장음표시 사용
201쪽
no peremerunt Midas, Themistocles et Hannibal, anctore Plu.
tarcho in Flaminio T. a. p. 426. est Bryam. v. 3I3. Στρευγεδόνι. Glossa Go et t. κακώσει. Ita etiam Euteonius. V. 3I4. Πιλναμενον. GL GOett. πηγνύμενον. Ad aΠρScholia: aDρ σο αυα, παρα το ἐν ἔαρι πλημμυρεῖν καὶ πλευνάζειν. Eutecnius: ἐμπεσοῖσα τοa Hέρνοις i τροφη π γν τω, ἔπειτα δια της γασ=ρος χωρησαν θρομβοῆτα το α a. In sine huius v. dele comma. V. 3Is. Θρομβουτου. Scholla: πηγνυτω. U. 3I6. Θ λίβεται. Scholia: σο δὲ πνεῖμα θλιβόμενον ἔντος οἱονεὶ σφίγγετα του αυχένος ἐμπλασθέντος, οἱονεὶ ἐμφραχθέντος και αποκλεισθέντος. Euleentus: ἐμφρασσονταει οἱ ποροι οἱ της αναπνονς, εἶτα του πνεύματος Lδον απῶσθω βουλομένου clege ἀποθλιβομένου. In Vindob. est ἀποθλου vel άποθω ἐπὶ θατερα μεν ὀ αὐχ v αποκλίνει μέρη, υπο τε άδ μανίας κm σπασμῶν συνεχόμενος αδυνατός τε ων ἀντέχειν κατα της γῆς π&Τει καὶ οὐδὲ ἀπλως, α λὰ υπαφρίζων καὶ σπαίρων, και οσα τοιαῖτα υπομένων ουτος απαλατ ι
V. 317. Σποδόνεσσιν Ri c. et Paris Glossa GOett. σπα- σμασιν. Medici graeci σπασμοῖο noni inani. Usum vocabuli Hippocratieum docet Foesi OeeOnomia. ἐμπλασθέντοe Sch ita et glossa Gere. ἐμφραχθέντος interpretantur: Eutecnius Ionge cliversam lectionern expressit, ἐγκλασθεννος, vel similem. v. 3I8. Σκαίρει Μ. R. G. Paris cum glossa λακΤί . Eutemius σπαίρει e X pressit. Ma ρυχμένος Metile. Seholia: τουτέσ7ι μεμολυσμένος σω αφρῶ, άφρίζων. In curii hujus veneni Aetius monet generatim haee: ἐπὶ τούτων τον μετον παρωτητέον ' προσεσφη νωμένων γαρ τω Gόματι της 'νασθος Φων Θρόμβων, κωλύουσι νον εμκτον, διδόναι δὲ αὐτοῖς οσα διαλυειν δυνατα τοὐς Θρόμβους. - κλύζειν δὲ καὶ κοιλίαν κλύσμασι λιπαροῖς καἰ όλισθηροῖς. Diosc. in Parabit. φλεβοτομεῖν δεῖ κοιλίαν τε κινεῖν.
202쪽
.Uentrem ciere jubet etiam Asclepiades apud Galenum Antia. a. 7.
ακρεμονας της συκνς λειώσας δίδου σὐν ό κρίrω κω νμνω ἡ δὲ τ ο άγρίας συκης καρπος κω δερὸς ἐσθιόμενος παραχρη μα λυει νους θρόμβους. Plinius 23. s. 64. grossi e rasei resistunt taurino sanguini pom. Asclepiadita apud Galen. Anud. x 7. ἐρινεων καρπον τρίψας μεν' ἔδευς δίδου. - eaerinnσυκον άποκραδιον vixit Leonidas Epigr. in Analest. T I
αθροον κω πολυ οεος μίξας ἴδασι συγκέρασον κω δος πιεῖν.
το δὲ ἴδεο φνσὶν ντοι το au ; απεβρατ σαν OI ἔλυνθοι νησαγρίας συκης, ῆ ἀπλως ὀί ἐτέρου βοηθέματοe. εἰ δὲ νῖ - τερον εἴν, το ἐμπίσαο αντι τοῖ φαον. Igitur s ad sequentia referas ἐμπίσαο, tune cum glossa G. interpretari debes . πισον. Scribonius: sed aluvantur aceto valido saepius poto et injecto per clysterem) per se vel eum nitro laserisve ractisce: Eutecnitis priorem Scholiorum interpretationena recte s qttitur, sed tuni legendum censeo σο δ' cscilicet Moes 'πιο ιυυὁασι μίξας. Sellens versus ita ad sententiam totam non hi neces.
203쪽
necessar1rri esse videtur, sed clarius tamen explicat illud jίδι
περιτ=ώματα ποιεῖσθL χρη λόγον. Diose. δεῖ δε την κοιλιανυπάγειν. a octa δὲ τοῖς σωζομένοις αποὸaοὐαι διὰ τηο Ppae ix ροώδ . Paulus habet: καπρώEη και δυσώδη. Cornarius corrigebat; δυσώδη και ρούδη. Saracenus p. I 3 o. ex Albireasi malebat κροκώδη. Sed emo Actilarius : solentiis qui servantur alvo deponi recrementa quae conmmentas e languine confectis assinii tantur, graeci καρυkώ ν noniinant. Legit igitur in Diosc. καρυκίδη, Piae Vera est lectio. Hippocrates etiam excrementa καρυκώδη nominat s maenia. Vide Foesii Oec nomiam. Ceteru In εργματα et ερματα saepe fueriant constris
in libris. Vide Interpr. ad Hest elisi εργματα. In oppiam c. yneg. 4. 447. pro ε κασι libri serripti liabent δργμασι. C terum olim hoc loco scriptum etiam suit, in libris qui brudam,
ἐκ φλοιοῖο καταχθέος i. e. ἐκ φλοιοῖ κατάγοντος. Forte etiam καταχθεα ρύμματα. v. 323. Πυετι M. Scholia: πυτιαν λαβὼν η προκος, ο
204쪽
απασα συν ρξει και σιλφίου ρί ν η τω ο πω. Paulus habet και σιλφίου ρίζαι συν τω όπω. In Parabit. πυτία ἐρίφιυ λαγωου μετ οἴνου. Aetius : οβοται ώψελίμως και σιλφίου ρίζα
205쪽
, μ βόλιον η νίτρου διόβολον διέντας οινα διδόνω πίνειν. V. 33O. Mεμορυχμένου Medita Scholia: κοὰ σπέρμα ' αράμβηο μετὰ ἔξους. Alter auctor: κω σπέρμα κράμβης των τρῶν o uου λίπαν ' μεμοιρααένην. Eutecnitu: κώ κράμβης ἐν ἔξει το σπέρμα ιναποβραχείσης. Diosc. κραμβης σπέρμα. In Parabit. adest συν ιξει. Aelius: ἀμαράντου κού κράμβης -έρμα. Plinius et O. s. 36. brassicae semen tostum auxiluitur contra serpentes, fungos, tauid langllinem. v. 33I. 'Aσαι δέ M. Goeu. Uulgo οῦσαι δν. Eutemius: κω κονύζης ετι μην τους κλωγας της βοτάνης κόέων κώ πό- πιρώ cet. Dioscorides: κρὼ κονύζης σπέρμα συν πεπέρει. α'M. addunt κώ οξε o κοὐ βάτου χυλος συν ἔδει. In P 'rab. κονύζας φύλα συν πεπέρει, η βατου χ. σ. οξει. Aetius. - κον ης τὰ φύλα μετὰ πεπέρεως κά κονίας. Inulae se-άlen ex Diosc. posuit Actuarius. κονύζαο φυλα - κοῶ βατρί. χου συυ. ἔδει liabet. Paulus3 Piae posterior Iemo ex βαρουπιλος corrupta est, ut in ΜSua Dioscoridis Laciana repetit raptiam paulo anteae πίτυν ἀποζέσας pro πίτ α ποῦσα συν οξει.
Plinius et a. s. 44. Rochi s ei in eX Agathocle laudat. Cete- Tum κακοφλοίοιο Gorraeus olidae Vertit; non inepte. Supra enim docili ex graeco φλόος esse latinum nos. Addo locum Aristotelis H. A. 9. 29. ParanearunI telam ait esse non excrementum, sed απὸ του σωματος ρίου φλοιόν. V. 332. Πέπεριν η βλάσχα κατασμωλιο Μ. R. Goeti. Vulgo πέπερι βλάσJας τε καταρμοῖαιο. In Paris est etiam πέπερις α. deinceps κατασμωμιο. in Seholiis Lorcianus liber κατωσμύξωο, GOett. et Essitiones aliquae κατασμωμιο, Gorraei editio κατορμόεουο, καrάτριψον τῶ απαλὰ του βάτου. Eute-cnuas: και πέπερι ηκισΤα μὲν τον καρπὸν λέγω, αλα ταφυλα του φυτον α οὐ γίνετου τὸ πέπερι. Ita Goett. liber. Vialgo erat: καρπὸν λεγω, ἀφ' ου Eὲ γίγνετα τὸ πέπερι, τὰ
206쪽
arboris duxerit, non reperio. ..
κακόν. Inter plantas, quae primis statim intrabita post a mi inoctitim florent, numerat huprestin Theophrastus Η. P. . 8. Galenus in Glossario Hippocr. βούπρησῖς, τότε ζωον,
τὸ τη κανθαρίδι παραπλῆσιον, ετι M. καί τι λαχανον αγριον, ου μέμνηται Διοσκουρίδης ἐν τω πρωτω των υγιεινων κω έν
πω περὶ λκχανων. Plinius 22. s. 36. bu prestin manaa inconis stantia cxraeci in laudibris ciboriani etiana trahuere, si lemquσremem a tanquam contra venentini pro sideriant. Et ipsum nomen indicio est boum certe venenum esse, quos mssilire deis gustata fatentur. Quapropter nee de hae plura dicemus. Hae nominis cognatione decepti etiam fuisse videntur, qui versum poetae infra 346. ita legebant: πίμπραται ι ατινσινσταν καυλεῖα σαγωσι. vi alter Scholiorum auctor: τὰ καυ- λεῖα αὐτης τουτέση της βουπρ Uaoe. Ceteriam Scholia se tractant: βούπρησης ζωόν ἐσ=ι χερσαῖον. ωνόμασ/m Ea απντού ἐμπιμπρανα ταο βόας, ἐπειδαν δηχθωσαν η αυτὸ μόνον περιχανωσιν. φησὶν ἈρισΤοτέλης is τα περὶ ζύων, οτι ἐαν και ἰππος περιχανν τον λεγόμενον σῖα φυλλον, ἐύὶ δὲ ζωον ἔμοιον σφονδυλν, διαφθείρεται' αR οι δέ φασι ςωον ομοιον εἶναs κανθαρίδι -- Postea alter auctor : ζωον παραπλεσιον φαλαγγιω. Plinitis 3 o. s Io. scarabaeo longipedi simillimam sa-
207쪽
pnde arguere Iieet Iongos insecto fuisse pedes, ita ut ob
eos alius cuna scarabaeo longi pes ς, alius cmn phalangio com- P raret. Aelianu3 6, 35. βoi; πρηέις ς ἰόν ἐσΤι, οπερ ουν, cavβοῆς καταπίν,,. πιμπρατω καὶ ρ γνυμενος α πολυτω οὐ μεταμακρόν. ubi 'traecia in de natura et genere ejiis adition ut in nota. Uestetius Mulom. III. I s. I p. bestiolae etiam quae apis pellantur bia prestes, araneae similes cum devoratae fuerint, GIrnal praefocant. Hippiatrica P. II 3. γίνετα δε καὶ ο καλοὶ - σι βούrρ Πιν, ομοιον φαλαγγίω, ω ἐγγενναται σν τω χόρτω, o ἐαν προσλάβν τρώγων, ώσαύτως ἐμπρησθήσεται, καἰ κινδυνεύσει. p. IO6. εσΤι H όμοιος φαλαγγίε σκώληλ orαv αραχνιον η τον λεγόtιενον λύκον φαλαγγιον, ἴπερ πο κις ἐν τω χόρτων γευυατω. Hierocles ibid. P. I s. at ἐμπεσὸν εἰς τον χόρτον
φαγν ἀρύχνιον μικρὸν ομοιον φαλαγγίφ, ἡ καλοῖσι βούπρησῖιν, πία ρχναι ταρ ἐπὶ τούτω, ώς καἰ ρί Τειν εαυτὸν εἰς τρο τ νύθό sic αλκη ό, Oe. Vegetius il I. 78. equiis si Naprestem coisti . mederat in foeno vel in pabulo, haec signa statim sequuntiar. Venter ei inflatur, a cimis restit et ster cora minutatim et De- qtienter reddit etc. I Octis Aristotelis de staphylino est in H. A. 8. c. a 4 cui similis exstat in Hippiatricis p. 266. sed ratio- . nem ignoro, cur Scitolia cjtas insecti mentioncm h. l. secerant. Renredia quaeda In contra tria prestidis vcnenum tradunt Geo. ponica II. c. I 8. In Plinii loco 3 o. s. Io. Uincenti I. c. Iegit animas es par unus non rara in9 in Italia; atqlle ita etiam Albertus M. p. 253. a. qui vitiose Stupestrem vocat. Dioscorides, Galenus et Plinitis viribus et specie sinailem eantliari lilaeinni bii prestin, et ad ustis medicos redontii monent. Bellonius Observ. I. 45. in ari Onte Atho cantharidis genus, vir Igarierassi ita, alatum, palliis sive Iinei coloris, admodum putidiana, quod risto, cicitorio, urtica conyra aliisque lierbis vescatur, et quo cum herbla ingesta animalia riuninantia ininniescant et moriantur, anti viro nonii ne hy risi vocari 1 cfert. Pennitu apud Monseiuni Tlieatra Institorum p. I. . veram bi prestina
reperisse sibi visus est, eamque pinxit. Qilod licet cx sgiuis
208쪽
existimare, pertinent ad Unnaei cantharides aut carabos. Paura Iunerarii T. III. p. 533. inter carabum bucuium et mel cae gemas suctuat, magis lainen in eam opinionem recte inclinat, ut putet metuam aliquam intelligi, quam morsu bobus noxiam et aut Kirgenses populi pectibent. Qim pityocampis veteres medici saepe meniorant bupre- . stinue illorumque veneninn, venenique signa exposileriant, a poetii Nicandro onais.. De pityocampis scia pinorum emacis
exstat elegans mi litatio Galli Dorthes in RoZier Ioutiles de Physque I 789. Majo p. 353. qui docet esse Fabricii bomby
αρχεται όὁύνας παρεχειν τουτο τοῖς πιουσιν αυτό. l
ζουσα εις τα χαλινα λίτρω ομοίαν εχει την γευσιν. Alius alictor: νίτρω την χροιὰν παραπλησίαν γίνεσθαί φησι, κατατοῖς χαλινοῖο των πινόντων, εἰ μη αἴρα νιτρώδεις φησιν αυτοῖς εχειν προφορας κατα την αντίληψιν. Λωρ aeolice , νίτρον
attice dies annotat Phrynichus p. I 34. Uectum ἐπιχρώζουσα est tangetis. Sic τούνατα χρώζειν apirii Elimpid. Phoeniss. Vel la I 6 I9. quem Iocum cuni aliis laudavit Eustathius ad Iliad. T. l. p. 467. Sta poteris etiarn alia ratione interpretari. Scialicet συναναχρώζουσαι τηο απ αυτῶν οσμης est in Geoponi eis 6. c. 2. et Io. cap. I. Sintiliter Plutarchus de Distrinune Adulo
σν φαυλοτητος. De pictore χρώζειν clixit Plato Legg. 6.
p. 629. Pliitarchus Opust. p. 89. Iuctatoribus: αλα συμπασσουσιν α λους εἶτα φύρονται κω αναχρώννυντω συμπεσόν- τες υπ' ακηλων. Galenus T. 3. p. I 45. ecl. Charier. δια τοπλειονι χρόνω κατεγχρωσμένα πέτῖεσθω - τοιαυτα. Egregie Timaeus in Glossario Platonico p. 276. χραίνειν το χρώζειν δια του ρ ὀίου, το δὲ α ποχραίνειν το τα χρωσθέντος, M 4 . ἐν ποιεῖν.
209쪽
δνσποι 1A. tibi nollem interpres tacuisset in re tam nova. Vide notam ad Xenophontis memorati. p. 2o9. et ad Varronis R. R. 3. I7.4. v. 338. Ε arm Paris. Ellteenim: λιτρώδης τέ τις αυ- τίκα περί τε τα χείλη και τὸ Κ, όμα , και ON περ ἐσ7 ιυ ἡ γελσις του φαραύκου τούτου ποιότης, IA r . ubi vitiosum est ΟΠ περ. Malim οπουπερ. Diosc. τta δὲ βούπρησΤιν πεπωκόσι δοκεῖ κατα τνυ γευσιν ἔμοιόν τι βρωμώδει νίτρω. tibi Pal Itis omisso νμρω rectius habet addi ti l in συναισθανεσθαι. C O fiamus Inalebat συνισΤήνεσθω. Aelius: βούπρησIις εIZOc μέν
In I iostoride Actium iis legit seraptum plane ut Paulus. Scri- Ni ius e. 58 bu prestis gustiis est nitri stantis: facit autem tumorem stomachiqite infinitum dolorem et instat totum corpus in speciem hydropici.
V. 339. An εύοντα. Sela Olla: περὶ δὲ την κοιλίαν πόνοι.ὐπέρβατον ' ἐν τοῖς Gόμασι της γα πρὸς τα αλγν περιπολεύονται. EmeentUA: ἐπὶ τα κάτω γενόμενον, αλγεῖν μεν την vacoa τὸ φάρμακον ποιεῖ ταύτης, κω ως ἐπίπαν πονηρὸν - σῖόαατι γίγνεται' ἐμφράσσεται δὲ ἡ των Ουρων πόροe. ηγaμην κυσης ὐπὸ α, ευματων όχλου usi η υπομένει ψόφους. Diosc. παρακολουθεῖ δὲ α λγημα ν μάχου κω κοιλίαο σφοEρόν,ογκός τε σισμαχου και κοιλιας σφρδρὸς eμοίως ἰὸρωπικοῖς, κωπεοιτείνεται αυτοῖς ἡ ιπιφάνεια ἔλου τος σωματος, τίτε οδραιπήχεται. tibi remus Paultis: ογκός τε τηο κο λίας. Aetilis: παρέπεται αλγ μα Gομαχου και κοιλίας, σφοδρὸν, έλκοῖται ὁ το της κοιλίας σ=iua και ἡ γαέηρ, ἔλον τε τῶ σωμα ἐπαίρεται,ος έπι των ὐδρωπικων, και ἐμπίπραται, και τα ρυρα μέχεται.
210쪽
πικοῖς παραπλησίως ογκοῖται τα δέρματα αυτων παρατασιν λαμβανοντος, ως καὶ των βοων, οταν φαγωσι τα καυλεῖα τουτέσ7ι τας βοτανας, ἐν α1 τα Θηρία. Lorr. παρ φυσαται G. ψυσα ται interpretat tir διαπίμπραται. Evi enitas: κω ουν καιεικος περὶ την γασῖέρα τουτου ἐγείρετα πολὰς, κρα τοῖο ὐδέ- ρω περιπεπ7ωκόσιν εοικε την χροιαν. ωσπερ ουν καὶ διωδω- μένοις συ έοντος εἰς αὐτην παντος δη πού του κακοῆ τω, ἐνδιν κω συνισΤαμένου, το δ' ουν δέρμα δετεταται , κω τοῖτο ἐπὶ πάντων ως Dyι των μελων δείκνυται.
v. 342. Ἀφυσγετόο M. R. I ulgo αφυσγετόν. Deinceps 1θι Paris Scholia: αφυσγετος καλε αι κυρίως μεν ο έκ των ποταμων γινομενος συρφετος, ητοι η αθροιζομενη χορτωδης υλη. νυν ὁὲ εἴρηκε, διὰ το πῆσαν α καθαρσίαν τοῖ σωματος εις την γασ7έρα συνέθυκέναι. τρία δὲ γένη ὐδρωπων, ων οεῖς τυμπανόεις λέγεται. Eadem Elymolog. Μ. h. v. Vide
et Seholia Oppiani Halielitie. I. 779. De bu prestide ea dena
Aretaeus de Signis Morbor ni a. I. p. So. ἀταρη ὀε ε εσμα φυσῶδες, κου βουπρησῖις ετεκον υδρωπας. Plinius 3 o. s Io. lata prestis animal est rariam in Italia, simillimum scarabaeo long petii; sallit inter herbas bovem maxime, unde et nomen invenit, devόratiimqtie facto felle ita inflammat, ut riam pat. ubi Gorraetis cum Petito ad Aretaemn p. I92. malobat legi infiat. Liber de natura rerum aptui VincentiUID IO, C. Iar. cum autem bos bu prestim inter herbas jacentem devoraverat
ac fel ejias tetigerit, ua inflammatur atque tirmescit, ut protinus rilmpatur laceratis visceribus. Scilicet ex graeco illixit Plinius, ubi πίμπρασθαι est inflari et lassat Irari. De hUrope locus est in o hicis Aιθικοῖς Ι4. IO. υὀατος ατηρην ὀλέκοκατα γαέερος ἴλην, η τε κατα γδην υ πο νέρτερα νηδύος ανδρωγσευομένη φέρει ογκον αειὀέα βουβωνεσσι. Vulgo erat δενομένη. Ceterrum recte Scholia interpretantiar genus hydropic
τυμπανίας dictum, Hippocrati δερόdi, quoniani auctore Galenom s κρου