장음표시 사용
271쪽
ανει. Factitii nune salis meminit poeta, de quo Plinius gr. s. 39. Uiligar 's plittamusque in minis mari assum, non sine aquae duleis rigilis, sed imbre mixinae Iuvante, ae si per .
omnia sole milito, non aliter inarescens. v. 52o. Νειοθ' ὐφ. Seholia: κατωθεν ἐκ βαθους συνι- συαενην του κραματος των αλων, ἐπάν ουτοι μίξιν λαβωσιν. Deinde monent aquae marinae affusa dulci et bene utraque PerimXta et conunota emergere' splaniana, qtlae dicatur
V. 52 I. Zυuωαα. Ita lilari scripti omnes habent. Edd. Vetustae aluiliot male Guωνα hic et in Selaollis scriptum exhibent. Scholia ita explicant: ἐπεὰη ζύμωνα εοικε της γης, του- τωι πηλω. ἔμοιος γαρ ἐσδε βώλω νηο. Alius auctor ita: ἐποιο3 ἐκ της γης γεννArm. Addit tertiam interpretationem:
tat. Altera et qllaria modiim respierunt, quo hominum ars fungos prodiicere posse traditur, postea explicandum. Tertia sola, vera est. Atque hinc fit manifestum, Seholiorum alaftorem untim atque alteriam ζύμωμα scriptnna te isse. Eutemiust οἱ ὁὲ οετα την βρωσιν λυπηροὶ τοῖς ανθρώποις αναφωνόμενοι ποῖ κκις μύκητες. Margo Cod. Vindo, βωλ roti. J Igitur Vocem Duωμα plane neglexit. Mala teri ae fermenta vixit
pro glossa interii habet ad Rrripta Codex Goett., sed legi debet
ανοιδουσιν. Eutecnitur ανοιδοῖσι γαρ οἶν si τε γαυρι καἰ οδυ- νας σφοδρας τοῖς αυτοῖς φαγουσι παρέχουσιν.
V. 523. Τραφν βαθὰν ολκόν. In Paris est. τραχύVomisso βαθύν. Deinceps versa sequenti Paris habet αποπνείων Scholia
272쪽
Goeti. a prima manu hatulit scriptum τρ. δὲ xia ἀνί-ωνον η γρυν άνιμώμενον : sed Seholioriana recentiorum victor reposuit ανίκααύον. Atque hanc qindem temonena expressit auctor Scholii, ad verba αλ ora δ' ἔγχου ita scribens οἱ μέν φασι πραν τινὰ ειναι πλησίον του φωλεου τ'ς viaνης φυομένην καιτο ἔσθμα αυτης άνιμωμένην αύτην, δε ει του ἄρα τούτου οφεως. Uelta ἡλκον ἐχίδνης ita reddunt. Scholia: ora τραφν περὶ τον φωλεύοντα μΘὐμ ολκον τῆς αβνης, ητοι περιφρασΤικῶρ περὶ του βαθυν φωλεον της via, e. Etiam glossa Interi GOetti ολκον explicat φωλεον et αποφώλιον per χαλεποὶ redest. Ceterii In verba Scholi Ortina, Prae de planta Jiixta serpentus cubile nata argin3nt, et nidorem serpenti, meis morant, eX vetustiora aIiqtio scholio excerpta et marrea utilii videntur. Euteonius: όπόταν ἐκ του νηο α νης ἰάθους ασθματος ἐφυπνωσα σηο αυτοὶ μεταλαβόντες εὐροωσιν. Aperte is Ioeum ita legit scriptum: τραφη βαδὰν υπνον αβνης ἰον αποπνεῖον Goμίων τ αποφώλιον ἔσθμα. Quae Iemo mihi valde probatiar. Intelligit igit ire poeta somnum hiberarum seu toris Porem semestrem serpentum, quo condui latent in ectilibuta Vulgatum όλκον αβνm alio modo vix licet interpretari nisi volumen 1ὸrpentis. Ita recte Eustathius ad Dionysii Perae versu I6. κυρίως γὰρ ρλκὸς το σῶμα σου οφεως ubi Hul ex Staida malebat reponere το σύρμα. Eundem vota, usum in Theriaeis poetae nostri saepe videm . Ueriam eum h. I. r pudiat additum βαθύν. Quare Setioliastae veteres ἡλκον cuin bile interpretari malueriant, invita sernionis graeci eo suetudine. Deinde etiam inepte tum poeta addidisset vectum φωλεύοντα, si ολκον cubile intelligi voluisset. Itaque Euleensi lectionem probo; ex quo etiam vulgatnm Lia an δὲ correXi. Postea α συα αποφώλιος ex propta a ratione verbi αποφώλιος
273쪽
interpretore male enim Scholia χαλεπον reddunt. Homerietis verbi hastis indoit uni riistieuin significat, quo vitie Hesychium, Apollonitum et reliqiros grana ticos, et locunt Phi-Iόtae aptist Stamaeum p. 324. ubi est: ἐε ορέων άποφώλιοσαγροιώτης. Euripides diverio . sensu dixit άποφώλιον σίραο apud Plinare im in Theseo p. I 3. et de Olmositate p. 52O. Sensum veriun vidit auctor stholu, qtu ita: τότε δε ἐνεργολουιν οἱ μύκητες' ἔταν φυῶσιν si τε τόπω ο που ἐφίλευεν εχ ὀνα. De origine noxae ita tradit Diosc. 4. 83. παρα πολας δὲ αἰ
σηπόσιν ἡ ἐρπετων φωλεοῖς παραφύονται, ἡ ξενδρεσιν βίως βλαπΤικρὰς φέρουσι τοῖς καρπούς. εχουσι δὲ και γλοιωδη Sanabucus, γλιιώὁη ἐπίταγον - βλαπΤουσι δυσπεπ ύμενοι, πνίγοντae, εαετον ἡ χολέραν ἐπάγοντες. ubi Serapio verinini ἔμετον omisit in versione. Plinius a a. s. 46. inter ea, Plae temere nianduntur, et boletos merito positerina, optinii mi idem hos cibi, sed immenso exemplo in errimen addituos. Quorundana ex his facile nasetantilr Venena, diliato mi hore, rancido aspectra, livido intus colore, rimosa stria, pallidoquere per ambituna labro. - Urago prina a caulaqtie e limo et acescentes eo madentas ter rae, aut radi eis fere glaiitiiserae. - Si enim ealigaris clavus feretve aliqua rii bigo, aut panni lanareor assue. rat nascenti, omneni illico sileemn alieni ina 1 aporemqlle in venenum concoquit. - Duc tint ipsi alia vitia: et qili deni, si serpentis caverna Iuxta fuerit, si patescenteam primo a Maala Uerit, capaci Venenorum cognatione Virita accipiendii m. Ita. que caveri conveniet, prius illam se condant serpentes. Signa emant tot hectae, tot arbores fruticesque, ab emersu earum i e. serpentum ad latebram usque vernantes: et vel fraxini tantum folia, nec postea nascentia, nee ante decidentia. Etholetis quidem ortias oecasusqire Oninis intra dies septe IN est. Fringorum lentior natura et munerosa geneia, sed origo non
nisi ex pituita arbomina. Tutissinii qili rii bent callo, niinita diluto riabore, quam boleti. - Ierii uni gentis suilli venenis
274쪽
aeeommodatissimi - Quidam discrevere arboriam generibus, ficu, feriata et guminim serentibus: nos item Deo aut robore aut cupresso. Sed ista quis spondet in venali blisy Oninium colos livi ius. Hic habebit veneni argumentum, quo sintilior fuerat arboriana siet. - Siccant tar pendentes suilli, junco transfixi, quales e Bithynia veniunt. - iplae si iis inani biis deliciae, praeparant hunc cibuni solum, succineis novactilis aut argenteo apparatii comitante. Noxii eriant fungi, qui in coquendo duriores fient; innocentiores, qui nitro addito coquentur, si utique percoqilantur. Tilliores sent clun carne costi, alit cum pediculo pici. Prosunt et pira confestini stinita. Debellat eos et aceti natura, contraria sis. Imbribus proveniunt omnia haec. - De picis sit vestribus consentit Dioscorides I. I 68. et loctis Aetii, quena deinceps inter remedia ponam. Celsus U. 27. Fungi inutiles specie quidem discerni possint ab iiti-libtrs, et cocturae genere idonei fieri. Nam sive ex oleo in-feimueriint, sive pira surculus cuni his inserbuit, omni noxa Vacant. . Dioscorides adeo Alexiph. c. 23. piri silvestris ligna conablici et cinerem potata Jubet. De aceti viribus consentit Diphilus medicus apud Athenaea in I l. p. 62. - fatet igitur' Graece et Iatine βωλίσαο, boletos dici in terea, fungos contra et μυκητας in arboriana truncis vel radicibus enatos. Martia.
lis III. 6 o. sunt tibi boleti; fungos ego sumo suillos. Ut pretiosiores boletos nonianat ille in I. a I. Boletos hodie Gallico
vocat talo a re ipsa ducto vocamas cia Nignons; fungos suillos Itali appellant hodie*ae porcinos; e r bis et carduis Vere natos Galli spinulos, pri initios et Carii eolos vocant, teste Hai duino. Horati ius Ser . n. 4. Io. flin Os Uocat generatim bo- Ietos his vprbis: pratensibus optina a fungis natura est: aliis male creditur. Ultimii oleae aliquod Theophrastus Η. P. 4. I 6. ab aliis claviana, ab aliis λοπάδα, a quibusdam μυκητα aIt appellata Plinitas I 6. s. II. de robore: sed et boletos nullos*regulae novissima irritantenta quae circa radices rintlntiar, qttercus probatissimios, robur autem et cupressus et pinus BOXios.
275쪽
Boletos generatim innoxios perhibet Galenus T. VI. p. 424. et τό rων βωλμων μόνων ουδεὶς ἱέαρε αι τεθνεως. Ibidem P. 37o. boletos omnium innocentrismos, ab his amanitas per hibet, fungos sui a rae) damnat, ut veneno prodi imos. Me morat tarnen quendam a boletis speete innoxiis male assectum: δ λιβέντα το σῖόμα της κοιλίας καἰ βαρυνθέντα καἰ σενοχωρηθέντα καἰ δυσπνο σαντα κω λειποψυχησαντα κρυ ψυχρὸν ἰὸρω- σαντα. Ceter D in Diosc. loco stipra posito Verba βλαέικοῖς σέρουσι καρπούς aperie vitiosa et se arguit versio Serapionis et Orabam Ioeus Inde irranslatiis: hic enim simpliciter βλαπλκοῖς posuit; ille oninia ista vecta se vertit: aut sunt mali moru- fera in specie sua et cognosci intiar, qtium super eos invenit ut humiditas viscosii. Qitare Vocem καρποῖς malo in χυλοῖς, aut cu in Oribasio strabo βλαπΤικοῖο, omisso καρπούς. ol mcarnibus eranacei coctos fungos innoxios reddi monet Demetrii Hieracosoplaton p. 7 . quod erinaceum χοίρειον μῖν σκληρὸν vocat. Latine suillos dici αμανίτας, monet etiam Bodaeus ad Theoplaras una p. 27. For mana pluralem οἱ μύκαι ex Epueharino Sieulo et 1Moele Ca slio posuit Athenaeus II. p. 6o. et ex Antiphane Cornico πρινίνουe μύκ rae ut delicatos latulat. Et Hestellius in voce Miam lege Mύκα. 9 λίχανα ομβρια, ne Teio quo auctore, sed non inepte voeans, eandem latinam tum tiar. Deinde ex Diplillo medieo noxias ita distinguit: δοκοῖσι
δ' οἰκεῖοι ειναι οἱ λεπ τατοι και α παλσὶ κώ ευθρυπῖοι, σι ἐπὶ πῖελέαις και πεύκαις γινόμενοι. ανοίκειοι δε οἱ μελανες' και πελιοὶ και σκληροὶ και εἰ μετα τὸ ἱψηθνναι καἰ τεθηναι πνσσόμενοι.
De oragine noxae dignus est etiam Ioeus Aetii cap. 73. ειξη ὀέ τινες μύκητεο ὐπό τινων ἰοβόλων Θνρίων βρωθέντες
η μολυνθεντες, η ἐν τόποις φυόμενοι ενΘα φωλεύουσι τα τοι- αῖτα ζωα, ου μόνον πνιγμόν ἐπάγουσιν, άχαα κω έλκοῖσι τα τερα, δοτέον et cetera. ex qtubus qtraedam excerpsit etiam
Paulus, sed veri a η ἐν τόποιο - τα τοιαῖτα ζωα Omisit. Fungos
276쪽
Fungos in nuce nascentes ad culices fugandos ineendunt: Geoponica XII. 8. tibi ex Aetio lege κω μύκητας τοὐς ά τι ταῖς καρίως φυομένους θυμιων. Eadem cap. 4 I docent, qlloni HOfungoriani ortus arte fieri possit. Populum nigrain desecare Jubent et in plagam triinci stantis fermentum aqita ilistolini In infundere; ua statina provenire fungos. αἰγειρίτας μύκητας, Α tint ex terea etiam nata boletos, male uύκηταe Vocant si terram rarain montanani et virgialta proferenteni pluvia instante incenderas, et pluvia deficiente Irrigaveris. EX seu procreat Nicander in Georgicis apiui Athenaeum i l. p. 6 I. eu-jus locum, etsi laceriam, ponam, quoniam egregie haBe csisP talionem illustrat. ἐχθρα δ' ἐλαίης ι
'Pοίης τa πρίνου τε δρυός τ επι πηματα κεῖται, οἰδαλεα σύγκολα, βαρη πνιγόεντα μυκητων ..... συκέης δ' oπότε σ=έλεχος βαθυ κοπρωκακκρύψας ἴδατεσσιν αει αεσσι ποτίζοις, φύονται πύθμεσσιν α κηριοι ' ων σὐ μύκητα
καί τε μύκητας ἀμανίτας τότ ἐφεύσεις. In hoc loco scripsi 8αι pro αθό. Deirule niale Salmasius HMOmonyua. p. ao3. cor rigi volebat: οβαλε' ου συγκολα. Sunt enim fungi mucolae et viscosae naturae; itaque a muco etiam graece iscuntur μύκαι et μύκητες Versu P arto ποτίοιο Casaubonus ex C lice dedit pro sor*ειο, sed male idem corrigit κακκρύψουο ὐδατεσσι τ άειν. Uersum Pilatum e ejusdem posui emendatione. Vulgo erat: θρεπ=ικὰ μητι χα- μα βλης απὸ ρίζ ο προταμοιο. I ersu ultimo Eustathius ἀφεύσοιο legit, idem T. II. p. 9o6. Iin. ao ex h. l. laudat
277쪽
λεὰ ληφθέντες. Lacuna etiam in Codice Diosc. reperit verishum ληφθέντae. olui Diosc. laciunt Actuarius et Aetius. scribonius cap. 66. Fungis venenatis quum Plis laborat, pri-mUIn nauseat, nee quicquam magnopere reycit; postea stmmaelium ventrisque et praecordiorum infinitos habet dolores: manant sudores frrigidi per artus, qui et ipsi gelantur celerri Ine, nisi cito succuratur. V. Sas. Κ ο κακον Oμωμα. Ita recte solus Goeti. Vulgo ποτον ζύμωμα. idem tamen liber Goeu. in Scholiis ad h. I. κεῖνο ποτον και ζύμωμα τοῖς μύκητας ἀδιαφόρως καλοῖσι. Vulgattini vero ποτον plane ineptuni est vocatria lum; funxi enim nullo modo potioniblis admiscentur, sit reliqueta venena, sed in cibo nocent. Deinde niai're incisione thaec verisba a sequenti inis itistinxi; sunt enini potius cum praecedentiis bus copulanda. Euleenius liaee verba plane omisit.
V. 526. Παμπη3ην. Scholia: πανταχου , εἰ πλεῖσῖοι, ηκαθολικως μύκητας ολκους καλοῖσιν, οἱονεὶ ἀμανίτας. Ubi nomen ς ουο nulli suspectu ni est. Finem versus expressit Eut entus: αλει γὰρ αALOG ονομα μενοι ευρίσκονται. Seliolia: ὀτἀρ καλεῖτω ζύμωμα, μύκης, ἀμαυίτης, βωλοο. Si postrema vox sana est, eandem voluit dare antea scriptor, cum ἔλκους
v. sa7. 'Pαφάνοιο. Scholia: τον καυλὸν ητοι την κεφαλην της κράαβνς, τουτέσδε τον ἀσφάραγον. Euteonius: οἶτοι ὀν τι πονηρὸν οὐκ gν δράσαιεν τον φαγόντα, εἴπε. εχοι xατεσθίειν ob τος τοὐς της κράμβης καυλούς. Diosc. ράφα. νος τε η νάπυ η καρδάμωμον ἐσθιόμενα. Dioscoridem ubique sequitur Actuarius. Seribonius: adylvantur autem radice ea, quam nos edimus, aeri quam plurinia per se, vel cum sale mansiueata, ejustre semine, si ipsa non fuerit, poto ex vino. Aetius: ραφανίδας διδόνταο κο κάο φαγεῖν. Plinitis Io. s 13. de raphanis sativis: Salutares et contra fungorum aut Moscy'rni venena, ut Nicander tra iit. Sed idem sest. 34. iteca. Apollodorus adversus langorum venena semen aut sum
278쪽
enna bibendum censet. Scilicet raphanum Graecorum la. I. male Ρlinius brassi eam interpretatur. Vide Rhodium ad Serihon. p. 284. Asclepiades ap. Galenum II. 7. ραφάνους ωμας ἀο πλείσΤας ἐσθίειν. Celsus V. 27. si fungos inutiles qtiis assiani serit, radicula aut e posca aut cum sale et aceto edenda est. Geoponim XII. I7. 8. succum brassicae et cap. aa. 6. sucemn ranhani contra βωλμαο φαὐους Iamiant. Ceter napoeta dum σπειρώδεα κόρσην ραφανου vicit, ut supra vectuas 3. scillae, magis brassicae caput ex soliis convolutum intelligi voluisse videtur, quarn raptiani. Scholia raphani κράμβην et ασπάραγον interpretantur. V. sa8. Σπάδικα. GOet t. περισπάδικα. eum glossa interI. κλάδον. Scholia: ράβδον χλωρον Θάὰ οντα καὶ χλοάζοντα sἐσΤι κλάδον πηγάνου. Deinde monet seraptu ira etiam ράδικα fuisse olim , qtioti κλωνα interpretatur. Eutecnius: κά του πηγάνου τὰ κλωνία χλωρῶ τυγχίνοντα. Diosc. πήγανον συνοδει. Scribonitas: riata ex aceto trita et pota. Aelius: πηγάνου φύλα posuit. Asclepiades rutam et per se comestam et cuna aceto tritam ponit. Ceterii in de palmae ramo proprie spadicem diei monet Pollux I. 244. Plutarchus Symp. Quaest. VI. 5. et M esseling. ad Herodot. V. 26. p. 384. Gregorius de Dialectis: σπαδίξαο ἐκδείρας. σπά3ιξ γαρ φλοιὸς ρίζης πρι- νινης. οἱ δὲ φοίνικος ράβδον. σπάδακες δὲ κά οἱ κύνεο etc. VOeeni ράδικα i. e. ράβδον saepe Iam legimus in Nicamiro. De verbo κλώθειν vide ad Ther. 6 7.
V. 529. Xάλκοιο ανΘην. Seliolia: παλαιας χαλκίνθου. Eute enitas: καὶ το λεγόμενον χαλκοῖ ανδος. Diosc. χαλκαν- θοο συν οἴει. In Parat . et in Ρaulo est χαλκου ανθος. Diose. Istiro f. de chalcantho agens, ctim aqua potari monet contra fungoriun venenum. Itaque ubique χάλκανθος praeferebant Cornarius et Saracenus, ab aetas flore distinguentes; sed temere. Etiam Sera bonitas: aeris flos datus. V. 53o. Θρύwεο Mettie. et Goett. de qua varietate vide supra ad versum 37o. Scholia: κληματί ος σποδόν Θρυψον, τουτέσιν
279쪽
caepiades ap. Galem κονίας κληματίννο α φέψημα. tibi malin απηθημα. Pessime igitur Gorraeus herbam cleinaticleat h. l. posuit.
rethron, βάμμα acetum interpretantur. Euteonius: λαμβανέτω κοὐ μεντοι τοὐ καλουμενου πυρέθρου ταο ρ ζας συγκόπ=ων κοῖ συν λ ρω λειωv. Medici non nominant in hac cura. Sed ecce Plinius et a. c. 13. de uritea: semen ms cicutae contrarium esse Nicander affirmat ; item fungis et argento vivo. Α, que urticae nec h. I. nec in argenti vivi veneno fit metitio i In Thetiae. vers. 683. siniiter πυργβα interpretantur Scholia πύρεθρον. ubi vide V. 532. Τοτε. Vulgo ποτὲ. Med. Rice. rora. Paris
jορ . cuni GOett. Scribonius: alta vat et nitriun aceto tithiis tum et datuna. Aetitis: νίτρον μετ οευκρατου χλιαροῖ ν ο - μέλιτος. Asclepiades i. e. κοὐ νίτρον λειωθεν μετ ρίους. Nitra usum in liae cura conamendat etiam Mnaeon Sellai p. 6. sculicet ex Hippocrate L. . Epidem. p. Iao. Dioscorides V. I 3I. κρῖ προς μυκητας συν οευκρατω ποθὲν αρμοζει. unde Plinius 3I. 1'. 46. silceilrtat et Venenis fungorum ex posca dattam. Aphronitriana commendat expertus Galenus Simpl. M. Fae.
IX. a. p. 265. Et Phrynielitis Sopitista p. I 34. pro aphroni tro recte clici λίτρον Vel λίτρου αφρον monet.
280쪽
imie pro μηδον varietatem μηλόν τε annotant interpritantur το μηὀικον μηλον o ἐέι το νερ ζιον i. e. citrit In Inalti m. Dubitata tamen potest, ad μηδον an ad μηλον sit referenda haee interpretatio. Ceteriam hodieqlle naraneto Italis vici malum hoc medicum monet ad h. l. Cagnatus obc Var. IV. I 3. Uide et Salmas Homonym. P. 84. Euleentus: πράσον τε προστρύτοις, και ωσαύτως μηλον. Legit igittir μηλον, sed idem post sinapi addit: κα την λεγομένην καρδαμβα. Diosc. καρδάμωμον, Paul ira κάρδαμα, in Parata. Dioscorides καρδαμίιν ναπυ posuit. Ex Paulo Saracenus Dioscoruit κάρδαμον restilliebat. ln Parabit. Interpretes monent legendunt esse κάρδάμον ν ναπυ, eo sentiente Saraceno. In Mieriacis Versu 876. est: η απο M Lδων κάρδαμον. tibi glossa interi. Goeti. τι ς τὸ καρδαμωμον ubi vide notam. Multa de his duobus locis itirbavit Salnia. sus Hon Onyna. p. II. et p. I 3 a. Aelim: κω κάρδαμον χλωρον ἐσθιόμενον η το σπέρμα αὐτου πινόμενον. Noster in hyoscy nil veneno Versu. 429. nominat: κίχορα, καρδαμίδας τa και ην περσεῖον ἔπουσι, si ὀέ τε νάπειον, ράφανόν θ' αλις. ubi mediet graeci omnes κάρδαμον seu nasturetium nominant. Hoe lo genus gentinuin Dastiuili significat, hortense et me dicturi, seu persi eum. Cum .Dioscoride II. I 85. Babylonium praefert Plinius 2 o. s so. Alias etiam lepidium intelligere possis, quod eardaminem et iberi iem alii vocariint. Ceterum vide ad Theriae. 876. et supra ad vers. 429. Σινηπυν. Ita Med. Rice. Vulgo ἔμπριόεντα σίν m. Ita etiam Goet t. sed in margine γράφεται και σιν πυος. Scholia ἐμπρίοντα de asperitate vel folioriana vel gustus interpretantur. Euleenitu: σινηπί τε ομοίωe. Plinius 2 o. s. 87. snapi fungorum venena discluit. Lectionem ἐμπρίοντα, quam Med. et Rice. servarunt ciun Seholiis, confirmat lociis I heriae v. 7 I.