장음표시 사용
151쪽
interpretantur: της πετρωδους κω ορεινης γης. Glossa interi. GOere. λευκης καὶ ψαμμωδους. Scholiastes GOett. B. scorpiu-rum non Inat et cum melle coquendam esse naonet. Diose rides in Parab. σκορπιοειδὲς συν μέλιτι. Aetilis: κά η του σκορπίου ρίζα μετα - γλυκεος πινομένη μαλισῖα ποιεῖ κω προς βουπρηέιν. De ipsa planta vide ad Theraac. versu 886. v. I 46. 'Υψι τέθηλεν. Scholia: τοῖς κλωσὶν υψηλην. Euleenius: εἰς υψος δε αἴρεται και Θαλὶει η σκορπίουρος αυτ καὶ τα καυλία φέρει λεπjα, και η μολυΘουρος δια ταυτα προσέοικεν αὐτη. Vide notas ad Theriae. vers. 678. tibi scorpiu- ros describitur.
runt Seholia Iocum Euphorionis: π=ωκες αεὶ χλωροισιν ἰαυ-εσκον μολοθούροις. Hesychius: μολοθουρος , ασφόὀελος, ηοσπριόν τι, κοίἰ 8 όλόσχοινος.
. V. I 48. Sensum horuna Versu iun Ita explieant medic . Diost. γης της καλουμενης ασγέρος ἔκασ=ου δράχμας δ. μεταγλυκεος ὁρ. α λαμβανομένη. In Parab. σαμίας δρ. α μετασιραίου. Paulus: τ κιμωλίας δρ. ὁ. μετά μελικρατου. AitUarii libr1 vitiosi et lactinosi sunt. Aetitis: της σαμίας Ια μεταλιβανωτου καὶ μελικρατου διδόναι. η την γην μόνην μεταμελικρατου. quena loeuna IDInus Integria III legit Cornarius, qui pro λιβανωτὸν Vertit roreΠa marinum. Scribonita: prodest et Samiae cretae P. IU. cum passi cyathis qtratuor mixtisque aqua datum. Mensurae notae in his locis videntur esse vitio. 1ae, si recte Scholia et Eutecnius poetae διπληρεα πόσιν de draehinis octo lapae interpretantur. Potuit tamen etIam sapam ciam terra lamia nuscondam generatim descere potionem duplicatana, διπληρεα. bantiae seu Iemniae tereae usu In contra cantharicles et leporem niamnunt expertiis testatilr Galenit S de
152쪽
Simpl. M. F. IX. a. p. 248. ubi astera appellatam accurate deisseribit p. 249. CL Reinelli Uari Lect. Ill. p. 533. V. I 49. Παρθενίης. Callimachus in Deliam versu 49. μασΤον Π αρθενίης. οἴπω γαρ ω Σαμος. ubi vide Interis pretes; et quae deinceps de lin braso Inonebo. ΦυM . Ex Scholiastariam dubitatione appareth. l. olini fuisse h. l. lectum φυλὶς et φυλας. itaque φυλαο etiam deplanta allas μελιτοφυλae dicta interpretantur. Contra Φυλὶν esse aiunt locum Sanu, alias γεωφανιου siituna, et μελαμφυλον Hesychius: Φυλις η Σαμος το παλω. In Oraculo aptld Ja ΠΙ-blichum de vita Pythagorae c. a. de Samo legitur nonienΦυλαζ. tibi Iambliclitis Sanaum propter soli ubertateiri ait fuisse appellatam μελάμφυλον. Vide Interp. ad Hesychii νεω- φανιον et μελάμφυλος, Pollucem VII. s. 23. Multa temere posuit Spanhena. ad Callimach. p. 36 I. V. ISO. Ἱμβρασa o Medic. Deinde idem citin Ricearis. Goeti. et Pariis. habet αἴ c. Itaque videtitu olim fuisse IMβρασίης α d. Versu sequente Paris habet χησμαῆνσι. In brasum et talesium Sami amnes nonianat Plinius. Elymol. Μ. in ασΤυπαλαα ex I henustagora haec posuit: Πατροκλης κω
Τεμβρίων α ποικιαν σΤείλαντες εἰς Σαμον προς τοῖς ἐνοικουν- τας Καρας κοινωνίαν θέμενοι ωκησαν παρα τον Xyσιον ποταμον, κω εἰς δυο φυλας την πόλιν διένειμαν, ων την μὲν Xησίαν ωνόμασαν άπs τeυ X σίου ποταμου παρακειμένου τy πόλει, την δε 'Aσ7υπαλαιαν άπο του παλωου ἐκεῖσε οντος α Τεος.
unde auctor Lexici MSti Kalsiani habet Προκλης καἰ Τομβρίων. atque ita etiam Strabo XlU. p. 939. Vide Interpp. Inachra1ilrn nonunat etiam Pausanias p. 4o3. ubi de Iunone Imbrasia loquitur, quam noster infra 6 I9.nonainat 'Hρ ς τ Ἱμβρασίηο. Antea fuisse Parthentiam dictum ex Callimacho tradit Schol. Apollonii Ι. I 87. Uide Holstein ad Steph. ByZ. p. 28 I. V. Is I. Sanuam terrain nota caprae fuisse signatam argirit locus Aelli I. II. 4. tibi σφραγις αἰγος dicitur, recte monente Reinesio Var. Lection. III. p. 542. Mandrabulus etiam repertis
153쪽
repertis metallis arietem ait renni dedicasse dicitur apud Suidam in veruis ἐπὶ τα νανδραβούλου. V. I 52. Κs arta. Mons Sami Κερκετε et est apiad Strahonem X. p. 747. Plinius de Farno s. s. 37. Amnes in ea Inibrasus, Cliessiis, Ibettes. Fontes Gigartho, i .ela collaea. Mons Cercetius. Est etiam Jhesialiae mons Cercetitiis. Diana χησίαι est apiui Callimaclium in Delum versit a 28..nymphaaptui Athenaeum Ul I. p. 283. ubi vide Casactonum, et 1nterpretes Steph. ByZ. in VOee χ σιον. Σχοινώδεσιν. Cod. ' Lorr. χιανώδεσι. Paris. σκηνύδεσι. Qijns fiuminis sub monte decuri entis ἔχθας voltierat intelligi,
non apparet. V. I 53. Σειραίοιο. Ita Riee. Parisi foeti. σηραίοιο Lorta σειραίοισι Med. Vulgo σηραιοισι. Deinde διωληρεα dedi pro διουληθέα ex Rice. et Pacis. Glossa interi. GOeu. σειραίοιο eX-plicat ἔψηματος. Scholia: διπλην κελεύει πόσαι των τεσσά. ρων δραχμῶν δουναι, ο D'ι όψω δραχμων, καἰ σύν τω Γψη-ματι π γανίου κλωγας Ζουνω καἰ ρόὀινον μύρον, η ψινον μυρον. Alius deinde altitor: μιγνύων γην την παρθενίαν η καταβρώ
μύρω γουν έλαίω, τουτίσδε το ρόὁινον nαιον μί ς ἔλειψον μετα πνυ γου κλάδων. Ellteentus: ἐπὶ δίειον τοίνυν του γλυκέος οἴνου το διπλήσσον σου pyΘεντος μέτρου διδόμενον ποτόν σούτω μέντοι τω οἴνω εἴτουν έε ματι πηγάνου κλωνια συνεακλείου, και ρόδινον μυρον ἐπίβαR.ε, εἶτα συντάραris ἐπιπολύ.οὐ γὰρ μη τοὐ ξεινοῖ περιγενόμενον διοίσει καἰ περισώσει τοῖωινδύνου του πλημμεληθέντα. Plinius 23. s. 3o. de sapa: iistis contra cantharidas intrestin - 1 lamandras et contra ino dentia venenata.
v. I 54. Ἐνιθρίψειας Paris. όρήμνους Scholia κλωνα :, κλίδιυς explicant. Asclepiades apti l Galenum II. 7. η κλανον
154쪽
μα. Pauluin ex Diosc. s. plebis. Scribonius: Item oletini uinum eX riua tritu in et potum V. .I 57. Κορίοιο, Eut Ocnius: τοτε μην ουτω καλούμενον κοριόν έσJι αεν δυσαλδες ποθὲν τουτο ὁη κω δυσθεραπευτον. Aselepiades apud Galenum Antid. a. 7. τοῖς δὲ χλωρόν κορί νου πιοῖσι βονθει οIος ακρατος. Galenus M. Simpl. Messire. Facult. monet veteres κορίανον isXisse, quod recentiores metiti ci κόριον. Dioscorides 3. 64. sie coriandro smpliciter: ωλ.Aν δὲ ληφ.'εν κινεῖ την διάνοιαν ἐπικινδύνως, οΘεν δεῖ φυλα rnoctis την πλειονα κοὐ συνεχη χρησιν αὐτου. Seholia haec de agre sti eociandro interpretantur, quod ita notant: τό ὁ αγριον παραπλησιον τω ημερω, πλατυφυλότερον ἡου κώ εὐα κωόρου κω πολας εχον παραφυάδας, καἰ πολύιριζον, κου πολυανθέα
Deinde ro χύλισμα, mecum ejils expressum viriciis noxas a poeta memoratas inferre ait. Silvestre coriandriam in Issima cla poeta contra scorpionum et phalangiorum ictus Ialutariti Reeentiorii in opiniones de veneno coriandri collectag posuit Seluilae in Γoxicologia P. 3I. Ab Odore ciniiciam appellatis κό-ιου. CinaeX enim κόρις est graece. Succum viridis coriandri contra narimn Prost uvium in pecore conimentat Col mella 6. 33. a. unde refrigeratusi cognoscit tir. v. 158. Αφραδεος modis. Scholia: αφρόνωe, ἀωείνωα σο γὰρ χύλισμα τοὐ κορίου της γευσεως αλότριον ὐπαρχον οὐ δύ9αται λαθεῖν διὸόuενον, εἰ μη τις αὐ ρέτως αὐτὰ βου, ληθιίη λαβεῖν ἐν καιρω περισώσεωc. Ad Vulgatum πασηται monent deesse τις, elim glossa interi. mere. ubi est γεύο eis.
λὲμει το σις. Sed Medie. et Rice. habent πασωνται, quod sequentibus melius convenit. Eutecnius: νων γαρ μετασχόντων αὐτου και πιόντων ολως οι μεν εκφρονες κω φλύαροι αὐτίκα γίγνονται, μω ο λόγος αὐτοῖς οὐ σωζει την τρειν. οἱ ὀλ
155쪽
παραπληγές τε αλως κου ἐκμανεῖς, κου βοωσιν οἱυ περ οἶτοι. καθαπερ αἱ βακχαι οἰσῖρηθεῖσαι. - Diosc. c. 9. το δὲ κόριον λαθεῖν μεν ου ὀύναται δια την οσμην, ποθεν τε τνν φωνην δασυνει κρῖ μανίαν ἔπι φέρει ομοίαν τοῖο δια μέθην βλαβεῖσι Mar αἰσχρολογίας. καF ολου δε του σωματος αυτων η οσμηδι αγνετω του κορίου. Ita Pallitis et Actuarius. Aetius c. 6 I. το κοριον ποθεν την φωνην ὀασύνει κω παραφροσύνην μανιώδν ἐπιφέρει τη ἀπο μέθης ομοίαν συν τω αἰσχρολογεῖν τους σεαμνους τω ηθει πρω ν οντας ' πω καθ ολον το σωuα η οσμηνου κορίου αικνεῖται. Scribonius cap. 53. Comancirum datum apparet militem ab Odore spirationis toti iisque corporis; redolet enim et hoc herbam Ut insectum. Intelligitur autem ex gustu; facit porro raucitatem et nientem movet. v. I 59. OK ra Medic. Lorr. et Paris. Uulgo OZAa. v. I 6o. Δνμια. Scholia: ἐν τω δημω λαβρως φωνουσκου Ομηρος, τί πάρος λαβρεύεα . παραπληγες, παραφρονε Neseio an poeta respexerit simul ad Verbum δημοῖσθαι, qtiodotigari significat apud Platonem in Theaeteto p. I 3 a. ubi videnotam Filhheri. . . v. 16 I. UN. Scholia: διατεταμενον κρῖ μεγα, αταρ- μυκῖω, αφοβω. απο του ταρβους κά του μύειν. Sintiles
vice corrigebat: τω γ' ητ pro τω γε ητοι. Eutecnitis: οὐ λατουτοις μὲν βοηθέῖ οἶνος ο παλωος ακρατος, και Ουτος εχ πλη- Θος πινόμενος. ωφελιμωτατος δὲ κω o πραμνιος. Diosc. γλυκυς συυ κονία παραλαμβανόμενος, κω αλμη δὲ πινομεν . In Parabit. οἶνος ἄκρατος συν ἄψινθίω. Aelius: οἶνος ἔκρατος
156쪽
v. 164. nismo Paris: Scholia: πεπληρωμένον νου Θα.
Ευμβην κυμβον vi κύμβορ iiixit. Oppianus Halleuti I. 333. κυμβην γλαφυραν dixit testam conchyliorum.
οὐκ ἐα. Mihi hoe loco plaeet αλαλ v. nam ovum partii naturali edituiti vix diei potest μι απαλη, sed Immaturum, qualopoeta non voluit Intelligi. Diosc. ωα κενωθέντα ἐουὶ νὸ αυρὸχλιαθέντα συν αλμη και ροφουμενα. Paulus λειανθέντα, Actuarius λειανθέντα χλιαθέωνα simul legit. In Parata est
χλήχθέντα κω συν αλμη ροφουμενα. Scitibonius: adjuvantur vivis anserinis sorbilibus plurimum salis habentibus. . 'Oρταλίχων. - Hoecidus ἰ ἀνορταλίζειν , ariae . . L.
157쪽
ovum ωδ α βαρεῖαν piscium vocat Oppianus Hineui. Ι. 758. v. I 67. 'Επιστοῖ Mee. Lorr. Paris Goeu. nisi quod G. et Paris. ἐπίσποι hiatienti Gorat. σαοι. Euteonius: τούτω τοι αλισκόμενόν ἐσΤι καὶ το κέπφος βεw. Θαλα - σιον, o καλουσι κωφoc. Θ ρῶ τι δ' οἶν το ορνεον τουτο αφρον, συναναμιγνῖντες το ς ωοὰ ἀλιέων παῖε . ἐμειδη γαῖ, δε νον. α' ἐς τω ορνω γιγνόμε όο δεγι, καὶ ζωνοῦ ob γ το αὐτο κωθανάτου πρόεινον γίγγεται. οἶ οι K οἶν οἱ ταυτρο ει ι ιελως σ- οῦγρην τῶν ὀρνέων εαότες κατα σμικρὸν τον ἀφρὸν μετασοῖ ωοὐ μίξαντες πέαπουσιν εἰς δέλεαρ τούτοις τοις ὀρνέοιο. οἱ δὲ μόμενοι τη τούτων ἀπάτη κατὰ βραχυ κω μεταπωου- μενοι καὶ κατεσθίοντες, ἐνίσχονται μεν δη τη ἄγρα δολερα raoύαν καὶ ὐπούλω, οὐδὲ διαφυγγάνουσι γὰρ οἶν των ασπαλιευ- των ἐπιμόχθους χεῖρας v. 168. Δόληο Paris N χοντα οἰωνον VOeat poeta non Gpphum avem, sed spumana natantem, quasn infecit vel vil-spersit velut escam, et triste motiis auspicIuni avI piscator.
C pluas enim non natat, sed volat, quanquam natanti siniis Itor, quoniam suluntas aquas auisset. Recte Euleenius οἰωνον interpretatur δελεαρ. Xρ ειν dicitur pictor colores, quos tabulae illinit. Vide Infra ad Vereum 337. v. I 69. Εἰς χέρας GOeu. χρούνωσιν. Glossa G. βρέχωσιν. Sctolia: οἱ γὰρ αἴλιεῖς χερσὶ το Θήσσιον οῦὸωρ ανακλύζοντες,
άφρὸν προσενενεῖν καταναγκα G καὶ τουτον δολί- τεκεπισα, προτείνουσιν. S OL G. χρπινόντων γὰρ κω ποιουντωνάφρον προσερχεται τω αφρφ καὶ οἱ τως αλίσκετ' Aristot
158쪽
Charit. p. 6 Ia. Ceterum hune versum Iaudant Seholia Arauad Diosem. p. II 6. eL OXon. et Aristoph. ad Plui. 9II. et Pacella Io67. Illa ορνεον λιπόσαρκον dicunt. Aratus instante vento gregatim volare contra Ventos ait: εἰδηλα φέροντο versu I 85. V. I7I. Θάλασσαν Med. Rice. Lorr. Goere. Paris φιgo Θάλουσαν, nisi qmul Steph. et Lectius vertim restitueriint. SeholIa: αγλεύκην, άγλυκη και πικράν. Euleentus : αλα γαρ, σύ γε την αγλαυκν μελάνην ἐπι τούτοις λάμβανε ἐνταλθα Θάλασσαν, ην ὐποτάσσεσθαι και δουλεύειν o του Ποσειδω- νος ἐθέσπισε τοις άνεμοις νόμος. V. I72. 'Aτμεύειν. Scholia: δουλεύειν, ὁποκεισθαι. ατμένες γὰρ οι δοῖλοι. V. I73. 4ν πνοιαῖς Riee. Lorr. et Paras UuIgo δη τοπvo P. Eutecnius: μέσπισε δε αρχειν ἄρα καὶ του πυρὸς ὁ Ποσειδan/ τους ανέμους δεῆρο. V. I74. Ἐχύνετον. SchOIia: πολυπτον ' αργώ ς, τοῖς
λευομένη. Oppianus Cyneg. 4. 66. αργέσ=αισι νότοισι. Est y Prie ΑNestes ab occasu solstitiali ventus stans, auctore Plinio a. c. 47.-Vimavio L 6. V. 176. Ἐμφθορέων Μ. R. a Paris Deinceps αλι ων Rice. et Paris Vulgo ἐμφορέων αZθων. Scholia: των si θω
159쪽
λέην. Deinceps άδάιοιο hie et supra Paciae. Scholia: την
ἐρρυστωμένην, ητοι την πεπαυθεῖσαν πω πέπειρον. ἐδανοῖο
Ἐδανοιο. torraeus eum Scholiis hie et supra versa I 62. interpretatur sultis. Sed eccis Hesychius: ἐδανὸν, ευωδες, ηὀύ. Idem tamen: έδαυη gnou άαπέλου. Quae glossa ex li. I. sumta Vulet , et veram interpretationem continere. Prumnium
160쪽
mnium enta vinum non est dulce, sed austerum. De psithia vite Psillius I a. s. 6o. fit e vite psythia alit alninea, cum sint acini ciceris magnitudine. Prasntaiani vitent cuni psithia eanisdem faciunt Scholia, nec inepte. Uide Hesychium in Πρίμου et Πρήανειοις. EX Virgilio Georg. II. 9 I. nominat etiam Collini elia 3. a. a 4. psithiam vitem. v. 18 a. Oλίψωσι M. R. a raris. Uulgo θλίβουσι. Paulo antea κρίνοντει Paris bellolia: κόπιοντες πατωσι καὶ πιε- ζοσι. zra ροι ὀον αἰ μέλισσαι έπὶ ταic ραεὶ των βοτρύων
των σφηκωθων, μεχύον μεν μύρμηκος, μελίσσης δὲ ςλασσον, ἐπ=Lρωται ὁὲ και ποικίλην ἔχει λευκω και μελανι την έπιφανειαν. τουτο δε κατα την ορδινην νεμόμενον δρέπεται ἄπο των ἐν τοῖς ἄγκεσι θαμνων παντοῖα ανΘη καὶ φερόμενεν εἰς τας κοίλας καθωlαται ὀρυς. και αἰ βεμββες ὁὲ των σφηκωδων εἰσιν εἶδος μελισσων, ας διιοι βέμβικαο καλουσι. Quae de
peniphredone sunt ipsa Clitarchi vecta seri ata a Diodoro Siculo I 7. p. a I 8. sed nimiis integre, ni monui ad Demetrii librum περὶ υμνείας P. I 87. Hinc constat idem insectum duci άνθρηδόυα et σενδρη δονα. Aeliantra H. A. I S. I. άνθηδονα nominat; Aristoteles H. A. 9. 43. τενὁρηδόνα, sed haec stibterra habitat.
σ7α ευωχουνται του γλευκους, και τω των αμπέλων α λωπεκaς λυμαίνονται καρπω v. I 85. Κηκάς. Senolia: κακωτικη, κακοποιες, κακοὐρώ