰ πρωοντα; cum propria& vulgaris notio tantam parit sententiae elegantiam. GRAM M. Μs. non habet hoc scholion. Pag. 4I8. L 2. Κατα τὸν γνώμr1ν Tlaucydides: μὴ υστεροι ἀκολουιῆφαι δεκεῖν τῆ γνώμη. Conmendum δεκεῖν cum seq. τοῦ γνώua tu scat Schol. hocque idem esse, ac κατοι γνώμην. Perperam τη γνώμη ita se fiaset in constructione huius loci, ut partim ad υστεροι pertineat, partina quoque ad ἀκολουθησαι, ideoque . finem reiectum hic videtur. Declarabit rem talis interpretati ne tis res aut posteriores in fren. a s traitia videanitia, ab atas precatam amplis furiis. Faciunt hic satis ad istum sensui versiones Vallae & Stephani. GRAΜΜ.
223쪽
- φανερα ἐναιντιωσις, αποστάσις δε, η τῶν σπονδῶν is ευ πολ μου διάλυσις, αἰτιανεχουσα εὐλογον. .eM. l. 34. Βιοτευε10 Ζῆν. Pq. 4 I9. 4. Tρεπεσθαi H in praeced.nte annotatione aliter expositaim est. Μs non habet hoc τρσπεσθαι, & credo uti aliquo adscriptum esse, aut putaverit non posse explicariisensum verboriam Thucydiciis, nisi τρέπειν passiva significatione ac peretrur. eas. l. 8. Tιμῆσθαι Tετιμῆσθαι. - . I. 2I. Tὴν ἀπόστασιν δηλονότι Non est in Ms. Nec erat mir repetereriir, quod in stiperiore annotatione ad i. Ia nab. 226 dictum stierat. Nec omnino necessarium est, etiamsi hic de αποστάσει a tur, nomen illud supplere. d. l. 22. Συμμαχ uti Hoc non suo loco poni, ac potius ad thaec vertia Tilucydidis, πρὸς εκάστην πόλιν, reserendum arbitror. Αd ὰποκεκινδυνευσεται adscriptum erat, ric Hνδυνον Iρχεται καὶ ἰημίαν. d. l. 23. Tia μετατα τα κερδους Desiis meis. l. 26. Σπινώμην Mi ιονται 20γνώμην ἔξονται. ALteriina est ipsius Thucydidis. eotis. l. 29. Συγγνῶμα χμηρος - τεθνει-ος. Και ό' ο μὲν Συγγνώμη. Καi ρό μὲν, omissis ceteris. In Homero Il. I, 63o. αυτοὐ legitur, pro αυτόθι, non, in hic αλοῖ. . l. et 4. Ilii μεταμελεὶ θεῖναι Nec Mac, nec sequens scholion nabet his Pag. 42o. I. Διαῖ σει δντας Addit in. Bas. Ποι πιρ' ησαν
θεῖν μέλλων-διασώσαντι, οτε κατ' ἐζουσέαν κων προκειμέ-νω τῆς ζωῆς αυτοῖ καὶ θανάτου τὴ ζην αὐτὸς μαλλον ἔληται Ma
224쪽
ead. L eto. Ἀροὶ του οὐδὲ ἔσσον Haec expositio non potes a thiberi ad explicanda verba Tnucydidis, & est, ni ratior, sine exemplo , It ησσον pri οὐδὲ dicariir. Insta pag. 43 πσσον exponit οὐδ' ολως, ἡ ἔλαττον IV, 33, ουδαμως, & Vsi, II, οὐδ' Ἀως. Et ita hic quoaue eum scripssse, vel certe scribere debilisse, intelligi poteri e versit Homeri, quem lini latex Iliad. . , 8oo. Nam in eo parvita scholiastes ὀλίγον exponit οὐδὲ ἱλιγον, οὐδὲ ἴλως. Et Elistathius pag. 6 Io, δε ελ -
ὰe Stepilanuni in Appen l. ad Scripta de Dialect. Att. pag. 74. d. l. 3 3. ιδιον Thucyclides: ἡ IDά τι αυτω διαφορει. Schosiastes: τουτέστι, δι α τὸ iδιόν τι κέρδος σκοπιὰ, καὶ συμφων. & ad διαφέρει duplex interpretatio, L 34 ωφελεῖ, &l. 3 λυ τελεῖ. Hinc Latina Porti: patim aliquid ipsius inremes. Valla: pluat siu asiquid interesse. Verinia de commuli aut emolumenti alicuitis Ductu non videreir orator hic pretieci se triui: potius atrogantiam studiumlue alictoritatis sibi conciliandae nonnullorum civium, cliti praestare sitiam ceteris sententiam cuperent, ut populum, quo Vellent, pertrata rent. Ergo videndum, an non melius foret, privato sussio aliquid*ι pliis quana reteris & rei tibi. rre. IuVat hanc opinsitionem quodain modo, si cum CC i. Ariand. legamus αυτω, ipsa etiam, nisi fallor, auctoris exegesis in sequentibus, quae se veream : phu iusto inbuit, si existiniet, non posse se besse Oeleganter disrere de re tir*i O improba, e in t m aDuam persuadere velit; sed in me aere re G ealumniari instinierit is os, tum terrorem iesicere O contrus re Ru O artisentibus se posse ostra
dit. Id enim viilt dicere si semel obtinuerit talis rlaetor, id- qtie si ei concesse inuis, nemo non bene sentiet de oratione eius & consilio, cit ni non poni erit ipsi si credanuri nisi onfinia instructus musa efficaciter & sine dicere. Illuurant ulterius sensum hunc verba , paulo post quae asseruntiar pXρη-τὸν μὲν ἀγαλν ποώτην, μη ἐκφοβουντα τους LN συν- τας, ἀλλ' ἀπὸ του ζωου *κiνεσθαι αμεινον λοοντα. ubi τοὐ Θου & sqq. recte declaravit Stephanus in marg. ex me in sententiam Honuntiare, HUlsiti murer Mos ea in re arrogatuso , se parem issis potestatem relinplenae . GRAΜΜ. Pag. 422. l. Iet. Tου σκοπου δηλονότι) Fortassis ad voc. ἁ- ξυνεσίας, qtrae nic in Thucycsule est, peri et hoc Midae,
225쪽
utrumque participium ἐκ φοβούντα & λε γοντα, referre. Sentio cum interprete, qui ἐκφοβούντα ad ὰγ αθὸν πολiτην, & φαι,εσθα ι ad λεγοντα solum putavit pertinere. Φαiνεσθαι λμγοντα, pro cpαIνεσθαι λεγειν, ut Guamplurimis aliis locis. τούισου in Thucydide non moena inodo vertunt interpretes. Milii viiletur ident eo, quod Gnaetiolia: nam qui alii in pecuniariam captarum s uspectum facit, quo potissimum tricrespicere puto Di inlotum, & hoc obiecto crimine inreet, is non relinquit ei aetii iam secum conditionem. d. l. 23. Καὶ αδικα)m τα χαλεπωτατα actit ML Basead. l. 24.-ἀπατμὶ Καὶ ἀπατῆν ότι καλά ωται ταυτα
Od. l. 37. Ἀριστοτέλης έν τοῖς Ἐθικοῖς In ipso principio Ni
Pag. 424. L i. Oi ξυντυχόντ. Ms non trahet hoc schosion eis. l. q. Moi νη δ' αλοῖι ελπὶς γ Est in Εργοις v. 96. Sed ML Mοὐνι, έ' αὐτόθι ἐλπὶς, καὶ τὰ λοιπά. Cetera desunt. Non male, & ex more veterum in citandis notis testimoniis scriptoruin , quem alibi quoque sequitur Sc laoliastes , omissis et lain illis καὶ τὰ λοιπά. Vide interpretes taceronis-VΙ Ε- pistol. Famil. I 8, & Casaubonum ad Sueton. Tiber. XXI. Adde, quae infra ad pag. 4 4 anno nulr. d. l. 6. Ἀπὸ κοινού - κινδυνους Non est in 11sead. l. 7. Tην ευπορών, τὴν ανυσιν Haec non pertinent ad interpretationem vocis ἐπιειλὴν, quae absolvitur lina voce την έ γ' ε*i σιν. Inde inchoandum erat novum scholion, τὴν
ἔκφροντi ων. Schol. εκφρον. εξω φροniδος τιθεμενος. Quo nihil coturarium magis auctoris menta, ac significatui ipsius verbi. Dixerat orator, duas res, spem nempe & aniorem pra cipuas tenere paries in imagnis facinoribus aiulendis, Mnesis ducem ymbere ise, illam vero consilem: non potuit ergo subiicere id, quod Sclioliastae vult expositio, ninairilin, amorem extra Omnem Grum Positum , vel rarion remiae res nex m. D
cepit Scholiastes Vallam, ut verteret allata verta, his in Raearum inanda an is minor: iupe legerat in suo lice
226쪽
ἐπιβουλὴν sciriptum pro επιβολην, eandemque nos varietatem observavinatis in Cod. Roug. Piapropter coraclonamitis
Vallae error de insidita Ipse Η. Stephanus in Thesauro suo
non dubitat aliquam itidena rationem leta dire Scitolii, Vallamque in rannim corrigit, ut credat, τον ἐρωτα a Thuc ide di
tionem de sarinore. quod aegressi paramus. Vides ilic stat ilitam oti Hammodo si1stragio insignis Lexicographi auctoritatem holiasiae d. l. Nec dissilii illa tquulem Steplianus, alia in sese interpretationem in eisitione sua Thucydidis margini adscripsisse, pariter loco isti coin nrodam, vix tanten suam hanc audet alteri vetustiori praeferre. Quidquid sit, locum is, halui Irimus tamen, ineptae expositioni de lit in suo Lexico, m. V, v ἐκ:ροντι ωὶ citiem olninuit postea in Diction:iciis sere
omnibtis, alleg.ito nonnunquain Tlaucydule, nusquam, vel raro, Scirotianae naentione saeia, interduin neiatrius, quasi res certa esset extriIciue dubium. Melius egerunt interpretes Latini. qui post Vallana trianus nostro admoverunt, H. Si
plianus in inalg. 'Vinsemitas, aut Melanchilaon potitis. quippe cui omnium concionum interpretatio debetur apud 'Pini ena.) Acacius, Casa, Ae. Portus, singuli suis quidem, nec itidem verbis, at eodena senili verana notionein locutionis sententiaeque emphasin expriinentes. Hesych. εκφροντi ων, βουλευόμενος. & ad Aristoph. Νula. v. 69s Scholiastes vetus, ἐκ-
φροντiζειν, per σκεπτεσθαι και διανοεῖν exponit. Nec datur, ut
credo, dis uinite in aliis restinionii lira, cum . qtiemadmodum ἐκπονεω, ἐκποιέω, ἐκμελετλω, pluraque his paria, in έκφρον-τiζω non privationeni, sed actionem, quae in simplici vecto est, maiore cum studio ac molimine coniunctam, significet. GRAΜΜ. Vide. quae his nondum lems ad Thucyd. annotavi. Od. l. 23. Βεβαιγὶ Haec expositio tota abest abis. Sed Suidas inέχογγυος partem illius habet: παρὰ δελυκυδιδη, inquit, ἰσχυρί ν, ἐγγυῆσαι δυνάμενον. Od. LI4. Φιλιανὶ Quae hic, irent ad i. II, & ad pag. 239 l. 2 και της προσόδου, l. Io κο βω, & pag. 24o l. 6 τοῖς ἀποστήσασιν annotantur, non sunt in MisPag. I. 'Aπαρόρμησιν Deest, ut & l. a ,σῖς οἱ Ἀθηναῖοι, l. s του αρχ εσθαι, & l. 8 καὶ τα εξης. Od. I. 23. οἶς οικτω καὶ ἐπιεικείαὶ Neque haec, neque ea cquae ad pag. 2.1a l. a & 3 leguntur, halis ML In eo, quod l. 28 dicit οπισυ εiπεν, respicit ad cap. 4 i, siret nova signiticati
227쪽
ne utit in τω ὀπ.ω, prosis , εν τοῖς ἀνω. Quae ad pag. 2423 sc ribuntur, res 'renda sunt ad verta Thucydulla, οι Ἀθη-
ωd. l. 33. Ἐπιυς, παίὶ Deleatur, meo iudicio, interpunctio iii ter &-Nam , ut doctissimus recte interpre-
lo, sam, ubi res sol, aptissimo, quamvis τραχυ illini exist inet Iul. Pollux, Thucydulita, uiusque saepius. Lica ista collegerunt Commentatores Pollucis ad lib. s , Is 7. utcul que ilic Grammaticus i inlicet, acta ibi erunt tamen, Thucydicis exenapi, scriptores eniendatissimi, Plutarchus, Polybius, ipseque acerrimus Nostri censor, i lemque diligentis- Iiniis limitator, Dionysiis Halic. in Antiqq. thaud uno loco GRAΜΜ. Si Scholiastes sein. i enere dixit ισαι , apertita est, cum in ala iniis habuisse γνωμαι, vel 4nMi. potius scri- heiulum puto iσοι, nenape, οἱ 'Aθηναῖοι' tu εο νοντο ἄγχω μαλοι ad eostlem Athenienses referatur, de citiibus Thucydides dicit οἱ Ἀθηναῖοι , λωε ες ἀγωνα. In notis Spanticinii ad Ranas Aristoplianis v. verba Scholiastae itidem sine distinctione scribtinnir; quasi & ipse putaverit eam tollen- lam esse.
habebit Scholion, uti nunc sunt exemplaria, nec tamen auctorem eius culpandum ce o. Videtur enim in Codice, quo tuebatur, non habuisse illud si , qtiod hodie in Onanibus legitur, at sic potiti εiρημενον γαρ αυτω ἐκ Λαχεῶ αὐονος. Forte &ita rectius: nam potiterit adiectum esse ην a quodam, Atticilini minus intelligente. GRAM M. Thiicydides soc,& aliis participiis neutr. gen. absolute positis, saepe initur pro genitivis. ,-ειρὶ μένον, κύριον εiναι ο , τι αν τὸ πληθος των ξ μάχων ψηφισηται. Ibid. 39 ,-ἀλλήλων μήτε σπίναδεσ2Mτω, μὴτε Nλφε , . Et VII, Io, Gρημένον ένταῖς πρότερον ξυνθήκαις, οπλα μη επιφέρειν miibus locis Scitoliastes haec recte per genitivum exponit. Sed ea inura hic non potest ad- tti, cum non Absolute siρημενοι , sed, addito verbo substantivo, εἰρημενον ἡν dicatur, quod nihil aliud est, quam ειρητο. Haec ante ad hunc locum annotaveram, priusquam Grani inii norant inspexissem. Et maneo adlluc in ea leni sententia,
cuna bona, in spero, illius venia, cum alias ob causas, tum Diuili oci by Coctile
228쪽
Pod puto In hoc genere loquetuli rarius acidi nec id, si
8ν tollanu, optime huic loco convenire. Pag. 427. l. s. πολ-ίους Haec absit maMs nec quidquam idonei sensus habent hoc loco. Ex iis, miae deinde hac annotatione scribis Scholiastes, liquet, ea ad sequentia vecta Thucydidis, ακ ἀδικεῖσθο υμῆς, retaerula, vi non O ν,-ημων legetulum esse.
λονότι, ἡ καὶ ι φελιμώτεροι. ML Bas. Pag. 428. L s. Ἀνδαειζαν Ἀνδρ&ν. Vide ad Thii clidem III, si a. LML L II. Παρέχωσῆ Deest. Et dubitati potest, an ἔχωσι hic exponi possit παρέχωσι. ead. L is. 'Vῶν δηλονότιὶ ' ων δηλονότι. Hoc postulat
d. L x8. Γο αποδέξω ται T. συκ ἄποδέξωντο.ead. L I9. 'Oν ο Παυσανως ἐποιησε Cominini consensu Graecorivn. Vide Herodotum IX, ,& Thucydidem i, x3a ead. L 27. 'Aξιουμεν, ἀπὸ κοινοῖ) Deest. Nec, si retineatur, referri potest ad verba ους μὰ νμῖν π ει' sed ad ἀοαπαιτη- πιιι, & alios infinitivos sequentes pertinet. Pag. 429. I. 3. Ἀπὸ του ἀδόξου Haec nihil iaciunt ad expositioneni vertarum οἰ τε ἐς τὰ κοινα, qtiae delenda, & hanc& praecedentein annotiuionem uno tenore coniungendas a hitror.
229쪽
Od. l. 9. Aξιοι πασαν ζημιαν παθ. Ms αξιοι πασχς ζημίας. - . l. II. 'Υπὸ ημῶν παθεῖν; πφ' ημῶν τι παθεῖν. ead. l. IS. 'Eδουλούσθε Thucvssides: εῖ τι καὶακοντες ηγεσθε ζ Αθηναiων. Sclaol. προ γεσθεὶ ἐδουλοῖσθε. Interpretatio eo reprehendenda magis ob fallaciam suam, quo cem titis est, intercium προσαγε ν& προσάγεσθαι idem significari ac δουλούν. με gere, in potesarem suam Nigere. Minime vero hoc loco, ubi de συμμαχια tantum eii scrino, cui verbum Gumite lim coin modissiniunt. Itaque & de societate exitii σουλειαι uliarpat auctor, lici. IV, c. 86, in Brasidae concione: οῖς ἄν ἔγωγε προσα γὰο ωμαι ξυμμαχους, εσεσθαι τονόμους.
d. l. 38. Λειπει Thucydides: πασι τοὶ Ελλησι μισοῖντο. Scitoliastes: λελει ἡ ὐπό. Rectius λειπει η ἐν. GRAMΜ. . εὐασι ἡ non sunt in ML & ὐπο recenti manu inter verius scriptuni est. Pag. 43I . L 8. Maταστατικὸν. οἱ περὶ Ναυκλει δηνὶ His praescribenda sunt verba, qtiae sequuntur in Titiauclide, et δε ανδρες ὐμῖν οi πρῶτον qiussitis mimovet culpam a Thelainis, quod μεταστῆαι-εγκλημα. dc μεταστασιν dic ni Illietores. Vide Herniogeneni περι των στὰσεο ν pam I 4 , & Quintilianum
VII Instit. in. 4. In Nauclide est in Thucydide princ. lib. II.
230쪽
Pag. 432.63. 'Aπωσθω αενὶ Ἐπωσθῶμεν περιυβοισμένοι. Ad ea, qtiae paulo post dicit Titu dides, ου λόγων τουτοις ἁγω
τοῖς Πλαταιευπι δηλονότι, ἀλλ' ερο is, . Nempe legit Mnoliastes hic in Thucydide itidem, ut plerique Ams. λόγ- τους ἀ-
ea . l. 6. Προεβαλλοντο) ita etiain Suidas & Hesychi . Od. l. II. Ιὸν χειμῶνα διαβιβάσασαι Haec est satis inso. Iens significatio vocis διαβιβάζω. Interpretes Latini recte vertunt ri χειμασθεῖσαι, & Milesiastes ipse alibi eo sensu verishum illud exponit. An hoc etiam dici possit τον χειμωνα βιβάζειν, non scio. f. l. 27. Ἀφ' μυτου γενόμπος omnia αυτολεξσὶ liabet Suidas in .θελοπρόξει in'. ead. l. 3I . Βουλῆς, ο βουλευτ ) Videtur Scholiastes hac in re falli: nam δε βουλῆς est a recto βουλη. Verba igitur Thia cyclidis ident valent, ac si dixisto, ε τυγχανε, καὶ ἐκ της βου eῶν, ut patet ex sequentibus τόν τε l lειθιαν κτεiνουσι, και ἄλλους των τε βουλευτων &c. F. Pota. HUDS. V idie etiam clar. Vasi
ad Tini cycliclem. 'o βουλευτὴς συγκλήτου βουλης Mic Bas. Od. l. 34. οι πεντε ανδρες His non praeponenda sistat verat a Thucydidis οἱ δέ τινες, sed ἔρασαντες δε τουτο, ut recte Alcmg. 433. LII. Tου δ' υπιλιις οπος Pertinet ad 1d. quentia verba περὶ δε iλην ὀιαν. d. l. 24. Ἀπὸ των νηωνὶ Ἀπὸ των νεων ML & sic pag. 434. ead. l. a s. Ἀντὶ του ουδ' ολως, ἡ ἐλατταν ' Π ιν etiam pro ei δ' ιλα u poni, Ostensilin est supra pag. 2I P. Sed non necessu
est id ubique ita accipi, & posterior expositio cum ilic, tuin alibi, li cum habere potest. e s. l. 3 i. Tω πρὶγματι, τ0 δεινῆ) Ila , & mox δεαπε
& των νεων ut pag. 433 ead. l. Io. Tὼν νηωντων Κερκυραιων PotiuS των Πελοποννησών, ut ostendit sequens την περικυκλωσιν. Nec Athenienses metuebant numeriam navitim corcyra rarum, quae sociae
iis erant, sed αταξιαν. ead. l. I 8. 'Αρχρομένης ημέρας Haec est nova inteipretatiophrase υπὸ νυκτα, quam si exposuisset ἄρηομενης νυκτους, seris ri posset. Nam quotmodo, si iis ἀρπομενει iis ερας significat iis fuit adventus classis Atticae, deinae τῆς νυκτος ευρυς discess)