장음표시 사용
191쪽
παρακορον, uia τὰς ἐκκρίσεις ἐπέχει πάσας. Ita etia in Patilita et Aetius. Serabonius: line ne tumorein facit, utentem abalienat, ventremque et omnes naturailes exit ita supprimit. .
περιφερεται τὸ διανοία, ἔτοι ταράσσετα και εμπληχύος τίν που, και λυσση3a e αντὶ τοῖ μανεὶς κατατρώγει την γλωσσαναυτου. Alter auctor: και παραφροσύνην ἐμποιουν ἐσθίειν αλτην παρασκευαζει, δίκνν δε aοὐ την τροφην κατεχει εμφραειν γαβόμενον ουρου τε και κόπρου. Et tecnius: επειτα τοὐ πιόνωτος η ψυχη πεπλανησθαι δοκεῖ και κατεσθίεσθαι μὲν τηντλωτ ν υπο των όδόντων. εμπληέος δε ἐσ=ι, κώ ώς ἀπωλωλεκως τας φρένας μετεωρίζεται. U. 284. Δήμναται M. R. G. Paris Mosquensis et Lorr. Vulgo δάμνεται. V. 28s. Ἐπιφρίσσουσα Mediae. Εἰκῆ Goeti. Scholiar αδιαχωρισΤον γίνεται εἰκν και ἔνευ λόγου ἐντὸς ἐνειλούμενον νοπνευμα ψόφον αποτελεῖ. Et tecnitis : ἀμφοτέρους τοίνυν τοῖσπορους ἐκ τουτου σῖενωσις λαμβάνει, ων, μήτε να ουρα προχεῖσθαι τοῖ λοιποῖ, μ ra τνω γασ7έρα κατὰ τ γ ἔαυτῆς ἐκκρίνεσθαι φύσιν συγχωρεῖσθαι. Andromachus ap. Galenum Theriae. ad Pison. e. 6. a1 um που ὁ μνομένοιο πόθου Ουρον ἐπιφράσσοιτο v. 287. χλμω Medie. ἔγμω Goeti. et Lorr. Uulgooλκῆ. υποδραμεει Paris Seholia: καταπνῖγον δὲ τι πνευμα περὶ τας cavae νων ἐντερων οδους εἰλεῖσθαι ποιεῖ κά δἰ εδρας
192쪽
μῶς μὲν ἶνδον αποκλεισθὸν απεργάζεται, ηχεῖ δὲ μένον ἐν ταὐτω καἰ βορβορύσσεται. Difficile est dicere, quam lectio nem Seholia interpretentur, nee faellista Judicitim de Varietate Iectionis. Thoracem ἔλμον mei docet Bernaris ad Hypatum
P. I 48. το απο τοὐ τραχηλου μέχρι των αἰδοίων καθηκον κύτος.
o και ἔλμος καλε αι ElymOL M. p. 4oo. l. I 6. Sed haec notio huia loco non est apta. Ergo ἡλκω aut ἴγμω edusdem fere notionis prii bandae sunt lectiones. V. 288. Δὸ βροντνσιν M. R. G. Uulgo δ' ἐν βρ. Paris βροτοῖσι. Scholia: πολακις δε ταῖς βρονταῖς σοῖ ὀλυμπονόμοιουμενος. ανομ' εντος, πολυόμβρου. Forte ita est in En-ripviis Baechis vers 4o6. ροαὶ ἄνομβροι ποταμου. Eutecesus: ὀτὸ μεν βροντης 3χον άπεργαζόμενον, ον χεῖν την βροντηντην ἐν Ολύμπω λόγoe, ότε δὲ τeν ἐκ των κυμάτων της Θαλασσης περὶ τας πέτρας γινόμενον ἐκμιμεῖσθαι ψύπον. Diost. βορβορυγμούς τε καὶ ψόφους μετὰ λειποθυμίαη ἐπιφέρει δίχα τοὐ προχωρεῖν τι. Aelius: βορβορυγμούς ra κώ λειποθυμίας ἀπάγουσα δίχα τοῖ ἐκκρίνειν τι. - In metae Vectis aut excissit versus, aut vitium gravissi in iam luest. Nam si etiam εἰδομένη ut ad νηδia referatur Iegas, sequens tamen OIος non habet, quo referatur. Uenter tumultuante intus vento conis strictus ninus ridicule curn eoeli irati tumultu comparatDr, illia Aristopluinis Nubibus ab inepto Strepsiade. U. 289. Ποτὲ Medie. τοτε Paris vulgo τότε. Deinceps ηης ρεχθησι Paris. V. 29 o. 'Υποβρέμετω. Scholia: τοῖο ηχοις της Θαλα σης, ε ὀποῖος ρόχθος ὐπηχεῖ ταῖς σπιλάσι. Αpossonius A gon. 3. I 37O. Da πόντας Ιαχεν οδείησιν ἐπιβρομέων σπιλάδεσσι. In Setioliis Nirandra erat ἐκηχ.ῖ, sed G it. liber habet ὐπηχεῖ Andromachus aptui Galenum Tlieresae. Pis. e. 6.η ὁπόταν περὶ ναέρι κυκώμενον Ε, ὁοθι πνεῖμα κυμαίνy κωφονα α βια μενον. V. 29 I. Στρευγομένω. Scholia: ἐλαυνομένω η συνεχομa-νω. οἰ δὲ γλωσσογράφοι κατὰ σ/ράγγα α πολυμένω. Euleenitas:
193쪽
Scholia monent φαρμακόειο esse pro φαρμακόεσσαι. Sie cibi noster ἀμπελόεις ελικαe dixit pro άμπελοέντας v. 293. Post Γοῖσι Paris. Codex statim addit νέον θρομβεῖα ναέρος reliqins Onaissis. Enteenius: κω ο A των ωων ταδιεφθαρμένα, ον' αν αυτοῖς aesi κατ οἶκον ορνιθες ἐπικαθήμενα ἐποίσωσι βλάβαe Uint . βλάβος καἰ ανεν των κελύφων οὐκιν ωρα τεχθῆ, η πληγῆς αἰτίαν παρασχούσης η νόσου συνεπιλαβούσης εἰς την τούτων φθοράν. . V. 294. Alχμένουσι recte Steph. edidit. Vulgo αἰκμ νοῖσιν. Sed in Scholiis recte legitur αἰχμητῆσc, τοῖο αλεκυνόσι. U. 295. Sctolia: πάσχει γαρ κω ἀπο πληγῆς καἰ ἐκ πλ θους ἐναποκειμένου αυri. De causis Ovorum vitratorum in utero vide Aristotel. H. A. 6. c. a.
194쪽
eses apud Aristot. de Sensu c. a. ως δὲ τον ἐν μηνιγειν. ἐεργμέ
V. 297. Ἀπεκγονον Goeti. δαμναμένη - ἐκχεα Paris Scholia: δύσπεπ7ον γόνον, άμετάβλητον, επι ἐν τω ὐμένι ἔνταέκβαλει. Eclitiones quaedam ὐπ' ἔκγονοπιῆ Morelliana ἐχεε, unde Dorville ad Charat. p. 78 a. efficiebat: ὐπεκέγχεε. Sed vulgata bene habet. Ita supra adfuit παρὲκ - ἀνά. V. 298. Εὐβρεχεος M. R. ευ βραχέος Goett. Deinceps ἐρύμι R. et Paris. Scholia: τω μὲν πεπωκότι το αλγος ἀρημιτο μετὰ γλεύκους ενσΤυφον πόμα του μινθίου. εἴωθε γαρ τα
πικρα κω δριμέα πύφοντα καλεῖν. κελευει ουν ἐν γλεύκει βρε-
ἀψίνθιον τριπΤὸν μετὰ δεους. Diosc. de absinthio 3. c. 26. v ο ρ δὲ πρὸς δίαν κω κωνειαν. Plinius 27. s. 28, ad veris satur fungis ex aceto item visco, cicinae ex vino. Scirtho Ditis absinthiiun elim vino potum habet. Asclepiades ap. Galenum Antid. a. 7. τοῖς δὲ την ἰείαν πεπωκόσι βοηθεῖ -ίνθιον πι
V. 299. Νεου D. Scholia: νεωσΤὶ τριβέντι, θλιβέντι, πατηθέντι, τουτέσΤι μετα γλεύκους τον του άψινθίου ζωμόν. V. 3oo. Καί ποτε R. Paris et Gorit. sed hic a recentiora manu. Uulgo κω δ' άπό. Deinceps σπερμινθίδα Medie. Scholia: προσῖάτῖει δὲ κω νητίνην τερεβινθίνην η πευκίνην λαβεῖν η πίτυος δάκρυον μετα γλεύκους. Itaque post τερμιν- Θίδα comma poni debebat. Elatemius: η τερεβινθίνης ρητώ 'νης η πευκίνης ἐπιλαμβάνει, της τε Θρηνωδους ἐπὶ τούτοις δακρυον πίτυος. Diosc. ἐλατίνη ρητίνη συν οἴνω η νάρδου πασ/ορ ου η σιλφίου ἐκάσδευ οβελός. ubi Saraceni editio h bot: η τερεβινθίνη ρητίνη η νάρδου. Cos ex cum Paulo habet
195쪽
συν οDω. Postea iterum Diosc. άρμόζουσι δὲ καὶ οἱ σης βασιλι- κης καρύας καρποὶ λεῖοι συν οἴ, ω η adest Paulus) συν ρητίννπαἰ κασἡρίω καἰ πηγανω, ἐκάπου Lά. ομοίως χαμελαίας Lβ. η ἀψινθίου χυλου L. β συν μελικράτω καὶ σεει ποδύω πινόαενον. ubi PauIus pro αψινθίου habet Θαψίας et deinceps: κά .De Θερμον πινόμενον. atque hanc postrensam temonent seqin urCornarius et Saracenus. Actuarius: nucis juglandri surculi cum vino triti aut resinae etc. Legit igitur in Diose. βλάσιοι. quam lectionem ex Parabit. restitui voluit etiam C Gesneri Aetius: η ρητίνης τερεβινθίνης ἀνα Lα. In Parab. ρητίνη τερμινθίνη η πιτυ η. Plinius 24. s. 22. de regnis: privatim adversantur visco.
V. 3 I. Τμημι. Scholia: κόψω εήσαι dis. Pesta me Salmasuas in Solinum p. 834. corrigi voletat: χοερῶο - Ψημι. Uulgatam praefert etiam TZetZes in Ouliad. l. 358. Mi hiine Ioctim posuit, et defendit similis Ioeus supra vers. 68. et infra s46. Asclepiades apud Galen: χρησ=έον δε καἰ τν
τοιαύτν σκευασία πηγανου Lς, ρητίνης L. δὼ κασορίου L β χαμαιλέοντος κοχλιάρια T . ταῖτα τρίψας καὶ aεει Θερμαδιαλύσαο πότιζε. ubi recte Cornarius eorrexit χαμελαίας. v. 3oa. Δυσατο recte libra scripti quatuor M. R G. P. Πυρσίου Medie. Uulgo δεύσατο. TZetZes δύσσατο Iandat. Seliolia: νχι σου Μαρσύου νον φλόα ἡ Φοῖ ac απεδύσατο ἐκ των μελων, σπου αὐτoc εδεσε. ast et τυν τὼρ αντον πεσε καἰ ἐπ- δειρε κρεμάσας. Eute ius: παρ' ην απέδειρεν θίζοντα Mαρσύαν a 'Aπόλλων ἐλθών. ἡ δε - ἐκείνου οὀύρεται κατά rara ἔγκη καὶ τοῖς δρυμοῖς, τον παρα πάντων αὁόμενον μόρον του Φρυγος ἐκείνου. De Voca, io φλοῖς vide lacum egregium Plutarchi Symp. Q. S. 8. et '. c. ἔα et in opust. p. 9Ia ubi Empedoclis locus est: οἶνοο απὸ φλοιοῖ πέλεται σαπεν ἐνεύλω ἴδωρ. Eundem posuit p. 9 I9. De locis Antimachi a
Plutaretio Iatulatis vide Fragm. Antimachi aiactore Sehellenia Berg. P. Io I. Nonnus Dionys. 14. vers. I 6. ταυρείην άδορ - τον a πεφλοίωσε καλυφην. Varro apud Nonium in Come tex:
196쪽
III tex: Sie invitata matura anima eorporeum corticem facile relinquit. V. 3O3. Ἐπωαβουσα M. R. G. Pacis et Sehesia. Vulgo απ αιαζουσα. In TZetZae Chiliati. legitur: μαλάζουσα. Fabulam eandem respexit Lucianus in Τragoilopoelagra sub finem: ουκ ἐρίσάο ἐχαρη Φο*ω 'Σάτυρος Mάρσυας, αλα λιγδψαίρει κείνου περι δέρμα πίτυς. i intelligitUr secilicet το ψιθυρισαα της πίτυος, α ποτὶ ταῖς παγαῖσι μελίσδεται apud Theo..eritum Ididi. I. vers. I. Pinos loqnentes semper Virgil. Eelog. 8. 22. Marsyae fabulam copio1e explieuit Gester ad Claussianum T. I. p. 286. Adde Pelleran T. III. Supplementp. 228. ΡIanche I 32. ad numiim Nicomediensem, et Winckel- manni Monumenti anticia inediti VOl. a. p. 49. NHm. 42. Nonnus Dionys I9. p. 528. αλα ι γυμνωσας λασίου χροὸς
v. 3o4. Ἀδινηο Ρaras Glossa G. ἐλεειναν, Mazαν. Η sychius: ἀδινὸν, οἰκ=ρὸν. γοερόν, λεπ=όν. Cf. Scholia Apollonii I. Io 83. Veteres Editiones h. l. habent συννεχέως, recenistiores συνεχέωe. Et hoc posterius operas dare iusseram. Ex platano pepenssisse Marsyam in Aul rena narrant alii apti l Plinium I 6. s. 89. Vide de οἰσκω Marsyae Eustath. ad Dionysii Perieg. vers. 32I. Fragmentum Veteris carminis de hoe Marsyae certamine habet Plutarch. Op. Μor. p. 456. et TZeta etes Chiliad. I. 373. V. 3os. 'Aργεοο M. R. G. Paris Vulgo ἔρσενοο. Seholia: κόρεσον αυτον του ανθους του μυοκΤόνου πολίου. MOBent μυοκIόνον polium nullum praeter poetana auctorem dixisse, nec interimere inures. Glossa G. ἔργεος του λευκου. Eutecnius:
λαμβάνων τοίνυν του πολιου του λευκον προς τούτοις τα ανθη, βοτακη δέ ἐσ7ι το πόλιον, κω καλουσιν αυτο μυοκτόνον. POα
Iium reliqui medici graeci non non,inant , sed χαμελαίας Lώβ. et Scribonius: facit bene et chamelam ' P. HI. ex vini cyathist tribus
197쪽
tribus aqua mixtis. De polio Plinius a I. s. 84. nee alia herba convenit reiecticamento, quod aleAipharInacon vocant. Nonianum et campestre is cum Dioscoride cistinguit sed maris et feminae, aut albi nigrave nullam disserentiam posuit. Alii tripolibin et leucen vocariant communi potu nomine, sed ' ne de his quidem aliqvid coinmentoratum legi, quare μυοέόνοι sici possint, nec eariam vires theriacae ullae laudantur. V. 3o6. Πύδναο Rice. πεδνὰς Lorr. Deinceps ἀναμερ- για M. R. GOett. citin glossa ταπεινας απόκοπJa. Ellteonius: πηγάνου τε βλαέοὐς κά νάρδον. Diosc. πηγάνου τε αγρίου σπέρμα η σιλφίου ρίζα. In Parab. οεος συν πηγάνου αγρίου σπέρματι. Aelius: η πηγάνου αγρίου ρίζης η τραγοριγάνου ἀφέψημα. Plinius Io. s. s I. quaecunque autem riata et per se pro antidoto valet foliis tritis et ex vino minis, contra aconitum
tra viscum qtioque dari Apollodori duo pabent, sed Citieus semen eX aqua tritum, Tarentinus saccuIn. Seribonius: item castorei ' P. 11. dato ex vini cyathis quatuor et rutae manibus quinque vel sex: ubi vereor ut recte βλαέοῖς verterit. V. 3O7. Ναρδου λιμαίου cικαδόν Paris. Glossa meti. ad χαδῶν λείπει ό κοὐ βαλών. Eutemius: κω κίσΤορος τοῖς κρεμασβρας- οβολὸς δε δν τοῖ κατΤορίου τυγχανέτω σIαθμὸς, κοὐ σίλφιον ' ὁ δὲ σῖαθμὸς ὐπαρχε νω καὶ τούτου οβολός. Dio seor. a. 26. de castorio: πίνετα ιε συν σεει κοὐ πρὸς Θανάσιμα φάρμακα δίαν. Plinius 3 a. s. I 3. auxiliantur privatim contritviscum ex aceto adversum elleborum album ex aqm mulsa. .
κόψον σιλφίου τηο ρίζης της όπου οβελοῖς δύο. Alius auctor: αἴτη 3 ρίζα λέγετα σίλφιον, ἡ δὲ ταύτης ὀπὸς κυρηναῖκὰς
198쪽
τμηλο Paris Eutecnius nostram lectionem expressit. Olim forte scriptum Scholiastes legit αλοτε φίζαν. Diosc. σιλφίου οβελός. in Parab. σιλφίου οβελὸς μετ ο ου. ScribODIus radicem laseris ex vino dat. V. 3IO. Euleentus: τραγοριγανου τε τοσουτον σσον πιρχεὶρ χωρεῖ, ώφελεῖ συν οἴνω πινόμενα, καδ τυρὸς ευ μ v απαλος προβατιος ἐσθιόμενος. Scholia: τραγορίγανον δέ ἐσ7ιν ἔρειον, οπερ ἐσθίοντες οι τραγοι γίγνοντα κατωφερεις, διὸ ου-
τως ευητω. Eadem Eumol. Magnum P. 763. l. 3I. imi ex h. L lainiatur αγροτερης τραγοριγανον. Quod recepi. . Uulgata enim non potest defendi. Euleenius niui simul nomen tragoriis gani posuisset, possit videri legisse δρακ' όριγανου. Diosc. 3. 3 S. που τοῖς ιείαν πεπωκόσι μετ οἴνου. Eadem Plinius Io. 1. 68.eontra viscum. Diosc. in Alexiph. τραγοριγάνου αφεψημα πυν οἴνω η οεει ἡ ὀξυμέλιτι. ubi Saraceni e sitio addit Ψα- κῖι. Paulus απόζεμα. Cum editione Saraceni facit Aetius. In Parab. est etiam απόψεμα συν γάλακῖι, ut in Paulo. Τr goriganum ex vino dat Scribonius. V. 3IO. Νεημέλκ7ν M. R. G. νεομέλκ ν Paris Uulgo ρεημελκτν. Scholia: η του γάλακῖος του νεωσ=ὶ et πνυμένου ἐν vaαμέλκ7ω πέλη κορεσθείη, τουτέσqι του νεωσ=ὶ τυρου πώεαυτος. Eutecnius castinu recentem OVillum nominat; eonitii Plinius 28. s. 45 ci prinus caseus recens his qui viseum biberint. Quem locum non recomiatus Cormamus ad Galenum de Compos Medie. see. Ioca p. 53 a. Schosiasten hoc loco ta. Xat, quod caseum interpretatur γάλα πηγνυμενον. Ita et Eu-teenius; sed medici graeei lactis simpliciter meminerunt; asininoen nominat contra viscum Plinius 28. s. 4S. Ipse Cornarius recens Iae simpliciter, aut recentis lactis spumam τρῆυν vel αφρόναλα interpretatur ex Dioscoride, Paulo et Aetio: Atque ita noster versu 7s. ηυ ταλαέι παντοθεν αφρίζοντινέην εἰ ἀνατο χροιὴν πελ ίσιν ἐν τρώγοισιν, or ε ρι πῖον οἰμέλ- ιο. Hinc Cornario assentior poetam fmpliciter lac recenseommemorare; nam in mulctra Iae non cogitur in caseum.
199쪽
DistaeuItatem tamen habet verbum πηγνυμένου, quod Iam olim Interpretes et Plinium movisse videtur ut caseum interpretarentur. Forte intelligitur lactis ἐπί-τις ille quem verm 9 I.
. . Videamus nune de IXIae natura brev1ter: Seholia: Θοεν, τὸ του ιεου δηλητηριον. iεία δὲ κου βουπρηέις σιλφίον γένη μελαινων, πινόμενα δὲ κατέχει την τροφην - κός. ρὐλοφόνον ὁὲ τα ουλα βλαπῖον η ολον φονευτικόν, ωκιμοειδὲς ιε οπερ μαλισ7α ως ωκιμον οίει. - ωκιμον δέ ἐσ=ιν εδεος βοτάνης παραπλησιοχ ηδυόσμω, αλ' ου δασυ ἐσ=ι. : Alter auctor: ἐεία τέ-c Dii της σιλφης, Dyι Θε τν χροια μέλαν, το δε ο ν ἐν τη πόσει ομοιον οὐκίμου σπέρματι, ητοι βασι λικου πνον εχον. inmol. Magnum, quod haec sere omnia excerpsit ex antiquis comnentariis, cum LeXRO arimicO-graeco apud Salmas Homonym. P. 6a. Nattamina tamen mentionem omisit; quam nemo scriptorum veterrena praeter Scholia traitissit in hujus venenI historia. Dioscorides a v separatima chalnaeleonte noniinat inter venena cum Paulo; et Aetius deiumps nigra et alia chamaeleontis venenum Mem rat, Quos lana tamen σίαν hane venenum ad char eleontem ni .grum retulisse patet ex iis, quae supra ex Dioscorrete 3. II. retuli, iata chamaeleontis historiam tra sit, eademqhle vocabula ponit, quae poeta sis assignavit suae. Inter radices lxianicum chamaeleonte Tefert idem in Praefatione ΑIexi pharmaco. rum coen Aetio ; adeo ut nulla de blattae genere suspicio iIIorum animo obverseta sitasse videatur. Nomen est ab asi, viscum. Claamaeleon albus, quia ad radices gummi genus vel mastichae exsudabat in usum muliemini olim collectum, ipse κίαο hinc vocabatur, auctore Diosc. 5. Io. atque inda Plinius a a. s a7. Theophrastus H. P. VI. 4. plantam iXinem ejusque gumini seu mastichen mentorat, sed idem 9. 13. ParatIm chamaeleontem album et nigriam describit; quanquam viri docti ixinem album chamaeleontem Dioscoridis interpre
tantur. Ipsum vistum, plantam parasilicam, Iheophrastiis iξίαν
200쪽
asis vorat, nnde factum est, ut Plini ixiae veneniun tibiquei viscum interpretaretur. Chanaaeleontis nigri radicem θηλ r - ριου vim habere testatur etiam Galenus, cujus ut etiam aliorum medicomina loca collecta posuit Sa Inrasitis in Hornonymia l. c. et Bodaeus ad I aeophrastum. Paullo levius hanem sphitationem tractavit SehiilZe in Toxipologia Ueter. p. I7. qui errore opinionis delapsus est ad chamaeleontem album seu Carlinani a catilem Unnaei, etsi scio etiam latia as rassicem ab
Aetio iriter venena mentorata.
περὶ τα παρίσθμια καὶ την καταποσιν πόρους μετα σπασμου
ἰσχυρος, εὐρίσκεται τε ἐπ αὐτων η γλωπια ἐρυθρα καἰ οδόντες βεβαμμένοι κου θρομβια μεταεῖ αὐτων. Ita enam legem duni est ex Paulo pro ταύρειον νεοσφαγὲς - πνιγμοῖ ἰσχυροῖ, etsi Actuarius vulgatum expressit. Mese vero Paulus βεβρωμένοι habet pro βεβαμμένοι. in Parimit. c. I 67. signa ponit αφωνίαν πόνον Ηομάχου, οὐρησαι οὐ δύνατα. Aelius: ro νεοσφαγὲς αἶμα τοὐ ταύρου ποθὲν θρομβούτα κατα κοιλίαν καὶ δυσπνοίαν ἐπιφέρει καὶ πνιγμὸν θλίβοντα το σῖ-α τῆοτασῖρὸς καὶ σπασμοῖς ἰσχυροῖς ποιεῖ εὐρίσκεταί τa των πινόντων i γλωσσα ἐρυθρα καὶ τα οἶλα διαβεβρωμένα, θρόμβοι δὲ α ματος μεταξὐ των όμντων. ubi legi debet βεβαμμένα, etsi
etiam C Ornari iis gingivas eorros is vertit. Scribonius e. 64. tauri sangliinis potum quamvis quis di cile celaverat, hune tamen vestigia cnaoris rellita inter dentium commissuras pri, dunt. Nauseant autem et praefocantur, qui hiberunt, qu sin gelatiir. Plinius II. s. cyo. taurorum languis celerrime eoitatuae durescit, ideo pestifer potu maxilue. Idena 28. s. 4 I. ait Aeginae saeem otem terrae impune bibere hunc sanguinein. Sed Pausanias p. 4so. Λegas uomiuat Achaiae. Hoc se veneri