장음표시 사용
311쪽
U. s 95. Primam in textu eore. Ora pro τότε. λήσa GOett. πέσοι Paris rora poni h. I. pro zo monet glossia i teri. GOett. Deinceps μέσσων Med. et ex corressione Ric Emeenitus οὐκ αν λιθάργυροή ποθεῖσά τινα διαλαθοι ποτέ αυτ ν γαρ πρῶτον μὲν βαρύτητα προσυίβεται τη γασυὶ π q. a. Seribonius: SpRma argentea pota, quam Graeci λιθάργυρον dicunt, ventris inseri gravitatem, inflammationem, postea dolorem cum tirinae dissielli exitur procedente tem P re, colori, quidem quasi plumbei fiunt: praecipue haec de fommitas et ea faciem deprehenditur. Suppurant autem plurima: partes e Ortini. ubi Rhodius recte monuit legi debere Uationem. V. 596. Πνεύματ recte etiam Paris etsi in E M. quihu clam et in Bandiniana est sine varietate πνεῖμα r scriptum. I einceps κατοuφίλιον GOett. κατεμφάλιον Medie. Sed reis cte όuφάλιον Rice. et Paris. VUlgo ἐμφάλιον. Seholia: βάρος κατὰ της κοιλιας, μετὰ δὲ την μέσην αὐτνν πνεύματα βορβορίοντα άνειλεῖσθαι, τα D μελη πιμπράσθαι. Euleeni ist
πειτα Ου περὶ τα σπλάγχνα πνευμάτων τε κιν σεις ἰσχυρας
κά ηχουe οῖον δή τινας περὶ τον εμφαλον έργάζεται. Noster versu 287. καταπνίγουσα δε πνεῖμα ἐντος ὐποβρομεει, ολέγω, δ ινελίσσεται ολαω. Sed h. I. lego ἀνειλησαντα. Hippocrates de vetere inericina T. I. p. 34. οσα δὲ φύσαν τε κώ άνειληματα ἐνεργάζονται si τω σώματι προσῆκει ἐν μὲν τοῖσι κοίλοισι τε καὶ εὐρυχωρ σεσιν οἶον κοιλίν τε κω Θώρηκι ψόφον ra και πάταγον ἐμποιεῖν. ubi Galenus άυειλ ματα interpret l
312쪽
λίας και ἐντέρων μετὰ σ ρόφων ἐπιτεταώνων εἰλεωδων περδνοῖς ὀμφαλοῖς μάλισΤα ερειδόντων. ἐπέχετα κω σα Φυρα μετα παροιδ σεως τού σώματος. πελιούτω ἐὸ eλει το σῶμα κω μολιβδῶδες γίνεται.
σις κατέχεται. Fuit ergo Olim Ieitum ου μην τε τ' ουρων. in aliis vero ου μὲν των οὐρων. Euteonius: τὰ Ουα προχεῖσθαι οὐ συγχωρεῖ. ὐποπίμπρησι δὲ και τα μέλη, τω μολίβδωτο χρῶμα ἐοικέναι ποιεῖ. Pro ανυται possis iuspicari exqui sutius ἔνarm fuisse olim seraptum h. I. Vide Interp. Aristoph. Vesp. vere. 399. et Aeschyli Choeph. V. 797. v. 6on. Mολίβω M. R. G. μολίβδου Paris Vulgo μο. λίβδω. Antea πίπραται Paris. Aelius; και τὰ ἄρθρα πιμπραται. ωὶ τελει τε και πνιγμος παρακολουθεῖ
v. 6 I. Διελόον. Seholia: δυῖ oβολοῖς σμύρνης. Eute unius: μα Θεραπεύει ταὐτα παντα σμυρνη σαθμι μέν την όλκην εἰς οβολοῖο δύο. Dioscorides in Parab. retrae Obolos duo, Aetius rριώβολον. Diosc. in Alexiph. et cum eo Paulus, plures etiam obolos ponit. Μyrrham simpliciter no minat Scribonitas. Glossa Interi. G. τριλ κοκκίων ε οβολός. Unde fortassis origo diversitatis est repetenda. U. 6oa. Uρμίνθοιο M. R. όρυίθοιο Goett. Ορμενοιο PMdis. Scitolia ἱρμίνιον habent scriptum. Iosia interi. Goeti. 0μίθοιο ε ος βοτανης. χύσιν, φύλα. Euleenius: και ἔρ- μινου ἡ βοτάνη, ὐπέρικόν τε δἰ τὸ ἐν το ς ορεσι τρεφόuενον κω ὐσσώπου κλῶναι. Diosc. ορμίνου αγρίου σπέρμα, ἴσσωπον.
313쪽
tibi male olim legebatur: τέρμινθος έγριον. In Parim. ορμί
Actuarius: terebinthi agrestis semen. Aelius: μετὰ τον διασων όλισθηρων άφεψημάτων εματον . ποτίζειν μετ' οἴνου ορμάνου σπέρμα - ν άψίνθιον, η σελίνου σπέρμα η υσσωπον-Gorraeus χύσιν poeula interpretatur. Scribonius: aluvantur ReunditiIi rejectionem aqua ui 1 Iis, acrimae curatione, pia Pere, Myrrha, apii semine pondete pari in unum mixtis, ex eodeni medicamento ' Ρ. unius dare cum vini cy this tribus quatitorve coti sie potis. in Theriae. vers. 893. καρφη ὀρuc νοιο sunt, ubi Eutemius Quιυθοι habet. Hormini silvestris seis nien venerem 1lim illare cum Diosc. annotat Plinitis. v. 6o3. Oύροιου Scholia habent, et αρειν ν interpretantiar, όρνδάμνουe Verci κλή/οι e. Hypericum omittit Aetius; describit Iaiose. 3. I7I. et inde Plinius 26. s. s3. sed neuter usus alexipharinaci meminit. Loeum natalem Diosc. ponit ιν ἐργασίασα καἰ τραχέσι τόποιe. Est etiam alluit genus, aliis Coris dictum, aptus Dioscoridem 3. 174. et Plinium 26. s. s utruntque vim mureticam possidet, quae h. I. requiritur. In Hippocrate Galeni Glossarium κόρη interpretatur ὐπέρικον, ad dens ἔχειν τον καρπὸν κορίω δμοιον. Vide Haria uinum ad Plinii locum laudatum. v. 6o4. Σποράδος τε Medie. Scholia: την ἀγρίαν συ-
κεν. σελίνου, του όρεοσελίνου καλουμενου. φυτὸν γὰρ τοιουτον ἐσδε διουρητικόν. Eute ius: κράδη τε προς τούτοις καιμέντοι καοῦ τό του σελίνου ἐπι πῶσι σπέρμα, τ ὁ D 'Iσθμωτὸ πρωτον λόγος εχει φυναι. Diosc. in Parat . σελίνου άγρίοὐ σπέρμα. Ficum. agrestem reliqui Inedici graeci omnes omi tunt. Asclepiadem pud Galenum Antici. I l. 7. βοηθεῖ πέπερι, σέλινον, σμύρνα μήτ' ο ου λειωθέυτα κά πινόμενα. Pliniusa a. s. J3. urticae semen cicutae contraratim esse Nicaiicier affirmat, item fungis et argento vivo. 1ed nee in fungis nec h. l. Nicander semen urucae memoravit. Et pessime Plinius lis haris
314쪽
gyriani vertit argentum vi viam. Uide Mercurialis Uar. Lect. II. 14. Sie iterii in Plinius M. s 33. Colunt tartim silvestrium Inrnui privatim contra argenti vivi potu ut laticiat; ubi Aetius
Paris. Florentina I θ' ὐωοκουρου sine varietate de sit. Uoea hulum ἀλίβαέον eum sequenti in lacuna est libri Riee. In
GOere. aliena naanira conexit αλίβλαπΤον. Euleenius: v,si M. ab τού περὶ αὐτου δε διαγγελων λόγος, ως οἱ Σισυφον αποῦ τονει τον ἐπὶ τῆ Mελικέρτου σαφῆ δε 'IM- αγοντες ανωνα ἐπιμαντό τε τά σελίνω πρωτει κω ἐσυφανώσαντο. Ex ii Nicandra Ioeo constat primaru in Isthmi eis Iudis coronam fuisa se ex apio. Pindarus etiam Isthm. a. 23. δώρια σέλινα Domi nat. Timoleonus aetate eadem corona fuit adhue usitata,
teste Plutarcho in vita TimoL T. II. p. 13a. mi. Bryanti, unde emendabis Plutarchi Symp. Q. p. 676. ed. Frari L Uide Corasini Dissert. Agonistic. p. 82. Periluet buc locus Euphorioni
315쪽
ti ominat Aetiin, hyperieum et erysimon omittit, contra absinis stilini ponit. Hesychius: ἐρύσιμον κάρδαμον αγριον. Αtquo omnino Gorraei interpretationem ipsa grammatica rescit. Πέ- ονυινι seu πέπερι est. Meusativus a κόφας pendens; igitur ery. sinu in herbani interpretari delumas: quam noster Theriae. uersu 894. dixit εἰρύσιμον, uri Vide. Eosmiun, Iatinis iri nem, et horininum horii graeci et romani colebant, alictore Pimio. Corum ἐνθρύψαιο coneri, ubi vulgo ἐντρίψαιο. , - v. 6o9. Βλαόθειαν ευανθέα M. R. sed in R. correctum. Uoloenant βλάσ*ν εὐανθέα. Scholia ἰ κύπρον τα νεοανθη, ν Θαλη βλασ tam , Eut Dius: αλα μην κω κύπρου σης β -υης βλάέους. Diosc. κυπρου ἄνθος συν εἴω. In Parata cypruin onlisit. Aelius: κύπρου ἄνθη η βλασ=ούο.
νου τευ εὐανθοῖς καρπον συν οἴνω, κω ταυτα τω νοσουι τι δίδου. tibi Medi male πρωrou ροι- trabet. Cytini nientio. neni omittunt medici graeci reliqui. Theophrastiis H. P. l. aa.
316쪽
νῶν σωμαEικων ἔγκων όψαιότερα γίνεται καθάπερ υ της δεα ἐν ταρ. πω κυτίνω ἄνθος. Est ergo ealyx, quo dehiseente flos in sin folia se pandit. Dioscorides I. Is I. et I 54 dom sticae punicae florem κύπινον, agrestis βαλαύσ7αν vocari ait.
αυτοὐ φαίνεται σχηματι μενος εἰς ἰδέαν ροας. Plinius 23. s. 6.pra iniri ponu hujus partiri store re desinentis cytinus voeatur. . Diose ides 4. 69. In hyoscyamo κυτίνους σκληρους diXit, quos ipse postea λοβοῖο voeat. Vide etiam ad Theriae. Vers. 87 Cornarium ad Galeni I. c. p. 444. et Bodaeum ad Dieop . v. 6 II. Σμον GOeu. Eutecnius: σμῖλός ἐσδε φυτὸν ρα παρεuina τν ἐλάτν, θανασιμον δὲ γίγνεται τοῖro τοῖς αὐ- του λαβάσι; oioscorides c. I a. σμίλακα dixit, monens ab alligδύμιον vocari. In Parabit. e. IS 3. τιθυμακον etiam vocari ait, non solum s eo letalem, sed etiam umbra, quo tempora
praegnans fiores proferat. Sed libro 4. 78. θύμαλον habet, et similem foliis et nugnitudine abieti esse est. Hinc ἐλαοίδα
dixit poeta. Monet eam, quae in Carbonis nascitur, tantam vim habere, ut um tua sedentes vel dormientes sub ea Iaedat vel occidat; gallinaceos fructu Italieae nigrescere. Pli ira I 6. s. aci. Sextitis liane sinuacem a Graecis vocari dixit, et esse tu Arcadia tam praesentis veneni, tu qtri obdormiant sub ea, ci-hia nave capiant, IIiomantur. In LMOstoride legunt alii Καρβωνία. De Aetolica taxo eadem ex Andrea messico referiint Seholia, et montem Aetoliae Oetam huc asserunt. Θύμιον li bet etiam Pauliis ex Dioscoride. Fumun taXi m es necare tradit Plinius et . s. 7 a. mecum contra viperae morsum laceraedicto publicavit olim CIaudius ap. Sueton. c. I 6. Calabriam in Dioseo ridis Ioco nominat versio anuq ira apud Uincent. Ist.
v. 6Ia. Πολυκλαύobio dedit Lemus, atque ita M. et R.
317쪽
ποθεῖσα ἐπιφέρει ψύειν καθ' που σου σώματος κά πνρομὸν όλυ τε Θανατόν : zontra quae valere ait eadem remedia, qtrae contra eleutam. In Parab. δοτέον οἶνον πολὰν κώ σε καἰ οσανοὰ κακιον πεπωκόσι. Aelius: περὶ σμίλακος ἡ Θυμ λου
Ψόεου lege ταεου λεγομένης. σμίλαε δὲ ἡ καλουμένη θύμπιλον, παρα δὲ 'Pωμαίοις τόξον ποθεῖσα μιφ. ψύειν μου του σώματος κώ πνιγμὸν οε ν περὶ του θανατον. Paulus habet ἀύΦασου. Loeus Callimachi a Seholiis positus pertinet ad Trachiniae regionis taxum, ut constat ex Aeliani H. A. 9. 27. Loomam Theophrasti H P. Io. φασὶ δὲ σα μὲν λόφουρα μνψειν τῶν i φύλων άποθνήσκειν, - δὲ μηρυκάονra αὐών πασκειν conciliare cum Sehesiis conati sunt Bodaeiis p. I76. Meursius opp. Uol. 4. p. Iaa. optime autem Camatiis obf Var. a. e. a I. Montem Aetoliae Oetam ignoro, qui a tergo
Doridis est, Poetam intelligi su*icor ex Ioeo Callii ehi aptus
318쪽
320쪽
ecta το πο μα addunt O. et Lorr. Deineeps olo enim κω αυτός φησι. θεῖα. Correm ex GDeu. . V. 7. Εηρηκε δια τὸ μέσον του βορείου G u. Deineeps vulgo μειδη κατα 'την αρέον τόπος. Postea G. η ἐέι τροφη, αφ' οὐ προ η θηλαζουσα μντηρ. . Locus Callimachi vulgo i gItur sic: δαίμων ἄπομφαλιος ἔθὲν ἐκεῖ,ον. Quod dedi, est ini I. libro. Exstat in Hymno in Iovem vers. 44. δυμ bscripsi pro Δίδυμον, monente etiam Holsten. ad Stephani Byr verba: δίνδυμα τρη της Τρωαδος αφ' ων, Δινδυμ v De teinpore Phrygiorum matris Idaeae iacirarum, mense et dimmensis, nihil aliunde compertum tabeo. . Ἐπειδη αντιφαρ- μακον. Malim εἰ μη αντιφαρμακον ἔχει. Postea vlligarum, ἐλπΤουσιν ἐν δένδρω correxi ex G. Κερβερου φυηναι declaex G. pro φανηνω. 7 Deinde χωρίον λεγόμεσον pro χωρία λε
γόμενα. V. a I. Vulgatum ἐσκυτισμένοις correxi e G. POMea ταυρωτικαν ex eodem pro σ, ωτικὸν , et σιλαίνειν pro σιλ- λαθειν. EXInde Vulgo erat: ταυρόκερως γαρ ο Διόνυσος. EXH
λαίνειν vide Hemsterh. ad Pollucem T. II. p. II 3 a. et Aemui V. H. 3. M. Recte aeterum Selioli, moneat ab antiqesom