장음표시 사용
141쪽
plura exscripsisse ex communi auctore, Sextio Nigro, puto. Aeeto cur salem addiderit, nescio. Loeum Dioscoridis ex antiqua versione positit Uincentius c. I 23. est: ortae vero hirca rosias colim mirar, infimular βnt, et uisu coloris, piaSfatarint tamen in amitin s cuti solis. Videtiir igitur interpres integriorem codicem Dioscoridis habitisse et auctiorem. Ex recentiorab iis pii litus F. Imperatus Hist. nat. libro 28. p. 9o I. eas cantharides, quae optiniae a Diosc. yulicantur, Hydriinticas et fasciatas diXit, muli etiam pieti ira p. 92 I. eX- pressit. Meloen cichorii hoc genus vocavit tannaeus; quam satis aecurate descripsit Hassetquist itiner. p. 45o. Habitat in floribus ei chorii, Graecis hodie Mauropuli a nigritie dicitur, teste Foradi p. 2 a. qiri maris elytra rubra, sentinae flava esse ait. Eandem in euphorbio cyparissa sed magnitudine diver-Bin reperat Fuessin Helvetias. Haec in officinis Cainensi uni ad vesicatoria venalis prostare dieittar. Hanc eandem Graecorii in cantharin esse assiciuat etiam Gallias Dorthes in Journalde Physiique I 789. Nam p. 357. Uul Dris nostra etiam in Gallia frumento Hed) nocet; de ma a noxa idem Gallias do-elut in Mesnoires d'Agricti Iture de Ia Societe de Paris I 787.
Trimestre de Printenas. Genus alteriun mnutum latum et pilosum nondum agnovi in nostris ἔ meloe enirn cichorei etsi thoracem hirsutum habet, vix tamen ea laue referri posse Videtur. Tertium genus, unius coloris merumque seu minus pingue, non Inaeis agnovi, et sorte non magis quam cantharis rosarum et vitium ad me- Ioarum genus Linnaeanum pertinet. Speciem primani variam, luteis alari In cingulis transveris sis in Mimento repertam praefert etiam Galenus de S. M. Facult. et Avicenna. Scribonius c. 9o. Alexandrinas cantharides varias et ObIongas esse ait; quae e Plicleni ignoro, eaedem an diversae sint. Propria Pladam vi vesicam exulcerare Posuit Galenus in Theriaca ad Pison. c. 4. et de S. M. Facultate. 3. e. 23. Uulgares nostras cantharides, virides auro splendentes,
142쪽
III dentes, stetito declino et tertio collectas jam fuisse in usum
messierina arguit locus auctoris Gallici de natura rerum apud Vincentit in c. Iaa. qtiem exscripsit Alberius M. libro 26. p. 25 I. De Sicularu in canthariduin natiira vide Sestini SicuLEp: si Ol. T. I. p. 158. Uers germanicae. Hii oriani generationis enarravit nuper Lo ge in Natur forsther Parte XXIII. Superest eomparatio hiattae σιλφης breviter illustranda. Aristoteles H. A. 8. I7. noni inat cum culice cernpide inter insecta, quae senectutem exitiint, deinde coleo plera, e iisque cantliartini nominat. Satis igitur hinc arguere licet, ad Olcoptera non pertinere silphain. Cainossi editio in Aristotela noniinat si φην, solenni Atticorum geminatione; Phrynichus Sopbilia p. 132. σίλφην probat. Pingue clinem silphae olentis 3 ειυ Die In Oleo rosaceo colliquatam in reniectio aliquo a Lhibet cῖalenias Comp. Medic. see. loca s. c. 9. Aetius 8. 33. cum locu in transscribens silpham hanc domethicam et olentum snuit dixit. Plinius in codem remessio a9. e. Ultimo: est, inqilit, et Praedam pinguedo blattae, si caput evellatur; hane tritani cti In rosaceo attribus inire prodesse. Paulus in Sueeidaneis libro 7. pro buprestide silpham Olentem adhiberi posse ait. Ubi verbum βδέουσα adhibent medici graeci, quod proprie de ventris crepitu, sed generatim etiam de quovis foetido odore ilicitur. Ita Aristoplianes in Pace versu 9ao. insectum sphondulam dictum in fuga tetrum odorem spargere ait c3ὁεῖο , ubi Scholia eadent de silplaa tradunt. Sed eadem ad Acharnenses versii 92 o. ubi poeta iniectum aliquod per canales repere solitum ti phen appellat, ident esse aiunt, quod alio nomine sit plia vocetur, animal cantharo simile. Suidas sub voce u. ριου e X vettistis Aristophanis Scholiastis similiter animaletilii ineantia aro simile dixit. - Αb laoc insecto plane diversiam est, quod eodem nomine appellat Euen ira poeta in Analectis Brunis elati T. I. p. I 67. Iibr Oriun chartas perforans et destruens. Latini etiam blattam libris et chartis inimicam vocarunt. Blattaqitae in pistorum ossicinis reperiri solet, auctore Diose. 2. 38.
143쪽
et quam Plinius I. c. myloecon vocat, tenebrariana alumna clicitur eidena II. s. 3 . et In balineis maxime huinitio vapore pronasti. Hinc balnea . blattaria di cnecae Epist. 86. Blati, riun cubilia in alveariis memorat Virgilius Georg. 4. 243. Uerbascum flore attreo conspicinina blattas congregare ait Pitanius a s. s. 6o. Ubi Dioscorides 4. Io . si plias nona lint. Qinilaginem odoris foetsi omnes e tota domo blattas congregare laena Plinius tractit et O. s. 63. Ex his victis seqiii vuletur, plura olim et diversa insectoriana geneta cOmni uni sit pliae et Nattae notnine fuisse appellata, quae hocte ilii Iculter agnoisseere et distingliere possi inius. V. II 6. K α ποτόν. Similiter Miletellus Sidetes vel su93. σκορπίου εἰναλίου ὀὲ πολυσχοίνων άπα κυρτων αὐτίκ ἐπὶ κρητῆρσι βεβριθόσιν ὀέος οἴνου πνιγομένου πόμα κεῖνο πιών. U. II7. π'ίθωσιν. Inepte glossa interi. G. ταχ ρ ς, deinde χαλιυοῖέ interpretatur τω φάρυγγι. Dioscorides: καἰ κατὰ την γεῖσιν πίσας η κεδρία ομοιόν τι ἐγγίγνεσθαι δοκεῖ Aetius: εὐθέως μευ άνάδοσις ἐπὶ τὰς ρῖγας γίνεται, πίσση ἐοικυῖα ο μη, πίτυος ὁε η κεδρίας ἐμφέρεσθαι ποιοτητα κατατην γλῶrῖαν δοκεῖ Pro πίτυορ Comaarius dedit puis. Sermbonitis C. s7. Cantharides gli litim et odorem similem piet e cedro factae habent. v. II 8. Seholia: ἡ δὲ γευσις κεδρίσι - τα ψεγματα τῆς κέδρου κεδρία λέγει κάρφη. Sed Nicander tibiqire κάρφη dixit pro καρτος. igitur h. l. cedri inlitus, seu κεδρίδας in. telligi voluit. V. II9. Xείλεσι pro χείλεῖ detsi ex Goeti. Lorr. Paras. Deinde δηχυον Mettie. δέγμων Parii. Scholia: ποτὲ μὲν δηγμον ποιοῖσιν ἔπι τω διυγρω ποτω ποθέντι τω χείλει, ποτὲ
δὲ περὶ τα νείατα καὶ ε ατα τηρ γασῖρος, τουτέση περὶ τοέομα αὐτῆς, ἡγουν περὶ τον cόμαχιν. l .egerunt igitur χείλε P. V. Illo. Τεύχουσι Goett. Recte Paris σου pro τότα Tulgato. Dioscorides: σχεδον ἀπο του σ=όματος μέχρι κύσ7εως πάντα δάκνεσθαι δοκει αυτοῖς. Retuis: ἐπακολουθεῖ δὲ Disi tiroci by Corale
144쪽
καὶ δηγμὸς Ηομήχου και κοιλίας και νεφρων καὶ μίλιέα κυ-Hεωe. Scribonius: potae stomachi dolorem, morsusque exiscitant, praecipue vesicae. Qiramobrem, qui biberiant eas estis ficillier tarinam et mim sangtune reddiant, extilcerata stilicet velica. Praeterea animo subinde sintdiuntur deficiuntque. Hine Hesychio ἐλκοποιόν, κανθαρίς.
U. Iaa. Περιψαύουσι. Eutecnius : ἐκ τούτου Πλανται οδίναι πολω καἰ χαλεπά περὶ τον χόνδρον. εσῖι δὲ εντερον οχονδρος o πλησίον μιν αυτου που του θώρηκος κεῖται, πρὸς αὐτω δε τα κύτει της γα Gec ηρεμια. Diosc. φλεγμαίνουσί τε το δεειον υποχόνδριον κω δυσουροῖσι. που λακιο ὁὲ καὶ αυαπρο εν ου δι Ουρων. φέρεται Ea αὐτοῖς κατα κοιλίαν Ομοια τοῖο έπὶ δυσεντερικων. λειποθυμίαις τε καἰ ασαις κου σκοτοδινίως περιπωουσιν ' ἐπι τέλει δὲ παραφέρουσι την διανοιαν.
Ita plane etiam Paullis et Actuarius. Contra Aetius: ό δε κατα σΤόαα νης κοιλίας τόπος όδυναται σφόδρα, ανς δοκεῖν αυτὸν τον χόνδρον τον εφοει ὁ ο λεγόμενον ἰθυνασθαι. φλεγμαίνει δὲ καὶ τὸ δεῖὸν ὐποκόυδριον' ἀτε redi Ea καὶ δυσουρία καὶ ἰσχουρία παρέπεται. δαπαναται δ' αυτοῖς καἰ τὸ ὁρατικὸν τωνοφθαλμων, καὶ παραφρονουσιν καὶ ριπώζονται άπὸ τόπου εχ τόπον. Ceterrem vide an h. l. περιψαίρουσι legere praestet. In Hippocratis II orbis a. p. 655. ωστε τας ὐGέρας ψαίρειν, Galenus interpretatur ἐυνήχεσθαι, προσψαύειν . Ut recte mO-
nuit Foesim. Ita coni in enda sunt deinde verba Θώρηκοοτόθι χόνδρος. De cartilagine xiphoide nota omnia physiologiae peritis. Poeta chondes nota situ in coli designare voluit. Colon alitem in dextro inguine exoritum sirstura reflectitur versiis jecur et hypochondrium, et tandem in sinistro inguine, retro intestino recto adnectit hir, docente etiam Rufo de Part. Orp. hum. p. 62. est. L.Onc . . Ia4. Ἀσχαλόωσιν, αλη. Ita Med. Riee. Goet t. In Paris est ασχαλόωσιν αλ η. ulgo άσχαλόως, αλ . Eute entus: οἰλύει δ' ουν τὸ έντευθεν ὐπό τε α μηχανίας καὶ φρον-
145쪽
φατι των κινθρων τας ἐκγέρους κοὐ παλαιὰς γεγενημένας ἰφαύτων γερια κομιζειν ' καλοῖσιν, ουαι, αυτὰ παππους. υπε
146쪽
ptim esse se nis plantariani stilum cum filataeentis Iannginosis insulenti ruis, qui cum semine malum excissit ventisvre di Isipa-ttir, aut a pueris Iudentibus excutitiar, ut apiad nos si pappo Ieontodontis. Hesychius: γ ρεια τα της ακάνθης Gαν ' ματα ἄπερ ενιοι παππους λέγουσιν, ad clitent Ioelim ville Arnales Lest. Gr. p. 33. In repuli btri τηρας est senecta, exti viae, quae tandem exsiccatae exuuntur. 1 e uva Antholog. I. p. a I. καὶσΤαφύλη γηρως αἰσθάνεται ρυτίδων. Arattis Diose in . verssi IS9, μη καὶ πάπποι, λευκης γέρειον ἀκανθης σῆμ' ἐγένοντανίμου. Unde Plinius 8. s 86. Lanugo populi, aut spinae utilitans aqllaeque pluma innatans. MaIe igitur Is λεύκης legit et interpretatus est. Avienus in versione posuit: Pnique per latices fior in volitare senectani. Plinius natura ni pappi
bene docet in cartatio silvestra Io. c. 24. alter florem purpureum emittet inter medios aciale os, celeriter canescenteni et abeuntem clim aura. A similitrusine canor D in senis capite παπποι escuntur, peculiari plantis vocabulo, cum τηρεια sit etiani aninialium exuviis cornuiune. 1 esitis Pappi, cari uOriun flores. Sophocles in Excerptas Grotu p. ISI. γραψέ ακα Θης παππος ώς φυσώusνος. Uerbo ΘρύπΤεσθα utililr in eadem solitudine Theocritus Idyll. 6. IS. α δε καἰ αὐτόθι τοι, διαθρύπδεται, ώς απ' ακάνθας ταὶ καπυραι χαῖται, το καλὸν
Θέρος ανίκα φρύ GL Plinius a S. s. Io 6. de erigeronte: nomen hoc graeci dederitiat, qlua vere canescit. Captat ejus numerosa dicitur tantigine πάπποι:) qualis est spinae inter divisuras exeunte, quare eam Cassina achus acanthida appellat, alii pappum. DioseotadeS 6. sub sinent: οἱ νεαροὶ παπποι' GΘ δέ ἐσ7ιν. ακάνθης της λεγομένης κάκ Του, ἐφ' ων εμετος μόνος παραληφθεὶς αποκαθίσδεσι τας λαμβάνοντας. Uide Salinasii Homonym. p. 63. v. I 28. Γληχώ. In Medie. est γληχυν. In Rice. ex correctione se x s. In Paris est γληχεν νοσαις. Infra etiam versu 237. Medie. γλ χην thabet. Φ
147쪽
τος. Diosc. γλ χων μεθ' υδατος τριφθείς. In Parab. γλ - χων συν υδατι. Aelius: κά γλήχων νεαρος λελο μετα ἴδατορ πινόμενος. Plinius a Q. s. 54. pulegi una nauseas cum sale et polenta in frigida aqua pota inhibet; stomachi autem ex aqua item rosiones sistit, et vomitiones cum aceto et polenta. Vide Diose. III. 46. Nominis orriginem aperit Dioscorides III. 36. καλουσι ὀέ τινες αυτ v βλήχωνα, ἐπειδὴ τα γευσαμενα
κατα τὴν ανΘησιν των ποιανίων βληχηο ὐποπίμπλανται. quae
repetiit et inius sest. 55. Gustatum, inquit, a pecore ea prisqlle halatum concitat; tinde quidam crraeei litera ni utata blechona
v. I 3o. Mομεν. Male glossa interi. G. ἐπώδυνον. Eu-teenius recte κυκέωνα interpretatur. An hine moretum Iatine dicituri Infra versu I35. U νὸς μορόεν ποτὸν Scholia Uarie interpretantur. Et Vers. 229. πυρὸς μεμορημένον αυγάις 1. e. ἔψηθέντα, ut recte Scholia. U. I 3I. Λαυκανίην GOett. Ἀσ7. Ιππ. glossa interi. G. explicat οἰνα την Ἐλευσῖνα. V. I 32. 'Υπο ρ τρησιν. EX Medi c. GOett. et Lorr. coris rexi vulgatum υπας. Deinde Messic. ρετροισιν. Hesychius: ρῆτραου συνθηκαι δια λόγων, ἡ δίκου η ομιλίαι. Lycophron p. 143. ρ τρας πολίταις ἐρεῖ et p. I74. ρητρεύειν. v. I 33. Aisora δὴ Medie. Deinde Goeti. συάλειο male. Hesyctius: σιαλοι εὐτραφεῖο, λιπαροί. Scitolia ad Iliad. l. 2o8.et Odys . P. I 8 I. ubi υο σίαλος est. Maximus Tyrius Differt. o. g. 4. σιαλουe ἶς ἡ α1M εὐτραφεῖο. Sed cum Nicandro Ρομphyrius de Abst. II. p. I 46. si liciter σιάλους pro subus cliXit.
148쪽
I 23 V. I 34. Σπερίδεσσιν. Ita recte Med. Rice. Goett. pro σποράδεσσι. Deinde σιλsior, Medie. Rice. Atque hanc variς-tatem voluisse viden uir annotare Scholia, sed viti uni haesit. Uulgatana interpretantiar: την κεφαλην ἐς θεῖσαν atae συν
σπέρματι λινου ηroι τω λινοσπέρμω καλουμένφ. Eute enitas: εύω δε προς το ς εἰρημένοις εχ την περὶ τούτων θεραπείαν
ἐγκέφαλος συὸς ευτρα φολ κω αμνοῖ μετὰ της βοτάνης της λεγονενης λινοσπέρμου. Glossa interi. GOeti. συήλοιο καρηατος eXpli eat χοίρου του ἐγκεφάλου, deinde κορσεῖα ita: η νέαν κεφαλ v. Scilol. B. η κέφαλον ad sciit. Scribonius lini s men ex passo datum laiulat. Plinius 28. e. Io. sumit modo Verrinum jecur - vel cerebriam in vino potum. V. I 35. Xιμα ηe. Glossa interi. GOet t. αἰγαγρου. Eu-teenim: χρησιμώτατος σοι και νέας αἰγὸς ἐγκέφαλος κά κα
v. I 36. N Ατι. Ita Medie. Rice. Uulgo Edd. quaeisdam iέ τι, qtiod est etiam in cloeti. Vocabulum μορόεν e plicant Scholia: πολυέψντον η μορίδιον, αντὶ του αἴσιμον - η το άρμόζον τω πάθει. Glossa interi. GOeti. το έπώδυνον, ηκαλόν. Remettia haec ita posuit Diosc. κρέα ὀρνίθεια και ἔρ- νεια, δελφάκια. καὶ ἐρίφεια, λιπαρὰ δὲ ταῖτα κά ίπαλωτα τακά καθεψημένα συν λινοσπέρμω. In Parab. ἐλάφου ἐκ et οπιμελης ζωμὸν - λιγόσπερμα συγκαθεψησας αἰγὸς πιμελην ηπροβάτου η χηνος σάρκα ἐσθιέτωσαν. Paulus: ζωμὸς λιπαρὸe βόειος η χἡνιος ' η προβάτειος, κρέα τε ὀρνίθεια η ἄρνεια ηπροβάτεια η δελφάκια, τακερὰ δὲ καὶ λιπαρὰ, ηψημένα συνλινου σπέρματι. Propius ad poetani Aetius: ωαὶ ζωμὸν λιπαρὸν χοίρειον η χήνειον, καὶ κρέα ορνίθων καὶ ἄρνεια η δελφίκια λιπαρὰ, πάνυ κάθεφθα, κώ δεκεφάλους χοιρείους. ἐπιπλέον δε σου ζωμὸν δίδου ροφαν, ἄχρις άν προς εμετον ορ- μήσν. ἐπιπινέτω δὲ κέ οινον γλυκὰν χλιαρὸν κεκραμμένον πλεῖέον. πίνων τε εκασῖον ἐμείτω, καὶ πλεισιάκις το αυ'ra
149쪽
πωειτω. Scribonius: adyIvat bene et Ius pingue agninum veIex bubula factitin, et farrina triticea pilitis imore cocta, pli irminii in anserant adipis habente. Plinius 29. s 33. ex carne arietum privati In adversiis cantiuiridas, item lac oesiam caludiam, praecipue ii Un hu prestin alit aconitum biberint. Idem 28. s 45. quoque lacte bubillo cuncta venena expugnari tradunt, maxime supra dicta, et si ephemeritur ini pastum sit,
aut si cantharides datae, vomitione Onania egeri. Sic et caprino jure cantharidas. - Lac caprinum FeIO contra cau- stacidas reniemzo est. U. I 37. Βρασσαις Med. Riceard. v. I 38. Paris. ἐμπαπέων. HesychiUs: ἐμμανεων, ψ λα-
φῶν, φιλονεικεῖν όρμων. Similis est Ioeutio Hippocrattear
κότος προς αναδοσιν. τότε γαρ μετ αὐρος της τροφης συνατενεχθέσετρα καὶ το φαραακον. EutecniuS: καθιμω δὴ ὁ θοῖο δακ' ουο δια του στόματος, ἶνα μνὸέπω τνς τροφος εἰς .res φιν ἐλθούσης αποβλησθείη τα σιτία. παντως γαρ τν τρα- φν το φαρμακον συμπλακεν ὁ που συνεδελεύσεται. Intelligit poeta cibum intra ventriculi portana seu pyIOriun servatum, neediam in eoia et venas distributiam. V. I 39. Δ' Ο κλυύηρι. Male EM. quaedam ornittiant D. Sensit in hujtas et sequentis versiis reddunt Seliolia: νεωσ=ὶ ααελχθεν βαλων si ε ταλε- ὁρς ενεμα δια τηο ἔδρας οπωή ὐπαρ Zyς τνν γαε M. EUtecesus: αλα γαρ κω ἐνιέσθαι
150쪽
λους τρίψας συν γλυκε δίδου. De Uite in Alexiph. sic: αμπέλου ακρέαουες απαλοὶ λεῖοι μετα γλυκέος. U. IAI. 'Aλυσθαίνοντι. Euleenitas: ου μ ν άλά τοι καὶ δεινοπαθουντι καἰ ἐκλυομένω το γάλα επωφέλεσῖατον, ἡν πων τις αυτο των πεφαρμαγα ων. De verbo δυσδαίνειν vide
ad Theriae. 427. et Interpretes Callimachi ad Hymnum in Deluna versii 2I2. Eustativus ad illad. p. I 636. explicat
άδυ-ατεῖ. . Scribonius: adpivantur at lieni clini saepius re eis
ceriant, passi a cilna oleo poto, vel omni lacte, sed debent plurimum ejus suimere: paulus: βοηθεῖ γαλακΤοποσία. Aelius: ταλα συνεχέσΤατα διὸ ὀμενον μετὰ μέλιτος ο λιγου το πρωτον, υσυρον δῶ καθ' εαυτο νεόβ αλτιν - μετὰ δε τοῖς ἐμέτους ἐνιέναι διχ κλυλ ροe τάλα νεόβδαλτον - ἡ λινοσπέρματο μετα σ/έατος χννείου η υνιθος. ἐκκλύσεων δὲ ν ὁ ἴεων γενομένων ὀι ου συνεχως γάλα βόειον νεόβδαλτον πίνειν, καἰ ἐμείτω. . I 42. K ψωρ. Ita pro κόψαe Medie. Riee. Lorr. Eandem Iectionem ex eorremone trabet Goeli. Glosia tamen interi. τρίψαύ, ct ad γλυκει adscripsit γλεύκιι. Scholia: κόψω
Legit igitur κόψme et sensum contintravit triqued finem verasas I 44. Emecnius: καὶ τὰ τρο -πελου φυλα συν αύτοῖσομοίως τοῖς κλήμασι μετ' οἴνου κοπέντα του γλυκέος ἀπεριόοπῖως ἐκσω ειν τον κακοπαθοῖντα, ἐπεHάν τις πίν αυτού εὐ
μέλιτος, ωσΤε πίνειν αυτην, εHὶν ἐπιτηδεία. Mellis igitur mentionem eum scorpiuro conjunxit. Recte. Aetius: αμουέλου βλαύ uατα κόψας διεου μετὰ γλυκέος κεκραμμένα. V. I 44. Eνι. Ita recte GOet t. pro sit. Ad μορ piae glossa interi. μολυγαις.