장음표시 사용
121쪽
αβροτόνοι est. In Parab. πηγάνου αγρίου σπέρμα ,' o κα βρωθεν ἄπρακῖον καθίσΤησιν, πράσιον συν οἴνω, χαμελέα συν, Φηνω, πητανον ομοίως. Et iterum I αειζωου του μείζονος ανΘημετ' οΣου. Aelius: μετὰ τοῖς ἐμέτους καὶ κλυσμοῖσ)ποτίζειν ορίγανον, πηγανον, πράσον, ἀψίνθιον, ευζωμον, ἀβρότονον, χα- μελίαν, χαμαίπιτυν μετὰ οἴνου ' ηδύτατα δὲ αὐτοῖς ποιεῖ χαμαίπιτυς πινόμενος -- καὶ πηγανον. τινὲς δὲ φασὶν vaeo μηδενοι τούτων βοηθεισθαι. De Ininctio Plinius Io. s. 89. Item contra venena inter pavea potens. De nonunibita variis polii vide ad 'iateriae. vers. 554. ,et 677. et Diosc. 3. e. I 9.
Eiueenisse καὶ πηγανον συν πῶσι τούτοις κοψζων εμβαλε.Aselepiades ap. Galenum Audit. II. 7. ποθὲν πηγανον χειροπληθες λεανθὸν μὲν μετ' οἴνου, καἰ ζωμος ορνιθος λιπαρῆς. Plini ita a G. s. SI. qmeelinque autem rilia et per se pro antidoto valet soliis tritis et ex vino sumtis, contra aeonitum marimine. De ruta consentat etiam Theopompus apud Athenaeum III. p. 85. Bάμμασι. Male Edit. COIon. βράμμασι. Glori interi.
Goeti. ἐν μέλιτι. Seholia: παν ὐγρον βάμμα καλε m. ση μείωσα στι μόνον βάμμα το οῖος. εἰ δὲ μετά τινος, δηλοῖ ω
βλων significat o μελι. Vide notam sequentem. V. so. Σβεων αἰθαλ. Omisso τε Medie. et GOere. ἀνι. Θαλή.ura Paris Scholia: σίδηρον πεπυρακ7ωμένον ποι κεκαμμένον ἐναποσβεροῖς est υδωρ πῖνε. Alius deinde ubi τρύνα σκωρίαν interpretatur: καὶ ταύτην δὲ σβέσας ιν μάλιτι ἀπισον o απόβαμμα αὐτης, νον κάμνοντα. Enteentus: αὐτὰρ οὐκδη διάπυρον πάνυ σφοδρα ἐμβαλων μέλιτι σβέννυε σίδηρον, καὶ την is ταῖς καμίνοις ταν σι ηρέων γιγνομένην τρύγα, η σκωρία
122쪽
κἰκληται, φέρων δὴ συν τούτοιο κω ταυτην μίγνυε. Ad πυράγρηe glossa interi. G. habet όλλέβου Vides Eutoenium eum altero Scholio ritua auctore legisse σβεννῖς diu. Oniisti eo-pula τε, et verba praecedentis vectus Οι βάμμασι σίμβλων conjunxisse elim sententia hiljus versis Nunc vide mihi iti edi. eos graecos. 1 iosc. σὰ ρου σκωρία η αυτός ο μηρος ἡ χρυσος ἡ αργυρος διαπυρος ἐν οἴνω σβεσθεις, του υγρου λαμβανομέιον. Ita etiam Paulus. Sed in Parabit. σὰ ρου σκωρία πεπυρωμένη αἰ ἐν ὀξυμέλιτι σβεσθεῖσα, ἡ σὰ ριον πυρωθὲν και μέλιτι
λιτι. Contra Aetius: σβέρου σκωρίαν ἡ αυτὸν τον σβηρον, εχρυθὸν ἡ ἄργυρον ἡ λίθον μυλμην ὁιάπυρα ἔν οἴνω σβέσας ὁβου iπίνειν δυΘεραον τὸν οἶνον. Scribonius cum auctore ParabiI. savit: item acetunt melle nuxtuna, in quo fereti steretis, mi oci σκωρίαν Graeci UOeant, ustu in prim inseruescat saepitis et ita detur: Sera bonitas fere ipsim poetae verba convertit. Vides igitur medicos graecos in liquore variare, quo reis stingui volunt serituri. Nicamier οεύμελι nomnat βίμμα σίμβλων. Voce in μύδρον forte alii fueriant interpretati λίθον μυλμην, quem nouit dat Aetius. Anaxagoras 1 olem vocaverat μύδρου διάπυρον, qtuod Xenophon Memor. q. T. F. 7. in te reistatur λίθον διαπυρον. ubi Vide notam P. 277. Molarem Iapulem igne liquefactuni fluere, atque ideo metallis exeoqilenis dis addit uiri filisse olinu, momui in Analectis ad Histor. rei nistallicae Ueter. p. 26.
σου. χωνευτηρίου διχῆ ἔλασεν ἡ του πυρος λιγνύς. r. μὲν γὰρ σοὐ χωνευομένου καθαρόν ἐσ7ι, το δὲ ἀκαθαρτον. λιγνῖο Mκυρίως το καπνωδες του πυρὸς, νυν δὲ αυτ φλόξ. Etite
Cnius: χρυσόν τε αυ πεπυρωμένον και αργυρον σφόδρα τω πυρὶ και τουτον προσομιληκοτα ιμβαλων σβεν υε τω μέλιτι. He
123쪽
Idem χώνην τόπον, εἰς ον μεταχεῖτου το χωνευόμενον. Uide Salinassi Homonym. p. 23 I. De voee λιγνυς vide Elyhaol. M. v. 53. 'AAοτε δη Medie. Seholia: κω χρυσου δὲ από- βαμμα η αργύρου πινόμενον ω λεῖ, του ἐληλασμένου κω
V. 54. Θορερω Paris. Hωματι Lomanus. Intelligitur OXymeli. v. 55. Θρίων, Scholia monent proprie ficiis folia ita dici, ut vitis οἴναρα, sed poetam nunc solia chamaepityos voc re ita. Contra Euteonius: εἶτα δη την χεῖρα εἰς ημισυ των
ψυλων πλησας Vulgo ποιησας J της συκης χαμ πίτυός τε της ορέας, κω ταυτης τα φυλλα αυανθέσης μέντοι. της τε αυόνίτιδος ομοίως κω πολυην μου της βοτάνης τους κληνας, οτε infero) εἰσὶ νεαροὶ, τετράδι κυαθων οἴνου γλυκεος άνωρου. Quae ita sunt colloeanda: χαμωπίτυός τε, της τε αυ όνίτιδος ομοίως της ὀράας, κομ ταντ ς τα φύλλα αυανθεισης μέντοι, και πολυκν μυ etc. Ceteriam inepta est interpretatio Euleenu. v. 56. Scholia: χαμουπίτυος, η κω όνόγυρος κου σιδηρῖ-
λαμβάνειν κελευει τὰ φυλλα, εχ ημισυ πληρουντα τὸ βάθος της χειρος, η του πολVκνημον, ' της χαμ πίτυος, κω μετὰ τεσσάρων κοτυλων οἴνου ποτίζειν. Huc pertinet etiam Scholion alieno Iopo ad versum 49. adscriptuin: ἔμως ὀὲ κω αυτὸ ληφθεν εις ημισυ βαθος χειρος πληρωμα, κου μετὰ οἴνου ἔψ θὲν η αέλιτος κω τεσσάρων ποτηρίων η κοτυλων ποθὲν ωφελεῖ. Athenaeus I S. e. 8. Ἐπολόδωρος δ' ἐν τω περὶ Θηρίων φησὶ χαμάπιτυν, οι δ' 'AΘηννσιν 'Iωνιαν, οι δὲ κατ Ευβοιαν σιδηρῖ-
124쪽
ρακλέα τν Ποντικν, ἐν ν και το ἀκόνιτον γεννῆτα, ολόκληρος, Ἀλυνσι δ' 'Iωνια καλεῖται, ἐν Εὐβοια σιδηρῖrie. Ubi Paulus habet ό κληρον - διδονία. In Parabit est: χχμάπι
bonitas: et origani pondo sextans eodeni nιOdo datum ex vino: prodest et vinum cha araepi In decoctam in se habens. Uνι ιδος. Hesychitia: ό, ς, ὀρίγανον. Lexicon ab Alberii laudathini: ονείτηο ὐπὸ Νικάνδρου ἰρίναιον. Apud Diosc 3. 32. et 33. niale scribitur όυητις. Uide etiam Plinium Io. c. II. Marcelliis e. 3o. Cunila, quam graeci onitin vocant. v. 57. 'Ραδικα. Scholia: ράβδοι. Polycneuii duo genera esse simul monent. Glossa interi. Goett. κλάδου. Utitur etiam Diodorus Sicul. I. p. I 65. ubi vide IV esset. et infra ad vers. 33 I. V. 58. Xαδεῖν. Glossa interi. Goett. βάλ.. v. 59. Η μι Μ. R. Deinceps sidena libri cum Lotariano reite Υσχοιο. Uulgo Imεις. Seholia: την ικ της ἔψ
και τοῖς ἐν ποσὶ τρεφομενουe. I emetrius in Hieraeosophio saepe etiam κατοικίEM όρνίθαe gallinas vocat. Ad χαλίκρ. glossa interi. Goeti. δύτατον. Plinitis a9. s. 33 gallinacei veteris large haustu ni peculiariter contra Montium, ad si pariani salis oportet. Diosc. ἔρνις καθεψηθαῖσα η κρεῶν λιπαρῶν βοείων ζωμὸς λαμβανομενος συν οἴω. Ita ut Paulus λ quanis G a quam
125쪽
miam in quibmdani I iosc. libris est uti. In Parab. ζωμοῦ
βόειος - ἔρνιθος καθεψημένης συγχυλωθείσης ζωμός. κρέως λιπαροῖ ομοίως. Aelius: νεοσσον ὀρνίθιον τρυφερον, λιπαρ τατον ἔψεσας κώ κατατ εας ἐν τν έψησει, ἄχρις αν τα όσVμόυα καταλειφθῆ , δίδου τον ψωμὸν πίνειν μετ' οἴ,ου, η καθ'
αυτόν. ποιεῖ δε και μόσχειος λιπαροc ζωμὸς μόνος πινομεε ορε καὶ μaτα πηγάνου κω εμουμενος. Scribonitis: acilli vantur
rura quam plurIma pota ciun vino, item jure gallinae pingitis vel inibulae. v. 6o. Xύπων Goeti. et Lorrianus. Ceterum adversus praecedentis χαλικρότερον monendit In adhue, Plinium videra Iegisse ίλυκότερον. quia parum salis vult adcli Jura gallinacei. Infra versiI 535. σῖρουθοχο κατοικίδος iterum est de gallina vel gallo. Cf. Bochari. HieroZ. II. P. I 46.
U. 62. Περιφλι οντος M. R. περιφλιόδοντοe Goeti. Scitolia: και μοσχαρίου κρέατα ἔψησας περισφριγωντος και περιπλε- θοντος - λίπει, πλῆρωσον τὸ ποτον του ζωμου. Eutecnitur
μοὶ μὴν και νων βοίων καθεψηθέντων κρεων αυτῆ πιμελῆ τοίχωρ οῦδην πινόμενον τοὰ ἔλοις ομοίως ωφελεῖ. De veito
τοῖς δέραασι και ρακουσθαι. Ceterum nescio trIule Plinius lia beat haee 28. s. 45. quoque Jure poto venena supra dicta expugnari platant, privatam Vero aeonita et eictitas, itemque viuilino sero - UOeem γέντα reue glossa Goelia interpretatur κρέατα. Vide infra ad vers s36. v. 63. 'Εγχανέα medie. εὐχήνδεα GOetti κορεσαγο ποταμῶ ἐνιχανδέα Paris. V. 6 . Miu βαλσήμοιο M. R. βαλσάμοιο etiam Parisiv. 65. Xέων Paris. Seholia ζ μετα γαλακῖος γυναικειουε μεθ' ἴδατος. πωλοιο, νέας, πρωτοτόκου γυναικός - ἔτι δὲ χρ σιμον τὸ γυναικεῖον γάλα, και 'Ερασίσ7ρατος μαρτυρεῖ ἐν σωπερὶ Θανασίμων. Πωλον et δά-λιν graeci poetae de nova nupta etiam dicunt. Vide interpretes Anacreont. Od 4. Eu-tecnius: δύναται δὲ ὁ ταλα καὶ μιγὲν βάλσαμον γάλακ/ι, νυν- μέντοι
126쪽
η υδατι. Simeon Sethi p. I 6. de . balsam O: δοθὰν μετα γυναικείου γαλαύος τοῖ. δηλητηρίου μετασχουσιν. Aelius: οποβαλ- σααου Lae' u ετὰ όνείου γάλακῖος νεοβδαλτου η μετ οἴνου. Cuiuvino opobalsamum propinat Paulus. e v. 66. Παναεργέα. Scholia: προσέμεσς πιων τουτων εκακέον r. ἔκατερον προσφερόμενον χρησίμως, οὐχ απλῶc, αλα μετα το μέσαι. παναεργέα, αργουανέψητον, αδιέργασῖον,α διαπεπῖον. GIOssa interi. G. την α κατεργασ=ον. Einecnius: δεῖ δὲ κά ἴδατος ἐπιπίνειν εις τοσουτον τουτοις, εἰς οσον ἄκαασαν απεμέσας τις την τροφην το δεινον δυνηθν διαφυγεῖν- Ceterum ii. I. vitiose laudatur a Silula in voce δερκευνέος ita: Nίκανδρος εχ τὸμ αντιφάρμακον ' ευτ αν υπὲρ φαρυγγος χεύη παντα δ' οἴεργα απεπ=α δόρπα πολακι δ' η σκυλακος. Cum
Suida eadem habet Elymol. Μ. p. 256. 55. scii ibi rectius est
εις τα αντιφάρμακα - σκίνακος. Pars glossae videtur perta. nere ad vers. I 38. ubi est απεπΤα - δόρπα. V. 6j. Σκίνακος. Seholia: του σκιρτητικου λαγωου, τουέν τω κοιμασθαι βλέποντος καθαπερ καὶ ὁ λέων κω o οφις.
Diosca πυτία ἐρίφου η λαγωου η νεβρου συν ἔξει. Ita et Paulus. Aelius: πυτίαν ἐλαφου η λαγωου η ἐρίφου μετ οεους. Scriborius: praecipue autem adjuvabit, si quis coagulum Ie- Poris hinnuli, et porci in unum nuscuerit, et dederit ex vini hemina aut cy this tribus ' Ρ. l. vel victoriati pondus: ubi nomen porci vitiosum est. Coagulum hinnulI ut optirnuua, leporIs secundo loco memorat Aristot. H. A. 3. II. Vide aqTheriae. 577. τάμισον σκίνακος νεαροῖο λαγωου. Ceter In ὁ forte a lil rariis propter metrum invectum pro δὲ.V. 68. Ἐν νέκὶαρι Μ. R. G. ἐνέκΤαρι Paris Eutemius: 'α γαρ κω η πυτία πρὸς τουτοις χρησιμος του λαγωου, κω
128쪽
6. aa. το δὲ ψιμ. λαθεῖν οὐ δυναται δια το χρωμα. ἐκουσίως τὰρ ληφθεν λευκαίνει τὸν ρυρανίσκον καὶ τα ουλα κου την φῶ ταν κω το μεταμ των όδόντων. Ita etiam Actuarius, sed Pau- Ius habet ἔκουσίως δὲ. Aelius: ψιμο λαθεῖν μεv ον δυναταεδιξόμενον ὁια την χροιάν. ληφθὲν δι Θερμαίνει COTram versio inalbat, ergo λευκαίνει νον ουρανίσκον καὶ την γλωτ ν καὶ τὰ Ουλα, ενθα καὶ μέρος τι τουτοις ψιμμυθίου εὐρεΘ σεται. Scribonius c. s I. Ceriissam qui biberiant, , facile deprehemduntur. Unguam enim albam habent, commissurasque de talina assaicantes. Nicander cerussae colorem iunitae comparat eum Iacte 1puniante seu recente.
V. 77. Γρώανσιν Med. Rice. Orr. Paris. Vulgo γρωνοισι.A πελιο unde latinum pelvis) factum πελας, πεγλ.li, dometam πέλιε, et πελίχνα, vas ligneum. De quibus vide Pollucem Io. s. I9. et Io. ibique Henasterii. item ad sect. 78. Atti
129쪽
αγκίσιρω. Medie. liber dat ἐμφλάσσεταs; et sie est 16. 25. το ς νεκροῖς ἐι παλατ αμενοι. Ubi Gesner Π1 alebat ἐακλαr L. μ ιι. Usum Hippocraticum docilii FOesii Oecononitae. Theophrastiis H. i P. v. . 8. de ligno sei rabili: τα δε χλωρα λίαν κω ἐμπλάσσει. Vii de Pliniris I 6. s. 83. viridia pertinaeius resistunt serrarii inqtie dentes replent aequalitate inerti. Ni- eandet edriasiae veluti spumam et coloresa Iaite lina ini pinei habet palato cύουἐρ νέυυαο et ri Dis gingivis cientium. Aetius etiam pariem cerussae in gingivis haerere ait. v. 79. Ἀμφὶ κώ Med. Rice. Lorr. V. 8o. N aroe υ πο κήρφεος Medie. Paras omisit δὲ Uulgatam ita interpretantur Scholia: μὲν γλωσσα τραχύν σω, ό ιὲ νέατος η εσχατος ἰσθμος ἀργουν τα παρίσθμια ' ἰπο- ραύνεται η τραχύνεται. Eute nis: ῆτε γλωσα υνοφλεγ μέ, . ξηρὰ καθίσ ται και το φθέγμα πρόεισι τετριγος καιβαρὰ, τα τε λεγόαενα παρίσθμια οὐ νόμενα καταπολὐ του κα-- δύσιν ἐνεργεῖν εἰς λi θην ερχεται. Quasi Iegis et τέτροM. nisi eth error in Euleensi scriptura. Dioscor. γλώrine ξηρότητα tu,nainat cum Paulo et Actuatio; Aetitis propius ad poetae Verba: γλώσσηe τε κω φήρυγγος ειρότητα. v. 8DI 'Ε ιλῖζων Goeti. eutri glossa interi. ε ρα β σσων σωράσσετα, β χει. dii Paris est χελύσεται sit prascripto alimro signiate. Scholia: β σσων διὰ χέλυος τουτέσδε του G Θους, την αναφοράν των ἐρυγμάτων ποιελαι α παυσδεν. Legeriant igitur ἐμι λύζων. Locum Hippocratis laudant hunc: άυαχε λύσσarm. καὶ ἐρυγγάνει θααινὰ πνεύματα. Esse videtur nuntias ex tertio de Morbis c. Io. p. 253. ούra το σίαλον κατασπῆ, ra me οὐδὲν, καὶ τω'οφθαλμω ii ονώτόν τε, καὶ ἐξέχετοw- άπαγχομένοισι, και βλέπει αὐτοῖσπ άτενὲς , καὶ ἐπισυέφειν eυχ οῶσis scis Uvrοῖς, καὶ λάζεο καὶ ἁναωσει θαμινὰ, καὶ το προσωπον καὶ φαρυγε πίμπρατα, ἀτὰρ καὶ ο τράχη- Me ete. tibi. ἀναχελύσσεται Θαμνα Iegi debere si spi r. , XL.
λυ, pro pectore dixit auctor libri Hippoc. de Anatome g. 3. ubi utile Trilluri notam in Specialitatu. 14. . i: i 3
130쪽
Eumenius: βνε τε ἐπιγιγνομενη καρτερὰ και ου τε ηρεμεῖν'
συγχωρουσα. τω κακοπαθοῖν τι δια την κατα του σῖηΘους σῖ -
tis sana praestate ausim. Apparet Eineenii iiD ίψοος ἐπισjύφων interpretari: δακνωδηe. Reliqira non satis extrico. Dioscorides etiam cuna Paulo et Actilacio lectionem gGλύου appri bat: ἐπιφώρει δὲ λυγuοῖς καὶ βηχα. lia etiani Aetitis, qui βηχαο postiat. Singultiis omisit Gorraeus, vulgatum έπιλί- ζων obscure aut plane non interpretatus. V. 82. Ἀβλεμὲe - κεῖ ο - βάροe Riee. GOett.. Lorr. In Paris etiam est βάρος. Vulgo ἐκεῖ ο - κήρος. Scholia άὁρα ο interpretantur σο αβλεμες. Uide Hesyclauet Apollonii Lexico Homerico Interpretes. GorraeitS Vuugatum addit: caput infirmum niliat.
V. 83. Ναυσιο εις. Ita pro ιαυτιοεις Medie. Goeti. Lore. Solus Scribonius: praeterea nauseant, reseciunt poto medi
v. 84. ' λην. In Goeti. olim fuerat αληul sed deinde αλην repositam cum glossa πλάνην. Solus Scribonius haec explicat : caligant, ni agis magisqtie vertigine qnadam urgen tur: postea spiritus via interclitatur et praefoeantur.
V. 85, - Δειπναλεος Messio. Meinde Gett.'ύποδάμυετω. Seholia: αλοτε δὲ ωσπερ κοιμωμε ς αποψύχετω το σωμακαὶ ψυχρουτω ολος καταβαρυνόμενος υπνω. Euleenius; αἴτει δ' ουν - αυτοῖς το φύρα μου καὶ τουτο προς υπνον καὶ άπο- ψύχεται o μετασχων αὐτου, καὶ τα μελη τοὐ κινεῖσθω ωσπερτο προτερον ἐκ τοὐ κατὰ φύσιν αφωρεῖται. καὶ το ἐντεῖθεν