장음표시 사용
481쪽
552. σ επωeελοιά. Sic bene in E. In aliis ε' ις αφελοῖμ', vel . qiiod deteritis est. σί ς ωφελοῖμ'. 557. καλως συ μεντοι. Sic optime Scholiastes. E praecedenti nomine λήγοις adsumendia in Verbum ελεγες. In membr. et in Alaina σύ με, τοῖς. In E. T. συ μεν Θου , eum glossa , ἰδουν αρισὶα τουτοις προσετεεις εν
μeνω λογω , και Ουκ εeρονεις ωσπερ εγω. In August. μεν Θ ου. SUPe scriptum ς ου. IInde hanc lectionem elicias: καλως - μεν ν ου. Id est συ μεν τοι ου καλως ελεγες: quod a Sensu notrae Iectionis non mulium abludit : qilippe nostra morata est. nimirum ironica 3 et idcirco meliori 563. ος αν μασέ. Apud Eustathium p. 72O. αν βλαδοῖ, male. In seq. V. πρασσουσιν eXhibent E. T. Perperam Alclus πρατΤουσιν. 565. ξυν κακοῖet. Sic August. optinae. Gl. συν τη οἰδελφη. In E. Tm ν κακοῦ. In mei ibr. ut apud Aldiim, συν κακω. Sinceriam est quod praetulimus , et tragico Stylo congruum et nonien plurale cum emphasi si gulatam personam notans. Vide ad oeci. T. 366. et ado3.
567. αλ ΗΔΕ μεντοι μη λες. Sie legendum. Materialiter, ut aiunti
482쪽
positum est hic , repetitum ex τοῦσδ' In praec. Versu. optima glossa est in Aligust. το ηοι. Ia est, αλλα μεντοι μη λεγε το χοε. In me In Dr. T. ut apud Alaum, αλ' ηδε μίν σοι μη λίγ'. In E. μίν τοι σοὶ μη λω. Nemo non videt μέποι unice Vertim e5se. SaepisSime σοι et τω eo nutantur, unde orta obscuritas Aldinae lectionis, quae tamen Iongo praeserenda absurdae conjecturae nuperi Parisini editoris , qui post με,
σοὶ, reticentiam esse fingit, et pro μή λεγε , μη ίλεγε legit, duplici elisione , hoc sensu: seu haec quidem tibi . . . GSine curare. non enim jam est. Atiοσιωπησιως Plurima exemPla sunt apud hunc Tragicum. Veiarum quotiescumque hac figura utuntur poetae Vel oratores , quivis vel obtusior ex ante dictis , vel ex affectu loquentis Personae , perspicit quidnam sit, quod Supprirnariar. At hic nem. O , opinor, divinaverit qui sadditumis erat Creon post haec verba. Sees haec quirim tui . . . nisi ejus semnonem emendator abrupisset. 569. αρωσιμοι. Perperam Alaus et membr. αρωειμαι. Vide Taulainan num ad Plauti Asinariam V. a. 23. 57 a. Hunc versum Aldus et Turiae laus Antigonae tribuunt Contra me .liorum codd. fidem, etiam illius qui Sophoclein a Triclinio recensitum exhibet. Doctos viros fefellit istud sequentis Verm S το σον λίχος , qtio a soli Antigonae convenire opinati sunt. At ibi το σον λίχος non valet nuptiae tuae, quatenus illa tua hoc dicitur nuptura fuisset, sed nuptiae quaS crvaS, το υ πο σου ονομαζομενον λέχος , ut Dene Scholiastes exponit. Sic El. IIIo. ουκ οἶσα την σην κληδον. Phil Oct. Iu II. τον σιν
cum erudito viro non an Plius Convenit; quin Sinceram esse vulgatam lectionem aio. Supprimitur Verbum nomini τρισάς aptum, εμ τα τε, ποιεῖτε , vel simile. Estque haec est ipsis elegans, in fainitiati sermone valde usitata. Sic Cicero libro de Finibus II. 6. T iam Hle. Finem , inquit , interrogandi , ει videtur. et IV eXtrenὶO Scra ulum , ιnquam, abeunti. pidebimus. Ubi Verba itidem Supprimuntur. Datum autem et festinantem Creontem ma me couVen1t Suam Paucustinis anandata suA
483쪽
tis pasticus dimeter l,rachv catal. ut versu S 6 I9.614. παμπίλυ γ εκιος αrας. Sic optii ne emendat I eat hius. VuIgα παμπολις εχ7ἰς ωτας. παμπε λώς, Saliena cum οὐδεν genere congruere deberet. exponit nec sic inde ii Ilus toler bilis sensus e XOritur. 6I8. ειυοτι o' ουο iv πεοτ ρπίι. omnes, syllaba deficiente ad metriin: Si ita ein, 7fixi. . Plaepositio, quae verbo adiungi clebeibat, verbo Versu I liurataci ruiti criore auliae sit. Perperam in aliis libris, in allis
484쪽
485쪽
72 I. πλεων. Sic in August. In aliis πλίω. Vide ad oeil. Col. x 16α. st a. ει δ' οἶν elliptice , negativa sentcntia, ob negationem e posteriori membro in prius απο κοινου repetendam. εἰ ν ουν μη τοιουτος εφυ, ου γαρ φιλεῖ ταυτη ρίπειν rοῖτο , ἔγουν το ὐαι ἔκ φυσεως τινα τοιουτον. 734. αμε χρη - AuguSt. et E. recte. οἰμε Per Crasin coaluit ex α εμε , unde prior Producitur et cujus rei agnoratio alius Iectionis caussa fuit, α . m. Nullus hic locus est particulae αν. Eurip. Troad. 656. παρεῖχον ' δ αμι χρρον νικρον ποσιν. Perperam ibi excusum α με. 74O. συμμαχει. Sic membr. In E. συμμαχειν , haud deterius. Sie Trach. 1238. ανηρ Οο ως εοικεν ου νε ν εμοι φθίνονm μοῖραν.
747. Inconcinne Vulgo legitur δ ουκ αν γ ελοις κοπω γε σων αισχρωνεμε. Nemine In non offendat bis posita in hoc versu particula 7 56. γυναικος ων δουλιυμα , id est δουλος. Res pro persona, ut Oedip. T. 35. Sic Eurip. Bacchis 79a. δουλευ'οντα δουλείαις εμαις. id δουλαις. Hem Or. 924. εἰ τανοον οἰκουρημα3 οι λελειμμενοι ρθείρουσιν. id est τας ενδον οἰκουρους γυναῖκας. Androm. 446. Σπαρτης ενοικοι, δόλια βουλaυτήρια. Ibidem male curiosae mulieres , prava dantes consilia, appellantur ονομώλα λαλήματα. schema Latinis etiam usitatum. Cicero de Orator4 III. 42. Virtutes et vitia pro ipsio, in quibua illa sunt, Pellantum 759. δεοα ς, υσρίσεις. Hesych. δενναζων , λοιδορων. Quae glossa pertinet ad M. 243. a nomine δίπος, quo utitur Herodotus I.. IX. cap. t 7.
486쪽
765. ως τοῖς Θ, λουσι των φίλων μαίνη ξυνων. Sic optime Τ. juxta Scholiastam. Pro μαίνη Aldus habet μίνη, SolleInni en ore quo αι et a consur duntur. In ceteris codd. pejore depraVauone vel μανεῖς veI μίνιις.
ele male meritus fuissem , nisi elegantissimna ememtationem Tib. Hemis sterhuys recepissem , Valchenario ad Hippol. 5a b. merito probatam. fuerunt accepta. Parum valet ad vim Amoris declarandam, si dicatur opulentos invadere. Ubidinem foVent divitiae ; Sed vel pauper amare possiti aliena est Pronus a poetae sententia opulentiae mentio. Grotius hunc sensum merito damnaVit, quumtiae e propositis vectis non alium meliorem elicere posset, ea male assecta censuit, et bene sibi visus est emendare, reponendo, ος εἰν ομμασιν 'Asse , quod quidem nemini Sophocleum x icteri possit. Non melior est IleathIi conjectura , ος εν γληνεπιπίαύεις. Alia sunt alioriam Somnia, quae Si reticeam, lectorum Saltem gratiam initurum me confido. Sirmina Sententiae est, Amor omnia δε- mat , qtiod ostenditur enumeratione animantium omnium, quorum varia senera vel diserte nominaratur, Vel a Seditius quas incolunt, innuuntur. Primo loco τα Idήματα, Seu τα ίκονη nominat poeta. Si quid contra librorum fidem mutandum esset, pro κ'ήμασι legerem κ'ήνεσι. Hesych. Qήνη, βοσκηματα. Sed non Video Cur ea item Significatio nomini ἀημα tribui non potuerit, nimirne in ch rico cantico, cujus indoles pene dithy-xanthica ejusmodi metonymias assectat. Servata hac lectione venuste repetiatur articulus ος , cujus insubida iteratio esset, Si Vel ομμασα vel γλήνεσι Iegeretur, quoriam utrumlibet ad νεανιδος referenduin esset. Nemo non Sentit scripturiim fuisse Poetam ,-εν γλήνεG πίάεις , μαλακαῖσί τ εν παρειαῖς νεανιδος ενναευεις. POSirema haec expressit Horatius in carmine ad Lycen: Ille virentis et
uoctae psallere Chiae Pulchris excubat in genis.
487쪽
Ad quem locum Benti eius Plutarcii uim in Amatorio emen Iat, quem di in ante cirin Suppleverat et elegantissimis olbservationil, us Illustraverat Bernarillis Marainus Var. Lecf. II. 6. 787. καὶ σε eυδεις φύξιμος. Veibale camin Verbi sui regit , quod utriurulti e lii suae scriptoribus sollen ne est. Plabitus in Aulii l. tibi nyeiam , me Invito , tactio eat 2 Pei peram hic glosSa σε interpretatur σοι.
488쪽
9o7. rovo αν κρομην πονον. Sic bene in E. Reliqui cum Aldo conjii cti In α ρομην. E. egailier repetitur Particula αν, nec coniposito verbo hic Opus est. h. vii p. Heracl. 9S9.
489쪽
0.32. βραδυτ τος υπερ κλαυ καθ' υπαρξει. Sic legendum ex austapaestiet metii ratione, quae turlaala est in libi is omnibus, Commatum transpos, tione , Θαύμαs ' υπάρξει βραδυτητος υπερ. Praecedentium Versuum vitium non ani in advertit IIcat litus : huic Solitam medelam fecit, amatam Euam pari iculam γε inserens , qua nihil inficetius. 9 38. Θεοι τε πατροενεῖς. Mendose Aldus cum parte eodd. καὶ πατρογενεῖς. In E. προσγονεῖς : in August. προγενεῖς. Vel sic, ut dedimus, Iegendum, Vel και θ εοι πρίγονοι. 94 την βασιλίδα τήν - Posterior articulus in veteribus libris male omissus est. Triclinius imperite metrum stabilivit, senuinae voci βασμSubstituens βασίλειαν. Nemo miretur magni animi puellam se solani e regia stirpe Superstitem esse dicere. Non hoc incogitanti poetae excidit, nec vitio ei vertendum, ut Musgravio visum ad Ipllig. T. 9o5. Consulto et eX nat hirae observatione Antigonam Sic loquentem induxit. Aa certam mortem dum abducitur, quon sibi ipsa pio facinore arcessivit, sororis meminisse non debet, quae ejusdem facit, timore mqretis et Creontis reverentia, particeps esse noluit. Indigna genere suo Isin cne illi videtur, nec eam amplius pro sorore habet. Praeterea ea est ViS Inagni doloris, ut qui eo obruitur. Se Sol una respiciat, nec alii id praeter se , et id qlio ni ovettir affectus, spectet. IInde intelliscre est, bene apud Euripident Ipingenia gaudio Silia ut agnili fratris perturbata, et metu nee una occidere cogatur , in se et fratre totius Agamemnonis stirpis salutem Verti vicat, Iicet Electra superstes sit t
Conser scholias ana nostru in ad El. 96. 943. τήν ευσεοῖαν. Sic recie Tricliniti S. Veteres eodd. ut Aldus , ευσί- αν. Vide Ualchenarium ad PhoeniSS. P. 497.9IO. χουσοουτους. Sic ex metri prae Scripto legendum. Perperam vulgo
οξύχολος. Mendoso in libras οξυχήλως. 956- κερτομοις οργαῖς, et paullo intra κερτομίοις γλωσσαις. In Aviectivi genere variant codd. et Aldus. Recte constat 1Ibi Scholiastes, uua-
490쪽
que in loco irasculinum praeserens, ex Atticoriam more; estque hoc procul dubio genuinum. 959. Ουrω μανιας. Alaus et E. ουτωτας μαvίας. In aliis veteribus melius τας. Ucrum metri ratio articillum non admittit. In seq. v. libri omnes perperam τε Pro m tabent. 966. παρα κυανῆων et λαγ -. In AHina et veteribus codd. addita in fine versiis VOX R τρων , e glossemate. 974. αλαον αλασὶίροισιν ομματων κυκλοις. Sic Aldus et cocta. omnes veteres, Optime , integro naetro , et salva sententia. Versus est trimeteriain lucus , ut Versus 985. Hypallagen observavit antiquus Criticiis r δίοψειπεῖν αλα Πορως , αλασὶύροις ειπε το κυκλοις. Variis conjecturis sol citata fuit haec lectio , nulla, ut Sunt omnes temerariae, SPe ciem vel minimam probabilitatis habet. Longe autem insulsissima sunt quae prolixe ad hunc locaim disputat nuperus editor Parisinus. Eruditorum sibilis; eXcipi digna est ejiis emendatio. Satis poetae fecisse mili videbor , fit patrocinio meo civitatem graecam retineat nonaen αλα Πορος, quod ille barbarum esse pronuntiat ex cathcdra. Ex nominum tertia αdeclinationis plurianorum genitivis alia soranantur nomina declinationis
τυρος, aliaqtie. Uide Elymol. M. in Τείσακος, Scholiastarn nostrum ad Oed. Col. I95. Eustathius p. I 57. εἴ τις εἴποι καὶ τον μαρτυρα, μαρτυρον , και τον αλασlορα , αλαῆορον, ου χρησις παρα Σοφοκλει ἔν τω αλαέοξοισιν ομματων κυκλοις. De veritate huJus lectionis dubitari non potest. Si quid inutalicium videretur, nihil aliud rescribendum Censerem, qua n ,
abesse Potest prae Posilio , quam metrii in non aciniittit. 979. εχουσας ad μαrρἰς relatum. Aldtas et codd. habent εχοντες , quod male Stippositum fuisse nietra ratio evincit. Versus est dimeter irochaicus.
986. Θεων παις , Deorum Progenies , id est, Cui Dei erant generis ultinii auctores ; quod quidem Cleopatra vere dicitur. Nam ipse Erechtheus Orithyiae pater inter Deos relatus fuit. Quod autem II cathius statuit Θίων scribendum et positiun esse pro Θίουσα, longe est ineptissimum. Βορεας παῖς Θίων, pro Θίουσα , nihil aliud esset putidus