장음표시 사용
521쪽
In liac emendatione minuS probo otiosum τάδε. Si lilii putet necessario xαι elici , Videat distig. 383. Nescio libi in hoc diaritate Eusta illius no aliun αρχίλεως repererit, quod e Trachinus ab eo excitatum p. u64. ωia ira in illis cluaeras. Doctum Archiepiscopum fefellit procul diit,io ine- ara oria. Οl3versabatur ei forte Contici versus in Equitibus 164. ubiae codicil iis nostris legi inus , ille vero legisse videtur:
522쪽
IN ARGUMENTO memoratur Sopiloclis tragoedia Memnon, Clitus nil piam alibi , quod equidem sciatri, occum it mentio. In codice Regio E. non 'EMNΩN scriptum, sed APAMEMNΩΝ , librarii prolubio aut
I.. 8. διαχργσασθαι. Codd. qui lana διαχειρίζεσθαι. L. I9. ε πι τω μαίιγουν. Si C codd. plerique et melioris notae. Alaus
V. 9. ενδον γαρ Γληο. Perperam Viligo quod alas lite articulo indefinithun cst, et lao in ine in clii eam is significat. At ο ανήρ est vir ille desquo serino est , ite sinite. Hiijus no ininis IIoineriis aliique poetae primam producunt pro metri necessitate , qtiod Atticis poetis praeterquam in melicis non licitii. Utile ad oeci. Col. Id 86. I 5. καν ίποτύος ης. Minervae e macti ina loquentis, et spectatoribus conspicitae, voce ni ala die laat UlySSes, at ipse eam censebatiar non videre, juxta veteritan Opilitonem , Deos quide in Saepe Cum fio in intinus colloqui, Sed Petilliana Iaio se iis in conspectum dare ; juXta iduci Homericum: ου γαρ παρεσσι θ εοι φπίνονται εvαογεῖς. Inde est apti d Eu rapidem Hippolytus Dianae ait:
σοὶ καὶ ξύνειαι, καὶ λόγοις σ αμείτομαι ,
27. αυτοῖς. gl. συν. Sollemnis hujus praepositionis en ipsis. Vide I diceni nostraim in Aristophanem. 2 8. αἰτίαν νίμει. Sic Alclus et Veteres codd. Glossa εἰς αυτον τρίπει, quod Verbum in quibusdam codd. textum invasit. Vide Ualchenarium ad Hippol. I 32 I.
523쪽
qq. MinuS bene vulgo καί μοι. 3O. πιδια. gl. κατα. Codd. quidam recentiores liabent πεδίφ, quod Hirsiis e glossemate ortum A πεδίω. Vide quae notavimus ad Eur. Bacchas 3P3.
πηδωντα συν πευκασι δικήρυφον πλακα.4ο. ηξεν χίρα. Sic libri oinnes, ut equideria opinor, recte. PrisInario harum literarum viro legendum Videtur χερι, quod per sedem bonum esset, nec tamen vitii suspectum esse debet χίρα. Verba sunt plurima, pedestris Semo non aliam quam neutralem signis ficandi potestatem tribuit , poeticus vero tamquain transiit vis utitur.
Exempla aliquot excitavi ad Apollonia Argon. III. 2 2 5. adde
οἰδάνει I. 478. εξαναζε ria in Aeschyli Prom. 37o. turi σεν in Eurip. Cyclope 39 i. Sic in Epigrammate: ν καλον α οκομης ανθ ος ελαμψεν Ερως. et in alior
παιδος απασῖρα aeqει-εραῶον ἰοεῖν. Uecta sunt neutra λαμπειν et απαίρκάειν , quae tamen in his exemplis transitive usurpantur. Neutrum βλαίανm prosae etiam scriptores activa significatione adhibent. 6O. εοκη , retia. Vide Μusgravium ad Eurip. Medeam 99 I. 75. μηδε δειλίαν αροις. gl. αφανίσεις απο σαυτου δηλονοτι. Perperam. δειλιαν αἴρειν significat sumere , concipere timiditatem , ut infra 129. OIκον αι ξειν, fastum concipere. Male autem in hoc versu libri qui lana scripti et Aldus prae seiunt quod soloecum est, et in metri legem incuriit. ου μου cum dor. I. Sulis unctivo construi non patitur linguae indoles. et in aoristis verbi αἴρω longum est α, quod In futuro corripitur. 77. πρίσθεν ουκ ανηρ οδ' ην - - - Minervae Sermonem abrumpit Inysses metu concitus ; dictura illa erat: Nonne et antea hic vir erat tam
Pollens animo et viribus , Πιam nunc, quem non formidabas tamen δPersonarum distinctionem temere mutat Heautius, ista Ulyssi tribuens, et iiS sequentem versum continuans perquam infice te.
524쪽
prava Iectio . quae libros quosdam recentiores irasedit, ἰξείη, ἰδεῖν. Triclinio recepta. 87. σίγα rin. Ad metri rationem parum adtentias fuit Iolin sonus, qui P Streniarn vocii tam accentu notavit . quainquam in Turaretii et Stepliani editioni laus . no de anti littoritatis Io tiliar, sine accentu eam videre Po erat. Eiista: hitis P. εν τω Δευρο - , συνίσΤαλται α υ19ως Po υ.
oo. ίταιρεῖσθων pro ας αιροῦ&φωσιο , Atticorum more , qtii temta duali in imperativo forme passivae utuntur pro tertia plurali. Vide notata ad Comici Nubes 4 89. II 4. τι εψις κ . Sic Aldus et codd. omnes praeter T. in quo ωv.
525쪽
31 9. ς προνου. ε ο:. Sic quinque codd. inter quos T. In aliis, ut in impressis . In in iis bene ἰν. Iu u. εμπας e Scholiaste dedi , ut infra I 338. Hic librariis placuit εμπης. Aes cliylus Prona. 48.
hal eni βαρει : verum nullus est qiii nostraira lectionem vel in textu, Vel in margine non exilit,eat: eam adgnoscit Stobaeus in Flori l. Grotii p. III. Blagistros, qui sincer im lectione ira inutarunt, sesellit opinio piae cedenti Veria o βρίθμεις nielitis convenire Pon ferris notionem. In Euripidis Androin. I96. ubi vulgo legitur πολεως τε μεγί9ει, scriptum oportuit πλουτου TE
βροτοι, τι σεμνυνεσθε ταῖς ε ξουσίαις , ας εν τ ε)ωκε δε jγος , εν r αeειλετο 3 36. σὰ μεν ευ πρασσονr - Non stilaaliditur εἰς, ut Scholiastae visum. χαιρω cum accusativo construitur ellipsi participii οροῦν. Eurip. Rheso 39i .
Vide quae notavinius ad Corniet Equites 783. Glossaloris expositionem χμίρω επι σε ευ πρασσοντα , non admittit tinguae liuioles. 43. τον ιππομανοῦ. otialiscunIstile de Inum liuic noni ini significatio tribuatiir, certum est Salle In intid Cuna λαιμωνα , non cum σοῦ, iunge dum. ιππομανης λειμων est Praiti Ira ut O eg ιi delectantur, vel quo es equis abundat , vel pratum granὶ ine luxurians. Uide Toupii Emendationes in Suidam T. II. P. 38. 151. ευπις'α. Sic bene cod. meus et D. Gl. ευκολως πει9ομενα, quae fac ιle perstιaciantlιr , cretiuntur. At illis ευταισῖα. Ib7. τον ἔχονIA. St. ἔν. η' γουν τον υπtριχοντα. Allas οι ἔχοντες appellantur
526쪽
dira es. Vide Eustenim ad Cornici Plutum 596. Apud Aeschylum Suppl.
498. contraria Sententia est, alio respectu vera etiam:
τως ητ σιν γαρ τις ευνοιας ei ει. 61. υ πο μικροτ ριών. Sic Ardus et D. Gl. μικριον. Inde orta prava Iectio, quain Triclinius invexit. Ceteri codd. niendose υ πο σμικροrίρων, is, pes bacchius egi vice anapaesti. I 69. μίγλαν αἰ α ιον δ' ἰποοείσαν7ις. Hic locus vulgo prava interpunis et ione Ialborat, turbato tarm sensu metro ob Omissionem in hoc versu adversativae particulae δε , quam Da vesitis certissima emendatione restititit. Misceli. crit. p. 224. alii de thoc loco coirinienti sunt, fulilia sunt. Nec in sententia , nec in veri is, quid litam est, quod vel tironi reni oram objicere possit. In υποδείσανὶες subali litur cujus particulae ellipsi iiihil lae luentius. Apollonius Argon. I. IO49. οἱ δ αλοι εἴξαντες ηυ τε κίρκους
Ενυαλώος est Mara. Inepte Scholiasta duos diversos deos liis vocibus significati putat, prava scilicet deceptus Scriptura ς ris, pro ννris. Enyalius quident a Marae distingui potest, sed turn Mars proprio noni ine, non epillieto conani lini designatiir: ut apud Aristoplaanem in Pace 457. Aρεῖ δε - Nή , μη - Μηδ Εγυαλίω γε; - Νη. Aiacem De ortini ira ad alis uritum facinus incit .itu in suisse Cliorus sit epicatur, ut apti l Euripidem in Hippolyto V. Id . TIo eZeniae riuilieres Pliae irae ni orbum a Diis intimissu ni fuisse opinantur. Conser locutii, iiiii hujus nostri sit nil linius est. 19o. ς σας ίσύτου. Subauditur rit. Frequens ellipsis Hem sterii iiqio observata aci I. uciani Nigi initim p. 63. Sc laoliastes clito tragici nostri versiis ex Achivortim convivio Proseit, quos emendavin .us. Perperain vulgo legi trir μητεῖς παrηρ. Apud Plutarchiam in libro quom o lo jiri eni ni/cienda sint poδ nata p. II. edit. Grotii , Sisyplius appellatur ο est, ξευe. I93. κακαν exrn αξη. Sic Alcitis et praeStantiores collices , ut etiani Iaiidat Henr. Stephanus Thesauri T. I. col. uo S. D. Triclinitis maluit cis t. I95. gκρίθ. In D. μει ι, Attica sorina , qtiam in futuris tantuni passivis et mediis adimisinnis. Vide ad priore in Oediptun 336. I97. ατα ζητοι. Adposita in quibusdaΠὶ eodd. Varia lectio αrα εἶ ret,
527쪽
2 4 b. τινα indesinituria laic tantumlem Valet ac με , ut quum Mnexi Io-ehus apii l Comicum in Thesmoph. 6O3. ait: ποῖ τις τρεψεται ι id est ποῖ V ψαμαι. Eodein restit scholia tae et Eustathii explicatio, cujus haec
528쪽
ως νυν καιρος τινι ποθοιν κλοπαν αξ ται. ηγουν αρτι καιρος ημιν επι ιν λα- Ut apud Eustathium , sic in membr. aliisque cotia. quibusdam et Aldina editione κρατα legitur, non καρα , quod tanten , ut metro Inasis Congrinam , praeferri debetis 48. Θοον εἰρεσιας φορν. Eusta Hiis pag. 8a 8. Θοος γος εἰησίας παρα
Σοeοκλει, o μη αυτος ων ταχυς, αλ αιrιος του επιταχυνέσθχι ηα κωπρολαταις. Sive hypallage est nominis adjectivi pro adverbio Θούς, qualis obse ivata fuit in Antig. 974. ab . ς η. Sic menit r. cuin duobus aliis. Ceteri , ut Aldus, αξην. 2 5 7. ἄτερ si ροπας. Sententia est perspiciua: ληγει rης μανίας, dς νοσος eti ς, id est οξίως ληγει, οίις ηξιν αrερ λαμπο ας ίροοπας. Non vi leo cur tantopere He Mia ius probarit popularis siti col Jec iurant ἔr εκ δερμπας , quae Sensum prorsus pessum dat. 259. eρονιμος. Aldus et codd. nonniani eρο νιμον. Sinailem sententiam ex Euripidis Antiopa servavit Stobaeus Flori l. Grotii p. 417.eρονω δ α πασχω , καὶ ταδ ου σμικρον κακον.
529쪽
Arellis et prohatissi in i codd. Triclinio placuit τύχας.
,ol. SIC Optime me nil r. et duo alii codd. Aldus επαίξας,
3IA. et αγρίην. Sic optinae Scriptu in in E. quod vel absque eo quivis reponere delitiit. Nain qtioci Vtilgo legi uir φανείην , manifesto inendos times t. e ανείην aoristus ebi Opiali vi passivi: exvοίην aoristus optativi activi , pira ex νοιαι, sotan .i Allica in irasse Xis Soli cuini, in barytonis ei iam noris ille exmii plo. Sic enirn noster in Oe lipo priore 84Ο. εκπεῖευγοίην adhibet pio εκπρῖελοι Πι. In et .ipla In O Vaclo Eustallii uni ad Iλ. A. p. 58. Conuario ora Ore in I. uciani Proni Oilae O P. 35. φανοίην legebatur pro e ανξίην, citi O l re Mittit. II en Stertiit Silrs. In D. Script una φαντίη cunadii plici glossa: οείξαιμι. Posterior ad nostram lectio nona rescriti risu a. βρυχι μώγος. Sic Alcllis et co lil. O innes Veteres , ut laudat Elist stilus acl Iλ. Σ. P. I 45. In solo D. latii C Fit prascIiptum μυκωμένος, Procla ii clinitis praei illit. 32 4. α τος ωνης. Perperam in litaris ανηο.3 '. o. vi εται λόγοις. Sic recte apiria Siobaeum legitur Flori l. Grotii p. a 96. diagici cXeniplari tran citiae e X fiant inepta lectio est νικοῦνται φίλοι. 33 u. Οιαπι et Me ασθαι. E Scholiastae e X positione collisit Ualchenarius lectita litan olini sitisse οιαπεφοιτασθαι. Uide Aninia iv. ad Amn Oniti in p. I 49. A37. Γιν ρ. Perperana in libris qliena errore in correx inius etiam
A7. F. Sclioli astana carpit He allatus κλυτοι censentem αἰπολια appellari διχ τας εν αυr Me ταραχας καὶ ψωνας. Qua ui explicatione ni clitia ipse non pio irat, nec illi im lita; iis appellationis nacti Oie In adferri posse opinatur, scidii del)liis c e XiS: in. lat κλυτοις Pio ε κλυτοις. HOδNer uua Percunctetur , cur Cyclopis OVes κλυτα μηλα appellarii. O lyFF. I. 3o8. καὶ ποτε στυρ α νίκαιε, και ἔμελγε κλυτα μηλας. 376. εδευσα. St. εχεα.
530쪽
38 i. ίλημα hic et paullo infra positu tu Pro αλητης, res pro personata Uide ad Anii g. 756. 388. πιώς αν, utitram , qtra Significalione his particulis utuntur saepissime Tragici. Vide Mart lanciunt ad Supplices 796. Hoc itisi ignorasset Heailiti popuIaris , in utenteni ea non venisset lese debere ως αν. 39o. βασιλεῖς. Sic bene Aldus et codd. omnes anti liii, citi oti Gregorii in libello de Dialectis canonem confirmat. Tricliti ius dedit βασιλης. Vide Lexicon ita ΗΣ. 396. ἴλισθε μ, ελεστοικητορα. Sic einen late in D. Perperam Aldus
et alu codd. pronomen semilarant coiitra inerricani ratione iii. do A. ποι τις ουν φυγη. Si C Aldus et veteres codd. Sol Guce aerici inius φύγοι. Vide quae notavinius ad Couiici Pliatum 458.4o6. τοῖσδε. gl. τοῖς βοσκημα .4iet. ἰύ. Onaitas haec vocula in veteribus codd. et in Aldina. 414. πολυν με, πολυν. Sic dispo itis Vocibiis Inetra exa inussim com fruunt. Perverse Alaus et Veteres codices πολυν , πολεA ML - 419. Σκαμανδριοι. In Aldina operarum eri Ore Σκαμανοροιο , et altero abhinc versii οῦνδρα με, Pro μη.43o. αὶ, αἶ. Ludicruin est et tragoediae gravitate alienum, nὶ alis ali quem oppressum e vocum Simili sono et tarn frigida etyinologia coner te rendi argumentum. sumere. HujusInodi lusibus inire indu Isit Euripides. quibus adeo noster temperavit, ut in ejus reliquiis vix aliud praeter hoc exemplum reperiatur. 435. Observa vecturit αρι ευειν, neutrum transitive lilc adlii bitum. 448. απηξαν, ab απαστω, non απαγω, tincte si esset, verisimile est scripturum fuisse poetam γνίμης μ α πῆξαν της εμῆς. Alclus tamen et Veteres codd. habent απηξαν , quoci ambigmina non est, qutim librili iis Inos constans fuerit αααίσσω, απηiςαν scribendi. In D. alia lectio est απεῖρξαν, cum gloSoa απήγαγον, i κωλυσαν. Harum interpretationum