장음표시 사용
81쪽
veteriim Atticorum more. STEPH.
l. 2o. Tὰ Mηδικα Mallem τὰ μυθικὰ , ut in Codice Parisiensi exstat, teste Rostgaardio. HUDs. eae . t. et r. Ἀγωνισμαὶ Ἐπιδειξιν Casi . Nec habet ea, *iae hic in eritis leguntiir. d. l. 23. Tουτεστι, σαφές ἐοί Non recte exponiti ir ξυγκειται Verbo ξυγγραφε ται seniulto peius his vectis, Mi ἐς
ne adiectione , shd ξυνηνέ n γενέσχαι' &, finita periodo . quae thabet istaclito verba, positum sit alitii, in ea, quae illum excipit, videlicet ἡρημώθησαν. Sed tantum abest, ut verbutriint id ἡρημι μαν, qtiod propinquius est, repeti hic queat, ut nec cuna hiis φυγαὶ τοσαiδεὰνθρώπων, qtiae illi viciniora stini, repetere ciuis aildeat, utpote quini inininae chi in ipsis iungi possit; seo quod versiam ibi siti audiendum relinqtiiriir, ni-rmirum cum φυγαὶ, idem & cti in sequemibiis stibatuli ri debeat. videlicet cum his, φόνος, ὁ μὲν, κατ' eii τον τον πόλεμον, o D, δια τὸ σπα ἀζειν. nani & ltiod in haec postrenaa verba ό-δια το σπα αἰειν, hic annotat i videmus, in illa, φωνος, & sequentia, annotandum erat. Qtiam i itur vocet 1 ex trins ecus assumtana apte iungi liis pariter & illis verbis dicernus ρ an ut enarrator hic ξυνην.χθη vult repeti, ita illic ξυνηνέχθησαν repetendunt censebi natis 3 Imino vero malim, cuin antea die una sit, ξυνηνέχθη γενεσθαι, nos ex illo antirirari ἐγένοντο & εγ ενετο noc quidem, quod clina his pinsterioribus, illud vero, qti l cum illus prioribtis iungat tir. Si naul autem discenduin nobis hinc fuerit. quod assios ad locos intelligendos sit adiumento: Thucydidein videlicet circa eam citu que repetitionem, quae fit ἀπὸ κοινοῖ, plus sibi, Piam ceteros, perinittere : idque dilobus modis. Primunt enim, cum praecedat ξυνηνέχθη γενέσ)αι, tan en potius ex ' posteriore, quam priore, verbo mutuari repetitionein opo tet: deinde, licet ali iid & alius naturae verbum in sequente periodo interiectuni fiterit, tamen ad prilis ili tui nos vult reverti. STEPH. Ἀπὸ καινοῖ, ξυνηνεχθη ο νέσθαι Cassi. Rostg. d. l. 3o. Καὶ τα λεγόμενα &c.) Adverbium πρότερον, quod cum λεγόμενα iun i a Diucydide videmus, ipse cun έγε,οντο iungit: nisi post ι γενοντο clutinguere illum velle dicainu
82쪽
Id vel hinc fit verisimile, qtio 1 in fine lautiis annotationis cum
autem ερ γ ω ἐβεβαιούντο, perinde ac si sciiptum ab eo esssct adiecta etia in farticula ούτω) τοιαὐτά ἐστιν ἴτε ἐγiνοντο,
dativum cuin eodena participio λεγ λει α , quini statim post se itiitur, ab eo praetermis stim stiisse cressibile est. STEPH. q. l. 36. Δεινότερα τοιαυτα Transpositiun puto noinea τοιαυτα, & post ipsit ira omisiana copulativam particulani καρut ira leganir hic locus, καὶ γεγόναισιν έν τω καιέτου πολέμου τειαῖτα, καὶ δεινότερα ωστε πιστευθῆναι καὶ τα πρότερον. Nec nullum tamen locum eadem coniunmo haberct & arue τοιαυτα, turoclite nomine stia in selle manenter hoc naodo, δεινότερα, καὶ τοιαυτα ωστε πιστευθηναι καὶ τὰ
λάγ. Sc. Suspicari autem possit qhiispiam, non δεινοτοῦρα, sed
πυκιότερα, scriptuni ab eo fuisse, cum dicatur a Tlaucydide αὶ πυκνότεραι ξινεβησαν. Sed ab eodena dici videmus in praecedente colo ἐσχυρότεροι. auod videri queat occasionem illi praebuisse utendi hic voce δεινότερα . Sive tamen δεινότερα in πυκνότερα aut ἰσχυρότερα mutetur, sive retineatur ut malo id quod a Thucydide uno tantuna de genere inalor una dicitur. ab hoc elaarratore de omnibus dici vaebitur. STEPH.
d. l. 38. Σημεiωσαι Post σημεiωσαι addi 1 olet δτι, ideoque hic non in merito desulerari quis clixerit. STEPH. lata Καὶ λοιμὸς His addita sunt in in . Bas. την δε λοιμώδου
Pag. 338. l. 6. Ἀντὶ του, γράψω &c. Incredibile videri
cuipiana possit, quoci hic ab enarriuore traditur, ε γραψα πρωτον, id eu fra se primum, a Thucyclide dictum eue pro γρ μετ' ὀλιγον. id est, mulo posse,ibam. Aenigmaticum qui deni certe istud esse uterito quis dixerit: sed an ita loelui debuerit. & quom clo hoc aenignia solvendum se, meae in ipsum Tilucydidein annotationes te docet,lint. STEPV. Haec in hunc locum Scholiastae scripserat Stephanus. Annorati neni illius in Tliucydidena huc quoque contulerat Hild solaus, haud dubie, quod magis ad Scholianae, Piam ipsius Thucydidis verba pertinet. Ea haec est. Sed quid de eo, quod a Scitoliaste annoratur, dicentust an illi cle hoc assentiemur, praeteritim tempus pro futuro, videbicet Araps pro scGam, vel scribam paulo post, nam clicit, εγρα ψα πρωτον, esse ἁιτὶ του γράψω posithun esie 2 Quamvis enun icia-
83쪽
nrus, Τ Iiicycliclena on ne novitatis gentis in suo scrit,endi ge-
ics fidem superare non dicat 8 Ac responderi quid 'na possit, ideo dixisse Tlaucvcliclena scripsi, non aurum stratrum, quod iam totam is storiain scripsittat, cirrn ad prooemii sesiptionem venit: sed mihi non clusi una est , quin scia oliastes illud annotans alio respexerat. igitur elim sibi voluisse putem, illud
scribet atena, prunu in cleclara, : deinde, an ita loqtii aenio natice delati erit, censurae tuae res. n lirarra. Di Eltim ab illo a iura
sitit. Thucycliclem histori .ina prius quanaetiis dictionen scripsisse, si quis hunc et his sernmonem ita interpretetur, ut Verini tum v c Tlao reddat, ύστερον ξγ εγραψε λεξιν τῆς ιστορίας ici est. Thucydident, poli e teniporariam quandana & αιτοσχεδιον, idem ite rudena & i inpolita in laistoriae sdriptione in i Hr sumina tantaini. ut cririli bile et , capita in ea n lena ni agis ac curato sermone plenitisque coni cripsisse. Collig:t at item hoc ex eo, quod a Ttruculli de dicitur in hoc prooeinio c. I 3 ,
Suniue, ex quo hia ad Sanuos venit, anni .ia, finem huius basit, non minus quam trecenti. Quomodo enim Tluicydides ,
si hanc historiana, quia lein liabenaus, non finito lain bello scripsi siet, sed paulatim dum gereretur, & ita tu ci. ni helli pro- pressu in ea, quana habe inus, scriptione progrederetur, in ips o principio mentionem finis sacere potiti siet Aia ina advertenduna et I auten , euna dicere, Unc etiam caprotiandum
tanqtia in & alii, citii nos troc doceant, sint loci. Ceterunt cum Iioc ita sit, poterat qui lena, ad historia in idiu a se αὐτοσχε- διω γραφῆ scriptam respiciens, dicere, serissi: sed luatenus luetorem alloquebatur, cui hoc ignotuiti esse verisini te erat. merito dicebat, scribam. Atu ut brevius loqtiar) illii in , ad martim scriptionum priore ni respiciendo. dixissis Dissi: cum habita posterioris ratione licendi ina foret, Dibani. Hanc sitis. se inentem enarratoris . illina illa scriberet, nenio ut opinor mihi negaverit. At nunc lectoris iudicio atque adeo censurae tu aiebam tmodo res ira uuam, loqtiendtinane illi ira si ierit. iit aenigma quod dani sutriae verbis eius videri possit: S an non potitis consulerandii ni fiterit, laaec ubisso clici in pro Omio, quod alius etiani qzulibet historicus suae historiae pra,
figens, de ea tanquan lana scripti loqui potest, etiamsi nondum scripta sit, sed tantuna naateria aciei iis scriptione na pra parata, aut etiam antinus tantiva ire ita cicat ad cana praeparatus. Vide & quae annotavi in illuna c. 97 locuna, ἐγ α
84쪽
δε αυτοι, και την εκβολὴν τού λόγου εποιησάρει ι . STEPH. Sed
ibi nihil, quoil huc pertineat, annotavit. In Giss. ad verba
Thucydidis, πρωτον, adscriptii in erat μετ' ὀλιγον ε- γρα-ια, non γρα- tu. Paulo ante ad τριακοντούτεις idein, Reg.& Roste. hoc scholion adscriptu in laabebant: μετὰ λσρ τσ
ead. l. 9. Τα ὀνόματα ) Non videtur dicere debuisse, illum ex nominibus verta fecisse, hoc quulem loco, sed tantum. fecisse vertaim ex nomine. Neque eniim aliud vectum laicest, pro litio Tia Licydides uti Iminine potiuerit, quain πολ Ira, dicens ἀναγκασαι ἐς τον πόλεμον, non ἁναγκασαι ἐς δεπολεμεῖν. Videtulum igitur, ne dicendtim sit ab hoc Scholi ste scriptuna fuisse, δε ὀνομα, ρηυα εποιησε. Verum ne dignum qu ulein et se hoc videtur, de sitio ab illo admoneuia tur: cum
non sit novus aliquis verbi liliis vice nominis, ut in qui in clam aliis huius lii stoi ici locis) sed tam tisitatus, ut nemini ignoriis esse possit: & vero non minus verbum inmitti vi mo-δ praefixo artichil ψὴ, qtiani nomen, cui S Iσοδυναμεῖ inli-hus locis conveniat. STEPH. In sine Annotationum ad proo initi in Thucyd relis ita de hoc loco Sclioli aliae scribit: Hicineas in prooenitum istud annotationes claudens, te in ne-ho, Scitoliastein ista, qtiae de hoc scribit loco, τὰ ὀνόματα,
Dionysio Halic. suinsisse. Nana hic in libello de Tluicydictis idioniatis exemplum proponere volens structurae illius scriptoris, in qua naturam verboriim invertens, illis vicen minuita utitis r. hiinc ipsum locum affert. Scribit enim, ἴται δε ἀντιορε ιας ὲκατέρου τουτων την *ὐσιν dicit autem ἐτατ ρου τούτων, tanquana hoc non minus ad novum ver, rianilisum reserens, qtiem iam ostenderat . quam ad novum n minum, quem nunc ostendit) τα ὀνόματα σοι ρ ελατα, τοῖτον τὸν Πόσον έκφερει την λεξιν &c. 1 equente isto Thucydidis loco: deinde, βούλεται γὰρ δηλοῖν ὁτι μεγάλοι γι,όμενοι οἱ Ἀθη-lat, ἀνάγκην παρεσχον του πολεμου. sed pro his nomi-ndus, inauit, ὀνομαστικα tamen dicens. non ονόματα τηeανώγκης & του πολεμου, Dest verbir laic itiden ργ ικατι κα v cans, quae ρήματα appellaverat) τὸ ἁναγκάσαι & του πολεμεῖν. Verum quod cum Nina Dion ussi venia dictuna sit) alitultitiaerere exemplum debebat eius novitatis, cluam in Tliu -
85쪽
dide ostendere & qiuulem reprehendere voletrat. Hic enim non sectis locutiina esse TlulcVdi lena, qtiam ceteri Graeci, ne ipso qlliclena Dionysio excepto, loquantur, in quodam in eorum Sciaecli asinarii na ostenilo. Priorem annotationena O-nrisit Hudsonus, posteriorem, Ossent uS, credo, μαχfολλο ita Stephani, in patica contraxit. De Schedia sinatibus suis quod dicit Stephanus, soriassis, ut alibi, clini ea laudat, de ineditis a ipienduin est: naim in uditis nillil huius ueneris invenio. Od. L io οἱ ἁν ωποί Pro υθρωποι stibili tuendi tin esse Ἀ-φη: αῖοι, assensit ros inihi omites puto. STEPH. Ita Dionysiis Halic. Tom. II, paσ. I 34, cultis verba pallio superius ipse descripsit. Sic etiam Rostgaar l. Error ortita est e compendio scripturae. l. 13. Δυρράχιον Chir nomen Inlitarit Epidamnus, vide Palimerii Graec. Antiq. p. III Sc. Eunctenacitie ad Gr. AIDetores pag. 8. HUDs. Ἐπιδαμνος, n νύν Δυ ράχιον καλεῖται.
illucydidis, κατὰ ni τὸν παλαειὸν νόμον. STEPH. In Ms. Bacliaec annotabantiir ad sequentia verta κατα την τὸν M. quoca referenda recte putabat Stepti. ead. l. II. Tμ πατριδος intcr articulum της & nomen πα-τρiδος deesse vocein viam piam sit spicor, videlicet πρώτης aut ἄρχαiας. Sed in iis etiana, quae proxime s.quuntur, aliqua
vortia onaisia esisse arthitror. STEPH.
86쪽
geriit, an vocem hanc illa exponendam censiterit, incerium est. Neturum certe probare possum. nani apud Thucydidem scripsisse iκστειαν, tisantur haec, viae praecedunt, Verba, ικεται καθεζόμενοι. quamvis alioqui paulo ante dixisset, πέμπουσι πρεσβεις, adeo tu την ἱκετεiαν intelligere illoriam πρω
βεων debeamus. At vero vocem ικσειαν exponi voce πρεσβεiαν, ideo probare non possum, quoniam potius πρεσsio, si eo Thucydides usus foret, exponere oporteret την τῶν
l. Q. Tu τελος &c.ὶ intelligit, Thucydident brevitatis pariter & novitatis causa, ita loci uum esse, ut dixerit, quod sequitiir, pro eo quod praecedit. ita enim exponenda videntur Vecta ista, τὸ τελος ἀντὶ της πράξεως. nam si, inquit, HEFset, A ferunt quirim legationem, sed auxiliari re suom, sit spectum autem hic est κατεθεντο ) ve sine Letitus , Hrsicon Deta usu fuisset. At ego niti lana hic novitatem agnosco: lar vitati autem consulere hic Thucydides si voluiiset, poterat vertia illa, αλλ' ἀπράκτους ἁσμεμψαν, praetermittere, cum hoc ex praecedente satis queat intelligi. Neque vero ἀντὶ τῆe πράξεως, sed ἀντὶ τῆς προηγουμo πράξεως, hunc Scholiastem scripsisi e puto, aut certe alia quapiani esse usum voce, quae praecedentem significet: & nos monuisse, illum, Mnon pro ea, quae praecidit, a ne aexisse, id est, quod sepiatur, pro
eo, quod praeressit, ut antea clixi. Sed non video, qui verum istua hic possit comperiri: ciani haec duo, recocta auxia ran, O non adtatura preces Hus, qui auxilium φῶ, sive, mribus eius loci non dare sint ἐσοδ αμα , nec unum altero prius es se possit. At si dixisset tantummodo. auxisium non niserunt,
tunc certe, quod sequitiir, dictum videri posset pro eo quod
praecedit. nam praecedit, pracra eius, quά auxilium prau, non ad tuere, sive, locum praedus issitus non dare: seciuitur autem, auxilium non nituere. Querum libuit refutationi nutus annotationis immorari, ut vel ex ea cognouaeres, quaedam ab hoc
Scholiaste annotara, qtrae cum primo aspectu ali plici suluilibratis prae se serant, vana, cum diligenter examinata sunt,
ποι παρόντα. Illa certe lectio, αντὶ του παρόντος, seret non potest. Ceteritin illa duo verba ευ θεσθαι, quibus unum θε- σθαι exponit, apud Thucydidem aliquot locis coniunguntiar. STEPH. Mendunt in is esse scivis viderit, id ram poli ratio ae Vol. VI. F
87쪽
vitio, quam ipsi tis Sciroliorum auctoris. H. Stephanus putauit eniendari posse ἀντὶ τού τκ πα-ντα. At citi id laoc, rem Fn: tem exponere per myra res ' Nobis probabilius restitiaen luna uu turita: ἄντιτο , τὰ τού παφντος, scit. χρόνου σμγματα. GRAMM. inter haec & τα παρόντα non naaxiniuin discrinaen , sed minor inutatio es. vitii. l. et 6. Ἐφ' ἔσον eiκιστὼς Verba laaec ἐφ' ισιν Ο:κi 'νου,& qtiae illis actiuncta suiu, a ianotatione prox inti: shqtiente repet tintur, pertinentque ad laaec Thuc illis, εἰ παραδοῖσν Κοριι ιοις τὴν πολιν ως οἰκισταῖς. Quod autena de Phalio late di
non οι οἰκισταὶ . ut de Plaalio est locuti s) qui eratu colonia.
pleonasmus, & fortastiis exenapio etiana carens. Asi uinere auia tein απο κοινοῖ Uerblim παριωέMυν, ut ille ult, non possitimus, propaer negativam VO M οὐτε. quae ne obstaret, ct cendi ni esset, παμμέλ.ουν γὰρ, οὐ τε ἐν πανηγὐρεσι ταῖς κρι-
ιαῖς διδ. Sc. At tertium illud rei aedilina, quod ab eo assert hir, Ut διδόντες accipiariir pro ἐδέδοσαν, reiiciendum quidem onanino non est: sed naalim suspicari, vectu ni ησαν relictum esse stiba uisendiana, aut etiam a librario suisse onais suin. Saepe cni in praeteritiam ina persectum ita circumloquitur. STEPH. d. l. Io. 'Oμηρος 3 Iliad. θ', v. 3o I. Annotat ibi parvusMholiastes. 'Aττικισμὸν cile βριθομένη pro βριθεται. Et Eusta- illius ad eum locum pas. 7I4 tradit, veteres Quosdam inter-pietes in ea sententia tu ille. Ipse & ibi dein & aliis locis putat 1iippleri posse verbum s stantivum: in in ThucDlide thic
88쪽
ttio ἄπαρνας. STEPH. Non On1nino ausim reiicere καταμας, Cuna constet, κατάρχεσθαι non minus verbum sacrorum esiare, quam ἁ- χεσθαι. In Cass. haec non leguntur. dis' tu οδερ ἡν αρχιερέας) Quae de hoc more in Noti, Hi uisoni ad Titu cycligena leguntii ci sunt e Valesio ad Excerpta Petrest. pag. 7. Sed videri debent, quae halari vir si ini- natis Ezech. dipat themius Dissertat. IX de Praest. & Usu Nise
misin. alat. pag. 37S Od. l. II. Oυ γαροπλεον &c. Hoc dicere, οὐ πλεαρ εἶχον ναυτιῶν, essin, ei quoci a Tiaucydida ichthitur, ναυτι- δὲ καὶ πολυ προεχειο , contradicere: quare non dimito, qilin l/hrarius parti lani τότε hic o imiserat, cum scriptum esset, ei τότε πλέον ειλον ναυτικόν. Intelligit enitia. Tilucratidem dixisse ε τιν οτε, ιδ est, ases ni: qtiod non temper de iis dici hoc posset, atque adeo tunc veru in id non coni perireriar. STEPH. Os kεὶ πλεον ML Bas. Reg. Cass. Roste. ead. l. I9. 'hi τὶ του , ὁμοίως Chir non potitis κατὰ την
προενοικησιν a nobi S g ιρι τὴν προετοιλ ησιν exponeriir, coena haec
praepositionis κατὰ significiuio & lauic loco sit aptistinia, &1hucydi li usitatis stinat STEPH. Od. l. 23. 'Λει-τὸ μυθῶδες φευγει Scribit, ThMYdidrins e sinu, quia1 abulosum est, ideoque hoc de Pilaeacilius,
eos antea Guram ιn Lis x, tanquam ex ipsorilina OrcΠensum opinione, non sua, dicere. At liuic annotationi opponi duo possunt: unun , Thiicydidena. cuna penes alios fidem alicuius rei esse, earnqtie tanqt lana ceriam a se non referri, ostenis dere Vult, adiicere,ως λοεται, quod ab aliis etiam adiici videmus cum tamen neque haec verba, neque alia huius moesiatic adiiciantur: alteriin , non esse rem minime verisimilem, & quae ideo sabulosa videri queat, Phaeaces Commepriores incolas suis . STEPH. e f. l. 24. Φαιάκων ἐς τα Ecc. particii lani ες ab illo positam non pino, ta nauam ex veruis Thucyclidis initani, sed ut subaudiendam. Moris est ranaen, voculam κατα in litiuisin in locis potius suinii bre. STEPH. euos. l. 26. Δια την *ίν. Toυτ' ἐστι διὰ τὴν φήμnν bis Bacead. l. 37. Tους πλουσιους &c. Quod dicit τους πλουσ iove, sumit ex illo Thucydidis loco I, 24, ο δημος αὐτων ἐξεδιωξετους δυνατούς. STEPH. Tobς φυγαδιις abi hiat a Cass. PV. 32o. l. I. Σταωἄσχεο ὶ Hic in Rostg. laaec a Hebantur: Diα ei sit καταφρόνuiσις, ἐπηρεασμὸς, και ρις.
89쪽
τάτων γ' καταφρονεῖ τις, ἁ μηδε ς ἄξια ηγεῖται. καὶ γkeo επηρεάζων ψαινεται καταφρονεῖν. εστι αρ κατα Ἀριστοτελην
ibiis m κατ' ἀθειλὴν Desum Casse.1ael. Καὶ ἐκστρατ.) Cur ἁλλὰ per καὶ hic exponeret aut quoi nculo ita exponere posset i Potius cerae, cum ἀλλὰ luc sit iraque, illum ipso καὶ nic scripssse crediderian. STEPH.
d. l. T. Teυτο-- προσλαβόντες Non legitiatur in Cassi Od. l. 9. Γῆ et κτιράλασσος Pro lais in Cass. cst μεταξυλο γ ia. d. l. I. Tπὶ iση καὶ ό. I. T. E. I. ση και ό. τ. 'Ε. δηλονότι. Cetera desunt cisserit. I. M. Ἀλλὰ ἐχειν &c. Haec verba, εχειν λόγον ου συο ρ γ ησεν sic τὴν ἄποικiαν, asserulattar ad expositionem istoriam, quae naox sequuttir apud Tliucyclidem, μετέχειν δὲ βούλεται της ἀποικιας . Sed videnduin, an ista illis bene exponantur, chim alitui sit - ων τῆς ἀποικὶς, id cst, parm premseri eoloni.re, qtiam ἔχειν οτι συνηρο 31σεν εIς τὴν ἀποι-κiαν, id est, reputari Mutorem deis Itonis coloniae, id est, a.
eii. l. 26. Ἀντὶ τοὐ, iλε γον &c. Ista, ἁντι τοὐ, ἔλεγον δὲ ἴτι, ερωτήσωμεν καὶ τὸ μαντ. S quae s equuntur, aci seqtientia pertinent. sunt enim expositio liorum , ηθελον δὲ καὶ τω ἐν Δελφοῖς μαντεω επιτρεψαι. STLPH. Onania, Guae in scholio post κριθηναι ε3οὐλοντο te Jantur, absunt a Cas . Vectis autem αντὶ του, ἔλεγον &c. in bis. Bas praeponuntur feci uenti'Thimeb dictis ἔρελον δὲ καὶ &c. quo periinere viderat Nepha riis. e.rd. l. 33. 'Aντὶ του βιας. Hanc adtiva in hocem in meo TIiesauro non aliunde, ouam ex Homero, Exh tii: ac truttiis sortasse suisset huic Sclaoliastae, adnaonere, βιαζομένων inci ενεργητικῶς, quana vocem illam ἐνεργητικην, quae in s luta oratione locum vix invenit, ad eius expositionem asserinre. STEPH. Od. l. 3s. Αλλους ὰπὸ Sc. Aliquis mendum huic subesse loco fiaspicetur: at ego dicere illum existimo ἄλλους τῶν παρόντων ψιλων pro eo, quod est ἁλλους ii τους παρόντας *ίλους. Cum autem in laac expositione nulla ratio habeati ir adverbii μὰλλον de eo qui dena certe taceatiar in sequente iii m sendum esse dicitur cum φιλους. Sed ad verbum ποιεῖσθαι re Ierre malim, coactum δε ιri facere potius asios, qttiim pia istic ef
90쪽
sent, amicos: ut intelligatur, se assas iam, tias consigere coactum ιri, potius quam talia murentur. STEPH.
d. l. 36. Τῶν νῖν Cum οντων, in ilia signi fitatione simpliciter acceptiarn. optime loco isti conveniat, naicii in est,tain novam illi clari, cuna pro ἰσχυόντων positum dicitur. P nenda certe haec έξήγ11σu fuerit meo quidem iudicio inter illas, Pae a me voce nova ὰσόκαινοι appellantire. Dum enim ἐς ηται, id est, expositores, τὶ φιλόκαινον asserunt θρα- , id est, o ax fluocum novitarii, aliquana περιεργως simul de ματαLu subtilem expositionem procul arcessiint, tibi simplici & e propinqtio petua contenti esse poterant. STEPH. ibid. Λεχει δεὶ Quod hic λογει, alibi, magis apto ver, utens, clicit αἰνιττεται. STEPH. ead. l. 38. Ἀπάγωσιν Non ἁπάγωσιν, sed απαγάσωσιν, eum legii se ostendit ἀποστήσωσι. STEPH. UU. Oυκ εραιπία &c. Merito celete huic etiani expositioni locus inter eas dabitur, quas niolo dixi θρασυκαένους a me appellari. Audax enim ea est in comminiscenda nobis nova vecti ἄντιλ εγων significatione, ubi ad novitatem confiigere minime opus erat. Sed venia tamen Philo dignior hic, hilani in loco illo, fuerit ista audacia: quoci ad eam non tantiam studio novitatis, sed alit tua etiam ex parte coactus devenisse videm possit. cum se ex illo αντελεγον expedire nequiret, si suam ei sonificationem relinqueret. Cuna enim cscerent Corcyrensu. s. ποιήσειν ταὐτα, id est, se ista esse facturos, si vies ni inioni ni καὶ expono) illi eos, epes intra seniamnum est ni, abiicerent: quomodo ἀροέλεγον hic de eo dicitur, qtuod contra ελεγον Animadvertere igitur debuit, attendat alitem lector, ut discat, quomodo ex hoc aliisque similibus locis expedire se possit) sub αντελνγον contineri etiain ελεγι ' perinde enim esse, ac si diceretur, ἁστιλέγωτες ἐκώνοις ἐλεγον, vel, ἁντιλέγοντες τοις ὐπ' ἐκεiιων πιομένοις, ἔλεγον. Ac, ne dubites , quin taliis si verbi isti iis usus, ita eunt uti os eiulana verbo αντειπεῖν, qu*d synonynauni est. Nec, ut exemplum asseratir, longe abibo. ita enim I, do dicitiar. φανερως δε ὰπειπομεν, τους προσήκοντας ξυμμὰχους αυτόν τινα κολἁζειν. Eodem enim niodo ἀντειπόντες hic intelligendium est, ἀντειπόντες
infiniti vita infinitivo respondeat. Ceterum haec expositio Imrticulana δε post σπονδὰς non agnoscit: ac vi leuar certe ib