장음표시 사용
251쪽
missione curetiar, eoriamque pedes assidue fricentur naanibus siccis, aut linteo aspro involutis. v. 46 a. Ἐ-χλεο Μedie. Rice. Seholia: κελευκι αυ- σον ἐν πυέλω ηγουν ἐν σκαφν Θερμου ἴδατος καθεῖναι κω καταντλαν τω Θερμω, ανα το σύντεθραμμένον δέρμα διαλυδν Deinde ἐμβαλεο σαρκα ita a pro ἐμβαπ=εο) την σαρκα αὐ
' η κει, ωσya το αὲν α α etc. Expressit Utur temonem ι- βαασερ. ' Hesychius: δρο η, πύελος, σκαφη. Scholia Lycoph. ad vers. IIo8. Glesia interi. Goeu. λεκαν r. male. Sed onantis no lite locus Iacerils est et tantis integer, quod vel ex Diost ride et Aetio licet arguere. Versum hunc puto olim alios sociam junctos habuisse, quibus poeta Iusserat carnes decoquere, et ius aegro Inde propinare pingue. In vulgata lectione κs ρα bou sensu caret, et σαρκα pro σωυα duritin et ineptiam niihi miidem videtur. Forte Olim fuit scriptum κρεάων έμβαλεα σαρκα . tuin sequebatur noulen animalis, cujus carnes decoqtu volebat poeta. Quicquiti sit de hac suspicione, certe mentium est in vulgara lectione. v. 463. 'Επαναασθω M. R. sed in Rice. eorrigitiae ἐπαιονα σθω Goett. ἐπαιοναασθαι cum Paris Scholia: καταντλαν. κυρίως δε μαιονασθω cccὶ το ἐπ' ' ονος λούεσθου, νυν δὲ το ἐπι Θερνοῖς λοετροῖς θεραπεύεσ.Θαι. De ipso ve hovide Arnalai Lect. Gr. p. 7. Pierson ad Moerin p. 73. Hinc
καταιο9ηιιατα aptus Aellanum S. A. 8. 22. Silvias. τινθαλέοισι, χλιαροῖο, θερμοῖς. . τινθαλέοισι κατικμ αιντο λοετροῖς.
χλιαροις, Θερμοῖς καθυγρανθει σαν. Nonnus Dionys T io. καἰ χρόα χυσιπόνοισι καθικμαίνουσα λοετροῖς. Silidae loetis si .ex Nieandro est translatus, trina vero olim ha h. l. lectuni fuisse suspicor: τιν αλέοισι καπικια ctio λοετροῖς. v. 464. 'Εσκληότα M. Rice. Scholia: τὸ Θρομβωσανα α τοὐ παθόντος δια την ἐκ τοὐ δηλητηρίου ψύειν αναλύωντν Θέρμν των λουτρων. ἐσκληκότα θιγώ, το κατεσκληκὸς
252쪽
vi de Interpretes Hes lili in h. V. et merson ad Moerin. p. 49.
Venentini est aliis in potu atri in cibo datus, aliis etiarn visus. Siquitiem gravidae, si omnino adspexerint feni inam ex eo genere duntaxat, statim nausea et redundiuione stomachi vitium fatentur ae deinde abortum faciunt. Remedio est mas, ob id induratiar sale, ut in brachialibus halnant. Eadem res in uiatiet tactu qtiulem nocet. Ueselim eo untim tantiun animalium ut non intereat, mullus piscis; tenerescit tantum et inmisior viliorque fit. Ηoni ines qllibus in potu datus est, pilaeniolent. Hoc primo argumento veneficilliti id deprehenditur. Cetero moriuntur totidem diebus, quot vi Xerit lepus, incer lique temporis veneficium id esse auctor est Licinitis Maeet. Idem 9. s. 48. nee cessant venena dira, ut in lepore, qui in Inia dico mari etiam tactu pestilens vomtum ess liuionem qite sto maelii ereat. In nostro ossa insorinu, colore tant tina leporis sutilis. in India et Inaenittusine et pilo it timore tantiim, nee vivus ibi capitur. De eodem repetit a 3. s. 3. Sed Indicus, Ionge is versiis, ad pisces referri debet, ut doctri ad Aeliantini I 6. e. I9. et in Synonyntia Pisc. p. II9. Venenum leporis hums memorat Anaipsias poeta aptui Athenaeunt Io. p. 446. Eodeni veneno Titum a Domitiano interfectiina est. solus naristat Philostratiis in Vita Apollonii, quod repulsit Glyeas An. nai. IlI. p. I 85. ed. Uenet. v. 466. Πολυσιειου. Scholia: πολυψ σου λύσσνασῖε - γὰρ αἱ ψηφοι. Lepus marintIs in Gallia maritima auia
253쪽
dit Ial marin, cujus sexum et genitesia deseripsit Reau mure in Histoire de rAeadem. de Paris I 7I5. p. II. Reliquas Pamtes egregie descripsit et pinxit Bohadseli de quidian am animaI. marinis Dresdae I 76 I. p. I - s3. Duplex genus, cornicuIis
senis, alteriam colore aiiranti O, alter In purpureo, catum ma
ranuni Reainnurii et Linnaei Aplysiam depil. aeeurate descripsit et ad sinaaeis genus retulit Guet tard Memoires de rAeadem. I 756. p. I 56. Tertium gentra nigTum innoxium tentaeulis quatuor nuper notavit Poiret Itiner. Numid. T. II. p. 67. U. 467. Λοπ ων. M. et G. cum glos λε-ων. quod vulgo Iegitur. Ei τι - πνεύματος Paris. Seli Olla: eo η μὲνοσμη ταῖς των ἰχθύων λεπίσι κω πω αποπλύματι αὐτων εο .. v. Euteonius: οδμην δὲ τοιάνδε παρέχεται οἱαν περ αν τουὁωρ e α πλυθέντων ἰχθύων. Diosc. 6. 3o. λαγωοὐ Θαλαττίου ποθέντος παρακολουθεῖ γεῖσις όμοία ἰχθύσι βρωμώὀεσιν. Ita et Paulus et Actuari , qui Dioscoridem exscripseriant; quod fecit et Nonnus c. 277. quem emendavit Bernard. ad Demetrium de Podagra p. 34. Aelius: γεῖσιe ὁμοία Iχθύσι βρωμώδηe, μικρὸν ὀὸ ἴ6ερον κοιλίαν άλγεῖ unde etiam in Dioiastoride, annuente Paulo, legendum est βρωμώδης. Scribonius e. 54. I eporis manni gustus non dissimilis illotis piseibus alit etiam piatenti,H. Ceteriun de odore in urina demum et si,dore meminerunt medici graeci; igitur vide an versus hie reis trahendus forte sit post 48 . atque ita lege inius: των se. αἴρων, δέ τοι λοπίδων et reliqua.
254쪽
σιοι λαγωοι διατρίβουσι. Emeentus: μέλας δέ ἐσῖν την ιδέαν κω υπο ταῖς της τευθίδος η τεύθου πλεκἈναις φέρεται. υπο- φέρεται δέ τε ομοίως και ταῖς της σηπίας, ηπερ δειλίας εν κα που άφίησι δόλον, ω το υδωρ Θολοῖ Scholion Goetti aIδος ἰχθυος -- την μὲν ασθένειαν οἰφρε παραπλησιος, την δὲ ἐπιφανειαν μέλας ' θανάσιμος δε βρωθεις. qtlormn pars e, 'iam in Editis exstat; ubi γλινωὶ ς legi malebat C. Gesner in Hist. Lep. marini p. 567. vii vulgatum ρυπόειο rectius ver usordidus monet. Idem deinceps ἐμφέρεται li. I. non smilis es cum choliis interpretatur, sed cum altero Scholioriam auctore Pro ἐνδιατρίβει, propter additum ὐπ OG. Sic est ἐμφέρετα apud Oppianum Halleutic. I. 8 I. In Apollonii Argon. II. Iro. ἀνθα μὲν ηλιβατω ἐναλίγκιον ουρεῖ κυμα αμφέρεται alii Coclices habent ἐμφέρεται. citeriam oriuriae in vite sunt cirrha Theophrasto H. P. 3. I 8. De verbo vide Sehesia Apollonil I. Ia97. Κopplera observ. Philol. p. I '. Hesychius: ἔσ λιγε, πλόκαμος, ελιε, βόσυνχος, η το ἐν βότρυσι γινόμενον. Dictilin etiam fuit αύλιγε, docente Rulinicenio ad Hesychii
. rinum parvae Ioligini similem ait esse, tritumque psilothra instar adhiberi. Praeclare Aelianus aut quem is exserripsit a. 4S.
255쪽
κοχλίκv τον γυμνον το εἶδος. Ad alienum genus stib Apil sae depilantis nonune retulit Linnaetis, ad cochlearum proprium auctoritate etiam Aeliani diictus reduxit egregitis Pallas. Τευθου et τμυθίδος disserentiam docet Aristoteles Η. A. 4. I. et s. I 8. Vide quae dixi in Histor. naturali Sepiar. p. II 4 Loliginum et sepiarum similitinio nulla est, nisi in tentaculis, Prae qilaterna et sena Iepores imamni, dena Ioligines habent. Praeterea, etiam forte color transiens in alienum in
turoque genere similis. Ceterii in Oφ0sroia esse h. l. Verten
dunt sutilis est, docet sequens geminum ara. Et Diostorides
V. 47 a. Σηπιαδος. Σηπιὼς pro σηπία est etiam in loeo An iptranis apud Athenaetina, monente Gegnero in Histor. Rouat d. p. Io 34. I e Tlieti te formam sepiae assina ente fabu- Iasia nam ant Soliolia Apollonii ad Argon. I. 582. unde Stym ol. M in σηπιας α κρα. Habetilr ea dena in belloliis ad Aram Do-siadae aptus Ualchenair Diat r. in Eurip. Fragm. p. I 32.
αυτων δόλους. χολη μεντοι παρ ἐνίων ό εε αυτων ωνόμασΤανιγνόαινος δόλος. Fellis usum praebere atramentiam sepiae censet Aristoteles H. A. 9. c. I. unde Plinitas '. s. 45. male dixit pro sanguine esse. De atramento sepiartini ejtisque usu nota hodie omnia. In tenebris lucere monuit jam olim Aristot. de Sensu e. a. V. 47
256쪽
, enitis: τροφης τοιγαροῖν το παράπαν οἶτος ἔτι προσίεται οὐ.. δὸν, ουδε ανήχεται. V. 477. 'Εποιδα ον - πίαπρανται Paras Deinceps; μήλοιο reite habent Edd. veteres, libra serapti omnes et Scitolia. tiae iam Iale μυλοιe. Seholia: κατὰ την ἐπιφανειαν γίνετω, επαρμα, μάλισια δε περὶ τὰ σφυρά. περι δὸ τὰ τον προσω- που μῆλα γίνεται ea ματα ἐν ἐρυθήματι. Eutemius: σίδαί- , t νεταί τε το δέρμα κώ ὐποπίμπραται τὰ των κνημων' umi μανθεῖ ταῖς παρειαῖι ἐρευθος. Vulgatum μυλεις si quis de-
257쪽
sendere eonetur, adest αμον, Iabriam, hine απομυλαίνειν et προμυλαίνειν. de qilibus vide Foesii Ueconomiam Hip-Pier Uerbum usu ρατα. Ron deleti ira interpretabatur turgere, extendi. Vide postea ponendum locum Hippocratis. c. eisteriam pi a veneni fgna potu Avicenna, Iociam pinsili etiam Uincentitis I7. e. 6 I. qtii cap. 62. alnam tIsdem asseri Ioeum, ubi lepus hie macinus dicitiar animal ostreatum Iruosum ad timeti inena aliquantillilrn declinans. Qi m et Aeli inus in luto nasci leporem assirmet, licebit hine vulgatum ρυσόειο interpretari. Mihi in Scholiis legendum videbatur τλοιώ-et quo verb3 Iectionem λιτόειο expresserunt. v. 478. Kυλοιδιόωrae Paris Dei Iule ὀλιγωτέρη idem.
Scribonius : Oculi eo riun exulcerantur, genae inflantur. GO raeus ad h. I. Ulcerati pia in ionis ni alunt Nicander aperie in. dieat, scribens genas illis Habere, et velut roseo colore pictas videri. Hoc enim fit hir ortim in piat monitu: s plurescentium ea lore in faciem sublato. Male contra Gor raetim Non deletius in Lepore uiarino negat signa pulmonis ulceraui poni a Nican- deo. Uide tu mihi locum Hippocratis de mostis L. a. p. 23 I.
Tom. II. ubi haec vitiosi pulmonis signa ponit: πυρετὸς ἴσχει
βληχρὸς κω οδύνη u σον το G θος και του σώματος κνησμος
can liune dixit poeta tibi ait πίμπραναι ete. 8) --D τῶ
258쪽
δὲ ἐνταυθά τις αυτων αυθις ως πλείύη γίγνarm. Postrema vitiosa sunt. 1Mose. ἐν δὲ τω χρονίσω κοιλία τε αλγεῖ nata oυρα aroia' εἴποτε δε ἐκκροείη, πορφυρίζοντα τν χροια ὁρατω. Aelius: προβωγούσηο δε της κακίας κω θαλασσίζον αρε ore, ἐνίοτε δὲ κω αἱματωδες. ubi male Cornari iis, e Nilei coloris
Iotio. Oroscius Annot. in Aetii Interpretes p. 269. in Codice graeeo suo reperit Θαλίσσιον. Scribonius: Qui suin seriant
allieni stomaeho vesicaqtae amitintllr, ita ut urinana qiudetudifficulter et cum dolore purpureique coloris reddant. Stomaclao item tento et dolenti sunt aversoque ab omni esca, praecipite pisce. Retentionem urinae Aetitis ab instanimatione et instatione veretri, a cor rosione interioria in Scholia. Galen. Τheme. Pis. c. 4. pulmonem exulcerara ait leporis Veneno; ulem de S. M. F. Io. 8. canthara iis ot leporis uenenum corrOdere interiora nionet, ideo recte lac praeberi in remedio. v. 48 I. Ελο φ. Scholia: ἰχθύς. Aelius: οἰποσγρεφον- 'τω δὲ κου μισοῖσιν. ἰχθὼν α παντα χωρις καρκίνου κου καρίδων. Deinde in remediis: ἐσθιέτωσαν δὲ κω καρκίνους συνε- χως κα τας καρίδας. ἰχθῖν γαρ οὐ προσίεντα σναεῖον δὲ
κω μῖσος πρὸς παντα ἰχθύν. κω βρωσι ὁνσMy. παρέπεται δε αὐτοῖς κω εμετος χολωδνς, ενίοτε αἰοματι μεμιγμένος. Α tius: επειτα ναυτιωθεις γιγνόμενοι ἐμουσι χολωδ' αἰματι με-ιτμενα κω ποικίλα, ιχθύος αποπλύματος σύοντα. Scribonius :
nauseant praeterea , et fissilade rejiciunt spumosa inter biliosa
259쪽
aut languinOIenta, et maxinie qiatam similavit aut nominavit aliqtiis piscent. In somnis litoris pilis filictita videntiar 1 tibinde alui ire. Diose. in Parat . sequi ait potum leporis vomtus contini OS, UarIO colore nani ventriculum velut a piitrido cibo nihil continere. Ceteriina a δέρκω est ὁρακος, UOX Tarra, pro oculo; verbuin μυδάσσεσθαι alibi reperi pro μυσατ εσθω. V. 483. Τοῦ μών recte M. R. G. Uulgo σων μέν. D ineeps φωκ aσσαν sia prascripta vulgari φοιν εσσαν Goeu. Atque hane lemonem aliterpretatur etiam auctor Scholioriana; alter vulgarem inepte reddit μέλανα ἱλέβορον. Eutecnitis: in x τούτω u ἐν α ἐλεβόρου φωκικου μεταποιητέον. quae etsi In intis integra arguunt, eum Iemonem φωκ εσσαν expressisse. Dioscorides: ἔλουβόρου μέλανος ἡ σκαμμωνίας οπὸς μετα μελι προυτου ροων τε πυρένων. In Parabit. drachmae pondiis helletiori nigra et scammonii definit, et albuni helIebomini adlaiberi etiam posie monet. Φωκήεσσαν autena album helleboriani in dicat. Anticyra enim Phoetea urbs, albo fuit celebrata. Vide Helladii Chrestomath. p. 3as. et Stephan. ByZant. 'Aντίκυρ. et Salinasii Homonym. p. 57 - 59. Hellebori nigri et seananaonia, utriusque drachmam unam, crini lacte bovillo vel meli. Mato propinat Aeuus. U. 484. Νεοβλασιοιο Μ. R. GOere. Uulgo νεοβδαλτοιο.Seholia: τον σκαμωνίας χυλόν. Euleentus: δοτέον δὲ κώσκαμμωνίας αὐτω νεωσ7ὶ κα προσφάτου αυτῆς σκευασθείσης, ῶca του ἐκ του λαγωοῖ ποτev egrω oλέθριον τυγχάνοντα ae uae
δἐ τοῖς ἐκκρινομένοις ἐκβληθέντα ελ του λοιποῖ μετα των ζύν-
των άδεως διάγειν του θανάτου παραιτησάμενεν τὴν μέλαναν
ψῆφον. quae vitiosa sunt. Utram Iectionem expresserat dubium est mihi qii idern . Male GoITaetas: alit qua tu pressareeens Iaerimam scamnioni a fundit. Nani ipsa vox δάκρυ aris guit laeeum destillantem, e radice scilicet staminoniae. Vide Dioscoridem 4. I7I. Adulterinum scammonium fit ex staceo
260쪽
Apparat. Medie. Uol. I. p. 496. Hanc igitur ob causam reis aeci vulgariam νεοβδάηοιο. V. 485. Φυραατα. Scholia: τα κόπρια καἰ σκυβαλα ἐκ- βίλν. Hesychius : φυρμα, κόπρος, ρύπος. V. 486. Bρωμηεντος. Scholia: τος ἴνου. Euteonius: κωμην προσχρησΤέον τω τοιούτω καἰ ονου γάλακ7ι. Diosc. γάλα oνειον η γλυκύ. in Parabit. γυνωκὸς γάλα η ονου. Asclepiades aptiti Galentam: τάλα πίνειν, μάλισῖα μεν ἴγειον, ει δε μηγμβόειον η αἴγειον. Sic et Plinius 28. s. 43. Muliebre Iae utem, habet 28. s. a I. V. 487. Λιπόωντας M. R. G. Vulgo ρυπόωντας. Eandem vacietatem jani sti pra annotavimus; atque ita in I ios coride saepenumero variatum fuit. Sic in loco 4. 93. λιπαραφυλα Plinius a s. s. Io I. interpretatur sordidit folia, id est ρυπαρά. Eutecnius: κά μαλαχης ἀφεψηδ εισης ἱκανως τωχυλω. Diosc. μαλάχης ρίδες και των φύλων το αφέψημα - η κεἶρίας λείας μετ οἴνου δραχμη μία. In Parata. μολόχης τον
καυλον συν τν ρίζα κεὁρία συν γλυκεῖ η οἴνω κεδρίδεο ἐσθιόμενα Asclepiades ap. Galenum: καυλους μαλαχης έψημένους ἐπιμε- λως φὰγεῖν. Plinius 2o. s. 84.-silvestri seu althaea: valent et contra venena, potae vero decoctae coena rassice sua leporis marini venena restinguiant, et ut quulam tradunt, si vomatur. Dioscorides eadem a. I 4. de sativa habet. Aelius: μαλάχης αφέψημα καὶ ἐμεμωσαν. Scribonius: prodest et malvae so bitio bene uncta et salsa. V. 488. Καί ποτε M. R. G. Uulgo και τοra. Scboliar οβολου όλκην. Sed alter auctor πελάνου της πεπηγυιας κεδρώνης πισσης, λέγει δὲ την κεδριαν. Eutecnius: καὶ κεδρινης πισσης τον έαΘuὸν ελκοντος εἰς οβολήν. πίνοντι μέντοι αὐτω προσχρησλέον τουτοις. Diosc. I. 9O. de liquore cestrinoia προρτε λαγωου Θαλασσίου πόσιν συν γλυκεῖ λαμβανομένη βοηθεd postea de inlitia: καὶ πρῖο λαγωου Θαλατ=ίου πόσιν συυν OE λαμβάνονται. Unde Plinius 24. s. II. cedrias dat picem, Placisel ia vocatur - eadem et contra Ieporis marini venenum