장음표시 사용
221쪽
ptus fuit, qui in Aristoph. Vesp. 7 Io. πυαρίαν habent, mraiecti
a Briancilio. Ita Plautus Poenul. I. a. I 54. meum mel, mellineor, mea colostra, meus molliculus caseus. Helchius: πυριατονι το ἐφθὸν πυρὶ, o γίνεται ἐκ του πρωτου ταλακλος. Idem πυρ εφθα το πρωτον γαλαύος. PolluX etiana 6. s. 54. πυον πυριατην et πυρυφθα nominat, sed non explicat. Idem I.
blice Athenis venditatum fuisse stυον arguere licet eX fragmento Aristoph. apud Athenaeum p. 372. R Aetius etiaIII πυρια-σην nominat a. eap. 99. Ex lacte isto coagulato in ventriculo postremo rumnanti lini animalium, dum lactent, consistit dicta
πυετια Vel πυτία. Aristoteles H. A. 3. 2L. η πυτία γαλα ἐῶΠυ εχον si ἐαυτω τυρόν. των γαρ ετι θηλαζόντων ἐσηιν ἐν τῆ i κοιλια. γίνεται μὲν ουν η πυετία is τηe του μου Θερμότητος πετμμένου του γαλακῖος. Ita locus, iste corrigendus est
ex libras scriptis, ubi vulgo πυρ legitur pro τυρόν. Nunc de eolostro audianius Plinium II. sect. 96. Ex primo semper a partu colostra fiunt, quae, nisi admisceatur aqua, in ptunicis m duin coeunt duritia, pullis asinariun ubi pingue pabuluin, M- duo a partu maternuni lae gustasse letale est. Genus mali vocatur colostratio - crassismun lae asinae, ut quo coaguli vice utantur. Idem 28. s. 33. utilissimum cuique maternum Iae. Concipere nutrices exitiosum est: hi sunt enim inlantes qui colostrati appellantur, densato lacte in casei lyctiem. Est autem colostra prima a partu *ongiosa densitas Iactis. Marintialis 13. Epigr. 38. sarripuit pastor, quae nondum stantibus
hoetiis de primo matrum lacte colostra damus. Ueteres latini teste Nonio colostram dixerunt. Lao Igitur primum in Ventriculo runtinantium et Iactentium animalium dum calore eo
gulatur, conlistit πυετία, quod deinde Iam alii addithun eoa-giali vicem praebet, in ficor Ia siccus, eneci semen et alia rein messia, qui,as olim utebantur rusties. Colostram ipsam graeei πυόν, factum inde coagulum πυετίαν vocarunt. Primum laeseu colostra in cineribus calidis aliquantisper fervefactiina sive coagulo
222쪽
Magulo eolt, teste Galeno de Alim. DeuI. 3. IS. Hoe comI- eis antiquis isci πυριατην, asiaticis suae aetatis hominibus πυρί φθου, adest; modo eoagulo et Hielle indito cogi, quod praecipue probat xalenus. v. 374. Ἀπο φυλαδεο recte M. R. Vulgo μοφυ - δεο. Scholia: κω τὸ μελισσόφυλον δὲ δίδου σὐν ἔδει, η μελίσωσης ποτὸν ἔφη τὸ μέλι. συφόουν δὲ ποτον θην ηδυοσμον α κατ ευφημισμόν. Deinde subjungunt quae Goett. liber omisit,
phicum ex Etymol. Gudiano correxit Ktilenicamp in Specim. p. 34. Fabulam de Mintlia pulta e cecinit Oppianus Halleia-tie. 3. 486. et ante elim Strabo libro 8, πρὸσ εω δ' ἐσ=ὶν ἔρος
σου Πύλου πλησίον ἐπωνυμον Mίνθης, ην μυθευουσιν παχ ακην σου Ἀδου γενομένην πατηθεῖσαν υπο της Κόρης εἰς την κηπαίην μίνθην μεταβαλεῖν. ita enim eX Oppiano vuIgatum απατη-
223쪽
nune non immorari licet. De vecto μινθουν vide Interpretes Aristoph. Plui. versu 3I3. et Ranari Iors. Plinius Io. s. 53. merita aeescere aut coire densarique Iac non patitur. Vuare Iactis potionibus ad litur, ne lauatis coagulati potu strangulen- . tiar. . . Uide et Diosc. 3 4I. et Geoponte. Ia. 24. Aelius: καὶ λαμίχης χλωραί η ξηρῆς τα φυχ α λεῖα κου τἀ εἰρημενα ἐπὶ του δρουβωθέντες α ιατος. Scribonius: Inenta quam plurima saepitis sumta. . Diosc. κάλαμίνθης τα φυί- ξηρά η τον χυ- λον Ouοίως. -Idem 3. 36. menta saliva: καοῦ γάλα άτυρωτον
φυλασσει, ἐναποκλυσθέντων αυτῶ των φυλων.
V. 37s. Στύφοντι ποτω. Inepte Scholia: Hυφόεν ποτὸν την η υοσμον - . 3ιατ ευῖ μισμόν. quae habet etiana gl. interi. G et ad με ορυγοεναι notat. βεβρεγμέναι. Ceterum μζελίσσης nillio modo melissophylltim lieet interpretari, sed pertinet ad ποτα, ergo mei significatur. Deinde ocύφουσι cita enim leginaalim , lit v. 32 I. δυέυφον ποτὸν ἔδευς 9 ποτῶν ἔδευe quomodo Scholia ad ηθυοσμου trahere potueresnt, aut Emeenilis μετασ=ύφοντος οἴνου interpretari, nisi οἴνηο legerit scriptum, ignoro. Addo Iocvin Diosc. a. Ios. de cera: πινόμενος δὲ μετε-
Θη κεγχριαῖα δεκα οὐκ ἐα τυρουσθαι ἐπὶ σων τιθηνων το γάλα.qtiae ineptissime vertit Plipius a I. s. s5. Miversitur lassis naistiirae, ae malu magniturine decem grana cerae hausta non patiuntur coagulari lae in stomacho. V. 376. 'ARα γε ὁ GOett. Elueentus: το δορυκνιον να-
λακὶ Τι μεν εοικεν την χροιην, γαλακΤι H εοικεν ομοίως την γευ- σιν. ό μέντοι του δορυκνίου τουτου της κακης πόσεως μετεσχη- κωο ὐπομενεῖ τοιάδε. Etymologicum M. p. 283. δορυκνιον παρα ' ΝικάνEρω αντιφάρμακον. γράφεται καἰ δορυχνιον. τὸ δυρυκνιον των θανασίμων ὐπάρχον πινόμενον. εσΤι δε κατὰ την οσμην κώτην γευσιν γάλακ=ι παραπλησιον, εἰ δέ τις αυτὸ κλάσειε γάλακ/ος ἀποσώζει. οθεν ὀυσδιάκριτον τω πίνοντι διὰ το εἶναι γάλακ' παραπλησιον. Δημοφων δ' ἐτυμολογεῖ. αυτὸ ουτω καλεῖσθαι
ψ διὰ τὸ δόρατι Πον εῖν, κατὰ την αὐαίρεσιν tria legi debet ἐναντι φαρμάκοις. utis initIO hqus poematis jam monili. Eadem t
224쪽
IN ALEXI PHARMACA. I99dem paulo diversa Ieguntur in Scholiis editis, sed in Codiee
Go et t. plane eadem; nisi quod Vitigata addunt ea, quae rein centior Seholiastes Codicis Goeta. in margine addidit: το δορύκνιον Ο πω μελισσόφυλον καλεῖται, βοτάνη μ/ὶν άγρία. αἴτηκοτῖομένη όπον άποσ=άζει ouοιον γάλαύι την Θέαν, τὸν γεῖσιν' και τνρ οσα-. De varietate scripturae δορυχνιον nulla fit mentio in Sehollis his vel editis. Coiitra aciutant ineptam etymoalogiam ex Lysiniacho, διὰ τὸ ξύλου δόρυ atm κυίδ e male κνίφηρ παρασκευασΤικόν. Dorycnium idem eum solano fuismoso facit Auctor Alexipharinaeotaini Dioscoridi adserapto. riam, Parilus et Aetitis. Contra Dioscorides IU. 7s. a solanos imoso distinguit; atque etiam auctor Parabilium Dioscoridi miseraptoriani de utroque separatim tradit. Dorycnion a Crainteria halicambum communi solani halieaeabi nomine J autealliada vel eallaicia ut est in Aldina editione cap. 72. Vulgo enitu in cap 7S. male legitur caleam) voeari ait Dioscorides IU. 7s. et de ipso thalicaeabo solano in quibusdam Codicibias nomina dorycnii et callaidos addita Ieguntur cunI romano Apollinaris nun oris. Atque ita etiarn in ΚΡranit uni libro tertio p. I 37. doriginum explicatiar, heita Apollinaris. Apollinarem et dorycnion de solano surioso lia. bet etiam Apiatqus de Herbis c. 22. Dorycnii nomen eidem ad sit Galenus Medi c. see. Ioea X. 3. Plinius a I. s. IOS. stry-esinoen seti solanum hariosum interpretatiir dorycnion. Hoeest, inquit, venenum, quod innocentissimi auctores simplienter doryenion appellavere, ab eo qirod cuspides in praeliis tingerentur illo passui nascente. ' Qtii parcitis insectantur, In nicon cognominavere; qui nequiter occultabant, erythron aut neia rada, ut nonnulli perisson. Idem Plinitis halicaeat una callion etiam appellari ait. Variatur igitur temo inter callias, eallais, calea et callion. In remessio lae muliebre commendat Plinius I 8. s. a I. ex Aristotele, nisi lectio saltat; alibi nim-stum, lac asinintlm, echinos marinos. caneri marini decomet nutulos marinos. Galenus de Simpl. M. Fae. I7. 4.
225쪽
doryenulion ait temperamento naturae simile esse papavera et mantir orae, virlute frigidum et quidem vehementer; parataqfrantitate sinatum soporem inducere, copiosius ingesttina oecidere. Aetii Coclex graecus inhio capitis haec a recentiora manu adest, habet: DO cnsi radicis drachma una potata phantasmata solum excitat, praeterea non nocet; drachniae au. tena duae a mente alienant fumosiana factum per tres aut quatuor dies, et interimunt. Quapropter aliqui solanum fiam, sunt appellant. In sine vero capitis eadein mantis addidit
haec: τινὲς δὲ ε τερον εἶναι φασι το δορυκνιον, οἶ κω ταύτηvεἶναι την σημείωσιν , κω τ ν θεραπείαν. ον δὲ μανικον έρυ- χνον αγαιρεῖν παντα τον πιόντα ἐκμανέντα τy τεταρτς ημερα.
. De melissophyllo quod Scholia annotant, neIno praetcrea tram: sit. Reeentio rurn suspiciones et opiniones de dorycnio retulit et iudieavit Schulge in Toxieologia Ueterrena Halae 1788.
lus rectius ξηρότηο habet in e sitione Aldina. Hoe est enim ρον σῆόιια nostri Versu 384. υγρότηο male etiam Coi ex Aetii graecus habet. Scribonius cap. s9. Doryenion gustiani quidem liabet lactis, potuin vero singultus ci ebros facit, et vomi, tus frequenter concitat. . r i V. 378. Τν δ' ητοι Μ. Rice. Scholia: λυγμοὶ αἱ νου
πνευματος αναγωγαί. Euleentus: λυγμω συνεχεται χαλεπω, υσανακρουεταί τε του αυχένα, δυσφορεῖ τε λίαν αυτου της τα-
226쪽
φέρεναι και εὐσμωδν. addit Corirarii versio in reliqtiis minus integra: quernasiniolum in hsentericli fieri consuevit. Scribonius: r ieiunt autum a stomacho ramenia, qtiae etiam sinit lima torminosis, subindeque animo deficiuntur. Quae minus integra esse comparatio docet. Hippocrates περὶ πα. Θων T. II. p. 3Ia. edit. Maelc. τεινεσμος οταν λαβν, διαχωρέεια α μελαν κω μύει, κω μόνος ἐν τη κατω κοιλίν γίνετο καιμαλιέα οταν si αφοδον fri. τούτω ξυμφέρει την κοιλίην διυ- πραίνειν κω λιπαίνειν και αλεαίνειν cVulgo male λεαίνειν) καιὐπαγειν τα ἐνέοντα καἰ λούειν Θεραω πλην της κεφαλης. 'Oecem μέλαν ex Codice scripto ad ii iit Mach. v. 38 I. Νηδυων. Ita M. R. G. pro νηδύων. Paris omitatit Θολερην. Eine enitis pro νηδυειν habet χυρίων, glossi interi. G. ἐντερων. Homeri Apollonuque exempla labunt Lexiea. V. 38 a. Τηνεσμω δ' ωσεί τa Vulgo legitur. ' Nobiseum M. R. G. Selaolia: τν διατασει. διαφέρει τηνεσμὸς και δυσεν- πέριον συνεγγὰς μέντοι αληλων. κοὐ γαρ ωι παθος ὁ καλ1nτω χόρΘαψος. τηνεσμὸς δ' ἐσ=ω, ον νοῦν λέγομεν βιασμόν. lauλως. τοῖς τηνεσμωὀεσι παρακολουθεῖ ὀυσεντερία, εἶτα σ χόρδα- ψος. ετεροι δέ φασι ον 3η φ. GOere.) συναμματι μενου τέρου ου τότε G.) προηγεῖται τηνεσμός. Eutecnitis: τηνεσμὸς ι εσΤιν αὐτω, κατεχόμενος ανιαται ' καλοὐσι δε δυσεντέριον τηνεσμόν οἱ ἐε 'Ιπποκρατους. ilbi in GOett. libro haec legi po tuerunt verba reliqua: τ εσμω καἰ διατασει .... ὁ λεγόμωνοο βιασμός ἐσδεν, ον οι G Ἱπποκρατους δυσεντέριον τηνεσμὸν καλουσιν. Hippocrates de Morbis l. p. Ia9. μεταπίπ=ει εἰς δυσεντερίην τεινασμός. Assinein facit etiam περὶ παθων p. I 8 .
βιασμὸς ex Glossariis v. Iustravit Langii GIosiaritian Graecum.. V. 383. Καρόουσι Paris. . . v. 384. 'Ο μὲν ποθέεs Medie. Deinceps C a sepis βρ. Goett. βρύεω Medie. Eutecnius: ανιώμενος τοιγαρο
ἐπι τούτω σφόδρα καμνων τε το σωμα μο ξηρότητος ἔφεπι, Ουὀεμίαν εχει μεταλαβεῖν ποτοῖ. 1
227쪽
γὰρ οῦλ ως κρεῖσσον. Dioscor. μελίκρατον ἡ ονειον ἡ αἴγειον γάλα. In Parat . c. I 58. γάλα γλυκὰ ἔλωον. quem loetam vi, tiosum esse monent Interpp. Scribonius: aluvari autem debent Iaesi eo, Iacte asinino, equino, tria bulo. Aelius: βοηθεῖει πρὶν τούτων τι παρακολουθέσει μετὰ τον εμετον κω τοῖς κλυσμούς μελίκρατον ονειον ἡ αἴγειον γάλα νευδαλτον πιν
μενον συνεώς. Asclepiades apitis Galaniun l. c. γάλα βόειον κω γλυκδ. Emeenius γλυκὐ ad lae retulit: alii mustum inte, Iigunt, quod γλεὐ ιος et γλυκὐ vel γλυκὼς οδεος dicitur. v. 386. Γλυκύ libri serapti omnes. Uulgo γλυκῖν - άλυκότερον. sed Med. Rice. Goet t. άλυκρότερον eum glossa interi. χλιαρότερον. Ita etiam Enteenius. Aetius post sup riora ita: vλυκὼς οἶνοe χλιαρος μετ' ἀνίσου πινόuavoc. άμύγδαλα πικρά. tria amygdala amara posuit Cormarius. Hesyctius: αλυκον, αλμυρον, χλιαρόν, ψυχρόν, οI Eε θερμον. Sci- Meet etiam in isto Ioeo eonfusae sunt diverae voces αλυκον, ἄλαυον, et άλυκρὸν, χλιαρόν, Θερμόν. Dicitia etiani Θαλυωρὸν pro tepido. Vide ad Hesychium. v. 387. Φιαρε Med. Rice. Scholiar τῶν G θίων σαρ
nam praecipue diei δρυιν. De voce φιαρὸe alibi dictum fuit
228쪽
ηθεντα κατεσθιόμενα παρεχει τω κακοπαθουντι χορηγίαν
νόμενος. Ita etiam Asclepiades aptui Galenum I. e. V. 39I. Περιβρέμετω M. Rice. Selaolia: περιβόσκaroia αἰγιαλους, κωβιοὶ κά τὰ τοιαυτα. Strombi sitnt turbinatum genus conchylioriim, a forma nucum pineariam, quas ipsas Nicander σἰρόμβους vocavit. Ad hoc genus pertinet plirpura, eique simillimus κηριε, quo olim pro buccina utebantur. Hinc nomen traxit. Pestines iiiversi sunt generis, liodie omnibus noti; item pinnae generris bivalvium ostreorum. Ceoteriam ipsos etiam pisces, qui in alga degant eaque vescantiar, φυκιοφάγοι) plerumnae pinguiores esse nionet Aristoteles
229쪽
κάλχη γάρ ἐσ=ιν ο κόχλος της πορφύρα e, τις ἐκ τος Πυθοῖαι οὐσα της Θαλάσσης βάπτει την καλίσδεν πυρφύραν. Hesyelitus etiam πορφύραν interpretatur χάλκην. Strabo κάλχην pigmenti genus facit. laod de herba addunt Scholia, falsus eortam auitor fuit vo atriato ανθος, qta Mi de purpura dicitur, ut χαλκοῖ ανδος. Glaste enim herba, latinortim calma, flore purpureo non est, recte monente Salnaaso de Honionyna. p. 29. In fragmento creorgicoriana aprici Athenaeum XU. 9. Nicander inter coronarios flores notanat χήλ e, ubi eum Se Iigero Calati bonus com igit κάλχας. Florem aureum καλχης esse doeent Ioea allata ab Athenaeo XV. p. 63 a. Κηραφao: Elueenius onusit, nee Seliolia explicant vom,alum. A purpura ristinxit auctor Parabilium; recte. Sunt dictae Hesychio καραβAse et γρῆες. Idem Hesychiiis: χήρωφιο, κάραβος. ubi h. l. respexit. Καραβοιο sunt Alexandro Tralliano 7. p. Io 3. ubi glossa habet λουκολλυ. Hesychim: κωριδες γρῆες, μον Θαλάσσιον. SOptiron aptui Athenaeum Ill. p. I 66. na καλαν κουρaων. na καμμάρων. EX Sophrone et Archilocho χηραβοο mena init Athenaeus lII. p. 86. quae e
a I. et Ostrea adversantur siti em - purpurae quoque contra venena prosunt. In extremo versu dele contina.
230쪽
ἐν τοῖο βρυοις τωὐτα. ἄπεσ7ι δὲ του βοηθεῖν τοῖς υπο του ὀρρυκν ἰου κακουργ u νεα ουδε τα ἔσ ρεα. Ita locus hie ex Goeti. est supplendus; praeterea τα τμη legendum.. V. 396. Γραιό αενα Medie. Seholia: τήθη , τας αγρίασλέπαδας x. ημεῖς ώria λέγομεν - γεραόμενα, αυξανομενα ἐν τοῖς βρύοις, η v χομενα η άγρευόαενα η κοσμούμενα. Aristoteli H. A. 4. 4. τ θυα aiussunt. Plinitu 3 a. L 3I. testeae inveni illitur hae in soliis incinis nigentes, ningorum veritas generis, qua in pisciussit eaedem et tenesnilim dissolvunt re-ntimque vitia. Xenocrates de Alimento Aquat. c. 29. τήθεα γίνονται ἐν βορβόρω και φυκιοφόροιο ακῖαῖς, εὐρίσκεται δὲ ἐν βρύοις κοί πράσοις και φυκίοιο. δοικε φυτω Θαλασσία, μύκητι. - ἐδερκεῖ δὲ τοῖς νεφροῖς η Gόμαχον κακουργου uενοις κα τηνεσμώδεσιν. tibi Coclex Pariis. habet τεθυα. Formam νῆθοο et σήθη habet Athenaeus III. p. 88. Pertinere videmttar ad astidiorum geniis tannaeanum. Ceterum interpreta tio ἀγρευόμενα respicere videtur ad variam lectionem άγρει μηνα vel κ ραιόαενα. Hi ne κεραὶ πιμ piscator apini Hesychium.
V. 397. ωρικου. Scholia Mediciam etiam appellari monent; nomen accepisse vel a Plaarico Cretens, inventore veneni, vel ab urbe Thessaliae Pheras, vel Arcadiae Pliaris, vel Laconica Phari. Priinae opinionis auctorem nonianant Prax goram. Aptul Athenaeum III. p. 8 I. ex Phylarcho historieo nolI inattir φαριακὸν φύρμακον. Inter herbas recenset Diosco. rides in Praes. Libri UI. et Galenus II. Antidot. Inter radiisees venenatas Aetius in Prooemio nominat αγαρικόν; deinde euin thapsia helleboro elaterioque simul nominat αγαρικόν, et se de eo trassit: τὸ δὲ α γαρικου ἐπί τινων μη ὐπαχθὲν τρόμον η πάρεσιν εἰργάσατο. Ninnerat igitur inter medicamenta piaris gantia, quae in saliuem homini data inter luna eorpori noxam inferiint. Remedia separatim nulla posuit. Scribonius ea p. 63 Pliarietani, inquit, et ipltim dicitur ex pluribus componi. Hesy chius φάρικον, φάρμακον συνθετον θανασιμον. Scholia