장음표시 사용
71쪽
mero agitur. Videnduin aurem, an non potius tollenda sit interpunctio post ἡδὐναντο, & ponenda post μὰλιστα. Ita eniim Iinluditur cum alibi, tum libro 8, c. 4 ,-ἐκάκου
υπερβατὶν ολως, τυραννοι τὰς Cass.
d. l. 9. To μὰν τι τοὐ δ9 Non raro qui dein δὲ proponitiir, & qui lena ab hoc ipso scriptore: at vero γὰρ vicissini pro δε poni, vereor ne non rarum intriti nimodo, sed prope- inodum sis inauditunt. Neque vero credibile est, elinilem &Ihoc cllacisse, victelicet γὰρ pro .pa positum esse &stabitinxisse
quae sequitntur, ουλε γω περὶ των ἐν Σικυ.έα. ριγας ἐν Σικε- λια ἐπὶ πλεῖστον εχώρηι, αν δυνάμεως. Nana tam recte hoc dicitur, naeo quidein iudaei O quana naale diti t. Hoc, inquam, in particilla γαρ respiciat ad ea, qtiae cogitata sunt a Thucy fide, non alitem & scripta. Verisin ile est eisina, eum in triente ista tralatiisse, Abn trimar δε tyr nis Siciliae. V enim ad
d. l. I r. 'Lπὶ πλεῖστον&c.) Noli dubuo, quin έπὶ πλεῖον, non ἱπὶ πλεῖστον, legerit: alioqtii enim πλεiστην δίιαμιν περιεβὰλοντο, non πλεiονα, ut pinor, dixisset. IDEM.ead. l. I 3. Κατὰ κοπου το κατ.) Prinio quidein aspectu videri queat vertim, quoci ait, de repetendo Ver, κατειυετο cum ἀτολμοτερα εἶναι, ni intria in ἀπὸ κοινου, ut alibi passim dicit, potitus quam κατὰ κοινου) sed tu convenienter icitur κατειχετο κατερ γαἰετθM. ita etiam ἁτολμοτερα et ναι non bene cum κατεiχετο col aereret, sive, non cohaerenter illi verru κατειχετο subiungeretur: mina potius ver ina aut verba contrariae significationis si ibi ungere oporteret: videlicet τολμαν aut εἰ τολμος et ναι. Atque laoc aniniadvertit Valla, qui veriit, Ita amesque Graecia longosam rempore profu&ra strum commvntur qia piam agere illustre, tum per pilus Avitutes aviducia uti. Neque enim euna aliam leEhonen i secutum esse
cxistinian dum est, sed illam, quam dixi, incoliaerentiam vitare voluisse. Haec autem eo facilius excusari potest, ciuod post κατειχετο sequariar quidem κατεργὰ εσθαι, praenxam ha- 'ns particulam negativana μητε, at liis verbis non itident negativa, sed coniunctiva τε sit praefixa. Nam minus excu- Diqiligo 1 by Co le
72쪽
sari posse videretur, si dixisset, μπε κοιν μηδὲν κα-σργαζεσθαι. μήτε κατα πόλεις ἄτολμοτερα εiναι. Sed tamen& quam hal linis lectionem adiuvatulam nobis esse fateor, ut locutri ha re possit illud ἄτολμοτάρα ciueι. Adiuvabitur autem, si vel perisule esse, ac si scriptum esset, κατείχετο,
ωστε κρινη φανερὸν μηδὲν κατερχάζεσθαι, καὶ κατα πόλεις
ἄτολμοτέρα εiναι, dicantiis: ves in posteriori meimbro. pro κατειχετο aliud quodpiam ei aptum verbiim esse suini insem dilui, non sectis ac si particula μήτε inserta non esset; hoc
modo, κατειχετο κοι, η *αrερον μηδὲν κατεργάζεσθαι, κατἁ πόλεις τε ἄτολμοτέρα ειναι ἡ να γκάζετο. Eunilem autem sensum nobis hic dedisset particula vi, qtiem dat μηδεν, vacante videlicet negatione: citi tamen& alia accedit, in ea, quam lambena , testione, clim μήτε praecedat. Sed idem hic a Thucyclicle fit post verbum κατεχεσθαι. quod facere consuevit post alia multa, & qui leni sui opinor omnia, quae δυνάμει inclusam negationena habent, sive quibus vis negativa fit ita loquar inest. Ita igitur hic verbo κατειχετο negativas particulas subiunxit, ut verbo ἐκωλύετο subiunxisset: quo certe non minus, quam altero illo. uti hic potuisset: Atque ita examinatus hic locus lectorem in aliis huiuscemodi iuvare
poterit. IDEM. Od. l. sto. καθοδου Καθεδρας Rostg. f. l. 23. Γερουσι α Sic etiam pag. 3 I 6 γερουσίας Laceda moniorum mentionem facit. STEPH.
Od. L 3I. οἰχότιδιαν.) Dicit, Thucydidem mirari, quomodo id Atheniensibus in mentem venerit, cum tamen se id mirari Thucydicles non dicat Sed intelligit, qliod ab eo di-
πόλιν, perinde esse ac si diceret, se mirari, eos illud λανοηθῶ ναι, id est, iis in mentem illud venisse. Alioqui certe verit inest, quod ait, posse etiam dici aliqIIOS διανο νηρέντας facere aliis quid, quod tamen non fecerint. Existimare enim debemus latere hoc sub istis verbis, ουχῖτι διανοnθέντες, οὐκ ἐποu1σαν.
f. l. 34. Oι Ἐλληνες Poterat hic Alli lector. potius quam aliis plerisque locis, uhi eadem est admonitio. Naim cum proinxime praecedat Atheniensium mentio. primo aspectu Ἀθηναῖοι videri poterat is esse nominati vus, qui cum διεκρiθησαν iungendus tiret. IDEM. Ἐλληας non est in Reg. & Cas . & ad
73쪽
uiους ante συμμάχους,& ea reposita legi debere, ἔχον- ου-
τοι τους ut ς συμμάχους. STEPH.
ead. l. I. Ἐχοντες φόρους ουχ ὐποτ.ὶ Caecutit hoc loco noster Scitoliastes, cuni dicit ἐχοντες φόρους ουχ υποτελῶ.Quid enim lais vocibus sigia dicari nobis dicere nosset ξ Sed prius ita terrogandus esset, qhro iraim alio in loco illas legisset. Haberet certe nil lium, citiein Pros Tret, nisi sorte in aliquem coelena corruptum n Iodo incidisset. Sed ne iste quulem in cunctis inveniriir exeinplarilaus depravatus: cuin ut videre est
lectio alia sit in aliis, *ἱρrii ninitruat: quam di ista oditio in
contextii trahet, sicut alteram illani in margine. Recte alueni scribi Gόρου, nota φόρους, quana plurimi vel ciust leni Thucydidis teliantur loci. STEPH. L. I, c. μ, εαυτων δε ξυμμά χους ψόρου ὐποτελεις, & VII, c. 37, των μενυπηκόων καὶ φόρουιποτgλων. ΗUDS. Tonina hoc scholion utarit a Cass. f. l. 8. Eυμμὰχους ἡγουντοὶ Halucinatur laic non minus, nec minore cuna peliculo, quana in eo, qui proxinae pi aecedit, loco. Quoininio eniim concedere hoc pos stinatis, 1 hii- cyclidem talem antiptosin sibi permisisse, ut etiam ἡγοῖισο τοῖς συμ μἀχρους pro τει συμμὰχων dicere auderet, quin il- hiis sermoni inihiriana ficiamus, perincle ac si ex legein Onanino est e claniaremias ρ Facit autena participium εχον Pες, ut minime necesse sit, verbum cum accusativo illo iungere: nam ille accusativiis ad Pariicipiti in εχοντες, non ad verbum iὲγούντο, pertinet. STEPII. In Giss. quidem etiana Iegitur hoc siliolion, sed stinui super ὐγούντο scriptiana est αυ- τῶν. quod qui adscripsit. recte putavit id suppleta luin esse,
i nec coniunoenda verba τούς ξυμμάχους ἡγοἘντο. Od. I. Io. Nγούντο δηλονότι) Irnmo vero κατ' ὀλιγαρχίαν Non iungitur citin ἡγοῖντο, quini repetatur ἄπο κοινουὶ s. lCum πολιτευσωσι. CUni aliunde auten , tuin etiam ex hoc loco, aliis ite huius modi, Sclaolia haec lunamicta esse & di versas di veriorum expositiones alicubi habere apparet: nec solitin cnversas, sed citii huidam in locis & contrarias. Hic certe
prima expositio l. Io Verba ista, κατ' oλιγαρχιαν δε, praec dentibus iungit, ideoque ηγούντο repetenduna censet. Secun- .da mox sequens cum ni illam mentionem faciat illoruit Verborum κατ' ὀλιγαρχίαν δε praecedentibus & ipsa iunxisse haec videri possit. Tertia quam habes alteri subiunctana ea demum est, ex qua iungi sequentibus debere, & dicta esse per appositionen ut granimatici vulgo loquunturin discere
74쪽
τουτέστι, κατ' ὀλιγαρχιανὶ & tamen oporteat qtiae ἐξηγητι- κως elicitiariir, id est per exegesin sive, ira ut exegeseως speciern prae se ferant) non praecesere, ut iraec praecedhint, secl smili. STEPH. In Oss. non est haec litterpretatio. Et potes sine danano abesse. Fornissis etiam in qti nausiam exemplaribus cuin superiore coniuncta, & scriptia in fuit, των συμμε- χων ἡγούWro. Δnλονότι deitule pomi addi, chirn ii γοκτο locon otiana & ad verba κατ ὀλιγαρχιαν retariun fuisset. e.Id. l. II. Ἐπιτηδειως καὶ ὁμοι- Non est istoηδεω ista expositio, quae επιτηδείως villi a nobis accipi pro ὁμοiως nana cum dicitur έπιτηδει- και Φοίως, particula καὶ hic ,. in aliis plerisque locis, praefigitur voci, per titiam praecedens explicariar nam potitis pro eo poniciar, clitoti Latini a comm=tare dicunt, Vesexto suo. Neque tamen dicerem a conranodare sita, verbum Vecto recidens; sed patito liberius Verterem, accommodare ad flatum stae reipubsicae. STEPH. Od. l. a. Πολιτεύεσθαι) Minus etiani serri potest ista ex-Positio, citra πολιτεύσωσι inciriir esse πολ ιτεὐεσθαι ἀναγκάσωσι. Scinitis enina, πολιτsὐειν Thuc reli si latc. sicin aliis plerisque locis, nihil alitui esse, quam πολιτευεσθαι. STEPH. AC ais. abest ἁ:αγκάσω . Sed ita imperfectiis relinquituri ensus. Uid. Οἱ Λακε ῖαιμόνιοι οἱ ΛακεδαHονες ML Bas. Sic rursus pag. 324 l. 24, τοῖς Λακεj'αιι σι. & pag. 34I l. 27. eia. l. r3. Θεραπευοντες &c. tiamvis tertiam hanc expinsitionem sens praeserendam esse δixerim, eli tramen & in ea,
quint non placet. nam θεραπευοντες non libenter iunxerinachim subaiulito accusativo Λακεδαιμονιους, cum absollite po.
situm sictu & alibi dici possit. Ceterum ante ταὐτο μόνον particulana ἐς vel δια desuleret ri arbitror. STEPH. In Reg. post
ὀλιγαρ χων haec addebantur: ἡ ἐπιμελούμενοι οἱ Λακεδαιμόνιοι ὁμοιωθηναι αὐτοῖς τοῖς Λακεδαιμονέοις δια την ξυμμαχιαν κατα την ολιγαρχίαν. Cassi non hal elaat τὸ Eης, & qtiae inde se linintur, pro quitatis liaec scripta erant: oi Λακεδαιμόνιορ μεν ὀλιχαρχιας μαλλον εν τοῖς συμμαχοις καθiσπασαν, Ἀθηναῖοι δε . . . . δημοκρατίας καὶ φόρους έξέλεγν. d. l. I 8. Oτε ειχον i diis. ii ii νεησάν ποτε μετα της ἀκραμφνους ξυμμαχιας. οτε et χον. ML BacI. 24. 4 αὐτα) Τνταὐθα Cassiems. l. 29. Tαλα λέγει M. Iniuriam cpio lana modo facere hinc scriptori videtur in eo, quod scripsisse eum ista ilicit,
75쪽
gaard. Vulgata est in Casi nisi quod post μεμηνίσθαι addi -
trum thabet δτι. nec male. In eo, quod editur, aliquid deest. apertu in est ead. l. 36. Tουτό ἐστιν) Malim τοι αὐτό ἐστιν. ut alibi τοιού- τό εστι τὸ λεγμενον. STEPH. Uid. Ηρχε τυράννων Scriptiina filisse & scribendunt esse puto τυραννων' pro quo paulo post τύραννος δν. IDEM.Pag. 3 16. I. I. Ἐπιβουλευσοῦμενοι &c. Videtiir dicendii m
d. l. s Παιδος Παιδων Rostg & mox Λεὼν pro Λεως' sed rectum esse Λεως docuit Leoparcius XIX Emendat. et Παιδων etiam ML Baceta. t 7. Καλουμενον I. καλούμενον Cass. Rostg. Od. l. 8. Λςωκόμον Hanc seciuendo historia ira, scriptiira haec recipienda est, Λεωκυιον, altera, Nεωκόριον quae est inmaroinein reiecta. STEPH. d. l. 9. Tα ἐγγυτατω 'χρόν φ)TA εγγύς τω χρόνν in. Bac si Iα ιπιυς των - Rostg. d. l. I 3. Βασιλεῖς) Δύο βασιλσου Cass. Rostg. Uid. 'Ε κατερας ενα Videriir innuere. hanc vulgi de Laci daei amatoriam regibiis falsa in opinioneni, qhiani Tluicydules reprehendit, ex eo esse oriana, quod Lacedaemoniorum reis gum uterque unico quidem calculo sententiam serret, sed qui duortim vi in haberet. STEPH. Od. l. Is . Oιονται μιῆ) Non debuis omitti negativa parti- mala μ ἡ ante μιλ STEPH. Hoc scitosion non est in Ciss
Iac. l. 4. c. 9. ΗUI S. Od. I 21. Pν ρόδοτον His addita sunt in Rostg. Nρόδοτει μαρτυρεῖ στι ἡν ὁ Πιτανάτης λόχος. f. l. 24. Προκατασκευάζει &αὶ Vecta ista neqhia itiam huc pertinent: nec dubito, quin annotata fiterint in ista Tirii-
STEPH. Confirmat coniecturam Stephani Cassi in quo haec
76쪽
an norantiir verba λογον εἶπον εκαστοι. In Rostfζ. quoque non eo loco, quo in editis, sed tamen alieno post αρκοὐντως ειπεῖν posita erant.
f. l. 26. Ἀντὶ τού οντἀ Qtii ψαι pro οντα hic silini crederet, ignoraret Atticae constructionis canonas. Recte haec sane veri,a ceperunt Valla & Ablancunius. Inepte transititit Ene helius: e iunia odum se res priscae inuerint. GRAM M. I
eis. l. 28. Tω διηγουμέν*ὶ Πν-διmγουμενον Casi Rostg. . e . l. 29. Λειπει τὴ τοίνυνὶ Videriir intelligere, καὶ posutum esse pro καὶ ταίνυν, cum dicit λει πει τὸ τοίνυν, intelligens esse subaiuliendum. Qui autem subiungitur genitivus των ri
λοπιν νησιων, pertinet ad πόλεμπ. STEPH.
ead. l. 3I. Toυτο γαρ εστι αὐτων &c. Duplicem ponit genitivi αυτῶν expositionem: ut videlicet περὶ των πιχα An dictum intelligamus, ex his, quae parvo intervallo praece-dtinr, τα ἀρχαῖα μαλλον θαυμαζόντων ' vel de Atlieniensibus& Peloponnesiis, id est, de illorum potentia. Sed posterior haec expositio nimis Ionge petita, & inepta citia lani sub iliatate excogitata est: at illa prior, ut e propinquo suma, ita etiam veritati cons)ntanea est. Valla certe ita hunc loctim interpretatus est, ut pronomen clisulem retinuerit, sed nein inidusiiun reliquerit, quin illo reserendunt sit. Ira etaim huiκloclina vertit, Et sicit honi υρωesens binum, in pro versantur,
- illisse exstitisse ostendet. Neque eniim iliis alio, quam ad i etera, referri quiiquana clixerit: cuin adopera referre sit absurdi i m. De hoc tanniim imonebo te olaiter, pleonas inuin, qtii est in hac interpretatione, ubi dicitur, P ejera bellum, in pu ve fantur, non esse apti l Thucycliclem, clina is non dicat τὸν παρ- οντα εν ν ἄν πολεμωσι, sed haec verbia praecedant illa τiν παρόντα ' & cum εν 9 non intelligendunt sit πολέμ*, sed viavp. id est, quamaeu MEgerantur. vel, tantisper dum bessi gerantur) masns Miam maximum iussi rent. Venim ad launc nostrii inenarratorem ut revertar, aliis plerisque locis idein, quod lii fieri ab eo videmus: duas videlicet expositiones afferri, qu
cum una e propinquo sumta sit, altera autem longe sit put, DiGil immo by Corale
77쪽
ta, & inepta qua lana subtilitate ut modo loquebar) excogitata. sere alitena usu venit . ut de priori quidem illud, at clerosteriori hoc dici possit. Ad hunc quident certe quod attinet
octim, neniinem mihi de illo refragaturum puto, quin quam recte dixerat αυτων intestisendum A bellis ansiquis, tam male postea addat posse etiam intellio de Atheniensibus Peloponn Ius: periirile dc D diceret, niatorem eorum potentia fui . STEPH. Pag. 317. L r 'Eπιτηδειως) Dicit, illuna apte i norationen sitam praetexere, tu propriis enthynaen atibus utariar. Hoc autem nomine torii in concionum artificium oratorium complectitur. STEPH. Od. l. 3. Ἐπειδὴ φιλαθ. Vecta haec. ἐπειδὴ et ιλαθήναιος δοκεῖ, τούτο λεγει, crediderim annotata suisse in ista Thuc iudea, ουδ' ia ἐμοὶ εδόκει. STEPH. G.f. l. 8. 'Fρευνων Ἐπεξελοω non ερεύνησ iis solam indicat, sed narrationem rerum inligeritem alcitie singula perseauen
ibid. Aυτῶν τῶν λεχθ. Cur αυτων intelligi περὶ των λεχθέι των, non autem περὶ των πρα ἐντων, dicemus t De his certe, non de illis, Thucydidem loqui tam inani 1 una est, quani nota cuilibet esse potest significatio istorum verborum, τὰ τῶν προχυθεντων ἐν τῶ πολέμω. STEPH. A Cass. onrnia absunt praeter επειδὴ Πηλα τα ἄνθρώπινα. Od. l. 9. Tὼν έν τω Sc. ) Deesse puto praepositionem περὶ ante των ε ν τω πολεμω λόγων. Qtiae atriena suDiungunt tir alio pertinent, ad illa vi telicet, ωφtat . κρινειν τα. Sed haec. ἐπωδη αIηλα τα ἀνθρώπινα, puto εξηγησιν. illoriam Thucydidis ver, rum, quae mox velut per parenthesin a Thucydide ponuntiir, -τα τὸ ἄνθρώπινον. sive ἁνθρώπειον. Alioqui certe inter vocabulum illi Id rei τελείας, & ista verba ἐπειδὴ αδι1λα τα ἄνθρωπινα, deesse qLiaedana merito suspicare
daemonios, at μνἡuM ad Athenienses respicere: hoc sibi vo lens, ut opinor Athenienses quidem, cum de re ciliapiam in bello gesta interrogarentur, respondere solitos prout meminissent: at vero Iacedaemonios aliquid amori suarum partiun id est, citio partes stias prosequebantur in clare consu visse. Sed ego stibi iliorena, quan veriorem, hanc exegesin
esse existimo: & coiitra Thucydidem simpliciter in ita im
78쪽
mni esse locutum, nillil sub hivverbis occialtantem. Quod
si ita est, locunt hunc ita intelligere deberiatis, tit non minuS Athenienses, qicina Lacedaemonios, aliqhi id illi suas in par. teS amori potius, quam veritati, dare solitos dicamiis. Valla autem ita latinina fecit hunc locum, ac si vocula τὶς cum genitivo ἐκατέρων non iungeretur, sed genitivlls ευροιας ad
hunc serretur, εκατέρα ν pro εἰς εκατερους accipietulo. Haec enim sunt eius verba , Quorsiam qui singulis gerenssis reluis ast aerant, non eadem ει 'sis aerebant, sed prout quis aut in altoditros amore Propensior erat, alia re nint,isitir. Vallae litterpretationem secuta est ista multis annis posterior, Quod ipsi Πι-
tis rebus interfuerant, non ea n de illis namare solebant, verum ut piisque erya alurastram panem vel lune leniria assctus erat, vel
memoria tenet in. At ego non video, quid obstet, quo minus utrumqtie, Videlicet & ως συνοιο& ως μώμης ἐπιι, de utri Dque dicariar, tam de I acedaemoniis, quam de Atheniensibiis: agnoscente Thucydide την εἰ αιαν tam in his, quan in illis, iuperasse intercliani τὴν φιλαλήθειαν. Hoc auten a quibuSud- nauteriar, adimittendum & illud erit, iungi vochilam τὶς china ἱκατερων. STEPH. In Cassi & Rosti . ad ἐχοι laic annotatum erat αροὶ τρῖ ε ιχονIn Reg. ἄiπὶ του εiχεν. ead. l. I 3. Πρὸς Nροδ. Dici solet potius τεῖτον αἰνίττεται,
quam πρὸς τουτον & lii ipse alibi non hoc, sed illo est locu- . tha S inoclo. Habemus qiii leni certe patito post absque illa praepositione, sed cum genitivo rei, non personae, ait iττεται δὲ τὰ Mηδικα ' Ηροδότου. Vide in mea ad horum scholiorum i ctionem Proparasceve. STEPH. In Casi . & Rostg. est παλιν πρὸς 'Ηρόδοτον, & abest αινiττεται. Od. l. i . G ἰξῆς &c. Doctii in Proparasteue ad lectionem horum Scholiolarin, τι ἐξῆ in iis vo rara ordinena seu seriem
Uerborian a, eum videlicet ordinem, seu illam seriem, ad quam fiant revocanda: at vero διάνοιαν, sciit & ννυν, appellari e rum sensum: & china nonnulla iam habuimiis excinpla huius Usus nominis διάνοια, tum vero in iis, qhiae sequuntur, habebimus quam plurima: ideoqtie & hic διαν ια ita accipiens,
separo ab istis, 'irae stibiunguntiir, ἄρκοίντως σξει. Sed cunaliaec, ἄρκοὐπως ἔξει, ητοι ἄρκεσει, ntilluna nominativunt limberent, nomen illi ut διὰiii ι, tanquam eortiira non inati LIS, itinctum iis filii. Ouorsum autem extrinsectis talem nominati vitru enarrator ille advocaret 3 Sed age. dicet quispiam alium mihi in huius locunt substitue. Nullum equident aptidhulae enarratorem invenio, at vero apud Thucyclidein vide-
79쪽
re mihi videor, quomodo requirendu ; non sit nominativire: si videlicet dicanius, ante ἄρκουντως ἐξει subaudiendum ella dativit m εκελu' hoc pacto. ὀ ι βουλησονται τα ν τε γνομενων σαφὲς σκοπεῖν, & quae sequuntur) ἐκείνοις ἄρκουν- τως ἐξει, ἀφέλιμα κρίνειν αυτά. Cur vero & enarratori in-qubm) non licet it ad hunc dativum conlapere 3 Quoniam ii, ad hanc dativi sui auditionen praecludit viam, dilinωφελιμα iungit chim illiis, ο σοι βουλήσονται, ipse videlicet ὐπακοθων dativum πασιν ante οσοι. Ceteritin satirur, me, cum ita dativunt illum εκείνοις extrinsecus assumo, aliquantum ab ea interpre-riuione discedere, quam margini editionis meae apposui. Nunc enim locum hunc paido autem altius repetana) ira Veriendum esse dico, Ac qirati niu qui i ra nihil fabulosi ad
volent veritatem mmm . quae ra erant, consitinare, nec non eorum,
quae μι sunt res humia δε vel talua omnino, vel sisiiasint me rura, illis farisent, ea esse utilia iudieare. Fateor tamen, duriusculum posse hoc Videri, x eritatem eorum, quae sunt mentura. Promodo enina veritatem --n, quae nondum Generiant, aliquis potest considerare Z Sed, citiamvis continuare orati neni su D eodem casu maluerit Tnucydides, videlicet geniti-Vo, eumque coinuenir nominis repetino, tamen non aliam Tlaucydidis mentem este di bonitis arbitrari, quam si mutato casu dixisset, καὶ τὰ μελλοι τα ποτε α ις τοιαῖτα και παραπλήσια-Denique eius mens, ut opinor, si
Iiberiorem & periphrasticam interpretationein licet adiicere inest iraec . quidem , quae .r me in ista fisoria scribuntur, qu unus nihilsabulo Elis admissili, tantis suasse aures Mectabunt:
Di psamque volens quae Onemni Gnsiderare, a n re nullis Dbvlis pernuxta illa ἐν idem, sed ira narrata, vi se harire ceno comper' O in issis preopen re, qram multis ea ira vita humana sit obni3xia, es tata Ommno seisinsita nos manere: lilis quialem cirre satis placere horum temo potirit, vel eo nomine, quod ad para favit.restiae ducumenta pro e ivdreabunt. Consulera, qua iri mill-ta sub paucis Thucydidis verhis lateant, & quae in stritimira orationis eius duriuscula aut etiani dura sunt, qua in facile molliri queatu, si paulum a nol)is eius oratio adiuvetur. Vide etiam, Dain procul ab elias sensu lectorem arullicant
Uc ut & passim propena o luin viii Sares interpretationes.
ritatem intueri, O cum alsiquando talia iuraran si basu ut suu
80쪽
us humanae ) ventura situ, disernere u ΗΓ.r alitinde poterit. Scribo autem volet Ecporerit: cum alioqui, retinerulo volent, quod responclet Graeco pili rati βουλήσοισαι, mrerunt scribendum sit. Huic autem Vallae interpretationi adiiciani & alterairi, nihillis annis illa posteriorem. ea est lauiusmodi: Atque ad aurium oblectationem haec nosea, non Umsi fabulis, minus fomasse iu-GIndia Udebuntur: qes remm Grauiginem consis re voleret, Dde futuris negotiis, prae, ut res sunt humanae, aliqvicta vel testa
vel si lia accidere possunt, qi id ex usu sit, utiliter iussicare, hιs haec historia abunde fugelat. Vide, quanto magis licenter, sed non rainen magis fideliter hisce Litinis Griteca illa reddita situ. Scio est e & qui perinde interpretentiar, ac si σε se τῶν μελλόν - & ωφελμως scriptiim esset. ita enim illi, O defuturis utiliter, e supertomm temporum cis us, ineficare. Neque tamen lectionein vitigarem sit spectana habent, & ita emendandam existimant: sed hunc us lini vertra Thuc3 csidis posse liabere credunt. At ego ea ex liuitis ii istorici consuetudine in inline sensuin hiinc admittere, ideoqtie laanc etiain interpretationem vina illis afferre dico. Ad liaec alitem verba quod attinet, esu-
ret n. si ea, qtilibus interiecta si int, tanquan I Graec s respondentia, proba: et n. Ceteriam illud σαφὲς re icti etia in sur pie meo:nitionem non ignoro: sed M tutem & in quibus lana aliis Tllucv siclis locis significare, & huic eo mavis convenire existino, quod credibile sit. ilhim velle fabulositati suunt antithetum trahitere: titio esse aptitis nullum potest, qtiain veritas. De illa quidein certe antithesi, qtia ipsi ui suae scriptionis historicae titilitatem ei opponere suavitati dico, qtiasnaliorum quoriindam habent scripta, vel plane vel aliqtia saltem ex parte fabulosa, neminem fore piato, aut milhi non suffrageriir. De qua tamen quicunque mihi assentientur. qu modo de illa, quam attuli, interpretatione a me dissensuri sint, non video. STEPH. ead. l. I9. Κρρδος, κτημα &c. Post uam κτῆμα esse dixit κερδος, quae ex pontio mihi non placet) addit κτῆαα esse τλναλήθειαν, at vero ἁγώνισμα esse τόν γλυκ in λόγr id est. Thucyclidem, ita loqtientem, κτημά τε ἐς ἁδε μαλλον ii αγώνισμα,ες τὸ πιVα ημα ἀκουειν ςύγκειται, sua qlsialem scripta, qiii-bus αληθεtie, id est, ventiis, inest, comparare κτιματι' at illum quorundana γλυκύν λόγον, id est, illam suavem orationem, aut etiam nareatiorum, ab eo comparari ἁγα νίσματι. His auis