장음표시 사용
501쪽
nim Epidicus servus heio suo consiliorum participi serii ait: Si aequom siet me Plus sapere quam Vos, dederim vobis consilium catum.
ει νι μοι τιν ωλαν του καλως πρασσειν του πατρος, 1a est ρος του πατρος
ευπραξιας. Nimi lio mim intellexit Pleaihius , temere contra librorum fide in legi vult εἰ πατροῦς νίμειν - ραν του καλως πρασσειν δοκεῖ.65. αἰσχυνην eίρειν. Nempe εἴρηκεν. Sic optime Ualchenarius xl Plioen. pag. O. Mendose in libris σοῦ - αἰσχυiram φερει. 73. η γανίν γ . Particula in celeris libris ornissa. 84. In o initibus libris horum v.rsuum ordo et Sensus perversus est. κνικ' ς σισύσμεῖανς ανἰαφομεν, σου πατρος ε ξολωλοτος, κέλυ βίων σωσανσας, ς οἰχομεσ3 αμα. 87. κατή . Vulgo κατ δεο. Praecedentium versuum transpositionem alii jam animadverterant: at eos qui proxime Sequuntur loco etiam suo motos fuisse, nenio Sul odoratus fuerat, quod tamen cuivis au seriem εententiarum adteaidenti perspicuum esse debet. 88. το μή ου. Uulgo το μη sine οὐ, quod hic probabile est a poeta additum sui,se. so. αά ο ξυν - Vulgo ἄν δ' ο - Quum or ne praepostero scriberentur versus, librarii etiam connectivas Particulas mutariant, ut supra 85. et pro καὶ supposuerunt. 95. Eiistat hius ad Iλ. A. pag. sta. Λητους δε υιος ο Απίδι- λ rem,
502쪽
14. Aldus et veteres COG. Pei erso metro, κύματ ευρεῖ πίσω. Tri-elinium hi Mus non offendit. Verum tramponendae erant voces: ιυρίi κυματα πίνrω. tuo. απλακη ris. Sic ex Hesycthio lege Iulum oste mlit Abres chius Misceli. Observ. VO I. V. P. I OQ. PerPeram in codd. αμπλακηris.1 et et. αδεῖα neutrum est Plurale ab ηδυς , inSerio ob metrum ι, quod in omni voce post Iitcram a poetis licuit. Adjectiva in υς seni ininum sectunt in ita. At poetis licet diplHla list posteriorem literam ι exterere, ut οἰκειουν Isis Homerus appellat pro ίκεῖαν. Quidni contraria ratione , insererent in neutro Plurali ρ HOC Si quis Ob eXemplorum raritatem aegre admittat, αδεῖα accipere PQ Sit Pro nominatiVo singulari: αδεῖα μιν σοι γνήσιμαι , α ista δ ωσω. VirumVis Sane Praestat ineptae Ileailiu emetisdationi legentis αδita eX αδ.ης. iesine e Pertia. Memam a eraatili dicam. Quaenam, obSecro, illa oppositio est ξ neutrum plurale αδ ta pro ἀδια non pluribus fimabitur exemplis quam αδ ta jucuncta. pro αδία. Proinde cum bona Heathii et nuperi Parisini eclitoris venia librorum omnium lectionem retinendam eSse decernimus.1 4. Pindariis Isthm. VIII. χρη δ αγαῖαν ελατίδ ανδρι με Mn. Is 9. επι πασι κυκ υτ . Id e t επικυκλουν ι , Gαοῦμα καὶ χαρα.
137. α, Id δἰ α, quapropter. 142. Θυμοeθορω. gl. κατα ψυχήν φθείρομαι. Seq. V. μη τ' valet μητοι. Pro παῖ οοῦσα , quod emendate scriptum in B. T. membr. et Ald perperam exhibent παρουσα. 157. Γλrον είγεγραμμAην ξ-θημα9. Elegans Striactura, quam Uirgib. Iius imitatur Ecl. III. Flores inscripti nomina regum. Simile exemplum e Platone prosert Guellius : εαν μιν ν υλος η ξενος, εν 'οσίσφ καὶ ταῖς χερσι γραδεις την -μφοραν , καὶ μαίιγωθ είς Ib8. ξυνΘημας, αμοὶ - Una vox est μοι contracta ex et ἰμοὶ, Priore syllaba ob crasin longa. Pessime Tu melius excititit ξυνὸκματα αμα Mendose etiam Aldus, ξ θημα9 α μοι. I 6st. Aldus et codd. hic et v. 166. pro χροίη sollemnem scripturae enorem ex liabent χρεῖ' η. 163. νιμοι. J. T. membr. ut apud Atatim, μινι n. 165. απιι η. Sic emeruiate Scriptum in B. quod in aliis libris diversimodi
503쪽
sua. δητα σοι. Sic legendum. Perperam in libris δή σοι claudicanto
504쪽
σκευῆ πρεποντως σωμ εμοῦν καθ α νομου. Quae quidem excinpla sussiciunt tuendae nostrae lectioni. Similia multa addi posSent, quae in proIritu halaenalis. 268. κνικ' ἰν οἰνωμίνις. Nempe Hercules. Possis etiam de Euryto imtelligere , et soriasse melius. 272. Θησίρα. Sic membr. et Aldus. In aliis 3ατίρα. Proba est utraque forana. In Coniici Avibiis v. 1365. λ τερα trauan codicum Coi sensu fimatur. 275. πατηρολυμπιος. Sic libri omnes veteres. Stephanus edidit ουλυμπιος, ut in T. scriptum est. 295. πολη ' ' Sic membr. et Alaus. In dii olnis aliis codd. πολλη τ ανα Iκη, quod valet πολη σοι. Pessime Turare bita edidit Φουλοῦ δ' αναίκη. Uide ad O ed. Col. 293. quae notavimus ad Euri Med. IOI u. 297. ταρIL τον ευ πρασσοντα, μη σφαλῆ πίε. pro ταρIR μη ο ευπράσσων σφαλῆ παῖε. Vide quae notavimus ad Comici Concion. II ab. Sic Plati iis Rud. Ea1n veretur, ne Perierit. 3o8. τεκνουσσα. Minus bene Aldiis τεκνουσα. Membr. in textu habent τεκουσα, et in margine: γρ. τεκνοῖσα , ἔrοι τι κνα εχσυσα. In scholiis
Ezripturam euienda, i, τεοκνουσσα - παιοσυσπα. Non enim sunt ista participia, sed nomina adlectiva fornaae contractae ex τεκνοί- α et παμδεεσσα, qualia sunt etsiερουσσα in Eurip. Hippol. 738. ἀγαλουσσα in Aescii yli Prom. Io oo. οἰνου rῖα, μελιτου Πα ad ml Comicum. Eodem, quo hic Tragicus, nomine usus est Theophra this ab Aethenaeo laudatus p. 3I. itidem emendandus : Θεόφρασὶος εν τη-φυrci γορία φησὶν, εντης Αρκαδίας γίγνεσθαι οἶνον, ος τους μεν ανδρας πινύμενος εξίHηm 'τας δε γυναικας τεκνουσσας ποι L.
505쪽
ταχ αν γενοιτο μαγρος η νοια τινι.358. ον νυν παρωσας ουτος. Male Iiuii C Iocuria priuS accepisse fateor. Versionem denuo mutavi, sensumquc fideliter cXPressi. Dii O praecedentes versuS larruluam in parenthesi sunt. zν Iesertur ad ali Q. Glossa: ἴν, τἰν liti πα - παρύσας , ααασάμενος. Sic etiaria accepit Sclioliasies. Hesychius acl posite ad hunc locu an : παρύσας, εύσως. Significationem, quam huic vecto uibii eram, non adniit ut linguae indoles et Prorsus est aliena. dula Inter aiως et ιν tres Interjectos versus Videiani, ir Iudae OPinatus iani pronomen ad propius nor non re seni. In Ocd. Col. 38 . verta uni κρατουσιν non .ul proxianum α δε resertur, sed ad Ionge ic motius in sexto ante illuni Versu.
363. Ευρυτον τίνγ - Sic recte scriptum in B. Pcrperam in duobus aliis riaia , et in Ataina metulosius adhuc ταν Eυευrον τωνδ' - 365. καί νιν -- Sic legenduin . Perpeiam in lilnis καὶ νυν. ordo est: -ὶ κκει πεμπων αυτην εἰς δόμους τουσδε - Mendose et lain in libris oninibus δίμους rουσοε. 'de AIaiklanduin ad Suppl. 32 I. 379. η κάρτα λαμπρα. Sic legenduin. Perperam in libris η καὶ ταγ.αμπρά. Recte in B. T. hic versus Deianirae continuatur.
506쪽
membri Aldus Choro trabilit. In T. adposita glossa: λείαει, δηλουσι
ταυτης ευγενειαν. Di Xta Plana expositionem scriptum oportuisset ' Vel ης
καὶ τα λαμπρα. Ueni in longe praestat nostra lectio , quam post Cantc-xum optii ne constituit He athius. 383. μη τι. Sic Atalis et veteres codices. In T. μη τοι. 384. μη πρεπονς αυrω. Sic scriptuni in tribus codd. ut Aldus excititit. 388. εἴ νιν. Perpeiana libri omnes ει μιν. 39 I. ιυς Perperain in libris ως ον ανηρ. Vide ad oed. Col. 63o. 395. εκ ταχείας. Sic tres codd. Mendose in impressis τραχείας. 396. ανανεωσασἴαι. Sic bene Cante rus. Vulgo καὶ νεωσασθαι. Nostram Jectionem adgnoscit Elislai litus , qui procul dii bio ad liunc Iocuria re-Spexit P. SI . ulli de Verbo νεαν. εξ ου καὶ meρα Σοφοκλεῖ, ανανεωσασθαι
4 Oz. ουτος, βλίφ' ωδε. Hic vel sus et sequentes orianes, quibus Nuntii Personam praefixi, Deianirae in libi is oninil, his aci scripti sunt: quae c6nfusio, veteri Sciroliastae non observata, tot una hunc dialoguin niuiis quam alas tardum et radicultim reddiderat, plurinais Hie interpolationibu S et pia vis conjec turis occasionem dederat. Errorem dotexit Tymilitius, ea lern Sae. citate, Pin si inites tenebras elisciissit in Eurip. Cvcl. I 74. Herael. 964. Praestantissimi viri ingenio unice debet tir hujus loci restitutio. 4 3. ερωτγσας. Sic scribi debuit. Quod in codd. est, ερωrητασ , er rori lilarari oriun i inputandum; qui Deianira in cuin Licha cono qui salso ol in ah aiatur. I leni sentiendum de ποικίλας infra v. 4I 2.
4re. Perperam Atiliis ποικι,ας , ut in memiar. In aliis ποικίλας. ut 8. κατοισθα οχ τ ὁ Ου φημι. Sic onanino legendunt; nec ullo modo de sendi potest lilaroruni lectio , clii alia nilnia pertinacia relin ueraIn , κκ- τοισθα που; Φημί. Plane necare cleti et Lichas Sitii cognita in esse captiva n puellain: alio cluiri Nuntius ei continuo non Ohjiceret his vel bis ἔνυ τ' αγνοίας ίρας, eunt clissiantilari: qtiasi hanc non nosceret. 425. Aescitvlus in Aga incinnone 1378. το γαρ τοπαςειν του σα ειο ναι Οιχχ. 434. ωνθ ρωπος. Perperam in libris ανγρωπος sine articulo. Quod sequitiir απορθητω, lilarorum Ginnium Veteriim lectio est , eaque genuina; Sed quid ea sic nisi caretur nec Veteres, nec novi interpretes intelligere
507쪽
potuerunt, post quarn ridiculo librarii errore Nuntii partes Deiariis inu
Serat. Itaque alius παρίιοῦ τω, alitis ἰαι Τήτω lcger talum esse sibi persitasit. Nunc qiuae Pritis absurda videbantur , apparet, quam Vera et personiSconvenientia sint. Lichas niant iii in cleς pectui habet, ei itie ctim fastu re- Spondet, ql alia nerno umqtiarn sarmiluin herae strae dicentem induxit in Scenaan: quumque Nuntius quaestion datis suis Lichae molestus Sit, hic ad heram Conve Isiis V. 4.39. percunctat hir iitris talutem ille Sit homo et NuntiuS Reginae respolisti In antevellit , ips e lite dicit, se eum esse cilii ex ore Lichae Oinnia vera accepetit. Tum I.iclias , cui nulliim o frugium Superest, horam orat, ut Iro Intia ein Ulurn avramlet. ωνθ ρωσος, ωδίσποις, α ποοζήτω. Digntis sitisset qui vir is illico caederetur, si hera in suam Regina in stultam appellasset. Haud Sane miror II. Steptanum ν σουντι de Deianira accepturn concoquere non Potuisse.
436. προς σε του. Sic optime in B. T. In membr. ut apti l Atauin, προς σύ του. Vide quae notavimus ad Euripid. Med. 326. et ad Apollois niuin III. 95.5444 2. Sophoclea hac comparatione usiis est Plutarchus initio Solonis
445. ωσr εἴ m. Sic in B. T. Vulgo ως ti m - Thais apud Terentium
in Eunucho V. u. Non adeo inmirnano ego sum ingenio, Cli aerea , ne bie ita inperita, ut, amor valeat, nescia' aba. οφθη σει κακος. Phaedius L. I. sab. X. Quicii inqtie turpi fraude semel innotuit , etiam ἰl verit in dicit, amittit fidem.
475. ε ριν γαρ γυτως , ωσπεο ουτος επεπει. Nunc intelligi potest hieversus, Uijus antea sensus abstra lUS Videri debebat. Res enim ita se Acbet, 1 f pra ilicat ουτος, hic qἰεi PraeSens adest. Johnsonus vertit, p/emne moesum Hle' ιntiris di.rit. At Vero , tit personis divisae erant collo tuli partes, censeri debebat Nuntius e Scena abiisse post Versu an 374. Ne minimi ni qui lcan de eo resciverat Lichas; proinde dicet e non poterat. Tem Se flabere, pleuramno Hran ' uti/ιδ retulerae.
508쪽
509쪽
ς καιαι , νον πατρη γ ν νάκα gίλον - qtiae Ieraio admitti non posset, nisi alteio versu ad hune modum ii
567. πλευμονας. Sic Alclus edidit, ut hic liabent membr. In aliis eo Id. Οευμονας, quod sortasse Verius. Recentioris eniim Atticismi plerasque fornias Tragicos sprevisse video. Dii a propter in fragm. incerto XXIII. codicis scripti iram praetuli , πνι ιονων, ei quam Grotius secutus est.
510쪽
νως. Ex his concinnata lectio ceteris omnibus praestat. 6I3. Mos erat veteribus , ut sacri ἰ op raturi vestes alit noVas , aut recens Iotas induerent. Podux I. 25. υπο νεουργφ σΤαλη, υπο νεοπλυνεῖ
ἰσθητι, προσάναι θ εοῖς. 615. Manifesta est librorum omnium depravatio, in quibus hi versus sic constituti leguntur :καὶ τωνδ απολις ' κεῖνος ευμα9ες στραγιχς ερκει-επ ομμα λ Grαι.
Non adeo sum felix acuminis, ut, nedii in hiic cita iii ituricati sit, ordinem facile in dispiciam, qui Parisino Regio Prosessori in oculos incurrit. Cuin Iohiasono nullum his Verisis sensit ni subesse aio. Sed nec ille, nec Hea latus veram emendandi viam ingressus est. Nisi struerit m est quod ex conjectura dedimus, Sophocleum saltem colorem refert. 622, το μη ου τόδ αβος. In B. T. ου Oimissum, iit supra 88. 628. αυτην ίς. Sic Alclus et Irieiniar. Perperam alii copulani insemini. 631. μη πρύ. Aldus ct mcml r. πρω. Niliit interest, utro modo scri-hatur. In aliis libris ex glossonate μη πρίν. Vide quae notavimus ad Cornici Lysistr. 6I 2.
Nηλ.ισα παρ λίμναν. Sic bene codex Triclinii recensi otieni exilibens. Nisi versim hoc modo digeranti ir et legantur, ni et rica lex servari non potest. Aldiis e veterit usIibris declit, OI τε μίσαν Mηλίoα παοκ λίμναν. et in antistrophii co Versu , αλλα γείας αντίλ.υρον μούσας.646. κἰεος. Sic B. T. ut Hemhitis emendavit. Aldus et membri vita ρος. In T. Aλκμήνας κορος, ΟΠὶissa copula. 65 I. πελάγιον. Absque ulla necessitate Heathius ante hanc vocem καὶ inserit. optini e qua rant metra. Hic versus, ut antistrophicus 659. Iaan-hicus est dimeter hypercatal.