장음표시 사용
91쪽
la loco huic ni agis impedimento, quam aditimento esse, &modo non eum corrula pere: cum ad hanc seriem reducetula esse verba existimen , ετσιμοι δε επαι και σπονδας παίσασθαι
Idem autem & vilioliastae hic placitisse liquet, ad lenti per parenthesin. εἰ μη ἐκεῖνο βούλονται. Sed δστε desiderari piuo ante μενσιρο idemque sortasse & cle accusativo ἁμφοτερους dici possit, qui exponitur illis verbis, καὶ τῆς συμφεέντας Κορ.&c. Verisimile est enim, totum laoc Schosilini ab eo ita scriptum suisse, ἁντὶ του, ε τοiμως εχ ειν εἰ μη εκεῖνο βούλοντο γ
κυμιέων, μηδὲν πρ Sed nec duo liaec vocabula κατὰ χώραν ab eo fuisse praeterimi siti credi ferina post μένειν. Ad corum certe explicationem adiiciuntur ista, μηδεν πρἁττοντας ώς κάκωσιν. Atqtie his si ilia statim assiiciuntire in Scholio seq. tibi κατἁ χα ραν, vel potius κατα χώραν μένειν, eXplicatur. postquam unim ἐφ' καπυχίας significare clixit, addit, θῖνα μὴ ἐν τῶ μεταξυ ἀλλήλους ἀδικωσι Verum paulo liberior est haec expositio: siniplicior alitem fuisset, si dixisset, μενων κατα χῶ.ραν esse, quod alibi lino verbo mcit nσυπιάζειν. STEPH. ead. l. 9. κ αὶ μην Obiectio thaec. sicut S aliae nonnullae. quae ab eo asseruntur, de omnibus enim non imitor dignae
certe est, quae a nobis attente considereriir. Veriani enina est. qtiod scribit, eum, cuna liic dicat tantuin millia duo milituin gravii , armatura , anti a tria imillia dixisse. nam sit pra c. araegitur. αυτων δὲ Κορινθιων i ηες παρεσκευὰζοντο τρIάκοντα,
κω τρισχiλιοι ὁπλῖται. Ad hanc obiectionem ille ira respondet, ut dicat, vel aliis illis utille opus non Disse, vel eos lioc
secisse, id est, illis duobus ni illibi is contentos fuisse) quod
Corcrienses contena nerent. Fortasse autem alia duo sunt, quotaim alterum non male ad hanc obiectionem re*ondere- vir: nimirum, vel tot milites haberi non potuisse, quot παρεσκευάζοντο. Vel alteruti una locum apud Thucydidem deis pravanim esse. STEPH. Od. III m κατα αροι συντες Sca Η καὶ καταeρονοοῦντες M. Cass. Rostg. m καὶ καταe νοὐντες T. X. T. ἐποκυν ML Baseaci. l. I . Εὐτρεπισαντες) Torii in hoe scholion abest a Castin quo ad ζευξαι τες haec annotata erant: ἰε μα αυταῖς ἐμ
ssicendiim esset, has qhioque naves, quas Thucyddes scribit
92쪽
illos επισουὰσα t. veteres fuisse: quod ranren ille nec dicit, nec a nobis v ult inti illigi: contra eniim irasce alias nam dicis τας δ' αλλασ) disti nouit ab iis, quas παλαιὰς Vocavit. Erantiae igitur novae liae aliae Z Hoc certe negaret hic enat rator, cum in praecede:ve Scholio nullam fuisse novam dicat, aritie laoe ex iis, quae ab hoc historico scribuntur, colligat. Verum clicere possumus, hasce alias, medias quodamnaodo inter vete res & novas fuisse. STEPH. Fateor, non deesse alictorum loca, quae , qtiana Scholiastes h. l. veribo ἐπισκευάζειν tribuit. signifieationein adstruant. Nilui tanaen Olbstat, quominus, sit de resectione capiantur priora, sὐξανπις τὰς παλαιὰς ω. m. s. altera illa, quae t equitiatur inani ses e satis distincta, καιαλλας ἐπισκευ σαντες, cle apparatu seu instrumone navitina, non σαθήν, sed arinamentis tamurn indigentilina intelligami iἀDicinir eniin επιακευαζεσθαι ἡ ναύς eo moclo, quo eqllu ῆ, scit. ut hic ephippio, habena &c. sic illa velis, remis, περι- , ἐπαλξεσιν &c. qtice hodie appellaret tis esu: en
τεσσαράκοντα. nam ostendere Utili, consonuin esse istius ei,
quod ἡixit: id est, has 4o naves& illas 8o cuni, clitem dixis,
tionem has es in sin. c. as, triremes sitisse scribit. STEPH. Od. l. a. 6. ναυμαχιαν Sec. Dicit, hunc tristoricum ec- acta narratione istud navale proeliuni non esse perfeci lim , i leo fortasse, quod ante eius tempora saerit. Sed consilerare debuit, quod a Dionysio Halic. & observatur & repre- tenditur, si iistius quidem certe, quani atha nonnulla) etina in huiusmodi narrationiblis si ii sit nil a non este, sed interdum quidein moduin excedere, intercitim contra ex iis etiam , quae necessario is nila serent, quaedam praeteriniuere. Post. quam enim clixit, illum minus esse accuratiun περ ι τας ἔξεργασας τῶν κεφαλαέων, utque πλειονας του δέωντος λόγους ἀποδιδοναι τοῖς ελαττόνων δεομDore, Vel contra ραευρώτερον ἐπιτρεχειν τα δεόμενα πλεiονος εξεργασigo, exempla hiatus
rei ex eius descriptionibus proeliorum nae, aliuni assere. Dei mde illum idem κατα τας πεζικας μάχας, quod περὶ τὰς ναυμαχέας, lacere ostencsu. csse enim & ibi quaedam μηκυνόμωνα πέρα του δεοντος, qtiaedam etiam contra συναγόμενα εὶς ἔλαττον του μετρίου. STEPH. tui. I. 29. και αὐται μεν &c. Hanc narrationein, de quam imperiecta queritur, bum. dicit, cum ταυτην την rαυμα -
93쪽
λιαν συκ ἀκριβῶς διη γεῖσθαι quodammodo supplere volitisse vuleri potest, cum scribit, quindecim quidvin illas Cortivisiorum naVm omnino profligatas, at vero ceteras perfossas vel vulneratas. retinendo Graecam metaphoram γ iuisse: naultosque fuisse a luctos capti os. STEPH. ead. l. 36. Κορινθιοι ei Post haec verba in ML Bas Cass.& Rostg ad uinta τροπαῖον haec scripta eranta τροπαῖον n παλαια 'Aτρις, ης εστιν Εὐπολις, Κρατῖνος, ἈριστοφαN1ς, Θουκυ-διδης, τρόπαιον τροπαῖον riarsus perperam GT ὴ νέα Ἀτθις, ης ἐστι νεγανδρος καὶ Oi ἀλλοι. Ea leni sunt in Scholiasse Aristopla anis S Suida. Vid. notata ad Thucydidem. In Casi haec
manu antiqua minio 1 cripta erant.
Pri . 32 a. l. s. Ἀεὶ Θουκ. Nimium generaliter loqui hoc certe est, dicere, a Thucydiὸe semper τὸν πλεῖστον dici, g nere masc. neque enim opinor verum hoc alibi, auam in hoc loqueruli genere, Gun perietur: quod&I, s hanemri.
ubi scribitur, και τὸν πλεῖστον τού βιου ἐντευθεν εποιολ ra. Alii certe & hic S illic neutro genere utentes τὸ πλεῖστον dixissent. Sic vero παραλοπιν dici a Thucydide genere masciilino annorat pag. 34o, αρσενικῶς τὴν παραλογον. De verbi alitem ellipsi, quae in liuiusmodi est locis . in Proparasceve adna nui. STEPH. Ἀ:ὶ ό Θουκυδιδης Cassi & Roste. & ὰρ Hκως λέγει Rostg. Fια ρε S. τ. π. λλειν ἁμενικῶς Mi. Bacead. l. 7. των Κερκ. Tortasse ante haec verba ὐπὶ των Κερκυμιων praecedebat aliquod passivum, quo ἐπόνουν cxpone tur: cuiusniocli fuerit εταλαιφροὐπο. STEPH. eis. l. 8. 'O τόπος) Post ο τόπος deesse quaedam existimo. STEPH. . ead. l. 9. 'οῦ φεροντες γ Vehementem quandam animi notat impatientiam, ad maius intensiusque Hudiuim incitantem,
cladem sibi illatani iliciscendi. Vide, quae de ὁργῆ docte ob servat Eustat litus p. 8. GRAMM. Od. l. Ia. V ἀπὸ πολ. Vocabulum φι λος vel relictiini esse subaiulienduit , vel a librario praeterniissum videtur poli haec verba, ό ὰπο πολεμου. STEPH. ead. l. I 6. Mἁλιστα συμφεροντα &αὶ Fallitur in eo, quod μἁλιστα cum ξύμφορα iungit, cum a Thucydide iungatur cum αιαδιδάξαι. Hic enim, ut aliis plerisque locis non minus apud ceteros scriptores, quam apud liunc adverbio μάλιστα. sequente μεν, respondent tres illae voculae, ei δεριέ. Cum quibus repetendum ident verbium, κοινοὐ iubauditum, sed ita ut infinitium ni his in altim inuritur, MN pa-
94쪽
ῖο subali tiri idem infinitivus debet: ut periricle sit, ac si ita omnis esset, ἀλλὰ διδάξαι ὀτι οὐκ ἐπιζήμια, repetito
ἀπὸ κοινογὼ ver, δέονται. Valla μάλιστα μὲν vertit, ni ximum s: cium potius reddere debuisset, molare qu/ὰem, vel
Potonium Terentius, ut in meis Sesiciliasinatis docui principio quisin interpretatur: sed i sc ista interpretatio aprii in minime locum haberet, quod primum praecedat. STEPH. eod. l. ai. 'Ημῆς τούς Κερκ. Si ita scripsit, ωας τους Κεικ. male ex genere speciem secit, id est, quini de oinnil iis illud quod ait facientiuus dictum est, ad Corcyrenses restrinxit: ac non animadvertit, hoc sibi non licere per ea, quae se- uuntur, verba, Ita arat και ἡμεῖς νῖν. Potius isitur mihi peris
uadeo, scriptum ab eo fuisse , ωσπερ ημας τω Κερα osten dere volerite, verba illa, quae se piuntur, ad aniculum τοἰκ pertinere, & nominativum ημεῖς in accusat. ημὰς mutatile: nisi forte hanc lestionem, non illam, in suo exempl. thalamir. Sed neque nostram lectionem mutare, neque his verbis aliam
dare seaena in examinando sensu oportet: cum subaudia
nar ἀπὸ κοινού verbum δεόμεθα, noc in Ο, ηκοντας παρ- τῆς πέλας έπικουρὶς δεησομένους, ω- ρ και mala νυν δείμεθα. STEPH.
Od. l. 22. Πέλας τη γνώμη) Ex non intellecto usii adverbia τέλας, articulum praefixum habentis, in ridiculum ei rorem incidit, cum πέλας iungendum cum Ῥώμη pinavit. Ubi v ro hunc dativum inveniti In iis, quae I, 32, τε τῶν πέλας ῖνώμη ξοκινδυπῶε . Hinc cerae dativum Ῥώμη Inuruariis.cribit. qua furit πέλας τε Ῥώμη. Non enim Corcyra est πέλας των 'Mοαλν. id est, prope Athe resis: nisi potitas Ἀθη- νων scripsit: ita in interpretantiam si, non enisu prore Athrarus V co ra. Sed videamus, ironi Alo ex loco illo dativunt nunc mutirari ponierit. Cia in stratat Thucydides, τὴ μη ἐν
ἄλλοτρια ξυμμαχία τη του πέλας γνώμη ξυγκινδ-εμειν, quis fueri non coPriar, clativum γνώμη non cum πέλας, sed cum
verbo ξυγκινδυνευσιν iungi Quod tamen si cui nianifestum non sit, at ipse mani sestum laciam, ubi ad ea verta. quae de dativo illo γνώμη scribuntiis, venero. Ceterum non in I, solum, sed in aliis etiam Tini clatis locis. τας ποας, quod prorie simar. eos pia prope s. seu vicinos, dici eo sensia, quo
passim in Testa insati novi striptis lemuri citium Mς
95쪽
ον, quod adverbium illi significatione respondet Thesauriis naeus satis docere potest. Non dubium certe est, quin invulgari illo & Otristiano homine digno praecepto, Quod ita nolis, alteri ne feraris, apte hoc alura simus interpretaturi τῆ πελας. Hoc Valla cum ignoraret, quod minus iniriimminusque venia ita lignum vulari potest, cum idem hic Scho- Biastes, aut is saltem, qui scholium illi ut scripsit, ignoraverit) eius interpretatio ad hoc adverbium, liabens articulii in Praefixum, tanqliam ad scopulum quempiam, passim impegit, alio alibi nuulo id rectens. Hic certe a vulses etiam &trita liuius vocabuli significatione, quae & non praefixo articulo ei darii r) discedens, τούς πέλας vertit exteraros. STEPH. s. l. 2s. Π βοαιον, θηλυκῶς in Fortasse scripseriit σημειω- ω G βέβαιον θηλυκως. Non nuntis autem σημειοῖσθαι dignum fuit I, et ἄναγκαιου, posituin itidem in genere semini-NO. STEPH. Σημείωσαι τ. β.iMs Bas ut coniiciebat Stepta. ead. l. 28. Καὶ δικαiau &c. Rectius scriberetur, διο καὶ δι- iare ἄν τυχεῖν δν δέοντο. STEPH. l. 3 o. Tὸ δε ἀντὶ τοὐ-ὶ Mirum minimemte fide dignuna, quod hic scribit, voculam δε pro esse positana: cuni in his ratio eorum, quae dicta sunt, minime re scimur. Huic certe voculae aut saluum dari usurri, aut, si pro alia poni, potius pro οὐν, quam Pro γὰρ, putatulum est: perinde aes diceret, Sesebant Corcyrenses aequum ut qui aΓomm orem 3mploratum veniunt, eos edocearis, tale esse, quod a se petitur, ut x s italitatin avr satiem nullum iamnumst allaturum: sin ianus Sc. Cum ιtaque firmam sescscin vobis acturos conses ent, nos ἡ-s mari. STEPH.
Pid. Mστὰ της ξυμμ. Mετα συμμαχιας προυφειλομένη - Εὐτελῆει τῶν Κορινθι- την χἀμν των έ νεων. R R. e.rd. l. 3a Δεὐτερον Sc.4 Secundum prooen liran ab his verbis incipere dicit, τετυχii κε Iε τὸ αυτὴ ἐπιτ. &c. at ego seclin- clam partem potius esie dicerem. Veraim & tertium prooemium constituit ut paulo post videbis. STEPH.
ea. . l. 34. Aλλως Vocatillum istud ἄλλως frequenter in aliis etiam scholiis occurant. & sicut hic, ita & ibi, eum, quem in Proparasceve dixi, usiura sed minus usitate
96쪽
late post illam vocem ἄλλως alitis Scholias ire loquens indlici-riar, & iis, quae proxime praecedunt, ita contra licens, nὼ δὲ ἐπιτηδευμα ει ποιμι, nisi ε ποιμι ὰν striuendtina est 'αψ.&c. Veriam, dii in se contradicere putat, nillil minus qtrant contradicit: si nimio verba illa Iδιοπραγμονεῖν & ἡσυχὰζειν
Ne ne intelligantur. hic enim ἐπιτήδευμα id est, institutum esse dicit, μηδε ὶ ξυπιλαχεῖν, id est, nulli auxilium fore; nisi
potius, ad exprimendam Graeci verbi vini dicendum est, δε- Hale auxistim I me at ille, cum dicit ἰδιοπραγ μονῶ & ἡσυχὶ ἐειν, non aliud quam illud ipsuna vult significare. Nainiδιο πραγμονεῖν, est, non res aliorum, sed Das tantum agere: vel, agere sera negotia, non se assinis impΓcianum ) ὴσυ εἰσιν auten , ovisere: aliae de illo apte dichimur, qui nulli teri alixilitum Is enim alienis negotiis nequaDana se implicat. a Pia re qui
abstinet, is compararias ciam aliis, qui non rantum suariim, sed alienarum etiam, rerum curam geriint, videtur nσυχὰ-ῆειν, id est, qui re. Thucydides autem non ἰδιοπραγμοσύνης, sed ἀπραγιλοσυι ης appellatione illam etiain ησυχέαν aliquoties indicat, quae bello opponitiar, kl est, 'em. STEPH. Seriinclum hoc scholion non habet Cassea f. l. 36. καὶ δεόμεθα &c. cum vertam δεομεθα genitivum συμμαχιας scriptiam filisse existimo: & ὰφ' vel παρ ante ων
μαχιας δεόμεθα ημῶῖς, καὶ ἁφ' ων, εὶ πρὶν ξυνεμαχουμεν, ἐμελ- λομεν, βοηθείας απολαυνειν, ἀπποχάνομεν' ut est, Νωα enim tanquit) O nos faciasi ore egemus, O a quibus auxilimn a
se, ἔρnμοι δι' αυτὶ κατέστημεν. Sed καθὸ abesse mallem. IDEM.ead. l. 2. N iδιωτε- Hic ἐδιωτεω. nominariar, quae potius ιδιο πραγμοσύνη vocanda esset, se litendo illum verbi iδιοπραγμονεῖν usum, de quo dictum fuit in Scholio in verba illa, miri ἐπιώδευμα. STEPH. Od. l. et . Ei κατὰ πατέρων Fortasse non πατέρων, sed πατρίδος, au huitis Schoui auctore scriptiina fuit. Sed enim eum vix esse eundem illiin credulerim, qui in praecedentibus, ubi
dichur ηκοντας παρα τούς πελας, dativum cum adver
hio illo πέλας sit udienduim existimat. Nam is, a quo ista
scribuntur, animadvertisse videriar, dativum Ῥώμη cum Ver-
in ζ γκινδυνεύειν iungi, & sensum esse, nolle, in priust so
97쪽
ξυγκινδυνεύειν. Ceteriam illaverim, ἐν ἀλλοτρi ξυμμαχi . cum praecipuum in hac periodo lociini teneant, quippe suae ad ea, quae περὶ τῆς ξυμμαχιας dicta sunt, reserantur tamen a Melanchthone fueriant onaissa , locum hunc ita interpretante. Ianique vi ut quod anua vlibatur esse praginti .
nolle inpΓOH perie lis alum .arbario, Usulte eo tutum fiasse Oattulisse infimilatim appareat. STEPH. si κατα πατερων Rostg. Maia. I. 4 Tριτον προοιμιονὶ Nihilo ina is assentiri illi possit in tertium laic esse pmoetatim, quain secumluni esse in eo, tibi illud constititit, loco. Neaue tamen, sicut i hi secundam primis Impartem dicere malui sum, ita ilic tertiam dixerim: qu nia in haec periodus ex proxiare praecedente pendet, chim ratio eius, ouod in ea dictum est, reddatur. Ideoque auod de
particula δὲ antea noster hic Scitoliastes dixit, de hisce du
Iius iustius diceret, eas pro poni. Rationem enim asse-riint Corcyrenses, cur ἀσ2γένεια dixeritu. STEPH. l. 7. Ἀττικn η σόντ.) Atticae potius. quam commi nistin ae, esse hanc synnaxin, vix mini persuadere queo. Nam si haec linsuae Atticae est, auum nam conanaunis esse dicemust an syntaxin cum accusativo i Aului in meo Tlaesauro, ex iis etiam scriptoribus, qui Attici habentur, halic Pl que in ea leni significatione constriactionem affero. STEPH. d. l. 8 Ηγουν, ei &c.) Haec, ὴ γουν, ei δουλωθείημεν αυτοῖς, sunt expositio illoriani vectorum, si εσόαεθα ὐπ' αὐτοῖς licet, ut tempus tempori responfleret, dicendum foret, re δουλο, ησύμώα αυτοῖς in illa autem . quae de Attica syntaxi dicit, Velut per parentiaesin interiiciuntur. Quae admonitio ad alios etiam quosdam locos reddat te caluiorem Oportet. STEPH. Haec verba ἔγυν, εἰ δ. λ non sunt in CasLead. l. 9. Ἀταραξια θ Pro ἀταραξια substituo ἀπραξίς
hanc enim expositionem eui parum pro, , tamen cum illa convenit, quam prius thabuimus, ubi ἱδ ιοπραγμοσbra & ὴσωχia coniungebantur. Ubi etiana Πιοπμαγμοσύνην vocati.
Quod a Thiaeysside vocatur ἀπραγμοσυνη, dictuin a me suit.
98쪽
Ad. ' τσὼθει οἱ-Quid significari putem in hoc Scholio ἄγώνων appulsatione, dixi in Propara eue. STEPH.
I. l. II. Περιφραστικῶς εec 3 Immo periplarasin hic esse minime credendunt est, cuin sensum aptissimum rei. de qua agitiir, cssiciat vox ξυντυχία, si sua significatio ei relinau tur. Perinde est enim, ac si ὀicerdi, η γαρ ξυντετυχηκυῖα ὲμῖν
χρεία, καλη κατὰ πολλὰ inis γενήσεται, id est, Quae enim n bis eontipt vel sum nil necessitas, vobis eommoda moris mo- aes erit. vel , paulo libemus, Quod eium nobis conisi auxilio ν pro inaegere, id multissicem v s uirilitatem est ullia ram. Recte enim κα exponitur συμφέρουσα. STEPH.
d. l. I 2. δικαιον. πρῶτον εα. Cum his vocibus-δίκαιον, πρωτον, subaudiri potest verbum προβὰλλονται, ex pag. praecedente: quod Latino allegam luna interpretatus. Εω denaque modo l. I 4, ubi scribitur, συμφέρον, Δύτερον. PGmum inquit alistarem allegant, qManaiam furn Corinthii: δε- visndo aut loco, utilitarem. Neque Vero haec iis repugnant, quae antea dixit, co rensis concisnem niam allegare utilitatem: Arinthiia, magis aepcitarem. Neque enim necesse est, id, quo magis nitimur, priore loco a nobis stanti. STEPH.
ead. l. I 3. ,lαρτύριον &c. Nemo est, qui antimadvertere Non possit, μαρτυρiου dici nic nelitro genere: ideoque hic otioque vel legendum, vel perinde esse putandum est, ac si legeretur, σημειωσαι ὀ τι μὰρτ. dcc. STEPH. Da μαρτύριον ουδετέρως μόνος ο ΘὼυκυδiδM GT & Rostg. qui addit λέγει. Od. l. I 6. Σπανιωτέρα μεγιστη Non respondet vox μεγέ-στη, silperlativi gradiis, voci σπανιωτέρα, quae est comparativi: ideoque μειζων scriptii in ab eo ruisse crediderint. Sedouid attinebat, aliam nomini σπανιωτέρα, quam sitam, si iisticationem dare Adde, quod ista non colaaerent, Vocem
σπανιωτέρα, quae rarior sonat, exponere minor: & subiunge. re, quae enim pulchra O milia, ω sum rara. Sed potius , ut exinpositio cum iis, quae ad luntur, conveniret, dicendum erat,
σπανιωτέρα idem hic esse, quod καλλίων Vel χρησιμωτέρα. tum enim apte secuta haec tuissent, τὰ καλὰ καὶ πιἡ- σιμα Verum ne illa suidem vocat illa καλλtων & χρησιμωτέρα quaerenda erant ad expositionem eius, quo Thucvdides
ustis est: quin potius sua ei significatio relinquenda tui dixi erat: praesertim citin is, qui ita loquitur, τiς συπραξ-
σπανιωτέρα, id est, quae fluitas rarior, voce utatur, quae latissime patet: cum res aliqua dici rara possit non solum ob magnirudinem, vel pulciarinidinem , vci utilitatem, sed
99쪽
etiam de causa: &, cum rem aliquam ob raritatena commenclainus, i iacertum relinquainus, Guana potissi nil in praestantiarn in ea commendare vellianus. Placuit autem & in laac expositioiae refellenda alicituret verborum constantine, ut eius etiam exemplo docerem, non quaslibet, quae in his scitoliis occiarriint, ἁβασαν τως tit vocabulo ipsius Tlaucydidis utar adimittendas esse: ac tum potissilinum, cuna vulgarent significationem convenire loco posse videamus. Quod si tamen ut ad cuna, qui prae manibus est, revertar) ex illis tribus: fiectatis expolitionibus eligenda una esset, melius cum
habet. STEPH. In Cais. μεγiστη recenti manu atrantento scri- Pluin erat: cetera vetiista & minio.
l. Φ7. Tα δὲ χερσι ια &c.) Verta haec sumta sunt ex Homero. nam finis HonNTici cuiusdam veri us est, ἐπὰ τά χερεIπα νικα. Testina oniuna alitem hoc afferens, ii telligit, τα χερσιο Ια dici ab Homero de iis, quae τοις καλοῖς & χρησίμοις sunt contraria. STEPH. Est Iliad. α , v. s76. ea. . l. I 8. 'Aντὶ πολλῶν &c. in Periodus liaec, aut stillena hoc orationis membriam, primae Demosthenis Olynthiacae primcipiunt est. Sicut autem corii in auctoiena non nominat, ira etiam modo Homeri verba, eo non nominato, attulit: &non multo post Hesiodi verium, non praefixo eius nomine, allatiit iis est. Ceteriim naininae dubium est, quin hunc Demosthenis locum attulerit, qtiod euiri a Thucydide suum loquem di genus mutuatum, avit 1 alieni in eo imitariana esse Thucydidein, ostendere vellet. Verum animadvertere debuit, hunc scriptorem non itidein dicere ἄν, sed ἐτροάσασ2 ε αν & non content una his verbis. πολλῶν χρημkτων, adiicere καὶ χάριτος. Adde, qtioci Dei rostiaenes piirasin illam non aliunde, ut credibile est quana ab ipso vulgo, mutuari necessis habuerat. STEPH. ' Od. l. I 9. Nγορασατε) Male onmnino ἐτιμησασθε exponitur μοράσατο. Atque hoc vel ex eo apparet, quod non dicitur aliquis ἀγορὰ ειν qtuippiam πρὶ πολλων' χρηματων, sed ἀγο
do exponit Scholiasses parvus, & ουδὲ .λως. Sed non necesis
100쪽
existimatullina est, μαθέτωσαν. perince ac si ita loquereriar, μαρετωσαν τούτο , ἴπερ ἀπνοεῖν δοκοοῦσου, id est, Meant hoe, quod i hientur ignoriare. At ille putat, eum usurn esse verbo μα- θάτωσαν, significante aestans, tamittam innuentem, eos esse ignaros ob illain, quae ipsis insit, improbitatem. si vero improbi naagis probis sint earlim, quae notae est. debent,reriam ignari. STEPH.
l. 3o. Προεtρηται Suspicor scriptum ab eo filisse ἐξ g.
προειρηται' uoles et a nos intelli ere, mimuum est ex ias, quaeiani AEa sunt. Neque enim σαφές εστι dici poteit significare προεθηται. STEPH. Non interpretandum duco σαφες ἐστι per προειρηται, vel εξ ων προείρηται , quenaadmodum corrigereni avult Steptimus nisi in irac ipsa oratione satis iam prolata sitissent Corintlaiorum ἀδικηματα, quorum potissi iniim mox sequentibiis verbis commentoratur: προκληθεντες γαρ &c. Igitur sensus erit: Manissum est, iam3ue exponam vobis. GRAM M. ead. L 3I. Παρα Grai θειπες Προκληθεντες clarum per sd satis, neque idem denotat h. l. ac παρακινη θέντες, sed provocamon tantum sititi aerimendae, atit componendae cavo. GR ΑΜΜ. f. l. 3 . Ἐντὶ τοὐ, ό. μ.) Quamvis Tliucyclicles ὁ ἐλαχι- στας τας μεταμελεως λαμβανων tantum dicat, vult nos intelligere, ὁ μηj' ολως λαε βὰν si ' quod tanaen non tam est ex- .ponentis, quod a ThucTricle dicitiar, quam corrigentis. Sic ranien & alibi sith voce ησσον vult a nobis μi1δ' ὀλως intelligi. STEPH. Od. l. 37. 'Aσφαλωτατα Ἀσφαλεστατος Ms Bas. Rong.
Ita Thucydides. Od. l. 38. I. μεν ρητὸν &c. Aut reliquit aliquod verbum subaudiendum, aut quod potitis credo a sibrario fuit omis- isum. Atque id fortasse suit illud προβάλλεται, quo utentem pag. 322 l. 18 ait vimus. STEPH. 324. l. a. si εν ὐποστιγμη sit ὐπιστομὴ, satis notum est: sed quid sit κολια ειν ἐν μοστιγμη, non minus. aliis, quam mihi. ignotum esse puto: nec diibito, quin nil ninae, quo sit haes vox modo hic exponenda, sed quae in in Diuili Zod by Corale