장음표시 사용
241쪽
teste Diose II. 93. a figit in sΗqtrae βούκερας, αἰγόκερας et κε ρα e clicebat hir. Vide ad Hesychium in αἰγοκέρως τηλα. Etrixentus: ἔσδε δὲ βούκερως τις βοτάν , 3 δια τουτο βούκερως προσαγορευερρα, διότι τοῖς κέρασι το σπέρμα ἰοικε τοῖβοeς. εἶναι ia καὶ α λως αγαθη πεφυκεν εδε προς τροφηκτο P ζύοις' αυτη τοίνυν ἡ βοταν μ ελαίω ἔψηθεῖσα τους απὸ του δοσκυαμου βλάβέντας ἐσ7ὶ περισώζειν δειν . Videtur igitur Iectionem χιλ γόνου exprelsisse. Κερκίας. Medie. κεραίας. Paril. ευκα απης. Qiloti ad ουρα attinet, monent Scholia ad Apollonii III. vers. 37. Rristarctium maluisse uti seribi, Heracleonem tamen praetillisse δο)α, τό α et similia. De foeno graeco Plinitis et . s'. IIo. Nee laeno graeco minor auctoritas, quod telin vocant, alii ea hos, aliqvi buceras, alii aego ceras, quoniam corniculi νsemen est senile, nos siliciam. De usu aleX pla acinaeo nil mi sit. V. 426. Ἐμπλύνσιν. Scholia: φαουῆ. Ita versu so
242쪽
V. 429. Κ ρδααίδας M. R. G. Contra δαρδαμίδαο Paris quod vulgo in Scholiis ad li. l. et in Ed L quibuscina legeb tiar. Sed in Scholiis δαρδαμίδη Cod. GDett. mutat in καρδαμίδαο. Praeterea se Scholia: κίχορα κά καρδαuίδας εἴZ λαχώνων - τα δὲ κίχορα οἱ 'Aτ ικοὶ κιχηρια φασιν, ημεῖς ὁδτογγύλια. Alter Scholiastes: κίχορα ημεῖο μεν γιγγικίδια, οἱ δὲ 'AGικοὶ κιχόρια. Ne de gingi lio Syriaco cogitest Entemius r
πάλιν δ' και τοῖτο τότε δη κάρῆαμον και κίχορα ' ἰγρια ὀέτε ταὐτα τυγχάνει λήχανα. ἔτι μην και τὸ λεγόαουιον κα- ρυον περσικόν. tibi ineptissine περσεῖον de nuce persca inte pretatur, secutus sine dubio veteres interpretes. Male etiam . GOrraelis περσεῖον interpretatur perseam ar,irena. De cari et
mille vide infra ad versum s 33. et ad Themae vers. 876-
In Parabit. est κάρδαμον, νάπη χλωρά ρήφανος. tibi legi ju
bent recte νάπυ, κιχωρια, ράφανος. Aelius: η κιχωριον και' καρδαμον δίδου έσθίειν ἡ μετ οἴνου πίνειν. μεγισῖον γὰρ βοη-Θηαα ταλα, δίδου αὐτοῖς κά ράφανον και κρόμμυα καὶ σκοροδα μεν οἴνου. 6οχάχεσθαι χρη ως τον οἶνον πεψωσιν. ωφελοὐνται δὲ κοῖ τάλα τυναικεῖον θηλάβοντες. Cornariivemo haec habet: Sinapi praeterea et raphanra, nasilirtirim, caepe, allia eis 'convenιnut. nur 1npmmte ex innofrlΝ. auxiliatur etiann eis muliebius lactis fictio. Plinitis Io. I3. do raphanis sativis: salutaris et contra fungormni aut hyoscy'mi venenas aeque ut Nicander tradit. v. 43Ο. Νάπειον M. R. Ulligo ναπειαν. Eutemius: και ρήφανον παλιν την άγρίαν νάπυ τε ομοίως σωζει, Loel
tionein ἐν δέ τε, veluti versa eos. illustrat Domille ad Charit. p. Ia6. et Emesii ad Callimach. in Jovem versit 83. ράφανον ἔλιο illii strat idem Ernem ibidem ad versunt 84. et Bucinann. ad Ovidii Metamorph. 3. I 49.
243쪽
Glossa interi. G. κεὐαλαο. Sc ilia: γηθυλβες εἶδος κρομμύων, ητοι κεφαλας η τὰς ρίζας, η τα ὐπ' ἐνίων λεγόμενα άγριόφυλ α. Alitis auctor: γαθυλὶς το νεον κρόαμυον. Elueentias: κά αἱ λεγόμενα γηθυλEaες, κρόμυα δέ γε τα λε-Hῶ γηθυλ ίδεο εἰσί. Subias γηθυδ ἰς, λάχανον πράσον οῦμοιον ἔτινα άμπε πρασον λέγουσι. Moeris: γηθυR.ὶς άτ Iικως, άμπιλόπρασον έληνικῶς. Est a γηθυον. Aristophanes apini Allu:naeum 8. p. 372. των γηθυων ρίζας έχουσας σκοροδομίμητου φυσιν. idem Ranar. Vecu 6a I. πλην πράσω μη τυ- πῖε τουτον μηδε γητείω νεω. Ubi Scholia monent pueros ingenuos cae si solere rae ἐκκαυληματι του πράσου. AtPre ita' ubivae Aristophanes γητειον nominat idter condes menta cibo. rum. Ex Epicharmim γηθυλaae ponit Athenaetas l. c. et Epaenetus ita clici ait, quae suo tempore κεφαλωτὰ vocentilr; haec vero Diphilus medicias etiam πρήσια appellari astitariabat. Deonique Dictynnis grananiaticus γηθυα eadent esse docuit, quae τηθυλβεο mean uir, sum lia ana peloprasis. Locuna Athenaei exscripsit et etymologia ex Naucrate sophista aiaxit Eustathius ad Honier. T. I l. p. II 55. l. a O. Opariani Postrenavin genus
Ψηθυου facit Theophr. H. P. 7. 4. ex quo Plinilis I9. s. 32. gethyon cepam conisiimentoriam esse et latinis pallacanam diei monet; sine capite esse et quasi longa cervice consistere; igiturgi Tminationem fere totam in fronde esse, Depilisque tonderi ut porriina. Pallacanam nominat Apicius 4. a. Galli Cebovis. Nicaireler igitur κρομμυων γηθυλίδαο improprie dixit, ut alibi ἀχράὸα καρπον μυρταδος α οπης, et iter m μυρτίδας βακ- χης et μυρτινης, speciem generi tribuens. In Scholiis Salni sus legi volebat ἀγριογηθυα. Qiroti de si, habet Cod. Goett. Ηρκεο δ' ατην. Ita recte ParIs. et Goeti. Vulgo αυτην. Eutecnius ατην interpretatur βλάβην. v. 432. Εἴαγλις. Seholia: καλὰς ἔγλιθας εχουσα.
. λιθεο οἱ κόκκοι ἐε ων και κεφαλαὶ των σκορόδων συγκειντα
244쪽
αποῖ του ὐοσκυάμου διώσασθαι βλάβην. lini A. supplevi; in verbis σαρκέσω latet allii nomen aliquod. Plinius Io. s. a 3. de allio: itum hyoscyamiin debellat - ad serpentum quid enilitiis potum eum restibus suis efficacissime ex oleo illinitur. Σχορό ου κεφαλην et άγλχαο in eodem loco dixit Aristoph. Vesparum versu 678. 'Aγλχαο Theophrastus γέλγιδαο dicit,
latini nucleos et spicas, q libus captu alliorum con)ponit Ir, meni brana aliqua coninuini nucleos includente, qrrana Graeci φύσιγγα dicunt. Aliormn gentis uniun, qtiod capite est simplice sine nitet eis μώλυον vocavit Hippocrates. Alii nil cleos σκελίδαο dixeritnt. Crinagoras in Epigri Relik. Anthol. no. 48 I. ποτιαοὶ γέλγιθεο - δαψιλη οἰνοπότως γαέρὸς έπεισόδια. tricander igitiir cum dixit εὐαγλιο κώδεια, voluit allium
spicatum, non si inplice capite intelligi. v. 433. Κώ δὲ συ. Ita libri scripti omnes. Vulgo καὶ οὐ δέ. UOcein κεβλ γόνου Scholia eXplicant: τηο ἐν τν κεφαλντο σπέραια ιχούσης - τινὲς της κατὰ την κεφαλην κομώσης. Emeenitta: μη ωνος δε της έν κεφαλη φερούσης το σπορια οἱ του ἀποῖ πεπωκότες πάσχουσι τοιάεε. Asclepiades apud Galenium Antidot. a. 7. distingtiit μηκωνος όπον et μηκώνιον i. e. papaveris cotti succum, et contra latrumple separatini ponit
remedia. Plinius 2 o. s. 76. e sativis calyx ipse territiar, et evino bibi uir somni caussa - e nigro papavere sopor gignitur scapo inciso, ut Diagoras suadet, cum iturgescit, tu sollas, cum deflorestit incidi a tabent sub capite et calyce; nec in alio genere inciditur ipsum caput - Iargus densatiar et in pastillos
tritus in umbra sceatur si copiosior hauriatiir etiam nioristifera per somnos, opion vocant. - um capita ipsa et Misdia decoqinantiar, Reetis nieconimn Vocatur, multum Opio
ignavior. Ita etiam Dioscorides 4. 65. Vide Merciicialem de Uenebis P. 9S.
245쪽
V.q34. Ἀκρα. Ita libri scripti omnes pro ἔκραν. Pra
terea πίνωσι Goeti. Euleenius: καθυπνοῖσι πολα, , ἔπεισι τααρθρα αυτων ψυγμός. τοῖς οφθαλμοῖς κεκλεισμένους εχουσιν. ἱδροῖσιν ἀθροον κα δυσωδες, o ποίαν της μηκωνος οπὸς ωφίησιν ὀδμην, τοιαύτην τούτων ἱδρως παρήχετω πνοην. Dioscorides, quem sequitur Paulus et Actuarius: μηκωνος δὲ όπου ποθέντος παρακολουθεῖ καταφορα μaτα καταψύξεως κου κνης-μου ἐπιτεταμένου, ως πολακις ἐνισχύοντος τοὐ φαρμάκου ἐπι- . τίνεσθω τοσοῖτον κνησμὸν ωHia διεγείρεσθω ὐπ αυτοῖ. Ae- tu Codex graeeus: καταφορα ύπνωδης, οφθαλμων κοίλωσις, δυσάνασπα βλεφαρα, θωρακος πόνος μετα καταψύξεως κωκνησμοῖ τεταμένου, ως ἐνίοτε αυτοῖ διεγείρεσθα αυτούς. γλω της ἐμποδισμὸς , οσμη τε τοῖ οπίου δι' ἔλου τος σωματος ἐκδίδοτα τούτοις. κω χαλατρα η κάτω γένυς, κω οἰδίσκεταχείλη. λυγμὸς ἐμπώδει, διασ7ροφη της φιγος, ωχρώσις, προλίωσις ονύχων, υποχονδρίων ἀνασπασμὸς, αναπνοη ψυχρα κραπυκνη - κω ύγρα κω ἐκ διαληαματων ρωγμὸς, ἐπὶ τελει τε
κω σπασμός. ubi Cornarii Versio: respiratio parva et fi da, et per intervalla fissurae. Scribonius e. 48. Optum tum facit capitis gravitatem, gelationem et livorem artuum; sudoresqile frrigidos ni anare. Praeterea spirationem inὶpedit, Hic tem soporat, sensusque abalienat. V. 435. 'Aναπίτνατω. Seholia: οὐκ οἰνοδοντω. v. 43 6. Ἀζrωο Goeti. δέδνεν. Scholia: δέδετω, δεσμεῖται. v. 437. AMφὶ κω M. R. G. όδμηεις. Scholia: οώδης, ὀδμην εχων την ἀπο τοῖ οποῖ. φέρετω γὰρ ἱδρως ψυχομέ- ' .νου τοὐ σωματος. Dioscor. ὀσμη τε τοὐ φαρμάκου δι' ολοσσοῖ σωματος ἐκδίδοτα. v. 438. Ἀχραίνει Rici . Paras Seholia: το δὲ προσωπονωχρὸν γίνετου, τα ὀε χείλη εμπίμπρατα. Eutecnius: ωχραὶ
τὰ πρόσωπα τυγχανουσι .v. 439. Δεσμα. Scholia: παρεσις τωὐ σιαγόνων γίνεταώ. Euiuentus . τα γένεια ἀνέχειν οὐχ οῖοίτε εἰσὶν, των ἐπι τρύ
246쪽
a τοις σφίσι χαλασθέντων δεσμων. κεχηνασι δ' ουν δία παντὸς, και τα χείλη την προτέραν αυτων ου φυλάτ=ουσι ταῖν. V. 44O. Διανείσεται G. Paris. διανείσσεται Rice. Scho. lia: ἐκ του αυχένος ολίγον ἄσθμα ελκόμενον ψυχρον διέρχεται. Euleentus: ψυχρον δὲ δια του αυχένος σφων διέρχεται πνευμα. Hippocr. Prognostic. T. I. p. 6 I. πνευμα ψυχρον ἐκπνεόμενον ἐκ τε των ρινων κω του Gόματος ὀλέθριον κάρτα η ν γίνεται. V. 442. Στεβλὸς Med. υπαγγέλει Paris. Deinceps ἡνὲ μὲν Medie. Scholia : πολακις δε κω οἱ Ουυχες πελιὸνοὶ τινόμενοι, ως ἐντὸς του α ατος χωρουντος, κω η ρὶς σΤ ρε- ηλουμένη, και οἱ οφθαλμοὶ κοῖλοι γινόμενοι Θανατον οἱ παγγέλμλουσι. Eutecnius: πελιδνωθέντων δὲ των ονυχων και addo διασΤρόφου φανεισης ὀποτουν της ρινὸς, παραπόδας o Θάνατος ἐφίσΤαται του rοιο. Hippocrates Aphorseo. ἐν μη διαλείποντι
εγγυς ἡ Θανατος. U. 443. Aρωγω Pacis. Seholia πιμελου της Θεραπείας, γλυκῖν Θερμὸν οἶνον διδους αυτω. Eutecnius: αλα συ ταὐτοιμεν όρων καταπληγνύ μηδεν, αλα ἐπαμυνε. v. 444. Κεκαφηότα. Scholia: ὀλιγοψυχουντα επληροῖς.
Euleenius: κω μετα του καρπου των μελιτ=ων οἶνον μιγνὰς παρα πόδας τα πασχοντι δίδου. Ceterum etsi γλυκόεντι εχπιοτω
et Scholia et Emeenius quasi ἐπεξηγημα vocabuli οἰναδι inter
pretantur, mihi tamen legendum esse videtur λιπόεντι vel λι--πόωντι. Rationem Video versum 452. DIOstorides a. Io9. de melle: κω επρὸς μηκωνος πόσιν μετα ροδίνου θερμὸν λαμβανόμενον. De usu vini contra opium Iocus est Galeni praeelarus de Simpl. Med. Facult. 3. 2O. v. 445. Τινθαλα. Scholia: Θεραω, διαπυρω. σύμμισγε καἰ μέλι μετα Θερμου οἴγου. Aristoph. Uesp. 328. ὁιατινθαλέω κεραυνω. Scholia Ibi διαθερμω. Scribonius: adjuvari debent aqua cum oleo in vinum admixtis saepius datis, et frequenter re ectis per pinnam aut Iorim vomitori tim.
247쪽
Prodest et vini eyathus et passi et olei cyathus eadem ratione
datiis. item Vin una et acetum pari utensiara datuni ex aqua
nullsa, cum rosa ejusdem naensurae, ita ut ista subinde cogantur rescere: quae sana equidem non praestiterim. Ceteriam in Nicandro versuum ordinem per utatum jam olim esse sit spicor atque ita cori igendum ut antecedat: δή ποτε η ροὸέοιο usque ad finem versus 455. Tum sequi debet versias 444.
οἰναδι και - πιμπλας τινθαλέω ' ποτε δ' εργα. et reliquIdeinceps. . . Atque hunc ordinem facile tibi approbabunt loca naedicorum graecorum a me apposita, et ipsa ver Quin straactitra. Tum vero mutare γλυκόεντι in λιπόωντι non erit necesse, quod antea fueram suspicatus. Διαδρυψαιο. Ita GOett. διατρέψωo M. R. διμέψαιο Paris ' , V. 446. 'ΥμηrJAος. Ita Medic. et Paris. Uulgo ' μηρ=aoe. Euleenilis: το δὲ τουτων γένος των μελιτ Των ἐκ
μόσχου σκηνους μὲν την αρχην εἶναι κατα φυσιν ἐδέδετο ' ἐτέιουτο δ' ουν αἱ μέλιτ Τω ἐν νεμέα. πρωτον, και αI ταυτνερύες εἶχον αὐτάς. Galenus Antid. I. II. monet Omnibus anistidotis mel tale ni istere, quod tempore procedente non transis eat in vini qiralitatem; tale esse Otidium, quod tamen prope ad Hymetti uni accedat, et Rhodiunt. v. 448. ἘκIArσα:/το. Scholia G. κατεσκεύασαν. V. 449. Θαλάμας M. G. θαλάμους Rice. Paris eum Edd. Deinceps συνομηρέαο M. R. GOett. Scholia: συνομη-φέες, συνερχόμεναι βοτρυδόν. πολυωπέας, πολ ας όπας ἐχολ
V. 45O. M: ησαμενοι M. R. G. eX correctione tamen Riee. Deinceps ἔνυσαν ομπαο Μ. R. G. ηνυσαν etiam Pacis. In Scholiis etiam G. liber habet ομπω οι μέλιτι δε ευμένοι πυροί. - Νίκανδρος Iὲ Ιὀίως εἴρηκε τα κηρία ομπας. Atmae ita Etymol. Μ. ομπη πυροὶ μέλιτι κεχρισμένοι, μεαελιήωμένοι. Etuecnius: μιμουαεναι γαρ ὁη την Δ μητρα άνα μέσον τουτωντων ὀρυων και των ἐν ταυτως τυγχανόντων κοίλων, ἐργάύοντο
248쪽
δε που τα κηρία ra κρυ ἐποίουν μέλι, τρο τε δἰ ἐρείκν κωθυμον αἱ δε ποιούμεναι τροφεν. 1ta haec ex Goett. libro correxi. De voce ομπνη vide Seholia Apollonii ad Argon. 4. 989. et TZetZes ad Lycophr. p. 95. ubi male est: -πυοὶ κυρίως πυροὶ μέλιτι βεβρεγμένοι, et Interpretes ad Callimachi Fragna. I 83. Vulgatum μνησαμεναι si voluit e X pciniere Eute enius, qui ponit μιμούμενα την ὁ αητρα, Videtilr Δηουe legisse, et ευυσαν. Mihi vero olim lectunt h. l. fuisse videtur: μησαμενα Δηοῖ ωπασαν. Cereris jussu primum in Attica, eui Dea eadem et migum primunt usum concessit, nae, congesserant apes. Simonides apiid Plutarchum opp. Moral. p. 79. et p. 4 I. ed. Francos. την μέλι τῖαν λυθον μέλι μηδομέναν. v. 45 I. Ἐρύκην Paris. Varrietatem νεμόεσσαν annotant Seholia. Hesyctius: άνθεμόεσσα ἡψηλα ανΘη εχουσα.
v. 4sa. Δἡ κοra δὴ Medie. Rice. Paris. δὴ ,eae. δ' η Poeti. Dei neeps λευει dedi ex Medie. et Goeti. Uulgo λίνω. quod eorrigi jussit Dorville ad talarit. p. 767. et Toup ad Theo erat. Wartoni T. 1Ι. p. 4o I. Vide Hesychium et Selaolia
το υγρὸν Eucaeo δια των χαλινων, μα λον δε εριον οὐπιβρέχων εἰή ἐλαῖον ρόδων ἐπίτιδες πλῆρες ro co ποτὲ μὲν ἐξανιο, Ταν τα αυτον .... ποτὲ δὲ ἐμποαν αὐτω κω διασείειν καθεύδοντα, ινα τον ἔντα κω δοκοῖντα τῆς καρηβαρείας
ἴπνον α ποθέωνος διασωθν ἐξεμέσας το ἐν αὐτω δηλα ἡ φαρμακον. ubi clilaedam supplevi verboriun Dagrnenta, sine ae-eentibus serapta oninia. Quodsi legit Euleenius μαλον, tum eoi rigeticium erit in vectis ejtus: μαλὸν δὲ Φίου. Ceteriunexpressit δὴ ποτε δ . Dioscor. primum voniit una oleo citum et clys nia acerrimina continendat, deinde όούμελι συν άλσὶ πινόμενον ἡ μέλι συν ροδίνω Θεραα, κω ἔκρατος πολύς συνάψινθίω ἡ κινυαιιωuω. in Parab. γλυκῖς, μέλι Θερμανθεν συν ραὀίνε. ubi Palli is habet: κλύσμά τε, ό μέλιτι συναλεί
249쪽
xαἰ κιν. Actuarius vitigatam Diose. Iectionem reddidit, nisi quod habet καὶ κινναμ. Aelius: όεύμελι πινόμενον κώ δεος Θιρμου καθ' αυτὰ, και ό κιήρος οἶνος ἄκρατορ πολῖς μετ' αψιν- διου καὶ κασσὶας. Hinc suspicor in poeta legendum esse λιπόωντι ποτα i. e. ἐλαίω Versu 444. v. 453. Καὶ ηιιύουσι Rice. εωύουσι Paris et eX correctione Rice. Deinceps χαλιυοῖς M. Rice. Scholia: του σπ- ματος μεμυκότος βιαίου ὁιανοίγειν αὐτο διοχλίζων τον κυνόδου τα, καὶ ἰρινεου μαῆ ον βαθύν κορέσκων ελκοις, αντὶ τρυἔλκε τον ἰὸν αετα του ἐρίου το ρόδιον ελαιον έπιβαλων. D hule alius auctor: καἰ εἰ μύουσιν et πασχοντες, τοῖς συμμεμυκόταc χαλινους αυτων ἀνοίγων γνοίγων lege) ἐνθλίβεις σωθίω βοηθείαο χαριν. ἐνθλίβοις δε αντὶ του πιέδοις. Ita etiam Schol. Goett. nisi quod addunt: τότ εμύουσιν αντὶ του
δεθλίβοις τω ἐρίω βοηθείας χαριν. Apparet igitur primim non αγλον, sed ααλον legendum esse in poeta. Igitur vulgatam correxi, dei tute dii plex suit olim lims Iemo; altera τότ ημύουσι χαλινοῖς; altera: καὶ εἰ μύουσι, χαλινοῖς ἐνθλί- sentc. Posteriorem hanc Cod. Rice. et Pacis habent ex parte. In textu nostTO corr. χαλινοῖe, iccentu mutato. U. 454. Κεκορεσμένον dedi ex libris scriptis pro κεκορη- σμένιο resertur enim ad μαλόν. Simillimus Ioeus est si praversia 239. και τε σύγ' η ροδέου Θυόεν μαλοῖσιν αφύσσων πα-α λιτοe σῖαρειας άνοιγομένοις Τομάτεσσιν, ξε καὶ ἰρινεοιο. v. 455. Tότε δ' αἴ Riee. τοra Goeti. et Paris. UitIgaωορέ. Delii de cλαίου Med. et Goeti. Scholia: τοὐ κυκρίιου ἐλαίου. o δεῖ θερμαντικον. μοροστος αντι τοὐ μοροέσσης. Expresseriant igitur ἐλαίης. Diosc. in Parab. ρόδιυου ἡ ἴρινον commendat. v. 456. Τον γ' M. R. G. P. Scholia: κατα το πρίσωπον τύμων κώ πλῆσσων ἐγειρε. Etiam sup ra versu 438. ρόθοί interpretantur προσωπον. Hesychius : πρόσωπον, παρεις. Aeoles ita dicere, annotant Scitolia ad Iliad. X. 68. CL ad 3 heO-
250쪽
κου πόνον αεμύσν βοηθούμενος. Similiter in Dioscrari e G168. μαλάσσει τεν κοιλίαν legit Plinius a7. s. 93. ubi liodie
νόρσεως καταφορὰν κωμον καλο ιν οθεν κω κωμάζειν, το μι- φοιτῶν τοῖς κοιμουμενοις. Paris habet: κατηβολόων.
ἐν οἰνελαίω τρίβε κώ ἀναθέρμωνε. Eine zΠius: προσαγέσθω δε και ρήκια ἐλαψ πρότερον κν οἴνω βραχέντα κατά παντὸς μέλους, ιν αποψυγεντα ἐκθερμανθη ταυτς. v. 46 I. Τρδε Mere. N γμενα Paris Diose. κα ἐμβιβάζιιν εἰς Θερμὸν κώ πυριαν διὰ τον ἐπιγενομενον κνησμόν. όνησει αυτοῖς κω μετὰ το λουτρὸν χρησθα ζωμοῖς λισαροδ μετ' οἴνου η γλυκεος , κω μυελὸς δὲ μετ' ἐλαίου πινόμενος. Retitis: αλα διαφορεῖσθαι κώ ἐμβιβάζεοῦν εἰς θερμόν Κ μβασιν κω πυριαν κώ λούειν διὰ τον κνησμὸν η την σύμπνειν τούα ατος, την υπὸ του ψύχους. μετὰ ὁὲ τὸ λου υἰυ διδόναι λιπαροῖς ςωuοὐe, και μαλον ἐλάφειον. ubi Cornarius vertit μυιλὸν ἐλάφειον. Scribonius: Caput rosa et aceto sine interia