장음표시 사용
161쪽
σιν ώκριωαδε ni est apud I ycophr. p. 8s. Ceteriise πιοτερον rescribi voltiit Zeune Animadv. ad h. l. p. X l. recte, puto. V. I 86 Κωνείου. Scholia: τουτο οἱ μεν κορίανον, οἱ ὀὲ
infra laudanω ; Dioscor. 4 79. feriuae foliae comparat, scimen aniso simile favit. Scholia integriora excerpsit Elymol0
σεως. κωνειον δε αυτο καλουσι δια τον γινομενον εἰλιρομον και
mologiam 1ubohsciaram habet Galenus T. s. p. 447. est. Cha terat: καὶ μέντοι καὶ δια τὶ μωρίαν αὐτην ἐργαζεται ποθὲν κω-
σχον ορω ὐπ αὐτοῖ το σωμα. Deinde p. 448. monet eleutae Venenuin esse frigidae naturae. Attuam, ubi poena mortus, insanus mit, cicutam ωκυμορωrατου fuisse, asserit Plutarchus Vit. Parall. T. V. p. 2I4. Coos Heraclides Ponticus p. 443. narrat cicuta pota vel opto sponte vita exire. Plinius et S. s. 95. Ccicuta quoque venenum est, publica Acteniensium Poena inmisa, ad nantia tamen sistas non o inittendit Semen ha- bet norium. Caulis autem et viridis estiir a plerisque et in Patiuis. Laevis hic et genicillatus iat calami, nigricans, altior Depe binis cubitis, in eaeli inibus ramosus, folia coriandra, tonoriora, gravi odoratu ; refrigeratoria vis 3 quos enecat, in
162쪽
eipiunt algere ab extremitatibiis: corporis. Remedio est, prati solam perveniat ad vitalia, vini natiara ex calfactoria. Sed in uino pota illena et labitis existimat r. Semine trito expressis succus et sole densatiis in pastulos nee at DPgiline spissaruio. Haec altera vis; et ideo se necatoriam niaculae in corpo tablua I)parent. Livorem soliis praeter Plinium Aetitu iraeniorat. Eadent fere Dioscor. 4. 79. Thieoph rasti H. P. 9. 8. έση δὲ
suceiun consi fuisse non spissum sed aqia elim; ideo 'χυλιοι atticu ur. Idem caput I p. refert Thrastana Mantinentem c ni una ex Ioeis umbrosis et frandis praettilisse ad veneni ecni- positionem; Chios vero, enim antea, ni reliqlii Giaeci, radiacem conli e terere solerent, postea hoc more relicto radiceni cortice ablato in moriario contaidisse, farinarri te hiene cribra tra in aquae inspersisse in usum veneni. tibi tanten Barietis ni alebat ἐπ οῖον legere pro ἐφ' υ abs. Pro chiis alii nominant Coos. Sanguinem a cienta refrigeratum densari tradu elisiani Aeliantis H A. 4. 23. a Ueris sues sine noxa cicutam comedere. De capris utem Linaeetius V. 597. stlimis Ienire S. M. T. 3. I 8. 1 e capris traditionem falsam in cicuta viros, Linnaei experti sunt nuper Sueei. Ocinatina quovie ea pras aspernari Clausippus medicus olim tradiderat, auctore Plinio sto. s. 48. sed Otirmana insecuta aetas aeriter defendite nam illud se eapras, nec emiptam mente=n mota=n addit Plinius: ubi ta inen Codex Vesontiniis Chimetii habet seraptum: na uid σὲ capras, nee minus pla=n meninam avt mitam, teste G. H. IVel sch de Aeagropilis p. 37. qtiana veram esse lectionem
conficinat etiam Uincenti tu Spez. natur. IO. c. I a. Ceteriam κώνειον et άκόνιτον qtiiciam temere permutarunt
scriptores, ut patet ex Stephano ByZ. in cκόναι', et Erotatuanus in Glossatio monet Italiot s cicutam non)inare καμμορον .
163쪽
φοινόν. τουτο παρα το φόνος πλεονασώω του ἰωτα καὶ καταβι
βάσει του τόνου φοινος ηγουν πυήρός. best h. I. UnNe p bari debet interpretatio illa, ut pro φόνον seti exitio dicatur.
V. I 88. Φερων M. R. Dioscorides : κωνειον ποθὲν ἐπιφερει σκοτωματα καὶ αχλυν, ωσia μηδ' ἐπ ολίγον βλέπειν. λυγμόν τε καὶ διανοίας παραφορὰν, καὶ ψυξιν ἄκρων. ἐπὶ τέλει δε σπωμενοι πνίγονται σῖάσιν λαμβάνοντος του κατα την αρτηρίαν πνευματος. ubi Paulus habet πνιτμὸν κα= συσιν λαμβάνοντες. Sed μηδὲ του ηλιον βλέπειν legendum est ex Actua. rio, etsi etiam Aetius habet μης ὀλίγον βλέπειν, Pii praetς.
ea ἔκρων ornisit; contra Is addit: ἐπακολουθεῖ δε κω πνιγμὸς, νωθρότης τε καὶ πελιότης. ἐπὶ τέλει δὲ πνίγονται - λαμβάνοντες κατα την αναπνοεν πνευματος. ActuarIus legat: πνιγμου
σατιν λαμβανοντος Vel sinuli modo. Uertit enim interpres ejus: praefocationis tensione corripiuntur arteriariam spiritu intercepto. ScriboniΠs c. 47. Ocutam potam caligo, mentisqire alienatio, artuum gelatio insequitur, ultimoque praefocantur, nihilque sentiunt. v. I 89. 'Eμπλάζοντες Μ. R. Lorr. Paris Scholia: σφαιλόμενοι τοῖς σκέλεσι ταῖς χερσὶ βαδίζουσι, ο δε σι πίέοντα
. U. I9o. 'Υπονείατο Paris Scholiar ητοι τα ἐσωτέρω καὶ τωτέρω του σ=όματος. Eute ius: υπολαμβάνει τοιγαρουναυτὸν ἐπὶ τουτοις πνιγμὸς, καὶ σῖενουμένης της φαρυγγος -- φράσδεσθαι δοκεῖ Videtur igitur Euteonius lectionein Ρaris non viligatum ὐπὸ νείατα expressisse, quana ipse etiam praefero.
V. I. Ἐφρασσεται Paris Dictum cst Pro ἐμφρασσει.
164쪽
ιοκεῖ in quibus non paret, quam lectionem expresse 'rit Euleenius. Sanguinem refrigeratum densari a cicuta docent messici graeci, quortun Pars του κατα την αρτηρίαν πνεύαατος σ σια nOmnat, eX antispra scilicet opinione, quae
sanguinem venis, mersis spiritum inesse si uirebat. Nicander venas .aamvis sortissinas frigore contrahi ait, itaque fragore sanguinem densari voluit significare. Altera Scholioriina huedi pretatio de ptillatione arteriariim forti est plane inepta. ΙΠΣυρου αλύειι Medie. In Scholiis memoratur varietas haee, sed ibi Codex Lorr. habet bis αλύζει. Pacis. et Mosisquensis ατύζει. Atquρ ita Scholia: ατίζει LMr. ατύζει αντι
κ- ολίνα ουνεῖ Scholia recentiora: ατύζει δὲ νυ, etc. in ipso . textu Goett. liber habet αλ-ι, suprascripto αέεει OAνεὶ diri. in margine: γρ. κω ατυ. . . . Voluit ατίζει. Vulgare ανίζει. est etiam in Iliade P. I 6 s. ubi ατίζων Eustathius explicat sta ριφρονων. Vide etiam Schol. Theocrit. l. 56. Sed comparo.
κανδρου Θηριακῶν. Legit igitur olim in h. L ατίζει et ατύοι. Eqllidem ατίζει, i. e. α φροντιέων praesem. Qualem lem nem Scholia ατενίζει vel ἐλκει Idterpretentur, non excogito. i
165쪽
V. I9 . Κατηβολέων. Scholia: λειποθυμῶν, την ὐέ νζν ειμαρμενην ἔχων. o δὲ ota ἐν καταβολν ων κω κάτω διαλειποδυμιαν βλεπων, ολίγον αέρα δια τηο αναπνοης ελκει, τον Θανατον eρὼν καταπίέοντα. Ιhira versu 458. ἔφρα κατηβο- λεων oλοὸν δια κῶμα κεδίσσν. Plato in Gorgia: οταν οἶν ελθνὴ καταβολη αυrη της ασθενείας. Hesychius: καταβρλη - η του πυρετου περίοδοe κω όραη - κω ἱερὰ νόσοe. Uoeabulum est Hippocraticiam. Unde Galenus in Glossartio κατηβο- λισι eXplicat περιοδικαῖς ἀρχαῖς παροξυσμῶν. Pliotius: κατηβολη περιοδικη νόσος. V. I95. 'H άναμισγέος M. R. Euleenius: ὀίεως μένταν βοηθεῖν τὼ κάμνοντι ταύτν καὶ της απὸ του φαρμάκουαυτον ἐξείργειν συμφορῆς, εἰ δίδοις ελαιον καθ' εαυτὸ κω οἶνον εἰς κορον, ωca πίνειν Θερμὸν κώ ἄκρατον τουτον, ἱνα ὁ τουτο ro φαρμακον μετά τa του οἴνου καὶ ἐλαίου άναμιγνύμενον ενδον, aIα άποβλυσθὲν ζαποβληθὲν GOett.) άπαθη τον μετεσχ κοτα αυτοῖ φυλαεν των si αυτος κακῶν. ubi vecta priora ita habet Goeti. Ither : τουτον τον πεφαρμακευμένον πό- τιο is . . . . κέ οἶνον ομοίως εἰς κόρον ἄκρατον, ἱνα δ' etc. Euleenius vulgatam expressit.
V. I97. οπλίζεο. Scholia: τευ ο κατασκεύαζε ἐμβα- λω9, αντὶ του παραπέμψας. ἐν ta τῶ μη λέγειν κλυσβραποιὸν, δηλον ora κοινὸν λέγει. Eutechitrer ἔνιοι δὲ κά τηνταWέρα ἐλαίω πρότερον ὐπέχριον. καθαίρων γαρ αυτ ν διασοὐ κλυ ηρος εχ ραέων ν ἔξεις. Intelligit igitur clysterem
v. I98. Δαφνης. Seholia: Θεσσαλικνσι, δώτι πρωτον ἐκεῖ εὐρέθη το φυτόν. Euleentust άλα μην κώ οἴνου μετακα τούτου άκρατου δαύκου τa ομοίως της βοτανης να απαλλτατα καυλία η δάφνης τὰ φυλα, ην τα Θεσσαλίας μὲν τὸ πρῶτον ἐκομισε Τέμπη, se φανώσατο δὲ ἡ ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλυν την κεφαλην τοῖς ἐκείνης κλάδοιο. Sequitur Nicander
illos qui Daphneu Penei filiam uallideriint; alti Ladonis Αr-
166쪽
V. I99. N δαύκοιο. Ita vulgo legitur. Sed ηδ' αὐχμea
M. R. G. δαυχμοῖο Partis Deinceps καυλία M. R. G. P. et Lorr. In Goeti. etiam εὐκκυλέα annotatum est. Uiligo καυλία. Seholia: λεγι. δὲ η ἀπὸ δάφνης μετα κρῖ υ πόσιν δίδου, του- σμ' ὁΣφυέλαιον ὁδεου πιεῖν. ubi manifesto quaedam desunt. Euleenitis vulgatam expressit, sed datictim ante Iairrum collo eat, Iauciqile folia nominat. Glossa interi. GOett. ad αυχμοAhabet ε ρλ. Possis suspicari olim h. I. ut alibi δαυχοῖο sermptum fuisse; sed clauei nientionem hoe loeo non feriant leges
grammaticae; nee dauctam in remedias contra cicutam memorirant medici graeci ou latini. Igitur in voce vitiosa latet epi. steton latiri; quod investigare nondum potui. U. Io I. Misti M. R. G. Editio Stephani, et Lemi. Vulgo μέγα. Deinceps λει die Paris. λιενας GOett. Schois
Iia: καἰ κνίδης σπέρμα συν πεπέρει λεήνας δια το σφοδρα Θερμαντικον δίδου χρησθαι. Euleentus: πέπερί τε και κνRης σπέρμα ἔμα τρίψας σιπαναλάμβανυ προσεπιβάλων δηλαδη καὶ ὁκου κώ ἰρίνου μύρου. Diosc. πεπέρεως μετα κνί c σπέρματασυν οἴνα Ita enim ex Aetio legendum est. In Paradit. ουέ περι συν κνίδης σπέρματι κέ οἴνω. Plinius 22 c. I 3. de urti. ca: senien ejus cicutae contra turn esse Nicander assicinat. v. ao a. Τοτὲ recte GOett. Vulgo τότε. Deinceps ἐν maύ.κar M. et Goeti. Uulgo ἐμουεύκε L. Scholia: ἐν πεύκεr Ars τοὐ μίεις τω πικρω ποτω. λέγει δὲ τφ κυρηναῖκω. Diosc. in Alexiph. et in Parabit. σίλφίου οπος συν ἐλαίω και γλυκεῖ καὐό γλυκύς ο νος H καθ' εαυτὸν πολυς πινομενος ἱκανῶς αρμόζει. Paulus: σίλφιον η οπὸς αὐτοῖ συν οἴνω καἰ γλυκεῖ sed Actilarius συν έλαιαν κάἰ γλυκεῖ. Aelius: η σίλφιον η λάσαρ η όεον κυρηναῖκὸν - συν ο αν γλυκεῖ πάντα. Saracenus ad Diose.
p. Iai. schollasten secutus censet laseris radicem cum oleo uteri
167쪽
conteri a poeta, succum ipsum cum vino dulci propinari. M. Dre vino Celsus V. 27. v. ao3. 'Ερ, .e Paris. Sctolia: Yρινον μυρον λέγει V. uo6. Θαλψας M. R. L.orr. G. Paris Editio H. Steph. et I .ectu. Vulgo πίνειν. Scholia: voti γαλακῖος Ma τό αφρά ἡ βόειον νεόβδαλτον. Vinutia cum ipsa eleuta mistum celeriorem emcere mortem cum postea potum vini veneni redundat, eum Plinio annotavit etiam Plutarchus Sy . 3. 3. Cebsis s. 27. Viniam meriam calidum eum riata quam plura nituningerendum est, deinde is vomere cogendus. Seribonius rariuvari debent in initiis vino mero subinde quana pliarmino caldo et per se et cum pipere et clim storaee poto. Atyie maxime prodest lac asininiim datum , si manus vaccu
νυαλελοιπε δε - τrς πόσεως την ποσότητα. Diosc. in Parab.
168쪽
ntun aut quodlibet; oportet autem et alvum aeri cIystere duincere eorum. Lae recens significat poeta, dum ἀφρίοιν ilicit. V. ao7. Καί κε GOeta. παρασχεδὸν recte continuo scriptum est in Paris Deinceps άμύυνο Medie. Paris Scholia r καὶ το έπὶ τω λοιγ εντι τοξικω αχθος ἐπαμύνοις ἀμύνοις G. καὶ α ποδιώξοις, παρασχεδον, παραχρημα. λείτει δὲ τo tυτως, D L ούτως ἀώύνοιο, καἰ διώξοις. Euleentus: παραχρημα δ'
αν έπααύνειν εχοις τω πRπωκότι το τοξικὸν, ην Θεασάμενος τον ἄνθρωπον εἴροις μὲν πρωτον βαρυνόμενον κώ ωσπερ πεφορτισμένον αυrον, ἔπειτα κάτωθεν μεν παχεῖαν την γλ ωHαν εχοντα, Ἀρὰ δε τὰ χείλη. καὶ τὰ σῖόuια οἰδαρετου. Solaoliorii mauctorem alterum legisse puto λοιγ aντι ἐπὶ σχεδὸν ἄχθος αμοῦνοιο, ut σχεδὸν sit dictum pro statini, ut alibi σχεδίη, apirii Nicandritin . Sed vitigata bene habet: -ύνειν τοξικω dicitur poetice pro τω πεπωκότι το τeεικόν.
v. ao8. Ἀχήεσσι. Scholia: ἡνίκα πιών τις βαρύνηται υπο των όδυνων. Glossa GOett. interi. κακοῖς. Sed ni alim deinceps ποτοῖ. v. sto9. NwρΘa MedIe. Scholia: παχύνεται, οἰδαίνεται, φυσσαται. Diosc. χειλέων καὶ γλωτ/ης φλεγμον μανία τεα κατάσχετος, ποικίλαις ωιβάλου σαου φαντασίας, se καὶ διὰ του ro δυσιάτους ει ναι ἐν ταῖς Θεραπείαις, σπανίως δὲ καὶ σύζεσθαί τινας των πεπωκότων. Aetius post φλεγμον adisit: πῖυελὸe ειρeς, καὶ ρηξις των Ουλων, καἰ λοξὰ βλέπουσιν Ουrοι
καὶ ρίζουσι τοῖς ἰδόντας, μανία τε ἀκατασχετος κατέχει τουωτους ποικίλαις ὐποβ. r. φ. ωσ, καἰ δ. τ. δυσιάτως εχειν αυτοῖς, σπανίως τε σώζεσθαί τινα των του ro πεπωκότων.
169쪽
φλεγμα λεπιὸν και ειρον αναπεμπει σφόδρα, ἔπειτα εκ βαθρων
αὐτου τα μεν ουλα ρηειν υπομενει.
ταῖς. Ulule in Carniine 687. Antholog. Reificianae μεμορμέναι dicuntur. V. 2I4. νυκίζει Paris. Sctolla: μηκα ται ως πρόβατον. οἴτω βοα κω κραζει φλύζων, φλυαρων υ πο της μανίας. κου οἱ Ἱταλιωται τοὐς φλυαρογραφοῖντας φλυ γράφους ἐκαλουν. Quinam hi sint Italiotae, docet Hem steria. ad Hesychu Δρο- χρείαν. 1 e PhlvZogriiptiis vide Petiti Misceli. Ui I. p. 189. Α vecto φλύaiis sit φλύζειν, et φλυαρεῖν. illo uitlntur Aeschy- Ius Prometh. versu so3. Sept. contra Theb. versu 667. et Dioscorid. F pigr. 23. T. I. p. 498. 'Ονειδος φημην τε 6υγερην φλυσεν 'Aρχιλοχος. Alteria Apollonitis l. 275. έκφλυξαι. Iles Scholia: φλύζειν δὲ κυρίως τοὐς λέβητας φαμὲν καιομένους αναβαλειν τν Θερμό τι rὸ ἴδωρ. Idem tamen άποφλύειν 3. versia 583. ἐπιφλύειν l. 48 I. Ex Hopocrate φλά ιν eodem sensu annotavit Galeni Glossarium. Hesychius: φλυάσσει, φλυαρεῖ, φλύει. Didium igitur fuit olim φλύΑιν. φλλψειν, φλυαύειν, φλυάσσειν, φλυαρεῖν, φλάζειν. Etltecnius rβοα τε ως ὐπ ἐκπληξεως γεγονως κάτοχος δειλία, φωιν ταἰγὸς δεικυία χρηται και ωσπερ οἱ μισανθρωποῖντες μοχθηρὸν
170쪽
cogitque exululare et palpitare lingiua similiter decollatorum callitibus ; nihil enim potest intelligi ex voce eorum. Qtiae
ex graeco convecta esse, nemo facile infitiabitur. Videtur toxici nomen repetere a similitudine doloris telo trajettoriam. R. 2I5. 'Εμπελαδην. Scholias συνεχως βοα. σιονεὶ
βαρούμενος προίεται φω ἐν, ὼς άποκεσαλι μενος. Legit ergo: ora τις πελαση φύς. ean, se Iectionem sequi videtis Eutecnitis, etsi leges grammaticae eam h I. non semini. v. II 6. Ἀπο ειφεεσσιν M. R. G Ρ. Lorr. Vulgo υ- Sed veriani interpretatiar Scholiastes αποτμηθείς. et Elueenius. . Ἀμφιβρόρην Scholia e X plicant: την ολον τον ανδρα συνεχομσαν κεφαλῆν. Homeriis solitum, quod virum seu militem totum otnegit, αμφ ρότην ασπίδα dixit; etIin inlitatus Empe docles apiul Plutarchum Sympos Q. S. 8. αμφ βρότην χθόνα lixit το την ψυχὴν περικείμενον σωμα. v. 2I7. OA ra Medie. βωμ συεια Paris Seholia: ἡ τοῖς κρατῆρας φέρουσα ἱερεια. κερνους φασι τοῖς μυσ=ικοῖς κρατῆρας, ἐφ' ων λύχvους τιθέασι. γκορος δὲ ἡ νεωκόρος. De κέρνω et κερνοφόροις in pompa Dionysiaca vide Paustiniae Areadiea c. 36. p. 673. Sylburg. ad Clementi P. I 4. Spanis Iaem. ad Callini acta. p. II 6. et Interpp. Hesychii in hae voee. Loeus classiciis est Polemonis apud Athenaetim X l. p. 478. et 476. τα κέρνος περιενηνοχότες ' τοοῦτο δ' cory, άγγεῖον κιρα-