장음표시 사용
211쪽
ωρουομενον το υπογασΤριον αποτελεῖ ψόφον οπονπερ τα τυμπανα - δια του περιτεταμενου δέρματος. COInnaeniar. in. Aphorismos 4. s. II. CL Paulus Aegineta a. 49. Hiae UI - panitiei Plinio I S. s. 24.
v. 344. Ex interpretatione Scholiorum, ως κω των βοωνοταν φάγωσι τα καυλιια, apparet Oli in h. l. leti uni suisse eL τε που δαμαλεις. Paris ἐρυγα σῖορM. Euteonius: πάλιν δ' αυ ωσπερ τας δαμαλεις καὶ τους μόσχους ἐμπίμπρασθαι
καυλία φαγόντας ἐκ παντeς συμβαίνει, ουτω δη και των υπὸ τουτου κατεσπ μένων του φαρμύκου υγκουσθαι συμβαίνει τηνταέθα. Mihi versias hi transposit, et ad si iam locuna statim post versum 335. ponendi videntur. Qin cisii vero cui duriam videatur, tam longe rejici veth na λησειεν, ille naeemn Ieget η καί που ete. atque haec ipsa verba ad bia prestin reseret. Certe Vulgata η που inepta est; nee alterii ο τε melior. Recte ad stίμπραται glossa in te Id. G. πιμπρα, φυσα. V. 345. Πίμπραται ἐσχατινσιν εταν καυλεῖα φαγωσιν Riee. et Pacis. Hanc lectionem meniorant etiam Scholia, ubi male vulgo sic legitur: θηρα δαμαζόμεναι. sed interpretatio: οτε δατέονται καὶ μερίζουσι τον των Θηρωγ τόπον οἱονεὶ το ορος νομαζόμενοι καὶ βοσκόμενοι, docet auctorem serapsisse νο- μενοι. et sie G. liber exhibet, ubi Scholiastes recentior remias eXplieat τὸν Θηρα κατατρωγουσι. Ceter ni in vulgata Goeti. habet δατέωνται. . Mihi videtur legenti tun πατεονται. Etiam in Herodoto 2. 66. et 37. ex melioratriis.s' is Wesseling. restituit πατάονται ubi vulgo erat δατέονται.
Vide abi Vfessesing. et ad 4. cap. 186. T χατιαί proprie extremi agri, sed h. I. ut alibi generatina agri. Uide Casaub. . ad. I fleocciii 13. 25. Henasteria. ad Lucian. T. I. p. I 3. Ernesti ad Callimachunt in Deliam vers. 139. Toup in artoni Theo-arito Uol. II. p. 329. Ἐσχατια, Αιβυων Νασααωνβες sunt in Antholog. Reislcianae Orin. 7o8. De ipsa varietate quid mihi videatur, ad initium tractatio uis hujus jam dixi.
212쪽
V. 346. Oυνεκα Medie. Euleentus: δια τοι τουτο και λεγουσιν, οἶμαι, οἱ νομεῖς παρ' έσ ῶν τὸ ζωον βούπρ πιιν. quae vitiosa sunt. V. 347. Εὐκραδέης τριπετη Messio. Riec. Steph. et Leit et sic in Scholias extubet scriptain Varietatem Prior ena GOett.. cum Edii. antiquis. tibi exp=leant sic: κώ της καλης κράZης
την τριπετη των συκων πόσιν σην ἱκανως ξηρανθεῖσαν κώ όμφαλόεσσαν ἐν νεκjαρι μίλις. τριπετ' οῖον τριπor λον, την ἐκ σύκων σχιζομενων εἰς τρία πετ λα' τα γὰρ σύκα δεραινόμεναεic τρία σχίζονται. η οτι τα φυλ α της συκης εἰς τρία εσχιέαι.
hinc Θρια clicta volunt.) όμφαλόεσσαν Eae η την τω ομφαλῶ προσιώνουσαν η την ἐκ σύκων των όμφαλους ἐχόντων. τa γὰρ συκα κάτω τρόπας εχουσι δικην ὀμφαλοῖ, δι' ων ο οπὸς αυτων ρεῖ η την τροφόεσσαν παρὰ τον ὀμφαλόν. βρωσις γὰρ Ο ομ-φαλόο. Deindo alteram lectionem memorant τριετεῖ ἐν νώ Ταρι. Postea est: γράφεται τοῖο δὲ κώ εὐκραδέος Dbi Goeti. τοῖς δὲ γρα- φεται εὐκραδεος. Eutecnius: ἀλά συ μὲν εηρὰ σῖκα μετ οἴνουεψησας πίνειν ἐπίτρε ra τω της θεραπείας δεομενω ταύτης. ως-αύτως δὲ σφύρα κόψας πάνυ καὶ εψησας πάλιν σῖκα ξηρὰ, ἄρισJον εῖεις δη τω νοσοῖντι βοηθημα τοὐτο, ωέε χρη πίνειν
αυrοῖ. Diosc. ωφελοῖνται Eε aiae μετὰ το διὰ του μετου καὶ κλυδεηρος κενωθηναι σῖκα ξηρὰ λαμβάνοντες καἰ τὸ ἀφέ- ψ μα αυτων συν οἴνιν. In Parabit. c. I 6a- ἰσχά ας τρίψας γ' κω έψησας οDis δίδου πιεῖν. Aetltis: βοηθεῖ δὲ τουτοιο ατινα κώ τοῖς κανθαοaας εἰληφόσιν, ἐξίως μετὰ τους διὰ λιπαρων ζωμων καὶ τοὐ γλυκεος ἐμετους κώ τοῖς διὰ κλυσJηρος ἐκκρίσεις, αρμόβει σῖκα λιπαρὰ ἐσθιόμενα καὶ το ςφέψημα αυτων μετὰ οἴνου πινόμενον. ilbi Cornarii Vetito additum ha- bet κοὐ δερά. Scribonius: ariti vantur aqua ficus aridae decoctae, et ipsa ficta plurimum stimiae itent passo plurimo et lacte miliebri. Nune breviter vecta exantinemus. In Muόμφαλος ilieitur, et πεῖσμα, et ποθμην, pars quae pedi li. Vicem gerit. Dixit igitur poota σύακν πόσιν ὀμφαλόεσσαν pro
213쪽
σύκω9 αμφαλίων ποσιν. Ita alibi Φωκήεσσαν πόσιν ἐλεβόρου pro πόσιν ἐδ&εβόρου φωκ εντοe. Deinde τριπετη non aliter licet interpretari, nisi ficum siceani triplicem, seu in tres partes clivi sana. Ita duplex fictu scea dicitiir et in duas partes. divisa. Uide notas ad Palladii Martium c. Io. sest 35. σῆκοὐ ομφάλιον vel όμφαλόευ est igiti ir sietas cum pessiculo Iecta. Ita in Anthologia est σῆκον c.ομφάλιον. αὐανθεῖσαν ποσιν estitem pro σῆκον αυανθένΨων dictit . Male glossa inter l. Goeu. πόσιν interpretatiar οπόν. Sed vocabuliam τριπετη vitiosum Puto, et ni bstituendum δρυπετ . ita dicitiar et olea et fictas mattura, Vel eaduca, quasi δρυπar οἱ ut in libris mittis scriptum exstat. Latini ex graeco Hiaxeriant driapas. Plinitia I s. s. a. de divis: optiina aetas ad decerpendam inter coplana bonitate Inque, incipiente bacca nigrescere ', nostri vocant dri pas, Graeci tirueras. V. 348. Αὐανθεῖσαν. Recte Scholia: την οἰουο ειρων
σύκων. τριπετη, τρίσχισῖον. κελεύει συν εηρὼ σῖκα nar on νου ἔψ σαντα δι όναι πιεῖν. Deinde in repetitione argumentirci ro συκης ξηρων σύκων τετριμμένων μετ' ο ου πόσις. Asclepiades ap. Galentun Antid. I. 7. γλυκου πλεῖέον πίνειν, κώάναγκάζειν ἐμεῖν, κα θερμον γάλα - κω αφέψημα σύκων
V. 35o. Πορέειν M. R. Paris Vulgo πυρετων. recte tamen Steph. et Lectius κορέειν ediderunt. Deinceps αλιτερια Necti C. V. 3SI. Μελιμοιο. Inepte Scholia dubitant, haec verba ad sicOriun mentionem praecedentem, an alio pertineant. V. 3Sa. Mαιμωσσοντα Medie. λαιμάσσοντα naprascripto - λαιμώσσοντα. cum glossa αλγοῖντα τον λαιμόν. Paris. λαιμένεουτα - γλάος ε D . Uide ad Naeciae. vers. 47o. Steph. et Lectius λωαύσσονWα ediderunt. U. 353. 'ναφαρον. Scholia: μίῖον το γαλα τοῖς ξηροῖς φοίνιξι, . Alter auctor: και φοινίκων καρποῖ μεμιγμένη πόσις
214쪽
λεύaι εἰς το γαλα μιγνύναι. Eutecnius; ετι τούτοις μεν δηειρον τον φοινίκων καρπὸν ἐναποβρέχειν ἄρα προσηκον γάλα-QΤι, ειτα που δι όναι το γάλα πίνειν τουτο δη τω πεφαρμα- ηνμένω. Diosc. παρακμάζοντος δὲ του κατ' οξύτητα κινδυνοουωφελουν rαι Θηβαῖκας βαλάνους ἐσθίοντες ν λελεασμένας συνοἰνομέλιτι η γάλακῖι πίνοντες. In Parab. γάλα συν φοίνιξιλείοις. Aelius: ἐν παρακμν δὲ ἔντος του κινδύνου βάλανοι δη- βαῖκας ἐσθιόμεναι κά αφέψημα αὐτων πινόμενον. V. 355. Mυρτιν ς M. R. Paris. μυρτ νης GOecl. οἴνω-
Θηλύζειν φησὶ τον πάσχοντα ποτὲ μεν γυναῖκα, ποτὸ δὲ βουν ἐμπελάσν τω δεσμω ηγουν τω μασγω. sed GDeu. verba σωἡ.j-ω oinitui. Euleenitis ἶ πίνειν τε αυ κώ γάλα γυναικος . . . .i ἐπωφελζέατον, ω malim δ) πίνειν ὁ λόγος ἐπιτρέπει παρα- ρούμενος σφι της συμφορας. ῶσπερ μέντοι τα βρέφη προς- άγοντα αυτον τν Θηλν το σjόμα τνς γυνακος το γάλα χρηπίνειν. Diosc. in Parab. γάλα βόειον νεαρόν κω οἶρον γυναικεῖον πινόαενον κω ἐξεμούμενον. ubi sine dubio γάλα eo rigeniitim est. In Alexiph. κου γάλα γυναικεῖον πίνοντες. Aetius: ώφελιμωτατον δὲ κώ τούτοις κώ τοῖς κανθαρίδας εἰληφόσι ro G αύτων των γυναικείων μασῖων Θηλαύειν συνε-
215쪽
λαγωου Θαλασσίου πόσιν. Plinius 28. s. II. lae seminae petuliariter valet potum contra Venena e marino lepore, buprestide et ut Aristoteles tradit douenium. Ceteriam recte Scholia in- terpretantur Iac femineum aut bubullini esse potandum ; male
v. 357. Ἀμέλγει Paris Galenus T. 6. p. 426. Iae m Iiebre contra phthisin laiactari monet ab Eurultrone es Her
V. 358. ούδατα Medie. ἐπὶ ουδατα me. υπὸ ουθατα Goeti. Vulgo υπὸ Ου τι. Uarietatem ουθατα annotavit etiam Steph. et Lectius. Eutechius: καθαπερ δε των μόσχων οι αρτι τεχθέντες θηλάζοντες ανακρουουσι τω σόματι τους μ τρωους μαζους, ηνα ξη αυτοῖς το ρεῖθρον έπιδίδοι πλεον του ταλαύος, ουτω καἰ τν της γυναικος χρν τότε τον κακοπαθουντα προσφέρεσθαι Θηλη.
Gocti. sic incipit: ὁποῖα η νεαλης ο ἐέιν η νεαρα etc. Glossa interi. G. βλαέει, ψοφεῖ, αναταρασσει. Quasi olim ΘρατΤει Iectum etiam fuerit. v. 36o. Πόσιος M. R. O. P. UuIgo πόσεος. Deinceps
κορεσκοις M. R. Stephan. et Lemus. κορέσκεις Paris. Uulgo, κορέσσοιο. Scholla: ελαιον θερμὸν λαβων βια υ ἐμεῖν ἐντμ. Θεις τας χεῖρας η πῖθον η πάπυρον τον πρὸς ἔμετον ἐπινη- διιον. Deinde in repetitione argumenti: Θερμου ἐλαιου εις κόρον πόσις. δεῖ δε εφ' ἔκασJω ποτω τους δακὶ Τυλους χαλανη πάπυρον η πῖερα ἐμβαλλειν εις το πόμα καἰ αναγκάςειν ἐμεῖν οπως τάχι α τηρ νόσου απαλαγη. Et tecnius: ναι μηνκαἰ ἔλαιον το θερμὸν επιτρεπῖδεν ωσῆε πίνειν, εἶτα προς εμ τον αγειν δεῖ κώ μη βουλόνευον, καὶ τους δακΤυλουe ἐμβαλλοντα ' πΤερω χρωμενον, η βίβλινον. καθίεντας συεψαντα δί
216쪽
I91 quod primo Ioco comnemorare debebat poeta remedium, ut me sici reliqui, ipse male postremo posuit, recte monente Gorraeo. Plinilas 23. s. 4o. Oleo: contra cantharidas, buprestin, salamandras per se potum reddi: tumque volnitionibus.
v. 362. Βίβλου Medic. Vide Eustathium ad Odyss p.
I9I3. l. 28. et ad Dionysium Vers9I2. συεπς ον ἐρυτηρα Gui-Iamsiniis de papyro interpretatur filiaiculum eX papyro, vomi- tortium. Recte. De loro vomitorio vide Rhodium ad berm bonium P. 269. V. 363. Ἐπιγναψαιο Goeti. P am Varietatem annotavit etiam Stepli. Scholia: έλκυσΤηρα. v. 364. In textu eorr. ἐπιθρομβωθν. Scholia: ἐαν δὲ θρομβωθη ο ἐσδε τυρωθν το νεαλὲς γαλα η το νεωσ7ὶ ποθεν. Emecnius: ἐαν δὲ το γαλα ἐν τν γασῖρὶ παγεν μ' αποβλύδεται, o Za πνιγμος ἐπιθεμενος αναιρεῖ τον si τ' συμφορα, παλιν - ἐκεῖ α ηεσο των βοηθημάτων. Plinius 28. s. 43. etsi coagulunt alieni nocuerit; nam id quo Ple venenoen est prima lauis coagillatione. Dioscorides AleXiph. 3I. και τοῖς λαβουσιν ἐμπυτιασθεν γαλα άθρόον πολὐ πνιγμος γίνεται διατο Θρομβοῖσθαι. Ita enim Actuarius Iegit, uta vulso est: άθρόωή πολύς. et Paulus etiana αθρουν πολὐ habet. Aeliust περι γαλακ=oς ἐνθρομβωμενου. Γάλα δὲ ἐμποτιασθὲν η αθροον
ποθεν πνιγαον ἐμποιεῖ ἐνίοτε Θρουβωμενον. Scribonius: Lae
potum et gelatum odore *lrationis eOgnoscetur; praefocanisitir attrem et hoc homines. Asclepiades apud Galenum Antid. a. 7. γάλακῖος ἐκθρομβωσεις VOeat. De Iactis in ventre eoa gulatione docet etiam Galenus T. UI. p. 433. ed. Chart. v. 365. Scholia: πνιγμος ἐπακολουθεῖ est εν α Θροιζομένου τοὐ πόματος ηγουν τοῖ ταλακῖος. sed GOett. et Lorr. habent: τοὐ πνεύματοe και ταλαέος. Pessinae. Nam rectentonet Gorraeus Iae non aliter nocere, nisi statim, ut inclinani eoagullum est, antequam in Vasculo stio concrescat, hauriatiar, Ita ut in ventriculo et in venas recept tam glacietiar et stis eationem laserat. Vide totam ad versinu 373. Liae calculis
217쪽
sed Di reis orbiculis eapdentibus injectis, dum seriun omne
consumatur, paratiun ad ventriculti ni ab actauionia humorii in morsum, facile in ventriculo coire in caseum, uleoque ad miscera nael cum me, ut Iam etiam asininp, ne coeat monet Galentis de Alim. facult. 3. c. I 4. v. 366. Οειος Goeti. Scholia: τρισσαο πόσιας αντὶ του τρεῖς μοίρας. μέσας μὲν οξεος, δοιας ὀε γλυκεος, τουτέσΤι τας δύο μοίρας γλυκεος, και την μέσην τούτων, τουτέσδε την μίανοειος. Aetius eadem remedia hie valere monet, quae contra sanguinem taurinum coagulatum; vomitum etiam hie ciendum negat, nec falsi qmcquam assianiemittin esse monet. V. 367. Στεγανην gl. G. ε ραν. Euleenius: κά πρωτον μὲν οἶνον γλυκὐν ωσJa πίνειν δίδου, εἶτα το ὲεύτερον οξους μετα δη τοῖτο τυγχανέτω, καὶ ὀ πλος παλιν οἴνου πινέσθω υπ αὐτου ἐπὶ τούτοις κρητηρ. παντως γαρ η γασ/ηρ ὐπα χθησεται τοὐ πιόντος οἴτως. Est vero σ=εγνη γασ=ηρ adstrictus venter, quem laxare jubet poeta. Diosc. in Parab. κυς συν οδει, ηδύοσμον συν οεει. καἰ κοιλίαν δὲ λύει. ενιοι δε η ὀύοσμον συν 'ουρω διδόασιν. . citiae vitiosa esse Viderunt interpretes. Equi leni ex Nicandro vecta ita orilino : γλυκὼς συν οξει κώ κοιλίαν δὲ λύει. η δύοσμον - ενιοι δε ete.
Scholiorum interpretationem recte sequitur Gorraeus, pessime haec explicavit Emeenius. v. 368. 'H ετι iM. R. Steph. et Lest ηε τι GOett. η
φθεῖς βοηθεῖ unde Plinius a a. s. 49. aeqtie ex aceto his qui coaguluna lassis sorbuerint. Inepte haec verili Plinius. Dios c. Alo ipla. σιλφίου ρίζαν η τον οπον συν at κρατω. Seribo nius:
218쪽
nitis: Iaseris radix clam posca. Male igitur Asclepiades aptus
ris ας οἱονεὶ αναλύσας, ὁιαλυσας ιν οδει. o γαρ κυρηναλκος όποσδιαλύει τηυ φαρμακείαν. και γαρ έαν πεπινγόD γαλαύι ἐπιχέναυτόν τις διαλυθήσεται.
- έικο. Scholia: κονίλην ητοι κονίαν η θύμου καρπου της ευκνημου βότρυν, σπερ κόριον καλουσι μετ οἴνου. Elueenitu tae, μέντοι κω ν ρον Vis Hob. λίτρον θ προσμιγνυς νς πόσειόν σειο τον πεφαρμαγμένον. Et huc pertinent vecta in Selio. Isis alieno loco posita vulgo: εέι δε καἰ το νίτρον διαλυτικεντου γαλακ'oci Uterque igitur auctor legit h. I. scriptum ἡο νίην, quod restitui, non quod vulgo eXstat κοναν. eui Goriaraeus recte lixiviam vertit. Dioscor. καἰ τρο πιλο ποιητικνν κονίην. Uulgo erat πηλοποιητικην. Vitium correxit Sarae nus et Rhodii is ad Scribon. p. 3 8. Idem in Alexandro Tral liano p. 4. sustulit Goupylus p. 3. Multa de irae κουία ad Aegineta in Pati luna et Galenum de Comp. Me die. secilluliani lora p. 3o . ili putavit Cornarius. In Parabis. ὀπος σιλφίου συνόευκρασω η κονία. ubi recte jam Conr. Gesner admonuit de κονίε πιλο ποιητικῆς, delude etiam Gorthaetis ad h. l. Est Iixi vium unde operantiar coactiliarii apud Marcellum Empiraeum c. I 4. Oenaati roboris cinerem nitrosum esse Theophrastiis H. Ρ. 3. 7. et Plinius I 6. s. II. monent. Hic etiana 3 I. s 46. de nitror quercu cremata nunquam multum sastitauini est et Jam pridem in totum onussu na. Nitro autem et Iomento sotiles elui constat vel ex Ciceronis Epist. ad Div. 8. I . Hane ob causam temone In ρύέειραν praetuli villeatae Θρυ--ειραν. quae tamen etiam inde defendi potest, quod de tau.
xino surgitine lacideiulo et differendo posuit versu 334. N δρύψειας.
219쪽
Θρυψειαι. Ceterit In siles lixiviales causticos caseum resolum re, experimentis nuperrime demonstrarunt Galli Parmentur et D/νeuae in Analysi cliennea lactis, Inseria Vol. VI. des Anna ies de Chiime. V. 37 I. Κρυκόεντα Riee. Deinceps αμείνει Paris Eli qeentus: ἀτὰρ ουν και θάμου σJάχυν συμβαλόμεν ον ευρ σεις ' προς το βοηθειαν. Diose. θύμον τε συν ἴξει. ubi Paulus συνοΓω habet. Gorraeus spicatu semine gratiem vertit. Ad βρυό-
.ujα glossa interi. Goeu. habet Miscriptum ἀνθωδ' recte lv. 37 a. Σ- μοιο V. II. Paris quod ipsum vulgato εὐ- ωημοιο substitui voltiit DorVille ad citarit. p. II. Scholiar
anus visis. Quo referatur Scholioriani κόριον, dissicile est imeete. Praeter coriandriam genus lὶyperiei κόριο α κόριον dietitor apud Diosc. 3. 17 I. et I 74. et Plinium 26. s. 53. 54. 73. 8o. et 81. Hippocrati κόρη dicitur, monente Galeno in Glossario. Vide Fo ium. Hoc hyperico poeta infra contrii lithargyrium iutitur versa 6o3. Sed puto corymbiam polycnenii intelligi.
Diosc. 3. IO8. πολύκνημον - τον καυλὸν πολυγόνατον - μι-
ωνὰ δ ' - ἔκρω κορυμβια. μετ ευωδίας τινὸς δριμείας. Unde Plinius 26. s. 88. Polyenemon naulus geniculis, corymbo odorato acri et dulci odore. De ellcnemo dixi ad Theriae. vers. 6 8. Sed sententia et ratio grammatica postulat ut β αρυο άμνει separati in ab ευκνήμοιο interpretentiar. Igitur foristasse artemisia intelligenda est, quam contra calculos ex vino dulei et ad stranguriana laudat Diosc. 3. Iap et Plinius 26.
' s Idem Plinius 27. s. 3I. botrys frutieosa hecta est luteis
220쪽
fiam vorant, alii artemisiam. Ita etiam Diosc. 3. I 3o. Haee igitur sive botryS sive arietasia forte a poeta intelliginar, quan-quani a medicis graecis inter remedia haec onitin.
δὲ ηδη θρομβωθὲν διαλυειν πέφυκε. Diosc.. πυτία συν οξει. In Parabit. πυτία λαγωου η νεβρου η ἐρίφου η δορκα ὀος η βου- βαλον η μόσχου συν ἴξει. Scribonius: item coagitio agriino Ieporino, porcino, victoriati pondere eX aqua bis terve clator ubi porcinum coagulum inepte Ineuioratur, quod nilllunt eae Asclepiades apud Galenum l. c. συμφερει δῖος ποτίζειν, δHόνω δὲ χρη καὶ πυτίαν μεθ' υδατος κρηναίου. Invitante hae occasione dieennis pauca de lactis usu apud veteres et ortigine vocis storia quam Nicander una eum Aristotele H. A. 3. a I. κυε-αία, dixit; cujus originem Vulgo eum Gaza a π γ υμι, πησσω repetunt, quoniam in libris Pubusdam male πητυα scriptum repererant. Quem eruorem non miror Obrepsisse etiam H.
Stephano; has enim origines qui recte eΣplicare voluerat, reiarum is naturam probe cognitam habeat oportet. Primum igitur lac quod a partu statim sequitur, graece πυος Iatine colo is strum dicitur, fuitque antiquitati graecae et romanae in deliis clis. Aristophanes Uesparum 7IO. καὶ πυω κω πυριάτν, Ita etiam Eubulus comicus apud Athenaeum I 4. p. 64o. Πυρι . O dictus etiana πυριέφθης. Athenaeus I p. 658. ούρω δὲ καλεῖσα τὸ πρωτον γαλα. Eustathius ad Odyss p. I 626. I. g. LUι δὲ πυος τὸ πρωτό ντον γαλα καἰ νοέιμώτατον κατα Αἴλιον
Διονυσιον, o τινες πυαρ φασίν. η χρ ις παρα Ἀρισ=οφαυει ἐν