장음표시 사용
281쪽
Diosc. τρυε σε οἴνου κεκαυuένη μεF υδατορ. In Parab. e. I 69. etiam criuia faex cum aqua commendatur. Crildam praefert Plinius 23. s. 3I. Asclep1ades: τρυγα οἴου καυσας κω τρώψας με, υδατος. Hippocrates libro I. Morb. p. zo8. Τ. II. τρυγα κατακαίων οἰνηρην sinuliter dixit. V. 535. Πατον. Scholia: αψόEευμα Οαύον. et monunt forte in reliqua cum aceto dandium esse. Einecnius: κω ορνι- λς της ἐν ποσι τά περιτ ωματα διαφόρωο λαμβανέτω. Diosc. in Parab. αλεκ=όριδος αφοδος συν ο κρατω. Sed in Alexiph. αλ- ορβων ως συν ο κρατα πινόμενα μετ αρισ=ολοχίας ολκης α. tibi Saracenus eX Codice addebat αφεψ μενα. Pau
Tius, approbante Saraceno, in posteriore Diosc. et Pauli Ioco ex αφόδευμα ortam esse putat vitiosam scripturam ωα αφεψο- μενα. Ipse enim Dioscorides IU. 83. ex eo Paulus stercus gallinacemn in hac medicina probant; de quo vide Reinesi V. L. p. 578. itaque sic etiam emendandus fuerat Oribasii locus de Morb. curat. IlI. 65. et Attuarii ex Dioscoride translatus. Aetilis: 'Ο Φιλαγριού φησὶ την των αλεκῖορβων λευκην
κόπρον ξηραν λειωσαντες Eωσο αεν πίνειν μετ οευκρατου ηο μελιτος. ταυτης γαρ κου ημεῖο πεῖραν εχομεν ' ἐναργως
βοηθουσης ὐπο μυκητων πνιγοuένοις. Plinius 29. s 33. gallinarum finium duntaxat candidum in hyssopo decoctrina aut malso contra uenena fungor In boletoriam qiae. Ita Mysia rememtirn idem cli dicit, expertiriqtie commendat Galenus Simpl. Med. T. X. 26. et stimendum suadet smun tritum cum idibus avi quatuor poscae atri mulsi cyathis. Idem T. Ul. p. 37o. Inonet, in genera Hiericantenta incidentia Valere contra hoc venenum, Veliati Oxyanel per se, et cum hyssopo vel orrigano coctum et aphronitro conspersum. Βαρεῖαν. Scholia: την δεξιάν ως ἐπιτηδειοτεραν κομ
282쪽
ah rox φαρυννα. Euleenim: ε α καθιεὶς τοῖς δακύπλουο νῖσἐκ του μύκητος τφ φαγόντι κατασκευαζόμενον αποβλύ υ ἐῶν παραινοῖ θανατον. UOmitum a remediis fit pra diciis clara ju. bent omnes medici graeci; quidam et clysteras Midunt. tu. 616. In Paris. est ἐγκατέθετο βυβλω. Sed recte Μ. et Rice. quorauit Iemonem vulgatae ἐγκατθετο stitis it ut C teriun hos eunt sequentibus vel in is halle transtuli ex alieno, quem huciisque Oluinuerant, Ioco, quem nuuieri in uiarginaeolloeati litis indieant. Pertinent enim ad langorum venenarent edia haee, tu ex myrtor Iin mentione tandem deprehendi. Illo vero in loco plane ignorabam eausam et sedent veneni, cui haee reni edia opponuntur. Suspicor a gramma reo aliquo versus hos esse ex antiquiori aliquo exemplo carminis serapti exue ino poen .ati subjunctos, eorumque sedem proprriam indi cara vertatu prioribus duobus, fere diabaris; quos adeo a granina attei potius quain ipsius poetae ingenio profectos esse
κακοπαθεῖν τι ανθρωπω. ταυτα γαρ βονθημα τα ἐν τν ais βίβλαι κατέθετο. Euteonius haec Onania Ornist, ut Iam antea monili. Qiloquo te convertas, sententiam aptam ex hoe autero versit nunquam extundes; quare spurium censeo esse.
Alter Seholi oriun auctor legisse videtura ἔν Aὶ κατθετο μί.
283쪽
σοῖς κλωνας - λέγει δὲ περὶ τ3ς μυρσίνης. - μόνη αἴ η μυρσρη et cetera. Τ.M. Ita recte libri scripti omnes cum Sehesiis. Uulga ας. male. In Mediceo est etiam Δίκ7υνα. v. 6 I9. Mουυ ita libri scripti omnes eum Sehesiis, nisi quod Paris habet μόυη. Callimachin in Dianam: σι δὲ Hέφος ηματι κείνω ν πίτυς η σχῖνος μύρτοιε δὲ χειρες ἄδιψοι. Clemens Paedag. II. p. a I 3. κρίυω δὲ ηδεσθαι Ἐραν φασὶ, καὶ την Ἀρτεμιv μυήρίων. Uenera sacram myrtum sitin se norunt omnes. Parin in certaminibus eoronari solitum fuisse daphnoide in Pet Plinius I s. s. 38. et Steph. ByZ. in Ἀλοωυδρεια. Clementis locum vitiositan esse in nomine Di nae et floris ab ea anaati, facile apparet. De eertamine isto dearum et odio Ueneris in lilium dixit supra poeta in versum6. se*b CeteruΠI male modie. copulani τε post mρης
Sehesiastes is videtiar legisse κόσ-σαν Piod est in Paris libro, forte etiam ηεψεισαι; et οτι interpretatur quasi esset ab OGe. Sed ineptiae hae sunt. Ceteriim αΘάνατοι habent R. et Paris v. 622. Εὐαλδέe. Ita Goeti. Paris. Uulgo εὐαλθέο. In Sehesiis Aldina seeunda habet etiam εὐαλδιο. Schol. recentiora Goeti. explicant το εὐαυεδε. Uulgata Seholia cum glossa i terL GOeu. το εὐανθὲς οφιλος. Praetuli hane lemonem Mugatae, quia εὐαλθὲς nouonem habet vocabulo ἔνειαρ iamst
284쪽
- asyntis expressim. Vide tamen suprara versum 326. εὐαλθέ aρωγῆν. v. 623. et 624. Ποοσυρίου rae Goeti. habet. Deineeps vero βολαὰ M. Rice. Paris Seholia: χειμεριναῖς ιυξιν, οἱονεὶ σω εἴαρι - ἡ χειμεριναὰ πνοαῖς ἡ ἐμέραις ' μαλον σωχειμωνι ἀνθεῖν τούτου φησὶ τον καρπόν. Alitia ακ αι explicat Plinius 23. L. 8 I. -rti nigrae semen - contra fungos in vino potum. - folia ipsa fungis adversantur trita ex vino. Baecas myrti μύρτα) eontra fungos venenaicis commenis dant etiani Geoponiea I 4. c. 24. Ceterum poeta taceas puris pureas myrti nigrae hiberno sole secati siccatasque conteri et laeeum linteolo vel fiscello vitili percolari jubet. Scilicet auctore Columella XII. 38. mense fere Decenibri matura sunt myrti semina. Itaque in siccandis baccis poeta solem Ilibet, num assilibet. Δοaυκι. Paris. δύνδικι λει νας. Dieitur Ita ἡ τῆς ΘυIuσριβεὐe, alias αλετρίβανος, auctore Helladio in Chrestoni. P. 3I2.3 ι v. 6as. Τουαὶ λεπy O GOett. Scitolia: ὀι ΟΘον ο ἔ κυρώνίδος ἐκπιέσας είδου κοτύλην τω μέτρω που πληρωμένην ἐν κνα Θω ἡ κα κοτύλης πλεῖbν. Vocabulum σχοινίδι recte interia Pretantur ἐκ σχοίνου πεποιημέν . Ceterum debebat poetassicere ἐκθλίψας - σύ - κόροις. Scholio ritui auctor legit
v. 628. Πόμμα Paris. Deinceps τόδε dedi ex Goett. pri νόra. Postea α a ex libris scriptis Oinnibus. Uulgatum ἔκ. Dorville ad citarit. p. 78S. nuatari volebat in εἴκε. U. 537. Λιτορίνοιο. Duplicem interpretationem afferunt Scholia; est enim vel nuda corio, sine corio; vel pingui eora. Α λι mala et μινος, VeI R λλος, oleum, et ρινοο derivant voeabulti . Eutecnius non expressit vocem; sed in sequentibus adest: αύτη δὲ ἡ σαλαμανδρα το μὲν εἶδος παρέχετα οῖον περ ἐσαυρα, δέρμα δὲ λιπαρον εχει. ἐν πυρι δ' ευσα πάσχει eύ D. Male in Paris legitur λώπορμοιο et ὀυσάλγδον.
285쪽
ti ἐαμείνν ται πυρὶ ἐπὶ χρονον τινα, δαπανηθεισης της a αὐ- σου ψυχροῖ κοὐ μυωξους δερεούσης υγρότητος καίετοώ. φασὶ δὲ αυrοὶ καὶ βήρορ ἔχειν ο ἐσ=ι σβεσῖκον και ἐναντίον πυρός. ibi in margine scribitur ταχύτερον τηι φύρμ. Uerba degr vitate onii sit Cornarius. Quod similis ascalabotre dicitiir ab Aetio salamandra, id repetiit etiam Sehollastes alter. ε δασ enim ἀσκαλαβώτου mi esse; alter vero terrestra crocodilo si. ni item ait esse. Suilicet Ascala botes est ex Linnaeano Gelck
num genere; contra eroco sitis terrestris est, qtinua laeeriam stellionem dixit Unnaeus, squalmusis hisyidis Obsitarii, e ana Gelchonum corpiis plerumqlle sit Rita Inniis ni intulis mis Iaevubusque tenum, ut in chamaeleonte, excepta tamen laeetia maturitanica, qtrae corytis iliberabiri asperis vestitii in habet. Aetius igitur, postmiam similem ascalabotae sala friandram duxerat, addit asperiorem tali len esse ψ atque ita oninitio similia esse debet crococtilo terrestri seu laceriae stellioni Linnaei. Corphis praeteIea Nicander et Aetitis cui a Scholiis si int habere pingiae, atque inde exsudare Inucum frigilaum et tenacem, qtii vini ignis aliqua nidiu exstinet ere misit. Hanc salanianis irae virtutem obiter lana olim coni memoravit Aristoteles in A. U. I9. Dei nite discipulus ejus Tliuopli rastus in libro de Igne hane salaniandrae virilitent ignis restitiguendi repetiit abii una ore viscoso, frigido et venenato, qtii eX eorpore ejus deis stillet Unde fieri, ut aquae λιξ itaqlie emeiantur exitiales, quiluas luimor iste fuerit adniixtus, praesertini mortilae. Taris dilin esse animal ait; sed si dititius ini moretiar, ignis ni rigllaviniae non resistero posse. Eadem ratione fieri, ut viseo. illita
286쪽
illita ligna non comburantur, atque aeeto eum ovi Hbuminem xto incendia exstinguantur. Nareamnem satis probabilem Pliniuς translatam 33. c. 5. et 29. sect. 23. auxit miraculis i leptiisqrie variis. Ita epentem enim arbori salamandram, pomaque inficientem populos imp vidos necare ait; si contacto ab eo uno vel pede criasta panis Incoquatur, vel si in puteum decidat, idcm veneficium esse; denique a saliva ejus qtiacunque In parte corporis vel in pede imo respecta omnem corporis pultim.' destrere. Sextius eodem auctore negavit ignem a salanaandra restingui; contra venerem cibo tis accendi affrmavit, si detraeus interaneis et peditnis et eapite in nielle se venuir. Unde cognoscimus jam olim salaniandra, forte ι, men generris diversi a Theophrastea et Nicandi ea, quosdam veluti sti uullo veneris usos fuisse, qhiod hodie in Scinco oim
ei nati sieri novimus. Sed et salamandi arum tanneana m g nera quaedam a populis Indiae et Atticae in eundem Venereum usum, smili modo interaneis exenitis, et conclita adhinbera ex itinerariorum scriptoribus variis notum est. Atque omnino Plinius videtur alieno loco salaniandrae meminisi LDioscorides enim, cuJlis loci: m ex arabica versione latinum posuit Uincentius Io. cap. 64. salamandram exemtis interaneas
ablatisqile pedibus et C ite asservari ait in melle ad usum pia Iothra et me scaminibus styptieis miscendam. . Atque hune 1 Iamandrae ustim respexit praeter Petronium Serenus SammonDeus cap. 9. et Martialis it. Epigr. 66. Ceteriam Plinius salivam dixit dubio vocabulo; et ii fluvium capillorum contactum veneni, nee cibis potui ve adinniixta, seqiai male affirmavit. Audiamus eum iteriam II. s. 86. Salamandra, inquit, animal laceriae figura, stellatum, nilnquam nisi magnis imbribtis proveniens et serenitate deficiens. Huietantus rigor ci. e. frigus ut ignem tactu restinoat, non alio m odo quam glaeies. EsIsdem sanie, quae Iactea Ore v nutu quaelinqtie parte corporis turmani contacta, toti defluunt pili, idque quod contactum est, colorem in vitiliginem mutat. --
287쪽
Ex us quaedam nihil gignunt, in salamandrae. Neque est us
geniis malantinum fenuninumve. Etiani hic Ioeus male ex
Theophrasto translatus fuit a Plinio. Quod enim ille in signo . pluviariam posuit salamandram, si subito appariterit, Plinius ad ipsum salamandrae ortum inepte retulit, Prasi ea cum bulani-hus pluviis genus suinn debeat. De sexu unde fabulam addia terata nescio. Stellatam salamandram dixisse vuletur ideo, huod graeci scriptores eum ascsabota comparant, quem ipse stellione ii a stellis seu guttis corpom appellavit. Pessime de--imie salivam oris Iacteam Vocavit, atque ex ea colorem in vitia liginent mutatum capillorumque defiiivium derivavit; quodaeeiure a sanie ex eorpore destillante et cibis potuive iasta reliqui seriptores referunt. Veneni fgna Plinius ex eodem auctore excerpsit, unite Aetius posuit: πρωτον μὲν γαρ οἱ σπίλοι λευκοὶ alio noniane αλφοὶ 1. e. Vitiligines) φαίνονται κατατο σω αα, ε α ἐρυθροὶ, εἶτα μέλανες μετα σηψεως και ρυσεως
τριχων. quae Dioseorides eum asseclis, atque adeo ipse Nieander partim ona sit. Defluvium enim capilloriam poeta non commemorat. Ceteriam ex Ioco Theophrasti, tibi subitum salamandrae honspectum pluviariun futurarirna signum facit, argui posse videtur salamandrae genus illitii, cuius sanie ad venefietautebantur, pertinere ad genus Unnaeanum salaniant rarum euis te nucti et pori s. tectarum, quae opaca et humida Ioea frequentant , et cum imi re recenti, veluti bufones simili cute tem, prodire frequentes amant. Quod igitur Aetius ait sala- mandrae hujus corpus, stellioni seu ascalabotae, id est gekkoni Linnaeano simile ceterum, asperius tarnen esse seia magis scabrum, non videtur posse reserri ad similitudinem aliquam eum hispidis crocodili terrestris seu stellionis Linnaeant squalminis, sed potius pertinet ad glandulas porosas in corpore sala-
amni rarum Linnaeanarum p tuberantes. ,
. De veneno suibus innoxio Plinius II. s. II 6. Apros in Pamphylia et Ciliciae montuosis salamandra st his devorata ''qui edere moriuntur, nee est intellectus ullus in odore vulia separe.
288쪽
Dpore. Et aqua vinumque interimit, salaniandra ita immoris tua, vel si omnino biberit, unde potetur. Eadem nullo reis gionum discrimne annotato tradunt ex eodem, ut videtur natis ii, auctore Sextus Empiricus P. H. l. I 4. et Aelian S. 28. Nontes salamamirae habitationi assignat Plinius; contra Reli nus lΙ. 3I. circa opificum serrariorum caminos vereari atque ignem, quem ad opera sua adhibent, interitum exstinguere refert ex inepto nescio qno scriptore, nisi is opifices eos inteLIigi voluit, qui in montuosis locis fereti massas excoquunt. Redeamus nune ad IOeum Plinu et v. s. 23. Tamen, imquit, talis ac tanti veneni a quibusdam ani libus, ut subus, manditur, donisinante eadem illa reriina dis scientia. Venenumnus restingui primuin omnin in ab his, quae vescantur illa, ex his verisimile est, quae produntur, cantharidum potu aut laiseerea in cibo sumta. Quem locum ita interpretatur Hatilii Lnus: verisimile esse intelligitur eX us, quae pririluntur, canutharidum potu aut laceria venenum epis pariter restingui: qtlas cantharicles potae veneno salamandrae medeantur; quod ineptum et a veritate alienum esse cloeet locus Aetii, qui sic
curam exorditur ἔ δοτέον δὲ κω τουτοις τα ἐπι των κανθα ρβων ε ναένα, κω ἐμείτωσαν, quae repetiit Avicenna. Igitur I uni Plinio ita orisinam una atque emendantium esse ceruseo: p ae usantur ilia, ex his veris se est, quae produntur. an cantharadrιm potu, aut lateria cipsa scilicet salaniandra in eoo sιmta. Caetera ad Uantia diximus, dicrinuspu Dis Iotari Forte alius ex libris scriptis meliorem messicinam faciet Ioeomani seste vitioso. Errorem tamen repetiit Plinius L 29. eum ait: sesamandris cantharidas diximus resistere. Ceteritin illulsaltem inde deduci potest venennni salamandrae restingui esu carnium suillarum; sues enim sine damno vescuntur salama dra, ut serpentibus quamvis veneniatissimi morsus. Atque hine defenditur versus poetae nostri S 56. αλδαίνει κω γ ντα συος φλὰόωντος αλειφi. quem Esileenius quidem expressit,
289쪽
ω medies v ae et eosque stetitus Avicenira Omiserunt. Qua de re paulo post uidebimiis. De salainandra hae ita versio Avieennae apud Vincentium a G. cap. 64. Salamandra aettimatur bestia esse lacertae .smilis. habens qta auror pedes et caudant curram, et quod ipsa non aduriti ir, sed si pr eratur in larem, exstinguit ignem. Deinde addit, quae ex medescis Graecis verbolenus sunt transis dat a Dd male ad morsiun salamandrae aecommodata ab AvLeenna alli ems interprete. Situerest dimetallas in verbis Aetii sit pra positis: τραχύτερον δὲ της φαρμακίτιδος σαυραc. quae fine dii bio ex eoni in uni sonte halista, plane diversam sententiam a Nieandrea praebenti Ρoeta enim ipsa in salamandram φαρuακίδα V eat. Aetitis divereana a salamandra laeeriani σαμ ιωκ 3α nominare videtur- Sit spicor tamen errore libraru verba ista σῆο φ. σκύρας a vicinitate nominis salamandrae fuisse essjuncta et corciipta. Forte fuit scriptiina ab Aetior η σαλαα ιδρα , η φαρυακῖτις σαυρα ἔσ=ι ζωον et reliqua. ι Reliqua quae de salamandra diei poterant, praecepi ad Theraraeorum versunt 8I8. ubi vide.: v. 54o Ero σθη. Dios rides VI. 4. Yλι- 'ο φλ Ψιιοι ἡ . ita etiam Patilus, Aesim et Actuariiu. Scribon. e. s S. lingua exasperatur. Eliteenitri: τῶν γλωσσαν παχύνεται, καμαλα Ιωαυλ. Atque ita etiaIn Scholia edita. αψ δ' υπε μαλ- In Medieeo est αἶψα δὲ ααλκ e. corriseri r tamen αἶνὐεο v. quod Riee. habet. Paris. αἶψ' υπο μαλης. Sympiciomata ita refert Diosc. διανοίας ἔμποδισμος κω τρόμος μετα ναρ- νης η φρίκης τινος κω ἔλκύσεος. Ita enim Attilaritas. lnPaulo est λαλι, o pro διανοίας, et ἐκλύσεese pro ἐλκύσεωe.
Ηane ultimam lectionem reperio etiam in Aetii eOdiee eraeeo, qui verba η φρ e Omisit. Scribonius: corpiis invalidiam fit; praeter hoc torpet rigori diis quibtudam. Expressit igitur
290쪽
u Aviemnae Iocum sic postili Vincentius zo. e. 64. Aecidit amtem ex apis niorsia vehemens dolor et inflatio in corpore, et v gravitas dinguae et punitio ejus, et tremor ac stupor. V. 54I. Paris. ἐκβαρυθων.i v. 544. Sensiim horiam ita postrit Dioscorides: πελιου-
1 σω δέ τινα μέρη κυκλοτερως αυτοῖς του σώματος, ως πολακις, ἐμμείναντος του φαρμάκου σηπόμενα ἀπο ρεῖν. Ita etiam Pau- Ius et Actuaritis. Sed plura Aetius: πελιουται δὲ αυτρὰ τινα i μερη του σωματος κυκλοτερῶς, ωσῖa πολύκις και σηπόμενα : απος εῖν. πρωτον μεν γὰρ σι σπίλοι λευκοὶ φαινονται κατὰ το σωμα, εἶτα ἐρυθροὶ, εἶτα μελανες μετὰ σν εως κου ρυσεως
τριχων. quorum partem eXpressit versip Avicennae ita: mautotiens etianti acci sit nigredo membri secundum figuram rotundam et casus ejils. Scribonius: et livoribus quasi niaculis Variatur. Eutecnius: κά οὐ παν ἐραπιον αλὰ κατὰ τόπουστο σωμα γίγνετου, καὶ μωλοπας ἔχει, καἰ ζοφωὸ ς άυθις αὐτοῖς αυτα ) ἐπιτρέχει χροιά. quae sunt ex commentariis V
tus is ducta; nec presse verba graeea sequitur Eutecvius, ut inescias, quam temonent in libris scis habuerit. Pro vulgato G 'ουσι Scholia veram Ieetionem σπύουσι annotariant; quam recepi. Sed praeterea legendtim est pπὶ τροχόεντες in οσίζουσι. Fornia insolita, sed Nicandro familiaris, ut in ψολόεντae via ἐννο, effecit, in Vulgaris laetio ἐπιτροχόωσιν tandem invalesum iret. / Ita in Therneis versu 33 a. αμα δὲ τροχόεντες ἐπιέι ψουσι μὲν άλφοί. Verbum σμωδιγγες recte Euleenius μωλωπας inte pretatur et Hesychius σμω3ιγε υφαιμος μωλωψ. Hine Eut nius colorem rimriun duxit, et ζοφωδης respondeti pomi tae πελιδναί. Nune dein una apparet Dioscoridem ex eodem eum Niea dro fonte hausisse Verba, πελιουται τινὰ μέρη κυκλωτερως. Et GOrraeus recte quidem posuit: plurima perque eu tem vi x livescit in orbem et saniem exstillat: sed is Dioscoridis, non poetae verba eXpressit. Uerba κεδαγομένης κακή.eηrοο Diose. ita expressit: ἐμμείχαντος του φαρμάκον. in