Speculum humanae, atque diuinae sapientiae, seu Praxis scientiarum & methodus scientifica, lumine naturali, & supernaturali illustrata ... Auctore P. Don Ioanne Bellarino clerico regulari Congregationis sancti Pauli. ..

발행: 1630년

분량: 502페이지

출처: archive.org

분류: 철학

251쪽

dum esti finis enim distinctam dcbet habere

consideratione:Sed consideratio sormae, proueest causa compositi, & respicit materiam illa actuando,& determinando ad esse compositi; adeo est diuersa ab ea, qua consideratur eade . forma, prout habet conformitatem cum sine, ut omnino diuersa tractatio requiri videatur: propriae enim,& speciales dissicultates, & coagnitiones reperiuntur; nec obstat,quod sorma eadem sit e sicut enim albedo eadem est; tamen ob diuersias relationes, nempe, similitudinis cum albedine, contrarietatis cum nigredine , requirit distinctas considerationes ιquia esset confusio,si de contrarietate,& smiis litudine quis vellet simul tractare; relationes enim, & rationes illarum sunt omnino diuerasar, & differentes: ita est de scibili quid sit, &ad quid sit. De hoc igitur est habenda cogniatio, ut dictum est. Et cognitio debet esse spe eialis; Et tria in scibili, Ad quid sit, debene considerari; Vnum est finis; secundum est ratio finalis; tertium est ipsa relatio; duo prima sunt tanquam termini; relatio vero inter ipse duo posita est Ex his autem potest haberi coagnitio eorum, quae ad scibit ad quid est,per

tinebunt a

252쪽

De filio quia fit. 2os

De ratione determinandi, adaequandidi unguendi scibile quia sis.

Vne est dicendum de stibili quia est,& omnino necesse est determinare, quid sit illud ,quod in re huie scibiali respondeat i ad Praxim enim hoe scire necessarium emideo de hoe primo age

dum erit a

Num. t . uod aeri ruta rei in hae sibili fini reponenda .

iVod de aeridentibus, quae res per se em , t neniunt, in clantia,tanquam de sci- abilibus debeat tractari r Aristoteles' docet, & obseruat di docet; quia ait esse scibulia, & amrmat passones de subiecto debere considerari r obseruat; quia in Metaphisica tonsiderat passiones entis; unum, verum, num; in phisica agit de infinito, vaeuo, loco, tempore, motur In libris de anima tractat de potentiis illius;hic asit aecidentia sunt: si itaq; de his agendum est, omnino in aliquo scibili hoc est praestandum; non recte autem fit tria stibili An snquia in hoe ait Aristoteles,quo titur, an res simpliciter si, veluti an luna sit ;Neque ponuntur in scibili quid sit; quia non pertinent ad essentiam, & quidditatem rei tP a Neque

253쪽

Ieque ad scibile ad quid sit; quia non dieune

finem, nee primam ordinationem finalem: Si militer ad propter Quid non possime reducia quia non dicunt eausam rei a sed potius de Miscidentibus quaeritur propter quid et Itaque in solo scibili, Quia est, accidentia recte collocaabuntur; & ideo nunc de illis agendum est.

.phizim a Ceidens videtur sic posse deseri bi D ' . A. posterior entitas rei,ubi duo ponnntur: unum,quod dicat entitatem;& per hoc distin. guttur ab effieiente,existentia, fine,& ratione finali; talia enim non dicunt entitatem: Aliud, quod sit posterior entitas; & per hoc distina guttur ab essentia, seu materia,& a, qua dicunt primam entitatem: patet amem ex Ari '. stotela, quod entitas accidenti sit tribuenda ipse enim accidentia appellat entia; decem .no praedicamenta, ait, sunt entia; & dieit posse esse, tum actu, tum potentia; quod etiam ac cidens sit posterius substantia apertissime cloacet: Est quoque alia dissinitio fiet Quod est ri aliquo, & non esi, neque existentia, neque ese sentia, neq; cnis, aut prima ratio finalis illius, tale accidens rei dicedum est. Demum sie maxa a. νhic detcrminari: Est intima, & posterior in li. & pios habendi ad aliud; Dixi intima; quia a F μέ cidens est in eo, cuius est aceidensi Dixi po sterior; quia ipsum semper praecedit prima ratio, vel ordinatio finalis: Dixi ratio se habendi ad aliud; quia omne accivitas, iure proprium,

- , siue

254쪽

I ue commune talem dicit rationem; Sex enim ultima praedicamenta ubi,quandO,agere, pati, situm esse. α habere omnino dicunt rationem ad locum, ad tempus,ad passum, ad agens. ad loci partes. N ad ros habitas; ita etiam quantitas, longitudo,latitudo, profunditas dicunt quandam rationem ad partes extendendas; ita locus, tempus. Idem de omnibus speciebus

qualitatis; habitus enim, dispositio, potentia, vel impotentia, passio, vel passibilis qualitas ,

ut calor, friglas color, odor, sapor, & sui ilia, dicunt intimam, & posteriorem rationem sita habendi ad aliud.Figura etiam, ut figura pedis est ordinata ad ambulandum, manos ad ope. randum; Ita in ente unum, verum, niani se inponunt relationem in ente ad intellectum, &voluntatem, & diuidentem; Ideo veri str im unerit, quod omne accidens dicit quandam rationem se habendi ad aliud: & propterea h aee diffinitio maxime explicabit natura accidet S.

Num. 3. De dsserentia accidentium,

SCientia tantum considerat de aecidentibus, quae rei per se insunt: Regulae autem ' 6 ad cognoscendum, quae per se insunt, erunt se 'quentest Prima, omne accidens, quod habet eausam in re , quae per se illi insit rei. eiden . per se conueniet;probatur, habere aliquid rerst,est habere illud per seipsu; cu ergo act3 cf. dependeat a causa sua, si res habet pe t si ca iam accidentis, omnino babebit accHON Det

255쪽

se, habet enim in seipso illud, per quod accudens inest sibi: Quod si causa accidentis sit

extra rem, vel per accidens illi inest, tunc res habebit accidens per aliud, nempe per illud, in quo reperitur causa accidentis; veluti quod equus sit illuminatus a sole,non conuenit equo per se, sed per solem, quia hic est causa illuminationis , quae in equo facta est: secunda reis gula erit. Illud accidens, quod conuenit ret,ut ordinatae ad finem, vel ad ea, quae sunt ad finem,eidem rei conuenit non pςr aliud, sed per se: ratio sit, quia res per se,& secundum quod ipsis Ordinatur ad finem; ergo quod inest rei, ut ordinatae ad finem, per se, & secundum quod ipse conuenit illi: hac autem regula deinbent uti oratores, Poetae, Historici, & alii initiis tractationibus: si enim finis illorii sit peritiam, vel imperitia Ducis, vel Regis, vel ait

raus in vita, aut bello, aut imperio explicare,& laudare, vel reprobare; debent illa acciden tia non omittere, quae Illius operationibus , contingunt, vel loci, vel tena noris, vel pluuiae, vel aestus; vel amititiae, vel odij, & similium , quae possunt augere, vel minuere bonitatem , vel malitiam, cum ad finem propositu na sint attinentia; quae vero ad dictum finem non faciunt , sunt omittenda : ita etiam Philosophus faciet: tertia regula est Arist. qui ait, quod omnia accidentia, In quorum diffinitione ponitur subiectum, eidem subiecto conuenient per se: & haec est eadem cum secunda; & deo hac dicetur, cum de regulis Logicis dicet

dum erit Num. q.

Di i

256쪽

m. 4. De modo colligendismnia accidentia pcrs,

SI cognitio adaequata accidentium habenda

sit: necesse est habere aliqu3m regulam, per quam sciri possit, quod omnia accidentia col lecta sint : talis autem regula tradi potest: Omnia accidentia ad quinque capita possunt reduci: primum caput continebit aecidentia, quae rei existentiam conscquuntur: secundum ea, quae ad materiam pertinent: tertium illa, quae a serina proueniunt οῦ quartum ea, quae ςLfectus sunt finalis ordinationis et quintum op rationem , vel operatione3 finales; praeter haec nescio, quod aliquod accidens per li in re v leat reperiri: sit autem ratio. Illud accidens. Conuenit rei perie, quod in re causam habet per se, ut dictum est: sed quatuor tantum sunt, quae possunt esse causae accionum; nem quatuor cause rei; quae ad hae quatuor reduincuntur, idest existentia, materia, serma, o

di patio finalis; licet enim efficiens, di finis sint cause extrinsecae; nihilominus, quia effectus illorum existit in re; nempe existentia reia pectu esticientis; & ordinatio finalis respectu finis; & dubium non est, quod dictae cauis, Gcut sunt causae rei, ita sunt causae accidenxium, quae rei per se insunt: singulae autem cauta sua propria producunt accidentia i quae omnia si mul collecta operationis finalis immediata causa sunt; bene ergo ita determinatum est.

257쪽

Num. s. De accidentibus , qua singulta

rei causidis eonfestumtur.

optata.s. o Ictum est iam de aecidentibus, quae extiRI stetiam rei concomitantur: nunc de aliis arae. ten. dicendum est a Mihi itaque videtur, quod in ιιν materia rei tria potissimum aeeidentia valeat reperirir primum,quod est principale, & alio. rum accidentium fundamentum, est quantutas; haec enim semper materiam consequitur ri. -L N est indeterminata, ut est a materia; per se a. qua it. mam vero determinatur; secundum est intuma materiae determinatio; veluti materia equi determinatur intime potissimum per tertiam spetiem qualitatis, dum ossa cum duritie,caro cum molitie, sanguis eum fluxibilitate, detem minata sunt: tertium est,extrema quantitatis, ει materiae determinatio, quae dicitur figura, '& quarta speties qualitatis; veluti quod caput equi,& pedes, di dorsum talis figurae sint; ain

paret autem dictorum suffcientia; cum enim

materia rei, ut equi debeat determinate com currere ad actionem finalem, omnino materia debet habere quantitatem, quia actiones co porum sine quantitate non sunt;ista vero qualitas,& materia debet esse determinata aci a tionem; & hoc tum intrinsece,tum extrinsece haec autem tria cum adsunt, materia habebit

omne illud, quod in ipsa possit desiderari ad

Producendum actionem finalem : ideo sufficienterpositasunt. Q od vero attinet ad a

'-cidentia, quae proueniunt a forma, mihi vid

258쪽

tur, quod unum accidens praecipuum ab illa , ε s. proueniat, & est: lecunda speties qualitatis,quq dicitur naturalis potentia,vel impotentia; hoc autem accidens debet sic intelligi in naturalibus; quod forma duplicem habet potentiam; unam determinandi materiam apposite ad operationem finalem; aliam utendi eadem materia determinata ad dictam operationem

sanalem: quod patet ex eo, quod Aristoteles dicit de anima; ait enim est actus corporis phisici organici; ecce, quod ipsi animae tribuitur

materiae organiZatio, & determinatio; postea etia ait: Anima est illud, quo primo vivimus, movemur, S sumus; ecce tribuitur illi habere Potentiam operandi: In anima enim ponuntur potentiae ad operandum: ratio etiam suadet rsufficit enim sermae ignis, vel alterius, si haec duo illi adsint; nempe posse determinare suam materiam, & posse uti illa ad operandum, tu

ta proprium tinem; Demum ex ordinatione G. ,Linali oritur quaedam inclinatio, vel propenso, vel habilitas ad operandum: talis enim Ordinatio quodam modo flectit. N inclinat remis, seu formam rei ad operadum, secundum quod Conuenit fini reii recte autem hare inclinatio

distinguitur a potentia, quasi sicut prima species qualitatis a secunda quia potentia dicitur ruasi instrumentum indeterminatum ad agenum; inclinatio vero usum talis instrunienti determinat opportune: veluti os equi est instrumentum aptum ad manducandum; sed δε- mes determinat illud quando debeat mandu-

Cares ita in equo est potentia ad calcitrandum

259쪽

tam contra hominem,quam contra lupum; sed inclinatio ordinationis determinat hanc pol xiam,vic up Ulux contra lupum, non contr4bominem; equus enim Don est ordinatus, ut

stalcitrςς contrA th unem;Haec igitur accideotia a laguais pausis proficisci videpturr Patet autem, quod lassicientia sint; operatio enim

est accillens praecipuum, quo res finem consequitur suum: Haec opςratio debet produci, tua materia, tum a sorma;Opergliones enim equi producuntur, tum ab anima,tuin a corpore illius : Materia ,hut possit concurrers ad operationem , debet esse recte determinata ad illa, quod sit per acςidentia,ouae dicta sunt: Forma

vero, cuius munus est, rum determinare ma

teriam, tum illa uti, vς organo ad operandumἰ debet omnino duplicem habere potentiam , unam determinandi materjβm, aliam utendi illa: Verum, quia actio finali debet opportu- . ., ne P erceri; necesse fuit, dari aliquod principium in re, a quo actio ipsa regularetur; hoc autem principium est natura, quae distinguit quando, qualiter, quomodo actio finalis sit exercenda; hoc autem facit inclinando rern ad ita, & non aliter agendum. Demum eXL stentia secit . ut omnia dicta actu sint, id est, praeparata ad operandu: sufficiunt jgitur haec accidentia i & recte posita esse videntur,

Tu um. 6. Euod in Deo nullum accidens

reperiatur. Ar ea εν. E V nullum accidens habet: ratio est, Φῆ ης 'Τε Deus non habςt unem extra se; Ubuit

260쪽

uit enim in seip : Neque enim habet efficiens

a quo ordinetur ad finem ; neq; reperitur bo- λ α num extra Deum maius Deo, ad quod Deus, ut ad finem possit ordinari. Cum itaque acciadens sit quaedam ratio se habendi ad aliud, ve ad finem: sequetur, quod in Deo accidentia non erunt: Quod si in Deo dicuntur reperiri intellectus, voluntas, scientia, potentia, bonitas, iustitia, misericordia, & alia; ista in ip δε non sunt, sicut in nobis, accidentia; sed bene a Theologo dicuntur attributa; quia intellectus noster, ut suo modo cognoscat de Deo, attribuit illi dicta, ac si essent accidentia Dei,sicut in nobis sunt: Non itaque de Deo sunt consideranda accidentia, sed attributa illa, quae dicta sunt.

Tu.7.amena in Angelis sint accidentia .

. . . . .

IN Angelis necesse est dari accidentia: ord,

nantur enim ad aliquid extra se tanquam ad finem; Deus enim, seu prima intelligentia finis illorum est: nam & intelligentiae, quae celos mouent, primo Motori student consermari: ideo omnes caeli inseriores motu primi m bilis moti sunt: tria autem sunt accidentium genera in illis : primum respicit existentiam,

veluti quod sint producti a Deo, di quod sine aeuitemi, idest cum principio, sed sine fine et

secundum respicit sorinam, & dicitur pote tia, quae in Angelis duplex est,nempe intellectus , & voluntas; nisi quis velit etiam adde-το Potentiam operatium, quae tamen potest

SEARCH

MENU NAVIGATION