장음표시 사용
301쪽
Sed omnino gentra aliquod ambiguiun rctetae intellio
voluisse videtur Aetius, de quo etiani Plinius 8. s. 48. haeet . ranae quoque rubetae, Naarum et in terra et in lati more vita, plurimis refertae medicatuinibus, deponere ea quotulte et reis sumere a pastu dicuntur, venena tantum seu er sibi reservanistes. Idem 38. s. a I. nam si rana saIlva sita oculuna ad sprese. xit, praecipuum est remediiim Iae muliebre; et contra moria sunt ejiisdem bibitrer instillaturqire. Dixit ranam Pliniuriquam debebat rubetana; deinde stlivae tribuit, quod alii ais Satis. Sed inter remedia venenorum saepius Plinius ranas nominat, quas alibi restitis rubetas. Salivae aliquam noxam tradit etiam P aecus Kyranidum auctor: bi conspuerit, inisquit, rimeta hominem, InoX pilos Omnes amittet ille. Ita Iauis dat hune Iocum C. Gesner. Sed in editione Rivini p. 98. est ephryniis est species ranae in aridis degens. Hie si spuerit in homine, mox fiet totus dedapillatus. Sanguis alitem ejias u nenum est pilorum. Huc pertinet etiam, quod ex Sasernae Ii-Bris O re rustica refert Varro a. s. si quem elabrum Deere velis, ranan Iuridam conjectam in aquam usque ad tertiani partem de eoqui, eoque u DP corpus I abet. Similem in illam seplasiariorunt Officinae romanorum salamandras exenteratas servabant in melle, ut supra in Salamandrae historia annotavi.
Rubetas cφρ OG alvearia obsidere apesque sumatu
φυσαῖ evocatas devorare annotat Aristoteles H. A. 9. 4m unde narrationem traduxili Plinius II. s. I 8. rubetas appellans.
Sed ubi Aristoteles II l. IS. lienem ranae et phrynae parvum esse ait. Plinius II. L 37. simpliciter ranas nominat. Dulnum est, elir altero in loco φρῖνον, alimi φρύνην dixerit Philosophus ;iuxta phrynum priori in loco ranas palustres βάτραχοι -λματιαῖοι nominat. Ceterum busonem ore aperto assidentem alveario qirasi vi magica apes in fauces attrahere astirmat A ran in Actis Stoelchol m. UOI. 38. p. 239. Sed ipsam etiam ranam apibus iussisiari testatur Hastadni de Apium cultura in: Suecia,
302쪽
Suecta. HOITydae I 773. Ranam addit vas lutieis pleno inditani recenti ruis incirinescere et post paucos dies mori. 1 e sede veneni in bufonibus iiiversas auctorum sentenistras exposui in speeini. I. Playsiol. Aniphib. p. 27. Addontine loeuna Ρlinii Obscurtiui a s. s. 76. Sunt, inquit, et ranis venena, rubetis maxime; vi sinatis Pie Psyllos in certanti ne patinis cande tactas admittentes, Ociore qllam aspidum pernicie. Sed haec plane non intelligo; et Interpretes tacent. Aetii phryntim, et indem sine dissito cum phryne ab A liano memorata, Laurenti in Synopsi reptilR ua p. I 24. comparavit ei ini bulane egregie pitto a Roeselio in latuiIa XUlLyperis exitii si de Ranarii in historia natiirali. Sed ut etintiem agnoseaS, multa plura desulerantur argumenta recit In et forismae. Unum tandem indagavi in Ioeo hoc Plinii 3 a. s. 18. Stint, isqliit, quae in vepribtu tantii ni vivunt, ob id mi beta. riani nomine, ut riximus, quas Graeci phrynos vocant, gran- misi inae et inctarum, cum testia ne parva ni nil sinem comis parat Aetius) geminis veluti cornibita, plenae veneficiorum. Mira de his certatim tradunt alleiores - item ex his ranis Ben contra venena, quae stant ex ipsis. Ubi multis ex indiciis licebit agnoscere bufoneni ab Aetio descriptum. Noviana vero et egregitim formae argument uni praebent gemina vel taucorntra, eX qui tuis agnosco hulanena cornutiun lannaei a Se primo descriptum et pisitim, toto corpore spinosum, et Oc Ios ad basin duorum aculeoriam, veluti cornium, supra oculos exstantium gerentem; crius patriam huc que ignoravimus. Plura de eo dixi in Histor. naturalis Ampliib. Specimine altero. Hinc apparet vere de bufone Nae irato dixisse Aetium,
τραχύνει τα νωτα, i. e. terga exasperat.
Quod de lienis remedio addit Plini tu, mani Iesto est in. dicio, eum verba Nicandri respexisser καί τε σπλν ὀλοοῖο κακον βάρος ρκεσε φρύνη e λιμναί e. Sed peisini e Iienem ipsius riabetae remedio esse dixit veneno ejus, clina poeta ranae palustri lienem in remessio noulinet, ut recte monu
303쪽
mant selaolia graeea. Eundem tamen eum Plinio et rorem e rarunt post Conr. Gesneriini Interpretes Nieaiulci recentiores omnes, et qui C. Gesnera libros exscripserunt. De liene r nae vel riabetae in remediis taeent reliqtii medici graeci; solus Aetius hepar φρυνου λιμναίου in romedio nominat. Praeterea ex hoc indicio etiam agnoscimas eundem esse Nicandri phry- non cum rubeta Plinii, cui gemina veluti cornua sunt. His ita dessputatis transeo ad explicationem veneni ex gemino bilionem genere nunti, terrestri scilicet et aquatieo; quoriun alteriun, tei restrem Nicander φρυνον appellavit, a1- tertim κωφοῖο α φθόγγου voeabulis signavit, et habitatione pa-Iustra distinxit. Con paratione Iocoriam Aetii et Dioscoridis, qui eariandem bestiariina venenum episque poti signa enauariant , multo nunc Deiliorr et breviori etiam defungi Edebit, postquam divereas scriptor ni notitias jam ad unum genus ter
Aetitia igittir c. 54. primum nominat φρυνου ranam is hetam dixit Cornarius) vasque genera duo distinguit. Ait rum enim ait esse suci una cκωφον,) alteriam non item; illum
surcium veneno Occidere; hunc Vero ebreo δε. intelligo genus non surdit in inter ariandines vivere roris linctu. Deinde uenenIsgna, ejusque remedui commemorat, qtiae plane eadem posuit
Nicafider, sed diversis generibus distribuit, ut deinceps in si
gulis Ioeis docebo. Postea cap. 55. tradit Aetius separatim περι του ιν τοῖς rλεσι βατράχου, quem in ipsa oratione v eat rλειον βάτραχον. Veneni signa eadem plane, uno tamen minora, memorat Nieander, ita ut sit manifestum, eundem bufonem ab Aetio dici βάτραχον ἔλειον, quem Nicander κρυφον et οἴφ.θογγον vocans in paludibus habitare inter ariindines
ait, et maeni ipse Aetius in priore capite a surilo κωφά, vita
palustra ristinxerat. Subjunset deinde Aetius remedia qua dant, plane tamen diversa a Nicandreis, quae stitieet Aetius in unius busonis terrestris cφρύνου venenum antea Jam eo tuIerat. Nulla igitur dissensio est intea poetam et mediciun C . Aetium
304쪽
Aetium, nisi in eo, qtiod Aetius male husonem terrestrem κωφον appellavit, eique simul Oninia Veneni signa sqtae r media assi Davit veluti propria, quocirin partem Poeta aquaistico suo seu lardo busoni viniseat. Deinde hune aquatieiunhusonem pessi Ine ranam palustrem dixit, atque ita interpretes in eum errorem induxit, ut cliversiim genus a Nieandro laus ne acillatico commemorari a Aetio putarent, atque id cum vulis gari atque innoxia rana laeustra pera utarent. i Dioscorides in Alexiph. e. 3I. iisdem vocabulis, quibus Aetius, utitur, eadem ue plane veneni fgna at*le eadem remedia conanternorat; sed is Ita omnia in unum caput eungessiti; ut plane iitrum qile genus rubetae eonfunderet, nec sua cuique Mna et remessia tribueret. Quae Vero aestuc in numero signorum et remediorum desiderantur, addita reperies in libro s eundo Parabilium iub Diosc. nomine essitorum c. I 57. Qitor mauctorem quontinus eundem eum Alexipliarinaeis putem, invi dit me illud, quod in salamandra alter ex Nicandro lectioneni κρίνοισι i. e. lnus, alter κρίμνια i. e. farina hordeacia expressit.. Aetii orisnem secutiis est Avicenna IV. 6. 2. 8. e pas Io. eum hic uonam ex interpretatione latina, posita etiam a Vimeentio: Venentim ranae cOMOscitur per abominabilem sep rem, sicut leporis marini per Odorem. Sunt ranae Iacunales fiuviales Vinc. virides et marinae mi ae, utraeqlle venenoissae. Earum potu aecidit obfiilhatio coloris ad ei trinitatem tendens, et apostematio corporis cum Inollitia, et adustio inmittire acore, item miscultas anhelitris, tenebriositas oculo. runt, vertiw et laetor oris. Et quandoque accidit spasmusae tetanus, aut solutio Ventris clysenterica, nausea, vomitus, permixtio rationis et syncope. Est qllando Mnitura et exereis menta involuntario profluunt. Quodsi quis evaserit, dentes itamen excident. Curabitur autem, si evomaerit a potu olei et aquae calidae aut vini copiosi, et pIummam exercitatus fuerit, ae siti averit in balneo et solio calido, et oleis calidis inunctus fuerit. Salubre etiam ei est medicamentum tilaetareuma et
305쪽
vat: hetia vinitin pluri inuna clina tribus drachmis radicum ariunditiis , nee non cyperias et calamis aromaticus et In Vino.
'Pend deinde cap. 9. de ranis citrinis se pergit: Per has tollitur appetitus cibi, et acidi fitini riactus, color cor ruin pittir, super Venit syncope, nausea, vomitus et dolor ortis stomachi, et venter et mitii apostemate assiciistur. Curandi autem ratio LProx lina est citrationi praecedentium ranarum, quas lacunales t. Πiarinas voeavimus. Vincentitis, qui locum utriamque eX, sumpsit nescio unde in priore habet: spernia et ursinam et men- . . sma 'κδ vosiortate expellit: in reliquis nihil admodum variat. Rhares, qui eadem habet, praeter dentes etiam pilos deflue- Te ah, et in millieribus conceptionem impediri hoc veneno. Scholia etiam graeea Nieandri cum Euleenio eandem sentenistiana ex poetae verbis eisnxem'int, qtrae ita sonant: saepe ef findens et per nie)nbra spargens vrri feminaeste semen ins ita Him σΩL 'ς riae etiani licebit ita interpretari, semen via roriani et nitati erum temere nillium in generationis usum effun-- di ade6que infecundum reddi. Hydropicorum mentio ' it, Avicenna in mentem mihi revocat locum Scholior n, Praenalγi versum 586. ηε πίθου d. ξηροπυρα eXplicaVerant, addunt ωσπερ οἱ ύ ρωπικοὶ , et Ioemn recte de ειρα πυρὶ explicant, eiijiis usina in hydropicis docuit Galenus Cona p. med. sec. loca' 'IX..c. 3. Varia fontentorum πυριατώια vocant Inedici si 'coriam genera, quibus humores corporis noxii eXcoquerentur' enarravis closte Cornarius ad Galenum de Comp. Medic. χα Ioca p. 5I4. llnde petant lectores, quae ad Iociun Nieandri iu Iustrandiim egregie faciunt. Quoniam Interpretes et pleraque historiae naturalis sermi , ptores C. Gesneriam secuti, ad ranas arboreas virides pertraiis Xeriant ea, Plae de busone aquatico tradidit Nicam eri in vocat tiliana λαχε ιδ οe, Virident interpretabatiar Gesner; ope- rae pretimn erit addere, quae scrIptores Veteres de ranis arboreis, earrumque in medicina usu tradideriant. Ad evellendos pilos
306쪽
' a83 pilos sanguinem ranae , qtiam diopeten et calamiten voeant, assilibet Plinius 32. L 24. et paulo post retinam parVam esse ait in ariindinetis et herbis maxime viridem mutam ac sine voce, si forte hauriatur, ventres bovin Mendat. Hiniis limmorem corporis specillis derasum claritatem oculis intinitis asferre, iplasque carmes doloribus oculorum superponi. . Deni que ibidem addit quos lana ranas .conjecta& in fiftile. noviunJuncis configere, suceoque eariana, qtri ita eissu Xerit, adimiscere vitis albae lacryrnam atqiae ita palpebras emendare. Quas priori in parte loci cliopetes et calamitas vocat, eaedem Diosis coracii Ιl. 28. simpliciter sunt ranae virides, quat In sanguis evulsos pilos renasci prohibeat. Similem succi riabetariuneolligendi punctura rationem ad pocilla inficienda docent Scholia Nicandrea. Deinde nautam dicere Plinius arboreana vitiisdem ranam vix aliter polint, nisi cum rana laeustra viridi I, quacissima comparatain. Deinde pslothrum ex languine et,
nae parvae arboreae viridis fieri posse negat expertus Galenus de Medes c. Facult. X. s. qui antea de Comp. Medie. sec. IOeago. 8. ipsum illius me sicamentiana ex PapIa posuerat. Pergit Plinius s. 42. ad sanguinem sistendunt quosdam cinerem adhibere ranae, qiuun Graeci calana iten vocent, quoniana inter arundines tarticesqlle vivat, nunima omnium . et Vurii sisIirria. Scilicet rana nostra arborea vita iis non solum a ista te inter arborii ni solia degit, sed hiente etiam in aquis cO 'dita latet ibique ova edit , unde vere non solum parentes ipsos sed pullos etiam ranartini viridium in aquis reperire inter arundines licet, quae deinde in agros exspatiantur, arundines que ipsas ascendunt, piti viasqire voce satis clara praesagiunt.
Manifesto hane intelligit Plinius sect. 29. inquit, rana Pa
va arborem scandens atque ex ea uociferans. Hanc scilicet eam
ob causam, a praesagiis pluviariam, vatem μάντιν) graeci vocarunt, auctore Hesychio. Reliqua nomina graeca posui ad
Scholia. Eandem arboream ranam Arato ολολυγόνα, Ciceroni
aeredulam dici monui in Spec. I. Physiolog. p. a.
307쪽
Addam ex Aetii rap. 56. adnaonitionem, si qiris ranam parvam impriis ens deglutierit, eaqtie aucta tornaina ut lore misque Ventris creaverat, multam esse aquam tabendam, ut eum ea reUO matur rana Acissit exemplum mulierris, quae tres ala Iabotas deglutitos potis tribus vini meri cyatius evoniuerit. Tande in ad interpretationem poetae redeo. V. 57I. Πίμπρησι. Aetius e. 54. παρέπεται δὲ το ς λαβουσι πυρετος κω πω πρησι τα ἀκρα, ποχΚῶ σε ασθματt κωδυσπνο α συνέχεται o λαβών. οἴδημα δὲ παρέπεται μετώχρότητος ἐπιτεταμμένης πυεώδους κά Gόματος δυσωδία. Dioscorides pro febre et sequentibus verbis Aetii habet e. 31.dπιφερει on μα σώματος μετ ωχρότητος ἐπιτεταμένης, ώς δοκεῖν πύει ἐοικέναι, δυσπνοεῖν ra καὶ δυσωδία όιωδένα AGόμα. quem sequuntur Paulus et Actuarius. Hi igitur verba conamunis auctoris, quae retinuisse videtur poeta, non de s ire calida et extremarum partium incensione cum Aetio interis pretati sunt, sed de tumore naembrorum et totius corporis. Verbum autem πίμπρησι significat utriainmae, instat, et incendit; partes erum combustae vel ambustae corporis simul itistari solent. - U. 573. Καθεψiae. In Medie. Cod est: καλψίοιο κα ἀωΤήν. Unde legendum esset καθεψείοιο. qtiae scriptura niihi quidem exquisitior et ingenio Nienum grammatici et poetae dignior esse videtur. Aetius e. S . πίσσ- μετ οἴνου Propinat, Omissa cunium raninarum mentione. Contra Diosc. in Par hil. βάτραχοe ἐφθοο η οπ=ὸς προσφερόμενος, omisia Pice. Plura remedia, velut ex testudine habet Aetius eum Dioseo mile ΙΙ. 97. et Plinio 3 a. s. I . ubi est: test linis ter restris famnus contra serpentium omnium et araneorum et similium venena auxiliatur. ubi veteres editiones ante Hartim num habent additum: et rana m. quod locu IMose. approtat et Uinoemtitia 2 o. e. I73. Picena cum vino coquit Eutecnius. U. 575. Σπλο . Male Edit. Innitae σπλην. etsi vel in Seholiis vulgatis rectam Iectionem agnoscere licebat ex inter-
308쪽
pretationi. Rectam exilibent Paris et G. Uectorum eonyanctio haee est pasta: κω σπλην φρύνης λιμναίης ηρκεσε i. e.
μερα τευσε, βάρος ολοοῖο se. φρύνου. ut recte Inonent Sehoqia. Euleentus: αυτ ρκηο προς σωτηρίαν αν γένοιτο κῶσπλην. Pro splene Aetius e. 54. η ηπαρ φρύνου λιαναίου δίδ.b φαγεῖν. Dioscorides cum asseclis tacent de Biroque, verso Cornarai verba allata ornisit. Ranariun aquaticarum carnis coctas cum areto, et hepar cum vino propinat contra araneorum et scorpionum venena noster infra v. 623. ubi vide notana. Aelianus I 7.16. ex Tirnaeo, Heraclicle et Neoele medicis tra
interimat, alterunt alterius remedium esse. Sed noster nunc de rana aqtlatica, non de rubeta lo*littir. Ei itemius nescio qua auctoritate inensuram oboli splenis portioni definit. . . V. 57 Or ἄφθογγος. Haec ita repetiit Eutemius ro δέ γ ἔτερος των βατράχων, ο τους Θάμνιυς ἐπιων τω Θέρει, φωνην οὐκ ἔχων. Scilicet δαρ de aestate interpretatur. . . rV. 579. Πυξοιο. Aetius e. 54. phrypo seu rinetit muta: On Mα δὲ παρέπευώ μετ ωχρότητος έπιτεταμμένης πνρωδους Cornarius buXeo, πυεωδους, recte la κοῖ πιόματος δυωωδία και λυγμος. ἐνιότε δὲ. κώ σπέρματοc αβούλητος ἔκκρώ- σις. et e. 55. M rana palustri sy tomata haec ponit: αυορ
κουφότερος. Dioscorides Alexi . 3I. phryno aut rana pali stri ingesta corporis tumorem sequi ait eum intenso pallore, qui buxi colorem inutetur; accedere spirandi difficultatem grauena halitum oras singultumque, atqtie interitum invitam genisurae profusionem. Eadem cum Dioscoride tradunt Pa lus Aegineta et Actuarius. Xολόεν cόMes. Scholia interpretantur quasi legatur χολν. Scilicet etiam versia II. χολόεν interpretatur glossa interi. G. χολην ἐμποιούν. Euteonius I μοχθηρας τὸ 'Gόμα ἐμπίμπλΡσιν ὀὀμης λυγμούς τε ἐπιγίγνεσθα κω σπασμοῖς παρέχει.
309쪽
V. 583. Tελίσκει. Ita Codices omnes pro τελέσκει, et deinde χεύαις pro χεύοις. Euleenius : οἰγόνους ανδρας καὶ τ νηῖκας αντικρῖ. τίθησιν. αασθενούντων γὰρ των μορίων καὶ ἐλατΤουμένων της σφων κατα φύσιν δυναμεως το σπέρμα προχωρεῖ ατακ=ως καὶ ου κατὰ λόγον. Ceteriam Paris θηλυτέροις.
- v. 584. Remessit In prirnum est in vino et vomtu. Diosci in Alexiph. κιβοηθητοι τε τυγχανουσι μετα τον ἔμετον λαμβανοντες α κρατον πολυν. in Paratal. ποιουσι καὶ ακρατος πολυς πινόμενος καὶ ἐλμου μενού. Aetius e. 54. ειrὶ δὲ εὐβοηθητοι uετα ταν δι' Aρελαίου Dar λαμβανοντες ἔκρατον πωλυν. Ciun Dioscoride tibique faciunt Paulus Aegineta et Actu
rius: horum igitur vecta ponere nolui. .' ': l. V. 585. Πελεύοις recte Cod. Med. Rice. pro πελαζεα. 'V. 586. Altemn remediurn - aptui Diose. ita traditur: λούειν τε καθ' ἐκαέην ημέραν. In Parat . distinmus: καὶ λουa ἐν πυριατηρίοις. e quae de siecis balneis interpretatiir C. Gesner. Aelius: ποον δὲ πυρωσας η κλίβανον η φουρνον καὶ Ἀνασπασας τὸ πῆρ, καὶ ευδυς πλίνθον ἐπιτιθεὶς ex Corma- is versione napple) καθίει τον καμνοντα, καὶ Αρουτω ἐπιπολύ. tecte iginae Eutecnius: καὶ τας δι' ἰσῖρακων πίθου σω κακο- καθουντι πυρίας προσφερε. Scholia recte ξηροπυρίαν appellant, ut jam supra annotavi. . .. Ἀναλθη. Ita Medie. cum Scholus, quae timen et vul-νrem ἐναλθη commemorant. V. 587. Θερμασσαο habent Medie. Riecari . v. 588. De usu calam et cyperi vide ad Scholia. Aetius: ρίζας τε καλάμων, ἐν ea σι αυτοὶ φρυνοι νέμοντου, κόψας μετ οἴνου ὁβου πίνειν, η της ἐκεῖσε φυομένης κυπέρου λ. β. Asr οἴνου. Unde apparet έρπετα h. l. esse ranas; et vocabu- Ium οἰκείη significare consuetam, propriam ranis Iaelini. Male Igitur Eutemius: τρέφουσι δὲ τοῖς καλαμους τούτους σι δίυγροι
310쪽
τρει πάντως κρῖ λιμνωδεις τόποι. Verba reliqua pIane praeteriit de ranis.
Αὐε ρῶν. Vulgarem Iemonem αδ ειρA Sehosia etiam memorant, quanquam ibi ε ε ρων scribitur, quod αυχμηρων interpretantur. nisi forte potitu αυχμηρῶν suit olim scriptarna, eujus glossa est ε ρων. Sed C liciam Paris et G. Iectionem
sequunt tir Seholia et Eutemius, μυάλων interpretatus. Iutextu vitium eou. et stridi ριβα κόψας. V. 5 89. 'Υπα τέτραφε λυνν οἰκείν c Od. GOett. quam remonem fere praeseran1. V. 59 I. Corrig. φιλοζύοιο. V. 592. Postremum hoe remedium ita tradit Diose. δ.Pδὲ αὐτὸν άναγκάζειν συντόνωο περιπατεῖν καὐ τρέχειν ὁιὰ τὸ ἐν αὐτο ς ναρκῶδες. In Parab. διώκε δὲ καὶ περιπάτοις η ὁρό. μοις χρώμενος. Aelius: άναγκαζέσθωσαν δὲ και συντόνως πgis ριπατεῖν κώ τρέχειν, καἰ τὸ ἐν αὐτοῖς ναρκῶδες. ἐνεργεῖν γαρ σφόδρα ἐπ αυτῶν τὸ γυμνάσιον ' καἰ λουέσθωσαν E. καθ' ἡμέραν. ubi Iege cum Orenarii versione διὰ τὸ - ἐνεργεῖ Euleentus: ἄλως δὲ απότρεπε σου πίνειν η ἐσθίειν ἔλως ' έκτυχῶν δὲ αυτὸν ωφελήσεις προσαναγκάζων ώς o Γον τε συχνοῖς περιπάτοις χρῆσθαι. In Scholiis reperitur άνατρίψαι αυτὸν νησῖiv. Pras τρίβοιο sit a verbo τρίβειν. Verbivn κατατρύσαο eadem Seholia talariant ad eorporis jejuni Aiacilenti, in en i scientiam dea ulatione et cursu frequenti. Sed consilium lioe alio spectare, ad pellendum scilicet corporis torporem,n Onent medici laudati antea. v. 593. Κατατρύσαο. Editio Bant . male καθα τρύσαο. V. 594. Diosc. e. 27. λιθάργυρος ποθεῖσα βάρος ἐπιφλρει 6ομάχιν και κοιλία και ἐντέροις μετὰ Hρόφων έπιτεταμένων, ἐνιόra δὲ καὶ τιτρώσκει τά εὐτερα διά τὸ βάρος, κω ἐπέχει τὰ Ουρα, παροιδεῖ δὲ αὐτων τὸ σωμα καἰ μολιβδωδη απρέπειαν λαι βάνει. quae Uerbis, non sensu, variavit Aldina Pauli editio, et Λetuamus.