장음표시 사용
231쪽
in Epherneri historia monent ephemeron, a Medea inventUm, diei ab aliis pharicum. Plinius semel nominavit pharicum 8. s. 45. ubi lac asininum commendat contra Venentun ejus. Mi-' hi quidem videtur venenum intellira ex agarico paratilin, qti latii pharactim dixere, incerta nominis origine. Ipsum agaruelim Dioscorides III. I. ab Agaria Sarniatiae regione dulameenset; et nasci in Galatia Asiae et Cilicia ait. Plinius 25. L57. agameon ut fungum nasci tradit in arboribus circa Bospo-xum, colore candido; galliclana infirmius esse. Pontieum ag ricon theriaeae Andromachus miscet apud Galenum Antid. I. 7. Hine factum esse puto, ut aliqui idem cnni ephemeri , a Medea Pontiea invento, esse putarent. Conveniunt etiam signa veneni tradita a Nicandro, Dioscoride, Paulo et Aetio. ΡΩ-
rnum et antiquissinium nomen fuisse videtur Pharicum; post , , quana magis innotuit ejus usus in medicina, veneni suspiaeso sensim exolevit cuni vetusto nomine. Quod vero ad radices refert Aetius; in eo seqllitur eoruniunem Graecorum medicor in usum, de quo Vide Casp. Hosimann de Medicam. officin. I. p. 4. seqq. Dioscorides adeo 6. e. 33. nigriam riciun ad venena refert, inprimis si tenuissime teratnr, etiam albus. Pharicum esse Pisum venenum a Garcia memoratum fuit opinio Hermolai Barbari, relecta jam olim a c. Hossiuann. I. e. p. 37I. eum, qui de pharici natura suspicatus alti quid fuerit, equulem novi neminem. Atque hane nicam suis spicioneni de agarico vereor tamen ipse, ut multis approbare
232쪽
χρησθω, ἔκφρονα προς τούτοις καθίσ=ησιν, ἐν μια τον πιόντα αυτο ημέρα αναιρεῖ Diosc. ἐπιφέρει ὁὸ παράλυσιν ποθεν α τα παρακοπηο κώ σπασμοῖ. Scribonius: potiim facit sp smum, cito exanimat. Ceteriina phrasis sinulis est in Epigra nate Retinianae Anthol. no. 76 I. ταγόν σε τραγικοῖο κα-
V. 4OI. Βαρῖν. Scholia: γενναῖον. v. 4oa. Σταδίην. Scholia: Goμω, έαθμηθεῖσαν. ουκa a δὲ κόσιν. Infra sensu eodem vixit πηδην. V. 4o3. 'Pι α φυλακόεσσαν Medie. ριψῖδα etiam G. Scholia a figura radicis interpretantur; hine vocari Θυλάκιον της νάρδου. Einecnius: χρησθαι τοίνυν ἀναγκαῖον προς ὐγίειαν του πεφαρμακωμένου τοῖς ριζίοις του γ ὀου σαθμω. φέρει δὲ σαῖνα τὰ ριοα τὰ Κιλίκων ἴρη, οδ εν περ ὁ Κεσιρος δευροτου ρεῖν αρχετρα ποταμός. Ita haec eX Cod. Goeti. correxi. Dioscorules: δεῖ δὲ μετὰ του ἐξεράσαι αυτοῖς ποτίζειν οἶνον ἀψινθίτην συν κινvαuωμω η σμύρνον η νάρδω Κελτικν Κιλικία Paulus rem in ην δνιοι σερίνην ἐκάλεσαν, η νάρ3ος τάχυος ὁλκὰς δύο και σμύρνης οβολοῖς ὀνο μεμιγμωους συν γλ κεῖ, η ἴριν μετὰ κρόκου συν οἴνω. Ubi Cornarius monuit I D debere: σαλιουγκαν. Ita enim naritum celticam dici ait ipse Dioscorides I. c. 7. Scribonius: a uvantur vero laesi ab eo saliunca id est natato silvestri quam plurima ex vino faeis: pius data. In Parabit. Diosc. est Ap. Is s. νάρδος Κιλικία συνοDω. Deinde Diosc. I. e. 8. η δὲ ορεινη νάρξος, καλουμένη δὲ υπό τινων Θυλακῖτις και νῖρις γενναται ἐν Κιλικία καὶ Συρία. ubi Paulus habet σαυις, Vel ut C. Gesner ad Diosc. Ρ rabit. p. 85 I. ἰσατις. Uuunilae nomen est vitiosum, et corrigendum σακκῖτις i. e. θυλακιτις. In Parabit. Dioscor. ἔκρατος πολῖς συν ἀψινθίω η κινναμώμω.
Cestrum Pamplusiae tribuit Mela I. I 4. In moneta Cestrias
233쪽
Presseriant, quae sua yrnion fertilae sintile, semine prasi, Odore myi rhae esse monent. Dios c. curei Paulo σμύρνης οβιλοῖο δύο
μεμιγμένους σῖν γλυκεῖ, ' ἴριν μετα κρόκον συν οἴνω. tibi Pauli 1 habet: η υι ι κω κροκίνω ἄνθει σὐν οἴνω. Saracenus - ,
eensebat etiam in Nicandro intelligi debere σμύρυην myrinam, non plantam snyrniam. Sed ecce Scribonius: itent olusatri Tassice aut semine ex vino dato. Deinde m rhae et galbani separatim meminis. Est vero tavrnon latinis olus atriina. Vide ad Theriae. 848. Porro in Diosc. in Parab. υις αγρία μοίως. Sed ex Nicandro manifestiun fit in Diosc. loco priore et in Paulo legendtun esse: σὐν κρινίνω ανδει. v. 4 7. Ἐριδαίνεσκε Messic. Paris. Dei neeps Θρύοιο Pa
v. 4o8. 'Oνειδείην. Ita M. R. G. Uulgo όνειδίην. IuParis est μεσάτησιν. V. 4O9. Ἐναλδήνασα κορ νην Paris Uulgo ἐναλδ σασα. Scholia: το αἰδοῖον νοοῦ ἔνου. Nicander in Georgicis apii dAthenaeum I s. c. 9. α κρίνα λείρια δ' αλοι ἐπιφθέγγονταιαοιδων, οἱ n καἰ αμβροσίην, πολεες δέ γε χάρμ' Ἀφροδίτη 'Mρισε ναρ χροιν' τὸ δέ που ἐπὶ μέσσον ἴνειδος, ἔπλου βρωμηταο διεύμον πεφατισ=ω. Κορύνη, ut ρόπαλον, de meniohro virili dixit praeter alios Avioinedon in Epigr. Analector. 'Τ. II. p. ao8. DO, 3. in Thoriae. 853. est κράδης κυέουσαν κορύνην,
234쪽
κορυνην, quod interpretantur κλαδον, ράβδον, qtlo sensu Iattini rei arborariae scriptores clavam vixeriant. Gerinen actorum ααρύων Theophrastris H. P. 3. 6. labi vide Bod eum p. 14o. et 6 a. Etiam genitales plantariam partes, inpriinis femineana. a Linnaeo pistuli nomine Vocatam, Plianias Etesius, Theophriisti diseipulus, κορυνην et σπερματικην κορύ ησιν diXit, teItante loco apii id Athenae una I l. p. 6 I. Et indiliaeeo flore illud ipsum pistillum intelligi debet h. I. clavae en ini similitu-mnem gerit. U. 4 Io. Θέλψduc. Ita M. R. G. Paris. ε ρῆ vitium Paris Euteonius: α, μν καἰ τῆς κεφαλῆς τὰς τρίχας
περ ρώμενος καταπλ Us αύτην, αρτι μὲν αλεσθεισων κρι- θων τω αλεύρω, αρτι ὀὲ πηγανου συναχθέντος φύλοις αμος συναναφυρεντων πρόσαγε τy χρεία, πρότερον μέντοι ποτίζων
την κεφαλῆν ναρδω , εD' ου ς θάλπειν αὐτην ἐκ τοὐ παρα- χρη-α ἐπίτρεπε. Expressit igitur φυλήEci, et ad riatam retu- Iit. Sed pro όμοὐ forte ολι est Iegendum, si voluit βάμματι reddere. Sed utute vecta duXit haec: πρότερον μέντοι ποτί- ζων την κεφαλῆν ναρδω8 A que ita euaui alter Scholiastes
'νανον ὐπο τες κααπης. quae quidem Eutecnius non expressit. Itaque verboriam Ioco, ν τ ωκισα - κάμπη, alia legisse videtiar, qtiae nariti mentionem continebant. In Scholio Ialui to potuit recentior manus verba postrema addere ex. alia lectione Codicis licta.
235쪽
sunt proprie βρώαατα. Vide Suidam et Interpp. Holneri Iliad. N. Io 3. Odyss. B. 289. Enipedocles apud ΡOrpGr. de A,stin. 1 l. p. Isa. Θυμον άποέραίσαντες δεδμένα ἐῖα γυῖα, de membris animalium in cibo miratis. v. 4I2. Σκύλωο. Scholia: εύρησον. v. 4I3. Βορν ένεσίνατο GOett. ἐνεσίνατο etiam I ectitas. Emtiones reliqllae ἐπεσίνατο, si ila in lemonem et Scholia expli-rant. R illam forte hortensent voluit intelligi, quae ut eriacis eateat, cinis semini miscetur, teste Plinio I9. s. 45. v. 4I4. Bάμματα Male Me l. R ice. Scholia acetiun interpretantur, reliqua Verba se: ἐπίπλασσa την κεφαλὴν, κα- σάουλατῖε π γάνω καὶ ἀλεύρω κριθίνω, η υμν λύσει μετα ρηγάνου. Sed alius auctor totam sententiam longe aliter reia
fert: σκύλωο την κεφαλην του πηγάνου καὶ ε παρον αὐτου την λάχνην ηγουν το ἔνδος, κόψας αὐτὰ κήτωθεν εὐ κει ευρω καὶ ἀψ σον ἄλευρα κριθων νεαλεσια, κω φυλάδα πηγάνου εν ομικαὶ ποίησον τροχίσκους κω περι την κεφαλην του πάσχοντος,,Vύκλαν . Similiter glossa interi. o. ad περιαί υσο habet μαρου et ad κόρσεα adscriptum τροχίσκους. Ex hae cliversitate eonfieitur duplicem Olim oris nem versi luna suisse; et eum quidem, quem Euteenius eum altero Scholioriun alictore ex pressit, hunc: Πολακι δὲ σκυλαιο κάρη, περι δ' αἴνυσο λάχνην κέρσας εὐηκει νεόθεν ευρω ' ἐν δε νυ θάλψαιο ηῖα κριθάων νεοηλεα, φυλάδα τ' ἰσχυ νπηγάνου, ἔν τ ωκισΤα βορν ἐπεσίνατο καμπη βsuu τι δ' ἐυδεύσωλ καἰ ευ περὶ κόρσεα πλασσοις. Alter Seholioriani auctor hunc versuum ordinem habuit in libro suo: IIιλήκι δὲ σκύλαιο καρη, περὶ δ' αἴνυσο λίχνην πηγάνου, ην τ' ωκισΤα βορy ἐπεσίνατο κάμπη, κέρσας ac κει νεόθεν ξυρω ' ἐν δέ νυ θάλψαιο ῖα κριθάων νεο λεα, φυλα da τ ἰσχνῆν, βάμματι δ' ἐγδ. κ. τ. λ.
236쪽
Hie quulem sententiam ali*aana, sed ineptam et alienam a refundit; vialgaris vero orta O plane omni sensu caret; quare non dubitavi eo neglecto Driorem Euleensi ordinem ut veriana et rei aptum restituere. )Confirmat ementationem Dioscorides, Wii ita pergit: δεῖ δὲ καταπλάσσειν την κεφαλην αυτων εὐ- ρησαντας κριθίνω άλευ ρω συγ πηγανω λείω καὶ otii. In P rabit. est: πηγανον συν κριθίνιν ἀλεύρω και οξει. Quae fuerit olim 1criptura in loco verbori mis EuteeBIO omissorum, ρο τ ωκιέα βορν ἐπεσίνατο κάμπη, MVinatione assequi non possum. Apparet tamen narisi ibi mentionena iactam fuisse, vel nar sini olei. De usu rillae Plinius aO. s. 5L.s sit cephalaea, eum farina hortaeacea et aceto laeeus et phreneticis ex aeeto tritae instillatur in tempora et cerebrilin, alecemant aliqui et serpyllum et lauriam, illinentes capita et colla. Vegetius Notum. 3. 43. rutae silccum suprii cerebrant rabios emit ponit. Κόρσεα Alibi κόρσεια κεράεν α vixit noster. V. 4IS. Ἀῖθρηεντα. Scholia rictuin censent pro ἀ δρη. τωρ. Euleentus: ως εσδε χαλεπον και λίαν ὀ ὐοσκύαμοο, διῖτε άπέχεσθαι αυτου, καὶ μη δι' ἄγνοιαν φαγόντα τοῖς απαυ του γιγνομένοις ομιλησαι κακοῖς μ' ἶβις αγγοησν. Sensit agitur cum Scholus. v. 4I6. Σπερχονται. Scholia: τρέχουσι κοὐ σπευδουσι. Varietate iii fuisse oli In monent τευχονται, qtiam interpretantur ποιουσι. παρασφαλέες οXplicant οι σφα/Κομειοι ταῖς φρεσί.
v. 4I7. Σπείρη uα. Diis essem loemn varie interpretanis tur Seliolia. Primam igitur ita : ών τις ἀπείρως προσενέγκντον ὐρσκυαμον περι τα α παλα λαχανα συν τοῖς σπέρμασιναπαλοῖς ουσιν. ἡ κω οταν τα παιδία προσενεγκηται. Hane
opinionem sequitur Eutecnhas, qui se locum veriIt: νηπίων
χωρησαντων α ανάγκης βάσιν. Aliam deinde rationem age. runt Scholia: σπείρημα λέγει το ἄκρον της κόμης o Dyιν
237쪽
ρουντες. σπείρημα γαρ το σπερμα. Deinde αμφυέαρ α κο- μαων τα περὶ την κεφαλην των κομων cita glossa interet. Goen. - τα νεω ι κουρευθέντα πωδία. λέγει τα ovτα περὶ τα τέσσαρα ἔτη κω πέντε. Pristim videamus de voce
σπείρημα, quam ineptissime Veteres Interpretes σπίρμα interis pretantur. Est enim a σπεῖρον, σπείρημα, fascia, quibus infantes σπειρωνται. Vide Eustathi una ad Dionysii Pereges versu II 53. et Spanhena. ad Callimach. p. 15. Est igitur σπείρημα idein quod σπάργανον. Deinceps άαφικαρηνα κουα , Plid sit, ilisficilius est definite. Proprie iscuntiar capilli in oecipi e et sincipite nati. Scilicet pueri triennes et quadriennes comam ponebant, et sacrificio i oblato tertia Apaturioriani me,
quae i hine κουρεωτις a tonsa coma dicebat Ir, non en apud
φρατορας seu curiales profitebantur. Proclus in Timaevin
Platonis p. 27. η Zε τρίτη πονρεωτις. ἐν ταυτy γαρ τους κου ρους ἐνέγραφον εις τους φρατορας τριετεῖς καὶ τετραετεῖς ον--ο ete. Pueris capillos post tertiunt actatis annum detonsos
tetatur Epigramma Analectoriam T. III. p 287. no. 646. οἴ-
πω τοι πλοκαμοι τετμημένοι, Ουὀὲ σελάνας τοι τριετεῖς μην -' ἁνιοχευντι δρόμοι. Male Vulgo κουρεωτιν ημέραν a Voce κου-
ροο derivant. Ephebi iteriun comas ponebant. Hinc Senecii in Hercule Fur. versu 853. ephebi nondiun postis conris. Veteriam interpretum hallucinatio mio fiat manifestiori de hyo1cyamo nune breviter tradamus, quae huc pertinent. Plinius asos IT. Herculi quoque e ana adscriblint, qllae Apollinaris, aptui Arabas altercum, apud Giaecos Vcro hyoscianaias appellatur. Plura ejus genera: unum nigro semine, floribus paene purpureis, spinosiun. Talis nascittir in Galatia. Uulgare autem candusius est, et Dulicosus, altius papavere. Tertii semen trionis semini fimile: et omnia insaniina gignentia captusque vertigines. Qilarium genus niolle lanuginosii na, pinouitas ceteris, candidi meminis, in maritimis nascens: -ho recepere medici; itent misi seminis Seuien, nisi cum inam iit, nullum
238쪽
nullum legitur. natura vini, ideoqile mentem e utque I festans. Usus seivinis per se et succo expresso. Exprimit se iat attin et catilibtis foliisque: utunttir et radice - quippe etiain foliis constat nientem com mnpi, si plura quana quatuor bibantiir. Dioscorides 4. 69. de prinio genere: κω τοὐς κο-
nunis nigra et rufi usunt ii uprbbant medici graeci, album innoxius use censent, Hesychius: ἐλίκη - κω η ἰτέα, τι ὸς
V. 418. Κοῖροι Medie. Deimie pro νυίων Paris. μι fieseriptum habet. Deinceps in Scholiis legitur ἔρκυδό α, quod
interpretantur συρμον, τετραποδισμόν. Hanc equidem ieetionem Praefero. U. 4 I9. ανις. GOeu. habet ἔνευ. Deinceps μονεροῖο.Norie. Sophocles Philoct. 7 Oa. ε ρπει γαρ ἄπιτ αλα τόταν εἰλυόμενος παῖς ἔτερ ως φίλας τιθηνας.
v. 4ao. Ηλοσύνν habent M. R: G. Viilgo αλοσύνν. Paris αλοσύνν. Deinceps κ κανθησαντας M. R. G. Postea βοίκωσι Paris. 'Hλοσύιη est ab ηλοο, fatuus. Vide ElymoI.M. in ἄλωο,- et ad uaad. I S. vers. I 28. Hesychitis: αλοσυνη, ηδονη. Alio sensu αλοσύνη est in Elymolog. M. in Μοσύδι . . Ceterrena vulgallina βρυκωσι nullo modo fera i potest, nisi versus aliqtiis exdidit, unde hic pendebat. Possis euiendare βρυ- κο τες. sed ita participia nimis frequentabit poeta. Mallinigitur in versu aliquo antecedenti filisse Ordiu, unde pendebat βρύκωσι. Dραμνους in poetae vcrsu 92. Theriacori II, et Is Alexiph. interpretantiar Scholia κλαδουή. Poeta igitur voluit significare fores inprimis allicere plieros, ut ramos decerptos citin floribus ori ingerant et temere comminuant dentibus, Quod lici sieque accidere pueris cum maximo vitae periculo
239쪽
τος, φησὶ, κυηθμὸς ἐν τοῖς φαγουσιν νοσκυαμον, οῖος ἐν τοῖς παισὶν, οταν αποβαλωσι τους. όδόντας. Euleentus: τοῖς τa συνσπασμοῖς ἐκείνοις κου τοῖς κνησμοῖο περιτυγχανουσιν οἱ τοιουτοι,- egoισπερ ουν κω τα πωδία, ὁπόταν ὐποφυεσθαι αυ-
e. I s. nulla hyoscyata ingesti signa edidit; quod nuror: sed
in Parab. e. Iso. haec leguntur: υοσκυαμος δὲ ποθεῖς η βρω- Θεις παρακοπην τοῖς μεθυουσιν ὁμοίαν ἐπιφέρει. Aiι δὸευίατος βοηθούπινος ' μελικρατω πολω ποτι μενος και γαλακῖι, μαλι τ'α ὀνείω, εἰ δὲ μη αἰγείω η βοείω. Atquie ita Paullis et Actuarius. Aelii Codex graecus: υοσκύαμος ληφθεις πα-υαφροσυνην ομοίαν τοῖς μεθυουσιν ἐπιφερει, κω θ π Τασμὸν μετα διασυοφης κω εκλυσιν λειποθυμιωδη' ἐπιγίνετω δὲ
inclusa versio Cornarii non habet, et deinde pro πόνος exoressit τρόμος. Sta ibonitas c. 49. Altercum , quod Graeci υοσκυαμον vocant, qui biberiint, caput grave venisque istentuna habent; mente abalienantur cum quadam verboriana alter eatione; inde enim hoc nomen herba tulit altereum; postea sopiuntur, et omni sensu carent, lucescenti inis mein bras eortim. Cae-aius Ataret. Acut. II. 4. altercum bibentes opprimi eravatione
sorbili sopora simili serabit, tibi vocem sorbili satis ingeniose defendit Mercura alis V. Lect. I. II. p. 26. Etyniolog. Μ.
vέναι, τὸ παραπαίειν. ως Φερεκρατηο XLοριαννοῖς. Photii Le- Nicon MStum liabet: Κοριαννοῖ δοσκυαμας αγηρ γέρων. EX Iocis medicori in graecorum allatis, praecipue vero Aetii, est manifestum signa veneni plurania in Nicandro nescio quo casu excississe. Ex versibus autena omissis et perditis pendere debebant verba reliqua οῖα νέον etc., quae nec cuna antecedenti
240쪽
II seoclicem integriorem non habilit, nisu quod συνσπανοῖο h bet, qiii in verbis poetae reliquis non insint. Ceteriam sentim a poeta posititnu egregie illustrat Ioctis Aetii ex eodice graeco positiis si pra: κω δηεις Ουλων. Verbum δαμναται posthini est pro δααν ησι. V. 423. Τω ἡόμεναι Paris solus habet; quam Iemonem unice verasti puto. Uulgaris σω δ' ότε μὲυ ostendit glossatorem Goeu. qui adscripsit λείπει το Eaου. Dioscorides: γα
κω γλυ εία. quae Cornarii verso nilnias integra habet. cribonitis: a' uvantur lacte poto asinino qllam plurimo, Vel quO- libet alio recenti per se et decocto. si presus aqua mulsa saepius pota cogantur per pinnana res: cere. Opio laesi simili-
ter curenulr. Asclepiades ap. Galenta in Anti l. ll. 7. cum Ine-licrato calido lac asininum vel Prodvis alitici propinat. Ciani Iacte maxime asinino aquana nantis ani Plinius 2 a. s. 52. mulsum fervens bibendum, aut quodlibet lae niaxime asininum Celsus rides in Parab. τηλις συν έλαίφ. Scilicet foenum graecum