Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

101쪽

Ουτως οἱ τοῖς πελας ἐπιβουλὰς ράπτοντες φθάνουσιν αυτοὶ συμφοραῖς περιπιπτοντες. 172. 'Πευτης καὶ πιττ4. C. 29 . F. 202.)γξευτης τέττιγος ἀκουσας μεγα τι θηράσειν ἐδόκει μετρεῖ την θηραν ἐκ της ωδης παρερχόμενος. τὸς δὲ την τεχνην κινησας εἷλε τὸ θηραμα, ωδῆς μὲν πλεον ουδὲν ἐκομίσατο ' κατητιῶτο δὲ την δόξαν, . ώς ψευδῆ τοῖς πολλο ς κρίσιν ἐπαγουσαν. Ουτως οἱ φαὐλοι δοκοsσι μ*λλον ἡπερ γεγόνασιν,

173. Ἱππος, Βους, Κυων και υνθρωπος. C. 19 . F. 278. B. 74.

Ἱππος καὶ βους καὶ κυων, ἡπὸ ψυχους στενουμενοι, ἐλθον εἰς ἀνθρώπου τινος οἰκίαν. 'Ο δὲ δεξάμενος αὐτους καὶ πυρ ἀνάψας πιαλψε. καὶ τω μεν Ἀπω κριθὰς παρετίθει, τω δὲ ταυρω αχυρα, τω δὲ κυνὶ τα ἐπὶ τῆς τραπέζης ἐδίδου. Aια δὲ την τοιαυτην φιλοξενίαν ἀντημείψαντο αυτω χάριτας, μερίσαντες καὶ χαρισάμενοι αυτω των ἐτῶν ἀφ' ων ἔζων. Καὶ ὁ μὲν Ἀπουευθυς τους πρωτους χρόνους ' διὰ τοὐτο εκαστος θερ

μὸς καὶ γαῶρός ἐστι τῆ γνώμη. V δὲ βοsς μετ' αυτὸν

τους μεσους χρόνους ' διὰ τοsτο μοχθηρὸς καὶ φιλεργός ἐστι πλοῶτον ἀθροίζων. Tρίτον δὲ ὁ κυων τους τελε- ταίους χρόνους ' διὰ τοsτο πῶς γηράσκων δύσκολός ἐστι τῆ γνώμy, καὶ τον διδόντα μόνον τροφὴν αγαπῶ καισαίνει καὶ ἐπιχαίρει, τοίς δὲ μη διδοsσι καθυλακτεῖ καὶ

καθάπτεται.

Oτι τινὲς των ἀνθρώπων, φαsλοι ἔντες καὶ κακοὶ, μόνους εἰώθασι φιλεῖν τους διατρέφοντας αυτούς. 173b. υλλως. S. l04.)Zευς ἄνθρωπον ποιήσας ὀλιγοχρόνιον αυτὸν ἐκομησεν ' ὁ δὲ τῆ εαυτοs συνέσει χρώμενος, ὀτε ἐνίστατο

102쪽

ὁ χειμὼν, οἶκον εαυτῶ κατεσκευαζε, και ἐνταυθα διέτριβε. Καὶ δη ποτε σφοδρου κρυους γενομένου, ναὶ του Λιος υοντος, Ἀπος ἀντέχειν μη δυνάμενος ηκε δρομαῖος προς τον ανθρωπον, καὶ τουτου ἐδεηθη, οπως σκέπη αυτόν.-δ' ουκ αλλως ἔφη τουτο ποιησειν, εἰ μη των οἰκείων ἐτῶν μέρος αυτω δω. Tου δὲ ἀσμένως παραχωρησαντος, παρεγενετο μετ' ου πολυ καὶ βους, Ουδ' αυτος δυνάμενος υπομένειν τον χειμῶνα. υμοίως δὲ του ἀνθρώπου μη πρότερον υποδεξεσθαι φάσκοντος, ἐὰν μη των ἰδίων ἐτῶν ἀριθμόν τινα παράσχύ, και αυ- τὸς μέρος δους υπεδέχθη. Gi τελευταῖον κυων ψυ- χει διαφθειρόμενος ηκε, καὶ του ἰδιου χρόνου μέρος ἀπονείμας σκέπης ἔτυχε. Ουτω τε συνέβη τους ἀνθρώπους, λαν μὲν ἐν τῶ του Aιὸς χρόνω γένωνται, ακεραίους τε καὶ ἀγαθυυς ειναι ' ὁταν δὲ εἰς τὰ του Ἀπου ἔτη γένωνται, αλαζόνας τε καὶ υψαυχενας εἶναι' ἀφικνουμένους δὲ εἰς τὰ του βοὸς ἔτη αρχικους υπάρχειν ' τους τον του κυνὸς χρόνον ἀνυοντας οργίλους καὶ

υλακτικους γίνεσθαι.

υτω τῶ λόγs χρησαιτο αν τις προς πρεσβυτην θυμώδη καὶ δυστροπον. 174. Ἱππος γερων. C. 193. B. 29.

Γέρων Ἀπος ἐπράθη προς το ἀληθειν. Zευχθεὶς

πιτι μη λίαν ἐπαιρέσθω τις προς τὸ της ἀκμης ητης δόξης δυνατόν ' πολλοῖς γὰρ τὸ γηρας ἐν κόποις ἀνηλώθη.

174h. υλλως. Ἱππος καὶ Μυλωρός. c. 193. F. 206. Ἱππον ἐλυπει τὸ γηρας, καὶ μυλῶνα αντὶ μάχης ἐλάμβανεν. Σὸς δὲ ἀληθειν ἀντι του πολεμεῖν ηναγκάθ

103쪽

τῆς μάχης. Καὶ ὁ μυλωρος προς αυτον - ἐπίσχες εφη-τὰ παλαιὰ θρυλλῶν ' ἡ τύχη γὰρ θνητοῖς την ἐφ' εκ

τερα φερειν οἶδε μεταβολήν. 175. Ἱππος καὶ Ἐλαφος. C. 313. F. 383. ex Aristol. Rhel. II, c. 20. Στησίχορος, ελομενων στρατηγὸν αὐτοκράτορα των

Ἱμεραίων Φάλαριν, καὶ μελλόντων φυλακὴν διδόναι τοs σώματος, ταλλα διαλεχθεὶς εἶπεν αὐτοῖς λόγον 'ώς Ἀπος κατεῖχε λειμῶνα μόνος ' ἐλθόντος δ' ἐλάφου καὶ διαφθείροντος την νομὴν, βουλόμενος τιμωρήσασθαι τον ἔλαφον, ἡρώτα ἄνθρωπον, εἰ δυναιτ δεμετ αυτοὐ κολάσαι τον ἔλαφον. υ δ' ἔφησεν ,, ἐὰν λάβη χαλινὸν, καὶ αυτὸς ἀναβῆ ἐπ' αυτὸν ἔχων ἀκόντια. . Συνομολογήσαντος δὲ καὶ ἀναβάντος, ἀντὶ ros τιμωρήσασθαι αυτὸς ἐδουλευσεν τω ἀνθρώπω. ,,ουτω δὲ καὶ υμεῖς ἔφη - ορατε, μη βουλόμενοι τοὐς πολεμίους τιμωρήσασθαι, ταὐτὸ πάθητε τω Ἀπω ' τον μὲν γαρ χαλινὸν ἔχετε ε , ελόμενοι στρατηγὸν αὐτοκράτορα ἐὰν δὲ φυλακὴν δῶτε, καὶ ἀναβῆναι ἐάσητε, δουλεύσετε ΓῆδηJ Φαλάριδι.

Γελων ὁ Σικελιώτης τυραννίδι ἐπιθέσθαι διανοούμενος 'θεραίων ἐθεράπευε τὸν δῆμον, καὶ κατὰ των δυνατῶν υπερεμάχει ' καὶ αυτὸν ήγάπα τὸ πλῆθος, και φυλακὴν τοs σώματος αἰτοῶντι ώρμῆτο διδόναι. Στησίχορος δ' ὁ γμεραῖος ποιWὴς υποτοπήσας ἐπιχειρεῖν

104쪽

89 ' -

αυτον τυραννίδι, στας ιανον nεξεν εἰς το πληθος, εἰκόνα του μελλοντος πάθους. , ππος φησὶ - νεμόμενος ἐφοίτα πιουμενος ἐπὶ κρηνην, ἔλαφος δε το πεδίον διαθέουσα την τε πόαν κατεστειβε καὶ το νῆμα ἐτάραττε. καὶ ὁ Ἀπος ποθῶν την ἀδικουσαν τιμωρησαι,

τάχει δὲ ποδῶν λειπόμενος, ἄνδρα κυνηγέτην βοηθονεκάλει' ο δε, εἰ χαλινον δέξοιτο καὶ αναβάτην, ρῆστα ἀμυνειν αὐτῶ υπισχνεῖτο. καὶ ἐγίνετο ουτως. καὶ ημὲν ἔλαφος ἀκοντίοις ἔκειτο βληθεῖσα, ὁ δ' Ἀπος ισθετο δεδουλωμενος τψ κυνηγετη. ,, sτ' ἔφη ,, δεδοικα καὶ αυτὸς, ω θεραῖοι, μη νῶν δημος οντες των ἐχθρῶν μὲν διὰ Γελωνος περιγένησθε, αυτοὶ δ' υστερον Γέλωνι δουλευσητε ' φιλεῖν γὰρ ἄπασαν δύναμιν τψ λαβόντι ἐπὶ τον δόντα ειναι, οταν, ωσπερδοῶναι αυτην, μηκέτι ἐκ του ὁμοίου κομίσασθαι 176. Ἱππος καὶ Ἱπποκόμος. e. 195. F. 279. B. M.)Kριθην την του Ἀπου ἱπποκόμος κλέπτων καὶ πωλῶν, τον Ἀπον ἔτριβε καὶ ἐκτενιζε πάσας ημερας.

Κνη δὲ ὁ ῖππος ' ,, εἰ θέλεις ἀληθῶς καλὸν εἶναί με,

την κριθην την τρέφουσαν μη πώλει. - 'χτι οἱ πλεονέκται τοῖς πιθανοῖς λόγοις καὶ ταῖς κολακείαις τους πένητας δελεάζονται, καὶ ἀποστεροs- σιν αυτους καὶ της αναγκαίας χρείας. 177. Ἱππος καὶ πινος. C. 125. F. M. B. 7. υνθρωπός τις ειχεν ἶππον καὶ ὁνον. 'Οδευόντων

βάρους, εἰ θέλεις εἶναί με σῶν. - δὲ Ουκ σπεω 'ὁ δὲ ὁνος, πεσὼν ἐκ τοs κόπου, ἐτελευτησε. Tου δὲ δεσπότου πάντα ἐπιθέντος αυτψ, καὶ αυτην την του ἔνου δορὰν, θρηνῶν ὁ ῖππος ἐβόα ' ,, οἴμοι τφ παναθλίφ, τί μοι συνέβη τ* ταλαιπωρω; μη θελήσας γὰρ

105쪽

90 μικρον βάρος λαβεῖν, ἰδου ἄπαντα βαστάζω, καὶ τοδέρμα. μυθος δηλοῖ, οτι τοῖς μικροῖς οι μεγάλοι συγκοι νωνουντες ἀμφότεροι σωθησονται ἐν βίω.177 Aλλως. πινος καὶ φωνος. S. 177. F. 133. c. p. 328. υνηλάτης, ἐπιθεὶς ονω καὶ ημιόνω γόμους, ηλαυνεν. Ο δὲ ὁνος, μεχρι μεν λεῖος τόπος ην, ἀντεῖχε προς το βάρος ' ώς δὲ ἐγενοντο κατά τινα κρημνον, μηδυνάμενος υποφέρειν, παρεκάλει την ημίονον, μέρος τι του γόμου αυτου προσδέξασθαι, ἴνα το λοιπὸν αυτὸς διακομίσηται. 'ς δὲ παρ' ουδὲν θεμένης αυτου τους

λόγους, ὁ μὲν κατακρημνισθεὶς διεήῆάγη ' ὁ-ονηλάτης, απορῶν δ,τι ποιήσει, ου μόνον τον γόμον τos ἴνου τῆ ημιόνω προσεθηκεν, ἀλλα καὶ αυτὸν τὸν ἔν ἐκδείρας ἐπέθηκεν αυτῆ. N δε ου μετρίως καταπονηθεῖσα ἔφη πρὸς εαυτήν' ,, δίκαια πέπονθα ' εἰ γὰρ παρακαλουντι τs ἴνs μικρὰ κουφίσαι ἐπείσθην, ουκ ἄν νυν μετὰ των αυτου φορτίων καὶ αυτὸν ἔφερον. Ουτω καὶ των δανειστῶν ἔνιοι διὰ φιλαργυρίαν, ἴνα μικρὰ τοῖς χρεώσταις μη παράσχωσι, πολλάκις καὶ αυτὸ τὸ κεφάλαιον ἀπολλυουσι. 178. Ἱππος καὶ Στρατιώτης. C. 362. B. 76.)Ἱππον τὸν εαυτοs στρατιώτης, εως μεν καιρὸς τ0vπολέμου ἐν, ἐκρίθιζεν, ἔχων συνεργὸν ἐν ταῖς ανάγκαις ' δτε δὲ ὁ πόλεμος κατεπαυσατο, εἰς δουλείας τινὰς καὶ φουρτους βαρεῖς ὁ ῖππος υπουργει, ἀχυρω μόνω τρεφόμενος. 3ὸς πάλιν πόλεμος ἡκούσθη καὶ ἡ σάλπιγξ ἐφώνει, τὸν ῖππον χαλινώσας ὁ δεσπότης, και αυτὸς καθυπλισθεὶς, ἐπέβη. V δὲ συνεχῶς κατέπιπτε μηδὲν ἰσχυων' ἔφη τω δεσπότη ' ,, ἄπελθε μετὰ των

106쪽

πεζῶν οπλιτῶν αρτι ' συ γὰρ ἀφ' Ἀπου εἰς ονον με μετεποίησας ' καὶ πῶς πάλιν ἐξ oνου Ἀπον θέλεις εχειν; 179. Κάλαμοι καὶ Βρυς. C. p. 85. B. 36.

Aρυν ἄνεμος ἐκριζώσας ἐν ποταμφ εήριψεν.-δὲ

φερομένη τοὐς καλάμους ἐρωτῶ ' ,, πῶς υμεῖς, ἀσθενεῖς οντες καὶ λεπτοὶ, ὐπὸ των βιαίων ανέμων ουκώριζουσθεοι δε εἶπον ' ,, υμεῖς τοῖς ἀνέμοις μάχεσθε καὶ ἀνθίστασθε, καὶ διὰ τουτο ἐκριζουσθε ' ημεῖς, παντὶ ἀνέμω υποπίπτοντες, αβλαβεῖς διαμένομεν. ' πιτι ου δεῖ ἀνθίστασθαι τοῖς κρατοsσιν, ἀλλ' υποτάττεσθαι καὶ υπακουειν.

179h. υλλως. Κάλαμος καὶ Ἐλαία. F. 59. C. 1 3 et p. 340. Aιὰ καρτερίαν καὶ ησυχίαν καὶ ἰσχυν κάλαμος καὶ ἐλαια ηριζον. Tos δε καλάμου ὀνειδιζομένου υπο τῆς ἐλαίας, ως αδυνατός ἐστι καὶ ὐαδίως υποκλίνεται πῆσι

τοῖς ἀνέμοις, ὁ κάλαμος οὐδὲν ἐφθέγξατο. Καὶ μικρὸν υπομείνας, ἐπειδὴ ανέμου ἰσχυροs γενομένου ὁ μεν κάλαμος σεισθεὶς καὶ υποκλιθεὶς τοῖς ἀνέμοις, ραδίως διεσώθη, ἡ δὲ ἐλαία ριζωθεῖσα, ἐπειδὴ ἀντέτεινε τοῖς ἀνέμοις, τῆ βία κατεκλάσθη, ξλεγξεν αυτὴν, ὁτι ματαίως ἱκαὶ μάτηνJ ἐπαίρεται ἐπὶ τῆ οἰκεία δυνάμει.

μsθος δηλοῖ, ὁτι Ουτω καὶ οι προς τον καιρὸν καὶ τους κρείττονας αυτῶν μὴ ἀνθιστάμενοι κρείττονές εἰσι τῶν πρὸς μείζονας φιλονεικούντων. ΓΗ, ὁτι ου δεῖ τοῖς κρείττοσιν ἀντιπίπτειν.J17sq. υλλως. Λένδρα καὶ Κάλαμοι. S. 213. F. 180. C. p. 341.

N δένδρα ποτε κατεασσόμενα υπὸ τῶν ἀνέμων,ώς ἐώρων τοὐς καλάμους ἀσινεῖς διαμένοντας, ἐπυνθθάνοντο αυτῶν, πῶς καὶ τίνι τρόπω αυτὰ μὲν, ἰσχυρὰ

107쪽

καὶ ἐμβριθη οντα, ουτως κατακλῆται, οι λεπτοὶ καὶ ἀσθενεῖς οντες, ουδὲν πάσχουσι. Kἀκεῖνοι ἔφασαν' ὁτι ημεῖς συνειδότες εαυτοῖς ἀσθενειαν εἴκομεν τῆτων ἀνεμων προσβολῆ, καὶ ουτως τὰς ορμὰς ἐκκλίνωμεν ' υμεῖς δὲ, πεποιθότες τη ἰδία δυνάμει, ἀντιστη- ναι πειρῆσθε, καὶ διὰ τουτο κατεάσσεσθε.-

Ο λόγος δηλοῖ, ἔτι πρὸς τὰ χαλεπὰ των πραγμάτων τὸ εἴκειν του ἀντιτάθσεσθαι ἀσφαλέστερόν ἐστι. 180. Κάμηλος.. S. 191. c. 118 et p. 324. F. 148. τε πρῶτον κάμηλος ωφθη, οἱ ἄνθρωποι φοβηθέντες καὶ τὸ μέγεθος καταπλαγέντες ἔφευγον. 'ς ς δὲ χρόνου προῖόντος συνεῖδον αυτης τὸ πραον, ἐθάμρησαν μέχρι του προσελθεῖν. Αἰσθόμενοι δὲ κατὰ μικρὸν τὸ ζῶον ώς χολην ουκ ἔχει, εἰς τοσουτον καταφρονησεως ηλθον, ἄστε καὶ χαλινοὐς αυτὴ περιθέντες παισὶν ἐλαυνειν δεδώκασιν.

Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι τὰ φοβερὰ των πραγμάτων ησυνηθεια μεγάλως καταπραυνει. 181. Κάμηλος. F. 353. C. 3 2 et p. 406. B. 40.

κάμηλος ποταμὸν διέβαινεν οξὐ ρέοντα. 'Aφ δευσασα δὲ, καὶ την κόπρ π ευθῶς ἔμπροσθεν αυτῆς ἰδουσα διὰ τὸ οξὐ του siεύματος, εἶπε ' ,, τί τοsτο; τὰ ἐξόπισθέν μου ἔμπροσθέν μου ὁρῶ διερχόμενα. Π πόλει, ης ἔσχατοι καὶ ἄφρονες κρατοῶσιν αντὶτων πρώτων καὶ φρονίμων, αρμόζει ὁ μὐθος. 182. Κάμηλος. F. 354. C. 405. B. 80. Κάμηλος ἀναγκαζομένη υπὸ τos ἰδίου δεσπότου ὀρχεῖσθαι, εἶπεν ' ,, ἀλλ' ου μόνον ὀρχουμένη οἰμὶ ἄσχημος, αλλὰ καὶ περιπατοsσα.

108쪽

πειαν ἔχοντα.

Nν αλόγων ζωων βουλευομένων βασιλέα ἐλεσθαι καμηλος καὶ ἐλέφας καταστάντες ἐφιλονείκουν , καὶ διὰ το μέγεθος του σώματος καὶ διὰ την ἰσχυν ἐλπίζοντες πάντων προκρίνεσθαι. Πίθηκος ἀμφοτέρους ἀνεπιτηδείους εἶναι ἔφη, την μὲν καμηλον, διότι χολην ουκἔχει κατὰ των ἀδικουντων, τον-ἐλέφαντα, ὁτι δεος ἐστὶ, μη χοιρίδιον, ο δέδοικεν, ημῖν ἐπιτιθῆται. Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι πολλοὶ καὶ των μεγίστων πραγμάτων διὰ μικρὰν αἰτίαν κωλυονται.

μηλος, θεασαμένη ταυρον ἐπὶ τοῖς κερασιν ἀγαλλόμενον, φθυνησασα αυτω ηβουληθη καὶ αυτη των ἴσων ἐφικέσθαι. Aιὸ και παραγενομένη πρὸς τον ὰσία τουτου ἐδέετο, ὁπως αυτηκέρατα προσνείμη ' καὶ ὁ Ζευς ἀγανακτήσας κατ' αυτης, εἴγε μη ἀρκοζτο τω μεγέθει του σώματος καὶ τll ἰσχυῖ, αλλὰ καὶ περισσοτέρων ἐπιθυμοῖ, ου μόνον αυτn κέρατα ου προσέθηκεν, αλλὰ καὶ μερος τι των ἄτων ἀφείλετο. Ουτω πολλοὶ διὰ πλεονεξίαν τοῖς ἄλλοις ἐποφθαλμίζοντες λανθάνουσι καὶ των ἰδίων στερούμενοι.

Ἐν τινι νησιδίω ταυρος ἐνέμετο ' τη τουτου κό

πρω κάνθαροι ἐτρέφοντο δυο. Καὶ δη του χειμῶνος ἐνισταμένου ὁ εἷς ἔλεγε πρὸς τον ἔτερον, ως ἄρα βουλοιτο δη εἰς την ηπειρον διαπτάσθαι, ἴνα ἐκείνω μόνω η τροφη ἱκανη υπάρχη, καὶ ώς ῖν ἐκεῖσε ἐλθὼν τον χειμῶνα διαγέν ηται. Ἐλεγε δὲ ὁτι, ἐὰν πολλην ευρη

109쪽

την νομην, καὶ αυτῶ οἴσει. Παραγενόμενος εἰς την χερσον, καὶ καταλαβὼν πολλην μὲν κόπρον, 'υγραν μενων ἐνταυθα ἐτρέφετο. Tου δὲ χειμῶνος διελθόντος πάλιν εἰς την νῆσον διεπτη ' ὁ δὲ ετερος θεασάμενος αυτον λιπαρὴν καὶ ευεκτουντα, ητιάσατο αὐτὸν, διότι προυποσχόμενος ουδὲν ἐκόμισεν. U-εἶπε ' - μὴ ἐμὲ μεμφου, την δε φυσιν του τόπου ' ἐκεῖθεν γὰρ τρεφεσθαι μὲν οἷόν τε, φέρεσθαι δε ουδέν. --λόγος ἁρμόσειεν αν προς ἐκείνους, os τὰς φιλίας μεχρις εστιάσεως μόνον παρέχονται, περαιτέρω δὲ Ου-δὲν τους φίλους ἀφελουσιν. 186. Καρκίνος και 'Aλώπηξ. C. 95. F. 2 7. S. III. Καρκίνος, απὸ τῆς θαλάσσης αναβὰς, ἐπί τινος ἐνεμετο τόπου. ωλώπηξ δε λιμώττουσα, ώς ἐθεάσατο, προσελθουσα ανέλαβεν αυτόν. υ δε μέλλων καταβιβρώσκεσθαι, ἔφη ' ,, ἀλλ' εγωγε δίκαια πεπονθα, ος, θαλάττιος ων, χερσαῖος ἡβουλήθην γενεσθαι. U μυθος δηλοῖ, οτι καὶ των ἀνθρώπων οἱ τα οἰκεῖα καταλείποντες ἐπιτηδευματα, καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν επιχειρουντες, εἰκότως δυστυχουσιν. 187. Καρκίνος και Μη ηρ. C. 295. F. B. 109.

μήτηρ πρὸς τον καρκίνον' ,, τί δη λοξὴν, ω παῖ, βαδίζεις οδὸν, ὀρθὴν ἰέναι προσῆκον; - Ο δὲ πρὸς. --τήν ,, ἡγου τῆς ὁδου, ω μῆτερ, καὶ πρὸς αυτὴν βαδίζειν πειράσομαι. Tῆς δὲ βαδίζειν ἀπορουσης ὀρθῶς, κατήγορος ὁ παῖς τῆς παρανοίας ἐγένετο.

ειον παραινεῖν α πονεῖν υπῆρξεν αδυνατον. 188. Καρυα. C. 199. F. 283.

Καρυα τις ἐν ὁδ' ἴσταμένη καρπὸν ἔφερε πολυν. οἱ δὲ παροδῖται λίθοις καὶ βάκλοις κατέκλων διὰ τὰ

110쪽

95 κάρυα. N-οἰκτρὸν ἔφη ' ,, ω ἀθλία ἐγώ, ὁτι , ους

τῶ καρπs μου ευφραίνω, υπὸ τούτων δεινας ἀντιλαμβάνω χάριτας. - ῶς ἀχαρίστους καὶ κακουργους, τοῖς ἀντὶ πα-οῶν κακα ἀντιδιδόντας, ο μυθος ἐλεγχει.

Ο κάστωρ ζῶόν ἐστι τετράπουν, ἐν λίμναις ταπολλα διαιτώμενον, ου τα αἰδοῖα φασιν ἰατροῖς χρησιμα εἶναι. Ουτος ουν, ἐπειδαν υπ ἀνθρωπων διωκόμενος καταλαμβάνηται, γινώσκων, οὐ χάριν διωκεται, ἀποτεμὼν τα εαυτου αἰδοῖα ἐίπτει προς τοὐς διώκοντας, καὶ ουτω σωτηρίας τυγχάνει. Ο μυθος δηλοῖ, οτι Ουτω καὶ των ανθρώπων οἰφρόνιμοι ἡπὲρ της έαυτων σωτηρίας ουδένα λόγον των χρημάτων ποιοsνται. 190.- ονος καὶ 'Oνηλάτης. C. 338. F. 409.)Κεραμευς τις ἔπλαττε πολλὰς ἔρνεις ἐν τω ἐργαστηρίω. χνος δὲ παριων, ἀκολουθουντος ἀμελῶς τουονηλάτου, παρακυψας διὰ της θυρίδος ανδερε φε τὰς ορνιθας, και τα ἐν τω ἐργαστηρίω συνέτριψε σκευη. V τοίνυν κυριος του ἐργαστηρίου ἐπὶ κρίσιν ηγαγε τονονηλάτην. Ἐρωτωμενος δὲ ἐκεῖνος παρὰ των ἀπαντώντων, τίνος κρίνοιτο, ἔλεγεν ,,oνου παρακυψεως.

πωρω τις ἐπιστὰς αρδευοντι λάχανα ἐπυνθάνετο αυτοs, δι' ην αἰτίαν τὰ μὲν ἄγρια των λαχάνων ευ-

θαλῆ τέ ἐστι καὶ στερεὰ, τὰ δὲ ημερα λεπτὰ καὶ μεμαρασμένα ' κἀκεῖνος ἔφη ' ,, η γη των μὲν μητηρ, των δὲ μητρυιά ἐστι.